ตอนที่ 13 : คืออะไร“เมื่อไหร่! จะสารภาพเมื่อไหร่บอกมาเดี๋ยวนี้” ฟ้าใสตื่นเต้นประหนึ่งว่าเป็นเรื่องของตัวเอง เมื่อปัตย์เล่าให้ฟังถึงข้อความที่คุยกับองศาเมื่อคืน
“ไม่รู้ องศาไม่ได้บอก”
“ไม่ได้เรื่องเลยปัตย์ ทำไมไม่หลอกถามจะได้เตรียมตัวถูก”
“จะถามไปทำไม ใช่เราหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“จ้า ใช่หรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่หน้าเพื่อนฉันนั่งหน้าบานเป็นจานดาวเทียม ยิ้มไม่หุบตั้งแต่เช้า” ฟ้าใสแหย่เพื่อนที่ยิ้มแก้มแทบแตกตั้งแต่เจอหน้ากันจนถึงตอนนี้
“เที่ยงนี้หรือเปล่าองศาถึงให้รอกินข้าวนี่” ณดลออกความคิดเห็น
“คงไม่มั้ง มากินที่โรงอาหารคณะเราคนเยอะแยะ นายกับเราก็อยู่” ฟ้าใสไม่เห็นด้วย เวลาน้อยนิดบวกกับคนเยอะแยะ องศาจะไม่โรแมนติกขนาดนั้นเลยเหรอ
“มีเหตุผล” ณดลยอมรับความคิดของฟ้าใส
“ไม่ได้การเราต้องไปสืบความลับ ลุกเร็ว” ฟ้าใสคว้ากระเป๋าลุกขึ้นยืน เร่งณดลกับปัตย์ให้ลุกตาม
“ไปไหน” ปัตย์ยังดื่มกาแฟไม่หมดแก้ว ทุกเช้าก่อนเริ่มเรียนพวกเขาจะมารวมตัวกันที่โรงอาหารของคณะเพื่อเติมคาเฟอีนเข้าเส้นเลือด
“ไปร้านอบอุ่น”
“ตอนนี้?” ณดลทำหน้าแปลกใจแต่ก็ยอมลุกตาม
“ใช่สิ เราต้องไปสืบข่าว”
“ป่านนี้จะยังอยู่เหรอ” ณดลดูนาฬิกาที่ข้อมือ เป็นที่รู้กันว่าองศาจะแวะร้านกาแฟทุกเช้าก่อนเข้ามหาลัย บางวันนั่งดื่มที่ร้าน บางวันก็ซื้อมาดื่มระหว่างทาง พวกเขารู้เรื่องนี้ดีเพราะเคยไปซุ่มดูเป็นเพื่อนปัตย์บ่อยครั้ง
“ไม่ลองไม่รู้ เร็วเถอะน่า” แม้ปัตย์จะเสียดายขนมและกาแฟแค่ไหน แต่การได้เจอองศาในตอนเช้าก็ทำให้ร่างกลมรีบลุกขึ้น นานแล้วที่เขาไม่ได้ไปร้านอบอุ่น ตั้งแต่ได้ทำความรู้จักกันปัตย์ก็ไม่กล้าไปอีกเลย
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“พี่ฟ้าใส” เสียงเรียกดังอยู่สองสามครั้งฟ้าใสถึงหันไปมอง เธอได้ยินตั้งแต่ครั้งแรกแล้วแต่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เรื่องแสดงละครไว้ใจฟ้าใสได้ ในขณะที่ปัตย์ไม่ให้ความร่วมมือสักนิด เมื่อไหร่ที่องศาอยู่ในสายตาใบหน้าของปัตย์จะเต็มไปด้วยรอยยิ้มเก้อเขิน ถ้าม้วนเป็นวงกลมได้เพื่อนของเธอคงทำไปแล้ว
“อ้าวภาค” ณดลเหลือบตามองเพื่อน เวลามีคนสงสัยว่าทำไมเขาถึงไม่หลงรักฟ้าใสในเมื่อเพื่อนสวยขนาดนี้ ณดลอยากบอกเหลือเกินว่าอย่ามองคนแค่ภายนอก ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนรักกันเขาจะแฉให้ทุกคนได้รู้ว่าภายใต้หน้าตาน่ารักนั้นมีหญิงถึกที่น่ากลัวซ่อนอยู่
“อ้วน” แขนขององศาพาดลงมาบนไหล่ของปัตย์คล้ายเป็นเรื่องธรรมดาที่ทำอยู่เป็นประจำ ท่าทางสบายๆ ของอีกฝ่ายช่างแตกต่างกับอาการตื่นตูมของปัตย์ราวฟ้ากับเหว
“องศา”
“บังเอิญจัง ดวงจะสมพงษ์กันไปไหม” ณดลได้แต่ทึ่งกับความไหลลื่นของฟ้าใส สีหน้าของเพื่อนซ่อนความอยากรู้อยากเห็นไว้อย่างมิดชิด
“นั่นสิครับเจอกันอีกแล้ว” ภาคส่งยิ้มให้ฟ้าใส ณดลมองไม่ออกว่าคนพูดคิดอะไรอยู่ รู้แต่ว่าคู่นี้น่าจะพอๆ กัน
“สั่งหรือยัง ไปนั่งด้วยกันสิ” องศาชี้ไปยังที่นั่งติดกระจก ครามโบกมือทักทายจากโต๊ะ
“ได้ เดี๋ยวตามไป”
“ไปพร้อมกัน” องศาไม่ยอมขยับแถมไม่ยอมเอามือลงจากบ่า ตั้งท่ายืนรอกาแฟเป็นเพื่อนปัตย์
“งั้นฝากเอาไปให้ด้วยนะ ยืนรอกันเยอะๆ เกรงใจพี่เจ้าของร้าน” ฟ้าใสหันไปยิ้มสวยให้กับเจ้าของร้านที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ ทำเอาอีกฝ่ายยิ้มเขินๆ ออกมา
“พี่ฟ้าใสมาบ่อยเหรอครับรู้จักพี่แอลด้วย” ฟ้าใสชะงัก ก่อนส่งยิ้มหวานให้ภาค
“เรดาร์คนหล่อพี่ไม่ค่อยพลาดหรอกจ้ะ” คิดจะจับผิดรุ่นพี่ยังเร็วไปอีกร้อยปี ถึงจะพลาดก็กลบเกลื่อนทันล่ะน่า
“มิน่าพี่ฟ้าใสถึงหาผมเจอ”
“กล้าพูด” ฟ้าใสแกล้งกวาดตามองภาคตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าก่อนส่ายหน้า “ยังไม่เข้าตา ไปเกาหลีกลับมาค่อยว่ากันนะน้อง” ฟ้าใสตบไหล่ภาคก่อนเดินนำไปยังโต๊ะที่ครามนั่งรออยู่ ภาคหัวเราะออกมาเบาๆ
“พี่ฟ้าใสเห็นเรียบร้อยๆ ตัวจริงแสบใช้ได้เลยนะครับ”
“พี่งดออกความคิดเห็น” ณดลยิ้มขำ เริ่มชอบมวยคู่นี้เป็นพิเศษ “เดี๋ยวเราก็ชินไปเอง” ณดลตบไหล่ภาคเป็นการให้กำลังใจ ก่อนทิ้งให้อีกฝ่ายยืนทำหน้าปลง ภาคมองตามหลังรุ่นพี่ เขาหัวเราะออกมาเบาๆ กลุ่มนี้น่าสนใจทุกคน
“กินแค่นี้อิ่มเหรอ” องศาชะโงกมองเค้กบนจานตรงหน้าปัตย์ เห็นกระต่ายอ้วนค่อยๆ เลาะเล็มคล้ายกลัวว่ามันจะหมด
“เอาอะไรเพิ่มไหมเดี๋ยวไปซื้อให้”
“ไม่ต้องๆ “ ปัตย์โบกมือเป็นพัลวัน เขาไม่อยากกินเยอะต่อหน้าองศา ปกติอย่างน้อยต้องสองถึงสามชิ้น
“อ้วน”
“หือ”
“ขอได้ไหมครับ”
“ขออะไร” ปัตย์มองหน้าองศางงๆ ใบหน้าหล่อเหลาที่ปัตย์หลงรักชะโงกเข้ามาใกล้
“อย่าทำตัวห่างเหินสิ”
“อะ..อะไร ผมไม่ได้ทำนะ ผมทำตัวปกติไม่ได้มีพิรุธ เอ๊ย!ไม่ได้ทำอะไรแปลกสักนิด” ฟ้าใสอยากกุมขมับ เอาอีกแล้วปัตย์เขินทีไรลนลานทุกที
“หึหึ ก็ใครว่าแปลกผมบอกว่าอย่าทำตัวห่างเหิน ไม่ต้องคอยระวังตัว เป็นอ้วนแบบที่เป็นอยู่กับผมก็ได้” รอยยิ้มขององศาลอยอยู่ตรงหน้า ปัตย์อยากจะม้วนตัวซุกผ้าห่มเสียตรงนี้ เสน่ห์ทำลายล้างเขามาก
“ผมที่องศาพูดถึงมันเป็นยังไง”
“เป็นยังไงงั้นเหรอ” องศาทำท่าคิด “ซุ่มซ่าม โก๊ะ ขี้ตื่น ขี้อาย กินเก่ง ” ปัตย์ทำหน้าเง้าแก้มป่อง ที่ว่ามามันน่ารักตรงไหนกัน
“นั่นข้อดีของผมแล้วเหรอองศา”
“เปล่า”
“องศา~”
“ฮ่าๆ ก็มันไม่ใช่ข้อดีแต่มันก็ไม่ใช่ข้อเสีย มันคืออ้วน เวลาอยู่กับผมเป็นแบบที่อ้วนมีความสุขดีกว่า” มือขององศายื่นมาตรงหน้า ปัตย์หัวใจเต้นแรงไม่กล้าขยับหนีและไม่กล้าเอ่ยถามว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร จนเมื่อมือข้างนั้นแตะลงตรงมุมปาก นิ้วโป้งเช็ดลงมาแผ่วเบา
“กินเลอะ” ปัตย์แลบลิ้นออกมาเลียมุมปาก เขินจนพูดอะไรไม่ออก
“เดี๋ยวๆ ถ้าไม่คิดว่าปัตย์เป็นผู้ชาย พี่จะนึกว่าองศาจีบเพื่อนพี่แล้วนะ” ฟ้าใสช่วยเพื่อน เธอเลือกใช้น้ำเสียงให้ดูเหมือนเป็นการแหย่เล่นโดยไม่คิดอะไร เปิดทางหนีทีไล่ไว้กันหน้าแตก
“เออนั่นสิกูก็นั่งดูอยู่” ครามหันไปยักคิ้วให้องศา “ว่าไงมึงจีบพี่เขาหรือเปล่า” ด้วยท่าทางล้อเลียนเพื่อนแบบนั้นทำให้ฟ้าใสขัดใจ เพราะเธอจะตีความว่าใช่ก็ไม่เต็มปาก
“จีบได้เหรอ” องศาทำหน้ากวนประสาทเพื่อน ก่อนหันกลับไปมองหน้าปัตย์แบบใกล้ขิดกว่าเดิม “ต้องถามก่อนว่าว่างอยู่หรือเปล่า”
“.....”
“ปัตย์ว่างไม่ว่างก็ตอบน้องมันไปสิ” ฟ้าใสกระทุ้งด้วยคำพูด เมื่อปัตย์เอาแต่นั่งหน้าแดงแจ๋
“ว่าไงอ้วน โสดอยู่หรือเปล่า”
“อย่างผมจะจีบใครติด”
“ตอบไม่ตรงคำถาม พี่นะมีใครจีบอ้วนอยู่หรือเปล่า”
“อ้าวทำไมองศาไม่ถามผม ไปถามนะทำไม” ปัตย์ประท้วงเมื่อองศาเปลี่ยนไปซักถามณดลแทน
“ไม่ถาม เสียเวลา”
“ทำไมอย่างนั้นล่ะ”
“ซื่ออย่างอ้วนไม่มีทางรู้ตัวว่าโดนจีบ”
“รู้สิ” ปัตย์เถียงขาดใจเขาไม่ได้ซื่อขนาดนั้นเสียหน่อย
“หึ” เสียงหึในลำคอขององศาทำปัตย์ฉงน ในขณะที่ฟ้าใสกลับตาโตเป็นไข่ห่าน ไอ้ท่าทางหงุดหงิดไม่ชอบใจขององศามันบ่งบอกถึงบางอย่างเห็นๆ เจ้าแม่ฟ้าใสจะฟันธงแล้วว่าใช่แน่นอน
“ตกลงมีใครจีบพี่ปัตย์อยู่ไหมครับพี่นะ” ภาคช่วยถามซ้ำเพราะกลัวว่าณดลจะลืมตอบ
“มีบ้าง” ปัตย์มองเพื่อนตาโต มีที่ไหนกัน ชีวิตนี้เขาไม่เคยมีใครเข้ามาจีบเลย จู่ๆ เพื่อนก็ช่วยอัพเกรดให้ กลายเป็นคนมีเสน่ห์ขึ้นมา
“จะเถียงอีกไหม” นี่ก็อีกคนเชื่อเป็นจริงเป็นจัง หาว่าเขาซื่อตัวเองก็โดนณดลหลอก
“ก็มันไม่มีจริงๆ” ปัตย์พูดเสียงอ่อย เมื่อแอปเปิ้ลยังส่งสายตาดุๆ มาหา
“ตามใจ คิดว่าไม่มีก็ดีเหมือนกัน” ปัตย์เงยหน้าขึ้นมอง พยายามแปลคำพูดขององศาทีละคำ ดีเหมือนกันคืออะไร ทำไมถึงดี
“กูก็ไม่อยากขัดจังหวะนะแต่ต้องไปเรียนแล้วว่ะ กลางวันมึงไปคณะพี่ปัตย์อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ค่อยไปคุยกันต่อก็ได้”
“เออพี่ก็คุยเพลิน” ณดลยกนาฬิกาขึ้นดู เขาเองก็ลืมระวัง “กลับได้แล้ว”
ปัตย์พยักหน้าให้ณดล เขาลุกขึ้นยืนอย่างเสียดายเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งดื่มกาแฟข้างองศาโดยไม่ต้องแอบมอง
“อ้วนอย่าลืมรอด้วย”
“อืม” ปัตย์ยิ้มให้องศาและได้รอยยิ้มตอบแทน เขาเดินออกจากร้านโดยไม่สามารถหุบยิ้มได้ โลกของปัตย์กำลังเป็นสีชมพู
“ตกลงไม่เห็นได้ข่าวอะไร” ณดลเพิ่งนึกได้ว่าฟ้าใสจะมาสืบข่าวเรื่องการสารภาพรักขององศา
“โอ๊ยไม่ต้องสนใจแล้วว่าจะสารภาพยังไงเมื่อไหร่ ชัดขนาดนี้เตรียมรอรับสินสอดได้เลย แม่หมอฟ้าใสเอาหน้าสวยๆ เป็นประกัน”
“มั่นใจมาก?”
“ร้อยเปอร์เซ็นต์”
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“ปัตย์จะหยุดก็บอกกันบ้างสิ” ฟ้าใสโวยเมื่อชนเข้ากับหลังเพื่อนเต็มๆ “มีอะไรหรือเปล่า” เสียงของฟ้าใสเปลี่ยนไปเมื่อเห็นหน้าซีดเผือดของเพื่อน
“โน่น” ณดลกระซิบเบาๆ พยักพเยิดให้ฟ้าใสมองตรงไปข้างหน้า
“องศานี่อยู่กับใครน่ะ” ฟ้าใสเพิ่งตามองอีกคนที่ยืนอยู่ “น้องยูเหรอ”
“อืม” ปัตย์พยักหน้าช้าๆ ขยับตัวหลบให้พ้นทางเดิน เพื่อกันไม่ให้อีกฝ่ายหันมาเจอ
“รู้จักกันด้วยเหรอ” จากท่าทางของทั้งสองคนที่แสดงออก คิดเป็นอื่นไม่ได้ว่ารู้จักกันมาก่อน ยูเป็นรุ่นน้องพวกเธอหนึ่งปี เป็นเดือนคณะที่ทุกคนลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าน่าจะเป็นดาวคณะเสียมากกว่า ด้วยรูปร่างบอบบาง ใบหน้าที่สวยกว่าผู้หญิงหลายคน และกิริยามารยาทที่เรียบร้อยราวกับลูกคุณหนู
“ปัตย์” ณดลแตะมือลงบนไหล่ของเพื่อน เขาอยากบอกว่ามันไม่มีอะไรแค่คนรู้จักกัน แต่ด้วยลักษณะการยืนที่ใกล้กันมาก มือที่แตะอยู่บนหัวอีกฝ่าย บวกกับกระเป๋าบนไหล่ขององศาที่ดูอย่างไรก็น่าจะเป็นของน้องยูมากกว่าทำให้ณดลไม่กล้าคาดเดา
ปัตย์มองภาพองศายกกระเป๋าขึ้นบังศีรษะให้น้องยู มือโอบลงบนไหล่เล็กดึงอีกฝ่ายเข้ามาชิด ด้านหลังขององศาดูสูงใหญ่แม้จะเดินไกลออกไปเรื่อยๆ
“ฟ้าใส”
“หืม” ฟ้าใสตอบรับเสียงเบา รู้สึกจุกอกแทนเพื่อนจนเสียงเกือบไม่มีออกมา
“จำคราวที่แล้วที่องศามาที่คณะได้ไหม”
“จำได้สิ ที่ลงไอจีตามปัตย์ลงมาหาใช่ไหม”
“อืม องศาบอกว่ามาหาเพื่อนแล้วฟ้าใสทายว่าน่าจะเป็นสาวสวยคณะเรา สงสัยฟ้าใสจะทายผิด ไม่ใช่สาวสวยแต่เป็นหนุ่มหล่อต่างหาก”
“ปัตย์”
“เราโอเคจะทำเสียงแบบนั้นทำไมเล่า” ปัตย์หันไปส่งยิ้มแหยๆ ให้เพื่อน “แปลกใจอยู่ว่าองศาจะมาสนใจคนอ้วนๆ อย่างเราได้ยังไง ตอนนี้ก็ได้คำตอบแล้ว”
“มันอาจไม่ใช่ก็ได้นะปัตย์” ณดลไม่อยากให้ความหวังแต่ก็ไม่อยากเห็นเพื่อนเสียใจ “คิดดูดีๆ นะ ถ้าเขาเป็นแฟนกันองศาจะนัดปัตย์กินข้าวทำไม แล้วไอ้อาการก่อนหน้านี้อีก”
“ใช่ๆ เราว่านี่ไม่ใช่หรอก มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแบบนี้เกิดขึ้นเสมอแหละเหมือนในละครไง บังเอิญเดินมาเห็นทำให้พรเอกนางเอกเข้าใจผิดกันงี้”
“จริง” ณดลรีบเห็นด้วย อะไรที่ทำให้เพื่อนสบายใจขึ้นเขาคว้าไว้ก่อน
“ถ้าไม่ได้คิดเหมือนกันทำไมฟ้าใสต้องหน้าซีด”
“เปล่า” ฟ้าใสขึ้นเสียงสูงยกมือจับหน้าของตัวเอง “บ้า ซีดที่ไหนออกจะสวย”
“ไม่คิดบ้างเหรอว่าองศาอาจเล่นกับเราเพราะรู้สึกสนิทใจก็ได้ เห็นเป็นเพื่อนเป็นพี่ เขาคงไม่คิดว่าอย่างเราจะแอบชอบเขาอยู่ ส่วนเรื่องกินข้าวเราว่าองศาคงอยากแวะมาหาน้องยู ไหนๆ ก็มาแล้วนัดเพื่อนทานข้าวก็ไม่เห็นแปลก”
“แล้วทำไมไม่กินข้าวกับน้องยูล่ะ” ฟ้าใสพยายามหาเหตุผลมาค้านกับภาพที่เห็นเมื่อสักครู่ องศาที่ยืนคุยกับน้องยูดูอ่อนโยนเป็นคนละคน ใบหน้ามีรอยยิ้มอ่อนๆ ตลอดเวลา ไม่ดูขี้แกล้งและร้ายกาจเหมือนตอนอยู่กับปัตย์
“เราก็ไม่รู้แต่เราเพิ่งเก็ทข้อความขององศาที่บอกว่าชอบเขาแต่ยังไม่ได้สารภาพ องศาที่มั่นใจในตัวเองขนาดนั้นกลับไม่กล้าบอกชอบ เรารู้คำตอบแล้วว่าเพราะอะไร เพราะกับคนที่ชอบจริงๆ มันไม่ง่ายเลย” ปฏิกิริยาที่ปัตย์คิดเข้าข้างตัวเองว่าองศาชอบเขานั้นเทียบไม่ได้กับความอ่อนโยนที่เห็นอยู่เมื่อครู่ ถ้าเป็นเขามีหรือองศาจะไม่กล้าพูด
“คิดมาก ตามไปถามให้รู้เรื่องเลยไหม” ฟ้าใสทำท่าจะเดินเข้าหาณดลต้องรีบดึงแขนเอาไว้
“อย่าเพิ่ง ถามปัตย์ก่อนว่าจะเอายังไง”
“ลุยเลยปัตย์ ไม่ต้องส่งข้อความไปถามหรอก” ฟ้าใสเห็นปัตย์หยิบโทรศัพท์ออกมาจึงเดาว่าเพื่อนจะส่งข้อความหาองศา
“ไม่ต้องแล้ว” ปัตย์เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ “องศาส่งข้อความมาว่าไม่ต้องรอเดี๋ยวนัดกันใหม่อีกที”
“ปัตย์”
“อย่าทำเสียงอย่างนั้นฟ้าใส เราโอเคจริงๆ ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยหวังอะไรอยู่แล้ว” “ดวงตาเศร้าสร้อยของปัตย์ทำให้ฟ้าใสถอนใจยาว นึกสงสารเพื่อนจับใจ
“ออกไปกินปิ้งย่างกันไหมเราเลี้ยง” ณดลคิดอย่างอื่นไม่ออก นอกจากเลือกสิ่งที่เพื่อนชอบที่สุด
“ไป เบค่อนเยอะๆ นะ” ปัตย์เงยหน้าขึ้นยิ้มให้ณดล ความเศร้าเก็บไว้ก่อนเขาไม่อยากให้เพื่อนไม่สบายใจไปด้วย การแอบรักก็เป็นแบบนี้ เขาเคยอ่านมาว่าหนึ่งในร้อยคนถึงจะสมหวัง อย่างน้อยเขาก็มีเพื่อนถึงเก้าสิบแปดคน ดีใจด้วยนะองศา ผมขอให้สำเร็จ
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
**หมายเหตุ : หนึ่งร้อยคน ลบคนที่สมหวังหนึ่งคน ลบปัตย์หนึ่งคน ปัตย์จึงมีเพื่อนอยู่เก้าสิบแปดคน
สปอย>> คนไม่ชอบสปอยข้ามไปนะคะ
....
ไม่ม่าแน่นอนค่า เดี๋ยวจะได้เห็นคนขี้แกล้งร้อนรนบ้าง ^^
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ✿ Apple of my eye ♥ สุดที่รักของผม [ตอนที่ 30 ] 02/09/17 ✿ P.62 (อ่าน 458517 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก