ตอนที่ 21 : ลมสงบก่อนพายุกระหน่ำ 50%
เช็กเมททุบสถิติเรตติ้งแซงทุกช่อง! ขึ้นอันดับหนึ่งซีรีส์ยอดนิยมอันดับหนึ่ง!!
ข่าวดังในวันนี้ทำให้บรรยากาศในกองถ่ายมีแต่รอยยิ้ม ทุกคนล้วนบอกขอบคุณกันกับความพยายามในการทำงาน เพราะหลังผ่านไปเกือบสองเดือนนับจากเช็กเมทเริ่มฉาย เรตติ้งที่พุ่งสูงมาตลอดก็ทำลายสถิติเดิมของช่องไปโดยปริยาย
แถมยังเป็นตอนที่สิบ ในช่วงกลางเรื่อง ไม่ใช่ตอนจบของเรื่องอีกด้วย!
แต่ผมไม่แปลกใจเท่าไหร่ เพราะเหมือนทุกอย่างกำลังเข้าที่เข้าทางและลงตัวอย่างพอดี เพราะธนัท จะเริ่มเปิดตัวในตอนที่สิบ ซึ่งมีการปล่อยข่าวออกมาสักพักแล้วทำให้มีหลายคนรอดูอยู่ตลอด อีกทั้งเช็กเมทก็เป็นที่พูดถึงบ่อยมาก ทั้งการโปรโมทและการโคกับโฆษณาโทรศัพท์ของผม ทำให้กระแสของมิสเตอร์เอสมีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนน่าตกใจ ทางด้านอัครเดชที่เล่นละครสองเรื่องซ้อนด้วยบทบาทแตกต่างกันก็ได้รับความนิยมมาก แล้วยังไม่นับเรื่องคู่จิ้น...ที่มีทั้งชายหญิง และชายชายอีก...ผมก็เพิ่งรู้เมื่อเร็วๆ นี้เองว่ามีคนเชียร์คู่พระเอกมิสเตอร์เอสด้วย
แต่อัครเดชไม่ได้มีแค่ผมเป็นคู่จิ้นชายชาย ยังมีธนัท ที่เล่นละครอีกเรื่องด้วยกัน ซึ่งถูกจับเป็นคู่จิ้นกันอยู่ก่อนแล้ว ( และน่าจะตั้งแต่สมัยหนังดังเมื่อปีก่อน ) ฐานแฟนคลับตรงนี้แน่นมาก พอธนัทมาปรากฏตัวในตอนที่สิบ เลยเรียกให้แฟนคลับของคู่นี้ตามมาด้วย ผมเองก็หวั่นๆ อยู่หรอกว่าจะมีการเกทับกันรึเปล่า แต่พอฉายออกไป...ผลตอบรับก็เป็นบวก เพราะฉากที่ธนัทเอาปากกาจิ้มหลังผมนั้นออกมาทั้งน่ารักและขบขัน เลยเกิดเป็นคู่...ไม่สิ คี่จิ้นใหม่ คืออัครเดช จิระ และธนัท นั่นเอง!!
อัครเดชน่ะชินแล้ว เขาเป็นพระเอกดัง โดนจับคู่ไปทั่วเป็นเรื่องปกติ แต่ตัวธนัทนี่สิ...แสดงอาการออกชัดว่ารังเกียจผมมาก ถึงขนาดไม่ยอมเฉียดใกล้แม้ว่าหลังถ่ายทำในวันนี้เสร็จ โปรดิวเซอร์จะออกปากพาไปเลี้ยงที่ร้านอาหารใกล้ๆ กับบริษัทเป็นการเฉลิมฉลองที่เช็กเมททำลายสถิติช่องก็ตาม
“ขอบคุณสำหรับความทุ่มเทของทุกๆ คน ซีรีส์เรื่องนี้เป็นโปรเจ็กต์ใหญ่ และเป็นการลองตลาดในแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน แถมยังถ่ายทำแบบล่วงหน้าก่อนฉายแค่ไม่กี่อาทิตย์เท่านั้น ทำให้ทุกคนแทบจะห้ามป่วย ห้ามลา ห้ามขาดแม้แต่ครั้งเดียว บางครั้งเวลาเกิดข้อผิดพลาด ก็เล่นเอาวิ่งเต้นกันหัวหมุน แต่สุดท้าย พวกเราก็ทำสำเร็จ ซึ่งวันนี้คงไม่มาถึง หากไม่ได้รับความร่วมมือจากทุกๆ คน ทั้งนักแสดงที่เทคิวให้เป็นพิเศษ ทั้งคนเขียนบทที่นั่งแก้กันหน้าฉากเพื่อให้งานออกมาดีที่สุด ทั้งผู้กำกับ ฝ่ายฉาก ฝ่ายตัดต่อ ฝ่ายเบื้องหลังทุกคนที่ทำงานหามรุ่งหามค่ำ ขอบคุณมากจริงๆ!”
“ซีรีส์ยังถ่ายไม่จบเลยนะครับ” มีคนในกองตะโกนแซวขึ้นมาเมื่อโปรดิวเซอร์ทำหน้าอิ่มเอิบจนเหมือนจะเป็นวันเลี้ยงส่งกองอย่างไรอย่างนั้น
“พูดให้กำลังใจเพื่อจะได้ทำส่วนที่เหลือกันต่อไงวะ!” โปรดิวเซอร์เอ็ดกลับไม่จริงจังนัก เรียกเสียงหัวเราะครื้นเครง “เอาล่ะ วันนี้มาปล่อยตัวปล่อยใจกัน ดื่มกันให้เต็มที่ แล้วพรุ่งนี้...”
“พรุ่งนี้หยุด?”
“พรุ่งนี้ก็ทำงานกันต่อ อย่าหวังจะได้พักเลย ดื่ม!!”
พวกเรายกแก้วชนกันเป็นทอดๆ ผมชนกับอัครเดช เพราะนักแสดงถูกจัดให้นั่งรวมกัน แม้ว่าตัวธนัทจะถอยห่างออกไปซะปลายขอบโต๊ะเลยก็ตาม วันนี้ไม่ได้มีเพียงพวกเราเท่านั้น นักแสดงสาวๆ ที่เคยมาสมทบกันในตอนก่อนๆ ก็มาร่วมด้วย ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จที่ทำให้เช็กเมทไต่เรตติ้งขึ้นเรื่อยๆ จนมาถึงวันนี้
โปรดิวเซอร์ขึ้นประเดิมร้องเพลงอำนวยชัยคนแรก ท่าทางคนที่สติไม่น่าจะเต็มในวันพรุ่งนี้คงจะเป็นเจ้ามือมากกว่า เพราะเล่นซัดเอาๆ แต่ถึงจะขาดโปรดิวเซอร์ กองถ่ายก็ยังสามารถทำงานต่อไปได้ ในเมื่อผู้กำกับยังนั่งหน้าเคร่ง ดูเอาจริงเอาจังแทบไม่แตะต้องของมึนเมาเลย
“ไม่ดื่มหน่อยเหรอครับ” ผมเข้าไปถามอย่างอดไม่ได้
“ไม่ใช่ไม่อยากดื่มหรอกนะ แต่เมียสั่งว่าถ้าเมากลับไป จะให้นอนหน้าบ้าน เลยดื่มไม่ได้ต่างหาก”
...ที่แท้ก็หน้าเคร่งเพราะพยายามระงับกิเลสอยู่นี่เอง ผมได้แต่ส่งยิ้มให้กำลังใจผู้กำกับ ก่อนจะถูกคนเขียนบทเรียกตัว ให้ไปนั่งถกกันอยู่ตรงมุมร้านซึ่งเสียงเพลงไม่ค่อยดังนัก
“มีอะไรเหรอครับ”
“ดูนั่นสิ” คนเขียนบทชี้ไปที่อัครเดชกับดาราสาวซึ่งร่วมแสดงในตอนแรกของซีรีส์เช็กเมท หรือที่ทุกคนรู้จักเธอกันในนาม ‘พระประภา’ “คู่นี้เคมีดีมาก เห็นแล้วเสียดายชะมัดที่กำจัดนักแสดงสมทบคนนี้ทิ้ง เฮ้อ...อยากจะให้เล่นด้วยกันอีกสักตอนจังเลยน้า”
“ก็ยังพอยัดตอนแทรกได้ไม่ใช่เหรอครับ” ผมถามคนเขียนบท ตอนนี้เราถ่ายทำกันจนถึงตอนที่สิบหก ( โดยยังไม่ผ่านการตัดต่อ ) เท่ากับว่ายังเหลืออีกห้าตอน ไม่สิ...เหลืออีกสองตอนในการปรับเปลี่ยนบทหากต้องการ เพราะในสามตอนสุดท้ายคนเขียนบทมีตอนจบในใจอยู่ก่อนแล้ว
“แต่เธอถูกจับเข้าคุกไปแล้วนี่สิ”
“งั้นก็ให้เธอแหกคุกออกมา แล้วพระเอกตามจับดีมั้ยครับ” ผมเสนอแบบไม่คิดอะไรมาก แน่นอนว่ามันย่อมทำไม่ได้ง่ายๆ อย่างปากพูด
“เธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาไม่ได้มีพลังวิเศษนะ จะไปแหกคุกเองได้ยังไง”
“ก็องค์กรที่แค้นพระเอกอาจจะไปพาตัวเธอมา...ล่อให้พระเอกไขว้เขว?”
“อืม แบบนั้นอาจจะลอยไปหน่อย งั้นให้เธอเป็นญาติกับคนในองค์กรดีมั้ย จะได้สมเหตุสมผลน่าช่วยหน่อย”
“โรมิโอกับจูเลียต” ผมพยักหน้าหงึกหงัก “เธอมีใจให้พระเอก พระเอกเองก็รู้สึกดีๆ ให้ แต่ทั้งคู่ไม่มีวันคู่กันได้”
“กลายเป็นผู้หญิงที่แม้จะมีบทบาทอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ล็อกเป้าคู่กับพระเอกในตอนท้ายซะทีเดียว เป็นไปตามคอนเซปของเช็กเมท”
“เยี่ยมมากเลยครับ!” ผมยกนิ้วให้คนเขียนบท ไม่น่าเชื่อว่ากับการพูดความเห็นต่อกัน จะร้อยเรียงกลายเป็นเรื่องราวน่าสนุกขนาดนี้
“จินี่...เหมาะจะเป็นนักเขียนบทนะ”
“โห พี่ ผมแสดงความเห็นน่ะทำได้ แต่ให้เขียนจริงไม่น่าจะรอดหรอกครับ” ผมส่ายหัวทันควัน รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยเหมาะกับงานใช้สมองเท่าไหร่ ให้เพ้อน่ะยังพอไหว แต่ถ้าต้องทำเป็นจริงจังขึ้นมามีหวังเครียดตาย
“มาลองฝึกงานก่อนก็ได้ ไอเดียเราแปลกใหม่ เหมาะกับละครสมัยนี้ที่เริ่มซ้ำรูปแบบเดิมๆ อย่าคิดว่าเป็นงานที่กำหนดชีวิตนักแสดงทุกคน แบบนั้นจะทำให้เครียดเปล่าๆ แต่ให้คิดว่าเป็นความท้าทาย นำเสนอความคิดของเราให้เต็มที่ แบบนั้นจะสบายใจกว่ามาก”
เชิญชวนเก่งชะมัดเลย ไอ้เราก็คล้อยตามง่ายซะด้วยสิ
“ความจริงผมก็อยากทำนะครับ ผมชอบงานเบื้องหลังมากกว่าแสดงหน้ากล้อง” ผมโยกศีรษะตอบตามความจริง แม้การเป็นดาราอย่างตอนนี้จะทำให้ใครหลายคนตามติด หลงรัก สนับสนุน คลั่งไคล้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ก็รู้สึกเหมือนสูญเสียความเป็นส่วนตัวชอบกล ผมอยากใช้ชีวิตแบบง่ายๆ สบายๆ มากกว่า
“ถ้าอยากลองก็มาบอกฉันแล้วกัน”
“ขอบคุณครับ”
“อะไรนะ จะดึงจิระไปเหรอ ไม่ได้หรอกๆ คนนี้น่ะต้องเป็นดาราเท่านั้น! ให้ไปนั่งเขียนบทก็เสียของสิ!!” โปรดิวเซอร์เริ่มเมาผ่านมาได้ยินพอดี คงจะจงใจมาตามผมอยู่แล้วเพราะกำลังเรียกรวมเพื่อถ่ายรูปนักแสดง “ดูหน้าจิระซะก่อน หน้าตาดีขนาดนี้จะให้ไปเก็บอยู่หลังกล้องได้ยังไง ไม่ๆๆ!”
โปรดิวเซอร์จับคางผมให้หันไปทางคนเขียนบท ประท้วงเสียงดังจนหลายคนเริ่มมองตามอย่างสงสัย
และหนึ่งในนั้น...ก็มีเสี่ยอยู่ด้วย
เหวอ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!!!ผมสะดุ้งเฮือกรีบสะบัดตัวออกจากโปรดิวเซอร์ที่ยังตามวอแวเหมือนจะนำเสนอใบหน้าอันสมบูรณ์แบบของจิระให้ได้ ก่อนจะมานั่งกินเลี้ยงกัน ผมโทรไปบอกเสี่ยแล้วเพื่อให้เขาไม่ต้องรอ แต่ก็นั่นแหละครับ...คนติดแฟน แม้รับปาก แต่ก็ตามมารับถึงที่
พี่เบิ้มเข้ามาช่วยแยกผมกับโปรดิวเซอร์ ก่อนจะเกิดเหตุการณ์เจ้าของช่ององค์ลงเข้าซะก่อน ส่วนผมก็รีบเดินไปหาเสี่ย ถึงตอนนี้ หลายคนก็เพิ่งเห็นว่ามีแขกพิเศษมาเยือน
“สวัสดีครับเสี่ย”
“สวัสดีครับ”
ทุกคนพร้อมใจกันยกมือไหว้พร้อมเพรียงแม้ว่าบางคนจะแก่กว่าเสี่ยก็ตาม นั่นน่ะ...คนจ่ายเงินเดือนเชียวนะ!!
เห็นบรรยากาศเริ่มกร่อยเพราะเสี่ยมาคุม ผมเลยขอตัวกลับก่อน ไม่วายโดนดึงไปถ่ายรูปรวมหนึ่งครั้ง พร้อมชนแก้วส่งท้าย ถึงจะได้ฤกษ์เดินเซๆ มาหาเสี่ยซึ่งนั่งรออยู่ตรงทางออกไม่คิดเข้ามาแจม
“เมา?” เสี่ยถามขณะช่วยจับแขนผมให้เดินดีๆ
“มั้งครับ”
“จิระคอแข็งจะตาย”
“อืม...ก็ผมเป็นจิตรินนี่” ผมกะพริบตาปริบพยายามเรียกสติ ไอ้จิตรินน่ะเมาง่าย เพราะไม่นิยมด้านอบายมุข ของมึนเมาแทบไม่แตะ แต่ในโอกาสงานเฉลิมฉลองอย่างนี้จะนั่งปฏิเสธก็กระไรอยู่
ส่วนจิระ...สงสัยห่างเหินการดื่มไปนาน กระเพาะเลยเริ่มปรับตัวเป็นเด็กอนามัยตามรอยผมไปซะแล้ว
“ดีเลย งั้นกลับไปดื่มกับฉันอีกรอบ”
“เสี่ยจะมอมผมเหรอ” ผมพูดอ้อแอ้ “อย่าเลยครับ เพราะผมน่ะเมาแล้ว...อุ๊บ”
เสี่ยขมวดคิ้วทันควันเมื่อเห็นผมกุมท้องตัวงอ
“ผมเมาแล้วจะอ้วก อ๊อก!”
ก็นั่นแหละครับท่านผู้ชม
เสี่ยที่จับแขนผมน่ะไม่รอดพ้นสายรุ้งของไอ้จิหรอก!!
“เฮ้ย!” เสี่ยอุทานหมดมาด ความขี้เก๊กเลือนดหาย ทดแทนด้วยความตกอกตกใจแกมขยะแขยง แต่ถึงอย่างนั้นเสี่ยก็จับต้นแขนผมแน่น กลัวว่าแฟนคนดีจะล้มหน้าทิ่มหัวแทกพื้นเอาซะก่อน
“เบิ้ม...เบิ้ม!” เสี่ยเรียกตัวช่วย พี่เบิ้มเลยเข้ามาช่วยพยุงผมอีกข้าง พอเสี่ยเห็นว่าผมจะไม่ล้มแน่นอนก็ค่อยปล่อยมือ แล้วถอดเสื้อสูทด้วยหน้าเซ็งๆ
“ไม่เอาน่า ยิ้มหน่อยสิครับ กิ๊วๆ” ผมเกาแก้มเสี่ยเบาๆ
“กิ๊วๆ อะไรของเธอ” เสี่ยหันมาพูดกับผมตาดุ แต่พอเห็นผมยิ้มตาเยิ้มหน้าเพ้อสุดขีด เสี่ยก็หลุดขำ ก่อนจะส่ายศีรษะอย่างตามมีตามเกิด พับเสื้อสูทยัดใส่หลังรถ หันมาประคองผม แล้วโบกมือให้พี่เบิ้มไปขับรถตามเดิม
“สกปรกกกันทั้งคู่แบบนี้ สงสัยต้องอาบน้ำด้วยกันซะแล้ว” พอขึ้นรถปุ๊บ เสี่ยก็เริ่มหื่นขึ้นตาอีกรอบ
“อยาก...ก็ได้” ผมพยักหน้าหงึกหงัก แต่พอขยับหัวมากก็เริ่มมึน เกือบจะอาเจียนออกมาอีกรอบถ้าไม่เพราะเสี่ยรู้ทัน หันมาปิดปากผมซะก่อน
“เดี๋ยว! อย่าเพิ่ง!” เสี่ยเอื้อมมือเปิดหน้าต่างรถฝั่งผม ก่อนจะลากคอไอ้จิไปพาดกับขอบกระจกรถ แล้วลูบหลังให้อ้วกอย่างเต็มที่
“แหวะ โอ๊ก อ๊าก”
“...ความโรแมนติกมันหายไปไหนหมดนะ”
คล้ายจะได้ยินเสียงเสี่ยพึมพำอย่างน่าสงสาร แล้วผมก็สลบเหมือดน็อกไป
------
อย่าเพิ่งงงนะคะว่าทำไมเช็กเมทจู่ๆ ข้ามมาฉายตอนสิบแล้ว แบบว่าไทม์สคิปกันอีกครั้งค่ะ
หลังจากตอนนี้ไปจะเริ่มเข้าช่วงท้ายเรื่องแล้ว!!! #ฝอยตกเสี่ย
หัวข้อ: {{ I'm Not Him }} เขาให้ผมเป็นดารา - ตอนพิเศษเฉพาะกิจ [P.48 - 26/6/61] (อ่าน 253880 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก