ตอนที่ 21: เรื่องของฝาแฝด“ไม่ต้องมารับผมทุกวันก็ได้ครับ” ยูเก็บหนังสือที่อ่านอยู่ลงกระเป๋า เขานั่งรอปราณที่คณะเพราะอีกฝ่ายส่งข้อความาบอกว่าจะมารับ ยูไม่ได้เล่นตัวแต่เขาเป็นห่วง ปราณทำงานและเรียนควบคู่กันไป เขาจึงอยากให้อีกฝ่ายมีเวลาพักผ่อน
“ประโยคบอกเล่าหรือประโยคคำสั่ง” ปราณนั่งลงตรงข้าม มองยูเก็บข้าวของบนโต๊ะด้วยท่าทีสบายใจ
“ประโยคแสดงความเป็นห่วงครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็เป็นห่วงต่อไปเรื่อยๆ”
“ดื้อ” ยูบ่นเบาๆ เมื่อปราณยังยืนยันว่าจะมารับเขาเหมือนเดิม
“ปราณ” เสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง ยูหันไปมองเห็นปัตย์กับองศาเดินมาด้วยกันเขาจึงส่งยิ้มทักทาย องศาเลิกคิ้วมองหน้าเพื่อนด้วยความแปลกใจ เขามารับปัตย์ที่คณะเพราะวันนี้ณดลกับฟ้าใสมีธุระต้องรีบกลับทั้งคู่
“รู้จักกันด้วยเหรอ” ปัตย์ลงนั่งข้างปราณ มองน้องชายสลับกับรุ่นน้องไปมา องศาจึงเดินอ้อมโต๊ะไปนั่งข้างยูแทน
“อืม” ปราณตอบเสียงเรียบ
“แปลกจัง” ปัตย์พึมพำกับตัวเองสีหน้าครุ่นคิด ไม่เห็นปราณเคยเล่าให้เขาฟังว่ารู้จักกับยู วันที่เขาบอกปราณว่าองศาชอบยูเห็นชัดว่าปราณไม่รู้จักรุ่นน้องของเขาคนนี้ ยังถามอยู่เลยว่าเป็นใคร หน้าตาเป็นอย่างไร แล้วทำไมถึงรู้จักกันได้
“เราจีบรุ่นน้องนายอยู่” ปราณเฉลยเมื่อเห็นสีหน้าของคู่แฝด ปัตย์ตาเบิกกว้าง แม้แต่องศายังหันไปมองรุ่นพี่ด้วยสายตาประหลาดใจ
“นายจีบน้องยู!”
“อืม” ปัตย์งงเข้าไปใหญ่ ไม่เห็นมีวี่แววมาก่อน สองคนนี้ไม่รู้จักกัน ปราณไม่เคยบอกว่าชอบผู้ชาย แล้วทำไมถึงสนใจน้องยู
!!! ปัตย์ตาโตเมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้ เขาอาจจะซื่อไม่ค่อยทันใครแต่กับน้องชายฝาแฝดเขารู้จักนิสัยดี
“มารับปัตย์เหรอ” ปราณถามองศา
“ครับ”
“ห้ามไปส่งปัตย์ดึก”
“แล้วปราณจะไปไหน ไปส่งน้องยูที่บ้านเหรอ” ปัตย์มองหน้าน้องชายด้วยสีหน้าไม่ไว้วางใจ
“อืม ว่าจะไปกินข้าวร้านชาหอมก่อนค่อยไปส่ง”
“เราไปด้วย”
“ไปทำไม ไปสวีทกับแฟนเถอะไป๊” ปราณจับศีรษะกลมของพี่ชายโยกไปมา พูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
“ไม่เอาเราจะไปด้วย น้องยูพี่ไปกินข้าวด้วยนะ”
“ครับพี่ปัตย์” ยูตอบรับด้วยรอยยิ้มอย่างเต็มใจ
“จะไปด้วยถามองศาหรือยัง” ปราณโบ้ยไปให้รุ่นน้อง องศาหัวเราะเบาๆ อย่างรู้ทัน
“องศา” ปัตย์เรียกเสียงอ่อน ตาโตฉายแววออดอ้อน ริมฝีปากเผยอออกนิดๆ
“ตกลง” เขาแพ้สายตากระต่ายอ้วน องศาหันไปสบตากับรุ่นพี่เพื่อบอกว่างานนี้คงช่วยอะไรไม่ได้ อ้อนเบอร์นี้ใครจะปฏิเสธลง
“งั้นไปกันเลย” ปัตย์ลุกขึ้นยืนเป็นคนแรกเพื่อไม่ให้ใครปฏิเสธ “ยูไปรถองศาไหม นานๆ เจอกันทีจะได้มีเวลาคุยกันส่วนตัว พี่จะไปกับปราณเอง”
“ครับพี่ปัตย์”
“ไปเร็ว” ปัตย์จับแขนน้องชายลากให้ออกเดิน ทิ้งให้องศาและยูยืนยิ้มขำกันอยู่สองคน
“เราก็ไปบ้างเถอะ”
“ไปสิ” องศาคว้ากระเป๋ายูขึ้นมาสะพายไหล่ ซ้อนไปกับกระเป๋าของปัตย์ที่เขารับมาถือให้ก่อนหน้านี้
“เล่าให้ฟังด้วยนะว่าเกิดอะไรขึ้น”
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“ปราณนายทำอะไร”
“เราบอกไปแล้ว” ปราณขับรถไปเรื่อยๆ ไม่ยอมตอบคำถามพี่ชาย
“แต่ไม่กี่วันก่อนนายยังไม่รู้จักยูอยู่เลยแล้วจะจีบน้องได้ยังไง คิดจะทำอะไร ยูโดนแกล้งหรือเปล่า ปราณได้ทำอะไรยูไหม บอกเรามาเดี๋ยวนี้เลย”
“ใจเย็นๆ ค่อยๆ พูด” ปัตย์หน้ามุ่ยเมื่อน้องชายยิ้มขำที่เขารัวคำถามเป็นชุด
“อย่ามาทำกลบเกลื่อน สารภาพกับเรามาซะดีๆ นายไปยุ่งกับน้องยูเพราะเราใช่ไหม” ปราณละสายตาจากถนนหันไปมองพี่ชาย
“อืม”
“ปราณ~” ปัตย์ร้องเสียงหลง หน้าจ๋อยเพราะความรู้สึกผิด เพราะเขาแท้ๆ เขาทำเรื่องให้กับน้องยู
“ทำไมทำแบบนี้ ปราณก็รู้ว่าถ้าเรารู้เราต้องไม่ยอม”
“เราไม่อยากให้ปัตย์เสียใจ”
“แต่แบบนี้เราจะเสียใจยิ่งกว่า”
“ถึงไม่อยากให้รู้”
“มันใช่วิธีที่ถูกต้องไหม” ปัตย์รู้สึกไม่ดีเลย เขาเป็นห่วงความรู้สึกของรุ่นน้อง
“อย่าบ่นเลยน่า”
“จะไม่ให้บ่นได้ยังไงน้องยูเป็นรุ่นน้องเรา เป็นเด็กดีเป็นน้องที่น่ารัก ต่อให้องศาชอบยูจริงเราก็จะยินดีด้วย”
“รู้แล้วว่าน่ารักไม่อย่างนั้นจะชอบเหรอ”
“รู้แล้วยังทำอีก....” ปัตย์ชะงักเมื่อสมองเพิ่งประมวลผลเสร็จ
“ชอบ! ชะ..ชอบเหรอ” ตากลมโตเบิกกว้าง หันไปมองน้องชายด้วยสีหน้าตกตะลึก
“อืม ไม่อย่างนั้นจะจีบทำไม”
“พูดจริงพูดเล่น”
“ใครจะพูดเล่น” ปราณหัวเราะหึออกมาเมื่อพี่ชายยื่นหน้าเข้ามาเสียใกล้ พยายามจับผิดเขาสุดฤทธิ์
“ไม่เชื่อหรอก กลัวเราว่าใช่ไหม” ปัตย์ทิ้งตัวกลับไปนั่งที่เดิม กอดอกจ้องน้องชายด้วยสายตาดุๆ พยายามข่มขวัญอีกฝ่าย
“เอ้า พูดจริงก็หาว่าโกหก”
“อย่ามาหัวเราะ” ปัตย์ตีต้นแขนของปราณ เขาจริงจังยิ่งกว่าเรื่องของตัวเองเสียอีกแต่ปราณเอาแต่ยิ้มขำอยู่ได้
“จีบจริงๆ ปัตย์พูดเองนะว่าน้องน่ารัก แล้วทำไมเราถึงจะไม่รักล่ะ”
“เพราะปราณเจ้าชู้ไง เพราะปราณมีคนชอบเยอะ เพราะปราณเป็นนายแบบ เพราะปราณหล่อ เพราะ..”
“ได้ข่าวว่ารุ่นน้องปัตย์เป็นเดือนคณะ”
“มันไม่เหมือนกัน น้องยูเรียบร้อยน่ารักตามปราณไม่ทันหรอก”
“น้อยไปสิ”
“หมายความว่ายังไง” ปัตย์นิ่วหน้า
“รุ่นน้องนายมีสมองที่สวยพอๆ กับหน้าตา” ปราณยิ้มเมื่อคิดถึงคนที่พูดถึง “ไม่มีทางตามเราไม่ทันหรอก” ปัตย์จ้องหน้าน้องชายนิ่งไม่พูดอะไรต่อ จนปราณต้องละสายตาจากถนนหันไปมอง
“ก็ได้ เราเชื่อก็ได้ แต่เราจะจับตาปราณไว้ แกล้งน้องยูเมื่อไหร่โดนแน่”
“ไปจับตาแฟนตัวเองเถอะ” ปราณปล่อยมือจากพวงมาลัยมาดันศีรษะพี่ชายออก เมื่ออีกคนยื่นหน้ามาจ้องเขาเสียใกล้
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง เราประกาศเลยว่าจากนี้ไปเราจะอยู่ข้างน้องยู”
“หึ เพื่อนสะใภ้กับน้องสะใภ้เหรอ”
“ปราณ~”
“ฮ่าๆ “ เสียงหัวเราะของปราณดังขัดใจปัตย์ เขาได้แต่ทำหน้ามุ่ย หัวเราะได้หัวเราะไปเถอะ คอยดูก็แล้วกันเขาจะจ้องไว้ไม่ให้คลาดสายตาเลย
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“พี่ปราณมีอะไรครับ” องศาหยุดยืนใกล้กับทางเข้าห้องน้ำ เดาได้ไม่ยากเมื่อเห็นปราณเดินตามเขามา
“ยูเล่าให้ฟังแล้วใช่ไหม”
“ครับ”
“ไม่ถามนะว่านายคิดยังไงเพราะนี่เป็นเรื่องของพี่กับยูสองคนไม่เกี่ยวกับนาย แต่พี่ชอบจริงแค่อยากบอกไว้”
“เอางี้เลยหรือพี่” องศาหัวเราะออกมาเบาๆ
“ของมันแน่อยู่แล้ว กับปัตย์เป็นยังไงบ้าง”
“ดีครับ” สีหน้าขององศาอ่อนโยนลงเมื่อพูดถึงกระต่ายอ้วน “ดีมาก”
“อย่าทำให้ปัตย์เสียใจ”
“ผมก็อยากขอพี่ปราณอย่างเดียวกัน อย่าทำให้ยูเสียใจ”
“ไม่ต้องห่วง”
“ผมก็เหมือนกัน ไม่ต้องห่วง ผมไม่มีวันทำให้อ้วนเสียใจ”
“เกือบดีแล้ว ถ้านายไม่คิดจะปีนเกลียวเรียกปัตย์ว่าอ้วน”
“เกือบดีแล้วถ้าพี่ไม่เริ่มจากการจีบยูเพราะจะกันท่าผม” รุ่นพี่รุ่นน้องจ้องตากันนิ่ง ก่อนปล่อยเสียงหัวเราะออกมา ผู้ชายไม่ต้องพูดอะไรมาก แค่นี้ก็รู้แล้วว่าจะเชื่อใจอีกฝ่ายได้หรือไม่
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“น่าดูครับพี่ปัตย์ ผมสนใจหนังเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน”
“ไปดูด้วยกันพรุ่งนี้ไหม”
“ไปครับ”
“พรุ่งนี้พี่ไม่ว่าง” ปราณบอกเพราะพรุ่งนี้เขามีงานเดินแบบเลิกดึก
“ครับ” ยูพยักหน้ารับรู้ “องศาเราไปด้วยนะ”
“เอาสิ” องศาผงะเล็กน้อยเมื่อเจอสายตาปราณมองมา ต้องรีบส่งสายตาตอบกลับว่างานนี้เขาไม่เกี่ยว
“วันมะรืนนิทรรศการของอาจารย์คิมูระจะเริ่มจัดแสดง พี่ปัตย์ไปดูหรือเปล่าครับ”
“ไป ยูไปหรือเปล่าไปด้วยกันเสิ”
“ดีเลยครับ เพื่อนผมไม่มีใครสนใจสักคน ไม่อยากบังคับให้ไปจะได้มีเวลาดูนานๆ”
“เห็นด้วย งั้นองศาไม่ต้องไปกับผมแล้วนะจะได้ไม่ต้องไปนั่งรอนานๆ ผมไปกับยูสองคนได้”
“เดี๋ยวสิอ้วน” องศาประท้วงเมื่อโดนตัดสิทธิ์ ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะเบาๆ จากคนที่โดนตัดสิทธิ์ก่อนหน้า
“พี่ชอบศิลปะ” ปราณพูดลอยๆ
“จริง แต่ดูงานชิ้นหนึ่งไม่เกินสามนาทีแล้วก็เอาแต่บ่นว่าพี่ช้า”
“ผมก็ช้าครับ”
“เราถึงควรไปดูกันเอง”
“เห็นด้วยครับ”
“สัญญาว่าจะไม่บ่น” ปราณยื่นมือไปหมายจะจับมือของยูที่วางอยู่บนโต๊ะ แต่เจอคู่แฝดตีเพี้ยะเข้าให้
“ห้ามปราณรุ่มร่ามกับน้อง” ปัตย์พองแก้มดุคู่แฝด ยูยิ้มออกมา ใครเห็นก็ต้องยิ้มเพราะหน้าตาจริงจังของปัตย์น่ารักมากกว่าน่ากลัว
"ปัตย์คุยกันหน่อยไหม” ปราณเรียกพี่ชายแต่เจอก้อนกลมแลบลิ้นให้
“ยูถ้าปราณทำตัวเกเรไม่น่ารักให้บอกพี่นะ พี่จะจัดการให้เอง”
“ได้ครับถ้าพี่ปราณทำผมจะบอกพี่ปัตย์”
“เราเคยทำที่ไหน”
“เหอะ อย่าให้เราแฉนะ ว่างๆ เราจะเล่าวีรกรรมของปราณเรื่องสาวๆ ให้ยูฟัง”
“ปัตย์” ปรารณลากเสียงอ่อน อะไรที่เป็นอดีตเขาก็อยากให้มันเป็นอดีตต่อไป
“ผมจะรอฟังนะครับพี่ปัตย์” ดวงตาวิบวับของยูมองมาที่เขา รอยยิ้มขำทำให้ปราณรู้สึกตะครั่นตะครอ
“รีบกินเถอะ เราไม่อยากส่งยูดึกมาก” ปราณคิดว่าเขาควรจะรีบแยกคู่นี้ออกจากกัน
“ได้ เราจะรีบกิน เราอยู่คณะเดียวกันกับยูอยู่แล้วเจอกันเมื่อไหร่ก็ได้ แถมนัดเดทกันสองวันติดด้วย” ปราณรู้สึกว่าเหงื่อของเขากำลังตกแม้ไม่มีหยดลงมาให้เห็น ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นเบาๆ ปราณเหลือบตามองรุ่นน้องร่วมคณะ จนองศาต้องรีบกลั้นเอาไว้ หัวเราะไปเถอะคนที่ทำให้เขาปวดหัวอยู่นี่ไม่ใช่แฟนนายหรือไง เดี๋ยวก็รู้จะใครจะปวดหัวกว่ากัน
“โอ๊ยอิ่มชะมัด” ปัตย์ลูบท้อง เดินคู่ไปกับยูตรงไปยังลานจอดรถของร้านอาหาร
“พี่ปราณ” ปราณเหลือบตามองคนเรียกที่เดินอยุ่ใกล้ๆ
“ผมว่าเราต้องคุยกัน” ปราณสบตารุ่นน้อง ก่อนเบือนสายตากลับไปมองแผ่นหลังของพี่ชายฝาแฝด นิ่งไปครู่ใหญ่ก่อนถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ก็ว่างั้น”
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
มีคนกังวลว่าความรักของปราณกับยูจะมีอุปสรรคหรือเปล่า นี่ไงอุปสรรค อ้วนกลมมาเลย ><
ปล.ตอนหน้าต่ายอ้วนจะมาโก๊ะให้หายคิดถึง รับประกันความเขิน มาเต็มแน่นอน
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ✿ Apple of my eye ♥ สุดที่รักของผม [ตอนที่ 30 ] 02/09/17 ✿ P.62 (อ่าน 457563 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก