ตอนที่ 21 : ลมสงบก่อนพายุกระหน่ำ 100%
นับแต่นั้นเสี่ยก็ไม่คิดจะจับผมมอมเหล้าอีกเลย
สถานการณ์ค่อนข้างราบรื่นมาก โดยเฉพาะในกองถ่ายที่ทุกคนมีไฟทำงานอย่างเห็นได้ชัด จากตอนแรกที่นึกกังวล กลัวว่าหลังตอนที่สิบไปเรตติ้งจะตก แต่กลายเป็นว่ายังทรงๆ อยู่ในระดับต้นๆ ของช่อง เรียกว่าติดลมบนอย่างแท้จริง ไม่อยากจะคิดเลยว่าหากเป็นตอนจบของซี่รีส์ตัวเลขจะพุ่งแรงถึงขนาดไหน
ธนัทก็เริ่มจะแกล้งผมน้อยลง อาจเพราะโดนบรรยากาศทำให้พลอยจริงจังฮึดสู้ไปด้วย
ส่วนตัวผมเอง ด้วยบทบาทของมิสเตอร์เอส ทำให้ไม่ต้องประจำกองถ่ายนานอยู่แล้ว แฟนคลับถึงกับเคยจับเวลา ว่าในหนึ่งตอน จะมีมิสเตอร์เอสออกรวมกันประมาณสิบนาทีเป็นอย่างมากจากเวลาเต็มร่วมชั่วโมง
แต่ผมก็ไม่ได้ว่างหรอกนะครับ เพราะหลังเรตติ้งทะลุแรง ก็มีหลายรายการติดต่อมาขอคิวนักแสดงหลัก ทั้งไปโปรโมท ทั้งไปเล่นเกมสนุกๆ ซึ่งคุณสันคอยกันผมตลอด กลัวจะไปทำอะไรหลุดๆ เข้า
ส่วนเรื่องสัมภาษณ์ในกองถ่าย คุณสันแอบไปคุยกับทางโปรดิวเซอร์ ตั้งใจว่าจะเปิดกองให้นักข่าวเข้ามาถ่ายภาพบรรยากาศในวันถ่ายทำนอกสถานที่แทน จากสัมภาษณ์ออกโทรทัศน์เลยเหลือเพียงบทความในนิตยสาร พ่วงถ่ายแบบเล็กๆ น้อยๆ เป็นการขายของและกินค่าตัวกันไป
แม้ผมจะไม่ได้ออกรายการ ไม่ได้เข้ากองมากนัก แต่ผมก็มีงานโชว์ตัวสินค้า หรือถ่ายแบบค่อนข้างเยอะ ทำให้ช่วงหลังมานี้เลิกงานไม่เคยตรงเวลา ลำบากเสี่ยให้ต้องคอยรออยู่เรื่อย ส่วนทางบ้านผมนั้นชินแล้ว เพราะตอนเป็นสตั้นท์แมน เวลาก็ไม่ค่อยแน่นอนเหมือนพนักงานบริษัทกินเงินเดือนทั่วไป
ใช่ ทางครอบครัวน่ะไม่เป็นปัญหา
ที่เป็นปัญหาคือแฟนงอน
“อื้อ เสี่ย...”
พอมีเวลาว่างๆ ได้จัดสักครั้ง คุณแฟนของผมก็จัดหนักจัดเต็ม ขยับเอวได้คล่องแคล่วยิ่งกว่าการควบม้า จับผมพลิกซ้ายพลิกขวา บรรเลงเพลงแทบนับไม่ถ้วน
ไอ้จิถูกสูบน้ำจนตัวแห้งไปหมด อยากจะบอกว่าพอเถอะเสี่ย ผมจะตายแล้วก็พูดไม่ออก เพราะหน้าตาเสี่ยแฝงความขอเบิ้ลตลอดเวลา ทบต้นทบดอกอย่างหมายมั่นไว้นาน แล้วไอ้จิจะเอาอะไรไปค้านได้
มีแต่ต้องครางบนเตียงสถานเดียว
“อ๊า!”
ผมร้องลั่นเมื่อเสี่ยจับผมขึ้นไปนั่งบนตัก ทำให้การสอดใส่ลึกล้ำกว่าเดิมจนผวากอดแน่น คล้ายจะได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจจากคนรัก...จนอดนึกถึงประโยคชวนกุ๊กกิ๊กแบบแหวกแนวไม่ได้
‘เธอก็เหมือนต้นไม้ ถ้าไม่ได้รดน้ำจะเฉา ฉันทนเห็นเธอเฉาไม่ได้หรอก มามะ มาเป็นต้นไม้ให้ฉันรดน้ำเร็ว’
คำเปรียบเปรยรักโลกอะไรกัน! รดน้ำผมจนชุ่มไปหมดแล้ว นี่มันกลายเป็นอุทกภัยมากกว่าการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมชัดๆ เสี่ยโคตรมั่ว!!!
...แต่ไอ้คนที่คล้อยตามด้วยความทั้งฉุนทั้งขำอย่างผมก็มั่วซั่วพอกัน
ผมหอบหายใจหนักเมื่อโดนดันร่างให้นอนราบกับเตียง เสี่ยจับขาของผมให้พาดบ่า ก่อนจะสวนเอวเข้ามาทั้งแรงทั้งเร็วจนตัวคลอน ผมขยำหมอน บิดตัวไปกับความเสียวซ่าน อารมณ์ถูกกระชากสูงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องเมื่อเสี่ยจับเอวผมกระทุ้งหนัก เล่นเอาตัวแอ่นขึ้นจากเตียงมาเลย
ตาเริ่มพร่ากับการออกกำลังกายติดต่อกัน ผมนอนหมดแรง ส่วนเสี่ยจับหน้าผมให้เงยรับจูบ ดูดกลืนเรียวลิ้นเล่นไล่จับอย่างสนุกสนาน น่ากลัวเหลือเกินว่าจะทำเขาอารมณ์ขึ้นอีกรอบ นั่นไง...ไอ้ส่วนที่ยังไม่ถอนไปน่ะแข็งอีกแล้ว
“อีกรอบนะ”
ผมยิ้มเปื่อยๆ ให้เสี่ย...เพราะเล่นแข็งคาก้นขนาดนี้ให้ตอบว่าไม่เสี่ยก็ไม่ฟังหรอก
บรรเลงกันอีกรอบส่งท้ายด้วยท่านอนตะแคงยกขาข้างหนึ่งสูงทำองศาตั้งฉากกับเตียงนอน ผมงี้ชาง่ามขาไปหมด ส่วนเสี่ยก็อิ่มท้อง สบายเฮ
“ฉันชักไม่อยากให้เธอเป็นดาราแล้ว” เสี่ยพูดหลังกินผมจนอิ่มหนำ เพราะหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา แม้ผมจะมาค้างกับเสี่ยวันเว้นวันเหมือนเดิม แต่ก็แค่นอนกอดนอนจับมือ เพราะผมเหนื่อยมาก อาบน้ำปุ๊บก็สลบ หนักสุดคือหลับทั้งที่ยังไม่อาบน้ำ จนเสี่ยต้องเอาผ้าห่มพันตัวผมหนึ่งรอบเพื่อจะได้กอดสะดวกๆ ตามประสาคุณชายรักสะอาด แต่ไม่อยากเสียโอกาสนัวเนียแฟน
“คุณสันก็เลือกรับงานแล้วนะครับ แต่เพราะตอนนี้เช็กเมทดังมากๆ ตอนที่ซีรีส์ยังฉายไม่จบ เลยต้องรีบฉวยจังหวะตรงนี้ไว้...คุณสันบอกกับผมแบบนี้น่ะครับ” ผมยิ้มแห้ง นึกสงสารคนขี้เหงาอย่างเสี่ย “ไว้ถ่ายซีรีส์จบแล้วผมจะให้เวลากับเสี่ยเยอะๆ เป็นการชดเชยนะ”
เพราะคนที่จะเฉาน่ะเขาต่างหาก ไม่ใช่ผม!
“พอถ่ายซีรีส์จบ เดี๋ยวก็มีเรื่องใหม่มาอีก”
เสี่ยงอนเว้ยเฮ้ย!
“ผมจะบอกให้คุณสันเว้นช่วง เพราะผมเองก็อยากพักเหมือนกัน ผมไม่ใช่ดาราดัง ไม่ใช่คนที่มีพรสวรรค์ด้านการแสดง ให้ถ่ายละครติดต่อกันผมก็ลำบากใจเหมือนกันนะครับ กลัวอะไรไม่กลัว กลัวทำคนผิดหวัง ถ้าเกิดผมเล่นบทอื่นแล้วทำให้มิสเตอร์เอสเสียหายจะทำยังไง! ถึงคุณสันจะเก่ง เลือกบทบาทที่เหมาะสมให้ แต่ผมไม่เคยมีความมั่นใจเรื่องนี้เลย บทมิสเตอร์น่ะมีเสน่ห์ด้วยตัวของเขาเอง แถมยังออกน้อย ถ้าต้องแสดงมากขึ้น ถูกพูดถึงมากขึ้น ผมก็รู้สึกกังวลเหมือนกัน”
“กังวลอะไรหืม” เสี่ยเขี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าให้ ถามด้วยรอยยิ้มกระเซ้าระยะประชิดจนตาแทบพร่ากับออร่า ‘ถ้ามีปัญหา บอกป๋ามาสิจ๊ะอีหนู’
“กังวลเรื่องแฟนคลับน่ะครับ แล้วก็พวกนักข่าว ผมไม่ค่อยชินเวลาถูกจับจ้อง คุณสันยิ่งกำชับอยู่ให้ผมแสดงเป็นมิสเตอร์เอสเวลารับงานนอก ต้องฝืนตัวเองตลอดเวลาก็เหนื่อยเหมือนกันนะ อย่างวันก่อน ผมคัดจมูกมาก อยากจะจามเสียงดังก็ไม่ได้ ต้องจามแอบๆ วันก่อนๆ นู้น ผมปวดท้องหนัก แต่ต้องระวังกลิ่น ต้องคอยขมิบก้น เดินนิ่งๆ เข้าห้องน้ำไม่ให้คนจับสังเกต พอเข้าไปแล้วก็ต้องห้ามตดเสียงดัง กลัวจะมีคนได้ยินแล้วเอาไปนินทาว่ามิสเตอร์เอสตดดังป้าด!”
เสี่ยทำหน้าเหมือนกลิ่นตามมาด้วยทั้งที่เหตุการณ์ผ่านไปแล้วหลายวัน
“ถ้าเหนื่อยก็ไม่ต้องทำงาน แต่งเข้าบ้านฉันเลยดีมั้ย”
ผมทำหน้าเพลียใส่เสี่ย
“แค่ขอพักชั่วคราวครับ” ผมตอบ เกยศีรษะกับต้นแขนของเขา “เสี่ยคิดว่า...ผมเหมาะจะเป็นนักเขียนบทมั้ย”
“เหมาะสิ ไม่ว่าเธออยากจะทำอะไรก็เหมาะทั้งนั้น”
“เสี่ย จริงจังหน่อยสิครับ”
“ฉันก็จริงจังอยู่ ฉันไม่จริงจังตรงไหน”
ก็ทุกตรงนั่นแหละ!“ถ้าเธออยากลอง ฉันจะถามสันให้”
เสี่ยผู้บริการทุกอย่าง โดยผ่านการไหว้วานคุณพ่อบุญธรรมอย่างคุณสันอีกทีหนึ่ง ผมล่ะเกรงใจคุณเลขาเหลือเกิน ไม่สิ คุณสันตาเป็นเงินขนาดนั้น ถ้าผมเอาร่างจิระไปนั่งเขียนบท เขาต้องไม่เห็นด้วยแหงๆ แค่คิดก็...
“ไว้รอหลังซีรีส์ถ่ายจบแล้วกันครับ” ผมเลือกเอาชีวิตรอดก่อนดีกว่า
“ได้สิ แล้วเธอล่ะได้มั้ย”
“ได้ครับ” ผมตอบงงๆ
“งั้นฉันลุย”
“เฮ้ย เสี่ย ลุยอะไรอีก!”
“ก็เธอตอบว่าต่อได้เลยไง”
“ผมหมายถึงเรื่องปรึกษาคุณสัน ไม่ใช่....”
“จะได้เรื่องไหนเราก็ได้กันอยู่ดี เนอะ”
มาเนอะอะไรล่ะ นี่ยังรดน้ำกันไม่พออีกเหรอ!
สรุปแล้ว ความรักของผมกับเสี่ยค่อนข้างเป็นไปได้ด้วยดี แม้จะมีมุมงอนๆ บ้างเพราะผมมีเวลาให้ไม่มากพอตามที่เขาต้องการ แต่ถ้าว่างตรงกันก็โดนจัดหนักจัดเต็มชดเชยส่วนนั้นได้ตลอด
จนกระทั่ง...มีเรื่องหักมุมวิ่งชน!
ไม่ใช่ครับ ไม่ได้เกี่ยวกับซีรีส์เช็กเมทเลย
แต่เป็นตัวผมเองนั่นแหละ
เพราะวันหนึ่งระหว่างถ่ายทำ พี่เบิ้มซึ่งได้รับโทรศัพท์ก็หันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าประหลาด ผมถามก็ไม่ยอมตอบ จนกระทั่งเลิกกองขึ้นรถกลับบ้านพร้อมเสี่ยนั่นแหละถึงยอมคายความจริงออกมา
“พยาบาลที่ดูแลร่างของคุณโทรมาครับ”
สังหรณ์ประหลาดผุดในอกอย่างบอกไม่ถูก
“ร่างของผมเป็นอะไรหรือครับ”
หรือว่า...คุณสันไม่พอใจผลงานของผม ก็เลยฆ่าปาดคอไปแล้ว!?
“จิตริน...ไม่สิ” พี่เบิ้มอึกอัก เหลือบมองเสี่ยที่นิ่งไป “จิระฟื้นแล้วครับ”
-------------
ไทม์สคิปกันเล็กน้อย เพราะถ้านับตามจริงการถ่ายทำซีรีส์ใช้เวลาค่อนข้างนาน นับว่าเริ่มเข้าสู่ช่วงท้ายแล้วค่ะ ซีรีส์เช็กเมทใกล้จบ ตัวจิระก็ฟื้นพอดี แล้วจะเป็นยังไงต่อละเนี่ย
หนูจิเพิ่งได้กระหนุงกระหนิงกับเสี่ยเอง! #ฝอยตกเสี่ย
เพจนักเขียนที่ย้ำว่าไม่มาม่าอย่างมากแค่ไวไว 
หัวข้อ: {{ I'm Not Him }} เขาให้ผมเป็นดารา - ตอนพิเศษเฉพาะกิจ [P.48 - 26/6/61] (อ่าน 253903 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก