หัวข้อ: Coffee Shop Soi 2 ☂ [Chapter : 07 สมาชิกใหม่ P.2] 1/3/2018

[laluna]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

[laluna]

.......❤.......❤........❤........❤........❤.......❤.......❤.......

 เรื่องราวต่างๆ เริ่มขึ้นเมื่อ  โช เด็กสัตวแพทย์ชั้นปี 1 กับแมวจรจัด 1 ตัว

มาขอหลบฝนที่ร้านกาแฟของ มิลค์ เด็กถาปัตย์ชั้นปี 2 เจ้าของร้านกาแฟตึกแถวเล็กๆ

ที่ตั้งอยู่ซอย 2 หลังมหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง

ฤดูฝนนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป  และชีวิตนักศึกษาที่ไม่เคยสงบสุขอยู่แล้วกลับต้องมาวุ่นวายยิ่งกว่าเดิม   

.......❤.......❤........❤........❤........❤.......❤.......❤.......

[laluna]

C H A P T E R  :  0 1

ขอเข้าไปหลบฝนนะครับ

ซ่าาาา!!


เสียงน้ำหยดกระทบหลังคาเป็นจังหวะ  จากที่แค่โปรยปรายก็กลายเป็นกระหน่ำเทลงมาอย่างไม่ขาดสาย   ตามมาด้วยความเฉอะแฉะบนท้องถนน   ผู้คนที่สัญจรไปมาต่างก็รีบวิ่งหาที่หลบฝน



ฝนเกลียดฝน 

เกลียดเสียงของมัน เกลียดความเฉอะแฉะที่มาพร้อมความสกปรก  อากาศก็ชื้น  ถนนก็ลื่น  รถก็ติด  น้ำก็ท่วมขัง  ยุงก็ชุม  ลูกค้าก็น้อยลง  แถมยังมีรอยเท้าสกปรกที่ลูกค้าทิ้งไว้ในร้านอีก   ผมถอนหายใจไม่รู้กี่ครั้งที่ต้องหยิบไม้ถูพื้นมาทำความสะอาดใหม่  ครั้งแล้วครั้งเล่า



ผมเดินไปเปลี่ยนป้ายหน้าร้านจากคำว่า Open เป็น Closed ซึ่งจริงๆมันยังไม่สองทุ่มด้วยซ้ำ  ปกติผมจะปิดร้านประมาณสี่ทุ่ม  แต่ฝนตกแบบนี้ผมมักจะปิดเร็วกว่าปกติเสมอหากไม่มีลูกค้าเหลืออยู่ในร้าน



ผมกลับมานั่งหน้าเคาน์เตอร์  แล้วยกมือสองข้างลูบหัวสีขาวและสีดำ  แมวเปอร์เซียสองตัวที่ผมเลี้ยงไว้

“คิดถึงอีกแล้ว” ผมพึมพำออกมาเบาๆ  แล้วผมก้มหน้าลงไปหาเจ้าสองตัว  ซึ่งมันเองก็รู้งาน  ผลัดกันเลียหน้าผมแล้วร้องออกมาเบาๆ  ผมหัวเราะออกมาเพราะเริ่มจั๊กจี้



 ความจริง  เหตุผลที่ผมเกลียดฝน  เพราะฝนมันทำให้ผมเหงาและคิดถึง…



“แม่รู้ว่าแกอยู่ได้โดยไม่มีแม่”

“ไม่  ผมอยู่ไม่ได้  ผมอายุแค่ 18 แม่ ผมอยู่คนเดียวไม่ได้”

“งั้นไปอยู่กับย่าแกที่ฮ่องกงไหม”

“ไม่  บ้านผมอยู่ที่นี่  ร้านกาแฟที่แม่รักก็อยู่ที่นี่  ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”

“งั้นก็อย่าทำให้แม่เป็นห่วง   ลูกชายของแม่เก่งที่สุดอยู่แล้ว”

“แม่อย่าไปได้ไหม   ผม..อยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ”

“อย่าพูดแบบนั้น  อย่าทำให้แม่ห่วง   เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้   วันหนึ่งทุกคนต้องตาย  แกเองก็ต้องตาย  อย่ายึดติด   ไม่ยึดติดก็ไม่เจ็บปวด”

“แต่ ฮึก มันเร็วเกินไป  ผม ฮึก…”

“ไม่มีคำว่าเร็วหรือช้า  นั่นเราไม่ใช่คนตัดสินหรอก  แม่มันบุญน้อย  ไม่มีโอกาสเห็นแกใส่ชุดครุยรับปริญญา   แต่แม่กับพ่อจะมองดูความสำเร็จของแกอยู่บนนั้นนะ  อย่าร้อง  อย่าทำให้แม่ห่วง  แม่รู้ว่าแกดูแลตัวเองได้”

“ฮือออ..แม่ ฮึก..เสียใจรึเปล่าที่มีลูก..ฮึก แบบผม”

“แกคือของขวัญที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตของพ่อกับแม่..”

คำอำลาของแม่ยังก้องอยู่ในหัวของผม   บนเตียงคนไข้ที่โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง  แม่พูดออกมายิ้มๆไม่มีน้ำตาสักหยดให้เห็น   แม่เข้มแข็งมากที่ต่อสู้กับโรคร้ายมาได้ตั้งหลายปี  แต่เป็นผมที่อ่อนแอร้องไห้แทบจะขาดใจตายแข่งกับเสียงฟ้าคำรามด้านนอก   จำได้ว่าฝนในคืนนั้นตกหนักมาก   แต่ยังน้อยกว่าน้ำตาและใจที่แหลกสลายของผม   ผมไม่เหลือใครแล้ว  ครอบครัวเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่จากผมไปตอนผมอายุแค่ 18 ปี  เด็กเกเรอย่างผม  แม่มั่นใจแค่ไหนว่าจะอยู่คนเดียวได้  แม่มั่นใจแค่ไหนว่าจะดูแลร้านที่แม่รักได้



“ขอเข้าไปหลบฝน ได้ไหมครับ”
 เสียงหนึ่งดังขึ้นปลุกให้ผมหลุดจากภวังค์   ผมเงยหน้าขึ้นไป  สบเข้ากับนัยน์ตาสีดำสนิทพอดี  ผมกระพริบตาปริบๆ เพราะรู้สึกคุ้นหน้าอีกคน  แต่ก็นึกไม่ออกสักทีว่าเป็นใคร อาจจะเคยเห็นตามทีวีหรือนิตยสารรึเปล่าผมไม่แน่ใจ
แม้จะเห็นแค่เสี้ยวหน้า  แต่ต้องยอมรับเลยว่าเขาทั้งหล่อและดูดีมากจริงๆ   เขาสูงเกือบเท่าประตูร้านผมแหน่ะ! ประตูผมสูง 2 เมตรเลยนะเฮ้ย!  “ขอเข้าไปหลบฝนได้รึเปล่า” เขาย้ำขึ้นมาอีกครั้ง  แล้วยกแมวสีเทาที่เปียกไปทั้งตัวให้ผมดู

“ครับ..เชิญครับ” ไม่ได้จะไม่ให้เข้ามาสักหน่อย  แค่กำลังนึกอยู่ว่าเขาหน้าเหมือนใคร

“ขอบคุณครับ” หลังจากที่ผมอนุญาต  เขาก็กล่าวขอบคุณ แล้วฉีกยิ้มออกมา   เผยให้เห็นลักยิ้มที่แก้มทั้งสองข้าง  เขาก้าวเข้ามาในร้านแล้วเลือกนั่งโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆประตู    ผมพินิจมองอีกครั้ง  ภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวที่แนบลู่ไปกับลำตัว  เผยให้เห็นมัดกล้ามที่กำลังพอดี  ช่วงขาเขายาวมาก อาจจะยาวกว่าผมทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ  ผิวขาวแทบจะกลืนไปกับสีเสื้อ  จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบางได้รูปสีชมพูอมส้ม   เขาใช้มือข้างหนึ่งขยี้ผมสองสามที  จากที่ไม่เป็นทรงอยู่แล้วกลับไม่เป็นทรงยิ่งกว่าเดิม   “เก็บของแล้วหรอครับ   ผมสั่งกาแฟสักแก้วได้หรือเปล่า”  เขาถามกลับมาอย่างสุภาพ

“ได้ครับ” ผมยิ้มรับ  แล้วเดินไปหลังร้านหยิบผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กมาหนึ่งผืน  แล้วกลับเข้าไปในร้านยื่นให้เขา “ให้แมว  ไม่ได้ให้คุณ”

“ขอบคุณครับ” เขาขำออกมาเบาๆก่อนจะยื่นมือรับผ้าจากผมไปแล้วกล่าวขอบคุณออกมา



ผมกลับมาที่เคาน์เตอร์เพื่อจัดการกับเมนูตามที่เขาสั่ง   แต่ต้องเงยหน้าขึ้นอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมาทางนี้   เขาท้าวคางมองผมนิ่งๆไม่ได้พูดอะไรไม่ยอมหลบตาผมด้วย  อืมม มองขนาดนี้ แดกเข้าไปเลยก็ได้นะ          ผมละสายตากลับมาสนใจกับเมนูตรงหน้าต่อ   แล้วเปลี่ยนจากหยิบด้ามชงกาแฟมาหยิบชาอบแห้งแทน   


ผมวางแก้วชาที่กำลังอุ่นๆไว้ตรงหน้าเขาโดยไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม  แล้วเดินกลับมาที่หน้าเคาน์เตอร์เพื่อเก็บของใหม่อีกครั้ง

 “ชา?”

“ชามะลิมีสรรพคุณช่วยให้ผ่อนคลาย    มีคาเฟอีนในระดับที่ต่ำกว่ากาแฟ   แต่รับรองว่าตาสว่างไม่แพ้กาแฟแน่   ช่วงสอบผมดื่มบ่อย”  ผมให้ข้อมูลตามที่ได้มาจากอินเตอร์เน็ต   แต่มันได้ผลจริงๆนะ ผมดื่มประจำช่วงที่ต้องปั่นงานกันข้ามวันข้ามคืน 

“ครับ”  เขาพยักหน้าและขานรับเบาๆ  “คุณมีอาหารสำหรับเขารึเปล่า”   เขาชี้ไปที่แมวสีเทาพันธ์ไทยตัวหนึ่งที่ตอนนี้โดนผ้าขนหนูหุ้มไว้ทั้งตัว    ผมไม่ได้ตอบแต่เดินกลับไปหลังร้านอีกครั้ง   เทอาหารแมวใส่ชามจนพูน  แล้วเดินกลับมาที่โต๊ะของเขา  ผมวางชามไว้ที่พื้น   แล้วอุ้มแมวลงมาพร้อมกับนั่งลงกับมันดูมันกินอาหาร  ตัวมันผอมมากครับ  น่าจะเป็นแมวจรจัดแถวนี้  สีดำกับสีขาวเมื่อได้กลิ่นอาหารมันก็วิ่งมาตามสัญชาตญาณคือมันหวงของน่ะครับ  ขู่ฝ่อเลย ผมก็เลยต้องอุ้มมันมาไว้บนตักแล้วลูบหัวเบาๆ 

“ไม่ได้  นั่นของสีเทา”  ผมดุแมวทั้ง 2 ตัวของผม  ที่เริ่มประท้วงรุนแรงขึ้น

“สีเทา?”

“แมวคุณไง  ต่อจากนี้มันชื่อสีเทา”

ผมพูดพรางยื่นมือไปลูบหัวสีเทาเบาๆ แรกๆมันก็หลบมือ  แต่สุดท้ายก็นิ่งยอมให้ลูบ 

...TBC...

1 เม้นต์ = 1 ล้านกำลังใจนะคะ

[cchompoo]

รอๆ มาต่อเร็วๆน้า

[FeaRes]

ไปตั้งชื่อให้แมวเขาเฉยเลยนะะะ
แมวมันก็ต้องมีชื่ออยู่แล้วไหมอะ 5555
รออ่านน้าาาา
 

[laluna]

​C H A P T E R  :  0  2

“โช หรือ ชื่อในวงการคือ โชยะ  นายแบบสังกัด  K.Killing   เกิดเมื่อวันที่  20 เมษายน  25XX ปัจจุบันอายุ 18 ปีและกำลังเข้าศึกษาต่อที่คณะสัตวแพทยศาสตร์  มหาวิทยาลัยXX   เป็นลูกชายคนโตของตระกูล  ควอเกอร์  มีน้องชาย 1 คนชื่อ เชย์  น้องสาว 1 คนชื่อ ริชา  พ่อเป็นลูกครึ่งไทย-เยอรมัน   แม่เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น  แต่มีข่าวลือว่าพ่อของโชมีภรรยานอก-”

“พอ! พอๆๆ  ไม่ต้องละเอียดขนาดนั้นก็ได้”  หลังจากที่ได้ฟังผมต้องรีบยกมือเบรกไว้ทันที  ปากมันก็บอกว่าเกลียดเขานะครับ  แต่จำประวัติเขาได้ชนิดที่ไม่ต้องเสิร์ชเลยทีเดียว  และสาเหตุที่ต้องให้มันมาสาธยายชายที่มากับฝนให้ฟัง คือเรื่องมันมีอยู่ว่า  เช้าวันนี้ที่อากาศแจ่มใส   มีมนุษย์อ้วนเตี้ยร่างหนึ่งกำลังนั่งคร่ำครวญอยู่กับสมาร์ทโฟนสุดหรู   ผมผู้ซึ่งอยากรู้อยากเห็นจึงรีบชะโงกหน้าเข้าไปดู  แหม! ใครช่างมาทำให้อั่งเปาพุ้งย้อยของผมต้องหัวเสียแต่เช้า

ผมเบิกตาเล็กๆของผมให้กว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อเห็นรูปที่มันยื่นมาให้ดู



หน้าแบบนี้! 



ที่เห็นวันนั้นหน้าแบบนี้เลย!   



หลังจากเสือกคร่าวๆ  ก็ได้ความว่า  แฟนของมันชอบ โช มากกก  ถึงกับลืมวันครบรอบ 1 เดือนของมันไปดูโชเดินแบบ   คือเปามันเป็นคนประเภทที่ตื่นเต้นกับทุกวันสำคัญบนโลกใบนี้น่ะครับ  พอมีแฟน มันก็เลยอินมากไปหน่อย

“หล่อแล้วไง  เหอะ! หล่อแล้วผู้ชายอย่างกูต้องอกหักหรอว่ะ! สาาาธุ๊ ขอให้มันเป็นเกย์วันนี้พรุ่งนี้ด้วยเถิดดด”​ มันพูดออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นพนม  ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าเอือมๆ กลับไปให้  เปามันเป็นคนน่ารักนะครับ  ขาวๆ  อวบๆ  จริงๆก็ไม่ได้อวบมากแค่ตัวเตี้ยและมีพุง ตามสไตล์ลูกคนจีนที่ครอบครัวขุนมาดี  ไม่ได้ดูหล่อร้ายเหมือนโช   กลับกันมันดูใสๆซื่อๆ  เป็นผู้ชายประเภทที่จะโดนผู้หญิงหลอกง่ายๆและบ่อยๆ 


“พาลนะมึงอ่ะ  ไปเรียนไป” ผมผลักหัวมันเบาๆก่อนจะออกปากไล่มันขึ้นไปเรียน

“กูจริงจังนะเว้ย  หญิงจะได้เลิกคลั่งแม่งสักที!”

“เออๆๆ  กูไปล่ะ” ผมตัดบท

“อ้าว  เชี่ยมิลค์  มึงไม่เข้าเรียนไง๊”

 “กูจะไปเคลียร์งานสโม  เช็คชื่อให้ด้วยนะ”

“โน!” มันสวนกลับมาทันที

“อ้วนพุงนู้มมมมม” ผมรีบเข้าไปกอดเอวมันไว้ทันทีแล้วเอาหัวไปซุกๆพุงมัน   นิ่มมากๆครับอ้วนพุ้งย้อยของผม   “นะๆๆ อ้วนนะ”เปามันบ้าจี้ครับ  พอมันจั๊กจี้แล้วมันก็จะยอม 

“ฮ่าๆๆ เอ่อๆๆ“ มันก็ยอมแพ้ในที่สุด





ผลั๊ก!

ผมผลักประตูเข้าไปในห้องสโม   ที่แอร์เย็นเจี๊ยบ  สถานที่ที่หลับสบายที่สุดในโลกกกก

“กว่าจะโผล่หัวมาได้นะมึง”  เสียงทักของพี่เตอร์   พี่รหัสของผมและพ่วงด้วยตำแหน่งประธานทักขึ้น

“ยุ่งๆน่ะพี่”  ผมพูดเสร็จก็ทิ้งตัวนอนลงบนโซฟา


โป้ก!

“โอ๊ย!”  ผมร้องออกมาเมื่อโดนแฟ้มฟาดลงที่หน้าท้อง  จริงๆก็ไม่ได้เจ็บอะไรแต่ต้องร้องเรียกร้องความสนใจเผื่อพี่เตอร์จะสงสารแล้วเลี้ยงไก่ทอดผม  “พี่เตอร์แม่ง  เจ็บนะเว้ย” ผมประท้วงออกมา

“หึหึ  อ่านให้จบก่อนเข้าประชุม”

“คร้าบบบ” ผมขานรับแล้วเด้งตัวขึ้นมานั่งอีกครั้ง  พี่เตอร์พอสั่งเสร็จก็เดินออกจากห้องไป   ถึงพี่เตอร์จะชอบแกล้งผม  แต่จริงๆแล้วเขาใจดีกับผมมากกก   สปอยสุดๆ  1 ปีที่รอดมาได้ก็เพราะมีพี่เขาทั้งคอยผลักคอยถีบ ผมก็เลยนับถือเหมือนพี่ชาย  และที่สำคัญเลยคือเขาชอบเลี้ยงไก่ทอดกับแป๊ปซี่ผม
 

ผมหยิบรายงานการประชุมขึ้นมาอ่าน  หัวข้อการชุมครั้งนี้คงหนีไม่พ้นการรับน้อง  น่าเบื่อมากครับ  หัวหน้าชั้นปีที่ได้จากการจับสลากอย่างผมไม่ควรมาอยู่ตรงนี้เลยจริงๆ  เฮ้ออ

อ่านไปสักพักชักเคลิ้มแหะ   แอร์สโมนี่มันเย็นดีจริงๆ  ผมมองซ้ายมองขวาไม่เห็นใครอยู่   ก็เริ่มเอนตัวลงโซฟาอีกครั้ง

ผลั๊ก!

“เชี่ยมิลค์!” ผมสะดุ้งแล้วเด้งตัวกลับมานั่งท่าเดิมอีกครั้ง  หัวกำลังจะถึงโซฟาแล้วเชียว “ห่า  โดดไม่บอกกูเลย”   เป็นเสียงของไอ้องศา ผู้ชายสายง่วงครับ   ลักษณะทางการภาพขององศาคือ  ส่วนสูง 190  เซนติเมตร  ตัวมันจะหนาๆหน่อยตามประสาคนบ้าออกกำลังกาย  โครงหน้าก็ถือว่าใช้ได้ถ้าตัดความง่วงออก แต่ที่เป็นเอกลักษณ์เลยคือผมสีชมพู Rose Gold ของมัน  พูดก็พูดเถอะครับ   มั่นหน้ามั่นโหนกมากกก ย้ำว่ามากกก  แล้วตอนไปทำก็ไม่ปรึกษาใครด้วยไง  มันเป็นนักบาสมหาลัยด้วยครับ  สาวๆนี่กรี๊ดกันตรึม  มีขนมนมเนยมาให้ทุกวัน  ซึ่งองศามันไม่กินของหวาน  ก็เลยต้องไปอยู่ที่พุงไอ้เปาแทน  ความหล่อขององศานี่ไม่ใช่เล่นๆนะครับเห็นหน้าง่วงๆแบบนั้น แต่มันติด Top 10 หนุ่มหล่อของมหาลัยเลยนะคร้าบ  ผมกับองศารู้จักกันตอนปีหนึ่ง  เพราะต่างคนต่างหนีการรับน้อง  แล้วผมดันหนีไปนอนที่ประจำของมัน ก็ผมไม่รู้นี่ ดมดูแล้วก็ไม่ได้กลิ่นฉี่ของใครนี่หนา แรกๆ มันก็โวยวายเวอร์วังอลังการมาก   แต่พอมันง่วงมันก็หยุดไปเอง

“กูมาเคลียร์งาน” ผมชูแฟ้มให้มันดู

“ง่วงว่ะ  เหยิบไปดิ๊กูนอนด้วย”  นั่นแหละครับจุดประสงค์จริงๆของมัน



ผลั๊ก!

 “มิลลลลลลค์!”  เสียงแหลมสูงปรี๊ดทะลุโสตประสาทดังขึ้น  ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้ครับนอกจาก  ปันปัน  หญิงสาวหนึ่งเดียวในกลุ่ม  ปันปัน  เป็นดาวคณะด้วยนะครับ   สวยทีเดียวถ้าจับแต่งตัวดีๆ  แต่ถ้าไม่แต่งก็กะโหลกกะลาผีบ้าผีบอไปวันๆ  มันตามจีบผมมาตั้งแต่ปีหนึ่ง  ไม่ได้จีบจริงจังหรอกครับ  จีบบ้าๆบอๆของมันนั่นแหละ  วันไหนเมนส์มาก็ดูจะรักผมมากหน่อย  เห็นมันเป็นแบบนี้ มันได้อันดับหนึ่ง จากผลโหวตผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดในมหาลัยไปครองนะคร้าบ  บ๊ะ!  ธรรมดาที่ไหนล่ะ  แต่คืออาจจะถามจริงๆว่าเกณฑ์การให้คะแนนนี่ใช้อะไรตัดสิน?  การจะคุยกับปันปันผมแนะนำอย่างหนึ่งนอกเหนือจากต้องทำจิตให้ว่างสุดๆ คือ ต้องมือไว้ด้วย เพราะมันมักจะชอบวอแวซุกนู้นซุกนี่ผมทั้งวี่ทั้งวัน  อย่างเช่นแบบนี้เป็นต้น


“ไปไหนก็ไปเลยปัน  กูจะทำงาน”  ผมดันหัวทุยๆของมันที่เอาแต่ซุกนู้นซุกนี่ออก   แขนก็กอดเป็นปลิง  เบียดกันสามคนอยู่บนโซฟา  ดีหน่อยที่โซฟาค่อนข้างใหญ่   พอผมหันไปจะขอความช่วยเหลือจากองศา  ปรากฏว่ามันหลับไปเรียบร้อยแล้วครับ

“คิดถึงมิลค์อ่า  มาโปะโปะหน่อย”  มันทำปากจู๋ยื่นมาหาผม

”โปะโปะเชี่ยไร   ไปไหนก็ไปเลยไป” ผมดันหน้ามันออก

“แหม  กับกูนี่หวงเนื้อหวงตัวจริ๊งงง” มันเอามือกอดเอวแล้วพูดออกมางอนๆหลังจากยอมปล่อยผมให้เป็นอิสระ

“มึงน่ากลัวว่ะปัน  กูชักจะกลัวมึงจริงๆแล้วเนี่ย” ผมตอบกลับ

“ค่าาา  ใครมันจะไปแสนดีเหมือนผัวมึงล๊า” มันพูดออกมาด้วยท่าทางงอนๆ

“ผัวเชี่ยไร  เดี๋ยวกูต่อย” ผมยกมือขึ้นประกอบคำพูด  มันก็เบ้ปากกลับมาให้



ผลั๊ก!

“มิลค์” เสียงผลักประตูครั้งที่สามพร้อมกับเสียงเรียกเรียบๆดังขึ้น  พร้อมการปรากฏตัวของอดีตเดือนคณะปีที่แล้ว  เจ้าของส่วนสูง  187 เซนติเมตร  หนุ่มหล่ออันดับ 2 ของมหาลัยวิทยาลัย  ถ้าถามว่าใครคือคนที่ได้ผลโหวตมาเป็นอันดับ 1 คำตอบคือ  ไม่มีครับ  เนื่องจากคะแนนของเชนกับเติร์ด(เดือนมหาวิทยาลัยจากคณะวิศวะกรรมศาตร์)ออกมาเท่ากัน  จึงครองอันดับสองร่วมกัน  เชนเป็นผู้ชายที่จัดว่าหล่อหน้านิ่งครับ  คือไม่ว่าจะอารมณ์ไหนก็มีหน้าเดียวตลอด  ไม่ได้หล่อวัวตายควายล้ม แต่เวลามองก็เพลินๆดีครับ

”หืม?” ผมเงยหน้าขึ้นไปพร้อมขานรับเบาๆ 

“กินข้าวกัน”

“เอ่อ  ไปดิ  กูก็ยังไม่กินตั้งแต่เช้าอ่ะ”  ผมลุกขึ้นแล้วเดินเอาแฟ้มไปวางไว้ที่โต๊ะพี่เตอร์เช่นเดิม

“แหมๆๆ  ห้องนี้ก็ไม่ได้มีอิมิลค์คนเดียวถูกม่ะ”  เสียงปันปันดังขัดขึ้น

เชนหยักไหล่ทำเป็นไม่สนใจ ปันปันมันเลยแยกเขี้ยวกลับมาให้  คือสองคนมันเป็นคู่กัดกันมาตั้งแต่ประกวดดาวเดือนแล้วครับ  ชอบแข่งกันมาวอแวกับผม  ผมรำคาญใครก่อนคือชนะ

“อิอง!  เขาจะไปแดกกันแล้ว  อินี่หนิ!  ตื่น!” หลังจากที่ปันปันฟาดต้นแขนมันดังเพี๊ยะไปทีหนึ่ง  ไอ้องก็งัวเงียลุกมาแล้วสะพัดหัวสองสามทีเพื่อไล่ความง่วงออก




ข้อดีของการมากินข้าวตอน 10 โมงเช้า  คือไม่ค่อยมีคนครับ  เพราะฉะนั้นทั้งโรงอาหารเป็นของพวกผม ว่ะฮะฮ่า

“ไอ้พวกเพื่อนเวรรร   ทำไมไม่ขึ้นเรียนกันห๊ะ!”  เสียงอั่งเปาดังมาก่อนตัวมันเลยครับ

“อิอ้วน  มานี่มากูซื้อข้าวไว้ให้มึงแล้ว”  ปันปันกวักมือเรียกอั่งเปาให้มานั่งข้างมันพร้อมกับเลื่อนจานข้าวไปให้ด้วย  อั่งเปามันก็มันนั่งลงแล้วทำหน้างอนๆ

“ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังกู!” มันกอดอกแล้วพูดออกมา

“โอเคมึงไม่กิน?” ปันปันจะเลื่อนจานกลับมา  ไอ้เปาก็เลยรีบคว้าไว้

“กิน!”

“โธ่  อิอ้วน” มันยกมือขึ้นผลักหัวอั่งเปาเบาๆ  เบาๆของมันคือแทบหงายหลังครับ  อั่งเปามันถลึงตาใส่ทันทีเลย



“มิลค์ กาแฟเย็น” เชนกลับมาพร้อมกาแฟเย็น 3 แก้ว นมเขียว 2 แก้ว มันวางกาแฟเย็นไว้ให้ผมแล้วก็นั่งลงข้างๆ

“ขอบคุณนะ” ผมกล่าวขอบคุณแล้วฉีกยิ้มกลับไปให้

“จ่ายมาด้วยนะพวกมึงอ่ะ” มันพูดต่อ

“ทีไอ้มิลค์ไม่เห็นทวง” ไอ้เปาครับ

“กูไม่ได้เอากระเป๋าตังค์มาเว้ย!”  ผมรีบเถียงทันที

“กูไม่เคยเห็นมึงเอามาสักที”  ไอ้องพูด  แต่จริงของมันครับ  อย่างข้าวนี่ไอ้องก็ซื้อให้ผม  กาแฟไอ้เชนก็ซื้อให้  แล้วมันก็จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันซื้อให้ผมตลอด 




                “กรี๊ดดดดดดดดด”

                   “นี่มันโชนี่  ตัวจริงโครตหล่อเลยมึง”

                   "เขาเรียนสัตแพทย์นี่  มาทำไรที่นี่อ่ะ"

                    “เอาลงเพจเลยเร็วๆ"

​


โช? โชไหนว่ะ   ใช่โชเดียวกับที่อุ้มแมวตากฝนมาวันนั้นรึเปล่า 

 เพ้อเจ้ออีกละ  สงสัยอยู่กับไอ้เปามากไป

ผมสะพัดหัวเบาๆเพื่อไล่ความฟุ้งซ่านออก  พรางเลื่อนมือไปหยิบแก้วกาแฟ   แต่ต้องชะงัก  เมื่อโดนมือปริศนาคว้าไปก่อน



 “น้ำผึ้งมะนาวเย็นๆ   ดื่มตอนบ่ายช่วยให้สดชื่น  ไม่มีคาเฟอีนเหมือนกาแฟ  แต่สดชื่นไม่แพ้กาแฟนะครับ” เสียงเรียบๆดังขึ้นข้างหู  เขาวางแก้วน้ำผึ้งมะนาวเย็นไว้แทนที่แก้วกาแฟเย็นของผม  ผมเงยหน้าขึ้นไปสบเข้ากับดวงตาสีดำสนิทคู่เดิม  ผมที่ถูกเซ็ตมาอย่างดีแตกต่างจากวันนั้นสิ้นเชิง ทำให้ใบหน้าดูหล่อเหลาขึ้นไปอีก


“เอาคืนมา”  ผมกดเสียงต่ำแล้วชักสีหน้าไม่พอใจใส่ 


“ดื่มให้อร่อยนะครับ” เหมือนสิ่งที่ผมพูดจะไม่เข้าหูเขาสักนิด  แทนที่จะส่งแก้วกลับมาให้  ผมกลับได้รับรอยยิ้มระรื่นมาแทน


“โช”


“ครับ” เขาขานรับ


“กวนตีน”


“ฮ่าๆๆ”เขาขำออกแล้วยกกาแฟขึ้นดื่มอย่างท้าทาย  แล้วก็หันหลังเดินออกไป 




ทุกคนมองมาที่ผม  ผมเลยต้องรีบยกน้ำขึ้นมาดูดแก้เก้อ

“อิมิลค์”

“มิลค์”

“มิลค์”



“อธิบายมา”



อธิบายเชี่ยไรล่ะโว้ยยยย

1 เม้นต์ = 1 ล้านกำลังใจนะคะ

[เพียงเพื่อน]

#น้องมิลล์คนแรด   55555555555555   นับแต่นี้ทุกที่มีแต่มิลล์

[cchompoo]

 

[FeaRes]

อธิบายไปเลยยาวๆ แต่ความจริงน่าจะสั้นๆ(?) 55555
รู้จักคนดังเลยยยยยย

[ท้องฟ้าที่ว่างเปล่า]

อ่านไปดิ้นไป ..

[vermilion]

สโมนี่มันงานดีจริงๆ 55

น่าติดตามดีฮะ

[BAKA]

อุ้ยยยยย อะไรยังไงเนี่ย

[205arr]

ติดตามค่ะ

[cher7343]

เข้ามารอ เกิดเป็นมิลค์สะสมแต้มบุนด้วยอะไร อิจแรงงง

[Ouizzz]

  รอออออ

[laluna]

C H A P T E R   0 3

ขอมาจีบคุณได้หรือเปล่า

CHO'S  PART


“จากย่อมความกดอากาศดังกล่าวส่งผลให้กรุงเทพและปริมณฑล  อาจจะมีฝนตกบ้างเป็นบางส่วน   ใครที่กำลังจะออกจากบ้าน  อย่าลืมพกร่มกันนะคะ”  เสียงใสๆของดีเจรายการวิทยุชื่อดัง ดังออกมาจากมือถือที่เจ้าของร้านเปิดทิ้งไว้แต่ตอนนี้เจ้าตัวกลับหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้หลังจากที่ผมพึ่งสั่งกาแฟไป  ผมถือโอกาสสำรวจรอบๆร้านไปด้วย  ร้านกาแฟขนาดเล็ก 1 คูหา ตกแต่งสไตล์ลอฟท์ ดูดิบๆแต่กลับรู้สึกอบอุ่น  อาจเพราะของตกแต่งที่ล้วนเป็นรูปแมวจึงทำให้ดูซอฟต์ลง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าของร้านคลั่งมันมากแค่ไหน 


ข้างนอกฝนก็ยังคงตกอยู่  และไม่มีท่าทีจะหยุดลงง่ายๆ



แต่ผมกลับชอบ 


อากาศเย็นๆ  หยาดน้ำใสๆ ละอองขาวๆ  กลิ่นไออ่อนๆหลังฝนตกมันทำให้สดชื่นเสมอ  ยิ่งถ้าได้จิบกาแฟร้อนๆไปด้วยนั้นยิ่งแหล่มเลย


สักพักเขาก็กลับมาพร้อมผ้าขนหนูสีขาวเล็กๆ ผืนหนึ่ง  ยื่นให้ผมแล้วบอกว่าให้แมว  ไม่ได้ให้ผม  ผมยิ้มขำแล้วกล่าวขอบคุณกลับไปให้  ไม่ได้คิดจะแย่งแมวหรอกน่า



ผมท้าวคางพินิจมองคนที่กำลังทำกาแฟอยู่ตรงเคาน์เตอร์ พรางนึกย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ไม่รู้อะไรดลใจให้เปิดประตูเข้ามา  ทั้งที่ป้ายหน้าร้านก็เขียนชัดเจนว่าปิดแล้ว หรืออาจจะเพราะรอยยิ้มน่ารักกับตาสระอิที่ยิ้มและเล่นกับแมวมันดูน่ารักและอ่อนโยน  อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ รู้ตัวอีกทีก็เผลอขอเข้าไปข้างในแล้ว 


เสื้อเชิ้ตโอเวอร์ไซส์สีขาวที่แขนเสื้อร่นขึ้นไปเหนือข้อศอกทั้งสองข้างถูกทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีดำ อดจินตนาการไม่ได้ว่ารูปร่างภายใต้เสื้อเชิ้ตนั้นจะบอบบางแค่ไหน  ใบหน้าเรียวรูปไข่ดูหล่อไม่น้อยแต่ดูน่ารักมากกว่า  ตายิ้มรูปสระอิยิ้มทีไม่รู้ว่ามองเห็นรึเปล่า  จมูกรั้นๆ รับกับริมฝีปากอิ่มได้รูปสีชมพูระเรื่อ  ผิวขาวอมชมพูเหมือนไม่เคยเจอแดด     เหมือนเขาจะเริ่มรู้ตัวเขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างน่าเอ็นดู  ผมยิ้มขำออกมาเพราะโดนจับได้ซะแล้วแต่ก็ไม่ยอมหลบสายตา  สุดท้ายเขาก็เป็นฝ่ายหลบสายตาไปเอง 


รู้ตัวอีกทีแก้วชาสีเหลืองอ่อนๆก็ถูกวางไว้ตรงหน้าซะแล้ว


“ชา?”


“ชามะลิมีคุณสมบัติช่วยให้ผ่อนคลาย    มีคาเฟอีนในระดับที่ต่ำกว่ากาแฟ   แต่รับรองว่าตาสว่างไม่แพ้กาแฟแน่   ช่วงสอบผมดื่มบ่อย”  ไม่รู้ว่าเพราะอะไร  แต่ที่เขาพูดมาแบบนั้นทำให้ผมที่ไม่ดื่มชา  และไม่คิดจะดื่มมัน  พยักหน้าและขานรับเบาๆกลับไป 

“ครับ”  ผมลองยกแก้วขึ้นแล้วสูดกลิ่นดู  กลิ่นหอมอ่อนๆช่วยให้รู้สึกดีขึ้น พอลองจิบๆดู   ก็ไม่เลวแหะ “คุณมีอาหารสำหรับเขารึเปล่า”   ผมชี้ไปที่แมวที่เก็บมา    เขาไม่ตอบแต่เดินกลับไปหลังร้านอีกครั้ง



ผมหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดเข้าไอจี ช่องทางเดียวที่เอาไว้ติดต่อกับแฟนคลับ ถ่ายรูปแก้วชาพร้อมกดพิมพ์แคปชั่น

終わりにしないように  通りすぎる雨がせかしてる

ท่อนหนึ่งของเพลง Ai ai gasa ของ Tegomass ศิลปินชาวญี่ปุ่น  ที่ผมมักจะนึกถึงเวลาฝนตก เนื้อเพลงน่ารักดีครับ  ลองไปหาฟังกันนะ



ผมวางมือถือลงข้างๆแก้วหลังจากอัปโหลดรูปเสร็จเรียบร้อยแล้ว  เขาเองก็กลับเข้ามาพร้อมชามที่ใส่อาหารแมวจนพูน  ผมมองตามเขานิ่งๆ เขาวางมันไว้ที่พื้น   แล้วช่วยอุ้มแมวลงไปพร้อมกับนั่งลงกับพื้นดูมันกินอาหารไปด้วย  แมวสองตัวของเขาเมื่อได้กลิ่นอาหารมันก็รีบวิ่งมาไม่รู้ว่าหวงของหรือหวงเจ้าของนะครับ  เขาเลยต้องอุ้มมันไว้บนตักแล้วลูบหัวเบาๆ

“ไม่ได้  นั่นของสีเทา”   

“สีเทา?” ผมที่กำลังยกชาขึ้นดื่มชะงักไปก่อนที่จะทวนชื่ออีกครั้งพร้อมก้มหน้าลงไปถามเขา

“แมวคุณไง  ต่อจากนี้มันชื่อสีเทา”  เขาตอบกลับมาพรางยื่นมือไปลูบหัวสีเทาเบาๆ แรกๆมันก็หลบมือ  แต่สุดท้ายก็นิ่งยอมให้ลูบ อ่า  ผมชักอิจฉาสีเทาแล้วสิ

“ดูมันชอบชื่อนี้นะ”  ผมวางแก้วชาลงแล้วลงไปนั่งพื้นกับเขา  “อาจจะเพราะคุณตั้งให้”  ผมพูดยิ้มๆ แล้วลองเลื่อนมือไปลูบหัวมันบ้าง  แต่มันกลับหลบมือผม  ผมลองลูบอีกครั้งมันก็รีบไปซุกใต้ขาเขาทันที 

“เหมือนมันจะลืมว่าผมเป็นคนเก็บมันมา” ผมแกล้งพูดงอนๆ

อยู่ๆเขาก็วางแมวทั้งสองตัวลงบนพื้น  แล้วลุกขึ้นถือชามเปล่าที่สีเทากินจนหมดภายในเวลาอันรวดเร็วกลับไปหลังร้านอีกครั้ง  ผมมองตามงงๆ  แมวทั้งสามตัวก็รีบวิ่งตามเขาไป สักพักเขาก็กลับมาพร้อมกับอาหารแมวครึ่งชาม  และผ้าขนหนูที่ใหญ่กว่าผืนแรก  เขายื่นมันมาให้ผม

“ให้แมวหรอครับ” ผมแกล้งพูดล้อๆ เขามองค้อนแล้วชักมือกลับทันที  ผมก็เลยต้องรีบยื่นมือไปดึงกลับมาไว้ก่อน

“ล้อเล่นๆ..ขอบคุณนะ”  ผมฉีกยิ้มกลับไปให้แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงใจดีได้ขนาดนี้ 

“คุณลองเอาอาหารใส่มือให้มันกินสิ” เขานั่งลงแล้วยื่นชามมาให้ผม ผมขมวดคิ้วทันที นี่คือวิธีที่จะทำให้มันไม่กลัวผมหรอ  แล้วถ้ามันกัดมือผมล่ะเฮ้ย!
        ผมเทอาหารใส่มือแล้วยื่นไปตรงหน้ามัน  แรกๆมันก็ไม่กล้ากิน  สุดท้ายก็ยอมกิน  คงเพราะยังไม่อิ่ม  ผมยิ้มออกมา “มันเชื่องนะ  จริงๆแมวจรน่าจะกลัวคนมากกว่านี้”  เขาพูดออกมา

“คุณเก็บไว้เลี้ยงไหม  ดูมันอยากอยู่กับคุณนะ” ผมถามออกไป  ไม่ได้อยากจะผลักไส  แค่อยากให้มันอยู่กับคนที่น่าจะดูแลมันได้ดีกว่าผม

“ไม่  ผมอยากเลี้ยงแค่สองตัว”  เขาพูดออกมาเสียงแผ่ว แว่บหนึ่งผมแอบเห็นแววตาเศร้าๆ ของเขา

“ผมสัญญา  จะเลี้ยงมันให้ดีที่สุด” ผมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง  เห็นเขาทำหน้าเศร้าๆ แล้วรู้สึกแปลกๆ มันไม่เหมาะกับน่าตาน่ารักของเขาสักนิด

“แหงอยู่แล้ว  ก็คุณเป็นคนเก็บมันมา!” เขาช้อนตาขึ้นมาแล้วดุผม

“ฮ่าๆๆ” ผมหัวเราะขำ  เอ่อว่ะ  มันก็จริงของเขา



ตี๊ดๆ ตี๊ดๆ


เสียงนาฬิกาบนข้อมือของผมกับเขาดังขึ้นพร้อมกันเมื่อเข็มยาวชี้เลขสิบสอง  ผมก้มดูเป็นเวลา 5 ทุ่มพอดีเป๊ะ


ฝนข้างนอกก็เริ่มจะซาลงบ้างแล้ว  ผมควรจะกลับได้รึยัง 



คำตอบคือ  ผมยังไม่อยากกลับ



"พรุ่งนี้ผมขอมาหลบฝนอีกได้หรือเปล่า"

สุดท้ายก็ต้องจำใจลา 


"ผมไม่ได้ใจดีทุกครั้งหรอกนะ"





“แต่ถ้า...ผมจะมาจีบคุณ  ผมมาได้ใช่มั้ย” ผมเอ่ยถามขำๆแต่กลับเต็มไปด้วยความประหม่า  เขาชะงักมือที่กำลังลูบหัวแมวอยู่เล็กน้อย



“แล้วตอนนี้…”



เขาหยุดพูดแล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม




“ก็ไม่ใช่ว่าทำอยู่รึไง”

...............................................................................................

แปลเนื้อเพลงท่อนที่โชใช้เป็นแคปชั่น 

[ไม่อยากจากเธอเลย...คนดี...และอยากให้ฝนตกหนักกว่านี้]

Cr. http://chaophayu.exteen.com/20090818/ai-ai-gasa

1 เม้นต์ = 1 ล้านกำลังใจนะคะ

 

[TIKA_n]

หูย  อบอุ่น ละมุนละไม ชอบบรรยากาศแบบนี้จังเลย
โชมิลค์ น่ารักมากค่า 
เพื่อน ๆ มิลค์แต่ละคน ก็น่าสนใจ หล่อ ๆ ทั้งนั้น
ติดตามด้วยคนนะคะ ขอบคุณคนเขียนมากค่า 

[cchompoo]

 

[205arr]

อ่อยหนักมากค่ะ
 

[yowyow]

 

[FeaRes]

งือออ น่ารักทั้งคู่เลยอ่าาา
 

[BAKA]

หูยยยยยยยย ชัดเจนมาก ชอบๆๆๆ

[laluna]

C H A P T E R  :  O 4

ห้ามมาหลังร้านปิด [50%]

กรุ๊งกริ๊ง

เสียงกระดิ่งที่ห้อยอยู่ตรงประตูดังขึ้นเป็นสัญญาณว่ามีลูกค้าเข้ามาในร้าน   ผมที่กำลังจะเดินไปล็อคประตู
เนื่องจากเลยเวลาปิดร้านมาเกือบ 10 นาทีแล้วต้องชะงักเท้าไว้ก่อน

“บอกว่าไม่ให้มาตอนร้านปิดไง” 

“ก็พึ่งเลิกงานนี่นา”  เขาแทรกตัวเข้ามาในร้าน  ก่อนจะถอดสูทออกแล้วเอาพาดไว้บนเก้าอี้จากนั้นก็นั่งลงที่มุมเดิม

“แล้วทำไมเหงื่อออกแบบนี้”  ผมถามออกไปเมื่อเสื้อเชิ๊ตสีขาวแทบจะแนบลู่ไปกับลำตัว  ไหนจะเหงื่อตามใบหน้านั่นอีก

“วิ่งมา” เขาตอบพร้อมกับใช้ทิชชู่เช็ดตามใบหน้าไปด้วย

“วิ่งมาจากไหน”

“จากหน้ามอ”

“แล้ววิ่งมาทำไม!” จากหน้ามอระยะทางมันไม่ใช่ใกล้ๆเลยนะ!

“เดี๋ยวปิดร้านก่อน”

“บ้าป่ะเนี่ยโช  วันหลังห้ามวิ่งมาแบบนี้อีกเข้าใจมั้ย!”

“ไม่เข้าใจ”  ผมพ่นลมหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิดเมื่อได้ยินคำตอบ   อีกคนฉีกยิ้มโชว์ลักยิ้มบุ๋มสองข้างกลับมาให้
แต่ก็ปกปิดความอ่อนล้าบนใบหน้าไม่ได้สักนิด





“อย่าละเลยสุขภาพตัวเองได้มั้ย  หน้าโทรมหมดแล้วรู้ตัวรึเปล่า” 

ผมวางนมน้ำผึ้งอุ่นไว้บนโต๊ะตรงหน้าเขาแล้วมองเขาด้วยสายตาจริงจัง

“ขมวดคิ้วทำไม” สัมผัสเบาๆตรงหัวคิ้วทำให้ผมคลายจากอาการขมวดคิ้วแต่เป็นอันต้องพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้งแทน


“ต่อไปถ้ารู้ว้าดึกก็ไม่ต้องมา  กลับไปพักผ่อนก่อน  วันหลังค่อยมาก็ได้  ร้านก็อยู่ที่เดิมไม่ได้จะย้ายหนีไปไหน”



“งั้นขอเบอร์  ไม่เห็นหน้า  ได้ยินแค่เสียงก็ยังดี” เขาแบมือออกมาเหมือนเด็กกำลังขอขนมพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆ 
ให้ตายเถอะ  เด็กอายุแค่ 18 จำเป็นต้องสายตาแพรวพราวขนาดนี้ไหม

“เหมือนสีเทาตอนขออาหาร” ผมปัดมือเขาออกแล้วเดินมาเก็บของตรงหน้าเคาน์เตอร์ต่อ  เหลือบสายตาไปมองอีกคน
 เขามองมาทางนี้พร้อมทำหน้ามุ่ยเหมือนเด็กโดนขัดใจ  ผมหัวเราะขำก่อนจะส่ายหน้าไปมาเบาๆ



“ไม่เจอวันนี้  วันหลังค่อยมาก็ได้”  ผมพูดออกไป เมื่ออีกคนไม่ยอมละสายตาจากผมสักที

“ไม่ได้  ต้องเจอทุกวัน”  เขาพูดในขณะที่ยกนมอุ่นขึ้นจิบ  “ผมขอจากคนอื่นก็ได้   แต่ผมอยากได้จากมิลค์” เขาพูดต่อ

“งั้นก็โทรมาเบอร์ร้านก็ได้” ผมตัดปัญหา   ให้เบอร์ส่วนตัวไปเดี๋ยวก็โทรมากวนอีก  ไม่เป็นอันทำอะไรกันพอดี

“เบอร์ร้านมันไม่มีไลน์” ผมชะงักมือที่กำลังเช็ดแก้วอยู่ทันที  แสดงว่าคงเอาไปลองแล้วสินะ  แล้วไหนบอกได้ยินแค่เสียงก็ดีไง
เฮ้ออ ผมถอนหายใจรอบที่เท่าไรของวันแล้วก็ไม่รู้

Ps. กลับมาแล้วนะค๊าาาา  หลังจากที่หายไปนานมากกกกกกก 555555
ฝากเป็นกำลังใจให้ด้วยน้าา  ติชมเข้ามาได้เลยยยยย

1 เม้นต์  =  1 ล้านกำลังใจ

[seaz]

น่ารักจัง บรรยากาศอบอุ่น ชอบมากเลยครับ ^^

[ซีเนียร์]

ติดตามจ้า 

[mmello07]

 

[laluna]

C H A P T E R  :  O 4

ห้ามมาหลังร้านปิด [50%]

“โช สัตวแพทย์ กับ เอิร์ท นิเทศ ไปโหวตค่าาา!”

เสียงเจื้อยแจ้วของปันปันดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังเดินไปม้าหินอ่อนหน้าคณะที่เป็นที่ประจำของพวกเรา
 “โหวตน้องโชนะโว้ย! ใครไม่โหวตแม่จะเจาะยางรถให้หมดเลย!” มันขึ้นไปยืนบนเก้าอี้แล้วชี้กราดรอบทิศ




“ทำไรว่ะ” ผมที่พึ่งเดินมาถึงโต๊ะเอ่ยถามขึ้นพร้อมชะโงกหน้าเข้าไปดูโทรศัพท์ปันปันด้วย
“ก็โหวตหนุ่มฮอตประจำมหาลัยน่ะสิ มึง เอามือถือมา  เร็วๆ!” นี่คงจะเป็นประเด็นฮอตของสัปดาห์นี้เลยสินะ  มันแบมือขอมือถือจากผม
“ไร้สาระ” ผมส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะวางชีทเรียนลงบนโต๊ะแล้วนั่งลงข้างๆอั่งเปา 



“มึงอ้วนแล้วเปา  เอามานี่กูกินแทนเอง” ผมแย่งลูกชิ้นในมือมันมา มันมองตาขวางก่อนจะแย่งกลับคืน
“กูวัยกำลังโตเว้ย  อ่ะ แบ่งให้คำหนึ่ง” พูดจบมันก็ยื่นลูกชิ้นมาตรงหน้าผม  ผมก้มลงไปงับทันที อร่อยจริงๆ มิน่าล่ะมันถึงกินได้ทุกเช้า

“มิลค์”
“หืม” ผมขานรับปันปันในขณะที่ปากกำลังเคี้ยวลูกชิ้นอยู่
“มึงกับน้องโชอ่ะ ยังไงคะ” มันวางมือถือลงก่อนจะเอามือมาประสานกันไว้ใต้คาง พร้อมทำหน้ากรุ้มกริ่มรอคำตอบจากผม
“อะไร?”
“อย่ามาทำใสซื่อ!”
 “มึงอย่าพูดชื่อไอ้โชให้กูได้ยินบ่อยนักได้มั้ยว่ะปัน  มันเจ็บ!” เสียงไอ้เปาดังขัดขึ้น
“กินไปอ้วน มึงอย่าพาล”

“พวกมึง!” ไอ้เปาขึ้นไปยืนบนเก้าอี้แล้วตะโกนขึ้น “ใครโหวตไอ้เอิร์ทกูจะเลี้ยง..อื้ออ เอี่ยอัน!” ไอ้เปายังพูดไม่จบประโยคปันปันที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามมันก็รีบลุกขึ้นไปปิดปากไว้ทันที
“อย่านะโว้ยย ตำแหน่งนี้มันของเพื่อนเขยกู!” พอถูกปล่อยให้เป็นอิสระไอ้เปาก็จิ๊ปากออกมาอย่างขัดใจ  ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินลูกชิ้นต่อ


“แล้วสรุปยังไง มึงอ่ะ” มันเอาปลายเท้ามาสะกิดเท้าผม
“เรื่องไรล่ะ” ผมตีเนียนต่อ
“ก็เนี่ย!” มันยื่นมือถือมันมาให้ผม 







         XXCuteboys

                 ไม่มีไรจะพูด!  นี่เขาแอบคบกันอยู่ใช่ไหม  หัวอกกระเทยตัวน้อยๆตาดำๆอย่างฉันต้องมาทนเห็นภาพบาดตาบาดใจ
            แบบนี้  ช่วยบอกฉันที่ว่านี่มันไม่ใช่เรื่องจริง ฮืออออออ อยู่กับ – มิลค์  ไม่ใช่นม

           
            ปล.ขอบคุณรูปจากฉันเองที่แอบวิ่ง 4x100 เมตรตามน้องโชจนได้เรื่อง!
            *แนบรูปภาพ 
                      17.K ถูกใจ   ความคิดเห็น 974 รายการ  แชร์ 123 ครั้ง

              X
                   เขาน่าจะแอบคบกันสักพักแล้วนะคะ วันก่อนน้องโชลงรูป (แก้วชาจากร้านพี่มิลค์ จำได้เพราะเป็นรูปแมว) ในไอจี
               พร้อมแคปชั่นว่า ‘ไม่อยากจากเธอเลยคนดี  และอยากให้ฝนตกหนักกว่านี้’ *แนบรูปภาพ
                       XXCuteboys   กรี๊ดดดดด ทำไมพึ่งมาบอกกกก
             
              XX
                   วันก่อนเห็นโชมาถาปัตพร้อมซื้อน้ำมาเปลี่ยนกับน้องมิลค์ด้วยค่ะ แนบรูปภาพ
                       XXCuteboys   ว๊ายยยย ทำไมฉันไม่เห็น

              XXX
                    โหววว ลงทุนวิ่งไปหาขนาดนั้น  คงคบกันแล้วแหละครับ^^
                       XXCuteboys   ฮืออออ นุ้งจะออกเรือนแล้วหรออ ม่ายยย

               XXXX
                    น่าจะพึ่งคบกันนะคะ  2-3 วันมานี้เห็นโชมาที่ร้านพี่มิลค์ทุกวันเลย เค้าน่าจะนัดกันหลังร้านปิดงี้ 555555
                       XXCuteboys วันนี้เขากลับเที่ยงคืน  ฉันแอบอยู่ตรงพุ่มไม้ฉันเห็นนนน
                       XXXX           โหววว แอดมินโครตสตรอง  ไปตั้งแต่ 4 ทุ่มยันเที่ยงคืนเลยหรอคะ
                       XXCuteboys   ถ้าฉันไม่สตรอง  พวกเธอจะได้เห็นอะไรดีๆแบบนี้หรอย่ะ เอาผู้ชายมาชาบูฉันเดี๋ยวนี้!




                XXCuteboys 

                    อันเอิญนุ้งมิลค์ มิลค์ ไม่ใช่นม ถ้าเห็นโพสนี้แล้วกรุณามาแจ้งแถลงไขทีค่าาาาา อกอีแม่จะแตกแล้ววววว


 



“ก็ไม่มีไรหนิ” ผมส่งมือถือกลับคืนเจ้าของ รูปนี้ผมเห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ก็เล่นแท็กกันซะขนาดนั้น

“แล้วที่เขาพูดมาทั้งหมดเนี่ย มันจริงไหม”


“จริง…”




“!”




“แต่..ไม่ได้คบกัน”

เอาอีก 50% หลังมาเสิร์ฟค่าาา^^

1 เม้นต์ = 1 ล้านกำลังใจนะคะ

[PandP]

รอตอนต่อไปจ้าาา
โชใช้สีเทาเข้าหาน้องมิลค์เลย อิอิ

[benzdekba]

 

[diltosscap]

มิลล์  น่ารักดีกำลังพอดี ไม่ดูหวานแหวว รอตอนต่อไปนะคะ