ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
ตึ่ก ตึ่ก ตึ่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเท้าผมที่กระทบพื้นถี่รัวจนแทบไม่เป็นจังหวะ
"ขอโทษครับๆ ขอทางผมหน่อยครับ" ผมวิ่งไปปากก็ร้องขอทางไปด้วย เพราะเวลาสี่โมงเย็นเป็นเวลาเลิกงานของคนส่วนใหญ่ ทุกคนก็ต่างเร่งรีบกลับบ้านเพื่อนไปหาคนที่ตัวเองรักหรือไม่ก็รีบไปหาเพื่อนฝูงที่นัดกันเอาไว้
ป๊าดดดดดด ข้างหน้าคนกลุ่มใหญ่กำลังจับกลุ่มกันทำอะไรซักอย่างไม่รู้
"ขอทางผมหน่อยครับ เมียผมกำลังจะคลอด เค้ากำลังรอผมในห้องคลอดแล้วครับ"
ได้ผลครับ คนบริเวณเมื่อกี้ที่กำลังจับกลุ่มกันอยู่ แหวกทางออกเป็นสองฝั่งพอที่ผมจะแทรกตัวผ่านไปได้
"ขอบคุณครับ" ผมยิ้มขอบคุณ นี่แสดงให้เห็นว่าคนไทยเรายังมีความเห็นใจให้แก่กัน
"น่าเสียดายนะ หล่อขนาดนี้ รีบมีลูกซะแล้ว" ผมยิ้มขำกับคำพูดที่ได้ยินจากสาวคนไหนซักคนหนึ่งที่คงจะหลบให้ผมเมื่อครู่
ผมวิ่งตัวลอยจนเท้าแทบไม่ติดพื้น จนในที่สุดก็มาถึงที่หมายจนได้
โน้มตัวลง เอามือค้ำขาตัวเองไว้ สูดอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด
ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองตึกสูงระฟ้าตรงหน้า ที่นี่แหละครับ เป้าหมายของผม
คอนโดสุดหรูใจกลางเมือง ไม่รวยจริง ซุกหัวอยู่ไม่ได้นะครับ
"เอ้า ไอ้หนู มาแล้วก็เข้ามาเปลี่ยนชุดซะสิ ลุงจะได้ออกกะซักที ป่านนี้เมียลุงรอไปวิ่งในสวนแล้ว" โห เอาซะผมทำลายความสุขสถาบันครอบครัวลุงเลย
"ครับๆๆๆๆ" ผมเดินเร็วแต่ไม่ถึงกับวิ่งเพื่อไปเปลี่ยนชุดทำงาน ห้องทำงานผมเป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ อยู่ตรงปากทางเข้าคอนโดพอดี
ผมเปลี่ยนเป็นชุดทำงานเสร็จสรรพ เสื้อสีฟ้าครามจางๆแขนยาว มีหมวก กางเกงขายาว ชุดผมเท่มากเลยนะ บอกเลย
"ไอ้หนู เอ็งใส่ชุดนี้แล้วดูดีมากเลยวะ"
"ขอบคุณลุง แล้วนี่ลุงจะไปเลยใช่มั๊ยครับ"
"ใช่ ว่าแต่เอ็งอยู่ได้ใช่มั๊ย"
"สบายมากลุง"
"สบายมาก แค่วันที่สองเอ็งก็มาทำงานสายซะแล้ว งานสมัยนี้หายากนะไอ้หนู มีแล้วก็ให้ตั้งใจทำงาน อาชีพอย่างเราคือดูแลความปลอดภัยของคนอื่น ช่วงเวลาที่เอ็งมาสาย อาจจะเกิดสิ่งร้ายๆกับคนที่นี่ได้ เพราะฉะนั้น ต่อไปเอ็งห้ามสายเพื่อตัวเอ็งเองและคนอื่นที่เอ็งต้องดูแล"
"ครับลุง" รู้สึกผิดเลย แต่ก็จริงอย่างที่ลุงแกพูด
"งั้นลุงกลับละ เอ็งมีไรก็โทรหาลุงได้ ลุงอยู่อีกสามซอยถัดไปนี่แหละ เบอร์แปะไว้ที่ข้างฝาในห้องนั่นแหละ"
"ขอบคุณครับลุง" ผมไหว้ขอบคุณและลาแกไปพร้อมๆกัน
ผมเดินสำรวจความเรียบร้อยทั่วไป ทุกอย่างก็ปกติดี ไม่มีเหตุด่วนเหตุร้าย
แต่ที่ดูไม่ปกติ ก็คือ ชีวิตการทำงานในวันที่สองของผม ผมยังไม่คุ้น ยังไม่ชิน อาจเพราะยังใหม่อยู่ แต่อีกหน่อยผมคงชิน เหมือนที่ใครๆก็บอกว่า ทุกอย่างต้องใช้เวลา
เดินสำรวจเสร็จก็กลับเข้ามาในห้องทำงาน ผมจะเรียกมันว่าเซฟเฮ้าส์ละกัน ฟังแล้วดูเหมือนหนังฝรั่งแอคชั่นดี ผมชอบแนวนี้
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะเล่น
เอ้ออออออ!!!!!!!ก็เห็นจะอนาถใจเพราะมันเป็นแบบปุ่มกดที่รุ่นอาก๋งอาม่าใช้กันเพราะปุ่มมันใหญ่โตมโหฬารมาก แต่ทำได้แค่โทรออก รับสาย แล้วก็กดส่งข้อความๆละสองบาท อ้อ มีเกมส์งูกินหางด้วย
เมื่อเห็นว่าโทรศัพท์ที่มีไม่ได้ช่วยบรรเทาเบาบางความเบื่อของตัวเองได้ ผมเลยเปลี่ยนไปเปิดวิทยุของลุงแทน
ฟังไปฟังมา ฟังอยู่หลายนาที ได้ยินแต่โฆษณา ไม่มีเพลงโผล่มาซักเพลง หรือว่าเดี๋ยวนี้ดีเจเค้าไม่เปิดเพลงกันแล้ว หันมาเปิดแต่โฆษณากันแทน แต่อย่างว่า ถ้าไม่มีโฆษณาคลื่นก็อยู่ไม่ได้ เข้าใจเขา เข้าใจเรา
แต่ใครเข้าใจกูบ้างครับ แค่อยากจะฟังเพลงแก้เบื่อ ฟ้ายังไม่เป็นใจเลย
เมื่อลิขิตชีวิตตัวเองได้ ผมเลยปิดวิทยุ เดินออกมาจากเซฟเฮาส์อีกครั้ง
เวลาห้าโมงแดดยังสว่างจ้าอยู่เลย
แต่ก็มีคนทะยอยกลับมากันแล้ว
หน้าที่ผมแค่ดูแลความเรียบร้อยทั่วไป ไม่ได้มีหน้าที่เทคแคร์ดูแลคนที่อยู่ในคอนโดแต่อย่างใด
แต่ถ้าเมื่อไรที่ผมเห็นสาวๆสวยๆต้องถือของเต็มมือพะรุงพะรัง ผมก็ยินดีเข้าไปช่วยเหลือด้วยความเต็มใจยิ่ง
"ให้ผมช่วยถือนะครับ" ผมไปยืนหลังเธอ ดูเธอจะตกใจนิดหน่อย แต่ตกใจซะเซ็กซี่เลย ก่อนจะส่งยิ้มอ่อนๆให้ผมพอตั้งสติได้
"ขอบคุณค่ะ...." เธอส่งของให้ผมถือ ก่อนจะโน้มตัวลงไปหยิบของในรถต่อ
ผมรีบหันหลังให้เธอคนนั้นควับเพราะเธอก้มซะเห็นไปถึงไหนต่อไหนเพราะขนาดไม่ก้มกระโปรงเธอก็ล่อแหลมเกินทนแล้ว
แต่อย่าคิดว่าผมจะสุภาพบุรุษหลุดมาจากวังอย่างเช่นท่านชายอื่นๆกันนะครับ ผมก็แค่โดนพ่อสั่งมาว่าห้ามก่อเรื่องใดๆ ให้ตั้งใจแค่ทำงานอย่างเดียวพอ
"เพิ่งมาอยู่ใหม่เหรอค่ะ ไม่เคยเห็นหน้าเลย" หันกลับมาเห็นเธอยืนมองผมอยู่แล้ว
"ครับ ผมเพิ่งมาทำงานวันนี้วันที่สอง"
"ทำประจำหรือพาร์ทไทม์ค่ะ"
"ทำไปเรื่อยๆครับ" ผมตอบแบบเขินๆ เพราะเธอเล่นมองผมซะไม่วางตา ผมเขินเพราะตอนนี้ผมไม่มีความมั่นใจในตัวเองหลงเหลืออยู่เลย
"มีนค่ะ"
"พศินครับ"
"ช่วยยกของมีนไปที่ห้องหน่อยได้มั๊ยค่ะ เดี๋ยวมีนให้ทิปพิเศษ ของเยอะมีนถือไม่หมดค่ะ"
"เดี๋ยวผมไปส่งที่ลอบบี้ แล้วค่อยให้เจ้าหน้าที่เคาน์เตอร์ช่วยยกไปให้ดีกว่านะครับ"
"กลัวมีนเหรอค่ะ" ตรงมากกก
"......." กลัวตัวเองมากกว่าครับ กลัวอดใจไม่ไหว
"ก็ได้ค่ะ งั้นช่วยมีนยกเข้าไปข้างในหน่อย" ผมเผลอเป่าลมออกจากปากด้วยความโล่งใจ 'อดทนไว้ไอ้ศิน มึงมาทำงาน ตกงานมึงก็อดตาย'
"พศินนี่น่ารักจังนะค่ะ แค่นี้ก็ต้องเขินด้วย"
ผมไม่ตอบโต้อะไร เพราะกลัวจะยืดยาวไปกว่านี้ ผมเดินตามเธอห่างกันสามสี่ก้าว ตาก็พยายามให้มองสูงเข้าไว้
พ่อสอนมาตลอดว่าให้ใฝ่สูงลูก อย่าใฝ่ต่ำ แต่พอโตมา ผมกลับใฝ่ต่ำมากกว่าใฝ่สูงตลอด
คุณมีนเดินขึ้นชั้นบนไปแล้วผมก็กำลังจะเดินกลับยังเซฟเฮาส์
แต่ก็โดนเสียงใสเล็กๆเรียกไว้ซะก่อน
"เพิ่งมาทำงานเหรอค่ะ?"
ผมหันกลับไปมอง ก็เห็นว่าเป็นพนักงานน่ารักร่างเล็กต่างจากมีนที่ออกแนวเซ็กซี่
"ครับ"
"พี่ชื่อไรอ่ะ หนูชื่ออิงนะ"
"พศินครับ"
"อย่าครับเลยพี่ เราลูกจ้างเหมือนกัน"
"อ่อ....ได้ๆๆ งั้นไปนะ"
"เดี๋ยวสิพี่ คุยกับหนูก่อน"
"พี่ทิ้งด้านหน้านานไม่ได้ เดี๋ยวโดนดุ"
"งั้นเย็นๆกว่านี้หนูออกไปคุยด้วยนะ"
"อ่อ....ได้ๆๆ มั้ง" ผมตอบกลับแบบงงๆ คืองงในตัวของน้องหนูคนนั้นอ่ะครับ ไปสนิทกันตอนไหนวะ
ผมก็เดินวนไปวนมาหน้าคอนโด เดินตรวจความเรียบร้อยทั่วไปจนไปถึงลานจอดรถ
เหตุการณ์ก็ปกติทั่วไป
จนกระทั่งสี่ทุ่ม ความวุ่นวายก็เกิดขึ้น
เนื่องจากมีเก๋งคันหนึ่งขับส่ายไปส่ายมาจนกลัวจะไปชนกับเสาจริงๆ
แต่ในที่สุดก็หยุดหน้าผมพอดีเป๊ะ
มีสาวสวยนางหนึ่งเดินลงมาจากรถ หันมามองผมแวบหนึ่ง ก่อนจะส่งยิ้มอ่อนๆมาให้
ผมเลยยิ้มกลับไปบ้างตามมารยาท
"มึงมายิ้ม...ไรให้แฟนกู" อ้าว เมาแล้วปากหมาวะ
"ผมเปล่าครับ"
"ก็กูเห็นอยู่นี่ มึงหาว่ากูตาถั่วเหรอ?"
"เต้ย เมาแล้วอย่าพาลได้มั๊ย แป้งอายเค้า" คุณผู้หญิงเดินอ้อมหน้ารถไปช่วยประคองไอ้หน้าคนแต่ปากหมาไว้ เพราะถ้าให้มันยืนเองไม่เกินห้าวิ มันต้องล้มแน่
"แป้งว่าเต้ยเพราะไอ้นี่นี่นะ" อ้าว ชี้หน้ากูอีก
"พอแล้วๆ ขึ้นห้องเหอะเต้ย แป้งง่วงละ"
"เดี๋ยวๆๆ ขอเต้ยจัดการไอ้นี่ก่อน" มันเดินเซๆมาตรงหน้าผม ใกล้กันจนได้กลิ่นเหล้าหึ่ง เปรี้ยวปากเลยกู ผมไม่อยากมีเรื่องกับคนเมา อีกอย่างถ้ามีเรื่องจริง ยังไงผมก็ผิด เพราะงั้นผมเลยเลือกจะเลี่ยงเอง
แต่ไอ้นี่ก็ยังตามมาขวางผมอีก
"มึงมองแฟนกูทำไม ห๊า!"
"ผมเปล่า....ครับ"
"แม่ง! เถียงกูเหรอ"
"ผมแค่อธิบาย........ ผมว่าคุณคงเมาแล้วแหละ ขึ้นไปพักผ่อนดีกว่าครับ"
"เสือกไร เรื่องกู" เมาแล้ววอนตีนมากเลยนะครับมึง
"งั้นผมขอตัวนะครับ"
"ไม่" มันยังตามมาขวางผมอีก
"เต้ย เมามากไปแล้วนะ ไป เดี๋ยวแป้งพาไปนอน"
"มันมองแป้ง เต้ยไม่ยอมหรอก"
"งั้นตามสบายเลยนะ คลานขึ้นห้องเองละกัน แป้งขึ้นห้องละ"
อ่ะ อ้าว คุณผู้หญิงเธอเดินไปแล้วจริงๆครับ ไม่ได้สนใจไอ้เมานี่เลย
"ทำไม ชอบแฟนกูเหรอ เห็นมองตามซะตาเยิ้มเลยมึง"
"ผมว่า คุณขึ้นห้องเถอะครับ เมาแล้วก็ไปนอน อย่ามาระรานคนอื่น มันไม่ดี"
"พ่อกูเหรอ ถึงได้สอนกูแบบนี้ พ่อกูยังไม่เคยสอนกูแบบนี้เลย"
"
พ่อไม่สอนไง นิสัยถึงได้เหี้ยแบบนี้"
"มึงว่าไรนะ?" อ้าว กระชากคอเสื้อกูอีก
"คุณ ผมว่า..."
"อ๊วกกกกกกกกกกกกกกกก"
"เหี้ย!!!" เต็มเสื้อเต็มมือกูเลยมึง
"อ๊วกกกกกกกกกก" ก๊อกสองอีก
ยังๆ พอมันโก่งคอจะปล่อยก๊อกสาม ผมเลยจับหัวมันกดลงให้อ๊วกลงพื้น
"อ๊วกกกกกกกกกกกก"
"ไหวมั๊ยคุณ?" ผมลูบหลังให้มันอยู่ ไหนๆห็เลอะแล้วนิ อีกอย่างผมรู้เวลาเมาแล้วอ๊วก ต้องการคนลูบหลังมาก
"โล่งละ...." มันเงยหน้าเช็ดน้ำหูน้ำตา ตามันแดงก่ำเลย
"แต่ผมนี่อย่างเลอะ"
"แล้วโง่เอาเสื้อกับมือมารองอ๊วกกูทำไม?"
"อ่ะ อ้าว คุณ!..... ช่างเหอะ ผมไปล้างตัวก่อนนะครับ"
"เดี๋ยว!"
"ครับ"
"ถ้าไม่โง่คงดูออก ว่าสภาพกูเดินเองไม่ได้"
"แล้ว?" แม่งลมพัดมาที กลิ่นอ๊วกโชยเข้าจมูก ขมยันคอเลยกู
"ไปส่งกูที่ห้องหน่อย"
"ด้วยสภาพนี้?" ผมชี้มาที่ตัวเอง
"ก็เดี๋ยวไปล้างห้องกูก็ได้ เร็ว กูง่วง" เร่งกูอีก
ผมก็เข้าไปประคองหิ้วปีกไอ้ขี้เมา
มันเทน้ำหนักทั้งหมดมาที่ผมหมดเลย
ผมเลยเดินเซเป็นปู
"คุณเต้ย....เมามาอีกแล้วนะค่ะ" ผู้หญิงที่ดูน่าจะเป็นคนดูแลคอนโดนี้ทำท่าจะเข้ามาช่วยประคอง แต่มันก็ปฏิเสธ
"ไม่เป็นไรครับคุณเมย์ เดี๋ยวผมให้รปภ. ไปส่งที่ห้องเอง....ไปดิ"
"อ่อ....ครับ..ชั้นไหนอ่ะ?"
"12" ผมจัดการกดลิฟต์ตามที่มันบอก
เปิดลิฟต์ออกมา ผมก็ดูซ้ายขวาหน้าหลัง ไปไม่ถูกเลยกู
"ทางนู้น"
"อ่อ"
พอมาถึงหน้าห้องมันก็ยื่นคีย์การ์ดให้ผม
โห ห้องสบายมาก แต่ทำไมรกได้ขนาดนี้
ผมปล่อยมันลงที่โซฟาตัวเขื่อง
"ห้องน้ำอยู่ไหนครับ"
"ตรงไป ซ้ายมือ รีบล้างละ กูเหม็น" แม่ง อ๊วก ใครละ
ผมจัดการล้างตัวจนเกือบเรียกได้ว่าอาบน้ำเพราะกลิ่นอ๊วกคนเมานี่ติดทนดีจริงๆ
สภาพผมตอนนี้เลยเหมือนคนตกน้ำ
"งั้นผมขอตัวนะครับ"
"กูไม่ใช่คนแล้งน้ำใจขนาดนั้น เอาเสื้อผ้ากูไปใส่ก่อนไป ใส่แบบนี้ เดี๋ยวหวัดแดกมึงแน่"
"ไม่เป็นไร ผมแข็งแรงครับ"
"ในตู้ หยิบเอาเลย จะเอาตัวไหน แล้วก็ไม่ต้องเอามาคืน กูไม่ชอบใส่ซ้ำกับใคร"
"ผมก็ไม่ชอบใส่ของใครเหมือนกัน"
"ตู้เล็ก กูซื้อมาแต่ยังไม่เคยใส่ อยากได้ตัวไหนเอาไปเลย" แม่ง ฟังกันบ้างมั๊ยเนี่ย
"ครับ" เถียงไปก็เท่านั้น ใส่ๆให้มันจบๆไป
ก็ดีเหมือนกัน ให้ผมอยู่แบบชื้นๆทั้งคืน ก็ท่าจะลำบาก
ผมเดินไปเลือกที่ตู้ ได้มาชุดหนึ่ง
โชคดีที่ผมกับมันตัวพอๆกัน
เลยใส่ได้สบายๆ
เดินออกมา เห็นมันนอนหลับไปแล้ว ที่เสื้อเลอะอ๊วกมันนิดหน่อย ดูท่าทางมันคงจะนอนไม่สบาย
ถ้าได้เช็ดตัวซะหน่อยคงจะสบายขึ้น
ผมคิดว่างั้นนะ แต่ก็แค่คิดครับ เมาเอง อ๊วกเอง งั้นก็ล้างเอาเองละกัน....ทำกับกูไว้เยอะนิ
"อ้าว พศิน"
"คุณ....."
"มีนไงค่ะ ลืมง่ายจังนะ"
"ครับ คุณมีน"
"ขึ้นมาทำไรบนนี้ค่ะ ทีตอนมีนชวนขึ้นมาละไม่ยอมขึ้น"
"อ้อ พอดีผมมาส่งคุณผู้ชายห้องนี้อ่ะครับ เขาเมา เลยมาส่ง"
"งั้ถ้ามีนเมา พศินก็มาส่งมีนด้วยใช่มั๊ยคะ"
"......" ผมได้แต่ยิ้ม แต่ก็ไม่ยอมตอบอะไร โทษนะครับ ถ้าจะขนาดนี้ ชวนผมเข้าห้องเลยดีกว่ามั๊ย
"พศินใส่ชุดนี้แล้วดูดีจังเลยนะค่ะ ดูไม่ออกเลยว่าเป็น รปภ. มีนไม่ได้หมายความว่า รปภ. ไม่ดีนะค่ะ อย่าเข้าใจผิดนะ"
"ผมเข้าใจครับ"
"หล่อขนาดนี้ จะเป็นอะไรก็ได้ค่ะ....ถ้าจะให้ดีมาเป็นแฟนมีน น่าจะดีเนาะ"
"หืม!"
"มีนล้อเล่นค่ะ จะตกใจอะไรขนาดนั้น"
"อ้อ ครับ"
"มีนว่าพศินไม่น่าจะเป็นคนขี้อายนะค่ะ ดูจากสายตาและท่าทางแล้ว มีนว่า....."
ผมรีบถอยตัวออกมาก่อนที่มือเธอจะโดนบ่าผม
"ผมขอตัวก่อนนะครับ"
ผมรีบกดลิฟต์
เมื่อไรจะสว่างวะ พศินอยากกลับบ้านแล้วครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
