ตอนที่ 25 : ออกกองนอกสถานที่ทีไร มีเรื่องทุกที 100%
“คัต!”
เป็นครั้งแรกที่เมื่อถ่ายทำจบทุกคนพร้อมใจกับปรบมืออย่างชื่นชม ไม่เว้นกระทั่งตัวผู้กำกับเองเพราะกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้มีการเปลี่ยนบทหลายครั้ง ซึ่งแต่ละครั้งชวนใจหายใจคว่ำ แต่ก็ทำให้น่าติดตามมากขึ้น
“ขอบคุณทุกคนครับ ขอบคุณครับ” พวกเรายกมือไหว้ให้คนในกองทุกคนกับการถ่ายทำที่กินเวลาหลายเดือน แม้จะยังไม่เสร็จสิ้นทั้งหมด แต่ฉากใหญ่ๆ ที่ต้องรวมตัวกันให้ครบทุกคนก็ลุล่วงด้วยดีแล้ว เหล่านักข่าวเองก็ยังยืนรอไม่ไปไหนเพื่อเก็บบรรยากาศ พวกเราเลยยังไม่เปลี่ยนเสื้อ เพราะครั้งนี้ทางกองอนุญาตให้ทุกคนเข้ามาในฉาก ไม่ต้องรออยู่ด้านนอกเหมือนก่อนหน้านี้
เมื่อได้โอกาส นักข่าวเลยขอให้นักแสดงโพสท่าต่างๆ โดยเฉพาะกับอัครเดชที่แทบจะกลายเป็นพริตตี้ เพราะเขาต้องคอยพรีเซ้นท์รถอย่างกับเป็นเจ้าของซะเอง แต่ระหว่างที่พวกเรากำดับดื่มด่ำกับความสำเร็จอยู่นั้น พี่เบิ้มก็เดินมาตามผมให้แยกออกมา
“มีอะไรเหรอครับ”
“เพื่อนมาหาน่ะ”
เพื่อน?
ผมมองพี่เบิ้มอย่างสงสัย แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรมากเพราะคนค่อนข้างเยอะ และข้อมูลของจิระแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยขนาดไหนก็สามารถขายได้ทั้งนั้น ผมปลีกตัวจากกลุ่มมายืนอยู่หลังกองถ่าย ก่อนจะเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนยิ้มหวานอย่างน่ารักไร้พิษภัย
คุ้นๆ อย่างบอกไม่ถูก
“เธอบอกว่าเป็นน้องสาวไข่เจียว” พี่เบิ้มช่วยกระซิบบอก
“อ้อ! น้องข้าวสวย!”
ผมร้องเรียกผู้หญิงคนนั้นทันที เธอยิ่งแย้มยิ้มกว้างอย่างดีใจ ตอนผมเจอไข่เจียวกับข้าวสวย พี่เบิ้มยืนเฝ้าอยู่ในร้านเหล้าโอบีวาย เลยไม่ได้เห็นเหตุการณ์ด้านนอก ไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไง คงเพราะเธออ้างชื่อไข่เจียว พี่เบิ้มเลยยอมให้มาพบผมได้
แต่...เธอตามผมมาถึงนี่ได้ยังไง
ไหนไข่เจียวบอกว่าพยายามจะกันไม่ให้ข้าวสวยเจอผม แล้วทำไมถึงได้...
“จิระ ฉันรู้อยู่แล้วว่านายจะต้องยังคิดถึงฉัน!”
ข้าวสวยน้ำตาร่วงเผาะ ทำเอาผมถึงกับยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก ความคิดที่ว่าเธอค่อนข้างแปลกนั้น...ยังเหมือนเดิมกับตอนแรกพบกัน
“พี่บอกให้ฉันตัดใจ เพราะรับเงินมาจากไอ้คนเลวพวกนั้นแล้ว พวกเขาพยายามกีดกันไม่ให้เราคบกัน แต่ฉันรู้...รู้ว่าเธอเองก็ลำบากใจมากใช่มั้ย เราสองคนเข้ากันได้ดีขนาดนั้น ฉันน่ะ...ฉันน่ะ...”
พี่เบิ้มเดินมาขวางหน้าผม ทำให้ข้าวสวยเบะปาก ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดูมีสติมากขึ้น ด้วยกลัวว่าจะถูกไล่กลับบ้านไปซะก่อน
“ฉันเอาของที่เธอต้องการมาด้วยนะ”
ของ?
“นี่ไง เธอเป็นฝ่ายติดต่อฉันมาเองเพราะอยากได้ของสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ ฉันหามาให้เธอแล้ว...จิระ ฉันดีใจมากเลยที่เธอเป็นฝ่ายทักมาก่อน ถ้ารู้ว่าเธอยังมีใจ ฉันคงไม่ทำอะไรโง่ๆ อย่างนั้น กลัวมากรึเปล่าที่รัก ฉันมาหาเธอแล้วนะ”
ไม่เพียงแค่ผมที่งงมาก พี่เบิ้มเองก็งงกับคำพูดวกวนชวนสับสนของข้าวสวยพอกัน แต่เมื่อเห็นเธอยื่นซองกระดาษขนาดเล็กเท่าหนึ่งฝ่ามือมาให้ ผมก็คิดว่ารับมาคงไม่เสียหายอะไร ขนาดของมันเล็กเกินกว่าจะเป็นอาวุธ ข้าวสวยคงทำอะไรแผลงๆ ไม่ได้หรอก แล้วรีบๆ รับมา เธอก็จะได้เสร็จธุระแล้วรีบกลับก่อนจะมีใครมาเห็นเข้า
“ฉันรับเอง” พี่เบิ้มรู้ทันความคิดผม เขาเองก็คงอยากรู้ว่าของสิ่งนั้นคืออะไร ใครเป็นคนติดต่อข้าวสวยมา แต่พอมือหนายื่นไปรับสอง ข้าวสวยก็กรีดร้องเสียงดัง
“ไม่!!! ไม่!!!”
พวกเราสองคนสะดุ้ง กลัวนักข่าวจะได้ยินเสียงแล้วตามมาเก็บข่าว
“ไม่!!! อย่ามาแย่งของฉันนะ นี่เป็นของที่ฉันจะให้จิระ!!!”
“ครับๆ เงียบเสียงก่อนนะครับ” ผมเดินออกจากหลังพี่เบิ้มมารับของเพื่อให้เธอเงียบเสียง กลัวอะไรไม่กลัว กลัวจะโดนจับภาพแล้วขึ้นหน้าหนึ่งว่าจิระ ดาราหนุ่มหน้าใหม่แอบนัดหญิงมาลวนลามจนเจ้าหล่อนกรีดร้องโหยหวนเข้าน่ะสิ!
ปรากฏว่านั่นเป็นการตัดสินใจที่ผิดมหันต์ ย่ำแย่กว่าการขึ้นหน้าหนึ่งเพราะข่าวลวนลามสาวเป็นไหนๆ เพราะทันทีที่ผมรอบซองกระดาษมาจากข้าวสวย เธอก็คลี่ยิ้มหวานอย่างพอใจ ก่อนที่พวกเราทั้งคู่ ไม่สิ...รวมพี่เบิ้มด้วย เอาเป็นว่าพวกเราทั้งสามคน ถูกตำรวจทั้งในและนอกเครื่องแบบรุมล้อมจับกุม!!
“ปล่อยฉันนะ! กรี๊ดดดด!!” เสียงร้องลั่นของข้าวสวยเรียกให้พวกนักข่าวและคนในกองหันมามองเป็นตาเดียว เมื่อเห็นว่ามีตำรวจก็ยิ่งได้รับความสนใจ ทุกคนแทบจะลืมจุดประสงค์ว่าวันนี้มาเพื่อเก็บภาพของซีรีส์เช็กเมท แต่มารุมถ่ายรูปผมที่ยังยืนอึ้งราวกับซอมบี้กระหายเหยื่อ
“คุณถูกจับข้อหาซื้อขายยาเสพติดครับ”
“อะไรนะครับ!?” ผมร้องเสียงหลง พอตำรวจแย่งถุงกระดาษไปก็ไม่ได้ขัดขืน ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าในนั้นบรรจุยาเม็ดสีขาวไว้ในซองใสจนเต็ม มองเพลินๆ เหมือนยาพารา แต่ฟังจากตำรวจแล้ว...หรือว่าจะเป็นยาบ้า!?
“รบกวนไปสถานีตำรวจกับพวกเราด้วยนะครับ”
“เดี๋ยวก่อนครับ ถ้าไม่มีหลักฐานชัดกว่านี้ผมคงให้เขาไปกับคุณไม่ได้” พี่เบิ้มดันผมให้ถอยไปด้านหลัง
“หลักฐานคาตาแบบนี้ยังไม่ชัดพออีกเหรอครับ เราได้รับแจ้งจากพลเมืองดี ว่านางสาวข้าวสวยซื้อขายยาบ้าและวันนี้จะมีการส่งยาให้กับลูกค้ารายหนึ่ง เราเลยตามสะกดรอยเธอมาตั้งแต่หอพักมาจนถึงที่นี่ คาดไม่ถึงเลยนะรับว่าลูกค้าคนนั้นจะเป็น...”
“จิระซื้อยาเสพติด! ข่าวใหญ่แน่งานนี้!”
“จะว่าไปก่อนหน้านี้ก็มีข่าวลือลับๆ ว่าจิระติดยาจนลงแดงถ่ายทำต่อไม่ได้”
“คุณตำรวจคะ รบกวนอธิบายให้ละเอียดกว่านี้ได้มั้ยคะ”
การเจรจาระหว่างพี่เบิ้มกับคุณตำรวจถูกนักข่าวเข้ามารุมทึ้งอย่างรวดเร็ว ผมมั่นใจก็ตอนนี้...ว่าถูกจัดฉากเข้าให้แล้ว แต่ใครเป็นคนทำกันล่ะ ทั้งนัดแนะข้าวสวยให้มาหาผม แล้วยังแจ้งตำรวจพร้อมสรรพ
ธนัท?
ผมหันไปมองเพื่อนร่วมอาชีพ เห็นว่าธนัทกับอัครเดชต่างถูกผู้จัดการส่วนตัวกีดกันไม่ให้เข้ามาร่วมวงเพราะกลัวจะถูกหางเลขไปด้วย แต่ทั้งคู่แสดงสีหน้าเป็นห่วงผมอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะธนัทที่เมื่อเห็นสายตาผม ก็รีบส่ายหน้าทันทีด้วยท่าทางเหมือนจะร้องไห้ แม้เขาจะแสดงเก่ง แต่ผมเชื่อว่านั่นไม่ใช่การแสดง
จริงอยู่ว่าธนัทเคยปล่อยข่าวลือเรื่องผมเสพยามาก่อน แต่เขาไม่รู้จักข้าวสวย ไม่มีทางที่จะวางแผนนี้ขึ้นมาได้
“คุณจิระ รบกวนไปสถานีตำรวจกับเราด้วยครับ”
“ครับ” ผมพยักหน้ารับ แม้พี่เบิ้มจะพยายามห้าม แต่ผมไม่ฟังเขา แถมยังชะโงกหน้ากระซิบใกล้ ไม่ให้เขาตามคุณสันเพื่อใช้เส้นสายใดๆ
ต่อหน้าคนในกอง ต่อหน้านักข่าว ถ้าเกิดเรื่องหายเงียบไปเฉยๆ อีกครั้ง ทุกคนคงยิ่งเชื่อว่าผมยุ่งเกี่ยวกับยาจริงๆ คุณสันบอกเอง เขาควบคุมสื่อได้ แต่กับปากคนนั้นยากจะยับยั้ง นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้ว ยิ่งทำเป็นไม่ยอมรับ ก็มีแต่จะมองว่าเป็นเด็กเส้นจนกฎหมายยังจัดการไม่ได้
ภาพลักษณ์ของจิระล้วนถูกสร้างขึ้นมาโดยไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริง แต่ครั้งนี้...ผมจะทำให้พวกเขาได้เห็น
ผมจะแสดงความบริสุทธิ์ใจในแบบจิตรินให้ดูเอง!
เมื่อถึงสถานีตำรวจ ผมก็ตอบทุกข้อสงสัยและเล่าความจริงตามที่รับรู้โดยไม่บิดพริ้ว
ขณะเดียวกัน ข้าวสวยถูกตรวจพบว่าเธอมีอาการเมายา ทำให้พูดพร่ำเพ้อฟังไม่ได้ศัพท์ อารมณ์แปรปรวนขึ้นๆ ลงๆ จับใจความสำคัญแทบไม่ได้ ซึ่งส่วนใหญ่ไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องยา เพราะเธอยืนยันตลอดว่าเคยคบกับจิระ แต่ถูกกีดกันจนแยกทางกันไป ทั้งที่ต่างรักกันมากปานจะกลืนกิน
ส่วนหลักฐานเรื่องที่ว่าจิระเป็นฝ่ายติดต่อเธอเพื่อซื้อยา...ก็มาจากแชทเฟสที่แทบไม่เคยเคลื่อนไหวเลยของตัวจิระเอง ถึงตอนนี้แม้อยากจะคิดในแง่ดีขนาดไหน ผมก็ไม่ได้หูหนวกตาบอดถึงขนาดไม่รู้ฝีมือคนทำ
คนร้ายก็คือ...จิระนั่นแหละ!
เขาป้ายสีผม ด้วยวิธีการใดๆ ก็ตามที่สบโอกาสหาช่องโหว่ติดต่อกับข้าวสวยและโทรหาตำรวจสำเร็จ แม้ไม่มีเงินในโทรศัพท์ก็ไม่เป็นปัญหา เพราะสายด่วน 191 หนึ่งนั้นไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ อยู่แล้ว และต่อให้ลากจิระมาเป็นผู้ต้องหาตัวจริง ก็ไม่สามารถดำเนินการตามกฎหมายได้ในเมื่อเขาคือนายจิตริน ทองคำดี!
ผมจะจับตัวเองเข้าคุกได้ยังไงล่ะปัดโธ่!
จิระเองก็รู้ความจริงข้อนี้ ถึงได้กล้าลงมืออย่างโหดเหี้ยม โชคดี...ที่ผมยังพอมีหลักฐานยืนยันตัวตน เพราะข้อความตอนคุยกับข้าวสวยนั้นเป็นช่วงที่ผมกำลังถ่ายซีรีส์ เมื่อกันตัวพยานมาให้ปากคำแล้ว ทุกคนล้วนยืนยันได้ว่าผมไม่ได้แตะต้องโทรศัพท์เลยยกเว้นเครื่องที่ใช้ในฉาก ซึ่งไม่มีการต่ออินเตอร์เน็ตใดๆ ทั้งสิ้นเพราะเป็นเครื่องตัวอย่างแกะกล่องจากสปอนเซอร์โดยเฉพาะ และนั่นก็ทำให้ลามมายังพี่เบิ้ม ผู้จัดการซึ่งถือโทรศัพท์ของผม แต่เขาเองก็มีพยานยืนยันเช่นกันว่าคอยจับตามองดาราในความดูแลของตัวเองอย่างใกล้ชิด
“จิระถูกใส่ร้าย”
ผมซาบซึ้งมากเมื่อทุกคนพร้อมใจกันให้การว่าผมไม่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดอย่างแน่นอน แถมยังขอร้องตำรวจให้ตรวจสอบดีๆ เรื่องทุกอย่างประจวบเหมาะเกินไป ดาราคนไหนจะกล้าให้คนมาส่งยาถึงกองถ่าย แถมวันนี้ยังเป็นการโปรโมทครั้งใหญ่ เรียกนักข่าวมาหมดทุกสำนัก นี่มันฆ่าตัวตายชัดๆ!
คนที่ทำแบบนี้ได้มีต้องหวังร้ายกับผม เดาไปเดามา ก็เริ่มโยงถึงแอนตี้แฟนที่เคยกรีดมือจิระมาก่อน
เมื่อทางตำรวจทำการสอบสวนข้าวสวยอีกครั้ง ยิงคำถามชี้ชัดตรงประเด็นในเรื่องนี้ เธอก็ยอมรับออกมาว่าเป็นแอนตี้แฟนคนนั้นจริงๆ
หญิงสาวที่ติดยาเสพติดในระดับไม่ปกติ แล้วยังเป็นแอนตี้แฟน แม้เธอจะบอกว่ารู้จักจิระมาก่อนตั้งแต่สมัยเรียน ถึงขนาดเคยคบหาเป็นคนรักกัน ก็แทบไม่มีใครยอมฟัง ต่างเชื่อว่าเธอเสพยาจนเสียสติไปแล้ว
เมื่อรวมกับหลักฐานและจากปากคำของหลายๆ คน ทำให้หลังจากถูกกักตัวเป็นเวลาเกือบสี่ชั่วโมง ผมก็ถูกปล่อยตัวจากสถานีตำรวจในที่สุด
นักข่าวออกมารอกันเต็มไปหมด ผมลอบประหม่าในใจ แต่ก็ไม่คิดจะหลบหน้า
“คุณจิระรู้จักกับผู้ต้องหาที่ชื่อข้าวสวยมั้ยคะ”
“ผมรู้จักพี่ชายของเธอ เคยเจอเธอมาก่อน แต่ไม่เคยพบเธอเป็นการส่วนตัวครับ”
“คุณจิระนัดออกมาจริงมั้ยคะ”
“ไม่จริงครับ”
“คุณจิระรู้สึกยังไงเมื่อถูกพามาสถานีตำรวจคะ”
“รู้สึกตกใจนิดหน่อย แต่ผมจะพยายามให้ความร่วมมือกับตำรวจครับ”
“คุณจิระอยากพูดอะไรกับแฟนๆ มั้ยคะ”
“ขอบคุณที่เชื่อใจและสนับสนุนผมมาตลอด ผมจะไม่ทำให้พวกคุณผิดหวังครับ”
ผมตอบทุกคำถามอย่างใจเย็น ทุกอย่างล้วนบอกตามจริงไม่ปิดบัง พวกเขาต้องการฟังจากปากผมเอง บ่ายเบี่ยงเกินไป หลบเลี่ยงเกินไป มีแต่จะถูกจับผิดว่าปกปิดข้อมูลให้ยิ่งสงสัย ในเมื่อผมมั่นใจในความบริสุทธิ์ เลยเชิดหน้าตอบทุกคำถามโดยไม่ลนลานแม้แต่น้อย
ผลตอบรับจากเรื่องครั้งนี้มีทั้งทางในแง่บวกและลบ โดยเฉพาะกับบางคนที่ไม่รู้จักผมและไม่ได้ติดตามผลงาน แค่เห็นคำว่ายาเสพติด ก็พร้อมจะก่นด่าไปถึงชั่วโคตรโดยไม่สนใจรายละเอียดแม้แต่น้อยว่าผมถูกจัดฉาก
ผู้กำกับให้ผมพักงานจนกว่าความจริงจะกระจ่าง แต่ผมบอกปัด เพราะไม่เห็นว่าเรื่องนี้เป็นปัญหา แถมฉากที่เหลือก็มีแต่ต้องเก็บในสตูดิโอซึ่งนักข่าวเข้ามาขอสัมภาษณ์ไม่ได้
ทุกครั้งที่ถูกเรียกตัวไปสถานีตำรวจผมไม่เคยหนีหน้า
ทุกครั้งที่ต้องให้ข้อมูลผมไม่เคยหมกเม็ด
ผ่านไปอีกเกือบสัปดาห์ กระแสเรื่องนี้ก็เริ่มซาลงเมื่อทุกคนมุ่งเป้าความผิดไปทางข้าวสวยมากกว่า และเมื่อทางช่องฉายภาพเบื้องหลังของนักข่าวสาวที่สัมภาษณ์นักแสดงนำทั้งสามคน...
“เห็นน่ารักๆ อย่างนี้ แต่ความจริงเขาเท่มากเลยนะ ขนาดผมยังอดชื่นชมเขาไม่ได้เลย”
“ใช่ๆ จิระน่ะเป็นมนุษย์หายากคนหนึ่งในโลกใบนี้เลยนะครับคุณ”
“ไอ้น่ารักแต่เท่เนี่ยไม่ขอขยายความนะ แต่ผมว่าเขาใจๆ มากกว่า เป็นคนจริงใจมากคนหนึ่งเลย”คำพูดของทั้งธนัทและอัครเดช ก็ทำให้หลายคนให้กำลังใจผม
ก่อนทุกอย่างจะกลับตาลปัตรเมื่อมีภาพหลุดออกมา
ภาพ...ของจิระตอนเป็นวัยรุ่นกำลังเสพยากับข้าวสวย!
----------------
ซีรีส์เริ่มปิดฉาก กับเรื่องจะวุ่นๆ ที่ตามติด หนูจิทำดีที่สุดในแบบหนูจิแล้วเนอะ ความจริงแล้วเรื่องนี้มีส่วนที่จิไปขอคุณสันให้จิระได้โทรศัพท์ เราพยายามแต่งให้เห็นว่าความเป็นคนดีของจิบางทีก็นำเรื่องวุ่นวายมาให้ ไม่ใช่ว่าจะดีไปตลอด แต่ก็พยายามนำเสนอว่าก็ใช่ว่าจะมีเรื่องแย่ๆ ซะทีเดียว ในเมื่อหนูจิเอาอยู่ ตอนหน้า มาสรุปจบกับเรื่องจิระกันค่ะ หนูจิจะทำยังไงกับจิระ และจิระจะทำยังไงกับจิตริน ส่วนเสี่ย...
อะไรนะ? เรื่องนี้มีคนชื่อเสี่ยด้วยเหรอ??
เพจนักเขียนที่เลอะเลือนกะทันหัน สปอยตอนหน้า จิตริน VS จิระ
“เล่นบทคนดีอะไรของนาย ฉันสะอิดสะเอียนจะแย่อยู่แล้ว!”
“ผมไม่ได้เล่นบทคนดีอะไรเลย แต่ผมหมายความตามนั้น คุณจิระ ทุกสิ่งที่คุณทำ คุณกำลังทำลายตัวเอง...” ผมเอ่ยเสียงเรียบ “ผมถูกปลดจากซีรีส์ อดีตถูกขุดคุ้ยเป็นข่าวฉาว ทุกอย่างล้วนอยู่ในชื่อของจิระ แล้วทำไมผมต้องเจ็บใจด้วยล่ะครับ ในเมื่อชื่อนั้น...ไม่ใช่ตัวผมเลย”
#ฝอยตกจิระ เอ๊ย #ฝอยตกเสี่ย
หัวข้อ: {{ I'm Not Him }} เขาให้ผมเป็นดารา - ตอนพิเศษเฉพาะกิจ [P.48 - 26/6/61] (อ่าน 253967 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก