แอ๊บรัก : Abnormal Love ♥ แอ๊บที่ 30: แฟนกูไม่ใช่ตุ๊ด! ♥ ----- (จบบริบูรณ์)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: แอ๊บรัก : Abnormal Love ♥ แอ๊บที่ 30: แฟนกูไม่ใช่ตุ๊ด! ♥ ----- (จบบริบูรณ์)  (อ่าน 64971 ครั้ง)

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
ตอนหน้าก็ต้องคืนเข้าหอซิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
แต่ระดับพี่แมนจะเคลิ้มง่ายๆๆหรอ
รอลุ้น อิอิ

ออฟไลน์ missredlip

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
แอ๊บที่ 15: ด้านได้อายอด



“แม่จ๋า...วันนี้พี่แมนจะค้างกับเรานะจ๊ะ”



“เอาสิจ๊ะ บ้านเราไม่มีแขกมาค้างนานแล้วเหมือนกัน”



คุณชื่นฤทัยที่เห็นพ่อลูกชายจูงมือคุณพี่แมนลงมา ก็ยิ้มออกด้วยเข้าใจว่าทั้งสองคนคงคืนดีกันแล้ว เธอหันไปสั่งงานแม่สร้อยคนสนิทอีกชุดใหญ่ก่อนจะคว้ากระเป๋าถือขึ้นคล้องแขน



“แม่จะไปไหนจ๊ะ?”



“อ้าว...เมื่อวานแม่ก็บอกลูกแล้วไงว่าจะช่วยคุณตาจัดการเรื่องที่นาที่เขามาจำนองไว้น่ะ”



“หนูไม่เห็นจำได้เลย”



“ใช่สิ เรื่องของแม่น่ะเราเคยสนใจเสียที่ไหน”



คุณชื่นฤทัยพูดเสียงเง้างอด จนลูกชายสุดหล่อต้องรีบปรี่มาโอบร่างอิ่มท้วมไว้อย่างง้องอน



“แม่อย่างอนสิจ๊ะ ทำหน้าบึ้งมากเดี๋ยวแกเร็วน้า~~”



“อย่ามาอ้อนเสียให้ยากเลย”



“หนูมีแม่อยู่คนเดียว ไม่อ้อนแม่แล้วหนูจะไปอ้อนใครล่ะจ๊ะ?”



คุณชื่นฤทัยบีบปากลูกชายลูกชายคนเดียวแล้วจับส่ายไปมาด้วยความหมั่นเขี้ยว



“ปากมันดีอย่างนี้สิน้า~”



พี่แมนที่เห็นเมียรักหยอกเย้ากับแม่ตัวเองอย่างน่าเอ็นดูก็พลอยยิ้มขำไปด้วย จนคุณชื่นฤทัยที่หันมาเห็นต้องเฉดหัวลูกรักทิ้งแล้วหันมาจับไม้จับมือคุณพี่แมนแทน



“คุณพี่แมน ป้าเสียใจจังที่ไม่ได้ทำอาหารเลี้ยงเลยสักมือ แต่ป้าเด็ดโสนแช่ตู้เย็นไว้ให้แล้ว เดี๋ยวให้ตาเอ็มผัดดอกโสนจิ้มน้ำพริกให้กินละกันนะจ๊ะ คุณพี่แมนกินเป็นไหม?”



“ก็...ไม่เคยกินครับ แต่ถ้าลูกชายคุณป้าทำ ก็คงจะ...อร่อย”



คุณพี่แมนแอบสบตาคุณแฟนลับๆ อย่างมีความหมาย ทำเอาอีตาลูกชายเจ้าของบ้านยิ้มหน้าบานอย่างปรื้มปริ่ม



“อื้อ...ใช่ ตาเอ็มน่ะทำอะไรก็อร่อย งานบ้านงานเรือนก็ทำเป็นทุกอย่าง นี่ป้ายังเคยแซวเล่นๆ เลยว่าอีกหน่อยคงจะได้ไปเป็นเมียคนอื่นเขา มากกว่าจะแต่งเมียเข้าบ้าน”



คุณพี่แมนแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง ในขณะที่เอ็มกลั้นขำแทบตาย พี่แมนทำหน้าเหมือนตกใจที่มารดาของเขาล่วงรู้ความลับที่ลูกชายเป็นตุ๊ด...โดยที่ไม่รู้ว่ามีความลับขั้นกว่าคือจริงๆ แล้วกูไม่ใช่ตุ๊ด!



“ไม่หรอกครับ...อีเอ็ม...เอ่อ...เอ็มเขา...แมนจะตาย เหอะๆ”



“นั่นสินะจ๊ะ! โฮะๆ”



จากนั้นคุณแม่ก็ล่ำลาหอมซ้ายหอมขวาคุณลูกก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไปพร้อมแม่สร้อย ทั้งบ้านเลยเหลือแต่พี่แมนกับน้องเอ็มมี่กันอยู่สองคน พอรู้ตัวว่าไม่มีใครหลงเหลือในบ้านอีก ทั้งคู่ก็รู้สึกเขินกันเองขึ้นมาเสียดื้อๆ



“มึง...พูดจากับแม่น่ารักดีนะ”



“ชอบเหรอ? หนูพูดกับพี่แมนแบบนั้นด้วยก็ได้นะจ๊ะ พี่แมนจ๋า~”



“ขนลุก!!”



พี่แมนสบถพร้อมกับถูแขนตัวเองแล้วทำหน้าขนพองสยองเกล้าไปด้วย ทำเอาเมียรักบู้ปากอย่างน้อยอกน้อยใจ ไม่เห็นต้องตั้งท่ารังเกียจกันขนาดนั้นเลย แม่ยังบอกเลยว่าเค้าน่ารักอ่ะ!



“พี่แมน...กินไรมายังอ่ะ?”



“ยังเลย...”



“หิวยัง?”



“อยากกินข้าวไข่เจียว...อ่ะ”



อย่าเดะ...อย่ามาพูดเสียงอ้อนแล้วทำเป็นหลุบตาเขินแบบนี้เด้ะ!!



“ผมก็อยากกินข้าวไข่เจียวฝีมือพี่แมนเหมือนกันนะ”



เอ็มถือโอกาสจับนิ้วพี่แมนไปคลึงเล่นด้วยมิอาจเรียกการกระทำนี้ว่าลวนลามได้ เพราะไอ้คนโดนคลึงมันก็สมยอม



“แต่กูทำอาหารไม่เป็นนะ!”



แหนะ! มาทำตาโตน่ารักใส่กันอีก!



“เดี๋ยวสอน...ป่ะ!”



แล้วลูกชายเจ้าของบ้านก็ชวนคุณพี่แมนเข้าครัวไปอย่างลัลล้า เอ็มจัดแจงหยิบหมูออกจากตู้เย็น วางบนเขียงไม้แบนๆ แล้วส่งปังตอให้พี่แมน



“สับหมูนะ ทำได้ใช่ไหม?”



“อืมๆ”



คนถูกบังคับให้เรียนการทำอาหารหลักสูตรพื้นฐานพยักหน้ารับอย่างแข็งขัน เอ็มจึงวางใจเปิดตู้เย็นเพื่อหาไข่ไก่ต่อไป



ปัง!



“อีเอ็มมี่~~”



“ครับ.... เฮ้ย!



คนถูกเรียกด้วยเสียงอ่อยๆ อุทานลั่น เมื่อไอ้ชิ้นหมูบนเขียงนั่นมันแยกขาดออกจากกันอย่างต่อไม่ติด ประเด็นคือไม่ใช่แค่หมู แต่เขียงก็โดนสับแยกเป็นสองท่อนอย่างน่าสงสารไปด้วย



“พี่แมน...ผมบอกให้สับหมู ไม่ได้ให้สับเขียง!”



“ก็เขียงมันไม่มีคุณภาพอ้ะ!”



“พี่อ่ะมือหนักเกินไปต่างหาก!”



อันที่จริงพี่แมนก็ไม่อยากจะยอมอ่อนข้อให้สักเท่าไรนัก แต่หลักฐานโดนผ่าเป็นสองซีกเสียแบบนี้พี่แมนเธอก็จำเป็นต้องพิจารณาเรื่องการใช้แรงของตัวเองดูสักทีเหมือนกัน



“อ่ะ...ใช้อันนี้”



เอ็มไปเปิดตู้คุ้ยหาเขียงกลมอันใหญ่มาให้พี่แมนใช้แทน คราวนี้ต่อให้แรงมหาศาลเป็นยักษ์เป็นมารแค่ไหนก็คงแบะมันออกเป็นสองซีกไม่ได้แล้ว พอปล่อยให้พี่แมนสับหมูจนละเอียดเสร็จ เอ็มก็ต่อด้วยการสอนพี่แมนตีไข่ ลูกชายเจ้าของบ้านสาธิตตัวอย่างให้ดูซึ่งผัวรักก็พยักหน้าเข้าใจ



“อ่ะ...ลอง”



เป๊ง! เป๊ง! เป๊ง!



“เฮ้ย! พี่แมนเดี๋ยวถ้วยแต๊กก~”




เจ้าบ้านรีบคว้ามือของอีกฝ่ายไว้อย่างทันท่วงที ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ แล้วยืนซ้อนหลังผัวรัก กอบกุมมือซ้ายทีประคองถ้วย มือขวาที่ถือส้อมจากด้านหลัง แกนคณะจอมโหดเลยตกอยู่ในอ้อมกอดของเมียรักทั้งตัว



“ฉวยโอกาสตลอด”



พี่แมนค่อนขอด



“มันเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนการสอนต่างหาก”



เอ็มตอบหน้าตายแล้วเริ่มขยับให้พี่แมนเรียนรู้แรงที่พอเหมาะพอควรสำหรับการทำอาหารพร้อมทั้งสอนวิธีปรุงสูตรลับเฉพาะ มีการโปรยน้ำตาลจำนวนปลายนิ้วมือตัดรสแล้วพรมน้ำเปล่าลงไปให้ไข่พองฟูเวลาทอด จากนั้นเอ็มก็คว้ากระทะมาตั้งเตาสองใบคียงกัน เทน้ำมันพอเจิ่งแล้วส่งตะหลิวให้คนข้างกาย



“พร้อมนะ”



“อื้ม!”



ฟู่~*



ไข่เจียวหมูสับสีเหลืองทองส่งทั้งเสียงทั้งกลิ่นชวนหิวอยู่ในกระทะทั้งสองใบ อีเอ็มมี่เอียงกระทะเป็นวงกลมให้ไข่กระจายตัวอย่างสวยงาม พี่แมนเห็นดังนั้นก็ลองทำบ้าง แต่ไข่เหลวๆ มันคอนโทรลยากกว่าที่คิดเลยกระฉอกออกข้างไปนิดหน่อย



เอ็มใช้ตะหลิวแงะไข่ด้านล่างดูว่าสุกได้ที่หรือยัง ก่อนจะช้อนพลิกทีเดียวไข่ก็กลับร่อนลงมาเป็นวงกลมดังเดิม คนข้างๆ ที่ทำตัวเป็นนักเรียนที่ดีลองแซะลองพลิกตามอาจารย์บ้าง แต่ไม่น่าเชื่อว่าการพลิกไข่ใบเดียวมันจะยากแบบนี้ ทำยังไงมันก็ไม่ยอมกลับด้านซะที ได้แต่ไหลด้านเดิมกลับลงไปในกระทะ และกว่าพี่แมนจะพลิกอีกด้านลงไปได้ เจ้าไข่ใบน้อยก็เปลี่ยนสีเป็นสีน้ำตาลเข้มไปเสียแล้ว



“มึง...”



คนถูกเรียกที่โปะไข่เจียวหอมฟูของตัวเองบนข้าวสวยร้อนๆ เรียบร้อยหันมามองผลงานในกระทะพร้อมกับหน้ามุ่ยๆ ของคุณแฟนแล้วก็ได้แต่หัวเราะเบาๆ อย่างเอ็นดู



“สุกแล้วครับ เอาใส่จานข้าวนี้เร็ว”



“มันไหม้แล้วมึง กินไม่ได้แล้วอ่ะ”



“กินได้ครับ พี่แมนตั้งใจทำขนาดนี้ จะกินไม่ได้ได้ยังไง?”



พอถูกคะยั้นคะยอหนักเข้า พี่แมนก็จำต้องโปะไข่ลงบนจานข้าวที่ถูกคดเตรียมไว้ ก่อนที่ทั้งคู่จะสลับจานกันแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมขวดซอสพริก



“มึง...จะกินจริงๆ เหรอ? ทิ้งไปเหอะ”



พี่แมนมองไข่ไหม้ๆ ในจานเมียรักแล้วก็ทำหน้ายากจะบรรยาย แต่เจ้าตัวที่ยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่ากินได้ชัวร์ก็ยังยิ้มรื่นอย่างไม่เห็นว่ามันจะเป็นปัญหาอะไร



“ผมจะทิ้งความรักที่พี่แมนตั้งใจทำให้ผมได้ยังไงล่ะครับ?”



“กินเห๊อะ! งั้นอ่ะ!”



พี่แมนตัดบทก่อนจะรู้สึกเลี่ยนจนแดกไม่ลงไปมากกว่านี้ ก่อนจะลงมือตักไข่เจียวบนข้าวสวยร้อนๆ ที่มีน้ำจิ้มแตะนิดหน่อยเข้าปากคำโตแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างมีความสุข พลอยให้คนที่นั่งมองอยู่ยิ้มตามอย่างภาคภูมิใจไปด้วย



พอเห็นอีกคนกินด้วยท่าทางมีความสุขแบบนั้นก็ชักหิวขึ้นมาบ้าง เอ็มตักไข่เจียวห่อรักจากมือพี่แมนเข้าปากแล้วเริ่มเคี้ยวก่อนจะชะงักนิ่ง หันซ้ายหันขวาแล้ววิ่งตรงไปยังถังขยะที่อยู่ใกล้ที่สุดแบบไม่คิดชีวิต



“แหวะ!”



“อ้าวๆ มึงคายความรักของกูทิ้งเลยเหรอ?”



พี่แมนย้อนอย่างนึกสมน้ำหน้า กูบอกให้ทิ้งก็ไม่ทิ้ง ดื้อจริง! มันน่าจะบังคับให้แม่งแดกให้หมดจานนั่นแหละ!



“โห่...ลองชิมสักคำเหอะ จะไม่พูดอย่างงี้เลย”



เอ็มที่กลั้วปาก ดื่มน้ำดับรสชาติทำลายลิ้นแบบสิ้นซากจนพอหายขมได้บ้างก็กลับมานั่งเท้าคางดูพี่แมนกินข้าวต่อด้วยรอยยิ้มแป้นแล้น



“อร่อยป่ะ?”



“อืม...อร่อย”



“ไม่มีอะไรตอบแทนเค้าเลยเหรอ?”



“ก็ไอ้ที่มึงคายทิ้งเมื่อกี้ไง”



เอ็มยู่หน้า ในขณะที่พี่แมนยังเคี้ยวข้าวต่อไปอย่างเอร็ดอร่อย...



“ไม่ดิ...เอาอย่างอื่นอ่ะ”



“อะไรล่ะ?”



คนไม่เจียมบอดี้เล่นปูไต่จากโต๊ะฝั่งตัวเองเดินไปเกาะมือพี่แมนข้างที่ถือช้อนอยู่ พี่แมนชะงักมือดังกึก สะบัดสายตามองหน้าเมียรักอย่างไม่นึกไว้ใจ



“วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านด้วยอ่ะ...”



สีหน้าคนพูดส่อแววมีนัยยะชัดเจนมาก ขีดเส้นใต้ว่าชัดเจนมาก พี่แมนที่ฉลาดพอจะรับรู้สารส่อๆ นั้นได้ก็หน้าเห่อร้อนจนต้องด่ากลบเกลื่อน



“อีหื่น...กลางวันแสกๆ!”



“อ้าว...แปลว่าถ้ามืดแล้วทำได้ใช่ป่ะ?”



“โอ๊ย! อีหน้าด้าน”



พี่แมนไม่รู้จะสรรหาคำในพจนานุกรมคำไหนมาด่ามันดี ในหัวอีตุ๊ดหื่นนี่แม่งต้องกักเก็บแต่อะไรลามกจกเปรตแน่ๆ มันถึงได้กล้าชวนทำเรื่องแบบนี้ตอนคนเขากำลังกินข้าวเนี่ย!



“ด้านได้อายอดอ่ะ!”



“ถึงด้านมึงก็อดได้เหอะ!”



พี่แมนสวนกลับเรียบๆ แต่วันนี้ วินาทีนี้ เอ็มมิอาจรามือให้ได้จริงๆ



“แล้วพี่จะปล่อยให้ผมอดจริงๆ เหรอ?”



“มึงเป็นตุ๊ดเป็นนางพูดแบบนี้ได้ไง? เรื่องแบบนี้เขาต้องให้ผู้ชายเป็นฝ่ายพูดเว้ย!”



พี่แมนสั่งสอนให้อีเมียลามกมันรู้สำนึก แต่ดูเหมือนผลที่ออกมามันจะตรงกันข้าม



“ก็ผู้ชายเขาไม่ยอมพูดสักทีนี่...”



เอ็มแพ้ความโมเอ้ฉันใด พี่แมนก็แพ้น้ำเสียงและหน้าตาแบบลูกหมาถูกทิ้งฉันนั้น พอเมียรักทำเสียงหมาเหงาเศร้าจิตเข้าหน่อย พี่แมนก็ชักจะหวั่นไหวไปไม่เป็นกับเขาเหมือนกัน ไอ้จะทำเนียนเปลี่ยนเรื่องไป ดวงตาแฝงแววน้อยใจจากฝั่งตรงข้ามก็จ้องเขม็งมาอย่างเร่งให้ตัดสินใจ



“ก็ตอนนี้...มันสว่างอยู่...ไง...เล่า”



พูดอ้อมแอ้มไปได้แบบนั้นแล้วพี่แมนก็งับไข่เจียวเข้าปากแก้เขิน ฝ่ายเอ็มที่ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มกว้างกระดิกหางดิ๊กๆ อย่างสุดแสนจะดีใจ นึกอยากจะเร่งวันเร่งเวลาให้พระจันทร์มาเยือนฟ้าโดนเร็ว ส่วนพี่แมนก็นั่งทำหน้าปั้นยาก...อีเมียนี่รักก็ใช่อยู่ แต่ไม่เค๊ยไม่เคยคิดจะขยี้ป่นปี้อะไรมันเหมือนสาวๆ คนอื่นๆ ที่เคยคบค้ากันมาก่อน



ปัญหามีอยู่ประการเดียว...



เพราะมันไม่สาว...กูเลยไม่รู้วิธีขยี้ยังไงล่ะ!



โปรดติดตามแอ๊บต่อไป





#แอ๊บรัก




Talk~*
ใครก็ได้ช่วยเดินไปปิดพระอาทิตย์หน่อยสิคะ ฟ้าจะได้มืดๆ

ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
โธ่ ไม่รู้จะขยี้ยังไงก็ให้เมียขยี้แทนสิจ๊ะ (แล้วพี่แมนก็เป็นฝ่ายถูกขยี้ไง อิอิ)

ออฟไลน์ แม่น้องเปา

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
โง้วววว..พระอาทิตย์รีบหายไปเลย  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
ไม่ต้องคิดมากไปค่ะพี่แมน เพราะคนที่จะโดนขยี้คือพี่แมนนั่นแหละ 555555555555 โอยย อยากวาร์ปไปตอนหน้าเร็วๆ

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
พี่แมนยอมแล้วววววววววววววววววว ฮ่าๆๆๆ
แต่จะโดนขยี้เองน่ะ คืนนี้ได้รู้แน่ อิอิ
พระจันทร์มาแล้ว

ออฟไลน์ Januarysky

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 507
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
งานนี้ใครด้าน ใครอายมะยู๊วววววววววว
เหมือนคุณแม่จะเป็นใจ ปล่อยใครไม่ปล่อย นี่ปล่อยลูกตุ๊ดไว้กับสายโหด
ขอวาร์ปไปตอนหน้าเลยได้มั้ย อิพี่แมนจะขยี้น้องเอ็มมี่กี่ขบวนท่าอยากรู้
  :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ netich

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ MayuYume

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 86
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
บรรยายการทอดไข่เจียวได้หวมากค่ะ ตอนหน้านี่ยังไงๆ :hao3:

ออฟไลน์ missredlip

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
แอ๊บที่ 16: ขยี้ผ้ายามฟ้ามืด



ฟ้ามืดแล้ว...



อะคริ อะคริ!



เอ็มหัวเราะตาเป็นสระอิอย่างย่ามใจ แต่แล้วก็ต้องถอนใจเฮือกเมื่อนึกขึ้นได้ว่าถึงแม้พี่แมนที่รักจะสมยอม (แบบกลายๆ) แต่ก็มิได้หมายความว่ามันจะยอมนอนนิ่งๆ ให้ขยี้ขยำได้ตามใจนี่หว่า...ยิ่งโพสิชั่นภาคทฤษฎีส่อแววมาขนาดนี้ คืนนี้เรามิต้องเสียประตูให้พี่ท่านหรอกหรือ



แค่คิดขนก็ลุกชันจนต้องรีบคว้ามือถือไปยืนเกาะกระจกหน้าต่าง พร้อมเหล่มองประตูห้องน้ำที่มีพี่แมนกำลังชำระร่างกายอยู่ในนั้นเป็นระยะ กะเทยคิดการใหญ่กดโทรออกพร้อมมองทะลุไปยังหน้าต่างของบ้านข้างๆ ที่มีหัวกลมๆ สีทองของเพื่อนสาวโผล่ขึ้นมาสองหัวพร้อมรับโทรศัพท์



‘อะไรมึง?’



“คืนนี้กูจะเผด็จศึกพี่แมน”



‘ห๊ะ?’



แฝดสาวบ้านนู้นอุทานลั่นอย่างไม่เชื่อหู



‘มึงโทรมาถามวิธีเตรียมพร้อมก่อนตกเป็นเมียพี่เขาใช่ไหม?’



“อีบ้า! มึงเอาอะไรคิด?”



‘มึงนั่นแหละเอาอะไรคิ๊ด! มึงคิดว่าพี่เขาจะยอมให้มึงเป็นฝ่ายทะลุทะลวงรึไง?’



“กูถึงต้องโทรมาให้พวกมึงช่วยคิดนี่ไง!”



สองแฝดสาวที่รับรู้ความเครียดของเพื่อน นั่งคิดก็แล้ว นอนคิดก็แล้ว ตีลังกาคิดก็แล้ว ก็ไม่เห็นลู่ทางที่อีเพื่อนรักนี่มันจะประสบความสำเร็จในชีวิตคู่เลยสักนิด



‘เออ!’



แฝดผู้พี่ตบเข่าฉาดด้วยท่าทางปิ๊งไอเดียบรรเจิด จนแฝดผู้น้องที่อยู่เคียงข้างและอีเจ้าทุกข์ที่อยู่บ้านข้างๆ ถลาหูผึ่งรอคำตอบอย่างสนอกสนใจ



‘มึงภูมิใจในลูกชายของมึงนักไม่ใช่เหรอ? มึงก็อ้างไปเลย ใครใหญ่ได้ขยี้เว่ย!!”



“....”



‘มึงเงียบทำไมวะอีเอ็มมี่?’



“แบบว่า...ที่ได้แตะๆ นิดหน่อยคราวที่แล้วอ่ะ...”



เอ็มทำเสียงกระเง้ากระงอด เอานิ้วเขี่ยกระจกเล่นเหมือนสาวน้อยผู้ไร้ซึ่งความมั่นใจ



‘มึงอย่าบอกนะว่า…’



“อือ...”



ตุ๊ดข้างบ้านก้มหน้ายิ้มเขินอายเคล้าความภาคภูมิใจอยู่ที่มุมปาก ฝ่ายน้องเมเม่กับน้องมาม่าสดับความนัยดังนั้นก็กรีดร้องเป็นคนทรงโดนผีเข้าทันที



‘โอ๊ยยยย กูก็ว่าแล้วทำไมชะนีถึงติดพี่แมนนัก! มีของดีนี่เอง!!’



‘กูอิจฉามึงยิ่งนัก อีเมียทาส! มึงยอมเห๊อะ! เชื่อกู! ยิ่งเจ็บมากยิ่งสยิวมากนะมึง!’




สองสาวกรี๊ดกร๊าดไปก็โน้มน้าวเพื่อนซี้ไป แต่เอ็มก็มิยอมทิ้งความตั้งใจที่มีมาแต่ครั้งบรรพกาล ยังไงวันนี้กูต้องป่นปี้พี่แมนให้ได้!



แกร๊ก!



“เฮ้ย! แค่นี้ก่อนนะ!”



เอ็มรีบตัดสายเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ คุณผัวรักก้าวออกในชุดนอนลายหมีสีครีมแบบเดียวกับที่เจ้าของห้องใส่อยู่ ซึ่งพี่แมนใส่แล้วดูเหมาะกับเจ้าตัวมากกว่าอีเจ้าของเป็นล้นพ้น 



“มึงจะนอนเลยป่ะ?”



พี่แมนถามแล้วนั่งปุลงบนเตียง ฝ่ายเอ็มก็รวบรวมความกล้าก้าวขึ้นเตียงตัวเองแล้วกอดเอวพี่แมนจากด้านหลังไว้หลวมๆ พร้อมกระซิบข้างใบหูนุ่มด้วยน้ำเสียงที่เจ้าตัวจงใจดัดให้รัญจวนที่สุด



“ฟ้ามืดแล้วนะ”



เหมือนพี่แมนจะรับรู้ถ้อยทวงสัญญานั้น แก้มใสๆ จึงเรื่อสีขึ้นอย่างน่าจุมพิต ก่อนที่เจ้าตัวจะหันหลังไปเผชิญหน้ากับคุณภรรยาด้วยสีหน้ากึ่งหนักใจ



“จะทำจริงๆ เหรอ?”



เอ็มหายใจสะดุด ย...อย่ามาตาแบ๊ว ฟีลลิ่งโมเอ้ และน้ำเสียงน่าสงสารแบบนี้ใส่เค้านะ! คะ...เค้าไม่ตกหลุมหรอก! เมียรักของคนโมเอ้รีบหลบสายตาก่อนจะถูกอำนาจแบ๊วครอบงำจนใจอ่อน แล้วกระแอมไอพอเป็นพิธีพร้อมปลอบตัวเองว่าไม่ได้คราวนี้ลูกมึงคงเหี่ยวเหงาเป็นถั่งเช่าเป็นแน่



“มันก็ถึงแก่เวลาอันสมควรแล้วไม่ใช่เหรอ?”



พี่แมนสดับดังนั้นก็หลุบตา กัดริมฝีปากล่างแดงๆ อย่างไม่ได้จงใจยั่ว เพียงแต่กำลังคิดหาวิธีแก้ปัญหาตรงหน้าอยู่ วันนี้ทั้งวันอีเอ็มมี่ก็เกาะติดไม่ปล่อย จนเขาไม่มีเวลาเสิร์ชกูเกิ้ลหา How to ขยี้ หรือแม้แต่โทรถามไอ้สองหน่อสมุนรักผู้มีประสบการณ์



พี่แมนช้อนตาโตๆ มองหน้าเมียรักที่ดูจะพร้อมเต็มที่สำหรับกิจกรรมยามฟ้ามืดวะ เอาวะ! ไหนๆ เมียเขามันก็ร่ำร้อง แถมพี่แมนก็อยากจะไถ่โทษเรื่องกีตาร์ อะไรสนองได้สนองให้ละกัน



“โอเค ไปปิดไฟก่อน”



แป๊ก!



เสียงสวิซต์ดังขึ้นทันทีที่พี่แมนสั่งจบ ไฟในห้องดับลงเหลือเพียงแสงจันทร์ที่ส่องลอดช่องม่านเข้ามา เจ้าของห้องที่กระดี๊กระด๊าใจเต้นตึกตักอย่างตื่นเต้นรีบกระโดดขึ้นเตียง หมายมาดจะแปลงร่างเป็นหมาป่าขย้ำเนื้อลูกแกะสถาปัตย์ให้สาแก่ใจ แต่พอตัวแตะเตียงปุ๊บ! แรงกดอันทรงพลังๆ ก็กดทับลงมาตรึงร่างทั้งร่างให้นอนแผ่ลงบนเตียงอย่างไม่อาจขยับหนีได้



เห้ย! ลางร้ายแล้วเห้ย!



“พ...พ...พี่แมน”



อีเอ็มมี่เรียกชื่อผัวรักเสียงกระเส่า ขนลุกชันไปทั่วร่างกับสัมผัสแผ่วหวิวตรงต้นคอ ทักษะชำนาญการจนน่าตกใจของคุณสามีเล่นเอาอีเอ็มมี่ใจหายวาบ ที่สั่นนี่ไม่ได้เสียวนะ กูกลัว!



“พี่แมน...เดี๊ยว!”



เผลอแปบเดียว พี่แมนดึงกางเกงนอนหลุดจากปลายเท้าลอยหวือไปอีกฟากฝั่งของเตียง เอ็มหน้าซีดเผือด มองโพสิชั่นตัวเองที่แยกขาปล่อยให้ตัวพี่แมนแทรกกลางมาอย่างน่าหวาดเสียว ก่อนจะมองหน้าพี่แมนที่แปลงร่างจากแมวน้อยเป็นเสือหนุ่มกลัดมันที่พร้อมจะเคี้ยวหมาป่าตัวโตๆ ลงท้องในคำเดียว



เอ็มเหงื่อแตกซิกๆ หายใจหอบอย่างตื่นกลัว ถ้าปล่อยสถานการณ์ไหลต่อไปในทิศทางนี้ กูได้ตกเป็นเมียพี่แมนทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติแน่ แต่ในขณะที่เอ็มเค้นหาวิธีเอาตัวรอดอย่างเอาเป็นเอาตาย ก็ต้องสะดุ้งเฮือกจากแรงบีบเน้นๆ บนแก้มก้นเด้งๆ เหมือนลูกชิ้นปลา



“นิ่มดีเนอะ~!”



เหี้ย~!! ขนาดมึงทำเสียงหื่นยังน่ารักเลยอ้ะ!



และระหว่างที่ตุ๊ดผู้ตกเป็นเบี้ยล่างเผลอเคลิ้มไปชั่ววินาทีนั้นเอง พี่แมนก็จับมันแหกขาในท่าเตรียมพร้อม เล่นเอาเอ็มแทบกรี๊ดออกมาเป็นภาษาตุ๊ด



“แบบนี้มันไม่ถูกนะพี่แมน!!”



พี่แมนชะงัก มองส่วนล่างด้วยแววตาสงสัยแล้วก็ขมวดคิ้ว มัน...ทำยังไงวะ?



“กูทำไม่ถูกเหรอ?”



“ไม่ถูก!!”



เอ็มยืนยันหนักแน่น แล้วรีบชักขาหนีเซฟความปลอดภัยให้ตัวเอง ฝ่ายพี่แมนก็รู้สึกเสียความมั่นใจจนแทบเซ เหมือนโดนเมียด่าว่าไร้น้ำยา นกเขาไม่ขัน ล่มปากอ่าว อะไรเทือกๆ นั้นเลย



พี่แมนทำหน้าบึ้ง ส่วนเอ็มที่จับขวัญที่กระเจิงไปทั่วกลับเข้าร่างแล้วตั้งสติ ก่อนจะหันไปโอบเอวพี่แมนที่นั่งหันหลังให้แบบให้รู้ว่ากูงอน สะบัดตัวออกอย่างไม่นึกอย่างจะเสวนาด้วยตอนนี้ แต่เอ็มก็ไม่ยอมปล่อย



“พี่แมน...”



“ใช่สิ! กูไม่เคยมีเมียเป็นตุ๊ดนิ! จะรู้ได้ไงว่าต้องทำไงบ้าง ไม่ได้ประสบการณ์สูงเหมือนมึงนี่!”



ประชดประชันพอเป็นพิธีแล้วก็สะบัดหน้าหนีไปทางอื่น เอ็มที่รู้ตัวว่าทำผัวรักงอนเข้าให้แล้วก็รีบกดจูบบนต้นคอขาวๆ แทนการง้อทันที



“ใครบอก~ พี่แมนเป็นผู้ชายคนแรกของผมเลยนะ”



ไม่ได้โกหกนะ แต่ชะนีไม่นับ



“อย่ามาโกหก ถ้านี่ครั้งแรกจริงแล้วมึงรู้ได้ไง?”



มันก็เป็นเรื่องที่ผู้ชายทุกคนเขาก็รู้กันป่าวว้า? ถึงเอ็มจะไม่ค่อยเข้าใจความอินโนเซนต์ในเรื่องที่ไม่เข้ากับตำแหน่งแกนคณะสถาปัตย์ของพี่แมนนัก แต่มันก็เลือกที่จะแถตามน้ำไปก่อนที่เขาจะงอนยาวไปกว่านี้



“ก็อีเม่กับอีม่าไง มันมาแชร์ประสบการณ์ให้ฟังอ่ะ”



พี่แมนรู้ดังนั้นก็แอบด่าพี่งอกกับพี่เงิบในใจว่าไม่เคยจะมาแชร์บ้างเลย แต่อย่างว่า...ทั้งคณะรู้ดีว่าเขาเกลียดเรื่องแบบนี้ขนาดไหน ไอ้ที่จะมีมาให้ได้รับได้รู้เลยพลอยเงียบหายไปเสียหมด



“กู...เป็นคนแรกของมึงจริงเหรอ?”



เอ็มฉีกยิ้มหวานๆ ส่งให้คนถาม



“จริงสิครับ เพราะงั้นช่วยอ่อนโยนกับผมหน่อยนะ”



เท่านั้นแหละ พี่แมนก็กลั้นยิ้มแทบไม่อยู่ ทั้งสีหน้าทั้งแววตาแสดงออกถึงความภาคภูมิใจอย่างปิดไม่มิด



“กูต้องทำไงบ้างอ่ะ?”



พี่แมนถามอ้อมแอ้ม ซึ่งก็เข้าทางไอ้จิ้งจอกที่ปิ๊งไอเดียขยี้พี่แมนขึ้นมาพอดิบพอดี มันจัดแจงจับพี่แมนถอดเสื้อผ้าแล้วนอนแผ่ลงไปบนเตียง ตามซ้ำด้วยจูบหวานซ่านปนร้อนแรงชนิดที่ทำให้พี่แมนสมองขาวโพลน นิ้วนุ่มๆ ไม่สมกับคนเล่นกีตาร์เขี่ยไล้ตุ่มไตแดงสวยที่ยอดอก พี่แมนจะผละหนีตามสัญชาตญาณแต่เมื่อรู้ว่านี่เป็นการแสดงออกทางความรักอย่างหนึ่งที่เขาควรมอบให้คนเป็นเมีย พี่เธอก็เลยยอมนอนนิ่งให้อีเอ็มมี่มันจับ มันจูบ มันคลึง มันเขี่ย มันบีบ และมันอื่นๆ ได้ตามใจชอบ



“อ๊ะ!”



เสียงแรกหลุดออกมาเมื่อปากชื้นๆ ของร่างด้านบนไล้เลียเม็ดทับทิมสีสวย พร้อมกับมืออุ่นๆ ที่ลากผ่านลงไปยังจุดสงวนขนาดไม่ธรรมดาของพี่แมน เอ็มกรีดนิ้วผ่านเบาๆ พอให้สยิว ก่อนจะกอบกุมไว้แน่นแล้วขยับชักพาอารมณ์ของพี่แมนให้ค่อยๆ ก่อตัวเป็นไอร้อนๆ เหมือนหม้อน้ำตั้งไฟที่ถูกปิดฝาไว้



พอพี่แมนเริ่มหายใจติดขัด เป็นสัญญาณบอกให้คนกระทำรู้ว่าอีกฝ่ายลอยเข้าสู่ความรู้สึกลอยล่องที่สติจะไม่สามารถรับรู้ได้เต็มที่แล้ว ตุ๊ดจิ้งจอกก็แอบบีบเจลใส่นิ้ว ลากลงต่ำกว่าเดิม ค่อยๆ นวดคลึงปากทางเข้าแล้วสอดเข้าไป



“โอ๊ย!”



โครม!!



พี่แมนร้องลั่นด้วยความเจ็บ ก่อนจะยกเท้ายันพุงเมียรักโครมใหญ่จนลอยหวือตกเตียงไปอย่างทั้งเจ็บทั้งจุก คนที่ถูกประทุษร้ายกะทันหันก็ตะกายขึ้นเตียงมาในสภาพบอบช้ำ



“พี่แมนทำไรอ้ะ?”



“มึงแหละทำเหี้ยไร? จะดีท็อกซ์กูเรอะ?”



คนเจ้าเล่ห์ที่ตะกายขึ้นเตียงมาได้สำเร็จ ก็จูบปากแดงของคุณสามีไปหนักๆ อย่างหมั่นเขี้ยว



“ผู้ชายกับผู้ชายเขาก็ทำงี้แหละ”



“แต่มึงเป็นตุ๊ด!”



“เหมือนกันแหละ!”



พี่แมนทำหน้าเหมือนแมวเอ๋อแดกไปสิบวิฯ ก่อนจะชี้ไปยังลูกชายน้อยๆ ของเมียรักที่ตื่นตัวเต็มที่แล้วชี้มาที่ร่องหลืบของตัวเองอย่างทวนถาม เอ็มพยักหน้าช้าๆ แต่เน้นย้ำหนักแน่น เล่นเอาพี่แมนเหวอแดกไปอีกรอบ



“ใช่เหรอวะ?”



แกนคณะผู้ซึ่งได้รับความรู้ใหม่ที่คาดไม่ถึงหมาดๆ ถามเสียงแผ่ว



“อื้อ!”



เอ็มพยักหน้าอีกที ทำประหนึ่งว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ มิใช่เรื่องที่น่าตกใจแต่อย่างใด



“แปลว่า...”



พี่แมนยังไม่หายสับสนดี



“แปลว่าไอ้เงิบกะไอ้งอกก็ทำแบบนี้ด้วยเหรอวะ?”



เอ็มแอบไขว้นิ้วให้ข้างหลังแล้วตอบรับด้วยน้ำเสียงโคตรมั่นใจอีกรอบ



“อื้อ!!”



ถึงตำแหน่งการเล่นมันจะต่างกันไปหน่อยก็เหอะ



ระหว่างที่พี่แมนยังมึนงงกับความรู้ใหม่ เอ็มก็จัดแจงประคองพี่แมนลงนอนเหมือนเดิมแล้วเริ่มต้นประกบปากสร้างบรรยากาศขึ้นมาใหม่ พอถูกจูบเข้าไป พี่แมนก็ชักจะเคลิ้มๆ ลืมเรื่องที่ต้องใคร่ครวญว่ามันใช่หรือไม่ใช่ไปเสียสิ้น เอ็มก็งัดทุกเทคนิคที่สะสมไว้ทุกอย่างขึ้นมาใช้ให้พี่แมนส่งเสียงครางหวานอย่างเคลิบเคลิ้ม ยิ่งขั้นตอนที่ต้องเตรียมความพร้อมให้ช่องทางที่ไม่เค๊ยไม่เคยของพี่แมนก็ยิ่งเบามือเป็นพิเศษจนคนที่นอนตัวแดงอยู่ใต้ร่างรู้สึกเพียงความอึดอัดแปลกปลอมเท่านั้น



เมื่อเห็นว่าสุดที่รักพร้อมสำหรับอะไรที่ใหญ่กว่านิ้วแล้ว เอ็มก็โน้มตัวลงไปจูบหนักๆ ดึงความสนใจไว้ก่อนจะค่อยๆ ผลักไสตัวเองเข้าไปในส่วนคับแคบของสามีอย่างอ่อนโยนที่สุด



“อื้อ~!”



พี่แมนขากระตุกจะยันความเจ็บปวดให้กระเด็นไปอีกรอบ แต่เอ็มรั้งขาเนียนไว้ได้ทันก่อนจะกระซิบปลอบข้างหูคนที่หายใจหอบทั้งที่ไม่ได้ทำอะไร



“ทนนิดเดียวนะครับ”



คนเด็กกว่าบอกเสียงพร่า ซึ่งพี่แมนก็อยากจะเถียงเหลือเกินว่ามันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แต่เกิดเป็นลูกผู้ชายต้องอดทน ถ้าแค่นี้ยังยอมเพื่อความสุขเมียไม่ได้ จะเป็นผัวที่ดีได้ยังไง?



ส่วนแข็งขืนค่อยๆ จมหายเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ จนหมดสิ้น เอ็มทิ้งร่างแช่ไว้ให้พี่แมนได้ปรับตัวและรับแรงตอดหนักๆ จากคนไร้ประสบการณ์อย่างเสียดเสียว



“พี่แมน...”



“อือ...”



คนถูกเรียกครางเครือตอบ มันรู้สึกเหนื่อย เหนื่อยยิ่งกว่ากระทืบคนอื่นเสียอีก



“ขยับนะ?”



“ฮื่อ...กูไม่รู้”



พี่แมนอยากบอกต่อเหลือเกินว่า มึงจะทำอะไรก็ทำเถอะ แต่สมองก็สั่งการช้าลงจนน่าใจหาย ความอึดอัดในร่างกายค่อยๆ ขยับเข้าออกในส่วนคับแคบ พี่แมนหวีดร้องดังเป็นช่วงๆ เมื่อคนด้านบนเผลอกระแทกหนักอย่างยั้งไม่อยู่ ดวงหน้าหวานซุกซบไปกับหมอนใบใหญ่ ผมเผ้ากระจายยุ่งเหยิงทว่ากลับดูเซ็กซี่อย่างประหลาด มือเรียวขยำผ้าปูที่นอนจนแทบขาดติดมือ



“อื้อ...ฮือ...อึก...”



“ดีไหมครับ? ดีไหม?”



“มะ...ไม่รู้ อ๊ะ...อือ...”



ยิ่งสัมผัสภายในชัดเจนมากขึ้นเท่าไหร่ พี่แมนก็เหมือนหูพร่าตาลายพูดอะไรไม่รู้เรื่อง ยิ่งถูกเมียรักโถมแรงเข้าหาพี่แมนก็หลุดเสียงครางเย้ายวนจนอีกฝ่ายแทบทนไม่ไหว ยิ่งทำมากเท่าไหร่ก็ยิ่งโหยหามากขึ้นเท่านั้น เอ็มมองใบหน้าเปี่ยมอารมณ์ของสามีที่นอนระทดระทวยอยู่ใต้ร่างก่อนจะแลบเลียริมฝีปากเบาๆ แล้วอดไม่ได้ที่จะกัดต้นคอขาวๆ เพื่อสร้างรอยอย่างหมั่นเขี้ยว



“งือ....อ๊ะ...เร็ว..ไป...อ๊ะ!”



“ซี้ดด!”



“อื้อ!!”





พี่แมนแทบหยุดหายใจเมื่อถูกเร่งเร้าจนถึงขีดสุดของอารมณ์ มันต่าง...ต่างจากตอนทำกับผู้หญิงมาก เป็นความสุขที่ต่างกัน สัมผัสที่ต่างกัน ไม่รู้จะอธิบายได้ยังไง หรือฟันธงได้ว่าแบบไหนดีกว่า แต่ที่แน่ๆ ถ้าทำกับผู้หญิงคงไม่เหลือคราบเหนียวไว้ในตัวแบบนี้แน่



“พี่แมน...”



“อือ...”



พี่แมนหมดแรงจะตอบรับ ทั้งๆ ที่เขาหมดสภาพอย่างชัดเจนแบบนี้ทำไมเมียเขามันถึงได้ดูสดชื่นนักวะ?



“อีกรอบนะ...”



สาบานได้เลยว่ากูเปล่าอนุญาตนะ กูแค่ไม่มีแรงปฏิเสธเท่านั้นเอง...









โปรดติดตามแอ๊บต่อไป



#แอ๊บรัก



Talk~*
โถถถถถถถถถถถ พี่แมนของเค้า
ไม่รู้จะสงสาร จะขำ หรือจะหื่นก่อนดี เค้าสับสน!

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
อยากให้พี่แมนกินเอ็มบ้างอ่ะ พออ่านตอนนี้แล้วรู้สึกแบบนี้เลย พลัดกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่แมนช่างไม่รู้อะไรเลย โดนซะแล้ว อิอิ

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ kokoro

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2
ถถถ พี่แมน โดนหลอกซะแล้ว
แต่แบบนี้ก็ดีค่ะ
เป็นสามีต้องยอมเพื่อความสุขเมียเนอะ 555

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
ตลกพี่แมนอ่ะ

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
กรี๊ดดด ในที่สุดดวันนี้ก็มาถึงง 555 สงสารก็สงสารแต่สะใจมากกว่า พี่แมนยอมโดนกดแหละดีแล้ว ให้เอ็มอยู่เหนือบ้าง เอ็มโดนพี่แมนเล่นงานมาเยอะเจ็บมาเยอะ เพราะงั้น พี่แมนยอมเป็นเมียไปนะคะ 55555555

ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

ออฟไลน์ Januarysky

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 507
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
คนไม่เคยก็โพซิชั่นนี้แหละพี่แมน
ต้องซ้ำบ่อยๆ ด้วยนะถึงจะชิน
พี่งอก พี่เงิบก็แบบนี้แหละพี่ (ตบหลังพี่แมนปุๆ พร้อมชูสองนิ้วสู้ต่อไป)
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก ไม่รู้จะขำหรือสงสารดี
 :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
งานนี้จะถึงขั้นแตกหักแบบตำนานคณะไหมหนอ

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10

ออฟไลน์ missredlip

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
แอ๊บที่ 17: ความลับนี้ต้องเหยียบให้มิด



ฟ้าสางแล้ว...



แต่สำหรับพี่แมนนี่ต้องเรียกว่า ‘ฟ้าเหลือง’ นะ เพราะจนตะวันแผดแสงลอดม่านมาส่องตูดงอนๆ ใต้ผ้านวมแล้วพี่ท่านก็ไม่มีทีท่าว่าจะลุกออกจากที่นอนไหว ตรงกันข้ามกับเขาที่สดชื่นกระปรี้กระเปร่ายิ่งกว่าปลากระดี่ได้น้ำเสียอีก



แต่ถึงอย่างนั้น ไอ้จิ้งจอกก็ไม่อาจยินดีปรีดาได้นาน เมื่อตระหนักได้ว่าไอ้เรื่องโปปดชะมดเช็ดเมื่อคืนมันอาจจะถูกเปิดเผยเมื่อไรก็ได้ และถ้ามันถูกเปิดเผยเมื่อไร...เขาอาจจะไม่เหลือซากศพให้อีเมเม่กับอีมาม่าเอาไปทำพิธีเลยก็เป็นได้ ยิ่งคิด ตุ๊ดจอมปลอมยิ่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ก่อนจะคลายออกได้เมื่อรับรู้ถึงแรงโอบจากด้านหลัง



“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้นล่ะ?”



ใบหน้าน่ารักแบบที่เขาชอบเกยไว้บนไหล่จากด้านหลัง คนถามถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยทั้งที่สีหน้าของตัวเองก็ซีดเซียวไม่สู้ดีนัก



“เปล่าครับ”



เอ็มตอบเสียงอ่อย ขืนพูดความจริงออกไป...มังกรน้อยๆ ของกูได้กลายเป็นอาหารเป็ดแน่



“กูเป็นคนรับผิดชอบนะ กูได้มึงแล้ว กูไม่ทิ้งมึงหรอก”



แต่ดูเหมือนพี่แมนเธอจะตีความจากสีหน้าเมียรักผิดพลาดไปนิดหน่อย เอ็มเลยได้แต่ยิ้มหวานส่งไปให้ เขาไม่ได้ดีใจที่ถูกปฏิบัติด้วยเหมือนผู้หญิง แต่ดีใจที่คำพูดของพี่แมนแสดงออกว่ารักเขามากขนาดไหนต่างหาก



“พี่แมนจะนอนต่อไหม?”



“อืม ปวดเอวมากเลยอ่ะ”



“งั้นเดี๋ยวเค้านวดให้นะ”



พี่แมนเหล่ตามองเมียตุ๊ดอย่างไม่ไว้วางใจ



“นวดอย่างเดียวนะมึง”



เอ็มรับคำเป็นมั่นเหมาะ พี่แมนจึงยอมให้มันบีบๆ นวดๆ คลายปวดเมื่อย ดูท่าจะนวดให้แม่มันบ่อย น้ำหนักมือกำลังดีเชียว นวดไปนวดมาพี่แมนก็เคลิ้มหลับไปอีกรอบ เอ็มจึงปล่อยให้สุดที่รักนอนพักเอาแรงไปก่อน ไม่งั้นพรุ่งนี้อาจจะหอบสารร่างไปเรียนไม่ไหวเสีย



.

.

.



แก๊งค์ปีสี่แห่งสถาปัตย์ยังคงครองพื้นที่ชั้นบนของโรงอาหารอาคารเรียนรวมโดยไม่มีใครริอาจมาแย่งเช่นเคย ผู้ชายอยู่ด้วยกันกลุ่มใหญ่ก็ย่อมส่งเสียงดังน่ารำคาญเป็นเรื่องธรรมดา แต่ดูเหมือนวันนี้ท่านหัวโจกจะเงียบผิดวิสัยจนสมุนข้างกายต้องเอ่ยปากถาม



“แมน มึงเป็นไรวะ?”



พี่งอกที่กำลังเคี้ยวข้าวคลุกกะปิเอ่ยปากถาม ดูสีหน้าแกนคณะวันนี้ก็ซีดๆ เหมือนคนไม่สบายอยู่



“ปวดเอวว่ะ”



“ไปทำไรมาวะ?”



พี่เงิบที่กำลังกินราดหน้าปลากะพงถามต่อทันที



“......................”



“หน้าแดง...ท่านแกนหน้าแดงเว่ย!”



พี่งอกยิ้มล้อ เชื่อได้เลยว่าไอ้สองตัวนี้ต้องรู้เรื่องจากเมียกุมารของพวกมันแล้วแน่ๆ ล้อมากเดี๋ยวกูเอาก๋วยเตี๋ยวต้มยำกรอกปากซะเลยนิ! พอถูกสายตาคาดโทษ พี่งอกก็จำต้องสงบปากสงบคำแต่มิวายเอียงตัวเข้ามาใกล้กระซิบให้ได้ยินกันแค่สองสามคน



“มันต้องอย่างนี้สิวะ! เมียเรียกร้องไม่สนอง ใครเขาจะว่าเราไม่มีน้ำยาได้”



“แต่สนองบ่อยๆ ก็ไม่ไหวนะ ปวดเอวว่ะ พวกมึงเป็นมั่งไหม?”



สองสมุนทำหน้าครุ่นคิดไปซักครู่ ก่อนจะเอ่ยตอบตามประสบการณ์



“ก็มีบ้างนะ ถ้าหลายยก ว่าแต่อีเอ็มมี่มันขอมึงกี่ยกล่ะ?”



ท่านแกนฯ ทำหน้าระลึกชาติอยู่สักพักก็ยกมือซ้ายขึ้นมากางออกทีละนิ้วจนครบห้า ก่อนจะแถมนิ้วโป้งมือขวาไปอีกหนึ่ง



“อื้อหือ~ เมียมึงนี่มันเด็ดว่ะ! น้องม่าของกูพอขึ้นยกสามก็เหนื่อยจนแทบสลบแล้ว”



“ทำไมน้องเม่ของกูไม่เป็นงี้บ้างวะ?”



พอได้ยินเพื่อนรักสรรเสริญเมีย พี่แมนก็อดจะยิ้มภาคภูมิอยู่ในใจไม่ได้ แต่พอนึกถึงความเจ็บร้าวหลังผ่านช่วงเวลาแห่งความสุขไปแล้ว พี่แมนก็ตั้งปณิธานในใจว่าทางที่ดีอย่าปล่อยให้มันเรียกร้องบ่อยนักจะดีกว่า



.

.

.



แกนคณะสถาปัตย์ที่เพิ่งกลับถึงหอในเวลาดึกดื่นค่ำคืนเนื่องจากต้องอยู่ประชุมละครเวทีประจำปีขึ้นลิฟต์มายังชั้นที่ตัวเองพักอยู่ก่อนจะเคาะเรียกเมียรักเพราะขี้เกียจไขประตูห้องเข้าไป เอ็มที่อยู่ชุดนอนคิกขุไม่สมตัวเปิดประตูออกมารับพร้อมรอยยิ้มเอาใจ แต่พอพี่แมนจะเดินเข้าห้องมันกลับขวางไว้ไม่ยอมให้เข้าไปง่ายๆ



“มึง...วันนี้กูเหนื่อยนะ”



“จ่ายค่าบัตรผ่านประตูมาก่อน”



พี่แมนกอดอกหมับ เชิดหน้ามองตุ๊ดยักษ์ที่ยืนเฝ้าประตูด้วยสายตากึ่งไม่พอใจ



“กูเป็นเจ้าของห้องนะ”



“แต่นี่เมียเจ้าของห้องนะ”



คนที่บอกว่าตัวเองเหนื่อยหลุดยิ้มทันที เอากะมันสิ...ตกเป็นของกูข้ามคืนเดียวมันอ้างสิทธิอย่างไม่กระดากปากเลย จะบอกว่าหน้าด้านก็รุนแรงไป ต้องพูดว่ากล้าแสดงออกเกินมาตรฐานจะดูถนอมน้ำใจมากกว่า



“เท่าไหร่ล่ะ?”



พี่แมนก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าวันนี้เมียรักมันจะงัดอะไรมาเล่น



“บัตรมีสองราคานะ”



“ว่ามา”



“บัตรถูกจ่ายด้วยการหอมแก้ม เข้าห้องแล้วเดี๋ยวเมียนวดให้”



อืม...ข้อเสนอน่าสนใจ



“แล้วบัตรแพงอ่ะ?”



“บัตรแพงจ่ายด้วยการจุ๊บปาก เข้าห้องแล้วได้ปล้ำเมีย”



พี่แมนมองประกายตาหื่นวาบของเมียรักแล้วเลือกราคาบัตรได้โดยไม่ต้องเจียดเศษเสี้ยวของเซลล์สมองไปคิดเลย



“กูเลือกบัตรถูก”



“บัตรถูกหมด เหลือแต่บัตรแพงอ่ะ”



แกนคณะไม่รู้จะขำหรือจะเครียดดี อยากจะถามมันเหลือเกินว่าคิดนานไหมมุกนี้? คือจะล่อลวงให้กูปล้ำมึงให้ได้ใช่ไหม? รู้จักผัวมึงน้อยไปแล้วอีเอ็มมี่!



“งั้นกูเอาบัตร VIP”



“บัตร VIP ไม่มีนะ”



เอ็มรีบค้าน จากที่กระหยิ่มยิ้มย่องอย่างเป็นต่อเมื่อครู่ชักจะเริ่มแกว่งเมื่อพี่แมนเธอไม่คิดจะยอมง่ายๆ



“มีสิ จ่ายด้วยตีนกูนี่ แล้วคืนนี้กูจะหนีไปนอนห้องไอ้งอก!”



“พี่แมนอ้า~”



คนเจ้าเล่ห์อวดครวญเมื่อล่อลวงสุดที่รักไม่สำเร็จ แต่พี่แมนท่านก็ไม่คิดจะใจอ่อน...เพราะถ้าใจอ่อนพรุ่งนี้กูก็ไม่ได้ไปเรียนน่ะสิ!



“มึงจะขายบัตรถูกให้กูดีๆ หรือจะให้กูบังคับขายบัตร VIP เลือกเอา”



หลังจากกระเง้ากระงอดอีกพักใหญ่แล้วพี่แมนก็ยังไม่ยอมใจอ่อน เอ็มเลยต้องจำใจขายบัตรถูกให้พี่แมนไปในที่สุด เจ้าของห้องมองซ้ายมองขวาให้แน่ใจว่าไม่มีคนมองเห็น ก่อนจะเขย่งตัวหอมแก้มเมียรักฟอดใหญ่ให้มันเปรมจนยิ้มแป้นยอมเปิดทางเข้าห้องหอให้เขาแต่โดยดี พี่แมนอาบน้ำชำระร่างกายจนพอคลายความเมื่อยล้าแล้วก็ออกมานอนบนเตียงให้เมียบีบนวดให้อย่างสุดแสนสบายกาย มองหน้าขาวๆ น่ารักๆ ของมันไปด้วยก็ยิ่งสบายใจ นี่ถ้าตัดความหื่นออกจากสมองมันเสียหน่อยนะ มันจะเป็นเมียที่นิสัยเพอร์เฟ็คมาก



“พี่แมนต้องกลับดึกงี้ทุกคืนเลยเหรอ?”



“อืม...ละคร’ถาปัตย์ ปี 4 เป็นแกนหลักอ่ะ”



“............................”



“เหงาอ๋อ?”



เห็นหน้าหมองๆ ของอีเอ็มมี่แล้วพี่แมนก็รู้สึกสงสารไม่ได้ กะเทยเสิ่นเจิ้นนวดไปพลาง ก็ส่ายหน้าให้พี่แมนยิ้มๆ ไปพลาง



“เปล่า...แค่เสียดายที่แบบ เราจะไม่ได้...แบบว่า...”



นั่นไง...พูดยังไม่ทันขาดคำ



พี่แมนดึงขาที่เมียกำลังนวดอยู่ออกมาแล้วจัดการถีบมันลงจากเตียงไปกองกับพื้นอย่างรู้สึกไม่ปลอดภัย



“พี่แมนถีบเค้าทำไมอ้ะ?”



“อีหื่น!! มึงยังมีหน้ามาถามอีก! มึงหยุดคิดเรื่องนี้ไปเลยนะ จนกว่าละครเวทีจะจบ กู! ขอ! งด!”



เหมือนมีสายฟ้าฟาดเปรี้ยงมาดับความหวังน้อยๆ ของเอ็ม เขาทำหน้าช็อคเหมือนโดนพี่แมนฟันแล้วทิ้ง ก่อนจะเริ่มตีบทโศกเป็นนางเอกละครช่องเจ็ด



“ไหนพี่แมนบอกว่าจะรับผิดชอบเค้าไง?”



“มึงจะให้กูรับผิดชอบด้วยการปล้ำมึงอีกเนี่ยนะ?!”



“ก็เค้าอยากโดนปล้ำอ้ะ! เค้าอยากโดนปล้ำ!!”



พี่แมนรู้สึกเหมือนไมเกรนจะกำเริบขึ้นมาเสียดื้อๆ มองเมียรักที่ดีดดิ้นอยู่บนพื้นอย่างปวดกบาล นี่ชาติก่อนกูไปทำอะไรใครไว้วะ ชาตินี้เจ้ากรรมนายเวรถึงได้ส่งเมียที่หื่นผิดปกติมาให้กูเนี่ย!



“ถ้ามึงยังพูดไม่รู้เรื่องนะ กูจะไม่ปล้ำมึงอีกเลย ตลอดชีวิต!!”



“ฮึก...กุซิกๆ พี่แมนใจร้าย~”



“ปิดไฟ นอน!! มึงนอนข้างล่างไปเลยนะ ห้ามขึ้นมา!”



ตัดบทไม่สนใจเสียงคร่ำครวญของเมียรักเสร็จ พี่แมนก็หันหลังคลุมโปงหนีความหื่นทันทีอย่างไม่คิดจะใจอ่อน ทิ้งให้เอ็มนอนคร่ำครวญในชะตาชีวิตเมียทาสรันทดของตัวเองต่อไปอย่างไม่มีใครสนใจ



.

.

.



“มึงนี่น้า~~”



อีเมเม่นึกอยากจะด่าเพื่อนซี้ แต่ยังบัญญัติคำด่าไม่ออกเลยได้แต่กระฟัดกระเฟียดอย่างหาทางออกไม่ได้ ก่อนจะสะกิดคู่แฝดของตัวเองที่นั่งอ่านนิตยสารแฟชั่นอยู่ข้างๆ ให้ด่ามันแทน



“มึงขยี้เขาไปครึ่งโหล! แล้วมึงยังจะมีหน้ามาคร่ำครวญให้พวกกูฟังว่าทำไมเขาไม่ยอมมึงอีกเหรอ? เขายังนั่งเรียนไหว ไม่ต้องแพลงกิ้งจดเลกเชอร์ก็บุญแล้วรึเปล๊า?”



เอ็มที่อุตส่าห์ถ่อมาปรับทุกข์ให้กุมารเพื่อนรักฟังถึงหอเพื่อนหญิง ก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งที่ไม่มีใครเข้าใจ ทำไมอ่ะ? เวลาเรารักใครเราก็อยากจะขยี้คนนั้นบ่อยๆ ใช่ป่ะล่ะ? ใช่ป๊ะล่ะ?



“ลอยหน้าลอยตาไปเถ๊อะ~ นี่กูยังไม่นับประเด็นที่มึงไปหลอกเขาเรื่องผัวๆ เมียๆ นั่นอีก ถ้าเขารู้นะมึงเอ๊ย~~ ไม่ต้องบอกใครนะว่าเรารู้จักกัน พวกกูไม่อยากติดร่างแห!!”



“เออ...พูดถึงเรื่องนี้ พวกมึงเตี๊ยมพี่งอกพี่เงิบให้กูหน่อยสิ”



สองสาวได้ฟังคำขอของเพื่อนแล้วก็มองหน้ากันก่อนจะถอนหายใจ



“จะเตี๊ยมยังไงล่ะมึง พี่งอกกะพี่เงิบเขาก็เข้าใจว่ามึงน่ะเป็นเมียเพื่อนเขา ถึงพี่แมนจะหน้าหวาน ตัวบางขนาดไหน แต่ในสายตาคนทั้งมหาลัยพี่เขาก็แมนเกินร้อยนะมึง ต่อให้เขาคบกับนักเพาะกายก็ไม่มีใครเชื่อหรอกว่าเขาจะเป็นฝ่ายถูกขยี้”



เอ็มพยักหน้าตามอย่างเห็นพ้อง เพราะฉะนั้นสิ่งที่เขาต้องทำก็คือรักษาบทบาทตุ๊ดจำเป็นไว้ให้เนียนและนานที่สุดเท่าที่จะทำได้สินะ!



“มึงก็อย่าชะล่าใจละกัน ยังไงซื้อประกันไว้ซักกรมธรรม์ก็ดีนะ แม่มึงจะได้ไม่ลำบาก”



“มึงไม่ได้แช่งกูใช่ไหมอีเม่?”



อีเม่ส่ายหัว ตีสีหน้าเห็นอกเห็นใจแล้วตบไหล่เพื่อนปุๆ อย่างแนบเนียน



“ช่วงนี้พี่แมนกลับดึกนี่ พี่งอกกับพี่เงิบก็เหมือนกัน ถ้ามึงเหงา...กลับมานอนนี่ก็ได้นะ”



เอ็มนิ่งคิดไปสักพักก่อนจะส่ายหน้า



“ไม่ล่ะ ถ้ากูไม่อยู่ที่ห้อง มีหวังพี่แมนกลับมาปุ๊บทิ้งตัวนอนน้ำท่าไม่อาบแน่ กูอยู่รอเขากลับน่ะดีแล้ว”



“มึงนี่นับวันจะเหมือนเมียพี่เขาไปจริงๆ แล้วนะ”



อีม่าที่นอนอ่านนิตยสารอยู่บนเตียงออกความเห็น ซึ่งฝาแฝดของนางก็พยักหน้าเห็นด้วย



“ก็กูรักพี่เขานี่...”



พูดไป เอ็มก็ทำท่าเอียงอายพอเป็นพิธี ทำเอาเพื่อนตั้งแต่เด็กหมั่นไส้จนอดจะทำเสียงล้อเลียนพร้อมกันไม่ได้



“แหวะ!!”



หลังจากนั้นเพื่อนทั้งสามก็คุยเรื่องสัพเพเหระกันไปตามประสา เม้าท์ตั้งแต่เรื่องเพื่อนในคณะ เรื่องคุณแฟน ไปจนถึงเรื่องละครหลังข่าว



“อีเม่~ กูใส่แบบนี้ให้พี่เงิบดูดีเปล่าวะ?”



แฝดผู้น้องแชร์นิตยสารหน้าที่เธอกำลังดูอยู่ให้แฝดผู้พี่และคุณเพื่อนดู ก่อนจะถามความคิดเห็น ภาพแฟชั่นในเช็ตที่ว่าเป็นรูปนางแบบผิวสีแทนหุ่นเลอเลิศในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่โคร่งสีขาว นั่งชันเข่าโชว์เรียวขาเซ็กซี่แบบเก๋ๆ



“ขามึงสั้นกว่าเขาเยอะนะอีม่า”



“ขามึงก็สั้นเท่ากูนี่แหละ อีเม่!!”



คนเป็นน้องเถียงกลับอย่างอารมณ์เสีย ในขณะที่บุคคลที่สามยังจ้องภาพในนิตยสารตาเป็นมัน



“อยากเห็นพี่แมนใส่อย่างนี้จัง”



ไม่ต้องเดาเลยว่าป่านนี้ในสมองหื่นๆ จะจินตนาการล่องลอยไปถึงดาวไหนแล้ว ยิ่งมันเผยรอยยิ้มจิ้งจอกอยากกินลูกแกะที่มุมปากแบบนี้ด้วยแล้ว ฟันธงได้เลยว่าในหัวมันต้องมีแผนการชั่วร้ายเป็นแน่



“นี่มึงไม่ได้กำลังคิดอะไรแผลงๆ อยู่ใช่ไหม?”



“หึหึ”



เอ็มตอบคำถามของเพื่อนด้วยเสียงหัวเราะไม่น่าไว้วางใจ ฝ่ายเพื่อนรักสองคนก็ได้แต่ภาวนาในใจว่าอย่างน้อยก็อย่าให้พี่แมนลงโทษมันถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลอีกรอบเลยเถอะ





โปรดติดตามแอ๊บต่อไป



Talk~
ขอโทษที่มาช้าจ้า ติดธุระนิดโหน่ยยย

ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
พี่แมนรู้ความจริงเมื่อไรจะออกมา โหดมันส์ฮ่า แค่ไหน อยากรู้มากๆๆๆเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เอ็มมี่มันหื่นจริงๆๆๆๆๆ พี่แมนคนรักเมีย อิอิ

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
ถถถ พี่แมนผู้คิดว่าตัวเองเป็นผัวทั้งที่โดนขยี้ 55555 ถ้ารู้ความจริงจะดราม่ามั้ยยเนี่ยกลัวจริงๆ กลัวพี่แมนไม่ยอมให้ขยี้อีก

ออฟไลน์ missredlip

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
แอ๊บที่ 18: ไม่ได้มีแค่ ท. ทหารที่อดทน



พี่แมนอาบน้ำอยู่...



เอ็มที่แต่งตัวเตรียมพร้อมไปมหา’ลัยเรียบร้อยแล้ว ก็นั่งรออยู่บนเตียง อีกเดี๋ยวจะแปลงร่างเป็นสก๊อยซ้อนท้ายฟีโน่ไปเรียน แต่ทว่า...ก่อนหน้านั้นเขามีภารกิจที่สำคัญต่อมวลมนุษยชาติรออยู่



ตุ๊ดเสิ่นเจิ้นเริ่มนั่งกระสับกระส่าย รู้อยู่หรอกว่าสิ่งที่คิดจะทำต่อไปนี้มันเสี่ยงมาก แต่จะทำอย่างไรได้? ความอยากมันมีมากกว่าความกลัว อย่างไรเสียชาตินี้...เขาต้องได้เห็นขาอ่อนพี่แมนใต้เสื้อเชิ้ตตัวเดียวให้จงได้!! หลังจากกำหมัดตั้งปณิธานกับตัวเองอย่างมุ่งมั่นเสร็จ เสียงประตูห้องน้ำก็ดังขึ้นเป็นสัญญาณให้ตุ๊ดคิดการใหญ่เตรียมพร้อม



เจ้าของห้องที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดินออกมากจากห้องน้ำด้วยกลิ่นไอกรุ่น ผิวสีชมพูฝาด ท่อนบนเป็นเสื้อเชิ้ตนักศึกษาพับแขน ท่อนล่างมีผ้าขนหนูคาดขมวดไว้เพราะจะให้ใส่กางเกงใสห้องน้ำก็เกรงว่าชายกางเกงจะเปียก พี่แมนยืนฮัมเพลงหวีผมอยู่หน้ากระจกโดยมิได้รู้สึกถึงความชั่วร้ายจากเมียรักที่ย่องเข้ามาจากด้านหลัง



“อีเอ็มมี่...มึง... เห้ย!!



พี่แมนคว้ามือตะปบผ้าขนหนูที่ถูกกระตุกออกจากเอวด้วยสัญชาตญาณแต่ก็มิทันเมียรักที่ได้ครอบครองผ้าผืนนั้นไปเรียบร้อย เอ็มพุ่งสายตาไปยังเรียวขาขาวๆ ของคุณสามีที่โผล่พ้นชายเสื้อมาอย่างวับๆ แวมๆ ด้วยความความรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัวคล้ายเลือดกำเดาจิไหล



“งี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด”



กูแพ้ของขาวโว้ย~!!



เอ็มกัดผ้าขนหนูกรีดร้องอย่างโคตรฟิน นี่สิ!...นี่สิ! รางวัลของความกล้าหาญ! แม่ง! ขาวจริงโว้ย!!



“งี้ดป้ามึงสิ! เอาผ้าขนหนูกูคืนมา!”



พี่แมนตวาดหน้าแดง อีเมียไม่รักดีนี่เล่นกูแต่เช้าเลย!



“ไม่คืน! ...งี้ดดด งี้ดดดด”



เอ็มเถียงสู้ ตายังไม่ละไปจากขาเปลือยเปล่าของคุณสามี ประกาศให้รู้ตรงนี้เลยว่าวันนี้กูยอมตาย พลีชีพเพื่อขาอ่อน! เซ็กซี่ว้อย!!



“ไม่คืนไม่ได้! แม่ง! มันเอากางเกงกูไปไหนหมดวะ?”



พี่แมนสบถอย่างขัดใจเมื่อเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วไม่มีกางเกงจะใส่สักตัว ทางเดียวที่เขาจะทำได้คือไปแย่งผ้าขนหนูในมืออีเมียชั่วคืนมา แต่พอเขาก้าวเข้าใกล้มันก็ถอยหนี แถมยังทำตาลุกวาวมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีกด้วย



“อีเอ็มมี่ เอาผ้าคืนมา มึงจะหนีไปไหน?!”



แล้วเกมวิ่งไล่จับก็เกิดขึ้นในห้องหอชั้น 7 ของพี่แมน คนหื่นวิ่งเบี่ยงซ้ายหลบขวาอย่างสุดชีวิตทั้งที่ตายังไม่ละไปจากขาขาวๆ ของคุณผัวรักที่ยิ่งวิ่งชายเสื้อมันก็ยิ่งเปิด แล้วพอชายเสื้อยิ่งเปิด อะไรดีๆ ก็ปรากฏสู่สายตาแบบเห็นแล้วฟินไปสามชาติเศษ



“อีเอ็มมี่! หยุด!!”



พี่แมนตะเบ็งเสียงหลังจากวนรอบห้องจนชักจะเหนื่อย ถ้าออกแรงมากกว่านี้มีหวังได้อาบน้ำใหม่อีกรอบแน่



“ไม่หยุด! งี้ดดดดดด”



พอเจอเมียเถียง เส้นเลือดบนขมับพี่แมนก็ปูดขึ้นอย่างสุดโมโห เขาย่างสามขุมเข้าหาเมียรักที่กัดผ้าขนหนูจนแทบขาดแล้วเอ่ยถามเสียงเหี้ยม



“ชอบนักใช่ไหม ขาอ่อนกูเนี่ย?!”



“งี้ดๆๆๆๆ”



เอ็มพยักหน้ารัวๆ พี่แมนได้สดับดังนั้นก็เฟดตัวเองเข้าโหมดดาร์ก แสยะยิ้มงดงามทว่าน่าลนขุกแบบที่นานแล้วไม่ได้เห็นส่งให้อีตุ๊ดคิดสั้นตรงหน้าอย่างไร้ความปรานี



“ชอบนัก กูจัดให้!”



ผัวะ!



“แอ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟ”



เอ็มร้องลั่นตาแทบถลน เมื่อขาอ่อนที่ขาวผ่องเป็นยองใยลอยหวือในอากาศด้วยความเร็วแสงฟาดผัวะมาที่ก้านคอของกะเทยไร้สมองแบบไม่ยั้งแรง ทีเดียวร่วงผล็อยเป็นลูกโป่งโดนเจาะลมลงไปชักกระแด่วน้ำลายฟูมปากอยู่กับพื้น แต่กระนั้นภาพสุดท้ายก่อนสิ้นสติก็เป็นวิวที่เอ็มสาบานว่าจะจดจำไปจนวันตาย!



ฝ่ายแกนคณะที่ล้มตุ๊ดได้เป็นที่เรียบร้อยก็ค้นทั่วห้องจนเจอว่าเมียที่นอนปางตายนั่นมันเอากางเกงในตู้เสื้อผ้าของเขาไปซ่อนไว้บนเตียงแล้วใช้ผ้าห่มคลุมไว้ พอจัดการตัวเองจนอยู่ในสภาพพร้อมไปเรียนแล้ว พี่แมนก็ย่อตัวลงใช้นิ้วชี้อังจมูกตุ๊ดร่วมห้องพิสูจน์ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ พอเห็นว่ายังมีลมหายใจแผ่วๆ อยู่ พี่แมนก็ไม่มีความสนใจในตัวมันอีกต่อไป



ก๊อกๆๆ



เจ้าของห้องเดินไปเปิดประตูตามเสียงเคาะเรียก คนที่มาเยือนในยามเช้าแบบนี้คือสองแฝดเพื่อนซี้ของกะเทยสิ้นคิดที่นอนเป็นศพอยู่ในห้อง พอพวกนางเห็นสีหน้าเหมือนอยากฆ่าคนของรุ่นพี่แล้วก็ต้องผวาเฮือกโดดกอดกันแน่น



“มาทำไม?!”



ตุ๊ดแฝดสะดุ้งเฮือก เมื่อเจอเสียงตะคอกถาม



“มะ...มาหาอีเอ็มมี่ค่ะ เมื่อวานเหมือนมันจะคิดอะไรพิเรนทร์ๆ พวกหนูเลยจะมาขอพี่แมนว่าอย่าทำอะไรรุน...เอ่อ...แรง... แอร๊ยยยยย อีเอ็มมี่!!!



แฝดน้องที่กำลังอธิบายถึงจุดประสงค์การมาเยือน กรีดร้องเรียกชื่อเพื่อนแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นร่างคุ้นตานอนชักเป็นกุ้งโดนช็อตอยู่ในห้อง กุมารแฝดถลาเข้าไปดูอาการเพื่อนรักในขณะที่พี่แมนปรายตามองอย่างไม่แคร์



“ฝากจัดการศพเพื่อนมึงด้วยแล้วกัน”



พูดจบ พี่ท่านก็ควงกุญแจฟีโน่ออกจากห้องไป ทิ้งภาระนำศพตุ๊ดส่งโรง’บาลให้เป็นหน้าที่ของสองกุมารที่ช่วยกันหามร่างตุ๊ดยักษ์ไปสู่มือหมอให้เร็วที่สุด!



.

.

.



“ไงล่ะมึง? ขาอ่อนพี่แมนน่ะ?”



อาการของคนโดนก้านคอเข้าเต็มรักไม่ได้หนักหนาอย่างที่คิด อย่างน้อยแพทย์ก็อนุญาตให้มันนั่งเพ้อดวงตาเป็นประกายใบหน้าเปื้อนความฟินไม่สร่างซา



“ขาว...เนียน...อา...ช่างเซ็กซี่และโมเอ้เป็นที่สุด”



เอ็มเพ้อไม่เลิก เวลาพี่แมนเปลือยทั้งตัวว่าน่าดูแล้ว เวลาปิดวับแวมก็ดูเซ็กซี่ชวนเลือดลมเดินไปอีกแบบดีเหมือนกัน คราวหน้าเอาใหม่!



“มึงนี่ไม่ได้สำนึกเลยนะ...ที่เปลี่ยนสัญชาติเป็นตุ๊ดกะเหรี่ยงนี่คือไม่เข็ดใช่ไหม?”



อีเม่เท้าสะเอวด่า สภาพเพื่อนซี้ตอนนี้นี่ยังกะกะเหรี่ยงคอยาว เฝือกอันเท่าขาธิดาช้างมันค้ำคออยู่ชนิดที่ว่า 3 วันที่ผ่านมานี้ อีเอ็มมี่กลายเป็นตุ๊ดที่สวยเริ่ดเชิดหยิ่งในปฐพีเพราะก้มหน้าลงมองสิ่งที่ต่ำกว่าระดับสายตาไม่ได้นั่นเอง



“พวกมึงไม่เข้าใจกูหรอก...เขาสั่งกูห้ามขยี้ กูก็เก็บกด แต่นี่ยังถือว่าเขายังปรานีกูอยู่บ้างนะ”



 “หรา~ เขาปรานีมึงแล้วหรา?”



อีม่าถามเสียงประชดพร้อมมองหน้าเพื่อนตุ๊ดปลอมๆ สมองไม่พัฒนาของตัวเองตั้งแต่หัวผ่านเฝือกจรดเท้าแล้วย้อนกลับมามองหน้าโง่ๆ ของมันอีกรอบ



“อย่างมึงเนี่ย เปบทีน 1 ลังกับแบรนด์ 1 โหลปั่นรวมกันยังเอาไม่อยู่เลยนะ”



กะเหรี่ยงเฝือกค้อนเพื่อนปะหลับปะเหลือก พวกมึงไม่มีบุญได้เห็นหรอกว่าพี่แมนใส่เสื้อเชิ้ตตัวเดียวมันร้อนเร่าเขย่าฮอร์โมนขนาดไหน!



ปิ๊บๆ



“มึง...พี่งอกไลน์มาว่าอยู่สนามบอล”



“ไปทำไรวะ?”



“โยคะมั้งอีนี่! ไปสนามบอลก็ต้องเตะบอลดิ้!”



อีม่ามิวายบลัฟคู่แฝดเสียงตวัดสูง จนอีเม่ต้องเท้าสะเอวขึงตาใส่



“ไม่ทำฉากละครกันเหรอวะวันนี้?”



เอ็มเอ่ยถาม เพราะช่วงนี้พี่แมนจะยุ่งวุ่นวายกับฉากละครเวทีมาก กลับดึกตื่นเช้าทุกคืนจนร่างกายเสื่อมโทรมไปหมดแล้ว



อีม่าก้มลงไปกดเครื่องมือสื่อสารต่อ คาดว่าจะสอบถามเอาความกับแฟนหนุ่ม พักเดียวก็เงยหน้าขึ้นมามอบคำตอบให้คนป่วยได้



“ร้านแถวนี้สีหมด ต้องไปซื้อไกล เริ่มงานได้อีกทีสองทุ่ม เขาเลยไปเตะบอลกัน”



“แล้วพี่แมนอยู่ด้วยป่ะ?”



“อยู่”



“งั้นไปกัน”



เอ็มลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเตรียมพร้อมเคลื่อนย้ายสังขารเต็มที่



“ไปไหนวะ?”



“ไปหาพี่แมนดิ”



“แน่ใจนะว่าเขาอยากเจอหน้ามึงอ่ะ?”



เอ็มจิ๊ปากเมื่อวาจาเพื่อนรักช่างเสียดหู



“ผัวเมียที่ไหนเค้าทะเลาะกันนานบ้างวะ?”



“แล้วที่เขาเฉดหัวมึงมานอนกับพวกกู 3 คืนแล้วนี่มันนานไหมล่ะ?”



วาจาน้องเมเม่เสียบกลางใจดังฉึก คนคอสูงหน้าหงิกเป็นหมาปั๊กขึ้นมาทันที พูดไปแล้วก็เศร้า ผัวไม่ให้เข้าห้อง!



“กูถึงต้องไปง้อนี่ไง ไปเร็ว”



พอถูกเพื่อนเร่ง สองแฝดก็พยักหน้าอย่างเบื่อๆ ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายใบเก๋มาถือแล้วเดินไปโบกรถเวียนไปลงที่สนามบอลของมหาวิทยาลัยทันที ที่นี่ก็คึกครื้นเป็นปกติเพราะอยู่ใกล้หอใน มีทั้งนักศึกษาและบุคลากรมาออกกำลังกายอยู่เป็นนิตย์ แต่วันนี้สนามหญ้าเขียวชอุ่มทั้งสนามถูกจับจองเป็นแหล่งความสนุกสนานของแก๊งค์ปีสี่สถาปัตย์ ที่นั่งบนแสตนด์เลยค่อนข้างหนาตากว่าปกติเพราะสาวๆ ที่รู้ข่าวก็แอบมาเหล่หนุ่มๆ ที่หมายปอง โดยเฉพาะพ่อแกนคณะน่ะตัวดี...เสน่ห์ขจรขจายใช่ย่อย!



ชาวคณะสถาปัตย์ทั้งแก๊งค์เลือกตัวผู้เล่นได้ 22 คน ครบตามจำนวนพอดิบพอดี ไอ้ที่เหลือเป็นส่วนเกินก็นั่งรอเป็นตัวสำรองกันไป ผู้เล่นทั้ง 22 คนยืนล้อมกันเป็นวงกลมตามคำสั่งของท่านแกนที่ให้โอน้อยออกแบ่งข้างกัน พลิกมือกันจนเมื่อยสักพักก็ได้ผู้เล่นเข้าทีมที่ลงตัว



พอแบ่งทีมเสร็จพี่แมนก็เงยหน้าขึ้นมาจากวงล้อม สบตาเข้ากับเมียรักที่ยิ้มแป้นให้สดใสและร่าเริง แต่พี่ท่านก็ไม่คิดจะยิ้มตอบแต่อย่างใด เอ็มเลยต้องหน้าม่อยไปตามระเบียบ ยิ่งหันไปเห็นเพื่อนแฝดเกาะแขนคุณแฟนออดอ้อนให้กำลังใจก่อนลงแข่งแล้วก็ยิ่งน้ำตาตกใน



“ทีมมึงถอดละกันวันนี้”



ไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกัน แต่พอหันมองพี่แมนอีกที เอ็มก็ตาโตเป็นลูกโป่งสวรรค์อัดแก๊สเมื่อพี่ท่านปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาแล้วถอดมันออกอย่างไม่ลังเล ไอ้ผิวขาวเนียนเรียบเหมือนอาบซิตร้ามาตั้งแต่เกิดนั่นไม่เท่าไหร่ แต่หน่มน๊มสีชมพูนั่นกูหวงมากเลยนะเว่ย!



“พี่แม๊น!!”



เอ็มเรียกชื่อแฟนเสียงหลงพร้อมถลาเข้าไปดึงสาบเสื้อนักศึกษาให้ปิดบังเรือนกายอีกฝ่ายไว้อย่างแน่นหนา



“อะไรของมึงเนี่ย?!”



“พี่แมนถอดทำไมอ้ะ?!”



คนเข้าเฝือกถามคุณแฟนหน้าตาตื่น ฝ่ายคนถอดก็ไม่เข้าใจว่าเมียเขามันจะตื่นตกใจทำไม?



“ก็ถอดแบ่งทีมดิ้! มึงเป็นอะไรเนี่ย?”



เอ็มได้ยินดังนั้นก็กวาดมองไปรอบๆ เห็นนักบอลครึ่งนึงถอดเสื้อนักศึกษาออกเหลือแต่ยีนส์ติดตัว เป็นการแบ่งทีมอย่างง่ายๆ ให้รู้ว่าใครอยู่ทีมไหน แล้วทุกคนรวมทั้งสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าชะนีบนแสตนด์ต่างก็มองมาที่พวกเขาอย่างเป็นจุดสนใจ



“ไม่ได้! ไม่ให้ถอด!”



“เอ๊า! อีนี่! ก็ทีมกูถอด กูก็ต้องถอดสิ!”



พี่แมนเถียงอย่างหัวเสีย คดีเก่ามันยังไม่ได้รับอภัยโทษ มึงจะก่อคดีใหม่อีกแล้วเรอะ?



“ไม่ให้ถอดนะ เค้าหวง!!”



เอ็มตะโกนลั่นสนาม สรรพชีวิตทุกสิ่งพลันเงียบสนิท เรียกว่าได้ยินกันตั้งแต่สาวๆ ที่มาเชียร์ยันป้าๆ ที่แอโรบิกอยู่ที่ลานใกล้ๆ ทุกคนพุ่งสายตามาที่นักศึกษาชายสองคนที่ยื้อยุดเสื้อนักศึกษากันอยู่ข้างสนามบอล พอรู้ตัวว่าถูกเพ่งเล็งจากทุกสารทิศ พี่แมนก็ก้มหน้าที่แดงเถือกลงกำหมัดไว้ข้างตัวแน่นก่อนจะกระชากตัวปัญหาอย่างไม่ต้องกลัวมันเจ็บไปหาที่เงียบๆ คุยกันสองคน



“มึงพูดแบบนั้นออกไปได้ไง!!”



พี่แมนระเบิดอารมณ์ใส่เอ็มอย่างไม่พอใจสุดขีด



“ก็เค้าไม่อยากให้พี่แมนถอดเสื้อนี่!”



“อีเอ็มมี่...มึงเป็นตุ๊ด มึงอาจจะไม่เคยนะ แต่กูเป็นผู้ชาย! การที่ผู้ชายถอดเสื้อเล่นบอลมันเป็นเรื่องปกติมากๆ นะเว่ย!”



กูเคยเว่ย! แต่กูหวง!!



“ก็เค้า...”



“แล้วไอ้ที่กูเคยสั่งมึงไว้น่ะจำได้ไหม? ถ้ามีใครรู้ว่าเราเป็นอะไรกันเมื่อไร มึงตาย!”



“...............”



เอ็มที่คิดจะพูดแก้ตัวก็เงียบไปพลัน ดวงตาคู่คมมองหน้าคนรักอย่างตัดพ้อและผิดหวัง ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังปาดเดียวก็รู้ว่าน้อยใจแค่ไหน



“พี่แมนอายมากเลยเหรอ?”



“............”



กลายเป็นฝ่ายแกนคณะที่ต้องนิ่งอึ้งไปบ้าง น้ำเสียงของอีเอ็มมี่ไม่ได้เจือซึ่งความโกรธ ไม่ได้มีวี่แววของอารมณ์งอนง้อ แต่เขารู้ว่ามันกำลังเสียใจ เสียใจที่เขาไม่กล้าปริปากบอกความสัมพันธ์นี้ให้ใครได้รับรู้



“อีเอ็มมี่...กู...”



“ผมเข้าใจพี่แมนนะ...”



“อีเอ็มมี่...”



“ผมไม่ได้อยากประกาศให้ใครต่อใครรู้ ผมไม่ได้ต้องการแบบนั้น แต่บางทีก็อยากเดินจับมือพี่แมนบ้าง อยากนั่งกินข้าวด้วยกันในมหาลัยบ้าง อยากแสดงความเป็นเจ้าของบ้าง...อย่างตอนเนี้ย”



“..............”



แกนคณะคนเก่งหลบสายตา ทว่ามืออบอุ่นที่ยื่นเข้ามาเกาะกุมไหล่ไว้ก็ดึงการมองเห็นของเขากลับไปที่ใบหน้าของเมียรักอีกครั้ง



“อาจไม่ใช่วันนี้ พรุ่งนี้ แต่มันจะมีวันนั้นใช่ไหม?”



“..............”



พี่แมนถูกดึงดูดไว้ด้วยใบหน้านั้นอย่างไม่อาจหลบสายตาได้อีก เขาให้คำตอบคนที่เขารักไม่ได้ ให้คำยืนยันหรือแม้แต่การพยักหน้ารับคำก็ทำไมได้ สิ่งที่เขาทำได้ก็แค่เพียงดึงตัวคนสูงกว่าเข้ามากอดปลอบไว้โดยไร้เสียงประโลมเท่านั้นเอง



“กู....”



พี่แมนพูดได้เพียงเท่านั้น ก่อนจะรับรู้ได้ถึงแรงโอบบางๆ ตอบกลับมาจากคนในอ้อมกอด



“ไม่เป็นไรนะ...ผมจะรอ”



และด้วยคำพูดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความจริงใจแบบนั้น ไม่รู้ทำไม…แต่พี่แมนก็ต้องกะพริบตาถี่ๆ ไล่ความร้อนผ่าวที่มาเกาะพราวรอบกระบอกตาให้จางหายไป







โปรดติดตามแอ๊บต่อไป



 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด