บทที่23
“หึ น่ารักนะมึงน่ะ น้องจืดเมียรัก”
หลังจากที่โวยวายแก้เขินใส่ไอ้คนตรงหน้าไปอย่างหนัก แบบว่าหน้าพี่ฝานี่แตกแบบหมอหมาไม่กล้ารับเย็บเลยครับ โวยวายไปขนาดนั้น แต่ดูมัน ดูไอ้คนตรงหน้าตอบกลับมา ขอปี๊บให้พี่ฝาด้วย แบบจะเอามาครอบหน้าคูลๆ
เขินโว้ย!
“บอกว่าให้หยุดพูดไงวะพี่ไอ้พี่กล้วย!”
“หยุดก็ได้ ไม่ล้อแล้วก็ได้”
ว่าแบบนั้น แต่ก็เอาหน้าเข้ามาใกล้ กระซิบเบาๆที่ข้างหู ปลายจมูกโด่งที่กดลงมาที่ข้างแก้ม เขี่ยไปมาอย่างหยอกเย้า จนต้องเสหน้าเบี่ยงหลบ แต่อีกฝ่ายก็ยังตามมาทำแบบเดิมที่อีกข้างจนได้ ได้แต่ยกมือขึ้นดันอกแกร่งให้ออกห่างหน่อย
“พอได้แล้ว เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
“ใครจะมาเห็น ช่วยแหกตาด้วย ตรงนี้มันมีไว้สำหรับทิ้งโต๊ะตู้เตียงเก่าๆ เปลี่ยวขนาดนี้ใครแม่งจะเข้ามา”
มันที่ชี้มือออกไปนอกตรอกที่มันดึงผมเข้ามา มองออกไปก็เห็นโต๊ะเรียน ตู้เก่าๆระเกะระกะเต็มไปหมด แต่ถึงแบบนั้นก็เหอะ
“ก็มึงไงไอ้เชี่ยพี่ที่ลากกูเข้ามาอ่ะ” ว่ามันออกไปแบบนั้นแล้วทุบอกมันทีนึง ขอสักทีแรงๆ กูหมั่นไส้
“เจ็บนะเว้ย”
“ก็ไม่ใช่หนังควายนี่หว่า ก็ต้องเจ็บสิ ถ้าไม่เจ็บสิแปลก”
“ปากดีจังนะมึง” มันที่ว่าแบบนั้นก็ยื่นนิ้วมาบีบจมูกผม ไม่แรงมาก แต่ใช่จะไม่เจ็บนะเว่ย ดูท่ามันเองก็คงจะหมั่นไส้ผมน่าดู …. แต่เอ๊ะ กูว่ามันแปลกๆอยู่เรื่องนึง...
“เดี๋ยวนะมึง ไอ้พี่...”
“ว่า?” อีกฝ่ายที่เลิกคิ้วมองผมนิดๆ
“ทำไมมึงไม่แนะนำน้องมึงกับกูวะ...นี่มึง ... มึงจงใจใช่ไหมไอ้พี่!”
ตะคอกใส่อีกคน ที่ชะงักไปนิดนึง ก่อนจะหรี่ตามองผมนิดๆก่อนจะกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ชัดเลย ชัดเลยไอ้เชี่ย!
“จงใจ...จงใจอะไรงั้นหรอวะ? ... หึ”
“ก็มึง! ไอ้พี่มึง...”
“หื้ม ว่าไง”
“ก็ อันนั้นไงเล่า”
กัดปากเข้าหากัน พร้อมกอดอกอย่างขัดใจ จะให้พูดออกไปอีกรอบหรอว่าหึง เดี๋ยวไอ้พี่กล้วยแม่งก็ล้ออีกอ่ะ ทำไมรู้สึกว่านับวันๆ พี่มันจะเจ้าเล่ห์พูดมาก และแก้เกมส์พี่มันยากจังวะ
“อันนั้นมันอันไหนวะ”
ถามพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ริมฝีปากหนาได้รูป กระตุกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ดวงตาคมลึกลับฉายแววสนุกขบขัน เหมือนราชสีห์ตัวใหญ่ที่กำลังไล่ต้อนลูกกระต่ายได้ก็ไม่ปาน
“โว้ยยย ถอยๆออกไปเลย ถามมากว่ะพี่ กูร้อนเนี่ย ไปๆ จะไปถ่ายรูปต่อด้วยเนี่ย”
“จะไปถ่ายรูปหรืออ่อยใคร?”
“อ่อยไรของมึงวะพี่”
“อย่าคิดว่ากูไม่เห็นนะ ว่าไอ้คนทำอาหารบนภัตตาคารนั่นมันมาวอแวมึงอ่ะ”
คนทำอาหารบนภัตตาคาร?
กูต้องหยุดคิดไปสิบวิกับประโยคนี้ ... คืออะไรซิ?...
“นี่มึงหมายถึงใคร”
“จะใคร! ก็ไอ้ตัวที่เอาน้ำแดงมาให้มามึงไง เหอะ หลอกล่อด้วยของกิน ไอ้อ่อน”
“เดี๋ยวนะ นี่มึงหมายถึงพี่เชฟหรอ?”
“ก็เออน่ะสิวะ! หรือมึงมีใครอีกห๊ะไอ้ฝา”
“มีที่ไหนเล่า แล้วนี่มึงจะเรียกชื่อเค้าให้ยากทำไมวะเนี่ย”
“กูจะเรียกยังไงก็ได้ เอาแบบที่กูพอใจ กูสะดวกแบบนี้ แล้วมึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ หัดอ่อยผู้ชายหรอวะ แบบนี้มันต้องโดนลงโทษ”
“ลงโทษเชี่ยไร กูไม่ได้ทำไรผิดเลยนะเว่ย”
“ไม่รู้ล่ะ กูนับรวม”
“เห้ย ปล่อยนะเว่ยไอ้พี่รบ มึงอย่ามารุ่มร่ามนะไอ้พี่กล้วย”
“เฉยๆน่า”
ด่าคนหน้าไปแบบนั้น แต่อีกฝ่ายดูจะไม่สะทกสะท้าน ในเมื่อก็ดันตัวเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม ท่อนขาแข็งแรงที่สอดแทรกเข้ามาระหว่างขาของผม เงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างรนราน แต่สิ่งที่ได้รับกลับมา ดันเป็นริมฝีปากหนาที่กระตุกยิ้มร้ายมาให้
“เห้ย อ๊ะ...อื้อออ”
และไม่ว่าเมื่อไหร่ มันเองก็ไม่เคยปล่อยให้ผมได้ทัดทานนานนักหรอก ริมฝีปากหนาได้รูปที่บดเบียดเข้ามาเพื่อหยุดคำพูดของผม ดวงตาที่ได้แต่เบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจ หัวใจสั่นสะท้านเต้นแรงขึ้นมากกว่าทุกที
ลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามายามที่ผมเผลอตกใจ ดูดดึงปลายลิ้นของผมจนขนลุกซู่ไปทั้งตัวจะเผลอหลับตาลงอย่างสะท้าน ฝ่ามือหนาที่ดึงเสื้อนักศึกษาผมออกจากกางเกง ฝ่ามือที่ลูบเข้าไปด้านใน ก่อนจะสะกิดตุ่มไตจนสะดุ้ง สติที่กลับมาทำให้พยายามที่ผลักอกหนาให้ออกห่างจากตัว แต่อีกฝ่ายที่ทำแค่รวบฝ่ามือผมไว้ ก่อนจะผละตัวละจูบออกมา มือหนาที่กระชากตัวผมให้เดินลึกเข้าไปในตรอกนี้ เดินหลบเข้าไปด้านหลังของโต๊ะและตู้ที่ที่กองระเนระนาดอยู่เกือบด้านหลัง
"พะ..พี่รบ มึงจะทำจริงๆหรอวะ มะ...ไม่เอา”
ผมที่มองไปรอบๆอย่างตื่นกลัว ถึงแม้ว่าตรงนี้จะค่อนข้างทึบ ลึกและมิดชิด แต่มันก็...
“น่า กูไม่ไหวแล้ว”
มันที่ว่าแบบนั้น ดันผมเข้าติดผนังปูนเย็นๆ ผมที่สะดุ้งตัวสั่นตกใจแบบสุดๆ หันหน้าหลบซ้ายทีขวาที มือที่พยายามดันอีกคนให้ออกห่าง รู้สึกตัวสั่นจนน้ำตาจะไหล ....
“ฮึก ไม่เอา พี่รบ...” อีกคนที่ผละหน้าออกมาจากซอกคอของผม ใบหน้าคมที่มองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ
“เฮ้ออ ทำไมต้องทำให้กูรู้สึกเหมือนโจรใจบาปที่จะขมขืนมึงวะ”
“ก...ก็มึงจะขมขืนกูอ่ะไอ้พี่”
“ข่มขืนที่ไหน เอาเมียใครเรียกข่มขืนวะ” มันที่ว่าแบบนั้นก็ยื่นมือมาลูบแก้มผมเบาๆ ฝ่ามืออีกข้างก็ยกมือขึ้นเสยผมตัวเองให้ไปข้างหลัง คล้ายจะหัวเสียหน่อยๆ แต่มันก็หล่อมากเลย …
“เฮ้อ ให้มันได้แบบนี้สิ”
“แบบไหนวะพี่?” เมื่อรู้ตัวว่ากูจะรอดปลอดภัย ไม่ต้องเอ้าท์ดอแล้วก็เสือก เอ้ย เอ่ยถามอย่างอยากรู้ทันที
“แบบนี้ไง!” เสียงเข้มที่ว่าออกมาแบบนั้น ก่อนจะเอามือผมไปวางไว้บนเป้ากางเกงของมัน ได้แต่เบิกตากว้างขึ้น และพยายามขืนฝ่ามือให้ออกมาจากบริเวณนั้น แต่เหมือนมันจะไม่ยอม
“ปะ...ปล่อยสิเว่ยพี่”
“ฝา~~~” อย่ามาทำเสียงอ่อนเสียงหวาน กูไม่ใจอ่อนหลอกเว่ย หันหน้าหนี หลบสายตามันเลย สายตาที่มีอิทธิพลต่อหัวใจผมเสมอ
“ฝาครับ” ใบหน้าหล่อที่เอียงเข้ามาใกล้ ปลายจมูกโด่งที่เกลี่ยลูบไล้ไปตามแก้มผมเบาๆอย่างหยอกล้อและออดอ้อน
“มะไม่นะเว่ย ผะ...ผมยังเจ็บอยู่นะเฟ้ย!”
“หือ”
“กะ...ก็ยังเจ็บอ่ะ ไม่เอาหรอก” หลับหูหลับตาบอกออกไปแบบนั้น นี่ล่ะข้ออ้างของกู แต่จริงๆกูก็ยังเจ็บนะเว่ย พี่ฝาไม่ได้หลอกนะเออ
“งั้น ถ้าไม่ทำให้เจ็บก็ได้สินะ”
“ห๊ะ!0[]0”
‘พรึบ’
คนร่างสูงที่พลิกตัวของผมให้แนบไปกับกำแพง มือหนาที่มายุ่มย่ามกับเข็มขัดกางเกงอยู่แบบนั้น
“พะ...พี่รบ มึงจะ...อื้อออ”
มือข้างหนึ่งที่เอื้อมมาดันหน้าผมให้หันไปรับจูบของมัน คำพูดที่กำลังจะพูดถูกลิ้นร้อนช่วงชิงไป ฝ่ามือหนาที่รูดซิบกางเกงของผมลงในเวลาต่อมา นิ้วร้อนๆที่เลื่อนเข้าไปในกางเกงในของผม
“อื้ออ อื้มม”
ฝ่ามือร้อนที่กอบกุมลูบไล้แกนกายของผมอย่างต้องการปลุกเร้าอารมณ์ของผม รู้สึกเบลอและมึนงงในอก ได้แต่จิกมือลงบนกำแพงเย็นชื้นนั้นไว้แน่นๆ รู้สึกถึงฝ่ามือที่ย้ายไปบีบก้นผม และรับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่ทั้งร้อนและแข็งแรงกำลังเสียดสีอยู่ที่ระหว่างขา
“อ๊ะ”
“ชู่ววว”
ใบหน้าหล่อที่ผละออกจากริมฝีปาก และย้ายไปซุกไซร้อยู่ที่ด้านหลังคอ กดจูบเบาๆลงที่ท้ายทอย
“ระ...รบ”
“อื้ม”
เสียงครางทุ้มต่ำที่แสดงถึงความพอใจทำเอาหน้าเห่อร้อน หัวใจที่เต้นถี่ระรัวมากกว่าทุกครั้ง ได้แต่สอดส่ายสายตาไปรอบๆทั้งๆที่ใจสั่นระรัว ทั้งตื่นกลัว และตื่นเต้น
“อ้าขาออกหน่อยฝา”
“พะ...พี่รบ”
“ครับ ไม่เข้าไปหรอก อื้มม”
มันที่ว่าแบบนั้นมืออีกข้างก็เลื่อนไปหยอกล้อกับหัวนมที่ชูชันแข็งเป็นไตขึ้นมา พร้อมๆกับที่ร่างสูงดันส่วนกลางที่ร้อนเข้ามาให้สัมผัสกับก้นนุ่ม มือหนาที่แหวกก้นนุ่มพร้อมๆกับสอดส่วนแข็งขืนเข้าไปตรงกลาง ร่างสูงขบกรามแน่นๆขณะสอดใส่แท่งร้อนเข้าไปที่ร่องหว่างขาของคนร่างบาง ขนาดไม่ได้สอดใส่ก็แทบจะทนไม่ไหว นักรบขยับตัวเนิบนาบ ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนจังหวะเป็นหนักหน่วงตามแรงอารมณ์มากขึ้นไปอีก
“อ๊ะ รบ อื้อๆๆ”
ร่างบางได้แต่ครางกระเส่าทั้งๆที่ใจสั่นระรัว กลัวว่าจะมีคนมาเห็นอีกทั้ง ฝ่ามือร้อนที่ขยับรูดรั้งแกนกายของเขาตามจังหวะ หนักหน่วงจนส่วนปลายมีน้ำเยิ้มใสออกมา นักรบที่รีบเร่งจังหวะสอดใส่ให้ไวมากขึ้น
“อื๊อ อ๊ะ อ๊า” เสียงครางของฝายิ่งดังมากขึ้นเมื่อนักรบขยับฝ่ามือให้ไวมากขึ้น
“ฮื๊อ...อะ...รบ” หน้าตาบิดเบี้ยวไปด้วยความทรมานก่อนจะเกร็งกระตุกในจังหวะที่ปลดปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมๆกับแววตาที่สุขสม ร่างสูงที่เร่งจังหวะจนเสียวสะท้านไปทั้งแกนกาย ก้มลงไปกัดและดูดเข้าที่หลังคอร่างบางทันทีอย่างเสียวซ่าน ก่อนจะเกร็งตัวกระตุกปลดปล่อยตามมา
“อื้อออ ฝา อื้มมมม” ร่างสูงที่ครางออกมาพร้อมๆกับปล่อยน้ำขุ่นให้ไหลลงไปตามซอกขาขาว นักรบที่มองภาพตรงหน้าพร้อมยกยิ้มพอใจ เสียงหอบสะท้านของคนในอ้อมกอดยังดังอย่างต่อเนื่อง ฝาที่ค่อยๆหันหน้ามามองพร้อมหอบหายใจ
“ไอ้เชี่ย!”
“หึ”
“น้ำกูนี่เหมาะเนอะเวลาอยู่ตามซอกขามึงเนี่ย”
“หุบปากไปเลย ไอ้เชี่ยเอ๊ย เลอะเทอะไหมเนี่ย ฮื่อออ ชีวิตคนคูลแบบกูทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย ไม่คูลเลยไอ้สัดกล้วย”
“เอาน่า มาๆกูเช็ดให้”
“มึงจะเอาอะไรเช็ด!”
“นี่ไง” ร่างสูงที่ว่าออกมาแบบนั้นพร้อมๆกับหยิบทิชชู่ออกมาโชว์
“ป้าร้านขายลูกชิ้นให้มา” ว่าออกมาแบบนั้นก่อนจะก้มลงไปเช็ดทำความสะอาดให้
“อ๊ากกกไอ้พี่ เปราะน้ำจิ้มไหมไอ้เชี่ย เดี๋ยวกูแสบ ปล่อยกูโว้ยยยย”
“เอาน่า หยวนๆอย่าดิ้นไอ้ดื้อ”
“ฮื่ออออ ทำไมกูต้องมารักมึงด้วยไอ้เชี่ยพี่กล้วยยยยยยยยยย”
เสียงร้องโวยวายที่ดังลั่นตรอก ไม่ได้เล็ดลอดไปถึงหูผู้ใด นอกจากหูของนักรบเพียงคนเดียว
“ประสบการณ์ใหม่ ... นอกสถานที่แบบนี้ก็...เสียวดีเนอะ”
“ไอ้หน้าด้าน!”
“หึ”
.
.
.
“มึงจะให้กูมานั่งเฝ้ามึงเพื่ออะไรไอ้เทียน กูก็มีการมีงานของกูป๊ะ”
“ก็ให้เพื่อนมึงทำไปดิ กูรู้หรอกว่าแม่งต้องอยากทำแทนมึงจนตัวสั่น เหอะ”
“อะไรของมึงวะ”
“เปล่า กูก็พูดไปงั้น”
มันที่ว่าแบบนั้นพร้อมยักไหล่ ส่วนมือของมันก็ยังทำหน้าทีเซ็นลายเซ็นให้น้องๆนักเรียนม.ปลายที่มาเข้าซุ้มของตัวเองไปด้วยเรื่อยๆ แล้วคือเด็กโฟโต้แบบกู จำเป็นต้องมานั่งทำหน้าเพลียอยู่ในซุ้มบริหารด้วยหรอวะไอ้สัด
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยดิ”
“เสือก!”
“หมอก”
“อะไรวะ”
สะบัดสายตาใส่แม่งเลย ถ้าแม่งไม่ฉุดกระชากลากถูมา อย่าคิดว่ากูจะมานะเว่ย รำคาญแม่งตั้งแต่ที่คอนโด ตามไปรับกูถึงคอนโดและลากมาด้วยกัน เสือกจริงๆไอ้สัดเทียน
“หิวไหม” มันที่ถามออกมาแบบนั้น แทนที่จะต่อว่าผม คนที่อายุน้อยกว่า แต่ด่ามันแบบไม่เกรงใจ และแน่นอน กูก็ไม่เกรงใจอยู่แล้วล่ะ...
“หิวสิไอ้เหี้ย ก็มึงน่ะเสือกลากกูมาแต่เช้า ข้าวก็ไม่ได้แดก น่ารำคาญจริงๆ”
“ขอโทษ อะ มึงกินนี่ก่อน รองท้อง”
แซนวิสที่อยู่ในกล่องถูกยื่นมาให้ผม รู้ดีไปอีกว่ากูชอบไส้ทูน่า อยากจะหยิ่งแต่การหยิ่งไม่ช่วยให้อิ่มท้อง เลยหยิบเอาออกมากินชิ้นนึง ... รสชาตคุ้นๆ
“กูตื่นมาทำแต่เช้า คิดแล้วว่ามึงต้องยังไม่ได้กินอะไร”
คุ้นไหมล่ะกู
‘ ”พี่ทำมาให้หมอก ให้ป้าแม่บ้านสอนมา”“รบกวนพี่เทียนเลย”
“ทำให้หมอกยิ้มได้แบบนี้ ไม่รบกวนหรอกครับ พี่เต็มใจนะ”
“อื้มมม อร่อยจัง หมอกชอบ”
“ชอบก็กินเยอะๆนะ เราน่ะตัวนิดเดียวเอง มันต้องขุนกันหน่อยแล้ว” ’ “จำได้ว่าเมื่อก่อนมึงเคยชอบแซนวิสที่กูทำ”
มันที่พูดออกมาพร้อมก้มหน้าอมยิ้มนิดๆ ได้แต่หันหน้าหนีมัน ไม่อยากเห็นรอยยิ้มของมันเลยสักนิด ไอ้รอยยิ้มที่ดูมีกำลังใจในเรื่องต่างๆทีทำให้กับผม รอยยิ้มที่ครั้งนึงผมเคยรักและเชื่อมันหมดใจ
“แต่ตอนนี้กูรู้สึกเฉยๆ กินแล้วมันฝืดคอกู”
หันไปบอกมันนิ่งๆ อีกคนที่ก็หุบปากลงและรอยยิ้มของมันก็หายไปจากใบหน้าในทันที
“หรอ...อ่ะ งั้นนี่นะน้ำ”
สีหน้าเจือนๆของมัน แต่ก็แสร้งทำเป็นหันหน้าหนี เอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำดื่มที่เค้าแจกให้สต๊าฟมาให้ผมกิน ก็รับมาทั้งแบบนั้น ไม่ว่ามันจะทำสีหน้าแบบไหน ก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแหล่ะ.... .กูต้องสนหรอ กับคนที่เคยทำให้กูเสียใจน่ะ
นั่งรอมันผ่านไปจะครึ่งวัน น่าเบื่อจนอยากกรอกลูกตาให้กลิ้งไปมาสลับกันซ้ายขวาไปเลย มองเห็นน้องนักศึกษาปีหนึ่งที่กำลังแก้บอร์ดใหม่ ไม่มีอะไรทำเลยคิดว่าลุกเดินไปช่วยเค้าดีกว่า
“มึงจะไปไหน” ฝ่ามือหนาที่คว้าข้อมือผมไว้ก่อนที่จะได้ลุกหนี
“จะไปช่วยรุ่นน้องมึงจัดบอร์ด นั่งเฉยๆกูเบื่อ”
“อืม...ก็ได้ อย่าไปไหนไกลล่ะ”
“กูเป็นเด็กหรอไอ้สัด” ดึงมือของตัวเองออกจากมัน แล้วเดินเข้าไปช่วยน้องๆเค้า ...
“มีอะไรให้พี่ช่วยไหมครับ”
“อ๊ะ...มีเยอะเลยค่ะ พี่เรียนบริหารหรอคะ ไม่คุ้นหน้าเลย”
“เปล่าหรอกครับ” ตอบไปยิ้มๆ แล้วหยิบแม็กไปยิงบนบอร์ดให้
“อิเน่ มึงไม่รู้อะไร นี่พี่หมอกโฟโต้ไง” น้องปี1ที่อวบกว่าใคร กระซิบบอกเพื่อนเบาๆ ซึ่งกูคิดว่าไม่เบาเท่าไหร่ เพราะกูได้ยินชัดเลยครับ
“อ๋อออ พี่หมอกที่เป็นแฟนพี่เทียนอ่ะหรอ!”
ผมสะดุ้ง และน้องคนที่พูดก็ถูกเพื่อนถองใส่สีข้างไปแบบเต็มๆ ไม่ได้ตอบอะไร แค่ส่งยิ้มไปให้บางๆ
แฟนหรอ....
เหอะ
ขนาดคำว่าแฟนเก่า ยังงงๆเลยว่ากูเคยได้เป็นหรือเปล่า
เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนบ่ายแก่ๆ แดดก็ร้อนจนกูอยากแก้ผ้า ผมที่ปรกหน้าก็รกมากจริงๆ
“น้องๆ พี่ขอหนังยางเส้นนึงได้ไหมครับ”
หันไปเจอน้องผู้หญิงที่กำลังนั่งถักเปียร์เล่นกับเพื่อนอยู่ มองชุดนักเรียนแล้วเป็นเด็กนักเรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดังซะด้วย เธอที่ส่งยิ้มน้อยๆมาให้ผม พร้อมยื่นหนังยางสีดำมาให้
“ขอบคุณครับ”
“พี่หน้าสวยจังค่ะ อิอิ”
เธอที่ว่าแบบนั้น และผมเองที่ก็ยิ้มรับไปหน่อยๆ ในใจก็คิดเลยว่า กูควรทำยังไงกับคำชมนี้ เลยได้แต่เฟดตัวเองออกมาจากวงโคจรของน้องๆเขาอย่างเงียบๆ มือก็สรางผมหน้าม้าที่ปรกหน้าตัวเองขึ้น และมัดให้เป็นจุกให้ลมโกรก เดินหนีออกมาหลังจากที่ช่วยน้องๆปี1จัดบอร์ดเสร็จ เดินมาเรื่อยๆจนมานั่งพักแถวสวนหย่อมข้างๆตึกเรียน ลมโกรกๆที่ทำให้รู้สึกดีมากขึ้น หลับตาลงนั่งพิงอยู่กลับต้นไม้ใหญ่ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เผลอหลับไปแบบนั้น
.
.
.
ช่วงบ่ายแก่ๆ ในที่สุดก็ได้เงยหน้าขึ้นมาจากการแจกลายเซ็น หันมองไปรอบๆ ไม่เห็นคนที่บอกว่าจะไปช่วยน้องๆจัดบอร์ด
“หายไปไหน”
เดินเข้าไปใกล้ๆบอร์ดทางวิชาการที่เกี่ยวกับโครงสร้างการบริหารที่ถูกจัดเสร็จแล้ว แต่ไร้เงาของร่างบางที่ผมกำลังตามหาอยู่
“อ้าวพี่เทียน มองหาพี่หมอกหรอคะ” น้องผู้หญิงคนนึงที่เดินผ่านมาทักผมขึ้น ก็ไม่รู้ว่ารู้เรื่องผมหรือเปล่า และเราเคยสนิทกันหรอวะ แต่จากที่น้องพูด ผมเลยเลือกที่จะพยักหน้าตอบรับไป
“เห็นพี่หมอกเดินไปแถวทางนู้น สักพักแล้วนะคะ อาจจะไปนั่งเล่นแถวสวนหย่อมมั้ง”
“ขอบคุณมากครับ”
เดินตามทางที่น้องเค้าบอก มองซ้ายมองขวาจนสายตาไปสะดุดเข้ากับร่างบางที่กำลังนอนหลับสบายอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
“ไม่ได้สนใจอะไรเลย ให้ตายสิ”
เดินเข้าไปหาก่อนจะนั่งยองๆมองคนที่นั่งหลับตาพริ้มอยู่ เทียนที่ยกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอานิ้วจิ้มไปที่แก้มใสของหมอก
“อื้ออ” ร่างโปร่งที่ถูกรบกวน ยกมือขึ้นมาปัดออกหน่อยๆอย่างรำคาญ ก่อนจะยกมือเกาแก้มน้อยๆ แต่ก็ยังคงหลับต่อไป
“ให้ตายสิ ไม่ระวังตัวเลยนะ” เทียนมองใบหน้าใสอย่างพินิจพิเคราะห์ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้มองหน้าคนๆนี้ใกล้ๆแบบนี้ เดี๋ยวนี้ถ้าไม่บังคับ ก็อย่าหวังว่าคนตรงหน้าจะมาอยู่ใกล้ๆกัน ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยจะห่างตัวเลยแท้ๆ ...
เทียนมองไปตามใบหน้าสวยช้าๆ เป็นเด็กผู้ชายรูปร่างโปร่งที่มีใบหน้าสวยแต่ไม่หวาน เป็นเพียงคนที่มีสเน่ห์ ติดจะดูหยิ่งๆเพราะจมูกรั้นๆนี่แหล่ะมั้ง แต่พอยิ้มออกมา จะกลายเป็นความสดใสและบริสุทธิ์ แต่ตอนนี้ไม่มีเหลือแล้วรอยยิ้มแบบนั้น เดี๋ยวนี้หมอกไม่เคยยิ้มสดใสไร้เดียงสาอีกแล้ว มีเพียงรอยยิ้มบางๆแบบคนรู้ทันโลกเท่านั้น และนั่นก็เป็นคนแบบเขาเอง
ฝ่ามือหนาที่เลื่อนไปลูบเบาๆที่แก้มใส คิดถึงจนไม่รู้จะอธิบายยังไง ... รัก คำนี้ที่เด่นชัดมานาน วันนี้จะเอาคืนมาได้ไหม
ใบหน้าคมที่เลื่อนเข้าไปหาช้าๆแบบอดใจไม่ไหว ก่อนจะตัดสินใจประกบจูบลงไปช้าๆอย่างไม่เร่งรีบ ริมฝีปากหนาได้รูปไล้เลียไปตามกลีบปากเรียว
“อ๊ะ”
ร่างโปร่งที่รับรู้ถึงการถูกรุกล้ำสะดุ้งตื่นตกใจ ดวงตาสวยเบิกขึ้นพร้อมฝ่ามือที่พยายามผลักไส แต่ดวงตาคมที่จ้องมองอยู่ก่อนแล้ว ก็ทำใกอาการตกใจทุเราลง แต่ในจังหวะที่จะขัดขืน ลิ้นร้อนก็แทรกเข้าไปช่วงชิงความหวานจากโพรงปากได้สำเร็จ ฝ่ามือหนาที่เลื่อนขึ้นมาประคองใบหน้าสวย จัดองศาทำมุมดูดดึงลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“อื้ออ อืม”
.
.
.
“โว้ยยย เจ็บนะเว้ยไอ้พี่”
“กูชื่อธารไอ้เตี้ย”
ร่างสูงที่สะบัดมือออกจากคอเสื้อของร่างเล็ก พูดออกมาพร้อมจ้องหน้าใสเขม็ง คนตัวเล็กกว่ากอดอกมองตอบแบบไม่เกรงกลัว
“บอกทำไม ใครอยากรู้หรอ”
“บอก เพราะมึงจะได้หัดจำ ว่ากูไม่ได้ชื่อไอ้พี่”
“ผมสะดวกใจแบบนี้นี่”
‘โป๊ก’
“โอ๊ย เจ็บนะเว่ย”
“เด็กอะไรทำไมปากหมา” ฝ่ามือหนาที่ยกขึ้นเขกกะโหลกเด็กตรงหน้าแบบไม่ออมแรงพร้อมด่าออกไปแบบไม่ไว้หน้า ฝ่ามือเล็กที่ยกขึ้นกุมหน้าผากตัวเอง ดวงตากลมโตที่มีน้ำตาเอ่อขึ้นมาเพราะความเจ็บ ริมฝีปากเรียวเล็กที่ก็ยู่เข้าหากันแบบเจ็บๆ
“มึงนี่นอกจากจะไม่มีกาลเทศะแล้ว มึงยังจะไม่มีศีลธรรมด้วย เวรจริงๆ มายุ่งกับผัวคนอื่นเค้า หน้าไม่อาย”
“หยุดนะเว่ย! ถ้าว่ากูอีก กูต่อยปากมึงนะ”
“ไอ้เด็กปากดี! ขึ้นมึงขึ้นกูหรอวะ”
“เออ! ก็มึงมาว่ากูก่อนทำไมล่ะ!!” จอมที่ตะคอกออกไปแบบไม่เกรงกลัว เป็นเหมือนลูกแมวตัวน้อยที่กำลังสู้กับล็อตไวเลอร์ตัวใหญ่ แต่ก็ไม่คิดจะถอย
“ก็กูพูดเรื่องจริง ทำไมรับไม่ได้ มึงขายตัวหรอห๊ะ”
“ไอ้สัด!”
เสียงใสที่ตะคอกออกมาเสียงดัง พร้อมๆกับที่ตัวเอง ก็พุ่งเข้าใส่หวังจะต่อยอีกคนให้ปากแตก แต่ธารที่เบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างได้ทัน และจับตัวคนร่างเล็กมาล็อคตัวไว้ ฝ่ามือหนาที่บิดแขนเล็กไว้ ทำให้จอมดูเหมือนถูกอีกฝ่ายกอดแต่มือตัวเองก็ถูกบิดไคว้หลังไว้แบบนี้
“ปล่อยกูไอ้ธาร!!!”
จอมที่ดิ้นแรงๆและโวยวายออกมาเพราะความเจ็บ ธารที่กระตุกยิ้มสะใจ เด็กแบบนี้เขาละเกลียดที่สุด อวดดี ดื้อรั้น และปากเสีย แต่ก่อนที่ร่างสูงจะได้พูดอะไรต่อ ภาพตรงหน้าเมื่อมองตรงไปกลับทำให้ใจปวดหนึบ มือไม้รู้สึกอ่อนแรงลงแบบแปลกๆ ร่างสูงและร่างบางที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม คนสองคนที่เขาจำได้ดีว่าใคร
คนนึงคือรุ่นพี่ ... ส่วนอีกคน คือเพื่อนรัก....
“หมอก”
เสียงเข้มที่ดังออกมาเป็นเสียงกระซิบ พร้อมๆกับมือหนาที่ปล่อยออกจากมือที่ตัวเองเกาะกุมเอาไว้ ทำให้ร่างเล็กของจอมหลุดเป็นอิสระ จอมมองภาพตรงหน้าแบบไม่เข้าใจ แต่นั่นก็ถือเป็นการดี เพราะ
‘ผลั้ว!!’
“ตายซะไอ้สัดพี่ธาร!!!”
หมัดเล็กๆที่ต่อยเข้าไปตรงหน้าหล่อแบบเต็มแรง ร่างสูงที่ไม่ทันระวังตัวเลยถูกหมัดเล็กนั่นเต็มๆ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้นทันที
‘พรึบ’
เสียงโวยวายดังลั่นทำเอาคนสองคนที่กำลังแลกน้ำลายกันอย่างดูดดื่มต้องผละออกจากกัน ดวงตาสวยของหมอกสบเข้ากับดวงตาคมของเทียน สายตาที่เหมือนจะเขินอายกับเรื่องตรงหน้า ต้องรีบเปลี่ยนเป็นเสหน้าหนีไปมองเสียงวิวาทย์ของคนสองคนที่กำลังซัดกันนัวเนีย
“เห้ย ไอ้ธาร!”
“เห้ย น้องจอม!!”
หมอกกับเทียนตะโกนออกมาพร้อมกัน ก่อนจะรีบวิ่งไปแยกร่างสองร่างให้ออกจากกันทันที
“พอๆน้องจอมพอ”
ร่างสูงของเทียนที่หิ้วเอวเล็กของจอมออกจากการคล่อมร่างของธารไว้ แลพหมอกเองก็รีบไปพยุงเพื่อนตัวเองให้ลุกขึ้นจากพื้น สภาพไม่สะบักสะบ่อมมาก แต่แผลที่มุมปากก็คงจะเจ็บอยู่
“อ๊ากกกก พี่เทียนปล่อยจอมๆ จอมจะตีปากไอ้พี่ธารนี่”
“นี่มันเรื่องอะไรกันวะไอ้ธาร” หมอกที่งงกับสถานการณ์ถามธารออกมาแบบนั้น พร้อมมองเด็กในชุดนักเรียนมัธยมปลายที่ไม่เคยเห็นหน้าแบบงงๆ
“มีเรื่องอะไรกันน้องจอม เดี๋ยว บอกพี่ก่อน”
“ก็ไอ้เวรเนี่ย มันว่าจอมเป็นกิ๊กเฮีย” จอมที่หยุดดิ้น ชิ้นิ้วใส่หน้าธารพร้อมหันไปฟ้องเทียนทันที
“หือ หมายถึงไอ้รบ?”
“เอออ”
“บ้าแล้ว คงเข้าใจผิดกันล่ะมั้ง ไอ้ธารมึงก็ใจเย็นๆ จอมน่ะไม่เป็นกิ๊กไอ้รบหรอก”
“อะไร มึงเข้าข้างไอ้เด็กนี่งั้นสิ เหอะ” ธารที่โมโหจากเรื่องที่พึ่งเห็น เลยไม่สนใจว่าตัวเองจะพูดไม่ดีกับเทียน
“เปล่า แต่น้องจอมน่ะ คือน้องชายไอ้รบ พี่น้องมันจะมากิ๊กกันได้ยังไงล่ะวะ”
ร่างสูงของธารหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะหันไปมองหน้าร่างเล็กที่กำลังหน้ายับ เพราะความฉุนขาด
“น้อง?”
“เอออสิ!! น้องโว้ย ไอ้พี่เวรเอ๊ย”
จอมตะคอกออกมาอีกครั้งพร้อมกอดอกขัดใจแบบโมโห เทียนกับหมอกเผลอสบตากันหน่อยๆ ได้แต่คิดในใจว่า งานนี้ตัวใครตัวมันดีกว่าไหมนะ
-----------------------------------------------
มาแล้วจ้าาาาา ขอโทษด้วยมาดึกเลย เวลาที่แคทต้องเขียนNCมันจะช้าหน่อยๆค่ะ เนื่องจากว่ายังเขียนไม่เก่งมาก หวังว่าคนอ่าจจะชอบไม่มากก็น้อยนะคะ ส่วนในตอนนี้ โอ้โหเหะ เราบอกแล้วว่าเรื่องนี้มันจะบ้าฮาและหื่นหน่อยๆ(นี่หน่อยหรอ?) พระเอกของเราเป็นคนใสๆ หมายถึงไสไปตรงไหนพี่ก็ซั่มได้จ้าาา คนบ้าคนผีทะเล ดูอดอยากมานานอ่ะเนอะ ส่วนใครคิดถึงหมอกเทียน ส่งน้องหมอกพี่เทียนมาจ้า สงสารพี่เทียนเบาๆ และมาเจอกับความซ่าของน้องจอม เด็กดื้อเด็กซน มันก็จะสู้กันหน่อยๆกับธารจอมนะเออ จ๊วบบบบบ
หวังว่าจะชอบกันนะคะ มาอ่านๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: No limit...แรงรัก|กระแทก♥|ลึก - [อัพ**No Limit MiNi Lover สปอย *{11.08.18} (อ่าน 202083 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก