บทที่ 8: นมจืดกับข้าวคอนโด
ผลัวะ!
“หมาที่ไหนตบหัวกูวะ!!” สมชาติผู้โชคร้ายลูบหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
“โทษทีกูไม่ใช่หมา...อย่างกูต้อง ‘พระเอก’ เท่านั้น!” คนตบหัวเพื่อนยักคิ้ว “หลบไปไอ้สัสชาติ นี่กูนั่งอยู่”
ร่างสูงกระดิกตีนยิกๆ สายตาสั่งให้เพื่อนเขยิบไป
“มึงไม่ได้เยี่ยวรดไว้สักหน่อย เสือกมาบอกที่ของมึง” ไอ้สมชาติตอกกลับ
บนโต๊ะมีแม็คบุ๊คเครื่องบางเฉียบของร่างสูงวางอยู่และเจ้าตัวแค่เดินเลี่ยงออกไปสูบบุหรี่เท่านั้นกลับมามีหมามาแย่งที่
สมชาติสบถในลำคอเมื่อโดนขายาวๆเตะตูดให้หลบจนต้องเขยิบอย่างเสียไม่ได้ พอได้ที่คืนชายหนุ่มร่างสูงก็ทรุดตัวลงนั่งแทนที่
มือลูบใบหน้าครึ้มเขียนด้วยไรหนวดของตัวเองสองสามที แอบหงุดหงิดเล็กน้อยที่หนวดขึ้นเร็วทั้งๆที่เพิ่งโกนเมื่อวาน ด้วยความที่เป็คนหนวดขึ้นเร็วทำให้ต้องโกนทิ้งบ่อยๆ แต่เพราะยุ่งๆเลยลืมไปบ้าง อย่าว่าแต่โกนหนวดเสริมหล่อเลยเอาแค่อาบน้ำบางทียังไม่ได้อาบเลย
เรียนคณะนี้จบไปกูไม่เป็นกลากเกลื่อนเลยเหรอไงวะ?!
ถึงจะหงุดหงิดแต่ก็เปิดเครื่อง โปรแกรมที่ยังเปิดใช้งานค้างเอาไว้อยู่เด้งพรึบขึ้นมา สมชาติคนขี้เสือกเลยแสร่นหน้ามามอง
“ใครวะ?”
ภาพที่ในโปรแกรมที่เปิดค้างอยู่คือ รูปผู้ชายตัวเล็ก ผิวขาวซีด ใบหน้าเล็กถูกบดบังด้วยแว่นอันโตเกือบครึ่งหน้า ตาของคนในรูปเบิกกว้างเหมือนกำลังตกใจอะไรบางอย่าง ปากสีชมพูเจือส้มอ่อนงับขนมสีเขียวอ๋อยไว้จนแก้มกลมออกมา
ดูโดยรวมเหมือนไม่มีอะไรโดดเด่นแต่ว่าดูเป็นธรรมชาติ ทั้งแสงอาทิตย์ที่กำลังตกกระทบร่างของเจ้าตัวทำให้ดูสดใสขึ้นมา
“มินเนี่ยนแดกแฟ้บ…”
คำตอบไม่ได้ทำให้เพื่นอสมชาติกระจ่างแจ้งใดๆทั้งสิ้น มีแต่เครื่องหมายคำถามลอยอยู่บนหัวเต็มไปหมด
อะไรของมันวะ?
มินเนี่ยนแดกแฟ้บคืออะไร?
“งานโปรเจ็คใช่ไหม?”
พระเอกพยักหน้า
“คิดไงถ่ายคนวะ ไหนบอกไม่ชอบ”
คราวนี้เจ้าตัวยักไหล่ขึ้น “ก็ไม่มีอะไร อยากทำ ก็แค่นั้น” เขาไม่ได้เน้นแค่คนแต่ภาพที่ถ่ายมาก็เน้นพวกองค์ประกอบต่างๆด้วย
“เฮ้ย! เดี๋ยวนะ!” นายสมชาติแทบจะถลาเอาหน้าเข้าไปชิดหน้าจอแม็คบุ๊คชนิดที่เรียกว่าจะฝังหนังหน้าลงไปด้วย
“อะไรวะ?!” เจ้าของเครื่องโวยลั่น
ไอ้สมชาติแดกขวดไม่เขย่ายามาหรือไงวะ?!
“นี่มันไอ้เด็กตัวเท่าหัวนมมึงนี่หว่า” แม่งกูจำมันได้ล่ะ ไอ้เด็กที่เคยมาถามไอ้พระเอกที่คณะ มันบอกว่าเอากาแฟมาให้ “มึงไปรู้จักมักจี่กันตอนไหน อะไร อย่างไง ที่ไหน วอทแวร์เวนวายฮาวววว”
วอทแวร์เวนวายฮาวพ่องมึงเส่ะ โว๊ย!!
“เสือก!”
“เรื่องเสือกเผือกชาวบ้านสมชาติชอบนักแล” มีหน้ามามั่นหน้ามั่นโหนกอีกนะมึง
“เลิกเสือกเรื่องของกู ไปทำงานมึงไปโน่น” ไล่คนที่เกาะเหมือนเห็บไปพ้นๆ “แล้วนี่ไอ้ห่าโอ๋ไปซื้อถึงเซเว่นสาขารังสิตคลองสองเหรอไงวะ ยังไม่โผล่หัวกลับมาอีก”
ฝากไอ้โอ๋ซื้อเอ็มร้อยสองขวดกับบุหรี่เพิ่มอีกซองแต่เสือกหายหัวไปเกือบชั่วโมงแล้ว แม่งสงสัยไปเต๊าะพนักงานเซเว่นอีกแน่เลยไอ้ห่านี่!
ว่าแต่…พนักงานกะนี้เป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอไงวะ?!
“นี่ใช่ไหมที่มึงบอกว่าแรงบันดาลใจ”
มีเพื่อนขี้เสือกชีวิตต้องอัพเดทตลอดเวลาใช่ไหม หา?!
พระเอกแยกเขี้ยวใส่เพื่อนไล่มันไปไกลๆตีน สมชาติอยากเสือกต่อแต่ก็สำนึกได้ว่างานตัวเองก็ยังไม่เสร็จเลยไสตูดไปทำ
เจ้าตัวแอบส่องงานเพื่อนอีกครั้งเห็นมันเมมชื่อไฟล์เอาไว้ว่า…
‘นมจืด’
สมชาติงงเล็กน้อยว่านมจืดเกี่ยวอะไรกับเด็กเด๋อนี่แล้วมินเนี่ยนแดกแฟ้บที่มันพูดถึงนี่คืออะไร
ใครตอบได้หลังไมค์มาหาสมชาติหน่อยนะ
หนึ่งอาทิตย์หลังจากนั้นนักศึกษาคณะศิลปกรรมเอกถ่ายภาพชั้นปีที่สองก็ส่งโปรเจ็คไปเรียบร้อย เรียกได้ว่าเกือบเอาชีวิตไปทิ้งเพราะมันไม่ใช่แค่ส่งงานแต่มันต่อเนื่องไปถึงการจัดนิทรรศกาลของสาขาที่จะเกิดขึ้นภายหลังด้วย
นายพระเอกที่ไม่ได้อาบน้ำมาสองวันติดกัน หนวดก็ไม่ได้โกน เสื้อผ้ายังไม่ได้เปลี่ยน และที่สำคัญคือ…ยังไม่ได้นอนด้วย
“เฮียแกนี่เอาเวลากูไปหมดแม้กระทั่งเวลาขี้” ไอ้สมชาติบ่นพึมพำกับไอ้โอ๋
นักศึกษาในชุดยับเยินสามคนยืนพ่นควันบุหรี่ปุ๋ยๆกันตรงแถวคณะ แต่ก็แอบหลบๆอาจารย์หน่อย ในคณะอาจารย์รู้กันว่านักศึกษาสูบบุหรี่เพื่อลดความเครียดกันเปฌนปกติ แต่ว่าก็ไม่ได้อยากให้มันประเจิดประเจ้อนัก
“เดี๋ยวมึงไปกินข้าวกับพวกกูไหม?” ตั้งแต่เมื่อวานลากยาวมาช่วงสายวันนี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องนอกจากเครื่องดื่มชูกำลังและขนมขบเคี้ยว
ร่างสูงใหญ่ส่ายหน้า เขาอยากกลับไปนอนเอาแรงก่อน
“พรุ่งนี้พวกแม่งนัดกันที่ร้านเดิมฉลองส่งงาน มึงห้ามเบี้ยว” สมชาติเลียริมฝีปาก ตอนนี้ชีวิตต้องการน้ำ ยิ่งน้ำเมายิ่งเสี้ยน
“เออ พวกมึงเป็นห่าไรกัน ส่งงานเพิ่งเสร็จรีบแดกกันซะขนาดนี้” แม่งนอนแค่หนึ่งวันมันจะไปชดเชยอะไรได้
“เออน่า เสี้ยน!” ไอ้โอ๋ตบบ่าหนาปึกๆ
“กูไปล่ะ” พูดเสร็จก็ขยี้ก้นบุหรี่ใส่กระป๋องน้ำอัดลมเปล่าๆ “เอาไปทิ้งด้วยนะพวกมึง เดี๋ยวเฮียมาตามด่าอีก”
เขาตั้งใจว่าจะซื้อข้าวแล้วโบกแท็กซี่กลับคอนโดเนื่องจากจะทิ้งรถมอเตอร์ไซด์ไว้ที่คณะเพราะขับกลับไม่ไหวแล้ว
ระหว่างที่ชายหนุ่มร่างสูงเดินผ่านคณะวิทยาศาสตร์ก็ได้ยินเสียงเรียกใสแจ๋วดังขึ้นมา
“พระเอกๆ”
เห็นไอ้เตี้ยหมาตื่นยืนโบกไม้โบกมืออยู่หน้าคณะมันเอง แล้วมันก็วิ่งดุกดิกเข้ามาหา นัยน์ตาคมกริบหันไปมองรอบๆไม่เห็นเงาขององครักษ์พิทักษ์มินเนี่ยนสักคนเดียว แต่ก็ดี...เดี๋ยวพวกแม่งมานั่งแยกเขี้ยวแฮ่ๆใส่อีก
ไม่รู้จะหวงไอ้เตี้ยอะไรขนาดนั้น...มีอะไรให้น่าหวงวะ
“อะไร” เสียงทุ้มแหบต่ำเพราะไม่ได้ดื่มน้ำมาสักพัก ยิ่งสูบบุหรี่จัดมากด้วยช่วงนี้
นัยน์ตากลมโตมองสภาพอีกฝ่ายแล้วยิ้มแหย “ทำไมไม่สดชื่นเลยล่ะ” แอบสังเกตุตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมสีดำสนิทยุ่งไม่ค่อยเป็นทรง ใบหน้ายับยู่ยี่เหมือนเสื้อผ้าเลย รู้สึกได้กลิ่นตุๆด้วย อืม…ไม่ใช่มั้ง…กลิ่นบุหรี่สินะ
นมจืดย่นจมูกเล็กน้อย เขาไม่ชอบบุหรี่เท่าไร ทั้งไม่สูบและไม่ชอบกลิ่นด้วย
“เลิกเรียนแล้วก็กลับบ้านไปดูดนมไป”
“วันนี้ไม่มีเรียนน่ะ อาจารย์ยกคลาส” ทั้งป้อมปราบศัตรูพ่ายก็แผ่นแน่บกลับหอไปนอนแล้ว นมจืดก็กำลังจะกลับบ้านเหมือนกัน
“เออๆกลับบ้านไปๆ กูไม่มีเวลามาเล่นด้วยแล้ว”
คนตัวเล็กมองสภาพร่างสูงแล้วอดเอ่ยปากไม่ได้
“เหนื่อยเหรอ? ได้นอนบ้างหรือเปล่าเนี่ย” เขาดันแว่นขึ้นจมูก ใบหน้าขาวจัดฉายแววกังวล
“เออ…เพิ่งส่งงานเสร็จ“
มิน่าล่ะ พระเอกถึงแปลกๆไป ไม่ค่อยเสียงดัง สงสัยพลังงานหมด นอนไม่ค่อยพอนี่เอง
“กินข้าวหรือยัง? ไปกินกับเราไหม?” อยากให้อีกฝ่ายกินของอร่อยๆจะได้มีแรง พักผ่อนเยอะๆด้วย
“หึ…กูจะซื้อกลับไปแดกที่คอนโดเว้ย มึงกลับบ้านไปชิ่วๆ”
“อ้อ อื้มๆ” พยักหน้าหงึกหงัก นั่นสินะ ให้พระเอกรีบกลับไปนอนดีกว่า
ร่างสูงใหญ่เดินผ่านคนตัวเล็ก นมจืดมองตามแผ่นหลังกว้าง เขากลับตัดสินใจบางอย่าง
“พระเอก” สุดท้ายขาเล็กสั้นก็วิ่งตามคนตัวโตไป “เดี๋ยวเราไปส่งนะ”
------------------------------50% -----------------------------
สวัสดีค่า
วันนี้ค่าเอาน้องนมมาลงนะคะ ตอนครึ่งแรกนี้ยกหน้าที่ให้พระเอกและเหล่าผองเพื่อนของนางได้เฉิดฉายบ้างนะคะ ใครยังจำสมชาติได้บ้าง ยังมีไอ้โอ๋ด้วยน้า ใครจำไม่ได้ต้องย้อนกลับไปอ่านตอนแรกๆ ฮ่าๆ
ถ้าฝั่งน้องนมมีป้อมปราบศัตรูพ่ายแล้ว ฝั่งอีพระเอกก็มีไอ้สมชาติกับไอ้โอ๋นี่แหละค่ะ ฮ่าๆ เขาว่าคนเป็นไงเพื่อนก็นิสัยคล้ายๆกัน เพราะงั้นไอ้พระเอกเป็นคนไงเพื่อนมันก็เหมือนมันนั่นแหละค่ะเพราะงั้นไม่ต้องหาความเป็นเป็นคนจากพวกมันนะคะ
สามารถคอมเม้นบอกฟี้ดแบ็คได้นะคะ คอมเม้นมาเยอะๆนะคะ หรือจะหวีดในทวิตเตอร์ได้ที่ #รักรสนมจืด
ขอบคุณมากค่า
หัวข้อ: รักรสนม (จืด): สเปเชี่ยล วิท สมชาติ 2: The toys (1) P.63 (04/12/2018) (อ่าน 345510 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก