< หนุ่มนักบาส สลับหัวใจ นายบัญชี > ตอน 4 ลูบได้ คลำได้ แต่อย่าเอาไม้แหย่รู
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: < หนุ่มนักบาส สลับหัวใจ นายบัญชี > ตอน 4 ลูบได้ คลำได้ แต่อย่าเอาไม้แหย่รู  (อ่าน 5210 ครั้ง)

ออฟไลน์ freakycoyote

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม





Switch Hearts
[หนุ่มนักบาส สลับหัวใจ นายบัญชี]
BY FREAKYCOYOTE




Switch Hearts [หนุ่มนักบาส สลับหัวใจ นายบัญชี]  : Intro

          ทุกคนคงจะเคยดูละคร หรือ หนัง ประเภทที่ พระเอก กับ นางเอก สลับร่างกันใช่ไหมครับ? ผมก็เคยดูเหมือนกัน ตอนที่ดูก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ดูเอาสนุกไปอย่างงั้นๆแหล่ะ เพราะเรื่องแบบนี้ มันจะเกิดขึ้นในโลกของความเป็นจริงได้ยังไงกันล่ะ...

          แต่! เรื่องบ้าๆแบบนี้มันก็เกิดขึ้นกับผมแล้วครับ!!! อ๊าคคคคคค ...ตอนนี้จิตใต้สำนึกของผมดันมาอยู่ในร่างของใครก็ไม่รู้ แล้วถ้าเป็นตามสูตรในละคร ผมควรจะสลับร่างกับผู้หญิงหน้าตาน่ารักๆสักคนนึงปะ? แต่นี่ดันต้องมาสลับร่างกับผู้ชายด้วยกันเฉยเลย คนบ้าอะไร ตัวก็สูง ขาวก็ขาว หน้าตาก็ดี ...เอ๊ะ นี่ผมชมเค้าให้ทุกคนฟังทำไมเนี่ย? ...ผิดๆๆ คนอะไร แค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าเป็นพวกเกเร สมองก็ไม่ค่อยจะดี ใช้แต่กำลัง เพื่อนที่คบแต่ละคนก็ทั้งเถื่อน บ้ากาม ห้องที่อยู่ก็รกอย่างกับรังหนู แถมยังชอบมีผู้หญิงแปลกๆ ดูไม่เป็นกุลสตรีเข้ามาหาเศษ หาเลยด้วยตลอด แล้วผู้ชายเรียบร้อย อ่อนต่อโลกแบบผมจะต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในร่างนี้เนี่ยนะ!? ฮือออออ ผมต้องทรมานเหมือนถูกขังในเรือนจำแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ ...1 เดือน 1 ปี หรือตลอดชีวิต! ม๊ายยยยย คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ ช่วยผมด้วยยยยยย




Freakycoyote เม้ามอย
: สวัสดีค่า เพิ่งลองแต่งนิยายเรื่องแรก ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ แหะๆ เรื่องนี้จะออกแนว Fantasy /Romantic-Comedy มีเรื่องของการสลับร่างที่ทำให้ตัวละครหลัก 2 คนค่อยๆศึกษานิสัยของกันและกัน ใครอ่านแล้วรู้สึกยังไง Comment กันได้นะคะ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-07-2017 22:24:08 โดย freakycoyote »

ออฟไลน์ freakycoyote

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Switch Hearts [หนุ่มนักบาส สลับหัวใจ นายบัญชี]  : 1
“เสมือนท้องฟ้า วิปริตแปรปรวนทันใด...”


ณ มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ย่านใจกลางเมือง

“เง้ออออ ทำไมการบ้านมันเยอะแบบนี้เนี่ย ”
          เสียงบ่นกระแปดกระแปดนี้ไม่ใช่ของใครหรอกครับ ผมเองนี่แหล่ะ เหอะๆๆ ก่อนอื่นคงต้องแนะนำตัวก่อน ผมชื่อ หมีพูห์ ครับ อย่าเพิ่งขำชื่อเล่นผมกันนะ พอดีคุณแม่ของผมชอบดูการ์ตูนเรื่อง Winnie-The-Pooh มาก แล้วคุณแม่ก็อยากให้ลูกของท่าน น่ารักเหมือนเจ้า หมีพูห์ ก็เลยเอาชื่อนี้มาตั้งเป็นชื่อเล่นผมนี่แหล่ะครับ แต่คุณแม่คงไม่รู้เลยว่า พอโตขึ้นมา ชื่อนี้มันกลายเป็นชื่อที่แบ๊วเกินเหตุ เกินเบอร์ไปมากๆ พอผมเจอเพื่อนใหม่ๆ ผมก็พยายามจะแนะนำตัวว่าผมชื่อ พูห์ เฉยๆ แต่ก็ต้องมีเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กของผม มาเรียกผมว่า หมีพูห์ๆๆ ให้คนอื่นได้ยินตลอด เลยกลายเป็นว่า จนถึงตอนนี้ ทุกคนก็ยังเรียกผมว่า หมีพูห์ อยู่ดี แล้วยังมาบอกอีกว่า ชื่อนี้ก็ดูเหมาะกับหน้าแบ๊วๆของผมออก เฮ่อๆๆ แค่ผมเป็นผู้ชายตาหวานนิดๆ มีแก้มหน่อยๆ ก็ชอบมาบอกว่าผมหน้าแบ๊ว เบื่อชะมัด...

         แล้วที่บ่นเมื่อกี้ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ก็มันเครียดนี่นา ผมเพิ่งเข้าปี 1 คณะบัญชี มาไม่กี่เดือนเองครับ ที่เลือกเรียนคณะนี้เพราะที่บ้านของผมเปิดบริษัทรับตรวจสอบบัญชีอยู่น่ะครับ ผมเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน ก็เลยเลือกเรียนคณะนี้เพราะหวังว่าจะได้เอาความรู้ตรงนี้ไปช่วยงานของบริษัทครับผม...


“ หมีพูห์ขี้บ่นจัง แต่เห็นบ่นทีไรก็ทำเสร็จก่อนเราตลอดอะ ”
“ ได้คะแนนก็เยอะกว่าพวกเราตลอด ยังจะมาบ่นอีก...”
         2 คนที่บ่นผมกลับนี่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ เพื่อนสนิทผมเอง คนแรกเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ชั้นประถม มัธยม จนมาถึงมหา’ลัย เขาชื่อ “โก้” ครับ โก้ เป็นผู้ชายหน้าตี๋ ใส่แว่น ภายนอกจะดูขรึมๆ ดุๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา ดึงหน้าซีเรียสตลอด ซึ่งจริงๆเค้าก็เป็นคนซีเรียสจริงๆนั่นแหล่ะครับ ฮ่าๆๆ ล้อเล่นนะครับ
           โก้ เป็นประเภท หน้าดุแต่ใจดีน่ะครับ เขาเป็นคนที่คอยช่วยเหลือผมทุกเรื่อง นี่ก็โชคดีมากเลย ที่สอบติดมหา’ลัยที่เดียวกันอีก ตอนที่เราสองคนเรียนจบ ผมก็ว่าจะชวน โก้ มาทำงานที่บริษัทผมด้วยครับ เรียกว่าจะตัวติดกันเป็นตังเมแบบนี้ไปตลอดเลยครับ ฮ่าๆๆ 

          ส่วนเพื่อนสนิทของผมอีกคนชื่อ “พุดดิ้ง” ครับ พุดดิ้ง เป็นสาววาย เวลาที่เรามานั่งเล่นใต้ตึกคณะกันแบบนี้ ใครจะทำอะไร พุดดิ้ง ไม่สนใจครับ เพราะเธอจะนั่งดูซีรีส์วายในโทรศัพท์มือถือแล้วส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดลั่นไปหมด อีกไม่เกิน 3 นาที พุดดิ้ง เค้าก็คงจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดซีรีส์ดูอีกแล้วล่ะครับ เชื่อผมเถอะ...


“กรี๊ดดดดด พี่ตะวัน กับพี่ พสุธา จุ๊บกันง้า อ๊ายยยยย ฟินๆๆๆๆๆ ”
         นั่นไงครับ พูดยังไม่ทันขาดคำ พุดดิ้ง หยิบโทรศัพท์มาเปิดดูซีรีส์วายอีกแล้ว อันนี้น่าจะเป็นเรื่องใหม่ ชื่อพระเอก นายเอก ไม่คุ้นหูเลย... ด้วยความอยากรู้ อยากเห็น ผมเลยชะเง้อหน้าไปดูซะหน่อย ว่ามันเป็นยังไง


“อืม...”
         ผมตาค้างเลยครับ ภาพที่ผมเห็นคือนักแสดงผู้ชายหน้าตาดี 2 คนยืนอยู่ที่ริมระเบียงห้อง แล้วเค้าก็กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม


“โห ผู้ชายกับผู้ชายจูบกันแบบนี้ ฟ้าไม่ผ่าตายเหรอ ”

“จะบ้าเหรอ หมีพูห์ พูดจาอย่างกับคุณป้าไดโนเสาร์ เต่าล้านปี มาฟ้าพง ฟ้าผ่า อะไรกัน ยุคสมัยเค้าเปลี่ยนไปแล้วจ้า ทุกเพศ ทุกวัย เค้ารักกันได้หมด ยิ่ง ผู้ชาย กับ ผู้ชาย นะ รักกันไปเหอะ รักกันให้เยอะๆ เห็นแล้วมันชื่นใจ ฮือออ ฟืดฟาดดด ฟืดฟาดดด”
          สาววายเพื่อนสนิทของผม ทำหน้าเหมือนจะเป็นลมบ้าหมูเลยครับ ผมต้องช่วยเธอยังไงดีเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ



(พลั่ก!)
“ ...โอ๊ย! ”
        ขำอยู่ดีๆ ก็มีเรื่องเจ็บตัวเฉยเลยครับ อยู่ๆก็มีลูกบาสลอยมา กระแทกหน้าผมเต็มๆเลย ฮือออออ เจ็บจมูกอ่า


“ง้า ...เลือดดดด ”
         จากที่โดนลูกบอลอัดหน้าเมื่อกี้ ทำเอาผมเลือดกำเดาไหลเลยครับ อะไรกันเนี่ยยย ผมดิ้นไป ดิ้นมา ตะโกนโหวกเหวกไปหมด แล้วจู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงวิ่งเข้ามาหาผม


“เฮ้ยมึง เป็นไรมากเปล่าวะ!? ”
         ...ถ้าเดาไม่ผิด คนๆนี้น่าจะเป็นเจ้าของลูกบาสที่เพิ่งลอยมากระแทกหน้าผมเต็มๆเมื่อกี้นี้ เขาเป็นผู้ชายผิวขาว สูงราวๆ 180 กว่าๆ ใส่ชุดบาสของมหา’ลัย หน้าตาก็หล่อดีนะครับ แต่ดูเอาเรื่องชะมัด...
          เอ๊ะ... เมื่อกี้เค้าเรียกผมว่า มึง นี่นา ไม่ได้รู้จักมักจี่ แต่มาเรียกผมว่ามึง เฉยเลย เจ็บตัวก็เจ็บ แถมยังมาพูดจาไม่ดีใส่ผมอีก แบบนี้ หมีพูห์ ไม่ยอม! 


“ขอโทษนะครับ! กรุณาพูดกับผมดีๆหน่อย ผมไม่ชอบให้ใครมาพูด กู มึง ใส่ผม ...แล้วคุณเป็นเจ้าของลูกบาสนี่ใช่ไหมครับ สนามบาสเค้าก็มีไว้ให้เล่นทำไมไม่ไปเล่น มาเล่นอะไรแถวนี้ครับ ไม่รู้เหรอครับว่ามันอันตราย ถ้าโดนคนอื่นแล้วเค้าบาดเจ็บขึ้นมา คุณจะรับผิดชอบยังไง อ่ะ เนี่ย เหมือนที่ผมเจ็บตัวอยู่ตอนนี้ คุณจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ผมไหมครับ เอายังไง? คุณว่ามาเลยดีกว่าครับ...”
          ตอนนั้นไม่รู้ผีนักพูดที่ไหนเข้าสิง ผมพูดรัวเป็นต่อยหอยจนคุณนักบาสคนนั้นถึงกับอ้าปากหวอ ยืนนิ่ง ไม่ตอบอะไรผมกลับมาเลยครับ
          อุ๊... เอามือแตะจมูกอีกที เลือดยังไม่หยุดไหลเลย งื้อออออ จะเป็นไรไหมเนี่ยเรา เจ้าหมีพูห์...


“เฮ้ย มีไรวะ ไอ้โบ้ ? ”
         มีนักบาสวิ่งตามกันมาอีก 3 คน หน้าตาแต่ละคน อย่างกับอันธพาลไม่มีผิด นี่ผมเจ็บตัวเพราะลูกบาสของพวกเค้าแล้ว ยังจะต้องมาโดนรุมต่อยด้วยหรือเปล่าเนี่ย กลัวจัง งื้อออ


“ก็เมื่อกี้ที่กูโยนบาสเล่นๆกับพวกมึงไง สงสัยลูกบาสมันจะลอยมาโดนไอ้หน้าอ่อนนี่ว่ะ ตอนแรกกูก็กะจะมาขอโทษแม่งนะเว่ย แต่อยู่ๆแม่งก็มาด่ากูฉอดๆเฉย กูงงเลย ฮ่าๆๆ กูต้องทำไงดีวะเนี่ย  ”

“อ้าว… มาหาว่าผมด่าคุณเฉยเลย ผมยังไม่ได้พูดจาหยาบคายกับคุณสักคำเลยนะครับ มีแต่คุณที่หยาบคายกับผม มาเรียกผมว่าไอ้หน้าอ่อน แถมยังมาขำใส่ผม ทั้งๆที่เพิ่งทำให้ผมบาดเจ็บอีก นิสัยไม่ดีเลยนะครับ!”
          ...มาถึงตอนนี้ ทุกคนอย่าเพิ่งคิดว่าผมเป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียวนะครับ จริงๆผมเป็นคนอารมณ์ดีมากเลย แต่พอเจอคนมาหยาบคายใส่ทีไร ของขึ้นทุกที เฮ่อออ...


“ใจเย็นๆหมีพูห์ เอากระดาษทิชชู่เช็ดเลือดก่อน...”
          พุดดิ้ง สาววายผู้มีน้ำใจไหลหลากยิ่งกว่าน้ำตกไนแองการ่า เลิกดูซีรีส์ของ พี่ตะวัน กับ พี่พสุธา ชั่วคราว แล้วหยิบกระดาษทิชชู่มาให้ผม


“ฮ่าๆๆ คนอะไรวะชื่อ หมีพูห์ แล้วพูดไม่หยุดแบบนี้ ก็ไม่น่าจะเป็นอะไรมากปะวะ ”
          ...เออ ก็จริงของเค้าแฮะ ...เอ้ย! ไม่ใช่ พูดแบบนี้จะไม่รับผิดกันหรือไง แถมยังมาล้อชื่อผมอีก แง้ ทุกคนช่วยผมด้วยครับ ผมจะทำยังไงกับคุณนักบาสอันธพาลคนนี้ดีครับเนี่ย


“ยังไง จะเอายังไงครับ น้องหมีพูห์...
...ทำไม มองหน้าพี่ทำไมครับน้องหมีพูห์ พี่หล่อถูกใจน้องเหรอครับ มามะๆ ให้จุ๊บทีนึง เอามะๆ จู๊บบบบบบบบบ”
          นักบาสคนนั้น ไม่ยอมขอโทษผม แถมยังมากวนผมไม่หยุด ทำปากจู๋ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ยียวนกวนประสาทผม เหมือนจะจุ๊บผมให้ได้ พวกเพื่อนๆเค้าก็ไม่ยอมน้อยหน้า ช่วยกันดันหลังคุณนักบาสอันธพาลนี่เข้ามาใกล้ผม

...ใกล้ผม

...ใกล้ผมเข้ามาทุกที

และแล้วก็...





...จ๊วบ....



           ...ปากของนักบาสคนนั้น เข้ามาประกบที่ริมฝีปากของผมอย่างไม่ทันตั้งตัว ...ปากสากจัง แต่ก็จั๊กจี๋ดีนะ ...เฮ่ย!!! ไม่ใช่!!! นี่มันจูบแรกของผมเลยนะเนี่ย มาเสียให้กับไอ้คุณอันธพาลคนนี้เนี่ยนะ ม๊ายยยยยย!


(เปรี้ยง!!!!)
          เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นมาสนั่นหวั่นไหวตอนกลางวันแสกๆ ทั้งที่ฝนก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะตก บริเวณใต้ตึกคณะบัญชี ของมหาวิทยาลัยชื่อดังย่านกลางเมืองเกิดแสงสว่างจ้าขึ้นมาตรงกลางระหว่างผมกับไอ้คุณนักบาสนั่นแล้วสติสัมปชัญญะของผมก็ดับลง ภาพตัด ฟรึ่บ…










.
.
.

“งืม...”
          ผมค่อยๆงัวเงีย ลืมตาตื่นขึ้นมา และด้วยสติของผมที่พอจะมีหลงเหลืออยู่บ้าง ทำให้ผมประมวลความคิดออกมาได้ว่า ที่นี่คงจะเป็นโรงพยาบาล

“เฮ้ยยย ไอ้โบ้ฟื้นแล้วโว้ยยย เยสๆๆ”
         ***เสียงใครโหวกหวกโวยวายนะ*** ผมคิด และหันไปดูเจ้าของเสียงนั้น ...ฮื้มมม นี่มันแก๊งนักบาสอันธพาลเมื่อกี้นี่นา แล้วเค้ามาเฝ้าผมที่โรงพยาบาลแบบนี้ทำไม ...เอ๊ะ แล้วเมื่อกี้เค้าเรียกผมว่าโบ้ เฮ้ย คืออะไรครับเนี่ย
          ผมก้มลงมองดูตัวเอง ทำไมแขนผมมันดูมีมัดกล้ามขึ้นมา มือก็ดูด้านๆ เหมือนมันไม่ใช่ร่างกายของผมเลย...
 
          ผมค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงอย่างเซๆ

“ไอ้โบ้ เมิงจะไปไหนวะ ห้องน้ำเหรอ ให้กูพาไปไหม? ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปเอง”
“ฮะ? ผม…???”
          นักบาส 3 คนนั้น พยายามจะลุกขึ้นมาพยุงผม แต่ผมก็บอกปัดไป และค่อยๆลากร่างที่หนักอึ้ง(กว่าปกติ) ของตัวเองจนมาถึงห้องน้ำ ผมมองไปที่กระจก และเจอกับสิ่งที่ทำให้ผมช็อคยิ่งกว่าเห็นผี...






“อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค!!!”






-----

Freakycoyote เม้ามอย
: ผ่านไปแล้ว สำหรับตอนที่ 1 ซึ่งจะเล่าผ่านมุมมองของ หมีพูห์ ตัวละครนี้ก็ออกจะเป็นคุณหนูขี้งอแงนิดนึง ยังไงก็อย่าเพิ่งไปรำคาญนางนะคะ ส่วนจะเกิดอะไรขึ้นทางฝั่งพี่โบ้บ้าง ตอนหน้ามาติดตามกันค่าาา
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-07-2017 23:18:27 โดย freakycoyote »

ออฟไลน์ freakycoyote

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Switch Hearts [หนุ่มนักบาส สลับหัวใจ นายบัญชี] : 2
“ตกใจหมดเลย...หายใจหายคอกันแทบไม่ทัน!”

ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง



.
.
.
“หมีพูห์ฟื้นแล้ว หมีพูห์ฟื้นแล้ววว”
         ...ผมงัวเงียลืมตาตื่นขึ้นมาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดดีใจดั่งลั่นไปหมด

          เท่าที่ผมพอจะจำได้ ก่อนหน้านี้ผมกำลังเดินเล่นกับเพื่อนนักบาสอยู่ใน มหา’ลัย แล้วในกลุ่มผมก็จะมีแต่เพื่อนกวนตีนๆทั้งนั้น พอมันพูดจากวนประสาทผมมากๆ ผมเลยจะแกล้งปาลูกบาสในมือของผมอัดหน้ามัน แต่ไอ้เพื่อนเวรของผมมันดันหลบทันเนี่ยสิ ลูกบาสก็เลยลอยไปอัดหน้าผู้ชายคนนึงตรงใต้ตึกคณะบัญชีแทน แถมไอ้ผู้ชายคนนั้นก็ปากมากซะไม่มี ด่าผมใหญ่เลย เรื่องที่ไปปาลูกบาสอัดหน้ามัน
           ...เออ! ผมก็ผิดอะแหล่ะ ยอมรับ แต่พอผมเห็นไอ้หน้าอ่อนนั่นทำท่าหัวร้อน ด่าผมฉอดๆๆ แล้วมันหมั่นเขี้ยวยังไงไม่รู้ อยากจะแกล้งให้เข็ด ผู้ชายบ้าอะไร ทำตัวคุณหนูชิบหาย หน้าก็แบ๊วอย่างกับผู้หญิง แถมชื่อหมีพูห์อีกตะหาก! ฮ่าๆๆๆ ผมเลยแกล้งเอาหน้าไปใกล้ๆ ทำท่าจะจูบมัน ตอนแรกก็กะแค่แกล้งขำๆเท่านั้นแหล่ะ แต่ไอ้เพื่อนเลวของผมมันดันผลักหัวผม จนปากของผมไปประกบกับปากนุ่มๆสีแดงระเรื่อของไอ้หน้าอ่อนนั่น โอ้โห! ปากนุ่มกว่าผู้หญิงที่ผมเคยจูบอีกโว้ยยย แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นอีกบ้าง ผมก็จำไม่ได้แล้ว รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ผมฟื้นขึ้นมาเนี่ยแหล่ะ


***นี่มันโรงพยาบาลนี่หว่า*** ผมนึกในใจ

             ผมมองไปรอบๆเตียงคนไข้ที่ผมนอนอยู่ มีผู้หญิงใส่ชุดมหาลัยหน้าญี่ปุ่นๆคนนึง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเพื่อนของไอ้คุณหมีพูห์ นั่น แล้วข้างๆผู้หญิงคนนั้นก็มีไอ้แว่นหน้านิ่งๆอีกคนนึง ไอ้คนนี้ดูขี้เก๊กๆยังไงก็ไม่รู้ ผมเห็นหน้าแม่งแล้วไม่ถูกชะตาอย่างแรง ส่วนอีกฝั่งเป็นผู้หญิงวัยประมาณ 50 กว่าๆ แต่งตัวเหมือนนักธุรกิจอะไรสักอย่าง...

“หมีพูห์ เป็นอะไรมากไหมลูก แม่เป็นห่วงแทบแย่...”
         ผู้หญิงคนนั้นเรียกผมว่า หมีพูห์ ว่ะ เฮ้ย! อะไรวะเนี่ย  ผมก้มลงดูเนื้อตัวของตัวเอง คือปกติผมก็เป็นคนที่ไม่ได้ดำอะไรนะ แต่ทำไมวันนี้ สีผิวผมขาวกว่าปกติ ขาวมาก ขาวเหมือนไม่เคยโดนแดด ขาวอมชมพูอย่างกับผิวผู้หญิง น่าฟัดที่สุด! (ผิดๆๆ) ...เฮ่ย นี่มันไม่ใช่ตัวผมแล้วอะ มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ยยยย


“หมีพูห์ เป็นอะไรครับ จำแม่ได้หรือเปล่า ”
         ผู้หญิงคนนั้นถามย้ำอีกที เอาตรงๆ ผมจำคุณไม่ได้ครับ ผมไม่เคยรู้จักคุณ หน้าตาแม่ผมไม่ใช่แบบนี้ครับ โว๊ยยยยยยยย นี่กูฝันไปหรือเปล่าวะเนี่ย!


“เอ่อ..คือ ...จำได้ครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรครับ คุณแม่”
         ***ตอแหลสุดๆเลยกู*** เฮ่อออออ นี่คงเป็นการพูดจาที่ดูสุภาพนุ่มนวลที่สุดในชีวิตผมแล้วล่ะ คือสถานการณ์ตอนนั้นมันบีบให้ผมต้องเออ ออ กับเหตุการณ์ตรงหน้าไปก่อน ทั้งที่จริงๆผมไม่เข้าใจอะไรเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง เดินไปดูตัวเองที่หน้ากระจกในห้องน้ำ

“เชี่ย!!!!”
         ขอโทษที่หยาบคายนะครับ แต่ภาพที่ผมเห็นตรงหน้ากระจกคือ ภาพของไอ้คุณหมีพูห์ครับ! ไอ้เชี้ยยยยย (ไม่สุภาพอีกแล้ว อย่าถือสาผมเลยนะครับ) เฮ่ยยยยยยยยย ผมมาอยู่ในร่างไอ้หมีพูห์นี่ได้ไงครับ! ตอนนั้นยอมรับเลยว่า ในหัวของผมมีแต่คำว่า เชี่ย อยู่เต็มไปหมด ผมไม่รู้แล้วว่านี่เรื่องจริง หรือความฝันหรืออะไร มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ยังไง ผมสับสนไปหมดแล้วครับ


         แล้วเรื่องที่ให้ผมช็อคหนักกว่าเดิมก็กำลังจะเกิดขึ้นครับ


“คุณเอาร่างของผมคืนมานะ แหง่งงงงงงง ผมไม่ยอมๆๆๆ ”
         สิ่งที่ผมเห็นทำเอาผมช็อคเป็นไก่ตาแตกไปเลยครับ เพราะมันคือภาพร่างกายของผมเอง เปิดประตูเข้ามาในห้องของโรงพยาบาลที่ผมอยู่ แล้วมายืนร้องไห้ ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย งอแงอย่างกับเด็กโดนแย่งขนม ...คนอะไรวะ ตัวโตอย่างกับควายแต่ดันร้องไห้เหมือนเด็กอนุบาล เห็นแล้วอนาถมากครับ
         ผมเหลือบไปมองที่คนอื่นๆ เขาก็ดู งง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหมือนกัน

“คุณแม่ คุณแม่ครับบบ หมีพูห์ตัวจริงอยู่นี่ครับคุณแม่ คุณแม่ช่วย หมีพูห์ ด้วย แง๊”
         เอาแล้วไงครับ ภาพที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้คือ ร่างกายของผมเองกำลังวิ่งเข้าไปกอด ผู้หญิงวัย 50 แล้วร้องไห้งอแง โดยที่ผู้หญิงคนนั้นทำหน้ามึนงงกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า เพราะมองยังไง ไอ้ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ใช่ หมีพูห์ ลูกชายของเขาอย่างแน่นอน



        ผมเลยรีบเข้าไปฉุดลากร่างกายของตัวเองที่ตอนนี้แทบจะลงไปดิ้นกับพื้น เข้ามาในห้องน้ำแล้วปิดประตูอยู่ในนั้นกันแค่ 2 คน


“มึงคือ หมีพูห์ ใช่ปะ”
“ใช่ดิ แงงงงงงงงงงง บอกว่าอย่าพูด กู-มึง กับผม!!! แล้วช่วยเอาร่างกายของผมคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ คุณมันคนนิสัยไม่ดี ปาลูกบาสมาอัดหน้าผม ขโมยจูบแรกของผม แล้วยังขโมยร่างกายของผมไปใช้อีก ผมไม่ยอม แงงงงง ”


         *** ได้เป็นจูบแรกของไอ้หน้าอ่อนนี่ด้วยว่ะ ...ทำไมฟังแล้วรู้สึกดีวะกู *** เฮ่ย! ฉิบหาย ผมคิดแบบนี้ออกไปได้ไงวะ เข้าเรื่องก่อนๆๆๆ


“เอาจริงๆ ใครมันจะอยากอยู่ในร่างกายของคนอื่นวะ ...ผมก็รู้สึกแย่ไม่แพ้คุณหรอก”
         นี่แทบจะเป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ผมพูดแทนตัวเองว่า “ผม” แล้วเรียกผู้ชายรุ่นๆเดียวกันว่า “คุณ” แต่อะไรที่มันทำให้ชีวิตผมยุ่งเหยิงน้อยลง ผมคงต้องทำไปก่อนล่ะ


“แล้วเราจะทำยังไงกันดี แงงงงง ”
“เอางี้ไหม”
“ยังไง?”
“เดี๋ยวผมจับคุณจูบอีกที ผมว่าเราต้องสลับกลับไปอยู่ร่างเดิมของตัวเองได้แน่ๆเลย”
“ง้า ใครจะยอมเสียจูบให้กับคุณเป็นรอบที่สอง”
“โอ้โห คิดอะไรนักหนาวะเนี่ย นี่จะทำให้เรากลับไปอยู่ในร่างของตัวเองเฉยๆปะวะ ...แม่งเอ้ย เรื่องเยอะจริงๆ... ”


         ผมไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบเอาแขนเกี่ยวคอไอ้คุณหมีพูห์ที่กำลังสิงร่างผมอยู่เข้ามาใกล้ๆ แล้วผมก็...




.
.
.
***จ๊วบ***

         ผมเอาริมฝีปากแดงๆของ หมีพูห์ ที่ผมกำลังอาศัยร่างเขาอยู่ เข้าไปประกบกับปากของตัวเองที่ตอนนี้โดน หมีพูห์ ขโมยร่างไป (ความรู้สึกที่ต้องโน้มหน้าเข้าไปจูบปากของตัวเองนี่มันไม่โอเคเลยนะ หยึยยยย)


          ***ไอ้ห่า ตอหนวดทิ่มหน้า*** ฮ่าๆๆ แม่ง การที่ต้องจูบกับร่างกายตัวเองมันแย่กว่าที่คิดอีก!!! ผมรีบผละปากออกมาแล้วเอามือเช็ดปากตัวเอง ส่วน หมีพูห์ ในร่างของผม ตอนนี้เบะปาก ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกแล้ว เฮ่ออออ ...สุดท้าย ผมกับ ไอ้คุณหมีพูห์ ก็ยังไม่สามารถสลับกลับเข้าร่างตัวเองได้อยู่ดี


“ ก็บอกแล้วไง ว่ามันไม่มีประโยชน์อะ แงงงง ”
“โอเคๆๆ อย่าร้องไห้นะ ...ตั้งสติดีๆ ตอนนี้ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากเรา 2 คน ยังไงตอนนี้ก็ทำเป็นเนียนๆไปก่อนละกัน คุณทำตัวเป็นผม ผมทำตัวเป็นคุณไปก่อน แล้วเดี๋ยวเราค่อยปลีกตัวจากคนอื่นแล้วมาตกลงกันจริงๆจังๆ ว่าจะเอาไงดี โอเคมั้ย...”


...ผมพูดจบก็ลองหันไปมองสีหน้าของ หมีพูห์ ที่อยู่ในร่างผม เพื่อรอดูปฏิกิริยา ตอนนี้เขากำลังทำหน้าคิดๆอะไรสักอย่าง และแล้วเขาก็...


“แง๊งงงงงงงงงงงงงงงง ไม่เอาแบบนี้ ทำไมผมต้องทำตัวเป็นคุณ ผมไม่ได้ทำอะไรผิด เรื่องทั้งหมดมันเกิดมาจากคุณ คุณมันภัยสังคม คุณมันไอ้วิตถารหื่นกาม มาขโมยจูบผมง้าๆๆๆๆ ”


โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมรีบเอามืออุดปากไอ้เด็ก 5 ขวบนี่ก่อนที่มันจะตะโกนเสียงดังจนคนที่อยู่ข้างนอกจะสงสัยไปมากกว่านี้

“ให้ผมกราบคุณก็ได้นะ หรือทำอะไรก็ได้ให้คุณยอมสงบสติอารมณ์ลงหน่อย ตอนนี้ผมก็นึกอะไรไม่ออกแล้วนอกจากวิธีนี้ ...เอาเป็นว่า ต่อจากนี้ผมจะรับผิดชอบการกระทำของผมเอง ผมจะพยายามทำให้คุณไม่ลำบากที่ต้องเป็นตัวผม โอเคมั้ย... แล้วเราค่อยๆมาหาทางกลับร่างของตัวเองกัน ได้ไหมครับ คุณหมีพูห์ ”


         บอกเลยว่าตอนทะเลาะกับสาวๆ ผมยังไม่ง้อขนาดนี้เลยนะ หล่อเลือกได้อย่างผม ถ้าเจอคนงอนใส่ ผมบายเลยครับ แต่เรื่องนี้ ผมก็เป็นต้นเหตุของความซวยนี่จริงๆอะแหล่ะ แล้วต้องมาทนเห็นร่างของตัวเองกำลังร้องไห้ขี้มูกโป่ง ผมรับไม่ได้จริงๆ ก็เลยต้องยอมอ่อนให้เขาแบบแพ้ราบคาบเลยแหล่ะ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าเขาจะยอมไหม...

“ก็ได้ ผมจะยอมแสดงเป็นคุณไปก่อนก็ได้ แต่คุณพูดแล้วนะ ว่าผมจะต้องไม่ลำบากกับการปลอมเป็นคุณในครั้งนี้ ช่วยรักษาสัญญากับผมด้วยนะครับ ”
“ได้ ผมสัญญา”
           ผมยื่นนิ้วก้อยของตัวเองไปเกี่ยวนิ้วก้อยของเขา ฮ่าๆๆๆ ไปจำมาจากซีรีส์เรื่องไหนวะเนี่ยกู แบ๊วฉิบหาย แต่ก็ดูท่าทางจะได้ผลนะ เพราะพอผมเหลือบตาไปมองอีกฝ่าย ก็เห็นเค้าเหมือนค่อยๆมีรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง หลังจากทำหน้าเป็นตูดมาตลอด


“ป่ะ ...งั้นเราออกไปหาทุกคนกันเถอะ ก่อนที่เขาจะสงสัยเรา 2 คนไปมากกว่านี้”
“ก็ได้ ออกไปก็ได้ ฮืออออออ”
         ผม 2 คนเดินก้มหน้าออกมาจากห้องน้ำ โดยมี แม่ และเพื่อน 2 คนของหมีพูห์ ยืนทำหน้าสงสัยโดยพร้อมเพรียงกัน


“ไม่มีอะไรนะครับแม่ เมื่อกี้ล้อเล่นกันเฉยๆ นี่ โบ้ ครับ เพื่อนของหมีพูห์เอง ”
          ผมที่อยู่ในร่างไอ้คุณหมีพูห์ ออกมาแนะนำตัวเองให้คุณแม่ของ หมีพูห์ ได้รู้จัก ส่วนไอ้คุณหมีพูห์ในร่างผม ตอนนี้ทำหน้าลุกลี้ลุกลน เหมือนจะไม่ยอมทำตามเกมส์ขึ้นมาอีก

“ผมไม่ใช่เพื่อนของคุณนะ โก้ กับ พุดดิ้ง ก็รู้ว่าผมไม่ใช่เพื่อนคุณ แล้วจะให้ผมพูดแบบนี้เนี่ยนะ มันไม่ make sense เลยนะครับ ”
         ไอ้คุณหมีพูห์ เรื่องมากไม่หยุด ผมเลยเอามือไปโอบหลังเขา แล้วยื่นหน้าไปกระซิบข้างหู


“ตามน้ำไปก่อนนนนน แล้วตอนนี้คุณชื่อ โบ้ โอเคมั้ย?”
          ไอ้คุณหมีพูห์ หลับตาปี๋แล้วค่อยๆไหว้คุณแม่ของตัวเอง


“สวัสดีครับ ผมชื่อโบ้นะครับ รู้สึกเป็นเกียรติมากเลยครับที่คนน่ารัก สุภาพ นิสัยดีอย่างคุณหมีพูห์ ลดตัวลงมาเป็นเพื่อนกับคนเถื่อนๆอย่างผม เราเพิ่งเป็นเพื่อนกันเมื่อกี้นี้เองครับ พอเข้าโรงพยาบาลพร้อมกัน เราก็เป็นเพื่อนกันเลยครับ”
          ทุกคนยังคงมึนงงกับคำพูดของ ไอ้โบ้ (ตัวปลอม )อยู่ แต่ก็ไม่มีใครติดใจอะไรมาก เพราะเอาเข้าจริงคงไม่มีใครคิดหรอกครับ ว่าเรา 2 คนจะสลับร่างกันได้


 “ เมื่อกี้ตอนพวกนาย 2 คนโดนฟ้าผ่าแล้วสลบไป ทุกคนก็เรียกรถพยาบาลส่งพวกนายมาที่นี่ แต่หลังจากที่ตรวจร่างกาย คุณหมอก็บอกว่า ไม่มีอะไรผิดปกติสักอย่าง  อาการเหมือนคนนอนหลับทั่วๆไป ถ้าฟื้นขึ้นมาแล้วให้เรียกคุณหมอมาดูอาการอีกที ถ้าไม่มีอะไรก็น่าจะกลับบ้านได้เลย”
          ไอ้ขี้เก๊กที่ผมไม่ชอบหน้า เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังเรา 2 คนจูบกันที่มหา’ลัยให้ฟัง


“แต่ว่าก็ว่าเหอะ เมื่อกี้ตอนที่พวกนาย 2 คนจุ๊บกันนะ อร๊ายยยยยยยยยยย มันน่ารัก น่าเชียร์ ฟินๆๆๆ จังเลยง้า แล้วดูดิ จูบกันทีเดียว ตอนนี้ก็สนิทกันเลย ฮู้ยยยย อย่าบอกนะ ว่าหวั่นไหวซึ่งกันและกันแล้วอะ อย่านะๆๆ เขินน้า ”
         ***ยัยบ้านี่เป็นอะไรวะเนี่ย*** ผมคิดในใจ แต่คนที่ดูจะตกใจกับคำพูดนี้ คงหนีไม่พ้น แม่ของไอ้คุณหมีพูห์ ที่ตอนนี้ถึงกับเอามือทาบ-อก เบิกตาโพลง


“คุณแม่ครับ พุดดิ้งเค้าก็เป็นแบบนี้แหล่ะครับ ชอบดูซีรีส์ผู้ชาย ผู้ชายจิ้นกัน แล้วเอามามโนเลอะเทอะ จริงๆไม่มีอะไรหรอกครับคุณแม่ โก้ อยู่ในเหตุการณ์ โก้ เห็นทุกอย่างครับ ”
         อะๆๆ ถึงผมจะไม่ชอบหน้าไอ้ขี้เก๊กนี่ แต่ก็ต้องขอบคุณมัน ที่อุตส่าห์ช่วยพูดแก้สถานการณ์นี้ให้ผมกับ หมีพูห์


          หลังจากเหตุการณ์ยุ่งๆทั้งหมด ไอ้คุณหมีพูห์ ก็กลับไปที่ห้องพักรักษาตัวของตัวเอง ที่มีเพื่อนนักบาสของผมรออยู่ คุณหมอมาเช็คอาการของเรา 2 คนก็สรุปว่าไม่มีอะไรร้ายแรง เลยบอกให้เรา 2 คนกลับบ้านได้
         ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในรถของคุณแม่ไอ้คุณหมีพูห์ ที่กำลังขับกลับบ้าน ส่วนไอ้คุณหมีพูห์ ก็ต้องไปนั่งรถเมล์กลับหอในของมหา’ลัย กับเพื่อนนักบาสทั้ง 3 คนของผม
          ผมกับไอ้คุณหมีพูห์ ตกลงกันว่า จะนัดเจอกันอีกที เพื่อวางแผนการใช้ชีวิตต่อจากนี้ว่าจะเอายังไงกันดี ฝั่งผมอะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ฝั่งไอ้คุณหมีพูห์ดิ เขาต้องไปนอนในหอพักนักศึกษา ที่พวกผม 4 คนช่วยกันทำให้รกอย่างกับรูหนู แถมยังต้องเจอฤทธิ์ความห่าม ความเถื่อน ความลามก ของเพื่อนผมทั้ง 3 คนอีก คุณหนูๆอย่างเขาจะรับมือไหวเหรอเนี่ย ผมล่ะเป็นห่วงจริงๆครับ!!!


----------

Freakycoyote เม้ามอย : ยังไม่มีคน Comment เลย ฮ่าๆๆ แต่ไม่เป้นไรค่ะ หวังว่าเราแต่งไปเรื่อยๆ จะเริ่มมีคนติชมเพิ่มขึ้นน้าาา ตอนนี้เน้นมาทางพี่โบ้ พระเอกของเรื่อง แต่ตอนหน้าจะเป็นวิบากกรรมของชีวิตของ หมีพูห์น้อย รอดูกันว่านางจะตั้งรับความดิบเถื่อนของแก๊งนักบาสโฉดได้ไหมมมม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-07-2017 23:23:35 โดย freakycoyote »

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
เปรี้ยง กามเทพลงทันฑ์ พูห์ โบ้ สลับร่าง   :serius2: :serius2: :serius2:

พูห์ น่ารัก พูดเพราะ  :mew1: :mew1: :mew1:
โบ้ นี่นิสัยไม่ดี ทำเขาเจ็บตัว แล้วยังล้อเลียนเขาอีก

สองจูบไปแล้ว ยังกลับร่างไม่ได้เลย
หรือต้องมากกว่าจูบละม้างงงง :hao3: :hao3: :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ freakycoyote

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
เห็นมีกฏว่าอย่าตอบเม้นต์เยอะ แต่ขอนิสนึงนะคะ ลงมา 2 ตอน เพิ่งมีคนเม้นต์ ตื่นเต้นมากค่ะ เขียนเรื่องแรกก็ยังงี้ ฮ่าๆๆๆๆ

เปรี้ยง กามเทพลงทันฑ์ พูห์ โบ้ สลับร่าง   :serius2: :serius2: :serius2:

พูห์ น่ารัก พูดเพราะ  :mew1: :mew1: :mew1:
โบ้ นี่นิสัยไม่ดี ทำเขาเจ็บตัว แล้วยังล้อเลียนเขาอีก

สองจูบไปแล้ว ยังกลับร่างไม่ได้เลย
หรือต้องมากกว่าจูบละม้างงงง :hao3: :hao3: :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

กลัวอยู่ว่าคนจะมองว่าน้องหมีพูห์ง้องแง้งเกินป่าว ดีใจที่บอกว่าพูดเพราะน่ารักค่ะ ฮ่าๆๆๆ ส่วนจะมากกว่าจูบมั้ย งุ้ย ไม่กล้าบอกกก

:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

อิอิ เขิลจุง ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคะ มีกำลังใจมากมายยย

ออฟไลน์ freakycoyote

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Switch Hearts [หนุ่มนักบาส สลับหัวใจ นายบัญชี] : ตอนที่ 3
“ถ้าใหญ่...ใหญ่ขนาดไหน!?”

***แหง่ะ... ***
          จะบอกว่าผมเป็นเด็กขี้แยก็ได้ครับ แค่ผมนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผม น้ำตาของผมมันก็แทบเล็ดออกมาอยู่แล้วอะครับ แงงงงง ทำไมชีวิตของคนดีๆแบบผมมันต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ด้วยครับ ผมไปทำเวร ทำกรรมอะไรไว้นักหนาเหรอครับ ถึงต้องมาอยู่ในร่างของผู้ชายหยาบคาย ลามก หาอะไรดีแทบไม่ได้แบบนี้ ง้า ต้องทำบุญเบอร์ไหน ผมถึงจะกลับร่างตัวเองได้ครับเนี่ยยยย ฮือๆๆๆๆ ...


          หลังจากที่ออกมาจากโรงพยาบาล ผมกับอีตาคุณโบ้ก็ตกลงกันว่า ช่วงที่ผมนั่งรถเมล์กลับมหา’ลัย พร้อมเพื่อนนักบาสอีก 3 คนของเขา เรา 2 คนจะเตี๊ยมเรื่องของกันและกันผ่านการ Chat ใน Line โดยต่างคนต่างจะเล่าเรื่องของตัวเองให้อีกฝ่ายฟัง พวกเรา 2 คนจะได้รู้จักกันมากขึ้น เวลาคุยกับคนรอบข้างของแต่ละฝ่ายจะได้พอเนียนๆไปได้
          เท่าที่ Chat กันมา ผมก็ได้รู้ว่า คุณโบ้ อยู่คณะ พละศึกษา เขาเข้ามหา’ลัยได้เพราะโควต้านักกีฬาบาสเกตบอล คุณโบ้ บอกว่าที่บ้านของเขาฐานะไม่ค่อยจะดี เขาเลยสัญญากับตัวเองว่า พอเข้ามหา’ลัย เขาจะไม่รบกวนเรื่องค่าใช้จ่ายกับทางบ้านอีก ด้วยความที่เขาเข้ามหา’ลัยด้วยโควต้านักกีฬา ทางมหาลัยเลยช่วยเรื่องค่าเทอมทั้งหมดให้อยู่แล้ว แลกกับการที่เขาต้องเป็นตัวแทนนักกีฬาของมหา’ลัย ไปแข่งในงานกีฬาระดับมหา’ลัยต่างๆ นอกจากนั้นเขายังเข้าไปอยู่ในสโมสร แข่งบาสเกตบอลเป็นอาชีพ เพื่อเอาเงินอัดฉีดมาเป็นค่าใช้จ่ายประจำวันด้วย เขาบอกว่าช่วงนี้ตารางซ้อมยังไม่ค่อยมีอะไรน่าห่วง แต่พอใกล้ช่วงฤดูกาลแข่งขัน ก็ต้องจัดตารางชีวิตให้ดี เพราะต้องมีออกไปซ้อมกับสโมสรด้วยเหมือนกัน


          พอผมได้รู้เรื่องของเขามากขึ้น ทั้งเรื่องส่งตัวเองเรียนเอย เรื่องความมุ่งมั่นด้านการเป็นนักกีฬาเอย เอาตรงๆผมก็รู้สึกดีกับเขามากขึ้นนะ ...แต่ถ้าจะให้ผมยกโทษให้เขาล่ะก็ ไม่เด็ดขาด!!! เพราะถ้าผมไม่เจอกับเขา ไม่โดนเข้าขโมยจูบแรกไป เรื่องบ้าๆแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น! ฮืออออออ


“เฮ้ยไอ้โบ้ กูเห็นมึงก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มาตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลละ ปกติมึงไม่ติดโทรศัพท์ขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ? ”
 ***ซวยละ!!!*** ผมมัวแต่ Chat เพลินจนผิดสังเกต โดนเพื่อนคุณโบ้จับพิรุธซะได้ งื้อออ


“ อย่างไอ้โบ้ จะมีอะไร Chat กับสาวอะดิมึง ไหนอวดเพื่อนหน่อยดิ๊ น่ารักปะวะ ”
“น่ารักห่าอะไร มึงลืมไปแล้วเหรอ เสือโบ้ของเรา เขาชอบสาว Sexy เว้ยยยย หน้าตาไม่สน ขอคนนมใหญ่ๆ สโลแกนเขาไง จำไม่ได้หรือไงวะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ถ้ามึงเบื่อแล้วก็แบ่งให้กูมั่งนะโว้ย ช่วงนี้กูของขาดว่ะ ฮ่าๆๆ”


“ ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหล่ะครับ! ผมกำลัง Chat คุยกับคุณแม่ครับ!!! ”
          ผมเป็นคนที่จะอารมณ์เสียตลอด ถ้าได้ยินผู้ชายคนไหน พูดถึงผู้หญิงในแง่ไม่ดี แถมตอนนี้ก็กำลังโดนเพื่อนๆคุณโบ้ไล่ต้อนเรื่อง Chat อยู่ด้วย ก็เลยพูดส่งๆไป แต่ปรากฏว่า...


“เฮ้ย! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผีคุณหนูที่ไหนเข้าสิงไอ้โบ้กูวะเนี่ย กูเห็นมึงทำเป็นพูดครับๆ มาตั้งแต่ที่โรงพยาบาลแล้ว ล่าสุดเรียกแม่ ว่า คุณแม่ ว่ะ ฮ่าๆๆๆ จุ๊บปากกับไอ้หน้าอ่อนเด็กบัญชีทีเดียว มึงติดโรคมันมาเลยเหรอวะ ฮ่าๆๆๆๆ”

          อ๊าคคคคคคคคคคคคคค นี่ผมควรจะตกใจที่ตัวเองเผลอหลุดมีพิรุธ หรือควรจะโกรธที่โดนนินทาแบบซึ่งๆหน้า ก่อนกันครับเนี่ย! แต่ประเด็นคือตอนนี้ผมยังพูดอะไรมากไม่ได้ เพราะผมยังไม่รู้เลยว่า เพื่อนคุณโบ้ 3 คนนี้ใครชื่ออะไรกันบ้าง โอ๊ยยย อนาถจริงๆๆๆๆ


“เฮ้ยๆๆๆ น้องปิ๊งปิ๊ง ตอบ Line กูเว้ยยยย ”
           อยู่ๆเพื่อนคุณโบ้คนนึงก็ตะโกนขึ้นมา บอกว่ามีผู้หญิง Line มาหาเขา เพื่อนอีก 2 คนก็เลยหันไปสนใจกับข้อความใน Line ของผู้หญิงคนนั้นด้วย ดีเหมือนกัน พวกเขาจะได้เลิกจับจ้องผมสักที...


“น้อง ปิ๊งปิ๊ง บอกว่าอยู่ห้องคนเดียว เหงา ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนว่ะ เฮ้ยๆๆๆ !!!”
“อยู่คนเดียวห่าอะไร กูเห็นอัพรูปลงเฟส อยู่กับแฟนตลอด กูว่าน้องเขาไม่จริงใจกับมึงหรอกว่ะ”
“กูก็ไม่ได้หวังความจริงใจจากน้องเขาเปล่าวะ กูหวังฟันเว่ย! ฮ่าๆๆๆๆๆ ”


          ...ผมได้แต่กรอกตามองบนกับบทสนทนาที่เกิดขึ้น แต่ก็ดีละ ที่เขาหันไปโฟกัสเรื่องอื่น ผมจะได้เอาช่วงเวลานี้มา Chat ถามอิตาคุณโบ้ว่าเพื่อนเขาแต่ละคน เป็นไง มาไงกันบ้าง
          คุณโบ้เล่าให้ฟังว่าในบรรดาเพื่อนเขา 3 คน เขาซี้กับผู้ชายที่ตัวผอมๆ สูงๆ ตาตี่ๆ ผิวสีแทนๆมากที่สุด คนนี้ชื่อ เค คุณโบ้บอกว่าเป็นเพื่อนซี้กับเขามาตั้งแต่มัธยม นิสัยคล้ายๆกัน ชอบอะไรเหมือนๆกัน เล่นบาสมาด้วยกันมาตลอด ตอนเข้ามหา’ลัยก็เลือกเข้าคณะเดียวกัน และเข้ามาด้วยโควต้านักกีฬาเหมือนกันด้วย
          ผมลองให้คุณโบ้ส่งรูปของเพื่อนที่เค้ากำลังพูดถึงมาให้ผมดูหน่อย ก็ปรากฏว่าเขาคือมนุษย์ที่กำลัง Chat อยู่กับผู้หญิงที่ชื่อน้อง ปิ๊งปิ๊ง อยู่นั่นแหล่ะครับ เดาเอาไว้ไม่มีผิด หึหึ 


          ส่วนอีก 2 คนชื่อคุณปาล์ม กับคุณที 2 คนนี้คุณโบ้นิยามว่า เป็นเหมือนพี่น้องฝาแฝดที่พัดพรากจากกันตอนเกิด เพราะถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ แต่หน้าตา รูปร่าง ความคิด บุคลิก การพูดการจา เหมือนกันไปซะหมด 2 คนนี้คุณโบ้บอกว่าเพิ่งได้มารู้จักกันที่ มหา’ลัย แต่ถึงแม้ว่าจะเพิ่งเข้าปี 1 มาไม่กี่เดือน แต่คุณโบ้ก็สนิทกับ 2 คนนี้มากๆเหมือนกัน เพราะกินนอนอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา


“เอ้า เฮ้ยๆๆ ไอ้โบ้ ไอ้เค มึง มัวแต่ Chat เพลิน ถึงป้ายหน้ามหา’ลัยแล้วโว้ย ลงๆๆ”
         คุณปาล์ม สะกิดเรียก ผม กับ คุณเค ให้รู้ตัวว่าเรามาถึงที่หมายกันแล้ว บอกตรงๆว่าผมเองก็ไม่ค่อยได้นั่งรถเมล์เท่าไหร่ เพราะปกติ จะมีพี่คนขับรถมารับมาส่งผมตลอด ได้ลองมานั่งรถเมล์ดู ก็เป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่ดีเหมือนกันครับ แถมคืนนี้ ผมจะได้นอนหอในของ มหา’ลัยด้วย! ตื่นเต้นสุดๆเลย อิอิ คิดไปคิดมา การได้มาอยู่ในร่างของคุณ โบ้ มันก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียวล่ะน่า


“ เฮ้ยๆๆ นี่ก็เย็นแล้ว แวะกินข้าวก่อนได้เปล่าวะ ตั้งแต่กลางวันที่ไอ้โบ้เข้าโรงพยาบาล ยังไม่ได้กินอะไรเลย หิวฉิบหาย”
          คุณที พูดขึ้นมาเรื่องหาของกิน แล้วทุกคนก็เห็นด้วย


“ ป้าๆ เอาเส้นเล็กหมูน้ำตกชามนึงครับ ”
“เฮ้ยใจตรงกะกูเลย กำลังอยากกินอยู่พอดี ขอเป็น 2 ชามเลยป้า” ปาล์ม และ ที เพื่อนซี้ใจตรงกันยังคงคอนเซปต์นี้อยู่เสมอ
“ผมเอาเส้นหมี่เย็นตาโฟครับ” คุณเค สั่งเมนูของตัวเองตามมาแบบติดๆ
“ งั้นผมเอาบะหมี่ต้มยำทะเลครับ ” ผมเองก็สั่งเมนูโปรดของตัวเองแบบไม่คิดอะไรมาก


          เอ๊ะ แต่ทำไมสายตาของทั้ง 3 คนจับจ้องผมจนดูผิดปกติ หรือผมทำอะไรผิดอีกแล้วครับเนี่ย งื้อออออ

“เฮ้ย ไอ้โบ้ ปกติมึงทานเผ็ดไม่ได้เลยไม่ใช่เหรอวะ ต้มยำเจ้านี้ ขนาดกูชอบกินเผ็ดๆ สั่งมากินแต่ละที กูยังน้ำหูน้ำตาไหลเลยนะ กูว่าอย่างมึงกินไม่ได้หรอก สั่งอย่างอื่นเหอะ ”
          อ้าววว ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ ว่าคนตัวใหญ่ๆ ท่าทางนักเลงๆแบบนี้ จะกินเผ็ดไม่ได้เลยยย แต่ไม่รู้แหล่ะ ผมชอบกินของผมแบบนี้ ไม่มีใครห้ามผมได้หรอกครับ อิอิ แล้วอีกอย่าง แค่กินเผ็ดนิดๆหน่อยๆ จะเป็นไรนักหนาเชียว


.
.
.
“ อ๊อยยย ซี๊ดดดดด ฮ่าห์! เผ็ดๆๆๆ ... ”
          โอ๊ยยย เผ็ดน้ำตาไหลจริงๆครับ ผมไม่เคยกินอะไรแล้วรู้สึกเผ็ดแบบนี้มาก่อนเลย ร่างกายของคุณโบ้ ที่ตอนนี้ผมอาศัยเขาอยู่ ถึงกับแดงไปทั้งตัว เหงื่อนี่แตกเต็มหน้า เต็มตัวไปหมดเลยครับ นี่ขนาดแค่ซดน้ำก๋วยเตี๋ยวไปแค่ช้อนเดียวนะครับ สงสัยคุณโบ้จะกินเผ็ดไม่ได้เลยจริงๆ โอ๊ยๆๆๆๆ ผมรีบดื่มน้ำตามไปจนหมดแก้วก็ยังไม่ดีขึ้น  ผมจะช็อคตายไหมครับเนี่ย แง๊!!!


“ไอ้ห่า ...ก็กูบอกแล้วว่าอย่ากินต้มยำ เสือกทำเป็นเก่งขึ้นมาอีก ”
“ป้าครับๆ ขอน้ำเปล่าขวดนึงครับ ขอน้ำแข็งเปล่าเพิ่มด้วยครับ”
“ เอ้า กระดาษทิชชู่ เช็ดๆๆ ”
          แก๊งนักบาสเพื่อนของคุณ โบ้ ช่วยกันสั่งน้ำมาให้ผมกินแก้เผ็ด แล้วก็เอากระดาษทิชชู่มาช่วยกันซับเหงื่อให้ผมใหญ่เลยครับ เห็นพวกเขาดูแมนๆแบบนี้ แต่ก็แอบมีมุมห่วงใยเพื่อนพ้องเหมือนกันแฮะ สงสัยผมต้องมองพวกเขาใหม่ซะแล้วล่ะ


“งั้นสั่งใหม่เป็นเส้นเล็กลูกชิ้นน้ำใสละกันเนอะ เมนูประจำมึงอะ”
“ได้ครับๆ ขอบคุณมากๆเลยนะครับ คุณเค คุณปาล์ม คุณที ”
          ผมมองไปที่ทั้ง 3 คน แบบตื้นตัน เพราะซึ้งในมิตรภาพความเป็นเพื่อน ที่เขามีให้กับคุณโบ้

 
“ไอ้เชี่ย! กูขนลุก! มึงเลิกเรียกกูว่าคุณเค แล้วก็เลิกพูดครับๆกับกูทีดิ๊ แล้วไม่ต้องส่งสายตาเยิ้มๆแบบนั้นมาให้กูด้วย กูกลัวโว้ย!”
“ กูว่าวิญญาณไอ้น้องหมีพูห์ คณะบัญชี มาสิงไอ้โบ้ เพื่อนกูแล้วแน่ๆเลยว่ะ!”
“จุ๊บกันทีเดียว เพื่อนกูยังเปลี่ยนไปขนาดนี้ ถ้ามันได้กันนี่กูไม่อยากจะคิดเลยว่ะ ว่าไอ้โบ้จะติดโรคคุณหนูมาขนาดไหน ฮ่าๆๆ”
          เอิบๆๆ ดูแต่ละคำพูดที่พวกเขาพูดกับผมสิครับทุกคน ป่าเถื่อน โหดร้ายซะไม่มี ที่ผมชมพวกเขาไปเมื่อกี้ขอคืนคำได้ไหมครับ แงงงง แล้วมาบอกว่าถ้าคุณโบ้ มีอะไรกับผม จะติดนิสัยผมไปอะ คือมันไม่มีวันนั้นอยู่แล้วปะ ทำไมต้องมาพูดอะไรแบบนี้ด้วย แค่คิดภาพตามผมก็หน้าแดง... เฮ่ย! แค่คิดผมก็ทำใจไม่ได้แล้วง้า ไม่ชอบๆๆๆ...


          และแล้วช่วงเวลาการกินข้าวเย็นก็ผ่านพ้นไป พอร่างกายผมกลับมาเป็นปกติ ก็เลย Line ไปรายงานสถานการณ์กับคุณโบ้ซะหน่อย ที่เอาร่างกายของเขามาทำทารุณแบบนี้

หมีพูห์น้อย : คุณโบ้ ขอโทษนะครับ
นี่โบ้เอง :  ขอโทษอารายยย ไอ้คุณหมีพูห์
              (สติกเกอร์ตัวการ์ตูน โมโหๆ)
หมีพูห์น้อย : พอดีเมื่อกี้ผมมากินข้าวกับ คุณเค คุณปาล์ม คุณทีอะครับ
นี่โบ้เอง : แล้ว ?
หมีพูห์น้อย : ผมสั่งก๋วยเตี๋ยวต้มยำมากิน คุณเค ห้ามผมแล้ว ผมก็ยังไม่ฟัง พอซดน้ำก๋วยเตี๋ยวไปคำเดียวรู้เรื่องเลย มันร้อนไปหมด ผมเหมือนจะช็อคตายให้ได้เลยอะครับ ไม่นึกว่าคุณโบ้ จะกินเผ็ดไม่ได้เลยแบบนี้
นี่โบ้เอง : ...
             ...
             ...
หมีพูห์น้อย : เง้อๆๆๆ จุด จุด จุด อะไรง่า ผมขอโทษนะๆ ครั้งนี้ผมผิดที่ดื้อเอง ขอโทษนะครับคุณโบ้
นี่โบ้เอง : เฮอะๆๆ ทำผิดแล้วมาแก้ตัวทีหลังแบบเนี๊ยะ
              คิดว่าผมจะยกโทษให้เหรอ ฝันไปเหอะ ไอ้คุณหมีพูห์!
หมีพูห์น้อย : เง้อ ได้ทีขี่แพะไล่ชะมัดดด แล้วผมต้องทำยังไง ถึงจะชดใช้ได้อะ
นี่โบ้เอง : คิดแป้บ...


.
.
.
หมีพูห์น้อย : ไปนอนก่อนนะ คิดได้เมื่อไหร่ ปลุกด้วย
นี่โบ้เอง :  กวนละ! เอางี้ คุณต้องเลี้ยงข้าวผม
              คุณจะได้รู้ไง ว่าปกติผมทานอะไร ไม่ทานอะไร
              แล้วเราจะได้อยู่กันแค่ 2 คนจริงๆสักทีด้วย
              ตั้งแต่ที่เราสลับร่างกัน ยังไม่ได้นั่งคุยกันจริงๆจังๆเลย
              นี่ก็ Chat กันอย่างเดียว เมื่อยนิ้วแล้วววว


***งุ้ย คุณแม่บอกว่าไม่ให้ไปกินข้าวกับคนแปลกหน้าอ่า ทำไงดี***


หมีพูห์น้อย : ไปครับไป พรุ่งนี้เลยดีไหมครับ??? วันเสาร์พอดีเลย (ตึ้ง!)
นี่โบ้เอง : ทีผู้ชายชวนกินข้าวงี้ ตอบตกลงง่ายจัง ใจง่ายนะเราเนี่ย
หมีพูห์น้อย : อย่าพูดแบบนี้นะครับ!!! ผมไม่ชอบ!
นี่โบ้เอง : แน่ะๆๆ ไม่ชอบแต่ปากยก เขินหน้าแดง ไม่ชอบเลยจ้า


*** ปากยกบ้าอะไร แต่เง้อออ ปากยกจริง อ๊าคคค ยิ้มไม่หุบ นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย อ๊าคๆๆ***


(ผัวะ! ) “โอ๊ย!” ผมโดนตบหัวเข้าอย่างจังเลยครับ ฮื้อออออ
“ไอ้ห่านี่ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กูยังไม่เห็นมึงหยุด Chat เลยเนี่ย ฮะ ไอ้โบ้ ยังไง!?? คุยกับแม่ มึงต้องอมยิ้มหน้าแดงแบบนี้ด้วยเหรอวะ มึงคุยกับสาวที่ไหนมึงก็บอกกูมาเหอะ ไอ้ห่า Chat จนหน้าแดงไปหมด มาบอกคุยกับแม่...”
          อะไร๊ ใครหน้าแดง ใครยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่มี๊ คุณเค พูดอะไรไปเรื่อยเลย ว่าแต่ว่า อ๊าคคคค ยังไม่ได้ตอบ Chat คุณโบ้เลยนี่นา อ๊าค จะพิมพ์ตอบไปว่าอะไรดี


หมีพูห์น้อย : กำลังจะเข้าห้องแล้วครับ เดี๋ยวเอาไว้ค่อย Chat ต่อนะ
นี่โบ้เอง : เขินแล้วหนี  ไม่แน่จริงนี่หว่า ถ่อออ
              (สติกเกอร์ตัวการ์ตูนอารมณ์เสีย)


*** งุ้ยๆๆ บ้าบออะไรกันเนี่ย เขินอะไรนะเรา... ***


“ไอ้ห่าโบ้! เหม่ออีกแล้ว!!! เป็นไรวะเนี่ย รีบๆเดินดิวะ!!! ” เง้อออ คุณเค ผมขอโทษษษ ผมไปแล้วคร้าบบบ


          และแล้วผมก็มาถึงห้องที่คุณโบ้ และเพื่อนอีก 3 คนพักด้วยกันครับ มันเป็นห้องขนาดกำลังพอดีสำหรับคน 4 คนนอนด้วยกัน แต่ขอโทษนะครับ ...รกยิ่งกว่ารังหนู! ตรงพื้นมีทั้งมาม่ากระป๋อง ถุงขนม วางทิ้งไว้เกลื่อนห้อง บนเตียงก็มีชุดนักศึกษา ชุดกีฬาพาดไว้เต็มไปหมด ตรงพื้นใต้เตียงก็มีนิตยสารที่บนหน้าปกเป็นผู้หญิงใส่ชุดบิกินี่ วางหรา โดดเด่นเป็นสง่า ส่วนใกล้ๆตระกร้าผ้า ก็มีกางเกงในที่ม้วนเป็นเลข 8 ตกอยู่รอบๆตระกร้า เฮ้ยยยย นี่พวกเขาอยู่ห้องแบบนี้กันไปได้ยังไงครับเนี่ย!  ...แต่ว่าแต่ เตียงไหนเตียงของคุณโบ้นะ มันมีเตียง 2 ชั้นตั้งคู่กัน 2 เตียง แต่ผมเล็งแล้ว เตียงชั้น 2 ด้านในสุดของห้องดูจะสะอาดที่สุด ขอให้เตียงนั้นเป็นของคุณ โบ้ ทีเหอะ สาธู๊...


“ เฮ้ยยยย พวกมึง ไลน์กรุ๊ปแชร์คลิป 18+ ส่งคลิปใหม่มาให้แล้วว่ะ ...คลิปหลุด นักเรียน ม.ปลาย น่ารักอย่างกับนางเอก AV เฮ้ยแม่งงง หน้าปกโคตรแจ่มอะ มาส่องกันๆๆๆ ”
          อิตาคุณเค เปิดเรื่องทะลึ่งขึ้นมาอีกแล้ว และแน่นอนว่าคุณปาล์ม กับ คุณที ก็เอากับเค้าด้วย ผู้ชายพวกนี้เขาคิดถึง Sex กันทุกลมหายใจเข้าออกเลยหรือไงครับเนี่ย เฮ่อ


“ อิย๊ะห์ อิย๊ะห์ อ๊ะห์... ”
          ผมได้ยินแค่เสียงก็ขนลุกแล้วครับ อ๊าคคคค พวกเขาดูอะไรกันอยู่ครับเนี่ย เกิดมาจากท้องพ่อ ท้องแม่ ผมไม่เคยสนใจดูอะไรแบบนี้เลย เอ๊ะ...หรือผมผิดปกติเอง ทำไมเสียงครวญครางของนางเอกในหนังถึงดังขึ้นเรื่อยๆ แว๊กๆๆๆ 
          ในขณะที่ทั้ง 3 คนกำลังนั่งบนเตียงดูคลิปจากโทรศัพท์มือถือด้วยสีหน้าตื่นเต้น  แต่ผมเองกลับรีบวิ่งไปดึงหมอนจากเตียงข้างๆมาปิดหูแล้วนอนคุดคู้อยู่บนเตียงเพราะไม่อยากได้ยินเสียงแบบนั้น และสงสัยว่าสิ่งที่ผมทำ คงเป็นเรื่องผิดสังเกตมาก คุณเค ก็เลยทักขึ้นมาว่า...


“ ไอ้โบ้ เป็นอะไรขึ้นมาอีกวะมึง”
“เอ่อ คือ...ผมไม่ชอบเสียงแบบใน Clip ที่พวกคุณ 3 คนดูอยู่อะครับ ”
“ฮะ! ...ฮ่าๆๆๆๆ สมองกลับหรือเปล่าวะ ปกติมึงนั่นแหล่ะ เป็นตัวตั้งตัวตี หา Clip พวกนี้มาให้พวกกูดู อยู่ๆมาทำเป็นรับไม่ได้ เดี๋ยวกูยันโครม! ”
“คนเรามันก็เปลี่ยนกันได้นี่ครับ พวกคุณอยากดูอะไรแบบนี้ก็ดูไปเหอะครับ ปล่อยผมไว้คนเดียวแบบนี้แหล่ะ ผมโอเค”
“หมั่นไส้ว่ะ ทำเป็นบอกไม่อยากดูหนังโป๊ ...ไอ้ปาล์ม ไอ้ที ไปล็อคตัวมันดิ๊ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ”
          พูดไม่ทันขาดคำ คุณปาล์ม กับ คุณที ก็รุมกันเข้ามาล็อคตัวผม คุณปาล์มล็อคแขนผมไว้ ส่วนคุณที ก็ล็อคขาไม่ให้ผมขยับไปไหนได้ ผมพยายามดิ้นๆๆเท่าไหร่ก็สู้แรงของทั้ง 2 คนไม่ได้ เง้อออ ผมจะโดนอะไรอีกเนี่ย คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ ช่วยหมีพูห์ด้วย!!!!


“กูจะจับมึงแก้ผ้า แล้วเปิดหนังโป๊ให้มึงดู อยากรู้ว่ามึงจะเป็นยังไง!!!?”


***อุแว๊กกกกกกกกกกกกกกกก บ้าไปล้าวววววววววววววววววว สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ช่วยน้องหมีพูห์ด้วยคร้าบบบ ง้าหหหหห์ อยากจะร้องไห้ๆๆๆๆๆ ***
          พูดยังไม่ทันจบดี คุณเค ก็ดึงกางเกงกับบ๊อกเซอร์ของคุณโบ้ ที่ผมสิงร่างอยู่ลงมา (พรวด!)


ผ่าง! ผ่าง! ผ่าง! ผมมองลงไปที่เป้าของคุณโบ้ ที่ปัจจุบัน ไม่เหลืออะไรปกปิด ห่อหุ้มมันไว้อีกแล้ว พลางอุทานออกมาว่า...


“โห...ช้างแมมมอธ!!! ”
          ผมเผลออุทานออกมาด้วยความทึ่ง กับบางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่มหึมา แบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน เล่นเอาอีก 3 คนตกใจ พร้อมปล่อยตัวผม และกระจายตัวออกไปคนละทิศคนละทาง


“ไอ้โบ้เพื่อนกู เพี้ยนไปแล้วแน่ๆ”
“คนบ้าอะไร ตกใจกับของตัวเองได้ด้วยว่ะ”
“กูชักกลัวๆไอ้นี่แล้วว่ะมึง เอาไงดีวะเนี่ย”
         อ๊าคคคคคคคคคคค จะไม่ให้ผมตกใจกับสิ่งที่ผมไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อนบ้างเลยรึไง แง้ๆๆๆ 
         ผมรีบดึงกางเกงขึ้นมาสวมเหมือนเดิม คว้าโทรศัพท์แล้ววิ่งออกมานอกห้อง จากนั้นก็รับกดโทรศัพท์หาคุณโบ้อย่างด่วน

“ แง้งงงงง คุณโบ้ๆๆ คุณโบ้ช่วยผมด้วย งื้อๆๆๆ”
“ เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวๆ ใครทำอะไรคุณ”
“ ผมโดนเพื่อนคุณจับแก้ผ้าง่า”
“ เฮ้ยยยย ว่าไงนะ!!!! ”


----------

Freakycoyote เม้ามอย : ตอนที่ 3 แล้วๆๆๆ มีฉาากล่อแหลมนิดๆ แต่เขียนออกมาเพราะอยากให้มันดูขำขัน ตลกโปกฮานะคร้า อ่านเพื่อความบันเทิงเน้อ ฮ่าๆๆๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-07-2017 00:39:45 โดย freakycoyote »

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
สนุกมากกกกก ชอบบบบ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

พีคสุดๆ ตรง “โห...ช้างแมมมอธ ” น่าจะมหึมาจริงๆ อยากดูด้วยและ  :ling1: :ling1: :ling1:
แล้วฮา ที่เพื่อนๆเผ่นไปคนละทิศละทาง

“ไอ้โบ้เพื่อนกู เพี้ยนไปแล้วแน่ๆ”
“คนบ้าอะไร ตกใจกับของตัวเองได้ด้วยวะ”
“กูชักกลัวๆไอ้นี่แล้วว่ะมึง เอาไงดีวะเนี่ย”

โบ้ คงตกใจเหมือนกันที่เพื่อนๆมาจับตัวเองแก้ผ้า  :angry2:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ 205arr

  • เราคงอยู่ไกลกันเป็นพันหมื่นลี้
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
น่ารักอ่ะ
สงสารน้องหมีพูห์ ฮ่าๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ thyme812

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 313
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-3

ออฟไลน์ Cherreeya

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 :katai2-1: :katai2-1:   :laugh:  :laugh: จิ้นไปล๊าวๆๆ
  อ่านแล้วนึกถึง 2 คนนี้อ่ะ มโนอยากให้เค้ามาคู่กัน กิ๊กิ๊ๆ  :hao5:
  ตอง MBO คือ โบ้    &   ซีเกมส์  คือ หมีพูร์น้อยย

ออฟไลน์ freakycoyote

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Switch Hearts [หนุ่มนักบาส สลับหัวใจ นายบัญชี] : ตอนที่ 4
“ลูบได้ คลำได้ แต่อย่าเอาไม้แหย่รู”

          หลังจากเกิดเหตุการณ์บ้าๆนั้น ที่ผมกับไอ้ลูกคุณหนูขี้แยสลับร่างกัน ความยุ่งยากในการใช้ชีวิตก็ตามมาอีกเป็นขบวน เฮ่อออออ นี่ผมก็กำลังนั่งอยู่ในรถเก๋งคันงามราคาหลายล้าน ข้างๆมีคุณแม่ของเจ้าหมีพูห์น้อย ที่เป็นถึงผู้บริหารบริษัทตรวจสอบบัญชีรายใหญ่ของประเทศไทย และแน่นอนว่าคุณแม่ของหมีพูห์ไม่ได้เป็นคนที่ขับรถคันนี้ เพราะเขามีคนขับรถส่วนตัวคอยขับให้ ชีวิตช่างหรูหรา ผิดกับนักศึกษาทุนนักกีฬาบ้านๆตาดำๆอย่างผมซะจริงๆ แต่นี่อาจจะนับว่าเป็นบุญอย่างหนึ่งก็ได้นะ ที่ผมได้มีโอกาสมาใช้ชีวิตแบบนี้กับเขาบ้าง เหอะๆๆๆ
          ตอนนี้ผมกับหมีพูห์ก็ติดต่อกันผ่าน Chat อยู่ ถ้าต่างฝ่ายต่างไปเจอกับสถานการณ์อะไรแปลกๆ จะได้ช่วยกันแก้ปัญหาได้ถูก อย่างตอนนี้ เห็นว่าคุณหมีพูห์เขากำลังนั่งรถเมล์อยู่แก๊งเพื่อนนักบาสของผมอยู่ คุณหนูอย่างไอ้นั่น คงไม่ค่อยได้นั่งรถเมล์ล่ะสิท่า เอ็นดูจริงๆ


“น้องหมีพูห์เป็นอะไรครับ เห็นพิมพ์ Chat แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวนานแล้วนะ Chat กับใครอยู่ครับเนี่ย...”
          อุย...คุณแม่ของหมีพูห์เริ่มจับสังเกตได้ละ เอาไงดีๆๆ


“ไม่ตอบ...คุยกับสาวๆที่ไหนหรือเปล่าครับ ลูกแม่กำลังจะมีแฟนคนแรกกับเค้าแล้วหรือเปล่าเนี่ย ”
          โห ไม่ใช่แล้วครับคุณแม่ สาวที่ไหนกันเล่า ผมกำลังคุยกับลูกชายคุณแม่นี่แหล่ะ ...ว่าแต่ว่า เข้าปี 1 ละ ยังไม่เคยมีแฟนอีกเหรอเนี่ย หน่อมแน้มจริงๆ... เอ๊ะ แล้วเราจะตอบคุณแม่ว่าอะไรดีวะ อืม....


“ผมคุยเรื่องรายงานกลุ่มกับ โก้ แล้วก็ พุดดิ้ง น่ะครับคุณแม่ ไม่มีสาวที่ไหนหรอกครับ คุณแม่ แหะๆ ”
“ว้า...แม่ก็นึกว่าคุยกับสาวซะอีก ...ว่าแต่ เรื่องเมื่อกี้มันเป็นยังไง มายังไงกันแน่ล่ะ เพื่อนของลูกที่เข้าโรงพยาบาลมาด้วยกันนี่ เขาเป็นใครเหรอ ลูกไม่เห็นจะเคยพูดถึงเขาให้แม่ฟังเลย”
“ อ๋อออ ก็อย่างที่บอกแหล่ะครับ หมีพูห์ก็เพิ่งรู้จักกับเขาวันนี้นี่แหล่ะ รู้จักกันไม่ทันไร ก็เกิดอุบัติเหตุด้วยกันเลยนี่แหล่ะครับ”
“ เจอกันวันแรกก็พากันเข้าโรงพยาบาลเลยเนอะ ...ก็ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร แต่จะเลือกทำความรู้จักกับใคร ลูกก็ต้องดูให้ดีๆนะ เขาเป็นคนดีใช่ไหม?”
“ โห คุณแม่ ดีซิครับ เขาเป็นคนดีมากเลย เป็นนักกีฬาโควต้าของมหาวิทยาลัย เล่นบาสก็เก่ง หน้าตาก็ดี เสน่ห์แรง สาวๆที่มหา’ลัยติดกันเกรียวเลยนะครับคุณแม่ หมีพูห์ภูมิใจในตัวเพื่อนคนนี้มากเลยครับ”
“เพิ่งรู้จักกันวันเดียวไม่ใช่เหรอลูก อวยเพื่อนใหม่ใหญ่เลยนะเราเนี่ย”
“ฮ่าๆๆ ใช่ครับ เพื่อนดีจริง เลยต้องอวยนิดนึงครับ ฮ่าๆๆ”
          พูดจบผมก็ขำแห้งๆ กลบเกลื่อนไป ทั้งที่ในใจก็แอบรู้อยู่แหล่ะ ว่าผมมันไม่เหมาะสมที่จะคบค้าสมาคมกับคุณหมีพูห์ ลูกของคุณแม่เขาเลยสักนิด เฮ่อๆๆ แต่ไหนๆก็ไหนๆละ พูดอวยตัวเอง ทำคะแนนไปก่อนละกัน เพราะในอนาคต ผมกับไอ้คุณหมีพูห์ คงต้องเกี่ยวพันกันไปอีกนานนน (แต่ก็ขอให้ไม่นานขนาด ตลอดชีวิตนะ เหอะๆ)


          และแล้วผมก็มาถึงบ้านของคุณหมีพูห์ซะที ...เดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวก่อนนะ ตอนอยู่นอกรั้ว ผมก็นึกภาพในหัวแล้วนะ ว่ามันต้องยิ่งใหญ่แน่ๆ พอพี่คนขับรถพาผมเข้ามาในบริเวณอาณาเขตของบ้าน โอ้โหววว นี่มันไม่ใช่บ้านแล้วครับ ผมขอเรียกว่าคฤหาสถ์เลยแล้วกัน ใหญ่โตมโหฬารอะไรขนาดน้านนน ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ (...ฮึ้ม? ว่าแต่พ่อท้องได้ด้วยเหรอ ฮ่าๆๆ???) ไม่เคยเข้ามาอยู่ในบ้านที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลยครับ! รอบบ้านมีสนามหญ้าเทียมที่กว้างจนเอานักฟุตบอลทั้งทีมมาซ้อมกันที่นี่ได้เลยครับ (ผมก็มีเว่อร์ๆไปนิดนึง ตามประสาผมแหล่ะ ฮ่าๆๆ) ส่วนตัวบ้าน ตกแต่งออกมาเหมือนปราสาท พระราชวังฝั่งยุโรป (ถามว่าผมเคยไปที่ยุโรปมา เลยรู้ว่ามันเป็นแบบนี้เหรอ? ตอบเลยว่า หึ! ไม่เคยไปอะ พูดๆไปยังงั้นๆแหล่ะ ฮ่าๆๆ ) แต่ใหญ่มากจริงๆ โฮ่! บุญหล่นทับแล้วเว้ยกู ไอ้โบ้ จะได้ลองใช้ชีวิตเป็นคุณหนูลูกมหาเศรษฐีกับเขาแล้วโว้ยยย

“คุณหนู คุณหนูขา เป็นยังไงบ้างคะ คล้อยเป็นห่วงแทบแย่”
         จู่ๆก็มีคุณป้าคนนึง วิ่งมารับผมถึงหน้าบ้าน ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ สงสัยต้องเป็นอะไรกับไอ้คุณหมีพูห์สักอย่างแน่ๆ

“เนี่ย พอทุกคนรู้ข่าวก็เป็นห่วงลูกกันหมดเลย โดยเฉพาะนมคล้อย ถ้าลูกของแม่เป็นอะไร คนที่เสียใจไม่แพ้แม่ก็คงเป็นนมคล้อยนี่แหล่ะ ก็เขาเลี้ยงดูของเค้ามาแต่อ้อนแต่ออกนี่เนอะ ”
         อุ๊...ผมรีบกัดฟันกลั้นขำ ฮ่าๆๆๆ คนบ้าอะไรชื่อนมคล้อย พูดซะเห็นภาพเลย ฮ่าๆๆๆ ...อุยๆๆ ตบปากๆ ปากหมาจริงๆไอ้โบ้ คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง


“แหง่ะ (เบะปาก ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้) นมคล้อยครับ หมีพูห์ก็กลัวตัวเองเป็นอะไรไปเหมือนกัน ฮือออ ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วงหมีพูห์ หมีพูห์รักนมคล้อย หมีพูห์รักคุณแม่ครับ ฮือออ”
          นาทีนั้นถ้ามีรางวัล สุพรรณหงส์ รางวัลนาฏราช ลามไปถึงออสการ์ สาขานักแสดงนำชาย ไอ้โบ้คนนี้คงกวาดมาหมดแล้วแหล่ะครับ ฮ่าๆๆๆ ก็เล่นสวมวิญญาณคุณหนูขี้งอแงแบบไอ้คุณหมีพูห์ซะแนบเนียน เข้าไปสวมกอดนมคล้อย กับคุณแม่ของไอ้คุณหมีพูห์แบบไม่ให้ทุกคนสงสัย ได้คะแนนนิยมไปเต็มๆล่ะครับที่นี่ คริๆๆ


“ทำไมวันนี้คุณหนูดูแปลกๆไป..” (จ๊ากกก เล่นใหญ่ไปเหรอวะเนี่ยกู)
“ปะๆๆ...แปลกยังไงเหรอครับ นมคล้อย ” (ปากซี้ปากสั่นไปหมด)
“ก็ปกติเวลาคุยกับนมคล้อย คุณหมีพูห์จะแทนตัวเองว่า น้องพูห์พูห์ นี่คะ”
          โอ้โห ไอ่คุณหมีพูห์ ความแบ๊วลามไปทั่วสมองแล้วหรือไงวะน่ะ คนบ้าอะไรแทนตัวเองว่ส น้องพูห์พูห์ โว๊ยยย

“น้องพูห์พูห์ มึนๆจากอุบัติเหตุเมื่อกี้นิดหน่อยอะครับ นิดเดียวเอง ...งั้นเดี๋ยวน้องพูห์พูห์ขอเอาของไปเก็บที่ห้องก่อนนะครับ แหะๆ ”
         ก่อนที่จะหลุดอะไรน่าสงสัยไปมากกว่านี้ ผมรีบวิ่งแจ้นเข้าบ้านเลยครับ แต่เอ๊ะ ห้องไอ้คุณหมีพูห์ไปทางไหนวะเนี่ย บ้านก็กว้างฉิบหาย โอ๊ยยย ขึ้นไปดูชั้นบนก่อนละกัน!
          ผมรีบวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นที่ 2 ของบ้านปรากฏว่าชั้นนี้มีห้องอยู่เพียบ แล้วจะรู้ได้ไงวะเนี่ย ว่าห้องไหน เป็นห้องไอ้คุหมีพูห์...


          ผมเหลือบซ้าย แลขวา ก็ไปสะดุดตากับสิ่งนึงเข้าให้ครับ เป็นป้ายที่ติดหน้าประตูเขียนว่า “ดินแดนของน้องหมีพูห์” ...ฮะ! ฮ่าๆๆ โอ๊ยยย นึกว่าตัวเองอยู่ในโลกนิทานหรือไงวะ คนแบบนี้โตขึ้นมาในสังคมได้ยังไงวะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ ผมไม่รอช้ารีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง เพราะแน่ใจว่านี่ต้องเป็นห้องของไอ้คุณหมีพูห์แน่ๆ
          ภาพที่ผมเห็นก็คือห้องที่ทุกมุมประดับไปด้วยของลายหมีพูห์ ไม่ว่าจะเป็นผ้าม่านลายหมีพูห์ เตียงที่มีผ้าปูที่นอนลายหมีพูห์ บนเตียงก็มีตุ๊กตาหมีพูห์ บนโต๊ะก็มีโมเดลตัวการ์ตูนหมีพูห์ เชื่อแล้วครับว่ามันเป็น “ดินแดนของน้องหมีพูห์” จริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ


          ผมสำรวจห้องของไอ้คุณหมีพูห์ไปเรื่อยๆ ก็ทำให้รู้ว่า เขาเป็นคนที่มีระเบียบมากจริงๆ หนังสือบนชั้นก็จัดวางอย่างดี ชุดในตู้เสื้อผ้าก็แบ่งประเภท เป็นเสื้อเชิร์ต เสื้อยืด เสื้อกล้าม กางเกง ไม่มีวางปน สลับกัน มองไปทางไหนก็ดูเรียบร้อยไปซะหมด ผมได้แต่นึกนใจว่า ได้! ผมจะทำให้มันรกเอง!!! ...ฮ่าๆๆ หลอกเล่นนะ ผมนึกในใจว่า คุณหนูหมีพูห์ จะ Shock แค่ไหน ถ้าได้เห็นสภาพห้องพักของผมกับเพื่อนมากกว่า งานนี้มีโทรมาร้องไห้ใส่ผมแน่นอน ฮ่าๆๆ


ตึ๊ง (เสียง Line เข้า)
          ฮึ้ม... พูดไม่ทันขาดคำ ไอ้คุณหมีพูห์ Chat มาละ ไหนดูหน่อยซิ จะมาโวยวายฟ้องอะไรกับผมอีก
          ...ฮะ! เขาบอกว่าเผลอไปกินของเผ็ด! เอ๊ยยย ลืมบอกไปว่าผมทานเผ็ดไม่ได้เลย เฮ่อออ ไม่อยู่ด้วยกันแปบเดียวก็ทำให้เป็นห่วงซะแล้ว... ดีนะ ที่ไม่เป็นอะไรมาก สงสัยต้องรีบนัดเจอกันจริงๆจังๆละ จะได้รู้ว่าต้องใช้ชีวิตกันยังใหย๋ อีกฝ่ายทำอะไรได้ ทำอะไรไม่ได้ ไม่งั้นต้องเจอเรื่องแบบนี้กันอยู่เรื่อยๆแน่...


ก๊อกๆๆ (เสียงเคาะประตู)
“ครับบบ” (ผมหันไปตอบเสียงเคาะประตูนั้น)
“คุณหมีพูห์ ลงมาทานข้าวได้แล้วค่ะ”
          เสียงของนมคล้อยมาเคาะประตูห้อง เรียกให้ผมลงไปทานข้าว


“โอเคครับผม เดี๋ยวออกไปเลยครับ”
          ผมออกมาจากห้องนอนของไอ้คุณหมีพูห์ เดินตามกลิ่นอาหารลงมาชั้นล่างที่โต๊ะกินข้าวยาวๆ เหมือนบ้านพระเอก นางเอก ในละครหลังข่าวไม่มีผิด กับข้าวมีให้เลือกอยู่ 5 - 6 อย่าง ทั้ง ไข่เจียวหมูสับ แกงจืด กุ้งชุบแป้งทอด ผัดเปรี้ยวหวาน อ๊าคคค อยากจะกระโดดโลดเต้น ฮ่าๆๆ ของโปรดไอ้โบ้ทั้งน้านนน ว่าแต่...ตอนนี้เห็นมีแค่คุณแม่ของหมีพูห์กับผมแค่ 2 คน ทำไมทำกับข้าวไว้เยอะขนาดนี้เนี่ย ...หรือจะมีใครมากินอีกนะ


“วันนี้คุณพ่อยังไม่กลับจากที่ไปดูงาน ต่างจังหวัด เรากินข้าวกัน 2 คนนะลูก”
          โหววว 2 คน ทำกับข้าวเยอะขนาดนี้เลยเนี่ยนะ! ใครจะไปกินหมดกันล่ะเนี่ย โลกของคนรวยมันเป็นแบบนี้นี่เอง! แต่ก็เสียดายเหมือนกันนะ ถ้ากินไม่หมด ...แต่ช่างมันไปก่อนละกัน ขอโซ้ยก่อนละนะ วะฮ่าๆๆๆ (อย่าตกใจในความคึกของผมนะครับ เรื่องกินเรื่องใหญ่จริงๆ สำหรับไอ้โบ้คนนี้ ฮ่าๆๆๆ )


          ผมกินจนพุงกาง เสร็จแล้วก็เลยกลับขึ้นห้องมา เตรียมตัวจะอาบน้ำ แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น!!! ไอ้คุณหมีพูห์โทรหาผมครับ!


“คุณโบ้ๆๆ คุณโบ้ช่วยผมด้วย งื้อๆๆๆ”
“ เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวๆ ใครทำอะไรคุณ”
“ผมโดนเพื่อนคุณจับแก้ผ้าง่า”
“เฮ้ยยยย ว่าไงนะ!!!! ไปทำอีท่าไหนเนี่ย”
“ แหงะ ก็จู่ๆเขาก็นั่งดู clip แบบนั้นกันอ่า ผมไม่ชอบ ก็เลยนอนเอาหมอนมาอุดหู พวกเขาก็บอกว่าผมทำตัวแปลก เพราะปกติคุณโบ้เป็นตัวตั้งตัวตีเรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ เขาก็เลยมาแกล้งผม เพราะเขาบอกว่าหมั่นไส้ผมอะครับ คุณโบ้!”
“โอ้โห ขึ้นเลย ขึ้นเลย! ปล่อยให้พวกมันทำกับร่างกายผมแบบนี้ได้ไง เสียเชิงชายหมด ปกติผมต้องเป็นคนไปทำคนอื่น ไม่ใช่ปล่อยให้คนอื่นทำแบบนี้ คุณเข้าใจไหม!”
“ไม่เข้าใจอะครับ ...ทำคนอื่นนี่คือ ทำอะไรเหรอครับ ”
“ก็แก้ผ้าไง!”
“เหวออออ แง๊หหห์ คุณแม่ช่วยน้องหมีพูห์ด้วย คนนี้ลามกครับคุณแม่ แง๊หห์”
“โอ๊ยๆๆๆ เลิกตะโกนโหวกเหวกโวยวายเป็นเด็กอนุบาลได้ละ แล้วนี่คุณรอดมาได้ไงเนี่ย ”
“ก็พอเขาแก้กางเกงของคุณออกมา ผมก็เลยได้เห็น...”
“เห็น???”
“เห็น...”
“เห็นอะไรล่ะโว้ย!!! ”
“เห็นช้างแมมมอธง้าหหห์”
“ฮะ! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ช้างแมมมอธ ...ไอ้นั่นของผมอะนะ คุณเรียกว่าช้างแมมมอธเหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ก็... ก็มันใหญ่นี่นา เหมือนงวงช้างแมมมอธอะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ขำว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ละเป็นไงล่ะ ชอบล่ะสิ...”
“เง้อออ จะบ้าเหรอ! ทะลึ่งจริงๆเลยนะคุณอะ แล้วผมก็ยังเล่าไม่จบเลยด้วย!!! ที่ผมรอดมาได้ก็เพราะ พอผมเห็นของคุณ ผมก็อุทานขึ้นมาว่า โห...ช้างแมมมอธ หลังจากนั้นเพื่อนคุณก็ปล่อยตัวผมเลยอะ ผมเลยรับใส่กางเกง วิ่งหนีออกมา แล้วก็โทรหาคุณเนี่ยแหล่ะ ฮืออออ”
“โอ๊ยยย ฮ่าๆๆๆ ก็รู้นะ ว่าของผมมันใหญ่ แต่ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ม้างงง คุณอยู่ในร่างของผมอยู่นะ คนบ้าอะไร จะมาตกใจให้ความใหญ่ของตัวเอง เพื่อนผมมันคงเข้าใจผิด คิดว่าผมสมองกลับหมดแล้วมั้งเนี่ย ฮ่าๆๆๆ ช้างแมมมอธ ว่ะ”
“เง้อออ ไม่ใช่เวลามาขำนะ คุณไม่เครียดอะไรเลยเหรอ แล้วผมจะกลับเข้าไปในห้องนั้นยังไงได้เล่า พอมันเป็นแบบนี้อะ”
“เอาจริงๆ ตอนนี้ถ้าคุณกลับเข้าไป ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรคุณแล้วแหล่ะ เพราะพวกมันคงนึกว่า หลังจากโดนฟ้าผ่า สมองผมคงจะกระทบกระเทือน เลยทำตัวเพี้ยนๆแบบนี้ ...ผมว่าคุณหายใจลึกๆ ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกลับไปในห้องเหอะ แค่นั้นแหล่ะ เชื่อผม... อ้อ อย่าให้รู้นะ ว่าแอบดูของผมอีกอะ รู้นะว่าชอบอะ ฮ่าๆๆ”
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยย ไม่พูดด้วยเล่า! ”
“แน้ ปากยก ปากยกกก บอกไม่ชอบแต่อมยิ้ม ปากยกเลยน้า เขินแล้วกลบเกลื่อนตลอดอะ น้องหมีพูห์น้อย”
“อย่า! เล่นอะไรของคุณเนี่ย ผมไม่ชอบนะครับ! (แต่เสียงดีดดิ้นมาก)
...แล้วเป็นไงบ้างครับ อยู่ที่บ้านผม โอเคไหมครับ”
“โห โอเคมาก ผมต่างหากที่ต้องเป็นห่วงคุณ
ห้องพวกผมรกน่าดูเลย คุณไม่น่าจะโอเคแน่ๆอะ ”
“ ก็นิดหน่อยครับ แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ ก็ตื่นเต้นดี คิดซะว่ามาเข้าค่าย
...ว่าแต่ เตียงของคุณโบ้ คือเตียงไหนอะครับ ”
“อ๋อ เตียงผมชั้นบนด้านในสุดอะ ”
“โชคดีจัง ผมเล็งเตียงนั้นไว้อยู่พอดีเลยครับ เพราะรู้สึกว่าสะอาดที่สุดแล้ว ฮ่าๆๆ”
“ก็นิดนึง”
“เออ แล้วคุณยังไม่ได้อาบน้ำใช่ไหม ถ้าอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟันเสร็จ ก่อนนอนอะ คุณไปที่โต๊ะที่มีกระจก อยู่ตรงข้างๆทีวี มีครีมทาหน้า แล้วก็โลชั่นทาตัว คุณอ่านข้างกระปุกก็น่าจะพอรู้เนอะว่าอันไหนเป็นอันไหน หรือถ้าไม่รู้ ถ่ายรูปส่งมาใน Line ถามผมก็ได้ ต้องทาก่อนนอนนะ ห้ามลืมเด็ดขาด แล้วก็รีบๆนอนด้วย ไม่เกิน 4 ทุ่มก็นอนได้แล้ว เดี๋ยวร่างกายผมโทรม โอเคนะครับ”
“...”
“อ้าว ทำไมเงียบล่ะ โอเคไหม???”
“ตอบว่าไม่โอเคได้ไหม ...ปกติวันที่ผมเหนื่อยๆ บางทีผมไม่อาบน้ำด้วยซ้ำ นี่อะไรอะ ต้องทาครีมอะไรเยอะแยะไปหมดอะ”
“อ้าวๆๆ ผมยังยืนยันคำเดิมนะครับ ว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะคุณ ผมยอมมานอนที่ห้องของคุณก็ดีเท่าไหร่แล้วครับ คุณนอนที่บ้านผม อยู่ในร่างผม คุณก็ต้องทำในสิ่งที่ผมทำเป็นประจำด้วยซิครับ คุณต้องทำทุกอย่างแทนผมนะครับ”
“เออๆๆ ก็ได้ พูดมากจัง”
“ถ้างั้นเดี๋ยวผมจะกลับไปที่ห้องคุณแล้วนะครับ แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นอีก ผมจะโทรหาคุณนะครับ”
“ได้คร้าบบบ ทูนหัว โทรมาได้ 24 ชั่วโมงเลยจ้า”
“อิอิ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ อย่าลืมอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน
แล้วก็ทาครีมนะครับ ขอบคุณคร้าบบบบ”
“จ้า ได้จ้า...” (กดวางสาย)

          เฮ้อ วันแรกก็เจอเรื่องซะแล้ว จะรอดไหมเนี่ย ...แต่เครียดไปก็เท่านั้น อาบน้ำดีกว่า
          ผมเปิดตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวของไอ้คุณหมีพูห์เดินเข้าไปที่ห้องน้ำ หลังจากนั้นผมก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของไอ้คุณหมีพูห์ออกทีละเม็ด ทีละเม็ด ตรงหน้ากระจก ค่อยๆเผยให้เห็นผิวข้าวอมชมพูที่เรียบเนียนยิ่งกว่าผิวของสาวๆที่ผมเคยเห็นอีก นี่คงเป็นเพราะบำรุงผิวมากสินะ เลยขาวน่าฟัดแบบนี้ ...เฮ่ย! คิดอะไรอกุศลกับผู้ชายด้วยกันวะเนี่ยกู ไปหมดละ สมงสมอง
          และแล้ว ก็มีสิ่งที่ทำให้ผมตื่นเต้นขึ้นมา นั่นก็คือการถอดกางเกง ฮ่าๆๆๆ หลังจากไอ้คุณหมีพูห์ได้เจอช้างแมมมอธของผมไปละ ดูดิ๊ ว่าผมจะได้เจอกับอะไร ...หนอนชาเขียวหรือเปล่าน้า ...ผมค่อยๆถอดกางเกงนักศึกษา แล้วก็กางเกงในออก เผยให้เห็นบางอย่างที่อยู่ตรงกลางลำตัวของไอ้คุณหมีพูห์ ...ฮึ่ม เห็นหงิมๆแบบนั้น จริงๆก็ไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
          ผมค่อยๆสำรวจเรือนร่างของไอ้คุณหมีพูห์หน้ากระจกแล้วคิดในใจ ทำไมมันโอโม่ขนาดนี้วะ หมั่นเขี้ยวโว้ยยย อยู่ๆไม่รู้เพราะความหน้ามืดหรืออะไร ผมค่อยๆเอามือลูบไปตามตัวของไอ้คุณหมีพูห์ ไล่มาตั้งแต่ซอกคอ ลงมาที่หน้าอก จนมาถึงเอวบางๆ แล้วก็ลามเลยลงไปที่...


ตื๊ดดด (เสียงโทรศัพท์)
“เอ้ย!”
          ผมสะดุ้งขั้นมาทันที เหมือนเสียงโทรศัพท์นั้นเป็นตัวเรียกสติผมกลับคืนมา โอ๊ยยยก กูจะทำอะไรของกูวะเนี่ย!


ตื๊ดดด
ตื๊ดดด
ตื๊ดดด
          อ้อ ไอ้คุณหมีพูห์นี่เอง โทรมามีอะไรอีกเนี่ย


( /กดรับสาย )


“ผมลืมบอกไปครับ! ตอนอาบน้ำ คุณห้ามมองตรงนั้นของผมนะ ผมไม่อนุญาต ”
“ช้าไปแล้วแหล่ะ”
“ฮะ! ฮะๆๆๆ พูดแบบนี้หมายความว่าไง เง้อออ”
“ผมเห็นของคุณแล้ว ตอนนี้ก็กำลังก้มมองมันอยู่เนี่ย
...อายทำไม พ่อให้มาตั้งเยอะ มีดีต้องอวดดิคุณ ”
“เง้อออออออ หยุดพูด! ไอ้ลามก! ไอ้โรคจิต! ไอ้วิตถาร! ไอ้...”
“เอ๊อออ ได้ ไหนๆ ผมก็เป็นไอ้ลมกในสายตาคุณอยู่แล้วนี่ คอยดูนะ ผมจะปู้ยี่ปู้ยำร่างกายคุณทุกวัน เอาให้หนำใจเลย คอยดู!”
“ง้าหหห์ ปู้ยี่ปู้ยำคืออะไร คุณจะทำอะไรกับร่างกายผมอะ อย่านะ ผมแค่หนูน้อยตาดำๆคนนึง ยังไงก็คงสู้โจรป่าผู้ผิวโซแบบคุณไม่ได้อยู่แล้ว ปราณีผมเถอะนะครับ ”
“ไม่รู้ล่ะ สิ่งที่ผมทำมันก็คงเป็นสิ่งที่ผู้ชายปกติๆเค้าทำกันนั่นแหล่ะ
แล้วถ้าคุณไม่อยากเสียเปรียบ คุณจะทำแบบนั้นกับร่างกายผมก็ได้นะ ผมยอม
แบบนี้ก็ถือว่า win win ทั้ง 2 ฝ่ายเนอะ อิอิ ถ้าไม่มีอะไร ผมไปอาบน้ำก่อนแล้วนะ
บายยยยยยย “
“เฮ้ยคุณ เดี๋ยวดิคุณ คุ๊ณณณ!!!”


( /กดวางสาย)

          ผมตัดสายของไอ้คุณหมีพูห์ทิ้งแล้วปิดเสียงโทรศัพท์ เดินกลับเข้ามาในห้องน้ำ เปิดฝักบัวให้น้ำมันรดผมทั้งตัว จากนั้นก็กดสบู่เหลวใส่มือ แล้วค่อยๆถูไปทั่วทั้งตัว ...หลังจากนี้ผมจะทำอะไรต่อ คงไม่ต้องเล่าให้ฟังแล้วเนอะ คิดว่าทุกคนคงรู้ ว่าผมจะทำอะไร หึหึหึ

         …อืมมม อืมมมมม ซี๊ดดด อ้าหหหห์




Freakycoyote เม้ามอย
: กลับมาเล่าฝั่งพี่โบ้บ้าง อย่าพิ่งตกใจกับความห่าม และความหื่น ของพี่เค้านะ คิดว่าเป็นเรื่องธรรมชาติเนอะคะ ฮ่าๆๆๆๆ ตอนที่แล้วมีคอมเม้นต์เพิ่มเติมหลายเม้นต์เลย ดีใจมากๆๆ ขอบคุณ คุณ thyme812 / 205arr นะคะ ที่สละเวลามาอ่าน คุณ fc_fic กับ ♥►MAGNOLIA◄♥ ก็ขาประจำเลย ส่วน Cherreeya ยอมล้าว ยอมการจิ้นล้าววววว ฮ่าๆๆๆๆๆ ใครชอบ ไม่ชอบตรงไหน ติชมเพิ่มเติมได้นะคะ ถ้าแชร์ให้โลกรู้ว่ามีนิยายเรื่องนี้อยู่ด้วย จะยิ่งดีใจมากค่ะ ขอบบบ คุณณณ ค่าาาาาาาา
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-07-2017 22:33:16 โดย freakycoyote »

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
โห งานนี้โบ้ได้กำไรเห็น ๆ เลยสิ หมีพูห์นี่ขาดทุนย่อยยับ ฮา
ว่าแต่ไม่ได้สลับโทรศัพท์กันเหรอ แล้วเพื่อนไม่สงสัยเหรอว่าทำไมมือถือที่ใช้มันไม่เหมือนเดิม หรือยังไง

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ยังขำ ตะลึงกับ ช้างแมมมอธ ไม่หาย  :ling1: :ling1: :ling1:
เพื่อนๆก็คงรับไม่ได้  :z3: :z3: :z3:
คนอะไรชื่นชมกับขนาด ช้างแมมมอธ ของตัวเอง
หมีพูห์ น่ารัก  :mew1: :mew1: :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ freakycoyote

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
เปิดกระทู้มาอีกที มีคนเม้นต์เพิ่มด้วยยย ดีจายยยยย

:katai2-1:

ขอบคุณสำหรับเสียงปรบมือเด้อออ

:hao6: :hao6: :hao6:

ฮ่าๆๆๆ ทำไมน้ำยายไย๋

โห งานนี้โบ้ได้กำไรเห็น ๆ เลยสิ หมีพูห์นี่ขาดทุนย่อยยับ ฮา
ว่าแต่ไม่ได้สลับโทรศัพท์กันเหรอ แล้วเพื่อนไม่สงสัยเหรอว่าทำไมมือถือที่ใช้มันไม่เหมือนเดิม หรือยังไง

บอกตรงๆว่าไม่ได้คิดถึงมุมนี้ แอร๊ยยยยยยยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ แต่ถ้าถามตอนนี้ ต่างคน น่าจะใช้โทรศัพท์เครื่องที่ร่างของตัวเองเคยใช้อยู่เหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนเครื่อง แต่แค่สลับ ลอกอินใน แอพพลิเคชั่น มากกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ

ยังขำ ตะลึงกับ ช้างแมมมอธ ไม่หาย  :ling1: :ling1: :ling1:
เพื่อนๆก็คงรับไม่ได้  :z3: :z3: :z3:
คนอะไรชื่นชมกับขนาด ช้างแมมมอธ ของตัวเอง
หมีพูห์ น่ารัก  :mew1: :mew1: :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

เด๋วตอนหน้า โบ้ หมีพูห์ จะออกเดทกันแล้วนะก๊ะ รออ่านด้วยน้าาาา

ออฟไลน์ aom2529

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 885
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0

ออฟไลน์ freakycoyote

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
วันนี้มาต่อแน่นอนนน เพราะไม่ต่อคงโดนย้ายกระทู้ไปห้องอื่นแน่ ฮ่าๆๆๆ วอนทางบอร์ด ปราณีเค้าด้วยยย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ แม่น้องเปา

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เพิ่งอ่านตอนที่สองค่ะ รีบมาเม้นให้กำลังใจคนแต่งก่อน ชอบนะคะ รอติดตามอยู่  :กอด1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด