[END] Oh! God ผมโดนท่านเจ้าที่ตามรังควานครับ!:: จบแล้ว [22-08-2018]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [END] Oh! God ผมโดนท่านเจ้าที่ตามรังควานครับ!:: จบแล้ว [22-08-2018]  (อ่าน 97518 ครั้ง)

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
นี่จะฟินก็ฟินไม่สุด กลัวหน่วงตอนหน้า...ฮาาา

ปล. หายเร็วๆนะคะ

ออฟไลน์ sakkriengkai

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 18
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ชอบมัทนามาก (สมัยเรียนวรรณคดีม.ปลายก็ยังคงชอบ) แต่ตอนหน้านี่สิ ใจคอ(ล) เริ่มไม่ดีแล้วอะ ฮือออออ
ปล. ไวท์ต้องสู้ต่อไปนะลูก/ยื่นผ้าเช็ดหน้า  :o12:

ออฟไลน์ Hazel_nut

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +164/-3

Special Talk



Q: แนะนำตัวก่อนแล้วกัน

A: ไม่รู้เราเคยบอกไหม แต่เราชื่อณัฐนะคะ จะเรียกเรายังไงก็ได้ จะไรท์ หรือนัด นัท ณัฐ หรือนักเขียนคนสวย ยังไงก็ได้ค่ะ ฮ่าาาาา



Q: จุดเริ่มต้นของนิยายเรื่องนี้

A: พูดถึงจุดเริ่มต้นก่อนเลย มันเริ่มมาจากเรากำลังทำงานพาร์ทไทม์ช่วงปิดเทอมค่ะ แล้วงานมันก็จะน่าเบื่อๆ หน่อย ตอนทำก็เลยชอบคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แล้วทีนี้เราเพิ่งจะปิดนิยายเรื่องหนึ่งจบไป เป็นแนวแฟนตาซี นายเอกของเรื่องเป็นมนุษย์ครึ่งโลมา (ใช่ค่ะ โลมานั่นล่ะ) และกำลังจะเริ่มเขียนภาคต่อที่พระเอกของเรื่องเป็นครึ่งม้า แต่เกิดตันค่ะ ไปต่อไม่ได้ ฮ่าๆ ก็เลยคิดว่าอยากแต่งเรื่องใหม่ (นิสัยไม่ดีเลยสิเรา ไม่ได้ดองเรื่องเก่านะ แค่ยังไม่มีไอเดียเลยขอพักไว้ก่อนเองงง //พยายามแถ) แล้วเราก็ปิ๊ง! ขึ้นมาเสียเฉยๆ ว่าเออ ถ้าพระเอกเป็นพระภูมิเจ้าที่เนี่ย มันจะเป็นยังไง มีคนเคยแต่งเปล่าวะ ก็เกิดเป็นจินตนาการขึ้นหลายฉากในหัว สุดท้ายก็เอาไปรำพึงรำพันกับพี่นักเขียนคนสนิท จนกลายมาเป็นนิยายเรื่องนี้ค่ะ ฮ่าาา



Q: ทำไมต้องพระภูมิเจ้าที่?

A: เราชอบแนวแฟนตาซีเป็นพิเศษค่ะ แล้วก็คิดด้วยว่าอยากแต่งพระเอกหรือนายเอกที่มันไม่ใช่คนธรรมดา แต่ถ้าจะเอาแวมไพร์ หมาป่า อะไรพวกนั้นก็ดูเดิมๆ หลายครั้งเลยชอบคิดว่าอยากให้พระเอกเป็นนั่นนะ อยากให้นายเอกเป็นนี่นะ อย่างเรื่องที่แล้วก็นายเอกเป็นโลมา (แถมด้วยแก็งเพื่อนครึ่งสัตว์อีกนับสิบกว่าชีวิตที่ครึ่งหนึ่งจะได้มีเรื่องแยกของตัวเองอีกต่างหาก...ม้า นกยูง กระรอก บลาๆ) เรื่องก่อนหน้านั้นก็นายเอกเป็นยมทูต เออ ทำไมฉันไม่แต่งคนธรรมดาบ้างฟะ (จริงๆ ก็เคยแต่งนะ แต่ไม่สนุก ฮือออ) เรื่องนี้ก็พระภูมิเจ้าที่ เรื่องต่อไปก็...หึๆ



Q: ที่มาของชื่อเรื่องและไอเดียหลายๆ อย่างในเรื่อง

A: ที่มาของชื่อเรื่องคือฉากแรกที่เด้งเข้ามาในหัวของเราค่ะ เป็นฉากบทนำนั่นล่ะ 555 ตอนนั้นคิดแค่ว่า เออ ถ้าเจ้าที่ศาลพระภูมิเป็นฝ่ายตามรังควานมนุษย์ล่ะ มันจะเป็นยังไง และก็อยากให้ชื่อเรื่องสะดุดสายตาคนอ่านด้วย เป็นการเรียกแขกนั่นล่ะค่ะ เลยได้ชื่อนี้มา...บวกเพิ่มมาด้วยว่าเจ้าที่ยุคนี้มันไม่ควรเหมือนในละครที่เราๆ เคยดู มันควรจะไฮโซโมเดิร์นนะ จึงเป็นที่มาของท่านเจ้าที่หล่อน่าปล้ำที่แต่งตัวราวกับนายแบบในนิตยสารค่ะ 5555 แล้วไอเดียมันก็ผุดมาเรื่อยๆ มีที่ว่าการอำเภอ มีธนาคาร มีนั่นนี่ เอาให้เหมือนสังคมมนุษย์เลยแล้วกัน ง่ายดี



Q: บางอย่างที่ไม่ได้เอ่ยถึงในเรื่อง

A: จริงๆ มันก็มีหลายอย่างล่ะเนอะที่เราไม่ได้พูดถึงในเรื่อง อย่างที่มีนักอ่านเคยถามเกี่ยวกับเรื่องเงิน ว่าท่านเจ้าที่เอาเงินมาจากไหน ใช้เงินมนุษย์เหรอ ตรงจุดนั้นเราได้อธิบายเพิ่มเติมไปในทอล์คของตอนต่อมาว่าไม่ได้ใช้เงินมนุษย์ แต่บนสวรรค์มีโรงผลิตธนบัตรและเหรียญกษาปณ์นะ คือระบบสวรรค์ในเรื่องนี้ก็เหมือนโลกมนุษย์อ่ะแหล่ะจ้า โรงหนังก็มี เอาจริงๆ ร้านเหล้ายังมีเลยเถอะ 555

แล้วก็เรื่องกฎของสวรรค์ อันนี้เราก็ไม่ได้อธิบายอะไรมาก มันก็มีเหมือนกฎหมายของเรานั่นล่ะค่ะ ส่วนที่ว่าท่านเจ้าที่กับแทงค์...กันเนี่ย ถามว่ามันผิดไหม? (แบบผิดหลักศีลธรรมหรืออะไรก็แล้วแต่ บลาๆๆ นั่นไหม) ที่จริงเราอยากให้ทุกคนคิดกันเองอ่ะ แต่ถ้าคาใจเราจะบอกให้ก็ได้ว่าจริงๆ มันไม่ผิดกฎหรอกค่ะ (หมายถึงในเรื่องนี้นะ เรื่องจริงไม่รู้ ฮ่า) แต่ส่วนใหญ่เทวดานางฟ้าในเรื่องนี้ไม่นิยมทำกัน เพราะพวกเขาถือว่าตนเองสูงส่งอ่ะ เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เรื่องแบบนี้มันไม่จำเป็นกับชีวิตอะไรงี้ อาจมีการเกี้ยวกันเองระหว่างเทวดานางฟ้า แต่กับมนุษย์เนี่ยไม่ค่อยมีหรอก ท่านเจ้าที่อาจเป็นคนแรกในรอบศตวรรษเลยก็ได้ค่ะ 555555555



Q: เหตุผลที่ไม่ได้ใส่เนื้อหาในส่วนที่กล่าวมาลงไปในเรื่อง

A: ที่เราไม่ใส่อธิบายเพิ่มเติมเข้าไปเพราะเรารู้สึกว่ามันทำให้เนื้อเรื่องยืดเยื้อค่ะ เราคิดว่ามันไม่ได้สำคัญมากมายอะไร ปกติเรื่องนี้ก็ยืดฉิบหายตายห่าอยู่แล้ว ใส่เข้าไปอีกนี่ยิ่งทำให้น่าเบื่ออ่า เราก็เลยไม่ใส่ ก็ไม่คิดว่าจะมีคนติดใจสงสัย พอมีหลายคนทักเราก็เออ น่าจะใส่เนอะ และคิดว่าอาจมีโอกาสได้ใส่ค่ะ เพราะหลังจากนี้เราต้องแก้เนื้อหาใหม่ คงได้รีไรท์อีกรอบและคิดว่าอาจมีการเปลี่ยนแปลงในหลายๆ อย่างด้วย ยังไงจะแจ้งให้ทราบนะคะถ้ามันเปลี่ยนมากจนเกินไป



Q: พูดถึงเรื่องบาปกรรมกับนิยายเรื่องนี้

A: 5555555555555 ขอหัวเราะก่อน คำคอมเมนต์ของหลายคนจากตอนที่แล้วมาก บาปตั้งแต่ชื่อเรื่องบ้างล่ะ บาปตั้งแต่กดเข้ามาอ่านบ้างล่ะ บาปตั้งแต่กดเฟบบ้างล่ะ โอ๊ยยย พวกเธอแค่บาปเพราะอ่าน ฉันนี่บาปตั้งแต่คิดให้พระเอกเป็นเจ้าที่แล้ว ตอนนั้นกลัวบาปมากถึงขั้นไปไหว้ศาลในวันพระแล้วต้องกราบขอโทษขอขมาท่านอ่ะ บอกว่าไม่ได้ตั้งใจลบหลู่นะคะ มันเป็นแค่งานเขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้นค่ะ 555555555 แต่คิดว่าสุดท้ายมันก็บาปอยู่ดี ช่างเถอะ ชีวิตคงไม่บาปไปกว่านี้แล้ว แค่ตบยุงก็บาปแล้วไหมล่ะ ก๊ากกกก!



Q: กับคำถามที่ว่าตอนจบของเรื่องนี้เป็นเช่นไร

A: เหยพวกเธอออ เราเคยบอกไปหลายหนแล้วนะเว้ย ว่าเรื่องนี้จบดี แฮปปี้เอนดิ้งแน่นอน ทำไมไม่เชื่อเรากันเลยยย 55555 เราไม่นิยมตอนจบแบบแบดเอนดิ้งค่ะ เพราะงั้นนิยายของเราทุกเรื่องจะจบดีตลอด ชีวิตจริงทุกข์พอแล้ว ไม่อยากเขียนอะไรเศร้าๆ อีกอ่ะ อยากได้ความสดใสมาเติมเต็มชีวิต! เพราะงั้นเชื่อเรา เรื่องนี้จบดีแน่นอนนน



Q: ในส่วนของไวท์กับธีร์

A: บางคนอาจจะเดาได้แล้วว่าเราจะเขียนเรื่องของไวท์กับธีร์ด้วยเนอะ เรื่องของไวท์จะมาก่อน ตามด้วยธีร์ แต่ไทม์ไลน์จะอยู่ในช่วงเดียวกันนี่แหล่ะค่ะ เพราะเราทำให้มันมีจุดเชื่อมต่อกันเป็นจุดเล็กๆ เรียกได้ว่าอ่านแยกก็ไม่งงหรอกค่ะ เพราะงั้นใครจะรอติดตามเรื่องของไวท์กับธีร์หรือไม่ตามก็ได้จ้า และแน่นอนพระเอกของสองคนนี้ก็ปรากฏตัวออกมาแล้วทั้งคู่ พูดขนาดนี้เดาได้ไม่ยากหรอกจริงมะ? 555 สารภาพมาซะดีๆ ด้วยว่าใครคิดว่าไวท์กับธีร์เป็นเมะ เพราะไม่ใช่ค่ะ เราวางให้สามคนนี้เป็นเคะแมนๆ แทงค์ก็แมนนะเห็นมั้ย? (แมนเปล่าอ่ะ? เราพยายามให้แมนแล้วนะ เพราะเราชอบเคะแมนมากกว่าเคะตัวน้อยตัวนิดหรือเคะหน้าหวานอ่ะค่ะ แหะๆ แต่แบบที่ว่ามานั่นก็ชอบน้า)



Q: สำหรับคำถามที่ว่า...อัศเป็นเจ้าที่ด้วยไหม แล้วเอลเลียตล่ะเป็นอะไร?

A: เซ็ตนี้ทั้งสามเรื่องพระเอกไม่ใช่คนธรรมดาทั้งสามคนเลยค่ะ และแน่นอน...ไม่ใช่ประเภทเดียวกันด้วย พี่ภูเป็นเจ้าที่ แต่อัศกับเอลเลียตนี่ไม่ใช่ สำหรับอัศเราเคยใบ้ไว้ในเรื่องนี้แล้วว่าเขาเป็นอะไร แต่จะมีคนเดาได้หรือเปล่า (ย้อนอ่านดูก็ได้ค่ะ ฮ่าาา) ส่วนเอลเลียตนี่...เป็นอะไรที่ไม่ธรรมดาแต่คิดว่าน่าจะคุ้นเคยกันดี เราอยากข้ามไปเขียนเรื่องของเขามากเลย เพราะไอเดียมันมาจากการที่เราเป็นติ่งนักร้องเกาหลีค่ะ 55555



Q: การไปเกิดใหม่ของท่านเจ้าที่นั้น...

A: หลายคนคงสงสัยว่าท่านเจ้าที่ไปเกิดนี่จะเกิดแบบไหน เป็นเบบี้ตัวน้อยที่กว่าจะโตมาเจอกัน แทงค์คงสี่สิบเข้าไปแล้วเหรอ แก่กินเด็กไปอีก 555 หรือจะเป็นหนุ่มหล่อเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือจำอะไรตอนเป็นเจ้าที่ไม่ได้ อันนี้เราอยากให้รอติดตามอีกเช่นเคยค่ะ แต่เอาเข้าจริงมันเป็นอะไรที่ธรรมดามากๆ เลยอ่ะ เราไม่มีมุกจะเล่นค่ะ มันก็มีให้เลือกไม่กี่แบบเอง คิดว่าคงไม่เซอร์ไพรส์เท่าไหร่ แต่เราก็หวังนะคะว่าทุกคนจะโอเคกับตอนจบของเรื่องนี้ การเริ่มต้นกับการจบเรื่องเนี่ยมันยากที่สุดในการเขียนนิยายเลยล่ะค่ะ ฮือออ



Q: เรื่องที่อยากขอโทษทุกคน

A: เราคิดว่ามีหลายอย่างในเรื่องที่อาจทำให้นักอ่านทุกคนรู้สึกไม่โอเค อย่างเช่นเรื่องที่แทงค์ทะเลาะกับเพื่อนแต่คืนดีกันง่ายเหลือเกิน หรือเรื่องที่ตอนแรกแทงค์ได้ฝึกงานคนเดียวแต่ตอนหลังกลับได้ทั้งวงงี้ เรารู้ค่ะว่ามันคงดูไม่สมเหตุสมผลนัก แต่อย่างที่เราเคยบอกว่าเราเอาความจริงบางอย่างในชีวิตจริงที่เราเจอมาใส่เข้าไปในเรื่อง ซึ่งเอาเข้าจริงมันก็ดูไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่อ่ะเนอะ แหะๆ แต่ค่ะแต่...แต่เราก็มีอธิบายเพิ่มในตอนพิเศษนะคะ อยากให้ทุกคนรออ่านกันค่ะ แล้วจะโอเคหรือไม่ ติชมกันได้เลยค่ะ เราจะปรับปรุงในเรื่องต่อไปแน่นอน ยังไงก็ตาม สำหรับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ เราก็ขอโทษเอาไว้ตรงนี้ด้วยนะคะ และคิดว่าถ้ามีโอกาสแก้ไขจะแก้ให้ดีกว่านี้ค่ะ



Q: ตอนพิเศษมีกี่ตอน

A: จริงๆ คิดไว้หลายตอนมาก แต่ที่เราตัดสินใจเอาลงเว็บแน่ๆ คือมีแล้ว 3 ตอนค่ะ ตอนที่เหลือขออุบไว้ก่อนนะ อิอิ ซึ่งตอนที่จะลงก็ได้แก่...

-          Extra 1 ทุกอย่าง...เพื่อเรา

-          Extra 2 รอยร้าวเล็กๆ ของความสัมพันธ์ (Hut’s Part)

-          Extra 3 ความผิดพลาดในคืนนั้น (Clark x Nes)



Q: สิ่งที่อยากจะบอกกับนักอ่านที่น่ารักของเราทุกคน

A: ก่อนอื่นเลยก็คือขอบคุณค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ขอบคุณทุกยอดเฟบในเด็กดี ยอดวิวจากทั้งสามเว็บ และเหนือสิ่งอื่นใดคือขอบคุณคอมเมนต์ของทุกคนที่คอมเมนต์ให้เราค่ะ คนที่คอมเมนต์ให้เราทุกตอนหรือแทบทุกตอนจนเราจำได้แม่น ทุกคนที่เมนต์ให้เรา ต้องขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ คุณคือกำลังใจที่สำคัญของเรา เราไม่ค่อยได้ขอเมนต์นักเพราะคิดว่ามันเป็นสิทธิ์ของนักอ่านที่จะเมนต์หรือไม่เมนต์ก็ได้ แต่อยากให้รู้ว่าทุกๆ คอมเมนต์ทำให้เรายิ้มได้และรู้สึกสนุกมากๆ กับฟีดแบ็คของพวกคุณที่ส่งมาถึง ขอบคุณมากจริงๆ นะคะ ถ้าเป็นไปได้ไม่มีนักเขียนคนไหนหรอกค่ะที่ไม่อยากได้คอมเมนต์ ฮ่าๆ



Q: สุดท้ายนี้

A: อืมมม ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ไปจนจบด้วยนะคะ มาบาปไปด้วยกันค่ะ 55555 แล้วก็อยากจะฝากให้ติดตามเรื่องของไวท์กับธีร์ และนิยายเรื่องอื่นๆ หลังจากนี้ของเราด้วยนะคะ รักทุกคนเด้อ //แจกจูบ



ปล. ส่วนที่อยากบอกเฉยๆ: เรื่องของไวท์อาจจะมาช้านิดนึงเพราะเรามีแพลนจะเขียนแนว sex friend ก่อนค่ะ เป็นเรื่องที่ได้แรงบันดาลใจมาจาก base on true story (มีเค้าโครงจากเรื่องจริง) เพราะงั้น...ก็ฝากติดตามแล้วก็ขอให้รอคอยเรื่องของไวท์นิดนึงนะคะ รักทุกคนอีกครั้ง //กอดดด



Ps. สอบถามเฉยๆ: ถ้าเรื่องนี้ทำเป็นเล่มจะมีคนสนใจจับจองกันบ้างไหมคะ ฮือออออ

 

อาจจะมีทอล์คพิเศษอีก ไว้พบกันครั้งหน้านะคะ //ยิ้มหวาน


ออฟไลน์ แม้วธวัลหทัย

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
ยาวม้วกกกกกกกกก
555555555555555555

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4825
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
รับทราบจ้า  o1

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ไรท์ เปิดอก  :hao3:

ออฟไลน์ suikajang

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 813
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0

ออฟไลน์ Hazel_nut

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +164/-3
ตอนที่ 42

“ผมรอพี่”

 

เวลาผ่านไปไวเสมอในตอนที่เรากำลังมีความสุข

“วันนี้จะกลับมาหรือเปล่าครับ?”

ผมถามท่านเจ้าที่ อีกฝ่ายกำลังผูกเนกไทอยู่...วันนี้เป็นวันเลือกตั้งสภารัฐบาลแห่งเทพอะไรของเขานั่นล่ะครับ คูหาจะเปิดตอนแปดโมง แม้จะไม่ได้มีสิทธิ์ออกเสียงในครั้งนี้แต่ก็เหมือนว่าเขาจะต้องไปเป็นเจ้าหน้าที่นับคะแนนน่ะครับ

“กลับสิ แต่คงดึกหน่อย ถ้าง่วงก็นอนไปก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอ”

ผมพยักหน้ารับ ลุกขึ้นนั่งแล้วหย่อนขาลงข้างเตียง ตั้งใจว่าจะรอให้พี่ภูไปก่อนแล้วตัวเองค่อยไปอาบน้ำ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเขาเดินเข้ามาหาผมแล้วโน้มหน้าลงกดจูบหนัก ๆ ลงที่ปากผม

“แล้วจะรีบกลับนะ”

“อื้อ” ผมยิ้มกว้างให้เขา

สามสิบนาทีต่อมาผมก็อยู่ในชุดพร้อมไปเรียน กินมื้อเช้าเรียบร้อยก็บึ่งรถไปมหา’ลัยทันที ผมนัดกับพวกไอ้เนสเอาไว้ที่โรงอาหารคณะ ยังเหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมง พวกผมก็เลยตั้งใจว่าจะหารือกันเรื่องเพลงใหม่ที่เพิ่งแต่งเสร็จ พูดถึงแล้วก็ตื่นเต้นแฮะ ถ้าในอนาคตเราได้เดบิวต์เป็นศิลปิน ถ้าเพลงที่พวกเราแต่งได้ใส่ลงไปในอัลบั้มด้วยก็คงจะดีไม่น้อย ถึงจะไม่ใช่เร็ว ๆ นี้ แต่ขอมโนล่วงหน้าแล้วกันนะครับ ฮะ ๆๆ

“มาพอดีไอ้แทงค์ เพลงนี้กูไปลองใส่โน้ตมาใหม่ คิดว่าไงถ้าจะ...”

ผมยังไม่ทันได้นั่ง ไอ้คลาร์กก็พูด ๆ แล้วยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ผมทันที ผมยื่นมือไปรับเอามาอ่าน หลังจากนั้นการพูดคุยของเราก็เป็นเกี่ยวกับเพลงที่กำลังแต่งทั้งหมดไปโดยปริยาย

__________

[ภูตลา]

การเลือกตั้งเสร็จสิ้นลงแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาของการนับคะแนน และภูตลาก็กำลังรวมคะแนนเสียงทั้งหมดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะส่งผลที่ได้ให้กับโฆษกสภาเพื่อออกประกาศผลการเลือกตั้งรัฐบาลสมัยใหม่แห่งสวรรค์

“คะแนนเสียงเป็นเอกฉันท์” ภายหลังจากรวบรวมคะแนนจนเสร็จสมบูรณ์ เสียงประกาศของโฆษกรัฐสภาก็กล่าวขึ้นท่ามกลางการรวมตัวกันของเทวดาทั้งสวรรค์ “ผู้ที่ชนะการเลือกตั้งคือ...พรรครีพับลิกัน!!”

“เฮ!!!”

เสียงเฮดังลั่น ผสมไปกับเสียงโอดครวญอย่างเสียดายของพรรคที่พ่ายแพ้ ส่วนภูตลาก็เพียงยกยิ้มบาง ๆ เท่านั้น...แม้จะสละตำแหน่งทุกอย่างหมดแล้ว แต่เขาก็อดยินดีไม่ได้ที่อดีตพรรคของตัวเองได้ครองตำแหน่งอีกสมัย

หลังจากเทวดาทั้งหลายแยกย้ายกัน พรรครีพับลิกันทั้งหมดก็มารวมตัวกันที่ห้องประชุมใหญ่ของพรรค ผู้นำพรรคซึ่งได้ขึ้นเป็นมหาเทพสมัยที่สองประกาศจัดงานฉลองควบงานอำลาตำแหน่งของภูตลาและเทวดาองค์อื่น ๆ ที่ปลดเกษียณพร้อมกันในคราเดียว อีกทั้งยังจัดในคืนนี้ทันทีเลยด้วยเพราะพรุ่งนี้คงไม่มีเวลาปาร์ตี้รื่นเริงเป็นแน่ ด้วยมีงานมากมายให้ต้องจัดการในรัฐบาลใหม่

ร่างสูงเกิดความกังวลขึ้นทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น เขาอยากกลับไปหาเจ้าเด็กแสบของเขาที่รออยู่บ้าน แต่จะขัดคำสั่งขององค์มหาเทพก็ไม่ได้ ดังนั้นเขาคงต้องจำอยู่ที่นี่อีกสักพักแล้วค่อยกลับล่ะนะ เฮ้อ

และเพราะสีหน้าของเขาล่ะมั้งที่แสดงออกชัดเจนว่ารู้สึกอย่างไร อดีตเพื่อนร่วมพรรคจึงหันมาตบบ่าพลางเอ่ยถาม “กังวลอะไรรึท่านภูตลา หรือไม่สะดวกอยู่ร่วมปาร์ตี้ครั้งนี้”

“อ่า เปล่าหรอก ข้าแค่อยากกลับไปพักผ่อนน่ะ รู้สึกเหนื่อย ๆ”

“งั้นหรือ ถ้าเช่นนั้นก็ร่วมดื่มฉลองและอำลากับพวกเราสักพักหนึ่งก่อนเถอะ พวกเราไม่รั้งท่านเอาไว้จนดึกดื่นแน่นอน ฮะ ๆ”

งานเลี้ยงเริ่มขึ้นแบบกระชั้นชิด แต่ไม่ได้ยากอะไรเลยเมื่อเรามีนางไม้ที่สามารถเสกสรรค์ปาร์ตี้ให้เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว จนเวลาเคลื่อนคล้อยผ่านไปถึงเกือบเที่ยงคืน ภูตลาตั้งใจแล้วว่าจะกลับเพราะป่านนี้เด็กน้อยของเขาคงใกล้จะนอนแล้ว...ปกติเด็กคนนั้นนอนเกือบเที่ยงคืนตลอด ยกเว้นคืนที่ไปเล่นดนตรีร้านเฟิ่งหลงเมียถึงจะนอนตีสองตีสาม

หลังจากกล่าวลาเพื่อนเทวดาที่กำลังคุยด้วยเสร็จ หากแต่ยังไม่ทันได้ก้าวเท้าออกจากงานด้วยซ้ำ น้ำเสียงทรงพลังอำนาจของมหาเทพผู้ครองตำแหน่งรัฐมนตรีสมัยที่สองติดกันก็ดังขึ้น เรียกรั้งฝีเท้าของเขาเอาไว้เสียก่อน

“จะกลับแล้วหรือภูตลา”

ร่างสูงหันกลับไปหาเจ้าของเสียง โค้งให้เล็กน้อยแล้วตอบรับ “ครับท่าน”

“ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า ไปคุยกันที่ห้องทำงานของข้าเถอะ”

แม้จะสงสัยว่าเรื่องอะไร แต่ภูตลาก็ตอบรับแล้วก้าวตามไปจนมาถึงห้องทำงานโดยไม่ปริปากถามก่อนเวลา...เมื่อเหลือเพียงแค่เขากับท่านผู้นำแห่งสวรรค์ ผู้มีอำนาจสูงสุดจึงเอ่ยเข้าเรื่องเพื่อไม่ให้เสียเวลา

“อีกสี่วันเจ้าจะไปเกิดใช่หรือไม่”

“ครับท่าน”

“แต่ข้ามีเรื่องจะแจ้งกับเจ้า ภูตลา” องค์มหาเทพจ้องสบเข้าไปในดวงตาสีรัตติกาลของคนใต้บังคับบัญชา ประโยคต่อมาที่เอื้อนเอ่ยทำให้ร่างสูงชาไปทั้งตัว “กำหนดการไปเกิดใหม่ถูกร่นขึ้นมาเป็นวันมะรืนนี้แทน”

เจ้าที่หนุ่มนิ่งอึ้งอยู่นานกว่าจะหาเสียงตัวเองเจอ “ทะ ทำไมเล่าครับ ทำไมถึงเร่งขึ้นมาเหลือเพียงสองวัน!”

“กำหนดการเดิมทับซ้อนกับงานเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างเทวดาจากประเทศเพื่อนบ้าน เราจึงต้องเลื่อนขึ้นมาเร็วกว่าเดิมสองวัน เป็นไปได้ข้าก็อยากให้มันเป็นไปตามกำหนดการเดิมอยู่หรอกนะ นี่เป็นความผิดพลาดของรัฐมนตรีฝ่ายการต่างประเทศ แต่จะให้พวกเขาแก้ไขอะไรก็ไม่ทันแล้ว มีแต่ต้องเลื่อนการปลดเกษียณเทวดาที่ครบอายุขัยเร็วขึ้นเท่านั้น”

“แต่ข้า...” ภูตลาอยากจะแย้ง หากแต่เขากลับพูดอะไรไม่ออก ชายหนุ่มทำได้แค่นั่งนิ่งงัน เพราะเขารู้ดีว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลยแม้แต้นิดเดียว กำหนดการเป็นเช่นไรเขาก็ต้องให้มันเป็นไปเช่นนั้น

“ข้ารู้ว่าเจ้ากังวลเรื่องใดภูตลา แต่เจ้ารู้ดีใช่หรือไม่ ว่าไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ต้องไปเกิดตามกำหนดการ” ผู้นำสูงสุดแห่งสวรรค์กล่าวขึ้นอย่างเห็นใจ เขาเข้าใจดีว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างกับเทวดาใต้บังคับบัญชาของเขา ทั้งเห็นใจและรู้สึกขอบคุณอีกฝ่ายด้วยซ้ำที่ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อแก้ไขความผิดพลาดซึ่งเกิดจากน้ำมือของเหล่ารองมหาเทพ “สำหรับเรื่องวุ่นวายก่อนหน้านี้ที่เกิดขึ้น ขอบใจเจ้าที่ยอมเสียสละตนเองเพื่อแก้ไขมันแทนเหล่าเทพที่ไม่ได้เรื่องพวกนั้น ข้าสัญญาว่าจะทำตามสัญญาที่ได้ให้ไว้กับเจ้า และจะจัดการตรากฏหมายใหม่เพื่อป้องกันเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นจากความคะนองไม่เข้าท่าของเทวดาทั้งหลายบนสวรรค์ เพื่อไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก”

“ขอบคุณครับ” ภูตลาตอบรับได้เพียงเท่านั้น เขาไม่รู้จะพูดอะไรอีก ในห้วงคำนึงของเขามีเพียงแต่ภาพใบหน้าของเด็กหนุ่มชาวมนุษย์ที่เป็นหนึ่งเดียวในหัวใจของเขาตอนนี้...คนที่ทำให้เขายอมทุ่มเททั้งชีวิตให้

ท่าทางที่ทำให้รัฐมนตรีแห่งสวรรค์ได้แต่ทอดถอนใจ เอ่ยปลอบด้วยประโยคที่คิดว่าดีที่สุดในเวลานี้

“เพื่อรอวันที่จะได้พบกันอีกครั้งภูตลา เจ้าจึงจำเป็นต้องจากลา”

น้ำคำที่ทำให้ภูตลาได้สติ และยอมรับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้

...อีกสองวันสินะ

__________

แทงค์กำลังจะหลับในตอนที่ท่านเจ้าที่กลับมาถึง ดวงตาที่ใกล้จะปิดปรือเปิดขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่เขาฝืนทนรอ เวลานี้กลับมาถึงบ้านแล้ว

“ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ”

“ผมรอพี่”

“บอกแล้วไงว่าถ้าง่วงก็ไม่ต้องรอ หืม”

“ไม่เป็นไร ผมอยากรอ” แทงค์เอ่ยอย่างดื้อดึง ขยับตัวให้ร่างสูงเคลื่อนมานั่งลงข้างกัน ก่อนเด็กหนุ่มจะแนบหน้าลงไปกับไหล่กว้างของร่างสูง ริมฝีปากระบายยิ้มบางอย่างมีความสุข มือเรียวกอบกุมเข้ากับมือหนา สอดประสานปลายนิ้วเข้าด้วยกันก่อนกระชับแนบแน่น ตามด้วยยกมือเจ้าที่หนุ่มขึ้นแนบจุมพิตที่หลังมือ

ภูตลาตาพราว ดึงมือเรียวของเด็กหนุ่มเข้าหาตัวแล้วทำตามบ้าง จูบประทับหนัก ๆ ก่อนจะแนบแก้มตัวเองกับหลังมือขาวด้วยความรักใคร่ สักพักหนึ่งจึงผละออก แล้วเปลี่ยนเป็นขบเบา ๆ เข้าที่ปลายนิ้วเรียวแทน

คนโดนขบเหลือบตาขึ้นมองทันที แทงค์ยู่จมูกใส่ด้วยท่าทางน่ารักแบบที่ไม่ค่อยได้เห็นนัก เอาคืนด้วยการดึงฝ่ามือหนากลับมาหาตัวเองแล้วคลายมือที่กุมแน่นออก เพื่อ...แลบลิ้นเลียปลายนิ้วยาวของเทวดาหนุ่มเป็นการหยอกเย้ากลับ

แผล่บ

การกระทำที่ทำให้ภูตลานิ่งงัน หัวใจพลันสูบฉีดแรงเต้นอย่างรุนแรง รู้สึกเหมือนกำลังโดนยั่วยวนอยู่ในทีก็ไม่ปาน หมั่นเขี้ยวจนอยากจะจับเจ้าเด็กแสบของเขาลงฟัดให้หนำใจกลางฟูกนอนนุ่ม ใครสั่งใครสอนให้ยั่วเย้ากันได้ถึงเพียงนี้นะ

และเหมือนว่าเท่านั้นจะยังไม่พอ เพราะแทงค์ยังเลื่อนไปงับข้อมือหนาจนเกิดรอยฟัน คนโดนกัดร้องซี๊ดด้วยความเจ็บ แต่ก็เป็นความเจ็บที่ทำให้รู้สึกวูบวาบไปทั้งตัวเข้าไปอีกเมื่อคนกัดเลียเบา ๆ ตรงรอยฟันราวกับจะปลอบโยนกัน...เอากับเขาสิ กัดแล้วเลียประหนึ่งทำผิดแล้วรีบไถ่โทษอย่างไรอย่างนั้น ทำตัวอย่างนี้แล้วจะให้เขาทนไหวได้ยังไงกัน!

“หยุดเสีย ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวนะแทงค์”

น้ำเสียงทุ้มนุ่มแหบพร่าเอ่ยราวกับกระซิบที่ข้างใบหูของร่างโปร่ง ดวงตาคมจับจ้องการกระทำของคนตรงหน้าด้วยสายตาคมกริบ...สายตาของสิงโตยามจ้องจะกินเหยื่อ

แทงค์เงยหน้าขึ้นสบตาร่างสูง มุมปากกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ลากปลายลิ้นไล้เลียนิ้วแกร่งทั้ง ๆ ที่ยังมองลึกเข้าไปยังนัยน์ตาสีรัตติกาลคู่สวยแสนลึกลับและดึงดูด...ท่วงท่าหยอกล้อที่ทำให้ภูตลาสูดหายใจเข้าลึก ก่อนความอดทนจะสิ้นสุดเมื่อเด็กหนุ่มจอมร้ายกาจกล่าวประโยคที่เป็นดั่งคำเชิญชวนกับเขา

“ก็ไม่ต้องทนสิครับ”



__________

ตอนหน้าเตรียมวาร์ปกันด้วยนะคะ 5555555 วาร์ปให้ฟินกันส่งท้ายก่อนที่จะ...ฮ่าาา อีกสองตอนจะจบแล้ว หลังจากนั้นก็เป็นบทส่งท้าย เท่ากับเหลืออีกสามตอนเนอะ ตอนพิเศษอีกสามตอน สารภาพเลยว่าตอนพิเศษเพิ่งเขียนได้ตอนเดียวค่ะ ขี้เกียจ (โดนตบ) บ้าา ไม่ว่างเว้ย ตอนนี้งานสุมมาก ไหนจะสอบยิบย่อย ยุ่งจนไม่ได้ไปหาที่ฝึกงานสักที จะร้องงง //กุมหน้าน้ำตาไหลพราก

สำหรับสเปเชี่ยลทอล์คเมื่อวานนี้ ขอบคุณนะคะสำหรับคอมเมนต์ที่ตอบกลับมาและให้กำลังใจกัน แล้วก็ขอบคุณที่ยอมบาปไปกับเราค่ะ 55555 และสำหรับคำถามที่เราถามทิ้งท้ายไว้นั้น...นิยายเรื่องนี้ผ่านพิจารณาของสำนักพิมพ์เพื่อนใจแล้วค่ะ ฮือออ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มีวันนี้ กราบท่านเจ้าที่ ความศักดิ์สิทธิ์ของท่านภูแผ่ออกมาจากในนิยายหรือไร ปริ่มเด้อ //ยกน้องแทงค์ถวาย

ใครอยากพูดคุยกับเราก็กดไลค์เพจหรือกดฟอลทวิตเตอร์ของเราได้นะคะ มาคุยกับเราเถอะ เราอยากคุยด้วย ไม่มีเพื่อนคุยเรื่องนิยายเลย ฮือออ แล้วพบกันตอนหน้านะคะ จุ๊บๆ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-12-2017 22:21:32 โดย Hazel_nut »

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4825
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
 :monkeysad: เรื่องมันเศร้าจนไม่คิดว่าอีกไม่กี่ตอนจะจบ
แต่ยินดีด้วยที่ผลงานได้รับการตีพิมพ์  :mc4:

ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1405
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
 :sad4 :hao5: พี่ภูจะไปเกิดแล้ววววว
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ท่านภูจะบอกแทงค์ไหมนะ

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ didididia

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 371
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
ร้ายนะคะน้องแทงค์อ่อยแรง :haun4: :pighaun:
พี่ภูจะบอกน้องเรื่องไปเกิดยังไงคะมันกะทันหันไป :katai1:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4992
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7

ออฟไลน์ Amploveakame

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 19
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 :sad4: :o12:เง้ออพี่ภูจะไปเกิดแล้วจะบอกแทงค์ยังไงแทงค์ต้องเสียใจมากๆๆพอๆๆกะพี่ภูแน่นอนเลย รักกันขนาดนี้แง้งงง

ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3
วุ้ย ตอนหน้ามีจัดหนักส่งลาด้วย อร๊ายย  :hao6:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
แทงค์ จะรู้การจาก ลาไหมนะ :a5:

แล้วจะเจอกันใหม่แบบไหน  :katai1:

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8896
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ MSeraph

  • This too shall pass
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1753
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
อีกไม่กี่ตอนจบนี่เศร้ากว่าพี่ภุตะไปเกิดอีกนะ5555
พี่ภูต้องไปเกิดเร็วขึ้น จะไม่บอกแทงค์หน่อยหรอ
สงสารน้องงง

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
ตัดใจจากเพื่อจะพบกันใหม่ :monkeysad: แทงค์อดทนนะลูก :กอด1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Hazel_nut

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +164/-3
ตอนที่ 43

“ผมอยากกอดพี่แบบนี้นานๆ”

 

[ภูตลา]

ภาพสุดท้ายที่เขาจำได้ คือการที่แทงค์ลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปหยิบอะไรสักอย่างในลิ้นชักตู้เสื้อผ้า แล้วภูตลาก็ตามไปรั้งให้อีกฝ่ายหันกลับมาก่อนจะดันร่างโปร่งให้แนบแผ่นหลังไปกับบานประตูตู้ ก่อนจะประกบจูบลงไปอย่างรวดเร็วที่เรียวปากบางสีอ่อน

“อืม...อื้อ...” เสียงครางเครือปนไปกับเสียงจูบดังก้องห้องนอน ฝ่ามือของทั้งสองลูบสัมผัสร่างกายของกันและกัน ก่อนที่อาภรณ์จะถูกปลดออกจนทั้งร่างกายเหลือเพียงความเปลือยเปล่า

เทวดาหนุ่มแทรกเข่าเข้ากลางหว่างขาของแทงค์ ใบหน้าคร้ามจูบซับที่ต้นคอขาว สร้างรอยสีกุหลาบขึ้นประปราย ขณะที่เด็กหนุ่มเองก็แหงนหน้าขึ้น ยอมให้กระทำโดยไม่ขัดขืน...เสียงลมหายใจดังสอดประสานไปกับเสียงเสียดสีของร่างกายกันและกัน แทงค์ยกขาขึ้นข้างหนึ่งแล้วใช้เข่าถูไถหยอกล้อความแข็งแกร่งของร่างสูง

ภูตลาสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ผละออกมามองคนใต้อาณัติด้วยสายตาคาดโทษ โน้มหน้าลงไปกัดปากเรียวบางอีกครั้ง กัดแรงจนเลือดซึมเลยล่ะ หึ

“อื้อ!” แทงค์ถึงกับร้องประท้วง “เป็นหมาเหรอมากัดปากผม เลือดออกด้วยเนี่ย”

“ฮะ ๆ ถ้าฉันเป็นหมา งั้นนายก็คงเป็นกระดูก” ภูตลาเอ่ยเสียงพร่า เปลี่ยนมางับปลายจมูกโด่งเบา ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว “เพราะฉันจะแทะกระดูกชิ้นนี้ให้หมดเลย”

“อะ...” คนโดนย้อนถึงกลับพูดไม่ออก หน้าร้อนวาบกับคำพูดสองแง่สองง่ามนั่น ไม่คิดว่าคนเป็นเทวดาจะกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมาได้

แต่แล้วแทงค์ก็ต้องสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เมื่อร่างสูงขยับอีกนิดหน่อย ความร้อนผ่าวของทั้งเขาและเด็กหนุ่มก็สัมผัสหยอกล้อกันในที่สุด...ความเปียกชื้นที่เกิดจากแรงอารมณ์ไหลปริ่มผสมปนเปกันจนเปียกลื่นไปหมด แทงค์ตอบรับจูบร้อนระอุที่แนบประทับลงมาอีกครั้งอย่างดุดัน ขณะที่มือทั้งสองข้างก็ไม่ว่างเว้น เปิดขวดเจลที่หยิบออกมาจากลิ้นชักเทลงฝ่ามือตัวเอง ลูบ ๆ จนปลายนิ้วเปียกลื่นไปด้วยของเหลวสำหรับหล่อลื่น แล้วจึงยกเรียวขาเกี่ยวเอวหนาเอาไว้

ภูตลารู้จังหวะ ตวัดแขนแกร่งรั้งสะโพกเพรียวรับน้ำหนักตัวของเด็กหนุ่มเอาไว้ไม่ให้หล่น

“อ่า...” แทงค์สอดปลายนิ้วเข้าขยายความอ่อนนุ่มด้านหลัง หลับตาพริ้มรับจูบที่ปะป่ายไปทั่วใบหน้าจากพี่ภูของเขา เสียงลมหายใจสั่นเครือ จนเมื่อแน่ใจว่าพอแล้ว เด็กหนุ่มจึงลืมตาขึ้นสบแก้วตาสีรัตติกาล “เข้ามาเถอะ”

ภูตลาบดจูบบนเรียวปากอิ่มอีกครั้งก่อนจะสอดแทรกกายแกร่งเข้าไปในร่างของเด็กหนุ่ม

สวบ

“อืมมม”

“อื้อ!”

ชายหนุ่มผู้เป็นเทวดาครางต่ำด้วยความพึงพอใจ ความแข็งแกร่งของเขาสอดเข้าประสานกายกับเด็กหนุ่มอย่างเชื่องช้า แต่สร้างความหวามไหวเกินทานทนให้กับคนทั้งสอง จนเมื่อสอดลึกสุดทาง แทงค์ที่กำลังหอบหายใจถี่แรงก็กระซิบบอกข้างใบหูของร่างแกร่ง

“...ขยับสิครับ”

“หึ ๆ ไม่ ฉันอยากเห็นนายร้องขอฉันให้มากกว่านี้ ร้องขอฉันสิแทงค์ ไม่เช่นนั้น...” แต่เจ้าที่หนุ่มกลับส่ายหน้าปฏิเสธ ดันตัวเข้าลึกยิ่งขึ้น แม้ว่ามันจะไม่สามารถลึกเข้าไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว...การกระทำของเขาทำให้แทงค์อึดอัดและเสียดเสียวจนแทบทนไม่ไหว จิกปลายเล็บกับไหล่แกร่งเป็นการประท้วงจนขึ้นรอย

“อื้อ! คน...ขี้แกล้ง อย่า อะ! อย่าดัน...อื้ม!”

“เร็วสิแทงค์ ร้องขอฉันสิ” ร่างสูงย้ำคำเดิม ยังคงดันตัวเข้าลึกต่อไปเรื่อย ๆ แม้ตนเองจะอึดอัดไม่น้อยเช่นกันก็ตาม แต่เพราะยังไม่ได้สิ่งที่ประสงค์ เขาจึงไม่คิดจะหยุดสิ่งที่ทำอยู่

แทงค์ครางเครือเสียงสั่น ดวงตาคู่สวยมีน้ำตาเอ่อคลอเพราะความอึดอัดและเสียวซ่านที่ได้รับมากจนเกินไป ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อโดนกลั่นแกล้งจนแทบจะตายคาอกแกร่งอยู่รอมร่อ...สุดท้ายคนโดนแกล้งก็ทำได้เพียงร้องขอด้วยเสียงสั่นเครือแหบพร่าที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์

“พี่ภู...อื้ม...ขอร้อง ขยับเถอะนะ...แทงค์ไม่ไหว...ไม่ไหวแล้วครับ...พี่ภู...ฮื่อ...”

คำขอที่ทำให้คนได้รับฟังพอใจ ยกยิ้มร้ายแสนเจ้าเล่ห์ กดจูบที่ปากบางอีกครั้งก่อนจะถอนสะโพกออกช้า ๆ จนส่วนที่สอดแทรกเข้าไปเกือบหลุดออก แล้วจึงกระแทกกลับเข้าหาอีกครั้งจนสุดทางในทีเดียว!

“อ๊า! อึก อื้อ อ่ะ...อ่า...”

จูบปิดกั้นเสียงครางสั่นของเด็กหนุ่มในอ้อมแขน สอดปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดรัดพันเข้าด้วยกันแนบแน่นจนน้ำใสไหลซึมออกมาถึงปลายคาง เนิ่นนานจึงถอนจุมพิตสูบวิญญาณออกพร้อมกับสะโพกที่ขยับส่งแรงกระทั้นหนักหน่วงมากขึ้น

น้ำเสียงทุ้มนุ่มแสนเร้าอารมณ์กระซิบเสียงเบาอยู่ตรงริมฝีปากแดงช้ำ...

“เด็กดีของฉัน คืนนี้ฉันไม่ปล่อยนายไปง่าย ๆ หรอกนะ”

คำประกาศก้องที่มาพร้อมแรงสอดประสานอันรุนแรงและร้อนผ่าว กระตุ้นอารมณ์และเสียงครางทุ้มสั่นของทั้งสองให้ดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง และจะเป็นอยู่อย่างนั้นจนกว่ารุ่งสางจะมาเยือน

__________

ดวงตะวันเคลื่อนคล้อยเข้าสู่ช่วงสายของวันใหม่ แต่แทงค์เพิ่งจะได้นอนไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ดูท่าวันนี้อีกฝ่ายคงจะไม่ได้ไปเรียนอีกแล้วเป็นแน่ หรือต่อให้เจ้าตัวอยากจะไป แต่มีหรือที่ภูตลาจะยอม เมื่อดูจากสภาพของเด็กหนุ่มที่ไม่น่าจะไปไหวแล้วนั้น เทวดาหนุ่มคิดว่าเขาไม่ให้แทงค์ฝืนสังขารไปเรียนย่อมดีกว่า

ใบหน้าขาวใสนอนหลับตาพริ้มอย่างเป็นสุข แม้จะมีร่องรอยอ่อนเพลียบ้างเพราะกิจกรรมเมื่อคืนที่เกิดขึ้น แต่เรียวปากของคนหลับดันยิ้มราวกับเจ้าตัวกำลังฝันดีอยู่...เป็นภาพที่ภูตลายอมแลกทุกอย่าง ขอแค่ได้มองรอยยิ้มและใบหน้านี้ต่อไปให้นานกว่านี้อีกสักนิดก็ยังดี

วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่เขาจะได้อยู่กับแทงค์ เมื่อเช้าตรู่ของวันพรุ่งนี้มาเยือน ภูตลาก็จะไม่ได้เจอกับแทงค์อีกแล้ว หัวใจเทวดาหนุ่มเหมือนโดนถ่วงด้วยน้ำหนักมหาศาล สองร้อยปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยหลงรักใคร ไม่ว่าจะเทวดา นางฟ้า นางไม้ หรือมนุษย์ เขาไม่เคยใกล้ชิดใครเท่ากับที่ใกล้ชิดแทงค์มาก่อนเลยสักครั้ง แต่ตอนนี้เขากำลังใกล้ชิดและตกหลุมรักเด็กหนุ่มคนนี้อย่างหมดหัวใจ

หากโชคชะตาเลือกให้เราได้มารู้จักกัน เลือกให้เขาได้มารักเด็กคนนี้ เขาก็ไม่คิดจะโทษโชคชะตาหรอกที่สุดท้ายกลับทำให้เขาต้องแยกจากกับอีกฝ่ายในตอนท้าย เพราะแค่นี้...แค่สามเดือนที่ผ่านมาเขาก็ได้รับความสุขมากเกินพอแล้ว

ปลายนิ้วแกร่งลูบไล้กรอบหน้าหล่อใส มองด้วยแววตารักใคร่อ่อนโยน จนเชื่อเถอะว่าถ้าเด็กแสบของเขาตื่นขึ้นมาเห็นล่ะก็ คงได้มีเขินหน้าแดงเป็นแน่

หลายครั้งชายหนุ่มอยากจะเอื้อนเอ่ยคำว่ารักออกไปให้แทงค์ได้ฟัง อยากกล่าวคำนั้นซ้ำ ๆ ที่ข้างหูอีกฝ่าย ให้คำ ๆ นี้มันซึมลึกลงไปในใจของเราทั้งสองคน หากแต่เขาก็ไม่อาจจะพูดมันออกไปได้ ด้วยเพราะมันไม่ใช่คำที่สมควรพูดหากว่าตอนนี้เขายังเป็นเทวดาอยู่

คำบางคำก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ มันทรงพลังมากเกินไปที่จะกล่าวด้วยสุรเสียง และเพราะอย่างนั้นเขาจึงไม่เคยบอกมันออกมาตรง ๆ ให้อีกฝ่ายได้ฟัง ทำได้เพียงตอบรับด้วยถ้อยคำที่สื่อให้รู้ว่าเขาก็รู้สึกเช่นเดียวกันก็เท่านั้น

“ขอโทษนะที่พูดออกไปไม่ได้สักที” ชายหนุ่มกระซิบเสียงเบา กดจูบที่หน้าผากมน “ขอโทษนะเด็กน้อยของฉัน”

“อืมมม” เสียงนุ่มร้องอื้ออึงในลำคอเมื่อโดนรบกวนการนอน คนหลับเพราะอ่อนเพลียปรือดวงตาขึ้นในวินาทีต่อมา กระพริบถี่ด้วยท่าทีง่วงงุน ก่อนรอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้าใส ดวงตาเป็นประกายสบเข้ากับนัยน์ตาสีรัตติกาลคู่คม

“รีบตื่นทำไมล่ะ เพิ่งนอนได้ไม่กี่ชั่วโมงเองนะ” เจ้าที่หนุ่มเอ่ยถาม เก็บทุกอารมณ์ความรู้สึกเมื่อครู่ของตนเองออกจากใบหน้า

“อือ มันตื่นเอง” แทงค์สวมกอดร่างสูง ซุกหน้าคลอเคลียแผ่นอกแกร่งอย่างน่ารักผิดกับภาพลักษณ์ของอีกฝ่าย

ใช่ น่ารัก ต่อให้เด็กคนนี้จะหล่อเหลาเพียงใด แต่ก็น่ารักในสายตาของภูตลาที่สุดอยู่ดี

“เป็นยังไงบ้าง เจ็บหรือเปล่า”

แทงค์ส่ายหน้า รู้สึกหน้าร้อนผ่าวแต่ก็พยายามเก็บอาการเอาไว้ “ไม่เป็นไร แค่ง่วง ๆ แล้วก็หิวนิดหน่อย”

“งั้นอยากกินอะไร เดี๋ยวไปทำให้” คนตัวโตทำท่าจะผละออกจากเตียงนอนนุ่ม มือหนารูดซิบกางเกงขึ้น มองหาเสื้อไปด้วยแต่ก็ไม่เจอ เลยคิดว่าจะลงไปทั้งอย่างนั้น หากแต่ก็โดนรั้งเอาไว้เสียก่อน

“อย่าเพิ่งไปเลย” แทงค์กล่าวเสียงอ่อน เงยหน้าสบตาอย่างออดอ้อน แล้วเอ่ยถ้อยคำที่ทำให้ภูตลาอดใจไม่ไหวต้องโน้มลงไปฟัดแก้มนุ่มเต็มแรง “ผมอยากกอดพี่แบบนี้นาน ๆ”

ฟอด! ฟอด!

“พูดจาน่าเอ็นดูมาก ๆ แบบนี้มันไม่ดีนะ”

“ฮ่า ๆ ๆ ผมแค่พูดตามที่ใจคิดเองงง”

“เฮ้อ เจ้าเด็กแสบ เอาเถอะ ว่าแต่วันนี้อยากไปไหนหรือเปล่า”

“หืม?” คนโดนถามเงยหน้าขึ้นสบตาอีกครั้ง เลิกคิ้วอย่างฉงนใจ

ร่างสูงยกยิ้มอ่อนโยน “ไปเดตกันไหม?”

คำถามกึ่งชวนที่ทำคนฟังอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะตามมาด้วยการหัวเราะเสียงใส ทำท่าคิดอยู่นานแต่สุดท้ายก็ส่ายหน้า “ไม่รู้สิ ผมไม่อยากไปไหนเป็นพิเศษ แต่ถ้าพี่อยากไปไหนผมก็จะไปด้วย เพราะไม่ว่าที่ไหนก็ตามขอแค่มีพี่อยู่ด้วยผมก็อยากไปทั้งนั้นล่ะ”

“น่ารัก” คนฟังยิ้มกว้าง เอ่ยชมแล้วกดจูบที่ปากแดงช้ำอีกหลายที ริมฝีปากนี้เขาจูบเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอเลยจริง ๆ  “งั้นอยู่บ้านแล้วกัน ดูหนังด้วยกันเหมือนทุกทีดีไหม?”

“ครับ ไงก็ได้”

สุดท้ายทั้งคู่ก็เลือกที่จะอยู่บ้าน ดูหนัง กินข้าว เล่นเกม และทำกิจกรรมอะไรก็แล้วแต่อยู่ที่บ้านด้วยกัน นั่งยิ้มนั่งมองหน้ากันไปมา จนเวลาพลบค่ำมาเยือนอีกครั้ง

“ดูง่วง ๆ นะ ไปนอนไหม”

ภูตลาเอ่ยถามเด็กน้อยของเขาที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างกัน ในจอฉายภาพผู้เข้าแข่งขันร้องเพลงของรายการหนึ่งหากแต่เขาไม่ได้สนใจมันมากนัก ขณะที่แทงค์เริ่มง่วงตั้งแต่ยังไม่ทันสามทุ่มด้วยซ้ำ เด็กหนุ่มพยักหน้าตอบรับ

“อือ ง่วง” แทงค์แปลงร่างจากเด็กหนุ่มเป็นเด็กน้อยขี้อ้อนไปเสียแล้ว เพราะเจ้าตัวล้มตัวลงนอนหนุนตักแกร่ง หลับตาพริ้มลงเมื่อมีมือหนาคอยลูบเส้นผมให้ราวกับจะกล่อมกัน

“งั้นไปนอนเถอะ”

ภูตลาเอ่ยพลางดีดนิ้วปิดโทรทัศน์และไฟ ก่อนจะรั้งไหล่ของร่างโปร่งขึ้นยืนแล้วพาเดินขึ้นห้องนอน พอส่งเจ้าเด็กน้อยของเขาลงนอนได้ ชายหนุ่มก็ทรุดลงนั่งที่ขอบเตียง ดวงตายังคงจับจ้องใบหน้าใสที่ตะแคงข้างหันมามองทางเขาทั้ง ๆ ที่ตาจะปิดอยู่รอมร่อ

เจ้าที่หนุ่มพยายามทำใจกล้าอยู่นาน เขายังไม่ได้บอกเรื่องที่เขาต้องไปเกิดในวันพรุ่งนี้กับแทงค์ และเห็นทีเขาควรจะบอกอีกฝ่ายได้แล้ว...ตอนนี้เลยจะดีไหมนะ

ใจหนึ่งเขาก็ยังไม่กล้าพูด ไม่พร้อมที่จะพูดเพราะเขากลัวเหลือเกินว่าเด็กน้อยของเขาจะร้องไห้ มันกะทันหันจนแม้แต่เขาก็ทนแทบไม่ไหวเมื่อรู้ว่ากำลังจะต้องไป...ต้องไปแล้วจริง ๆ

ความคิดสองด้านดังขึ้นต่อสู้กันในหัว เขาควรบอกตอนนี้หรือรอให้รุ่งสางมาถึง แต่ถ้าเวลานั้นมาถึงเข้าจริง ๆ แล้วเขาจะมีความกล้ามากพอเพื่อบอกแทงค์ก่อนจากไปงั้นหรือ?

...คำตอบที่ได้ก็คือไม่ เขาไม่มีทางทำแบบนั้นได้แน่ มันเจ็บปวดเกินไป ดังนั้นเขาควรจะบอกมันตอนนี้เลย

ภูตลาสูดลมหายใจลึก เอื้อนเอ่ยเรียกคนที่กำลังจะหลับให้ลืมตาขึ้นมามองกัน “แทงค์ ฉันมีเรื่องจะบอก”

ร่างสูงเลื่อนมือไปคว้ามือบางมาจับเอาไว้มั่น สบตากับนัยน์ตาสีนิลของคนที่นอนมองเขาอยู่ เผลอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแต่ก็คลายออกเมื่อเห็นเรียวคิ้วคู่สวยของเด็กหนุ่มขมวดมุ่นมองมา

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น มีอะไรเหรอครับ?” แทงค์ผุดลุกขึ้นนั่ง ความง่วงงุนหายไปราวกับถูกพายุเป่าทิ้ง...ใจของเขาเต้นไม่เป็นส่ำขึ้นมาเสียเฉย ๆ มันเต้นอย่างอึดอัดเหมือนจะสื่อให้เขารู้ว่ากำลังจะได้ยินอะไรที่มันไม่ดีต่อความรู้สึก ต่อจิตใจของเขาเอง...ความรู้สึกวูบโหวงที่เกิดขึ้นนี้ มันอะไรกัน?

“พรุ่งนี้เช้า...” ภูตลาเอ่ยขึ้นในที่สุด แต่เสียงของเขาก็เบาจนแทบไม่ได้ยิน “พรุ่งนี้เช้าฉันต้องไปแล้ว”

แทงค์กำมือใหญ่ของภูตลาเอาไว้แน่น หัวใจเต้นแรงด้วยความตกตะลึงจนแทบหลุดกระเด็นออกมาจากอก ในหัวได้แต่ร่ำร้องด้วยถ้อยคำซ้ำ ๆ ที่ท่านเจ้าที่เพิ่งบอกกับเขา และเขาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินแม้แต่น้อย

ไม่นะ ไม่ ๆ ๆ หมายความว่าไง ท่านเจ้าที่กำลังจะไปแล้วงั้นเหรอ!

ไม่สิ นี่มันยังไม่ถึงวันที่กำหนดเลยนะ!

“ฉันต้องไปถือกำเนิดใหม่ยามเมื่อรุ่งสางนี้มาเยือน”

...หากแต่ประโยคต่อมาก็ทำให้เด็กหนุ่มได้แต่ทิ้งมือลงอย่างหมดแรง



__________

หายไปนาน ติดนิยายอเกนค่ะ 555 ตั้งแต่วันศุกร์อ่านจบไปสองเรื่อง วันนี้ไปานหนังสือแบบไม่ได้ตั้งใจ พอดีแม่อยากไปเลยพาไป ได้นิยายกลับมาอีกสามเล่มถ้วน แต่คิดว่าคงดองเพราะไม่มีอารมณ์อ่านแฮะ เป็นเพราะอ่านไปเยอะแล้วหรือเปล่ากันนะ? ฮ่าา

หลังจากตอนนี้เราจะของดอัพยาวจนถึงสิ้นเดือนเลยนะคะ ไว้อาลัยให้พ่อหลวงค่ะ ช่วงนี้งานเยอะด้วย ต้องเร่งเคลียร์งานให้ทันเวลา จะได้มีเวลาไปหาที่ฝึกงานสักทีด้วย แอบเครียดไม่น้อยเลยเพราะเราไม่ใช่คนเก่ง เฮ้อ จะมีที่ไหนเหมาะกับเราบ้างไหมนะ ยิ่งคิดยิ่งกังวล แหงะ //ร้องไห้

ตอนนี้ไม่ขอพูดถึงมากนักเพราะ...เพราะเข้าสู่ดราม่าาา แต่ตอนหน้าอีกตอนก็จบแล้วอ่ะ แอบใจหาย อ้อ สำหรับรูปเล่มก็ขอขอบคุณคนที่สนใจนะคะ แต่กว่าจะได้เห็นกันก็ปีหน้านู่นแหล่ะ หวังว่าตอนนั้นจะไม่ลืมกันไปเสียก่อนนะคะ งืออ โอเค เจอกันวันที่ 1 พ.ย. เด้อ จุ๊บๆ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-12-2017 22:42:36 โดย Hazel_nut »

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3
สงสารแทงค์จังเลยอะ  :o12:

ออฟไลน์ MSeraph

  • This too shall pass
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1753
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
สงสารทั้งคู่เลย

ออฟไลน์ Pe_no

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 375
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ท่านเจ้าที่จะไปเกิดเเล้ว :mew2:

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4825
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
สงสารหลานแทงค์จังเลย  :monkeysad:

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
ฮืออออออ สงสารทุกคนเลยยย

ออฟไลน์ sakkriengkai

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 18
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยย
ท่านเจ้าที่เจ้าครับ อย่าเพิ่งไปเลย~

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
เป็นเรื่องที่ดีมากๆเลยค่ะ เราชอบแนวนี้นะ

แฟนตาซีน่าติดตาม แล้วก็นะ ภูตลาน่ะ แค่

"เราจากกันในวันนี้ เพื่อให้ได้พบกันในวันหน้า" ใช่รึไม่?

ึงไม่จบเศร้าหรอกใช่ไหม. รอสามตอนที่เหลือนะคะ :L2:

ออฟไลน์ DarknLight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-1
อ่านรวดเดียวยาวไป
ยิ้ม เขินอาย แก้มแทบปริ
นึกว่าตัวเองบ้า 555
แต่ไหงมาเจออารมณ์อึนๆ ตอนท้าย
OMG
 :mew2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด