แอ๊บรัก : Abnormal Love ♥ แอ๊บที่ 30: แฟนกูไม่ใช่ตุ๊ด! ♥ ----- (จบบริบูรณ์)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: แอ๊บรัก : Abnormal Love ♥ แอ๊บที่ 30: แฟนกูไม่ใช่ตุ๊ด! ♥ ----- (จบบริบูรณ์)  (อ่าน 64990 ครั้ง)

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ MayuYume

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 86
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อ่านไปสามสี่บทที่อัพแล้วแต่ยังไม่ได้แสดงความเห็น เพราะไม่รู้จะคอมเมนต์อะไรดีเพราะกำลังฟนแลนด์อยู่ วรั๊ย---  :z3:
คนร้ายอีกคนคือใครนะ เสียดายจังใกล้จบแล้ว อยากอ่านต่อจังสนุกมากไม่ค่อยเห็นแนวนี้เท่าไหร่เลยค่ะหายากมากๆ  :hao5:

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ missredlip

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
แอ๊บที่ 27: ตกรถ



1 เดือนต่อมา



“หมอให้มึงถอดเฝือกได้ไงวะไอ้แมน?”



พี่งอกที่มองเห็นเพื่อนเดินปร๋อด้วยขาทั้งสองข้างหลังจากคุมงานละครด้วยเฝือกติดขามาหนึ่งเดือนเต็ม เอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจจริงๆ ถึงแม้ว่าพอจะรู้อยู่ว่าร่างกายไอ้โหดนี่มันจะแกร่งกว่าคนปกติทั่วไปก็เหอะ



“กูแค่บอกหมอว่า ถ้าหมอเอาเฝือกผมออกภายใน 1 เดือนไม่ได้ หมอจะได้ใส่เฝือกเป็นเพื่อนผม เท่านั้นเอ๊ง~”



“ไอ้เหี้ย! กับหมอก็ไม่เว้น!”



ด่ามันเสร็จพอเป็นพิธี พี่งอกก็ต้องรีบหันไปจัดการหน้าที่ของตัวเองต่อ วันนี้เป็นวันแสดงจริงวันสุดท้ายแล้ว ไอ้ 6 วันที่ผ่านมาก็ไม่มีอะไรผิดพลาดไปจากสิ่งที่ฝึกซ้อมไว้ หรือจะพูดให้ถูกคือไม่มีใครกล้าพลาด เพราะถ้าพลาดอย่างน้อยก็โดนพี่แมนด่า อย่างมากก็โดนเตะตกเวที เขาแอบได้ยินพวกรุ่นน้องมันกระซิบกระซาบอยู่หลังเวทีด้วยความหวาดผวาว่า...



“พี่แมนแม่งผลิตโชคไปป่ะวะ?”



“อะไรวะมึง?”



“เป๊ะ!”



“นั่นมันเป๊ก!”



แต่เบื้องหลังความเป๊ะที่ว่านั่นไอ้แมนก็แทบไม่ได้หลับได้นอนเลยตลอดการแสดงจริงนี้ ยิ่งเมื่อคืนที่มีการแสดงสองรอบเพราะเป็นวันเสาร์แล้วดันมีปัญหาเรื่องฉากจนต้องแก้กันทั้งคืนเพื่อให้ทันรอบบ่ายที่เพิ่งจบไปนี่ก็เล่นเอาท่านแกนโหมงานจนตาเป็นแพนด้า



“พี่แมนหน้าซีดๆ นะ”



ไอ้น้องโฟนทักขึ้นเมื่อใกล้จะถึงเวลาเริ่มแสดงรอบสุดท้าย มันขมวดคิ้วมองหน้ารุ่นพี่ที่มันเคารพรักแล้วก็แนะนำว่าควรจะไปนอนสักงีบจะดีกว่า



“ไม่อ่ะ เดี๋ยวก็จบแล้ว”



พี่แมนบอกปัดก่อนจะหันไปเรียกนักแสดงและสต๊าฟทุกคนมารวมกันเพื่อนเรียกพลังครั้งสุดก่อนจะบูมคณะแล้วแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง ละครเวทีเรื่องนี้ได้รับความนิยมจากเพื่อนๆ ร่วมมหาวิทยาลัย รวมทั้งต่างมหาวิทยาลัยด้วย เพราะพระนางเองก็หน้าตาดี พล็อตเรื่องก็ดี องค์ประกอบอื่นๆ ก็ดี ความนิยมที่ว่ามันล้นหลามจนบัตรขายหมดทุกรอบ คนที่ทุ่มเทให้กับงานเต็มที่ก็ภูมิใจกับผลที่ออกมาไม่น้อย



เมื่อม่านบนเวทีโรยตัวปิดลงหลังจากจบการแสดง และผู้ชมที่นั่งอยู่ด้านหน้าเริ่มทยอยออกจากหอประชุมใหญ่แล้ว เหล่าทีมงานก็โผเข้ากอดและโห่ร้องกันด้วยความยินดี โดยเฉพาะหัวเรือใหญ่อย่างพี่แมนที่โดนผองเพื่อนและรุ่นน้องดึงตัวไปกอดคนละทีสองทีจนเวียนหัวแต่ก็ยังยิ้มแป้น



“ไอ้แมน...จะไปต่อป่ะวะ?”



ไอ้ที บุคคลผู้เคยขืนใจเมียพี่แมนจนท้องแข็งไปเมื่อคราวอยู่โรงพยาบาลเอ่ยชวน คนถูกชวนทำหน้าคิดไปสักนิดก่อนส่ายหัว



“พรุ่งนี้เช้ารถออกตี 5 นะ พวกมึงตื่นให้ไหวละกัน”



ท่านแกนกำชับ เพราะว่าพรุ่งนี้เป็นวันก่อตั้งมหาวิทยาลัย รวมกับวันหยุดนักขัตฤกษ์อีก 2 วันเป็น 3 วัน แก๊งค์สถาปัตย์เลยถือโอกาสยกโขยงไปค่ายสร้างกันที่ต่างจังหวัด



“มึงนั่นแหละ~ อย่าปล้ำเมียจนฟ้าเหลืองตื่นไม่ทันนะฮร้า~”



ไอ้ทีแซวเสียงตุ๊ด ไม่วายผลักไหล่พี่แมนเป็นเชิงหยอก แต่พอผลักไปเบาๆ กลับได้ยินเสียงดังตุบ แล้วร่างของแกนคณะก็ร่วงไปกองกับพื้นท่ามกลางอาการตื่นตะลึงของทุกคน พี่เงิบที่อยู่ใกล้ตัวเพื่อนที่สุดรีบทรุดตัวลงไปดู พอจับตัวมันขึ้นมาเขย่าเรียกสองสามครั้งถึงได้รู้ว่า...



“มันหลับ”



“โอ๊ะ! ไอ้นี่! ทำกูตกใจหมด!”



“มันคงเหนื่อยว่ะ พวกเรายังผลัดกันไปงีบบ้าง แต่ไอ้แมนไม่ได้นอนเลยนะ”



“แล้วนี่ใครจะพามันกลับหอวะ?”



“อีเอ็มมี่มาดูละครรอบนี้ด้วยป่ะ?”



“มึงโทรหามันดิ๊”



พี่งอกต่อสายหาเมียเพื่อนอยู่ครู่หนึ่ง อีเอ็มมี่ก็เดินเข้ามาหลังเวทีด้วยอาการแตกตื่น แต่พอเห็นว่าคุณสามีไม่ได้เป็นอะไรนอกจากหลับไป เขาก็ทำสีหน้าโล่งอก



“กลับไงอ่ะมึง? มึงขับฟีโน่แล้วเอาไอ้แมนซ้อนเงี้ยเหรอ?”



“อันตรายว่ะ ไอ้พี่ฉิมมันขับรถมา เดี๋ยวให้มันแวะส่งก็ได้ จอดฟีโน่ไว้นี่แหละ”



น้องโฟนเสนอความเห็น ซึ่งเป็นความเห็นที่ทำเอารุ่นเพื่อนกะรุ่นพี่เงียบกริบ ก่อนที่แต่ละคนจะยิ้มเผล่ออกมาอย่างไม่น่าไว้ใจ



“มีผัวอยู่ในโอวาทโว้ย สั่งให้ไปไหนก็ได้~”



“ฮิ้ววววววววววววววว”



“แล้วแวะไปส่งนี่คืออะไร? จะไปต่อที่ไหนกันจ๊ะ มืดค่ำแล้วเนี่ย~”



“ฮิ้ววววววววววววววว”



“โว้ยยยย! ล้อกันอยู่ได้!”



ไอ้น้องโฟนตวาดแก้เขินก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินออกไปจากวงล้อมเพราะอยู่นานก็มีแต่จะเสียหาย สักพักพี่ฉิมก็เดินมาตามรุ่นน้องที่หลับสนิทและเมียมันให้ไปขึ้นรถ ใช้เวลาครู่เดียวก็มาถึงหอพักของพี่แมน เอ็มจับพี่แมนแบกขึ้นหลังก่อนจะหันมาโค้งขอบคุณพี่ฉิมกับเมียพี่ฉิมที่ยังคงหน้าบึ้งเพราะเซ็งที่ถูกล้อไม่หาย แล้วเดินเข้าหอไปกดลิฟต์ขึ้นสู่ชั้น 7 อันเป็นรังรักของตน



“ฮึบ!”



อดีตตุ๊ดหงายหลังวางคุณสามีลงบนเตียง หายใจหอบสองทีพอให้รู้ว่าเหนื่อยก่อนจะจัดการถอดรองเท้าและเสื้อผ้าไล่ตั้งแต่เสื้อยืดสต๊าฟ เข็มขัดสายสีน้ำเงิน และกางเกงขาโคตรเดฟสีเทา พอถอดหมดก็นั่งหอบอีก 2 ทีแล้วหันมาจัดการกับปราการ...เอ่อ...ชิ้น...สุดท้าย



“ขาวจังง่ะ!”



เอ็มมองพี่แมนที่หลับสนิทจนเกือบคิดว่าม่องไปแล้วบนเตียงด้วยน้ำลายไหลยืด ผิวพี่แมนถึงจะขาวจนดูซีดไปหน่อยแต่หน่มหน๊มนี่สีชมพูเย้ายวนให้ลิ้มลองเสียเหลือเกิน ยิ่งตอนนี้พี่แมนหลับสนิทไม่มีสิทธิ์ขัดขืน หรือยังไงก็มัดไว้ก่อนดีมะ? ถึงตื่นมากลางคันก็ไม่สะดุด!



“ไม่ได้นะเอ็ม พรุ่งนี้พี่แมนต้องไปค่ายแต่เช้า!”



เอ็มมี่แองเจิ้ลกรอกหูซ้าย



“โอกาสแบบนี้มีมาบ่อยๆ ซะที่ไหน? ถ้าไม่ขยี้วันนี้ก็โง่ตายชักแล้วจริงไหม?”



เอ็มมี่เดวิลเป่าหูขวา



“แต่พี่แมนไม่ได้อนุญาตนะ ทำแบบนี้เค้าเรียกลักหลับ พี่แมนต้องโกรธแน่ๆ!!”



เอ็มมี่แองเจิ้ลพยายามยื้อรั้งต่อไป



“พี่แมนต่างหากที่ผิดสัญญาหลังละครจบน่ะ มันเป็นสิทธิ์ที่เราควรจะได้จริงไหม?”



เอ็มมี่เดวิลก็ชักจูงไม่หยุด



“แต่ว่า!”



“ว้อย!!”



นักศึกษากลัดมันคว้าอีเอ็มมี่แองเจิ้ลมาตบซ้ายตบขวา ตื้บๆๆ กับพื้นแล้วเตะมันทิ้งเข้าไปในห้องน้ำอย่างไร้ความปรานี บัดนี้เอ็มตัดสินใจแล้วว่ามิอาจห้ามแรงปรารถนาหื่นๆ ของตัวเองได้จริงๆ จึงก้าวขึ้นคร่อมพี่แมนอย่างอาจหาญ



“ถือว่าเป็นการลงโทษที่พี่แมนผิดสัญญาว่าจะให้ผมทำหลังละครจบก็แล้วกันนะครับ”



แล้วอีเอ็มมี่เดวิลก็ได้แสยะยิ้มเมื่อมันสามารถดึงเจ้านายลงสู่ขุมนรกที่รออยู่เบื้องหน้าได้สำเร็จ!



.

.

.



เกือบรุ่งสาง



“ทำไมไอ้แมนมันยังไม่มาซะทีวะเนี่ย? มึงโทรตามมันหน่อยดิ๊”



พี่งอกที่เกณฑ์พลพรรคขึ้นรถทัวร์จนหมดแล้ว หันไปสั่งพี่เงิบที่ยืนหน้าบูดอยู่ข้างๆ เพราะรอไอ้ตัวหัวโจกนานแล้วมันก็ไม่มาซะที พี่เงิบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสาย สักพักหนึ่งก็ได้รับการตอบรับแต่ดันไม่ใช่เสียงไอ้แมนซะนี่



‘สวัสดีครับ พี่เงิบ’



“เอาไอ้แมนมาคุยหน่อยดิ๊ มันยังไม่ออกจากหออีกเหรอเนี่ย?”



พี่เงิบบ่นเสียงหงุดหงิด



‘คือ...พี่แมนเขา...เป็นไข้อ่ะครับ’



“ไอ้แมนเนี่ยนะเป็นไข้?! โว๊ะ! กูคบมันมาสี่ปี จามสักครั้งมันยังไม่เคยเลยนะเว่ย!”



เอ็มหัวเราะแหะๆ ด้วยเสียงเอื่อยอ่อย พี่แมนเป็นไข้น่ะเขาไม่ได้โกหกหรอก แต่ไอ้สาเหตุที่ทำให้พี่แมนเป็นไข้นี่ไม่กล้าพูดจริงๆ



“มันจะไปไหวไหมน่ะ?”



‘คงไม่ไหวอ่ะครับ’



“โว๊ะ! เออๆ มึงดูมันด้วยละกัน ถ้าหนักมากก็พามันไปหาหมอ รู้ไหม?”



‘ครับ’



กำชับเสร็จสรรพแล้ว พี่เงิบก็กอดคอพี่งอกโหนขึ้นรถบัสก่อนจะออกเดินทางไปโดยเสียดายไม่น้อยที่ไอ้หัวโจกมันไม่ได้ไปด้วย ตัวมันเองก็คงหัวเสียไม่ใช่เล่นเหมือนกันที่พลาดทริปหมู่คณะแบบนี้



กลับมาที่รังรักของท่านแกนคณะและคนใจหื่น คุณพี่ท่านนอนซมอยู่บนเตียง มีแผ่นเจลคูลฟีเวอร์แปะอยู่ที่หน้าผาก ลำคอส่วนที่โผล่พ้นคอเสื้อขึ้นมาแดงเป็นจ้ำๆ อย่างน่ากลัว อีตัวต้นเหตุนั่งคุกเข่าสำนึกผิดอยู่ข้างเตียงหลังจากเปลี่ยนผ้าปูที่นอนและเช็ดตัวสวมเสื้อผ้าให้ที่รักเรียบร้อยแล้ว



“พี่แมน...”



“ไม่ต้อง...แค่ก...มาเรียกชื่อกู...เลยนะ”



พี่แมนหลับตาด่าเสียงแผ่ว จำได้ลางๆ ว่าโดนไอ้ทีผลักแล้วก็วูบไป พอรู้สึกตัวอีกทีก็โดนไอ้หื่นนี่ขยี้ซะเละ พอจะผลักมันออกไปจากตัวก็ไม่มีแรงขึ้นมาเสียดื้อๆ พอถูกมันทำจนหมดสติไปอีกรอบก็เป็นไข้ตัวร้อนจี๋แบบนี้เสียแล้ว



“เค้าขอโทษนะ”



“มึง...อีชั่ว...ข่มขืนกู”



“ข่มขืนที่ไหน? พี่แมนไม่ได้ขัดขืนสักหน่อย”



พี่แมนลืมตาส่งสายตาพิฆาตให้มันเมื่อได้ยินถ้อยคำแสลงหู ไม่ใช่ว่าไม่ขัดขืน แต่กูไม่มีแรงต่างหาก...ตัวมันเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขาต้องไปค่ายแต่ก็ยังทำ ถ้าไม่ป่วยจะถวายแข้งให้มันสักทีเป็นการสั่งสอน



“เค้าผิดไปแล้ว”



เอ็มคว้ามือพี่แมนมากุม แต่เจ้าตัวก็ดึงกลับไปซุกไว้ในผ้าห่มแล้วหลับตาไม่ยอมฟังคำพูดของมันอีก คนก่อเรื่องเลยได้แต่นั่งหางตกหูลู่อยู่อย่างนั้น แล้วนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่เอ็มได้ยินเสียงพี่แมน



.

.

.



“สมน้ำหน้า ทำอะไรไม่คิด”



น้องเมเม่ด่าเพื่อนที่มาปรึกษาถึงหอเพื่อนหญิงอย่างไม่ไว้หน้า อีนี่ไม่รู้จักอดเปรี้ยวไว้กินหวาน พี่แมนกำลังทั้งรักทั้งหลงมันอย่างกับอะไรดีดันทำเสียเรื่องซะได้



“กูรู้ กูผิดเอง แต่พวกมึงเป็นเพื่อนกูก็ต้องช่วยกูสิ นี่พี่แมนไม่ยอมพูดกับกูซักคำมาสองวันแล้วนะ”



สองแฝดมองตัวปัญหานั่งซึมเป็นหมาถูกเจ้าของทิ้งแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ถึงมันจะทำตัวน่าโกรธจริงๆ แต่พี่แมนก็คงโกรธไม่นานนักหรอก ของมันก็ไม่ได้เสียหายครั้งแรก บางทีพี่แมนอาจจะอยากให้มันได้สำนึกแล้วคิดหาวิธีฉลาดๆ ไปง้อเขาก็ได้



“มึงหาของชอบพี่แมนไปง้อเขาบ้างยังอ่ะ?”



“กูก็ทำข้าวไข่เจียวไปง้อเขาแล้วนะ เขาก็ยอมกินอ่ะ แต่ไม่ยอมพูดกะกูอยู่ดี”



“เฮ้อ...ไม่ได้ลงทุนอะไรเลยนะมึงอ่ะ”



น้องมาม่าด่า



“มึงอ่ะ! ถ้ากูซื้อดอกไม้หรือตุ๊กตาไปง้อ กูก็โดนพี่แมนตื้บน่ะเสะ!”



ก็ถูกของมันนะ



“โทรหาพี่งอกดีกว่า เผื่อจะรู้ว่าพี่แมนมีของชอบอะไรบ้าง?”



น้องเมเม่ออกความเห็นแล้วคว้ามือถือมากดโทรออกหาที่รักทันที ไม่นานปลายสายก็รับด้วยน้ำเสียงดีใจที่แฟนโทรหา



‘หนูเม่ คิดถึงพี่เหรอจ๊ะ?’



“คิดถึงค่ะ พี่งอกไปตั้งหลายวัน น้องเม่ไม่มีใครให้กอดเลย~”



“แฮ่มๆ”



เอ็มกระแอมเตือนให้เพื่อนสาวรู้ว่าชักจะเกินหน้าเกินตาไปแล้ว น้องเมเม่เลยแยกเขี้ยวใส่ก่อนจะเอ่ยเข้าเรื่องได้ในที่สุด



“พี่งอก อีเอ็มมี่มันทำพี่แมนโกรธอีกแล้วอ่ะ”



‘อ่าว มันไปทำอะไรอีกล่ะ?’



“เรื่องมันยาวอ่ะ เดี๋ยวพี่กลับมาแล้วหนูเล่าให้ฟัง ตอนนี้พี่ช่วยมันหาของชอบไปง้อพี่แมนหน่อยสิ”



‘ของชอบไอ้แมนเหรอ? เฮ้ย...ไอ้เงิบ ไอ้แมนมันชอบอะไรบ้างวะ?’



‘ไอ้แมนน่ะนะ หมาไงมึง หมา’




เสียงพี่เงิบลอดผ่านสายโทรศัพท์มาให้ได้ยินกันทั่ว เอ็มกับน้องเมเม่ทำท่าคิดหนัก ในขณะที่น้องมาม่าแย่งโทรศัพท์พี่สาวไปออดอ้อนฉอเลาะคุณแฟนอยู่ที่มุมห้อง



“หมา? แต่ที่หอพักเขาห้ามเลี้ยงสัตว์นะ”



“หรือจะเป็นตุ๊กตาหมา? ไม่อ่ะ...พี่แมนด่าตายเลย”



แล้วน้องเมเม่กับอีเอ็มมี่ก็นั่งคิด นอนคิด ตีลังกาคิดกันพักใหญ่ ขนาดน้องมาม่าวางสายจากพี่เงิบมาช่วยคิดแล้วก็ยังคิดกันไม่ออก



“หรือมึงจะไปสกล...ซื้อลูกชิ้นหมาให้พี่แมน”



“พี่แมนไม่ใช่มึงนะอีเม่!”



น้องมาม่าตวาดใส่คู่แฝดที่คิดอะไรไม่เข้าท่า ก่อนจะหันไปเปิดทีวีเพราะอยู่เงียบๆ ไปก็คงคิดอะไรไม่ออกอยู่ดี ภาพในทีวีเป็นงานแฟนซีอะไรสักอย่างของวัยรุ่นที่จัดขึ้นที่สยาม...



“นี่แหละ!”



“อะไรของมึง? กูตกใจหมด!”



แฝดพี่แว้ดใส่อีตัวดีที่อยู่ดีๆ ก็ตะโกนขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย



“กูคิดออกแล้ว ไปก่อนนะๆ”



“อ่าวเฮ้ย! เดี๋ยวเด้! อีเอ็มมี่!”



สองสาวตะโกนเรียกแต่ก็ไม่อาจรั้งเพื่อนหนุ่มที่สวมรองเท้าวิ่งออกจากห้องพักไปด้วยรอยยิ้มเริงร่าลัลล้าของมันได้ น้องกุมารได้แต่มองหน้ากันอย่างไม่อาจเดาได้ว่าไอ้ที่มันคิดออกแล้วน่ะมันคืออะไร?



หวังว่าจะสำเร็จละกันนะมึง....





โปรดติดตามแอ๊บต่อไป




Talk~
หนอย...อีเอ็มมี่ ป่นปี้พี่แมนซะยับเลยนะ!


ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
เอ็มก็ยอมเป็นหมาให้พี่แมนสิ  :-[

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
พี่แมนโดนกินไม่รู้ตัว อิอิ อดไปค่ายเลย เอ็มมี่จะง้อแบบไหน น้องหมา คิกๆๆ

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
อยากเห็นเอ็มมี่กลายร่างเป็นหมา จะเป็นหมาแบบไหนนะ แล้วจะง้อเฮียแมนสำเร็จไหมนะ  :m21:

ออฟไลน์ MayuYume

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 86
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
กรี๊ดดดดด รอตอนหน้าไม่ไหวแล้ว  :hao7: เอ็มมี่จะง้อพี่แมนสำเร็วมั้ย
ว่าแต่....เอ็มมี่ทำพี่แมนไปไปได้เลย--- :z1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4

ออฟไลน์ papapajimin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 294
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
อย่าบอกว่าจะใส่ชุดหมาไปง้อพี่แมนนะ
555555555
เอ็มมี่ไม่อดใจรอเลยยย

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
จะมายังน่ะ

ออฟไลน์ missredlip

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
แอ๊บที่ 28: เห็ดท้องถิ่นกินแล้วอร่อย





แกร็ก!



แกนคณะคนเก่งเปิดประตูห้องพักของตัวเองเข้ามาพร้อมถุงของฝากจากเพื่อนพ้องที่เพิ่งกลับมาจากไปค่ายที่ต่างจังหวัด คนที่กลับมาแข็งแรงดีแล้วหลังจากโดนอดีตตุ๊ดทรพีขยี้เสียเป็นไข้เดินเอาของฝากไปแช่ไว้ในตู้เย็น พอปิดตู้เย็นลงก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังออกมาจากทางระเบียงห้อง



“โฮ่ง!”



พี่แมนทำหน้างง พลางนึกในใจว่าใครฝ่าฝืนกฎหอพักเอาหมาเข้ามาเลี้ยงกันนะ จะว่าเป็นหมาจากข้างนอกตึกก็ไม่น่าใช่เพราะห้องนี้ก็อยู่ตั้งชั้น 7 หรือมันจะเป็นหมาอวกาศ...บินได้อะไรเทือกนั้น



“โฮ่งๆ!”



พอได้ยินเสียงเห่าอีกที พี่แมนเลยตัดสินใจเดินออกไปดูที่ระเบียง คนตัวบางสะดุ้งเพราะดันมีหมาอยู่ในห้องเขาจริงๆ แถมไอ้ตัวนี้มันพิเศษกว่าหมาทั่วไปตรงที่เป็นหมาลายจุดตุ๊ดยักษ์ นั่งยองๆ สี่ขาทำตาใสปิ๊งมาให้อย่างน่าเอ็นดู แกนคณะสุดโหดรีบบังคับมุมปากไม่ให้หลุดยิ้มเมื่ออีหมายักษ์นั่นมันเดินสี่ขาเข้ามาใกล้ๆ



“แฮ่กๆ”



น่ารักอ๊า~!! แต่ห้ามยิ้มนะ ห้ามลูบหัวมันด้วย!!



พอไม่รู้จะตีสีหน้ายังไงดี พี่แมนเลยหันซ้ายหันขวาคว้าเอาลูกบอลสีชมพูแปร๋นที่ไว้ใส่ในเครื่องซักผ้าไม่ให้ผ้าพันกันโยนเข้าไปในห้อง เจ้าหมาตุ๊ดลายจุดพอเห็นว่าเจ้าของโยนบอลไปก็คลานดุ๊กๆ ไปเอาอย่างว่าง่าย ทำให้พี่แมนมีเวลาปรับสีหน้าแล้วเดินตามเข้ามาในห้อง หมาตุ๊ดคาบลูกบอลไว้ในปากนั่งเอียงคอรออย่างเรียบร้อย เจ้านายที่รักก็เดินมานั่งที่เตียงอย่างนิ่งๆ แล้วแบมือขอ ดัลเมเชี่ยนยักษ์ก็คลานดุ๊กๆ เอาลูกบอลมาให้ทันที



หมายักษ์ยิ้มแป้นเอาใจเจ้านาย มันรีบคลอเคลียสุดที่รักเมื่อเห็นว่าท่าทางมุขแปลงตัวเป็นหมาดูท่าจะได้ผลดีเกินคาด ถึงพี่แมนจะไม่ยอมยิ้มแต่ประกายตาตื่นเต้นในดวงตากลมโตนั่นเขาก็เพิ่งเคยได้เห็นเป็นครั้งแรก



“โฮ่ง! ชอบแบบนี้เหรอครับ?”



“หมาอะไรพูดได้?”



พี่แมนเอ็ดอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรนัก หมายักษ์ที่ยิ้มร่าเมื่อเจ้านายยอมพูดด้วยเป็นประโยคแรกในรอบ 3 วัน ก็รีบคลานเข้าหาเกยคางไว้บนขานุ่มๆ ของคุณสามีแล้วช้อนตามองคนที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างออดอ้อน



“ก็หมาตัวนี้น่าสงสาร โดนแฟนโกรธไม่ยอมพูดด้วยตั้งหลายวัน คุณนางฟ้าใจดีเลยเสกให้หมาตัวนี้พูดได้ จะได้มาง้อคุณแฟนได้ไงครับ”



“ฮึฮึ...ปัญญาอ่อน~”



ในที่สุดพี่แมนก็หลุดยิ้มจนได้ ก็ดูมันสิ! ใครจะทนเก๊กหน้าต่อไปได้ไหว?



“หายโกรธเถอะนะครับ หมาสำนึกผิดแล้ว ต่อไปหมาจะไม่ทำตัวไม่ดีแบบนี้อีกแล้วนะครับ หมาสัญญา”



พี่แมนทิ้งหางตามองเจ้าหมาที่ทำหน้าตาน่าสงสารเว้าวอนให้เจ้านายให้อภัย ก่อนจะเมินหน้าหนีอย่างแง่งอน เจ้าตูบยักษ์เลยต้องเขยิบตัวขึ้นมานั่งเคียงกันบนเตียงแล้วรวบตัวคุณแฟนเข้ามากอดแน่นพร้อมหอมแก้มเนียนๆ ไปอีกฟอด



“นะครับ ยกโทษให้หมาเถอะ สงสารหมาเถอะนะครับ นะ...น้า~”



พี่แมนมองหมาด้วยหางตาพร้อมเบะปาก



“งดไปเลย 1 ปี”



“โห! 2 อาทิตย์ก็พอนะครับ นะ!”



“3 เดือน”



“ไม่ๆ เดือนนึงก็ได้นะครับ พบกันครึ่งทางไง”



“ครึ่งทางตรงไหน? ไอ้หมาหื่น!”



“งั้นเดือนครึ่ง! โอเคนะครับ? นะ ยิ้มให้กันก่อนเร็ว”



เอ็มอ้อนสุดตัว แต่พี่แมนก็ยังลอยหน้าลอยตาทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่ยอมยิ้มให้เสียที



“ก็ได้ครับ ก็ได้ สองเดือน โอเคไหม? เดี๋ยวมาร์ควันไว้บนปฏิทินตัวใหญ่ๆ เลย”



“บ้า!”



“ด่าแล้วหน้าแดงนี่หมายความว่าไงอ่ะครับ?”



“ตอนเด็กๆ แม่มึงเอาหนังโป๊ให้แดกแทนข้าวรึไง?”



พี่แมนแหวใส่



“ผมฟ้องแม่จริงๆ นะเอ้า!”



“จิ๊!”



คนโดนดักทางสะบัดหน้าหนี แต่ก็ไม่ยอมลุกไปจากจุดที่โดนกอด



“ยังไม่ชมผมสักคำเลยว่าน่ารักไหม? ผมไปเช่าชุดไกลมากเลยนะ”



“เซ้าซี้ว่ะ!”



“ชอบอ่ะดิ๊! เป็นวิธีง้อที่ฉลาดสุดๆ เลยใช่เปล่า?”



“ก็สมกับที่ซื้อโอเมก้าให้แดกมาเป็นเดือนล่ะนะ”



พี่แมนแสยะยิ้ม รู้สึกดีที่ได้เห็นหมาหน้าโง่ทำหน้าม่อย แต่สุดท้ายก็มันได้หาเศษหาเลยกับพี่แมนอยู่อย่างนั้นเป็นชั่วโมง เรียกว่ากอดว่าหอมให้คุ้มก่อนจะอดขยี้ไปอีก 2 เดือนเต็ม



“เย็นนี้กินไรดีอ่ะ?”



แม่บ้านสุดหล่อถาม



“ไอ้งอกมันเก็บเห็ดในป่าแถวหมู่บ้านมาฝากอ่ะ ผัดเห็ดกินละกัน”



เมื่อได้รับคำสั่งดังนั้น หมายักษ์ก็ไปเปลี่ยนชุดจากน้องหมาเป็นพ่อครัวสวมผ้ากันเปื้อนลายคิตตี้หุงหาอาหารให้คุณแฟนขณะที่เธอชำระร่างกายอยู่ในห้องน้ำ แกนคณะเดินออกมาด้วยกลิ่นสบู่หอมฟุ้ง ในขณะที่เอ็มตั้งวงข้าวเสร็จพอดี



“ทานนี่นะครับ”



เอ็มตักผัดเห็ดใส่กุ้งให้พี่แมนคำโต ท่านแกนคณะที่เพิ่งหายงอนเชิดปากแต่ก็ยอมตักทานแต่โดยดี เห็ดที่ไอ้งอกเก็บมานี่ก็ช่างอร่อยอย่างน่าประหลาด ไม่ใช่แค่รสชาติ หน้าตามันก็ประหลาดไม่เคยเห็นตามท้องตลาดทั่วไป



“อร่อยดีแฮะ”



“แต่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยนะครับ”



“สงสารจะเป็นเห็ดท้องถิ่นน่ะ”



แล้วสองสามีภรรยาก็ซัดเห็ดไปไปเสียหมดจาน เอ็มเป็นฝ่ายเก็บจานไปล้างในครัว ในขณะที่พี่แมนนั่งกินมะม่วงสุกที่เมียปอกแช่เย็นไว้ให้ตั้งแต่ก่อนทานข้าวพร้อมกับดูทีวีไปด้วย



เพล้ง!



เอ็มที่ยังล้างจานไม่ทันเสร็จดีรีบล้างฟองออกจากมือแล้วออกมาดูสุดที่รัก สิ่งที่มันเห็นคือส้อมที่จิ้มมะม่วงคาไว้หล่นอยู่ที่มุมห้อง ส่วนพี่แมนก็นั่งเบะปากอยู่ที่พื้นหน้าทีวี



“พี่แมนเป็นอะไรครับ?”



เอ็มถลามานั่งลงข้างพี่แมน แกนคณะปี 4 ดูหน้าแดงๆ ท่าทางเหมือนเป็นไข้แต่พอจับเนื้อต้องตัวแล้วก็ไม่พบความร้อนแต่ประการใด



“ฮึก...ฮือออออออ”



แล้วจู่ๆ ที่แมนก็ปล่อยน้ำตาไหลออกมาเหมือนเขื่อนพัง เอ็มที่เห็นแบบนั้นก็ตาโตตะลึงงันทำอะไรไม่ถูก ได้แต่พะงาบๆ ปากอยู่นานกว่าจะตั้งสติถามออกไปได้



“พ...พี่แมนเป็นอะไรครับ?”



“มะม่วง...”



“มะม่วงมันทำไมครับ?”



เอ็มลุ้นจนแทบลืมวิธีหายใจ



“มะม่วงชิ้นเมื่อกี้มันเปรี้ยวอ่ะ! โฮ~~~~”



เอ็มกะพริบตาปริบๆ สมองที่ได้รับการบำรุงด้วยโอเมก้าสามพยายามประมวลผลความสัมพันธ์ระหว่างมะม่วงเปรี้ยวและน้ำตาพี่แมนอย่างหนักแต่เหมือนจะไม่สามารถไขสมการออกได้



“มึงก็รู้ว่ากูไม่กินมะม่วงเปรี้ยว มึงยังจะเอามาให้กูกินอีก ฮึก! มึงไม่รักกูแล้วใช่ไหม?”



“ใช่ซะที่ไหนล่ะครับ โธ่~”



คนตัวสูงจะดึงตัวคนร้องไห้เข้ามากอดแต่ก็ถูกสะบัดออก สุดโหดยังคงนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นเป็นเด็กๆ อย่างผิดลุค



“พี่แมนร้องไห้ทำไมครับเนี่ย? แค่มะม่วงชิ้นเดียวเอง”



คนร้องไห้ตวัดสายตาฉ่ำน้ำมองคนพูดไม่เข้าหู



“แค่มะม่วงชิ้นเดียว? ก็มันเป็นของที่กูไม่ชอบนี่! ฮึก! มึงน่ะไม่เคยใส่ใจความรู้สึกกูเลย! ใช่สิ! ถ้ามึงสนใจความรู้สึกกูบ้าง มึงก็คงไม่ปล้ำกูหรอก!!”



“มันคนละเรื่องกันเลยนะครับ? พี่แมนเป็นอะไรเนี่ย? ทำไมงอแงแบบนี้ล่ะครับ?”



“ว่าใครงอแง?! เบื่อกันแล้วใช่ไหม? มึงจะทิ้งกูล่ะสิ!”



เอ็มอยากจะเอาหัวโขกเสาเตียงตายให้มันรู้แล้วรู้รอด คนตัวขาวๆ บางๆ มานั่งใส่เสื้อยืดคอย้วยร้องไห้ฮึกฮักอยู่ตรงหน้ามันก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่แบบนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะเห้ย!



“พี่แมน...เมาป่ะเนี่ย?”



“เมาบ้าอะไร! กูยังไม่ได้แดกเหล้าซักหยดเลยนะ! ฮือออ อย่ามาพาลกันนะ!”



ใครพาลใครกันแน่วะเนี่ย?



เมื่อพูดอะไรไปก็ผิดทั้งหมด เอ็มเลยนั่งดูพี่แมนร้องไห้อยู่แบบนั้น จะลุกไปล้างจานต่อก็กลัวจะหาว่าทิ้งกันอีก พ่อครัวลายคิตตี้เลยนั่งมองคนขี้แงชั่วคราวปาดน้ำตาป้อยๆ อยู่เกือบ 10 นาที ก่อนที่เจ้าตัวจะเงยหน้าขึ้นมามองกันด้วยดวงตาใสแป๋วเหมือนลูกกวาง



“เอ็ม...”



เห้ย! ใจเต้นเลยนะเห้ย!



“ค...ครับ”



“เอ็มรักแมนไหม?”



จะทะลุออกมานอกอกแล้วเห้ย!



“ร...รักครับ”



“ตอบไม่เต็มเสียง!”



“รักครับ!”



ขนาดเมายังบังคับกูได้อีกนะ!



เมื่อได้ยินคำตอบที่พึงพอใจ พี่แมนก็ยิ้มหวานให้คนรักก่อนจะลุกขึ้นจูงมือกึ่งลากเอ็มมาที่เตียงนอน



“นอนนะนอนๆ”



“นอนลงเหรอครับ?”



“ใช่ๆ”



จะไม่ทำตามเดี๋ยวก็งอแงขึ้นมาอีก เอ็มเลยตัดสินใจนอนหงายลงไปตามคำขอ พี่แมนเดินไปค้นอะไรกุกกักอยู่ชั่วครู่ก็กลับมาพร้อมเชือกเส้นหนึ่งแล้วจัดการมัดมือทั้งสองข้างของเมียภาคทฤษฎีไว้กับหัวเตียงทันที



“พี่แมนทำอะไรอ่ะ?”



“เซ็กส์ไง!”



ทำไมต้องทำหน้าตาน่ารักในเวลาแบบนี้ด้วยวะเนี่ย!



“แล้วทำไมต้องมัดด้วยล่ะ?”



“อ้าว? เอ็มไม่ได้ชอบแบบนี้เหรอ?”



“ไม่ได้ชอบครับ!”



“จริงด้วย เอ็มเกลียดแมนแล้วอ่ะ โฮ~~~”



โอ่ย...กูอยากบ้า!



“ไม่ใช่อย่างนั้น ผมแค่ไม่ชอบเล่นอะไรเจ็บๆ เท่านั้นเอง”



เอ็มพยายามทำให้สถานการณ์มันดีขึ้น



“ทีเอ็มทำแมนเจ็บ แมนยังยอมเอ็มได้เลยนะ!”



คนเป็นฝ่ายกระทำสะอึก



“จริงๆ ถ้ามันไม่เจ็บนะ แมนจะยอมให้เอ็มทำทุกวันเล้ย~~”



“พุดจริงอ๋อ?”



“ล้อ~เล่น!”



พี่แมน...มึงกระทืบกูเถอะ ได้โปรด!



“ในกูเกิ้ลบอกว่า คนที่ทำแล้วคู่ของตัวเองเจ็บอ่ะ แปลว่าห่วย!”



“ไม่ได้ห่วย! แต่ของพี่แมนมันคับนี่ ถ้าทำบ่อยๆ ก็ไม่เจ็บเองล่ะ!”



“อย่ามาตะคอกกันนะ!!”



ใครตะคอกใครกันแน่วะ?



ระหว่างที่เอ็มกำลังปลงตกกับสถานการณ์ที่รับมือยากขั้นสุด พี่แมนเวอร์ชั่นประหลาดก็ดึงกางเกงบอลพร้อมชั้นในของเขารูดหลุดไปจากข้อเท้าแล้วโยนลอยหวือไปตกข้างเตียง



“ถอดทำไมอ่ะ?!”



เอ็มเหงื่อตก สถานการณ์มันล่อแหลมมากเลยนะเห้ย!



“เอ็มเคยบอกว่าจริงๆ แล้วแมนเป็นเมียเอ็มใช่ป่ะ?”



“ก...ก็ใช่”



“แล้วเอ็มก็เคยบอกอีกว่าคนเป็นเมียอ่ะต้องอยู่ข้างบน”



“ไม่ใช่! อันนั้นไม่ใช่!!”



เอ็มตะโกนเถียง



“มันจะไม่ใช่ได้ไงเล่า!! ตอนเอ็มเป็นเมียเอ็มยังได้ทำ ตอนนี้แมนเป็นเมียแล้วแมนต้องได้ทำบ้างสิ!!”



พี่แมนจับขาอดีตเมียแยกออกจากกัน ถึงนิสัยจะเปลี่ยนไปแต่แรงกายไม่เปลี่ยนตาม เอ็มจะหุบขาขัดขืนก็สู้แรงไม่ไหวได้แต่ปล่อยให้พี่แมนประชิดตัวเข้ามาด้วยใบหน้าชุ่มเหงื่อ



“พ...พี่แมนฟังก่อนนะ”



“ไม่ฟังแล้ว!”



คนที่อ้างสิทธิเมียถอดกางเกงออก จ่อสากขนาดอวดหญิงได้เข้ากับครกของคนข้างล่างด้วยแววตามุ่งมั่น ชั่ววินาทีที่เกิดขึ้นนั้นได้กระชากวิญญาณของเอ็มออกจากร่างไปเรียบร้อยแล้ว



“ม่ายยยยยยยยยยยยยยย”



ตุบ!



เอ็มหลับตาปี๋เตรียมรับความเจ็บปวดที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่หลับอยู่นานก็ไม่มีอะไรผิดปกติไปจากน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นบริเวณแผ่นอก พอค่อยๆ ลืมตาขึ้นก็พบว่าร่างของพี่แมนกำลังนอนทับตัวเองอยู่ พอชะโงกหัวดูดีๆ ถึงได้รู้ว่าหลับสนิทไปแล้ว



“เฮ้อ~~”



เอ็มถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกสุดขีด ก่อนจะขยับข้อมืออยู่นานจนหลุดจากปมเชือกแล้วจัดแจงแต่งตัวคนรักและตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะจับจอมปัญหาในวันนี้ให้หลับไปในท่าที่สบายที่สุด คนที่เกือบตกเป็นเมียพี่แมนไปเสียจริงๆ เดินกลับไปล้างจานในครัว เก็บกวาดบ้านจนเรียบร้อยก่อนจะอาบน้ำแล้วเดินมาซุกตัวบนเตียงเดียวกับสุดที่รัก พอมองใบหน้าหวานๆ ของรุ่นพี่สุดโหดแล้วคำปรามาสที่เจ้าตัวว่าไว้ก็ดังขึ้นมาในหัว



‘ในกูเกิ้ลบอกว่า คนที่ทำแล้วคู่ของตัวเองเจ็บอ่ะ แปลว่าห่วย!’



คนโดนปรามาสเบะปาก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเมื่อนึกภาพพี่แมนตอนนั่งเสิร์ชกูเกิ้ลเรื่องอย่างว่าของผู้ชายออก เห็นตั้งท่ารังเกียจแบบนั้นแต่ก็คิดถึงเราเหมือนกันแฮะ รู้ตัวอีกทีก็ขยี้หัวรุ่นพี่ด้วยความเอ็นดูไปแล้ว คงไม่บาปหรอกเนอะ!



“คราวหน้าไม่เจ็บแน่นอนครับ สัญญา”



ประทับคำสัญญาด้วยจูบหวานๆ ที่หน้าผาก ก่อนที่อดีตเมียตุ๊ดจะกอดเอวคุณแฟนต่างหมอนข้างแล้วหลับไปด้วยกันอย่างเป็นสุข



.

.

.



“เฮ้ย! ไอ้งอก มึงบอกไอ้แมนป่าววะ ว่าเห็ดนั่นบางคนกินแล้วก็เมาน่ะ”



พี่เงิบเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้



“โถ่มึง ไอ้แมนแดกเหล้าเป็นขวดยังไม่เมาเลย นับประสาอะไรกะอีแค่เห็ด จริงมะ?”



“เออว่ะ!”



เพราะเหตุนี้ สองสมุนของท่านแกนจึงไม่ได้เอ่ยเตือนถึงพิษภัยของเห็ดนั่นออกไป...





โปรดติดตามแอ๊บต่อไป




Talk~
มาต่อล้าววว ขอโทษที่คุณนายหายไปนานจ้าาา
เหลืออีกตอนนะ *นับนิ้วก่อน* อีกสามตอนเอง! ก็จะจบแล้วล่ะจ้า
เจอกัน อังคาร พหัส เสาร์ เนาะ รวดเดียวจบไปเล้ยยย



ออฟไลน์ panpang

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 497
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
พี่แมนตอนเมาก็น่ารักก แต่ เอ็มเกือบได้เป็นเมียนี่สิปัญหา 555

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
พี่แมนคนแมนของเรา เมาเห็ดซะแล้ว น่าจะกินให้เยอะว่านี่นะ จะได้เมายาวววววว จนได้เอ็มมี่เป็นเมียจริง ๆ สักที  :hao3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
เราว่าแล้ว พี่แมนเค้าต้องเมาแน่เลย :laugh:

ออฟไลน์ suck_love

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-1

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4

ออฟไลน์ missredlip

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
แอ๊บที่ 29: นางร้ายคัมแบ๊ค



ยามเย็นที่ลานโต๊ะหินอ่อนหน้าตึกคณะศิลปกรรม เด็กหื่นของพี่แมนกำลังนั่งเล่นไอโฟนอยู่เพียงคนเดียวระหว่างรอคุณแฟนมารับกลับหอ สองศรีพี่น้องตุ๊ดแฝดไปเดินช้อปปิ้งที่ตลาดนัดหลังตึกกันเรียบร้อย ปล่อยให้เพื่อนหนุ่มนั่งรอคุณแฟนอยู่เพียงเดียวดาย เพราะวันนี้คุณแฟนสัญญาแล้วว่าจะพาไปเลี้ยงหมูกระทะ



“เอ็ม~”



ใบหน้าหล่อหันไปตามเสียงเรียก ยังไม่ทันได้ตั้งตัว หน้าอกนุ่มๆ ของคนเรียกก็แนบชิดติดแขนพร้อมกับตำแหน่งที่นั่งบนม้าหินอ่อนตัวเดียวกันที่แทบจะสิงร่างกันได้อยู่แล้ว



“พ...พี่ปลื้ม”



‘ปลื้มปริ่ม’ ปี 2 เอกการแสดง อดีตคู่ควงของแกนคณะปี 4 แห่งสถาปัตย์ เธอยังสวยน่ารักและยิ้มหวานเหมือนเคย แต่ไม่รู้ทำไมอยู่ใกล้เธอแล้วเสียวสันหลังวาบทุกที!



“จำกันได้ด้วย ดีใจจัง!”



“เอ่อ...ครับ”



คนเด็กกว่าพยายามดึงแขนตัวเองออกมาอย่างสุภาพ แต่หญิงสาวก็คว้าไว้แน่นไม่ยอมปล่อย



“ปลื้มปริ่มคิดถึงเอ็มมากเลยนะ! ตั้งแต่วันนั้นที่เราจูบกันน่ะ”



“คือวันนั้น พี่ยังไม่เข็ดอีกเหรอครับ?”



ชายเอ็มถามออกไปตรงๆ เพราะขืนยืดเยื้อกว่านี้แล้วพี่แมนมาเห็นเขา พี่ปลื้มปริ่มอาจจะเจ็บตัว แต่นั่นไม่สำคัญเท่าตัวเขาอาจจะได้เป็นเหยื่อสังเวยน้องเหี้ยอีกรอบ



“ไม่เข็ด! อะไรที่ปลื้มปริ่มหมายตาไว้ ปลื้มปริ่มไม่ปล่อยไปง่ายๆ หรอกนะ!”



เธอพูดเสียงมุ่งมั่น



“แต่ผมมีแฟนแล้ว และพี่ก็คงรู้จักเขาดีด้วย”



นักศึกษาเอกดนตรีอ้างชื่อคุณสามีภาคทฤษฎีมาขู่ แต่สาวเจ้ากลับยกเรียวปากสีแดงจัดขึ้นเป็นเชิงแสยะยิ้มแล้วหรี่ตาลงอย่างเป็นต่อ



“รู้สิ...แล้วปลื้มปริ่มก็รู้ด้วยว่าคนอย่างพี่แมนน่ะ เขาทนคบผู้ชายด้วยกันได้ไม่นานหรอก”



เด็กปีหนึ่งนั่งนิ่งไปกับคำกล่าวนั้น ยังผลให้สาวเจ้าได้โอกาสรุกคืบต่อ



“เอ็มลองคิดดูเอาเองสิ คนอย่างพี่แมนน่ะเขาจะยอมมีแฟนเป็นผู้ชายให้คนอื่นเขาดูถูกเหรอ? มันอาจจะเป็นอะไรที่แปลกใหม่ แต่พอคบไปนานเขาก็จะรู้ว่ามันไม่ใช่ แล้วก็ทิ้งเอ็มไปอยู่ดี”



“แต่ว่า...”



“ยังไม่ต้องเถียงปลื้มปริ่มตอนนี้ก็ได้ เอาไว้เอ็มโดนพี่แมนทิ้งเมื่อไหร่ก็อย่าลืมมาซบอกปลื้มปริ่มนะ ปลื้มปริ่มจะรอ”



“รอจนนมมึงยานถึงเข่า ก็ไม่ได้แดกคนของกูหรอกอีปลื้ม!!”



 เสียงฟ้าผ่าที่ไม่ได้ยินเสียนานดังลั่นลานโต๊ะหินของคณะศิลปกรรม มือกีตาร์ที่โดนปั่นหัวอยู่เมื่อครู่รีบสลัดแขนชะนีปากแดงมาหลบหลังคุณแฟนโดยพลัน หนุ่มผมยาวเจ้าของกิตติศัพท์สุดโหดแห่งสถาปัตย์จ้องหน้าอดีตแฟนเหมือนอยากจะซัดหน้าผู้หญิงนิสัยเสียให้ซิลิโคนบนดั้งมันหลุดออกมา



“หึ! ได้ไม่ได้เดี๋ยวก็รู้!”



“อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วกูไม่กล้ากระทืบมึงนะอีปลื้ม!”



“ถ้าพี่ทำอะไรปลื้ม ปลื้มจะแฉความลับของพี่ให้คนทั้งมหาลัยรู้เลย!”



เอ็มที่รับรู้อารมณ์ใกล้ทะลุปรอทล็อกแขนคุณแฟนไว้อย่างสุดความสามารถ ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ปลื้มเธอไปอัพเลเวลกล้าตายมาจากไหนถึงได้กล้าพูดจาแบบนี้ใส่พี่แมนเนี่ย!



“ความลับอะไรของมึง?”



สาวศิลปกรรมกระตุกยิ้มนางร้าย เขยิบส้นสูงเข้ามาใกล้แกนคณะแล้วพูดด้วยเสียงระดับที่ได้ยินกันแค่สามคน



“ก็ความลับที่ว่าจริงๆ แล้วเอ็มไม่ได้เป็นเมียพี่แมนอย่างที่คนอื่นเข้าใจไงคะ”



พี่แมนชะงักไปวูบหนึ่ง ก่อนจะแสร้งทำเป็นหัวเราะเย้ยหยันอย่างแนบเนียนจนเอ็มนึกอยากให้พี่ท่านย้ายมาอยู่เอกเดียวกะพี่ปลื้มให้รู้แล้วรู้รอด



“พูดบ้าอะไรของมึง?”



“พี่คิดว่าผู้หญิงสวยประสบการณ์สูงอย่างปลื้มจะดูไม่ออกเหรอว่าใครจะเล่นตำแหน่งไหนบนสนาม? พี่แมนน่ะแมนเต็มร้อยก็จริง แต่ถ้าลงสนามพร้อมเอ็มแล้วล่ะก็...ยังไงก็เป็นได้แค่ผู้รักษาประตูเท่านั้นแหละ!”



“อี...”



“เอาเลยซี่! กระทืบปลื้มเลย! ถ้าอยากให้คนทั้งมหาลัยรู้ว่าพี่เป็นเมียเอ็มน่ะ!”



แกนคณะกำหมัดแน่น พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองให้นิ่งเข้าไว้ เพราะยังไงอีปลื้มมันก็ไม่มีหลักฐาน มันพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อมันหรอก



“ถ้าพี่แมนยอมยกเอ็มให้ปลื้มล่ะก็...ปลื้มสัญญาว่าจะรูดซิปปากเงียบกริ๊บ ไม่บอกใครเลยแม้แต่คนเดียวค่ะ”



“มึงอยากพูดอะไรก็พูดไปเลย ไม่มีใครเขาเชื่อมึงหรอก!”



“ได้ค่ะ! ถือว่าพี่แมนอนุญาตเองนะ เตรียมคำแก้ตัวไว้ให้ดีๆ ละกัน!”



น้องปลื้มทิ้งท้ายประโยคด้วยน้ำเสียงท้าทายก่อนจะเชิดหน้าเดินจากไปอย่างเหนือกว่า ทิ้งให้พี่แมนยืนระงับสติอารมณ์อยู่กับคุณแฟนที่คอยลูบหลังลูบไหล่ให้



“ไม่เป็นไรนะครับ?”



“อื้อ!”



พอเห็นหน้ามัน ได้ยินเสียงมันแล้วก็สงบลงได้อย่างน่าประหลาด ไม่รู้ทำไมพี่แมนถึงได้อยากจับมือ อยากกอดคุณแฟนแล้วเอาหน้าซุกอกมันให้หายเครียด! นับวันยิ่งรู้สึกว่าตัวเองทำตัวประหลาดขึ้นทุกทีๆ



<RRRRrrrrr>



“ไรมึง?”



แกนคณะหยิบไอโฟนมารับก่อนที่จะได้ถลาตัวซุกอกแฟนดังใจนึก คนที่โทรมาคือสมุนรักของตนนั่นเอง



“มึง...มาที่คณะหน่อยดิวะ”



น้ำเสียงพี่งอกฟังดูไม่ค่อยดีนัก



“มีไรวะ?”



“ก็...เออ มาเหอะว่ะ”



ไอ้งอกคล้ายปิดบังบางอย่างด้วยความลำบากใจ พี่แมนจับน้ำเสียงเพื่อนออกแต่คิดว่าคงไม่ใช่เรื่องร้ายแรง



“เดี๋ยวกูไป”



พี่แมนวางสายไป ก่อนจะหันมาคว้าข้อมือแฟนให้เดินตามไปขึ้นฟีโน่ บอกรวบยอดว่าไอ้งอกเรียกให้ไปหาที่คณะ จะกลับไปส่งมันที่หอก่อนก็เสียเวลาจึงพาไปด้วยกันเสียเลย



ที่ตึกคณะสถาปัตย์ในวันนี้ยังคงครึกครื้นและสกปรกไปด้วยอุปกรณ์สารพัดชนิดเช่นเคย สองสมุนของเขานั่งทำสีหน้าไม่สู้ดีนักอยู่ที่โต๊ะไม้ตัวประจำ พอท่านแกนไปถึง รุ่นน้องที่อยู่แถวนั้นก็ยกมือไหว้โดยพร้อมเพรียง



“ไงวะมึง? มีไร?”



“แมน...มึง....คือว่า...”



“แมน!!”



เสียงปริศนาดังมาจากด้านหลังเสา ก่อนที่เงาขาวๆ ของใครสักคนจะวิ่งเข้ามาโผกอดแกนคณะต่อหน้าต่อตาแฟนของเธอ พอกอดจนสมใจแล้ว ร่างเล็กบางของเจ้าของเสียงก็ผละออกมายิ้มโลกสดใส เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้สวยมาก แต่ดูน่ารักและให้ความรู้สึกชวนมองอย่างประหลาด



“ฝัน?”



พี่แมนมองหน้าเธออย่างอึ้งนิ่งไป ด้วยไม่คิดว่าจะได้เจอกันอย่างปุบปับ ผู้หญิงคนนี้ชื่อ ‘เหมือนฝัน’ เธอเรียนชั้นมัธยมปลายห้องเดียวกับพี่แมนมาตลอด 3 ปี ตอนนี้เรียนหมออยู่ที่เชียงใหม่ พวกเขาไม่ได้เจอกันมานานมากแล้ว



“ฝันมาได้ไงน่ะ?”



“ฝันเบื่อน่ะ คิดถึงแมนด้วย”



เธอทำสีหน้าเบื่อดังคำว่า ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มสดใสอีกครั้งเมื่อพูดด้วยเสียงกึ่งอ้อน พี่แมนมองหน้าหญิงสาว ก่อนจะเหลือบมองคนรักที่ยืนทำหน้างงอยู่ไม่ห่าง



“เอ่อ...ฝัน”



สุดโหดค่อยๆ ถอยตัวเองห่างออกมาอย่างไม่ให้เสียน้ำใจ



“นี่...เอ็ม รุ่นน้องแมน”



พี่แมนเอ่ยแนะนำแบบกลางๆ ซึ่งชายเอ็มก็ยิ้มรับคำแนะนำนั้นด้วยความยินดี



“ส่วนนี่เหมือนฝัน เป็นเพื่อนเก่ากู”



“แมนพูดไม่เพราะ!”



เหมือนฝันตีแขนขาวๆ ของคนตรงหน้าไปหนึ่งเผียะ โทษฐานได้ยินคำไม่รื่นหู



“แล้วก็ไม่ใช่เพื่อนเก่าด้วย แฟนเก่าต่างหาก!”



คำแก้ไขทำให้เอ็มมองหน้าหญิงสาวด้วยความตกใจ ก่อนจะเบนสายตาไปหาคนรักอย่างขอคำตอบ พี่แมนทำสีหน้าลำบากใจแต่ก็พยักหน้ารับแต่โดยดี



.

.

.



พอแฟนเก่ามา ก็เป็นธรรมดาที่พี่แมนจะผิดนัดเลี้ยงหมูกระทะแฟน เพื่อจะไปดูแลเธอที่อุตส่าห์เดินทางมาไกลก่อน ฝ่ายเอ็มที่รู้ดีว่าพี่แมนไม่ได้ตั้งใจผิดนัด แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้อยู่ดี แถมคำพูดของพี่ปลื้มยังวนซ้ำอยู่ในหัวราวกับเทปกระตุก



‘ ‘คนอย่างพี่แมนน่ะ เขาทนคบผู้ชายด้วยกันได้ไม่นานหรอก’



“เฮ้อ~”



จะว่าไปก็น่าคิดอยู่เหมือนกัน พี่แมนเป็นผู้ชายแท้ๆ คบแต่ผู้หญิงมาตลอด แล้วพี่ฝันก็น่ารักออกขนาดนั้น ทำไมถึงเลิกกันได้นะ?



“คิดไรอยู่มึง?”



พี่งอกและพี่เงิบสองเพื่อนซี้มานั่งประกบข้างเมียตุ๊ดของเพื่อน ดูสีหน้ามันก็รู้แล้วว่าคงคิดเรื่องของคนสองคนที่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่ทางนู้นแน่ๆ



“พี่งอก พี่เงิบ ทำไมพี่แมนกับพี่ฝันถึงเลิกกันล่ะ?”



เอ็มตัดสินใจถามออกไปตรงๆ



“อืม...เล่าลำบากเหมือนกันแฮะ”



พี่งอกพยักเพยิดให้คู่หูเป็นฝ่ายเล่าแทน



“เป็นเพราะระยะทางน่ะ กูก็ไม่ได้เรียนโรงเรียนเดียวกับไอ้แมนหรอกนะ แต่ตอนมันเข้ามาที่นี่ใหม่ๆ มันก็ยังคบกับฝันอยู่ กูก็เคยคุยด้วยสองสามครั้งตอนฝันมาหาไอ้แมนที่นี่ แต่พอห่างกันนานๆ เข้า ต่างคนก็ต่างทุ่มเทให้กับเวลาเรียน สุดท้ายทั้งสองคนก็ตัดสินใจว่าเปิดโอกาสให้ตัวเองเจอคนใหม่จะดีกว่า”



เอ็มพยักหน้าตามก่อนจะถามเสริม



“แล้วพี่ฝันมีแฟนใหม่หรือเปล่าครับ?”



“อันนี้กูไม่รู้นะ ตอนเจอฝันโผล่มาที่คณะ กูก็ตกใจเหมือนกัน”



เมื่อยังสรุปอะไรไม่ได้ เอ็มก็นั่งเป็นหมาหงอยให้สองรุ่นพี่ตบไหล่ตบหลังอย่างเอาใจช่วยต่อไป สามหนุ่มคุยกันต่ออีกนิดหน่อย ก่อนจะหันไปมองทางที่พี่แมนกับพี่ฝันนั่งอยู่ แต่กลับไม่มีวี่แววของทั้งสองคนแล้ว



“พี่แมนไปไหนอ่ะ?”



“เออ มันพาฝันไปเข้าห้องน้ำรึเปล่า?”



“งั้นผมไปดูแปบ”



คนตัวสูงผุดลุกออกไปทางห้องน้ำหลังตึกสถาปัตย์ ทางเดินด้านหลังเงียบโล่งไร้ผู้คนผิดกับด้านหน้า เอ็มชะโงกดูแล้วไม่มีใครอยู่จึงคิดจะหันหลังกลับ แต่เสียงใครบางคนหยุดเท้าเขาไว้เสียก่อน



“มันจะเป็นไปได้ไหม? ถ้าเราจะกลับมาคบกันเหมือนเดิม”



เอ็มจับทิศทางของเสียงได้ว่ามาจากหลังกองไม้ที่สุมกันอยู่ เจ้าตัวเลือกที่จะยืนแอบฟังเงียบๆ อยู่ตรงนั้นเพื่อรอคำตอบของคนรัก



“มันช้าไปแล้วฝัน”



“ทำไมล่ะ? แมนไม่รักฝันแล้วเหรอ?”



แกนคณะนิ่งเงียบไปนานเหมือนใช้ความคิดอยู่ครู่ใหญ่ นานจนคนแอบฟังอดจะลุ้นตามไม่ได้



“รักสิ แมนรักฝันเสมอแหละ”



นั่นก็เพียงพอแล้ว...สำหรับหัวใจคนที่แอบฟัง



.

.

.



“มึงเพลาๆ มั่งเหอะ อีเอ็มมี่ ลากพวกกูออกมาแล้วแดกเหล้าเป็นน้ำนี่หมายความว่าไง?”



แฝดคนพี่เอ่ยตำหนิ หลังจากมองเพื่อนรักยกแก้วน้ำสีอำพันดื่มไม่ยั้งไปจนหน้าตาแดงก่ำไปหมด จะห้ามก็ไม่ได้ ได้แต่นั่งมองมันพร่ำเพ้อรำพันของมันไป



“พี่แมนเขาจะทิ้งกูแล้ว เขาจะทิ้งกูแล้ว ฮืออออ”



กุมารตุ๊ดส่ายหน้า โอเมก้าที่พี่แมนซื้อให้มึงแดกนี่เสียเปล่าจริงๆ ท่านแกนเขารักเขาหลงมึงจะตายห่า! ไปขุดเศษเสี้ยวสมองไหนมาว่าเขาจะทิ้งมึงได้เนี่ย?



“พี่งอก โทรตามพี่แมนให้หน่อยไม่ได้เหรอ?”



“ไอ้แมนมันอยู่กับฝันอ่ะ”



“โอ๊ย! แฟนเก่าจะสำคัญกว่าเมียได้ไง?!”



น้องมาม่าที่นั่งยื้อแก้วเพื่อนเอ็มอยู่แหวขึ้นมาบ้าง เห็นสภาพมันเป็นแบบนี้แล้วก็อดจะสมสารปนสมเพชไมได้



“พี่เงิบ! โทรให้หนูเดี๋ยวนี้เลย!”



สุดท้ายสองหนุ่มก็ขัดใจแฟนสาวไม่ได้ ต้องโทรตามท่านแกนคณะมาดูอาการเมียที่ร้านเหล้า แต่กว่าท่านแกนจะมาถึง เอ็มก็ซัดไปหมดขวดแล้ว ยิ่งมันเงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าคุณแฟนพ่วงคนรักเก่ามาด้วยก็ยิ่งช้ำใจจนน้ำตาไหลพราก



“น้อง!”



สุภาพบุรุษแอ๊บตุ๊ดตะโกนเรียกบริกร



“พี่ขอร้องเพลงนึง”



ชายเอ็มลุกขึ้นเดินโซเซไปทางเวที มิวายหันมาสะบัดค้อนใส่พี่แมนพอให้รู้ว่ากูเสียใจมากก่อนจะเดินเป๋ขึ้นไปกระซิบบอกเพลงที่ต้องการร้องให้นักดนตรีทราบ พอได้ยินว่าเป็นเพลงฮิตที่พวกตนเล่นได้ เหล่านักดนตรีก็จัดให้ทันทีโดยไม่อิดออด



“ไม้รั๊กไม้ต้องมาแคร๋ไม้ต้องมาดี๊กับฉาน ไหม่รั๊กไม้ต๊องมาห๊วงไหม่ต่องมาห้วงใยฉานน”



สองกุมารแอนด์เดอะฮัสแบนด์ปล่อยกร๊ากไปเรียบร้อยกับลูกคอขั้นเทพของเมียท่านแกน จะมีก็แต่ตัวพี่แมนที่ยืนมองสภาพเมียรักที่ร้องผิดร้องถูกอยู่บนเวทีด้วยสายตาสุดสงสาร เขาพอจะเดาได้ไม่ยากว่าความคิดแบบมนุษย์แรมต่ำอย่างมันจะออกมาในแง่ไหน



“หยุ๊ดได้หม๊ายซะที ถ่าไม๊รั้กก๊ปล้อยกานปายยยย”



พี่แมนก้าวฉับๆ ไปลากตัวนักร้องลงจากเวทีโดยไม่ปล่อยให้มันส่งเสียงรบกวนโสตประสาทชาวบ้านเขาต่อไปอีก คนที่เมาจนไม่มีสมดุลก็ได้แต่เดินตามแรงดึงของพี่แมนออกไปนอกผับ โดยมีพี่ฝันช่วยประคองแขนอีกข้างอย่างไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ เมื่ออกมาถึงจุดที่เสียงจากในผับดังออกมารบกวนการสนทนาไม่ได้แล้ว แกนคณะก็หมุนตัวกลับมาจ้องหน้าอดีตคนรักอย่างจริงจัง



“ฝัน...แมนขอโทษนะ”



“แมนขอโทษฝันทำไม?”



“แมนมีแฟนแล้ว”



เหมือนฝันนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะแย้มยิ้มหวานให้แฟนเก่าอย่างจริงใจ



“จริงเหรอ? น่ารักรึเปล่า?”



พี่แมนได้ยินคำถามก็หัวเราะขึ้นจมูก



“ไม่รู้สิ น่ารักแบบแปลกๆ น่ะ”



“เหรอ?”



หญิงสาวรับคำด้วยรอยยิ้มบางๆ ก่อนจะเริ่มต้นถามอีกครั้ง



“พรุ่งนี้แนะนำให้ฝันรู้จักหน่อยได้ไหม? ฝันอยากแน่ใจว่าเขาจะไม่ทำให้แมนเสียใจจริงๆ ฝันจะได้ไม่ต้องตั้งความหวังอีก”



พี่แมนมองหน้าแฟนเก่านิ่ง ถอนหายใจยาวก่อนจะพยักหน้า แล้วกระตุกแขนคนเมาที่ยังพอจะยืนไหวให้มายืนเคียงข้างกัน



“ฝัน...นี่เอ็ม แฟนแมนเอง”



ว่าที่คุณหมอกะพริบตาปริบๆ อยู่สองครั้ง ก่อนจะเอามือปิดปากทำตาโตแล้วชี้มือไปที่ร่างสูงกว่าของคนที่เธอเข้าใจว่าเป็นรุ่นน้องราวกับจะถามย้ำ ซึ่งพี่แมนก็พยักหน้ายืนยันอย่างไม่ลังเล



“แมนล้อฝันเล่นรึเปล่า?”



“เปล่า...แมนเป็นแฟนเอ็มจริงๆ”



เมื่อได้ยินคำย้ำชัดโดยปราศจากแววหยอกเย้า หญิงสาวก็พิจารณาชายหนุ่มตรงหน้าอีกครั้งและพอจะจับเค้าได้ลางๆ ว่าที่เขาเมาได้ขนาดนี้สาเหตุเป็นเพราะใคร



“แมน...ฝันขอโทษจริงๆ นะ ฝันไม่รู้จริงๆ ฝันน่าจะติดต่อมาก่อน”



เธอพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดจริงๆ



“ไม่เป็นไรหรอก แฟนแมนง้อง่าย”



ได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาได้นิดหน่อย



“แมน...ขอโทษที่เสียมารยาทนะ แต่แมนไม่ได้เป็นแบบนี้เพราะฝันใช่ไหม?”



‘แบบนี้’ ที่เหมือนฝันหมายถึงคงเป็นเรื่องที่เขามีแฟนเป็นผู้ชายนั่นแหละ



“เปล่าหรอก คนที่ทำให้แมนเป็นแบบนี้คือเอ็มต่างหาก”



แกนคณะตอบให้หญิงสาวสบายใจ แต่ประโยคนั้นกลับคล้ายคำบอกรักคนข้างๆ ไปในตัว ฝันมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกสบายใจอย่างประหลาด คิดไม่ผิดจริงๆ ที่เธอตัดสินใจเดินทางมาหาเพื่อนเก่าในวันนี้ พอรู้ว่าแมนมีแฟนแทนที่เธอจะรู้สึกเจ็บปวดกลับมีแต่ความโล่งใจเสียมากกว่า



“ถ้าอย่างนั้น...ฝันกลับก่อนนะ”



“ไหนฝันบอกว่าจะมาค้างสัก 2 คืนไง?”



ว่าที่คุณหมอส่งยิ้มให้อดีตคนรักอย่างจริงใจ



“ไม่จำเป็นแล้วล่ะ ฝันได้ในสิ่งที่ฝันต้องการแล้ว”



นั่นคือการได้มองเห็นเพื่อนคนหนึ่งมีความสุขกับคนที่จะดูแลเขาได้จริงๆ





โปรดติดตามแอ๊บต่อไป





Talk~
เหลืออีกนิดดดดเดียวเท่านั้น!
ปลื้มปริ่มจะเปิดโปงสถานะที่แท้จริงของพี่แมนสำเร็จหรือไม่น้า??



ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
เปิดตัวำปเลยพี่แมนว่าข้าเป็นเมียย อย่าได้แคร์  :laugh:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
นี่เอ็มมี่รู้ตัวยังว่าพี่แมนคนแมนเขาไม่ได้ทิ้งตัวนะ ยังเป็นแฟนกันอยู่นิ  o18

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด