ตอนที่ 26 : กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมสนอง 50%
กระแสแง่บวกพลิกตลบในทันที
ผมกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะในสายตาคนอื่นๆ
คราวนี้ไม่ว่าจะพยายามแสดงความบริสุทธิ์ใจยังไงก็ไม่มีคนเชื่อแล้ว
“ซีรีส์เช็กเมทซีซันสอง มีการพิจารณาบทใหม่แล้วนะครับ”
คุณสันบอกกับผมหลังจากภาพหลุดถูกปล่อยออกมา แม้จะมีคนรีบปิดข่าว แต่ก็ถูกแพร่กระจายอย่างรวดเร็วยากควบคุม “ทางกองติดต่อมาว่า...บทที่เหลือของมิสเตอร์เอสซึ่งยังค้างไว้ คุณจิไม่ต้องไปแล้วนะครับ ผู้เขียนบทจะลดบทมิสเตอร์เอสลง ฉากสุดท้ายเองก็ถ่ายทำเสร็จไปแล้ว ถือว่าสัญญากับทางซีรีส์สิ้นสุดตรงนี้”
“ครับ ผมเข้าใจครับ”
ผมถอนหายใจเฮือก ภาพเพิ่งหลุดเมื่อเช้า แต่ผลกระทบช่างว่องไวจนเกินคาดคิด เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง โซเชี่ยลทุกช่องทางของผมก็ถูกถล่มก่นด่าจนไม่กล้าเข้าไปอ่าน จากที่จะไปทำงาน กลายเป็นว่าต้องตีรถกลับแทบไม่ทัน
คุณสันเองหลังไปส่งเสี่ยถึงบริษัทแล้วก็รีบวกกลับมานั่งอธิบายเรื่องราวให้ผมฟังว่าเกิดอะไรขึ้น
เพราะคนที่ปล่อยภาพหลุดของจิระและข้าวสวยนั้นไม่ใช่ใคร
แต่เป็นไข่เจียว พี่ชายของข้าวสวยนั่นเอง
“สรุปแล้วจิระกับข้าวสวยเคยคบหากันจริงๆ เหรอครับ”
“ไม่ครับ กลุ่มของจิระเสพยาด้วยกันหลายคน ข้าวสวยเป็นหนึ่งในนั้น แต่เธอหลงรักจิระ เลยคิดเข้าข้างตัวเองว่าทุกครั้งที่นัดเสพยากัน คือการเดตกันของทั้งคู่ครับ”
ผมยกมือนวดขมับ รู้สึกปวดกบาลยังไงชอบกล
“อันที่จริงผมให้เงินปิดปากกับทางครอบครัวของข้าวสวยแล้ว พี่ชายของเขาก็เข้าใจและรับปากกว่าจะพยายามกันน้องสาวให้ แต่คงเพราะคุณเข้าวงการ ข้าวสวยที่โดนกีดกันมาตลอดเลยเกิดรู้สึกแย่เหมือนโดนคุณทิ้งไปเป็นดาราจนผันตัวเป็นแอนตี้แฟน โชคดีนะครับที่เบิ้มตามประกบตลอด และทางบริษัทเราก็มีระบบรักษาความปลอดภัยดี เธอเลยหาจังหวะเล่นงานมากไม่ได้”
“นั่นสินะครับ...”
“เมื่อจิระสวมรอยติดต่อกลับไป เธอที่กำลังจนทางตันเลยยิ่งดีใจ รีบมาหาคุณโดยไม่ฉุกใจคิดสักนิดว่าเป็นกับดัก ก่อนหน้านี้กระแสข่าวเทไปทางข้าวสวย แถมเธอเองก็ถูกจับด้วยข้อหาซื้อขายยาเสพติดจนติดคุก ทำให้ครอบครัวพลอยได้รับผลกระทบไปด้วย ไข่เจียวคงรับไม่ได้ที่คุณให้การปฏิเสธทุกอย่าง จึงปล่อยภาพออกมาเพื่อไม่ให้น้องสาวถูกครหามากไปกว่านี้”
“แล้ว...คุณสันทำยังไงกับไข่เจียวครับ”
“ภาพจริงถูกทำลายทิ้งทั้งหมดแล้ว ไข่เจียวและครอบครัวจำเป็นต้องหยุดงานชั่วคราวเพราะถูกถากถางจากสังคมภายนอกเพราะชื่อนามสกุลของข้าวสวยถูกเผยแพร่เป็นที่รู้จักทั้งหมด ผมจึงให้เงินชดเชยในส่วนนั้นไป...”
หรือก็คือ ให้เงินปิดปากไปตามระเบียบ
ผมถอนหายใจอีกเฮือก ไม่นึกโทษไข่เจียวเพราะถ้าผมเป็นเขา...ก็คงนึกเคืองจิระไม่น้อย จริงอยู่ว่าข้าวสวยมีความผิด แต่ทั้งหมดทั้งมวล ก็เป็นเพราะจิระกับเธอเคยเจอกัน แต่เมื่อผมพูดเป็นเชิงว่าไม่รู้จัก ไม่เคยเสพยามาก่อน เลยทำให้ข้าวสวยโดนโจมตีหนักทั้งที่มีมูลความจริงอยู่หลายส่วน ใช่ว่าเธอพร่ำเพ้อไปเองจนโดนกล่าวหาด้วยถ้อยคำรุนแรงลามปามมาถึงครอบครัว
ซึ่งไข่เจียวก็ทำได้ตามประสงค์
ตอนนี้คนแทบไม่สนใจข้าวสวยแล้ว แต่หันมาโจมตีจิระ เด็กเลี้ยงแกะแห่งวงการบันเทิงเข้าเต็มๆ!
“ผมจะไปหาจิระ”
“ระวังตัวด้วยนะครับ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ยังไงนี่ก็เป็นร่างกายของเขา เขาไม่กล้าทำร้ายผมหรอก” ผมยิ้มให้คุณสัน ก่อนจะเดินไปหาจิระที่ห้องพักแขก ห้อง...ที่เขาถูกขังนับตั้งแต่เกิดเรื่อง ถูกยึดโทรศัพท์ ถูกจำกัดบริเวณห้ามออกไปไหน ไม่ต่างกับนักโทษคนหนึ่งในคฤหาสน์หลังนี้
ผมถอนหายใจอีกเฮือก จิระมองผมเป็นตัวร้ายไปแล้ว เขาไม่ยอมรับผม ไม่ฟังผมอีกต่อไป เลือกปิดกั้นตัวเองและยอมถูกขังแต่โดยดี ราวเชื่อว่ายังไงก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรเขา เหมือนที่ผมเชื่อว่าเขาไม่กล้าทำอะไรผมอย่างแน่นอน
“ทำหน้าแบบนั้นแสดงว่าเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ”
แปลกมาก วันนี้จิระทักผมก่อน แถมยังดูอารมณ์ดีแปลกๆ
“ผมถูกปลดจากซีรีส์เช็กเมทแล้วครับ”
จิระฉีกยิ้มหวาน เขาไม่รู้สถานการณ์ภายนอกมากนักเพราะถูกยึดอุปกรณ์สื่อสารทุกอย่าง แต่คงคาดหวังให้มีจุดจบแบบนี้อยู่แล้ว แม้จะไม่ได้มาจากฝีมือของเขาเองก็ตาม
ผมเองก็ไม่คิดจะอธิบายเพิ่มเติมว่าเป็นเพราะไข่เจียวต่างหากที่ทำให้ผมโดนปลดบท เพราะยังไงซะ ผลก็ออกมาสมใจเขาอยู่ดี
“สมควรแล้วนี่ นายได้บทนั้นมาก็เพราะหน้าตาของฉันไม่ใช่รึไง ตอนนี้เป็นไงบ้างล่ะ โดนขุดคุ้ยอดีตเรื่องเสพยารึยัง หึ ก็มันเป็นอดีตของฉันทั้งนั้น ฉันทวงสิทธิ์ของฉันคืน แล้วมันผิดตรงไหนล่ะ นายจะแก้ตัวอะไรได้ หรือจะมาเอาผิดฉัน จับฉันเข้าคุกกันล่ะ เอาเลยสิ! จับไปเลย จับจิตริน ทองคำดีไปสิ ฮ่าฮ่าฮ่า!”
วันแรกที่ผมมาเค้นถามความจริงกับจิระ เขาก็ท้าทายด้วยสีหน้าสาแก่ใจแบบนี้ไม่มีผิด
“เจ็บใจมั้ยล่ะ เจ็บใจมากใช่มั้ย นี่ไงความรู้สึกของฉัน! ตื่นมาก็ถูกนายแย่งทุกอย่าง เอาร่างกายฉันไปหาประโยชน์!“
“ผมไม่โกรธคุณครับ” ผมถอนหายใจอีกเฮือก ไม่ได้โกรธ แต่ค่อนข้าง...เหนื่อย “ผมยอมรับ ผมเสียใจที่ถูกปลดจากซีรีส์ แต่ผมไม่ได้เจ็บใจ คุณพูดถูก ทุกสิ่งจนถึงตอนนี้ ล้วนเป็นผลพลอยได้จากรูปร่างหน้าตาของคุณ ผมไม่เสียดาย แต่ผมแค่รู้สึกผิดที่ทำให้คนอื่นพลอยเดือดร้อนไปด้วย...”
ป่านนี้กองถ่ายซีรีส์คงหัวฟูเพราะถูกนักข่าวดักรอเต็มหน้าบริษัท
“เล่นบทคนดีอะไรของนาย ฉันสะอิดสะเอียนจะแย่อยู่แล้ว!” จิระขว้างหมอนใส่ อาวุธเพียงชิ้นเดียวในห้องที่นุ่มนิ่มเกินกว่าจะทำให้เจ็บตัว
“ผมไม่ได้เล่นบทคนดีอะไรเลย แต่ผมหมายความตามนั้น คุณจิระ ทุกสิ่งที่คุณทำ คุณกำลังทำลายตัวเอง...” ผมเอ่ยเสียงเรียบ “ผมถูกปลดจากซีรีส์ อดีตถูกขุดคุ้ยเป็นข่าวฉาว ทุกอย่างล้วนอยู่ในชื่อของจิระ แล้วทำไมผมต้องเจ็บใจด้วยล่ะครับ ในเมื่อชื่อนั้น...ไม่ใช่ตัวผมเลย”
“ฉันไม่ได้อยากเป็นดาราแต่แรก!”
“งั้นก็เข้าทางคุณพอดี ถ้าคุณอยากจะออกจากวงการด้วยข่าวฉาว งั้นผมก็ต้องปรบมือแสดงความยินดีที่คุณทำสำเร็จ” ผมพูดพลางหยิบหมอนขึ้นมากอด ขณะลากเก้าอี้มานั่งจ้องหน้าเขาตรงปลายเตียง “แล้วจะทำยังไงต่อล่ะครับ”
จิระชะงักไปชั่วอึดใจ
“ทำยังไงต่อ?”
“ใช่ครับ” ผมพยักหน้ารับ “อย่าบอกนะว่าคุณคิดแต่จะแก้แค้นผม โดยการทำลายชื่อเสียการงานทุกอย่างแล้วก็จบ ถ้าคุณคิดถึงแค่นั้น ผมจะได้เตรียมใจถูกว่าจะเอายังไงกับตัวเองต่อ แล้วก็จะทำยังไงกับคุณต่อด้วย ตลอดหลายวันมานี้...คุณสันขังคุณไว้ในห้องเพราะกลัวจะก่อเรื่อง แต่ถ้าคุณไม่คิดจะทำอะไรเพราะหมดมุกแล้ว งั้นผมขอคุณสันให้ปล่อยตัวคุณดีมั้ยครับ เราน่าจะฉวยโอกาสนี้พาคุณกลับบ้านผม เพราะผมมีเวลาว่างเหลือเฟือ จะช่วยอยู่กับคุณทั้งวันจนกว่าจะปรับตัวกับครอบครัวผมได้เอง”
“เลิกปั้นหน้าซื่อมากล่อมฉันสักที!“
“ผมกำลังหมายความตามนั้นจริงๆ ต่างหาก หรือคุณจิระอยากให้ผมอาละวาดร้องไห้ฟูมฟาย โกรธแค้นชิงชังคุณเหรอครับ ผมจะทำแบบนั้นทำไมล่ะ”
ผมโคลงศีรษะถามเสียงซื่อ
“ผมเคยเล่าให้ฟังแล้วนี่นาว่าผมเองก็ถูกลากเข้าวงการโดยไม่ทันตั้งตัว เมื่อได้รับโอกาสก็ตั้งใจทำให้ดี แต่เมื่อถูกลิดรอนโอกาสนั้นไปก็ไม่ได้รู้สึกจะเป็นจะตายอะไร ผมเตรียมใจไว้อยู่แล้ว แม้จะเป็นการเตรียมใจว่าจะสลับร่างคืนจนเป็นดาราต่อไม่ได้ก็เถอะ...สถานการณ์ผิดคาดไปหน่อย แต่ก็ใช่ว่าจะคาดไม่ถึงนี่”
จิระทำหน้าคล้ายอยากจะปาหมอนใส่ผมอีกรอบ น่าเสียดายที่เขามีหมอนแค่ใบเดียว และหมอนใบนั้นก็ถูกผมนั่งกอดอย่างสบายอุรา
“คุณจิระอาจจะสับสน คงอึดอัดมากที่ต้องถูกจับตามองจากคนในบ้าน อยู่ในกรอบของคุณสันที่รอบคอบขี้ระแวง ผมเลยอยากให้คุณไปอยู่บ้านผมเร็วๆ สภาพแวดล้อมส่งผลต่อการตัดสินใจ ความเครียด ความกดดัน ทำให้คุณบีบคั้นตัวเองจนทำอะไรผิดๆ ลงไป เฮ้อ...ถ้าไม่อยากให้ผมเป็นดารา บอกกันดีๆ ก็ได้ครับ ยังไงสัญญาก็เซ็นสำหรับซีซันเดียวอยู่แล้ว ผมปฏิเสธทางนั้นว่าไม่แสดงต่อได้ เรื่องราวจะได้ไม่วุ่นวายขนาดนี้ เอ๊ะ หรือว่าคุณจิระอยากให้ผมถอนตัวด้วยความอับอาย อืม...ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะครับ คุณควรจะเหลือทางถอยให้ตัวเองหน่อยสิ ถ้าผมโมโหแล้วพาลลงกับคุณขึ้นมา คุณจะไม่เหลือใครเลยจริงๆ นะ แล้วหลังจากนี้คุณจะทำยังไง ต้องถูกขังตลอดชีวิตไม่มีคนคอยคุยด้วยจนกลายเป็นโรคซึมเศร้าเหรอครับ คุณคิดแต่หาทางทำลายผม แต่ไม่ได้คิดถึงตัวเองหลังจากนี้เลยเหรอครับ”
จิระโดนผมเทศน์ไปหนึ่งยกเบาะๆ
“ดีนะเนี่ยที่ผมไม่ติดใจ เลยยังไม่ยกเลิกเรื่องพาคุณไปอยู่ด้วยกัน ความจริงพ่อกับแม่ก็ค่อนข้างกังวล ท่านพอเดาได้ว่าคุณเป็นคนทำแม้ผมจะไม่บอกก็เถอะ แต่ครอบครัวผมไม่ใช่คนเหยียบย่ำซ้ำเติมใคร ในเมื่ออยู่ที่นี่คุณไม่มีอิสระ งั้นไปกับผมดีกว่า พรุ่งนี้เลยดีมั้ยครับ แต่คุณต้องสัญญานะว่าจะไม่ทำอะไรแผลงๆ อย่างปล่อยข่าวว่าจิระอาศัยอยู่บ้านหลังไหน ไม่งั้นพ่อกับแม่ผมคงเดือดร้อน คราวนี้คุณเอง...ก็จะไม่มีที่อยู่อาศัยด้วยนะ”
“ขู่ฉันเหรอ”
“ผมกำลังพูดถึงความเป็นจริงต่างหากละครับ เวลาจะลงมือทำอะไร ก็ควรจะคิดถึงผลลัพธ์ที่ตามมาด้วย คุณคิดแค้นผมได้ แต่อย่างน้อยก็ไม่ควรทำให้ตัวเองต้องได้รับผลกระทบไปด้วยสิ นี่เป็นหลักการพื้นฐานในการใช้ชีวิตอย่างสุขสงบเลยนะ”
“พูดโน่นพูดนี่ สุดท้ายก็แค่อยากให้ฉันไปจากเสี่ย!”
“คุณจิระ...” ผมมองเขาอย่างเหนื่อยหน่ายเหลือเกิน ไอ้เราอธิบายตั้งนาน แต่เขาดันคิดถึงผู้ชายซะงั้นอ่ะ “ผมกำลังพูดถึงอนาคตของคุณอยู่ต่างหาก ไม่ได้เกี่ยวกับเสี่ยเลย ครับ ผมคบกับเสี่ย ผมยอมรับ แต่การที่ผมคบกับเสี่ย ใช่ว่าคุณจะต้องทำลายชีวิตตัวเองนี่ หรือคุณคิดว่าหากกำจัดผมไปแล้ว เสี่ยจะรักคุณเหรอครับ หรือคุณหวังว่าหากอยู่ในบ้านหลังนี้ต่อไป เสี่ยจะมาหาคุณสักครั้ง”
จิระก้มหน้าหลบตาเป็นครั้งแรก เขากัดริมฝีปาก พยายามกลั้นน้ำตา
“ตลอดเวลาเกือบสองอาทิตย์นี้...คุณยังไม่รู้คำตอบอีกเหรอครับว่าต่อให้คุณจะลงมือลงแรงยื้อเวลาอีกมากมายแค่ไหน ทุกอย่างที่คุณทำ มันย้อนมาหาคุณและผม โดยที่เสี่ยไม่ได้ผลกระทบอะไรเลย เขาลอยตัวแต่แรก ไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกับชีวิตของพวกเราด้วยซ้ำ แล้วทำไมคุณถึงให้ความสำคัญกับผู้ชายคนหนึ่ง มากกว่าตัวเองล่ะครับ”
ยิ่งพูดผมก็ยิ่งใส่อารมณ์ เมื่อตระหนักได้ว่าปัญหาส่วนใหญ่มาจากเสี่ยนี่หว่า
“เลิกนึกถึงเสี่ย แล้วคิดถึงตัวเองให้มากๆ หน่อยเถอะครับ!”
----
แก๊งๆๆ
หมดยกแรกค่ะ ตัดฉับไว้ก่อน เรื่องราวของหนูจิทั้งสองได้เคลียร์จบในตอนนี้แน่นอนค่ะ ครึ่งหลังกินยาวน่าดู เลยพักตรงนี้ก่อนไม่งั้นจะค้างหนัก
และสำหรับท่านที่อ่านจบแล้ว เราอยากให้ทุกคนลองถามใจตัวเองดูนะคะ...ว่าเรื่องนี้...#เสี่ยยังจำเป็นอยู่มั้ย
หัวข้อ: {{ I'm Not Him }} เขาให้ผมเป็นดารา - ตอนพิเศษเฉพาะกิจ [P.48 - 26/6/61] (อ่าน 253956 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก