ตอนที่ 29 : big surprise ปัตย์จดๆ จ้องๆ โทรศัพท์ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดจนฟ้าใสต้องชะโงกเข้ามาขอดูด้วย
“ดูอะไรเหรอปัตย์”
“ไอจีrabbitboy”
“แล้วมันมีอะไร” ปัตย์หันไปมองหน้าฟ้าใส
“มันไม่มีน่ะสิ”
“อ้าว แล้วปัตย์จะดูทำไม”
“องศาชอบบ่นว่าเราไม่ค่อยสนใจ ไม่รู้ไปเอาความคิดพิลึกนี้มาจากไหน แต่พอเราเปิดอินสตาแกรมดูถึงเห็นว่าเราไม่ได้โพสต์รูปในrabbitboyมานานมาก ตั้งแต่เริ่มสนิทกับองศาเลยมั้ง”
“มันก็เรื่องธรรมดาไหม” ฟ้ใสหยิบโทรศัพท์จากมือปัตย์ไปเลื่อนหน้าจอดูรูปเล่น “อยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่ได้คิดถึงมากมายเหมือนเมื่อก่อน ไม่ต้องหาช่องทางแสดงความรู้สึกออกมา”
“น่าจะเป็นแบบนั้น เดี๋ยวนี้เราไม่ค่อยได้ถ่ายรูปองศาเลย” ปัตย์พยักหน้า เขาเองไม่ได้คิดอะไร ทุกอย่างเกิดขึ้นตามความเป็นไปในแต่ละวัน พอมานั่งคิดดูถึงรู้สึกว่าหลายอย่างในชีวิตเขาเปลี่ยนไป ที่ชัดเจนคือเดี๋ยวนี้เขาขี้เกียจพกกล้องถ่ายรูป ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่กล้องเป็นสิ่งแรกที่เขาหยิบเมื่อออกจากบ้าน
“เขาถึงบอกไงว่าความเคยชินทำให้เราหลงลืมคนใกล้ตัว” ณดลแทรกขึ้นมา เขานั่งฟังอยู่ด้วยตั้งแต่แรก
“เราไมได้ลืม เจอองศาทุกวัน คุยกันทุกคืน”
“แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษใช่ไหม ให้เราทายปัตย์เลิกตื่นเต้นแล้วเวลาเจอองศา สีหน้าก็คงเปลี่ยนไปบ้างไม่ได้ตาเป็นประกายเขินจนจะมุดโต๊ะเหมือนแต่ก่อน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าอยากรักษาความสดใหม่เอาไว้มันก็ต้องมีเรื่องให้หัวใจกระชุ่มกระชวยกันบ้าง”
“กระชุ่มกระชวยเหรอ” ปัตย์ขมวดคิ้ว ยังนึกไม่ออกว่าต้องทำอย่างไร
“เราเห็นด้วยกับนะ ปัตย์ต้องไม่ลืมว่าองศาเป็นหนุ่มฮอต ได้มาแล้วจะมาทิ้งๆ ขว้างๆ ไม่ได้”
“เดี๋ยวๆ” ปัตย์หัวเราะร่วนขำคำพูดของฟ้าใส “ใครจะไปทิ้งขว้างองศา พูดอย่างกับเราหล่อมาก”
“ถึงไม่ทิ้งขว้างก็ต้องคิดเยอะๆ ว่าคนรออ่อยองศามีอีกเพียบ คนรอเสียบต่อจากปัตย์คิดว่าน้อยเหรอ” ปัตย์ถอนใจยาวที่ฟ้าใสพูดถูกต้องทุกอย่าง มีคนมากมายที่เชื่อว่าเขากับองศาจะไปกันไม่รอด เดี๋ยวองศาก็คงเบื่อคิดได้หันกลับไปคบผู้หญิงเหมือนเก่า คำนินทายังมีเข้าหูมาเป็นระยะ แต่เพราะปัตย์เชื่อมั่นในตัวองศา รู้แล้วว่าเชื่อใจอีกฝ่ายได้ เขาจึงกังวลน้อยลง
“เราไม่ได้บอกว่าองศาจะเปลี่ยนไปแต่ของอย่างนี้กันไว้ดีกว่าแก้ อีกอย่างมันก็ช่วยทำให้ชีวิตมีความสุขขึ้นด้วย ใครๆ ก็ชอบเรื่องแบบนี้ ถ้าเรามีแฟนเราก็อยากให้แฟนเอาใจเรานิดๆ หน่อยๆ เหมือนกัน”
“ได้ เดี๋ยวเราไปบอกภาคให้”
“นะ~” ฟ้าใสหน้าแดงเรื่อ ตีมือลงบนแขนเพื่อนแรงๆ แก้เขิน ถึงเธอกับภาคไม่ได้พูดออกมาว่ากำลังลองคบกันอยู่ แต่การไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น ไปดูหนังกินข้าวกันสองคนบ้าง และการที่เธอไม่ได้มองใครอื่นอีกก็เป็นคำยืนยันที่ดีว่าเธอกำลังดูใจอีกฝ่ายอยู่
“อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย รีบๆ ตกลงเข้าเถอะ จะมีกี่คนที่นายไม่ต้องแอ๊บใส่ เป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ จะพูดจาสิบแปดบวกสิบเก้าบวกก็ได้ จะห่ามจะเสียงดังแค่ไหนก็ยังมองว่าน่ารัก ไม่เลือกคนนี้จะไปเลือกคนไหน หรืออยากได้เหมือนที่ผ่านมาสุดท้ายก็เลิกกัน”
“รู้น่า” ฟ้าใสคิดได้เหมือนที่ณดลคิด แต่เธอเป็นผู้หญิงการที่คิดว่าเหมาะสมแล้วตกลงคบทันทีโดยไม่สนใจระยะเวลาเธอทำไม่ได้ ถึงแม้ในใจจะคิดว่าคนนี้คือแฟนของฉันห้ามใครแย่ง แต่ปากก็ต้องบอกภาคไปว่าขอศึกษากันก่อน
“รู้ก็ทำตัวให้น่ารัก ทั้งสองคนนั่นแหละเดี๋ยวจะหาว่าเพื่อนอย่างเราไม่ช่วยเตือน”
“จ้า” “รับทราบ” ปัตย์กับฟ้าใสพูดขึ้นพร้อมกันแต่ในใจกลับคิดไปคนละเรื่อง ฟ้าใสกำลังคิดว่าอีกสักสองอาทิตย์เธอตกลงเลยดีกว่าจะได้ไม่แห้ว ในขณะที่ปัตย์กำลังคิดว่าเขาจะทำอะไรให้องศากระชุ่มกระชวยดี
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
วันนี้ปราณไปนอนคอนโดยู เพิ่งไลน์มาบอก
อ้วนจะกลับบ้านไหม
ปัตย์ยู่ปากใส่โทรศัพท์ คนขี้แกล้งรู้อยู่ว่าเขาหมายความว่าอย่างไรดันไม่ยอมชวน
แม่ไม่อยู่
มาอาทิตย์หน้าใช่ไหม จำได้
อ้วนหายไปไหน
กลับบ้านก็ได้
ฮ่าๆ อย่างอนสิ ไม่ให้กลับอยู่แล้ว
โกรธองศา
อ้าว
งอนแล้วปัตย์กดปิดหน้าจอโทรศัพท์ ได้ยินเสียงเตือนข้อความเข้าแต่เขาไม่เปิดอ่าน ปล่อยให้ข้อความค้างอยู่แบบนั้น ให้องศาจะได้คิดว่าเขางอนจริงๆ ถึงแม้มันจะไม่ได้อยู่ในแผนการที่เขาคิดไว้ แต่ปัตย์เห็นว่าให้องศาเข้าใจแบบนี้ก็เข้าทีเหมือนกัน
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“อ้วน” เสียงเรียกงอนง้อดังมาแต่ไกล ปัตย์แกล้งไม่หันไปมอง
“งานเข้าแล้วมึง” ครามกระทุ้งสีข้างเพื่อน
“ไปหาอะไรกินกัน กินปิ้งย่างไหม” องศานั่งลงข้างกระต่ายอ้วน จิ้มนิ้วไปที่เอวนุ่มนิ่มแต่เจ้าตัวเขยิบออก
“ไม่ต้องเอาของกินมาล่อ” ปัตย์หันหน้าหนี ขยับตัวออกห่างอีกนิดเพื่อความน่าเชื่อถือ
“แถมบิงซูให้ถ้วยโตเลยเอ้า” ความอ้วนไม่รักดีดันทำให้เขาเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ได้ยินเสียงคนนั่งข้างๆ หัวเราะออกมาเบาๆ
“ขำอะไร” ปัตย์หันไปตีหน้ายุ่งใส่ ในใจเริ่มลังเล หรือจะกินก่อนแล้วค่อยเริ่มแผน ในเมื่อการงอนไม่มีอยู่ในแผนของเขาตั้งแต่แรกตัดอันนี้ไปก็น่าจะได้น่า
“เปล่าไม่ได้ขำ หัวเราะความน่ารักของอ้วนเฉยๆ พี่ฟ้าใสวันนี้อ้วนเป็นอะไรดุจัง” องศาแสร้งถามฟ้าใสแต่สายตาล้อเลียนมองแก้มป่องที่พองลมออก
“ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อกี้ก็ยังดีๆ อยู่”
“สงสัยต้องจัดชุดคอมโบ้ให้ ปิ้งย่าง บิงซูแล้วต่อด้วยคาราโอเกะเป็นไง ผมจะยอมฟังอ้วนร้องจนจบเพลง”
“องศา” ปัตย์หน้ามุ่ย จากที่แกล้งงอนตอนนี้เขาเริ่มจะงอนขึ้นมาจริงๆ ชอบยั่วเรื่องร้องเพลงอยู่เรื่อย
“งั้นอ้วนอยากทำอะไรว่ามาเดี๋ยวป๋าจัดให้” องศาพูดอย่างใจปล้ำ ต่อไปต้องระวังให้มากกว่านี้ สงสัยจะแหย่อ้วนมากไปท่าทางจะโกรธจริง
“เดี๋ยวนี้เป็นป๋าแล้วเหรอมึง” ภาคเล่นกับคำพูดขององศา
“มันก็ต้องยอมว่ะมีเมียเด็กก็แบบนี้ ขี้งอน”
“ผมเป็นพี่” ปัตย์โวยวาย องศาชอบทำเหมือนเขาอายุอ่อนกว่า เขาแก่กว่าตั้งหนึ่งปีทำไมไม่ยอมนับ
“อ๋อ อ้วนชอบเป็นเมียแก่ก็ไม่บอก” ปัตย์อยากตบปากตัวเอง เขาลืมไปได้ยังไงว่าองศาพูดคำว่าเมีย ดันไปโฟกัสกับคำว่าเด็ก เดี๋ยวนะ แปลว่าทุกคนรู้แล้วว่าเขากับองศา...เขากับองศา... !!!
“เป็นอะไรแซ็วแค่นี้ไข้ขึ้นเลยเหรอ” องศายกมือขึ้นแตะหน้าผากกระต่ายอ้วน หน้ากลมแดงไปทั้งหน้า ไม่แดงธรรมดาต้องเรียกว่าแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงสุก
ปัตย์หันไปมองณดลกับฟ้าใสตาโต “ไม่ทันแล้วล่ะปัตย์” ณดลโคลงศีรษะก่อนหัวเราะขำ เขาไม่ได้คิดอะไรตอนที่องศาพูดเพราะคำว่าเมียเดี๋ยวนี้พูดกันให้เกลื่อน แต่มารู้แน่ตอนเพื่อนมองเขาหน้าตาตื่นนี่แหละ
“เพื่อนเราเป็นฝั่งเป็นฝาไปแล้วเหรอเนี่ย” ฟ้าใสแกล้งถอนใจดังเฮือก ยกมือขึ้นตบไหล่ปัตย์
“ไม่ใช่นะไม่ใช่” กระต่ายอ้วนรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน
“ไม่ใช่เหรออ้วน” องศาจับคางปัตย์ให้หันมาสบตา สายตาที่มองทำให้ปัตย์ยิ้มอาย พูดได้ไม่เต็มเสียง
“ผมเป็นผู้ชายเรียกแฟนก็พอ”
“โธ่หมดกัน” ฟ้าใสทำหน้าเซ็งหลังจากนั่งลุ้นว่าเพื่อนจะเอาตัวรอดได้ไหม แต่ครู่เดียวก็หลุดหัวเราะเสียงดังเพราะกลั้นไม่อยู่
“ตกลงจะไปหาอะไรกินหรือจะแยกย้าย” ณดลเข้าเรื่องเมื่อเห็นว่าเย็นมากแล้ว เขาไม่อยากให้รถติด
“ต้องไปสิพี่นะ เราอย่ายอมต้องเกาะกลุ่มกันไว้ ผมเริ่มหัวเน่าขึ้นทุกที” ครามไม่ยอม ขืนแยกย้ายก็เหลือเขาคนเดียว เมื่อก่อนองศาไปกับปัตย์ เขาก็ยังมีภาคเป็นเพื่อน ตอนนี้ไม่ต้องถามพี่ฟ้าใสสำคัญกว่าเขาแน่นอน
“ห้ามนับพี่ พี่ยังยืนยันว่าพี่ไม่เน่า” ณดลไม่ยอมเข้าร่วมกลุ่มด้วย
“ผมรู้ไงถึงไม่ยอมให้แยกกัน เพราะไม่งั้นจะเหลือผมคนเดียว”
“เหมือนมีลูกแหง่เลยพี่นะ ต้องกระเตงไปด้วยทุกที่” ภาคโคลงศีรษะฟ้องณดล เป็นการพูดยั่วเพื่อนมากกว่า เขาไม่มีปัญหากับการพาครามไปไหนต่อไหนด้วย แล้วดูเหมือนฟ้าใสก็ชอบเช่นเดียวกัน
“ตราบใดที่กูยังหาแฟนไม่ได้พวกมึงต้องให้กูเกาะ พี่ปัตย์กับพี่ฟ้าใสใจดีไม่ทิ้งกูอยู่แล้ว”
“พี่ว่าวันนี้แยกกันก็ดีนะ” ฟ้าใสไม่ยอมรับมุก
“เห็นด้วยวันนี้เหนื่อยๆ ขอตัวดีกว่า” ปัตย์กลั้นขำจนแก้มพอง
“ไม่มีผมแล้วทุกคนจะรู้ว่าขาดสีสันมันเป็นยังไง”
“ไปกันเลยไหม” ณดลหันไปถามคนอื่นๆ ทุกคนพากันเก็บข้าวของที่กองอยู่บนโต๊ะไม่สนใจฟังครามพูด โดยมีภาคกับองศาช่วยรับไปถือ
“เดี๋ยว~เอาจริงดิ”
“จริง” ห้าเสียงตอบรับแบบพร้อมเพรียงกัน ครามหน้าจ๋อยก่อนจะยิ้มกว้างล็อคแขนภาคเอาไว้
“มึงไปไหนกูไปด้วย”
“เชี่ยเอ๊ย กูว่าแล้วเชียว”
“แหมใครจะไปแกล้งครามได้ลงคอ ไปไหนไปกัน ปัตย์จะกินอะไรว่ามา” ฟ้าใสให้ปัตย์เป็นคนตัดสินใจ
“ปิ้งย่างก็ได้เราก็อยากกิน” คอมโบ้เซ็ตขององศามันวนเวียนอยู่ในหัวเขา ขอกินก่อนแล้วกันนะจะได้มีแรงจัดเซอร์ไพรส์ พี่ปัตย์อิ่มแล้วรับรองจะจัดหนักจัดเต็มให้ ไว้ใจได้เลย
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“เป็นอะไรของอ้วนลุกลี้ลุกลน” องศาทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง มองกระต่ายอ้วนยุกยิกอยู่ไม่สุข
“ผมอาบน้ำก่อนนะ ร้อน” ปัตย์ยกมือโบกไปมาให้รู้ว่าเขาร้อน
“อ้วนกำลังเชิญชวนให้ผมอาบด้วยหรือเปล่า”
“เปล่าๆ” ปัตย์ส่ายหน้าหวือ สายตามีพิรุธจนเขาจับได้
“มานั่งนี่สิ” องศาตบมือลงข้างๆ ตัว แต่กระต่ายอ้วนก็เอาแต่ส่ายหน้า
“ขอผมอาบน้ำก่อน มันร้อน”
“ร้อนอะไรลงจากรถก็เข้าห้องแอร์ ผมไม่เห็นร้อน”
“องศาหุ่นดีไม่รู้หรอกว่าคนอ้วนร้อนง่าย” ปัตย์ยังมุ่งมั่นยืนยันว่าเขาร้อนจริงๆ
“ทำไมชอบเรียกตัวเองว่าอ้วน อ้วนแค่ตุ้ยนุ้ยน่ารัก คนอ้วนต้องตัวใหญ่กว่านี้”
“แล้วใครล่ะเรียกผมอ้วน” ปัตย์ค้อนขวับ ตัวเองเรียกเขาอ้วนทุกคำยังมีหน้ามาถาม
“ก็นี่มันเรียกเพราะเอ็นดู ถ้าอ้วนจริงๆ ใครจะเอามาเรียก ไม่เคยสังเกตเหรอคนที่เรียกแฟนว่าอ้วนกว่าครึ่งแฟนไม่อ้วนจริงสักคน แค่มีน้ำมีนวล”
“องศาจะเรียกยังไงก็ได้แต่ขอผมไปอาบน้ำก่อนนะ” สายตาอ้อนๆ ของกระต่ายอ้วนทำให้องศาใจอ่อนยอมปล่อยไปตามความต้องการ
“อืม”
“เดี๋ยวผมอาบแล้วองศาค่อยอาบ”
“อืม จะสั่งอะไรอีกไหม”
“ไม่ได้สั่งสักหน่อย” กระต่ายอ้วนทำเสียงอ่อน ก่อนหันตัวเดินเข้าห้องน้ำ
“เดี๋ยวอ้วน”
“อะ..อะไร ผมจะอาบน้ำเฉยๆ” ปัตย์หันกลับมาหน้าตาตื่น เมื่อถูกเรียกเอาไว้
“แล้วใครว่าอะไร แค่จะถามว่าจะเอากระเป๋าเข้าไปทำไม” องศาพยักเพยิดไปยังกระเป๋าเป้ที่เจ้าตัวไม่ยอมวางลง
“อ๋อ ผมเอาชุดนอนมาด้วยจะเอาเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ” องศาจุดยิ้มขึ้นที่ริมฝีปาก เอนตัวลงนอนพิงหมอน สอดมือเข้าไปรองใต้ศีรษะ มองกระต่ายอ้วนหน้าตื่นยืนอยู่หน้าห้องน้ำ
“เตรียมพร้อมเลยนะอ้วน ไหนบอกว่าพี่ปราณเพิ่งบอก”
“หะ!” ปัตย์กลืนน้ำลาย มองรอยยิ้มรู้ทันขององศา “คือ..คือ..” เอาล่ะสิเขาจะตอบอย่างไรดี
“หึๆ ไปอาบเถอะ เร็วๆ นะอย่าช้า”
“ได้ แป๊บเดียว” ปัตย์โล่งอก รีบเผ่นเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็วเพราะกลัวว่าองศาจะถามอะไรเขาเพิ่มอีก ไม่ควรเอาชุดนอนมาด้วยเลย งี่เง่าชะมัด
✪✣✤✥✦✣✤✥✦✧✪
“เกิดอะไรขึ้น” องศาชะงักเท้าที่ก้าวออกจากห้องน้ำ เมื่อเห็นกระต่ายอ้วนนั่งห่อตัวเองด้วยผ้าห่มผืนใหญ่ของเขาเป็นก้อนกลมอยู่บนเตียง โผล่ออกมาแต่หน้าให้เห็น
“เปล่า” เสียงปฏิเสธแบบไม่เต็มเสียงแถมยังหลบสายตา ทำให้องศาหรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างไม่เชื่อถือ
“อ้วนทำอะไร” องศาย่างเท้าเข้าหา
“ไม่ได้ทำ” คนพันตัวเองเป็นข้าวปั้นปากแข็ง แก้มกลมแดงเรื่อ
“แล้วทำไมต้องนั่งท่านั้นไหนบอกว่าร้อน”
“ก็อาบน้ำออกมาแล้วมันหนาว”
“จะเอางี้จริงเหรอ” องศาแตะมือลงบนผ้าห่มจับปลายผ้าเตรียมดึงออก
“อย่าเพิ่ง!” เสียงร้องตกใจเกินเหตุของกระต่ายอ้วนยิ่งทำให้มีพิรุธ องศาก้มหน้าเข้าไปใกล้ บังคับให้อีกฝ่ายจ้องตา
“จะบอกหรือไม่บอกว่ามีอะไร”
“......”
“อ้วน”
“มะ..ไม่มีอะไร ผมง่วงแล้ว องศาปิดไฟนอนกันเถอะ” ก้อนกลมๆ ลมตัวหงายตึงลงนอน องศาหัวเราะดังลั่น ถ้าจะบอกว่าภาพที่เห็นดูดีคงไม่ใช่ ต้องบอกว่าทั้งตลกทั้งดูไม่ได้มากกว่า แต่ว่าน่ารัก
“ลุกขึ้นมาคุยกันก่อน” องศาไม่ยอมง่ายๆ จับผ้าห่มดึงเบาๆ กระตุ้นให้กระต่ายอ้วนลุกขึ้น
“ไม่เอา ผมง่วงแล้ว”
“อ้วนจะไม่แบ่งผ้าห่มให้ผมเลยหรือไง” องศาแกล้งท้วง เพราะกระต่ายอ้วนนอนทั้งที่ผ้าห่มพันกายอยู่อย่างนั้น
“องศาปิดไฟก่อน มานอนแล้วเดี๋ยวแบ่งให้”
“ได้” องศาขยับตัวลุกทำท่าจะลุกขึ้น พอกระต่ายอ้วนเผลอก็จัดการดึงผ้าห่มที่พันกายอีกฝ่ายออก จนก้อนกลมหมุนเป็นลูกข่าง
“อ้วน ~” องศาหัวเราะเสียงดังลั่น สายตาวิบวับขึ้นมาทันที
“องศาห้ามมอง” ปัตย์พยายามยกมือขึ้นปิด แต่มือเขากลมป้อมนิดเดียวไม่รู้ว่าจะแปะส่วนไหน
“เนื่องในโอกาสอะไร” องศาดึงมือของกระต่าอ้วนออก จับข้อมือเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ไล่สายตาไปตามเนื้อตัวของอีกฝ่าย
“ไม่รู้”
“ไม่รู้จริงเหรอ” องศาช้อนกระต่ายอ้วนบังคับให้ลุกขึ้นนั่ง ร่างกลมขาวโพนอยู่กลางแสงไฟ มีเพียงกางเกงในสีขาวสะอาดกับริบบิ้นสีแดงเส้นเล็กทิ้งสายยาวผูกเป็นโบว์อยู่ที่คอ
“ไม่รู้” ปัตย์ทำปากยื่นเบือนหน้าไปมองผนังห้อง หน้าเห่อร้อนไปหมดด้วยความอาย
“ของขวัญนี่ให้ผมใช่ไหม”
“....” องศาแกล้งมองไปทั่วๆ ทำสีหน้าพิจารณา “จะเอาไปเก็บไว้ตรงไหนดี”
“....”
“ใช้ทำอะไรได้บ้าง” องศาไล้มือไปตามสายของริบบิ้นที่ยาวลงมาระต้นขา อาการสะดุ้งน้อยๆ ของกระต่ายอ้วนทำให้เขาต้องซ่อนรอยยิ้ม
“ใช้แทนตุ๊กตาหรือเปล่า” องศารวบปัตย์เข้ามากอดแน่นๆ ซุกหน้าลงกับบ่า “อืม นุ่มดี”
“ไม่เอา องศาอย่าแกล้งกันสิผมอาย” ปัตย์พยายามห่อตัวหนี ไม่รู้จะเอาแขนขาไปซุกไว้ตรงไหน
“ใครว่าแกล้ง คนได้ของขวัญก็ต้องตื่นเต้นเอาออกมาชื่มชมเป็นธรรมดา ไหนดูสิทำอะไรได้อีก” ปัตย์เขินจนไม่รู้จะเขินอย่างไร เขาแขม่วพุงจนเหนื่อย หายใจแทบไม่ออกอยู่แล้ว
“ปิดไฟเถอะ”
“ยังก่อน” องศาไม่ยอมเสียความสุนทรีย์ไปง่ายๆ เฝ้าวนเวียนจับต้องของขวัญที่ได้มา
“หรือจะใช้หนุนแทนหมอน” คนตัวสูงเลื่อนตัวลงต่ำหนุนลงบนตัก หันหน้าเข้าหาพุงก่อนกอดแขนไปรอบเอว “อืม ได้หมอนแบบนี้ต้องหลับสบายแน่เลย”
“พอแล้ว” ปัตย์พูดเบาๆ เขาอายจนตัวแดงเป็นกุ้ง แถมท้องที่องศาเอาหน้าซบอยู่ก็กำลังจะดีดตัวออกเพราะเริ่มเกร็งไม่ไหว
“ไม่เอา กำลังสบาย” องศาหลับตาพริ้ม ปัตย์อาศัยจังหวะนี้ค่อยๆ ปล่อยพุงออกมาทีละนิด
“หึๆ”เสียงหัวเราะเบาๆ ทำให้ปัตย์ฮึบพุงกลับเข้าไปทันที องศาพลิกตัวนอนหงาย หลุดเสียงหัวเราะออกมาจนได้เพราะกลั้นต่อไปไม่ไหว พุงกะทิของกระต่ายอ้วนค่อยๆ ดันหน้าเขาบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวเกร็งมันเอาไว้ไม่ไหว
“ไม่ต้องแขม่วก็ได้อ้วน กลมๆ น่ารักกว่าตั้งเยอะ นิ่มดีด้วย” มือใหญ่จับมือนิ่มมาวางบนหน้าอก มองกระต่ายอ้วนด้วยสายตารักใคร่ ชอบทุกเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน เขามีความสุขและมีเสียงหัวเราะเสมอ
“ตกลงจะบอกได้หรือยังว่าให้ของขวัญผมเนื่องในโอกาสอะไร”
“ไม่มีโอกาส” ปัตย์ส่ายหน้าเบาๆ สบตากับคนที่นอนอยู่บนตัก
“งั้นทำไมจู่ๆ อ้วนถึงใจดีขึ้นมา”
“ก็ผมอยากให้องศากระชุ่มกระชวย” ปัตย์ลอกคำของณดลมาทั้งดุ้น
“หะ!” องศาผงกศีรษะขึ้นสีหน้าแปลกใจ ก่อนทิ้งตัวลงนอนหนุนตักหัวเราะลั่น
“อ้วน ผมยังไม่แก่จะได้ต้องหาอะไรมาทำให้กระชุ่มกระชวย รับรองว่ายังเตะปี๊บดังไปอีกหลายปี”
“ไม่ใช่อย่างนั้น” ปัตย์หน้าแดงแจ๋ “ผมหมายถึง..คือ..มันจะได้มีอะไรให้องศาตื่นเต้นบ้าง ไม่เบื่อจนเกินไป”
“ไม่รู้เหรอว่าอยู่กับอ้วนทุกวันก็ตื่นเต้นจะแย่แล้ว ไม่เคยมีวันไหนเหมือนเดิมสักวัน” องศายกมือปัตย์ขึ้นมาแตะริมฝีปาก รอยยิ้มที่ส่งให้อบอุ่นอ่อนโยนก่อนจะคลี่ออกกลายเป็นรอยยิ้มกวนๆ ตามแบบฉบับขององศา
“แค่ต้องลุ้นทุกวันว่าวันนี้อ้วนจะซุ่มซ่ามไหมก็เหนื่อยแล้ว”
“องศา~ ไม่ต้องเอาเลยของขวัญ ผมไม่ให้แล้ว” ปัตย์ผลักศีรษะขององศาออก แต่เจ้าตัวขืนศีรษะเอาไว้
“ให้แล้วใครเขาเอาคืนกันบ้าง”
“ผมไม่เล่นกับองศาแล้ว ดึกแล้ว” ปั่นพูดเสียงขึ้นจมูก งอนอีกฝ่าย
“นั่นสิพรุ่งนี้มีเรียนเช้าซะด้วย สงสัยต้องรีบแกะของขวัญให้เสร็จ” องศาดีดตัวลุกขึ้นนั่ง มือจับปลายริบบิ้นสีแดงค่อยๆ ดึงให้มันเลื่อนหลุดจากลำคอขาว ไม่อยากเชื่อว่าแค่เห็นริบบิ้นเลื่อนลงช้าๆ ตามร่างกายก็ทำให้เขาใจเต้นแรง
“เป็นของขวัญที่สวยที่สุด” องศาพูดเสียงพร่า สายตากวาดไปทั่วร่างของปัตย์ นึกอยากประทับริมฝีปากลงไปทุกส่วน
“กางเกงในตัวใหม่เลยนะผมตั้งใจซื้อมา” เสียงกระต่ายอ้วนอวดของใหม่ทำให้องศาหัวเราะจนได้แม้อยูในอารมณ์ปรารถนา ไม่ว่าอย่างไรกระต่ายอ้วนก็ทำให้เขาแปลกใจได้เสมอ
องศาดึงปัตย์เข้ามาใกล้ ประทับริมฝีปากลงบนหน้าผาก ปลายจมูก แก้ม ก่อนทาบทับลงบนริมฝีปากอิ่ม หยอกล้อยั่วเย้าให้อีกฝ่ายคล้อยตาม ก่อนสอดปลายลิ้นเข้าไปชิมรสหวานภายใน มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างเปลือย เขาชอบความนุ่มนิ่มใต้ฝ่ามือ ชอบความเรียบลื่นของสัมผัส ชอบทุกๆ อย่างที่เป็นปัตย์
“อะ..องศา” เสียงเรียกชื่อเขาแหบพร่าและแผ่วเบา องศาถอนริมฝีปากที่เคลียคลอออกห่างเพื่อให้อีกฝ่ายได้พูดออกมา “ชอบหรือเปล่า ชอบที่ผมทำหรือเปล่า”
“ชอบสิ ชอบมาก”
“อื้อ” ปัตย์พยักหน้าอายๆ ดีใจที่องศาชอบ เขาคิดจะล้มเลิกไปแล้วโชคดีที่องศาดื้อ
“แต่พอเอาริบบิ้นออกแล้ว...”
“ทำ..ทำไมเหรอ” ปัตย์สบตากับสายตาค้นคว้าขององศา หน้าแอปเปิ้ลของเขาครุ่นคิด คิ้วหนาขมวดเข้าหากันก่อนคลายออกเป็นรอยยิ้มกว้าง
“นึกออกแล้ว!”
“อะไร” ปัตย์พลอยตื่นเต้นไปด้วย
“อ้วนเหมือนเด็กที่อยู่บนฉลากของตราเด็กสมบูรณ์เลย”
“องศา~” ปัตย์อ้าปากเหวอก่อนร้องลั่น อีกฝ่ายหัวเราะชอบใจใหญ่โตที่แกล้งเขาได้ ปัตย์ทำหน้ามุ่ยแต่พักเดียวก็หัวเราะออกมา เสียงหัวเราะขำประสานกันดังอยู่ในห้อง ปัตย์ไม่รู้ว่าคู่อื่นเป็นอย่างไร แต่สำหรับพวกเขาทั้งหมดที่เกิดขึ้นคือความสุข องศาคนชอบแกล้งกับเขาคนซื่อและบื้อ บางทีโลกก็สร้างความพอดีมาให้แล้ว
“รักอ้วนนะ” เสียงกระซิบแผ่วเบาดังชิดหู
“อืม” ปัตย์หลับตาลงช้าๆ ปล่อยให้องศานำทาง มือที่เกาะเกี่ยวกันแทนคำสัญญาว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
สรุปอ้วนก็แทบไม่ได้เซอร์ไพรส์อะไรเลย แต่นางคิดของนางเองว่านี่คือการเซอร์ไพรส์ใหญ่โตแน่นอน ><
ปล.ตอนหน้ากระต่ายอ้วนจบแล้วนะคะ
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ✿ Apple of my eye ♥ สุดที่รักของผม [ตอนที่ 30 ] 02/09/17 ✿ P.62 (อ่าน 458336 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก