หัวข้อ: <เรื่องสั้น> The next door project ; Taxi next door "พี่แท็กซี่ข้างบ้าน" Up.8

[The_Earthqueak]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                            

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

Taxi next door แท็กซี่ข้างบ้าน

The next door project // โปรเจกต์ข้างบ้าน


เรื่องราวของหนุ่ม ๆ กับความรักที่มีให้กับคนข้างบ้างของพวกเขา

เมื่อผมต้องย้ายบ้านมาอยู่ชานเมือง ทำให้ผมต้องปรับตัวหลายอย่าง

 โดยเฉพาะเรื่องชีวิตส่วนตัว เมื่อข้างบ้านมีลูกบ้านย้ายเข้ามาใหม่ เขาเป็นคนขับแท็กซี่

และความรู้สึกบางอย่างมันเริ่มขึ้นเมื่อเขายิ้มให้ผม และผมชวนเขา...... เข้ามาในบ้าน

Facebook

fb.me/EarthqueakWriter/

       

[The_Earthqueak]

{ Chapter 1 }

             สวัสดีครับ ผมชื่อ ต้น ผมทำงานอยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ทำงานในห้องฉุกเฉินทำงานเหนื่อย แต่รายได้ต่อเดือน

   จัดอยู่ในระดับดี ผมอยู่ตัวคนเดียว ผมยังไม่พร้อมใช้ชีวิตร่วมกับใคร ไม่อยากให้ใครมาวุ่นวายในชีวิตส่วนตัว แต่ลึก ๆ แล้ว

   ข้างในใจมันบอกผมว่า “ผมยังไม่เจอคนที่ใช่”
         

              “ผมจำเป็นต้องย้ายบ้าน” ด้วยเหติผลเรื่องของสังคม สุขภาพ และอื่น ๆ จิปาถะแบบเลี่ยงไม่ได้ ทำให้ผมจากเดิมที่

   เช่าคอนโดอยู่ใจกลางเมือง ต้องย้ายมาอยู่บ้านเดี่ยวในโครงการหมู่บ้านจัดสรรค์เขตชานเมืองเมือง ตอนแรกผมก็ไม่อยาก

   จะย้ายมาเท่าไหร่หรอกครับ แต่เพราะอาการภูมิแพ้ของผมกำเริบขึ้น จากเดิมที่เป็นนาน ๆ ครั้ง เดี๋ยวนี้เป็นแทบอาทิตย์ละ

   ครั้งไหนจะค่าเช่าห้องที่เจ้าของเรียกเก็บเพิ่มอีก ทำให้ผมต้องตัดสินใจ รัดเข็มขัดตัวเอง เก็บตังเพื่อซื้อบ้านเดี่ยวเป็นของตัว

   เอง


             จนในที่สุดผมก็ตัดสินใจซื้อบ้านจัดสรรค์ในโครงการหนึ่ง ในโครงการนี้มีคลับเฮ้าส์ ซึ่งในคลับเฮ้าส์ก็จะมีฟิตเนส
 
   สระว่ายน้ำ ร้านสะดวกซื้อไว้บริการลูกบ้าน มีกล้อง CCTV รอบหมู่บ้าน แถมยังมีรถไฟฟ้าผ่านหน้าหมู่บ้านอีกต่างหาก แต่น่า

   เสียดายที่รถไฟฟ้านั้นยังไม่สามารถเปิดให้บริการได้ เนื่องด้วยเหตุผลบางประการ


             บ้านของผมนั้นเป็นบ้านเดี่ยว 2 ชั้น มีพื้นที่ใช้สอยเพียงพอสำหรับคนโสดอย่างผม ในบ้านมีพื้นที่เล็กน้อยพอทำสวน
 
   แต่ ณ ปัจจุบันมันยังเป็นพื้นดินแห้ง ๆ อยู่เลย อาจจะเพราะผมอยากทำ แต่มันมีไม่เวลาน่ะสิ ไหนจะเข้าเวร จะจะอะไร ทำให้

   โปรเจกต์ที่จะทำสวนหย่อมเล็ก ๆ ในล้านต้องมีอันชะงักไป


             นอกจากพื้นที่ทำสวนแล้ว ในบ้านยังมีห้องครัวขนาดใหญ่ ซึ่งกินพื้นที่ครึ่งนึงของชั้นล่าง ตามด้วยห้องนั่งเล่น ส่วน

   ชั้นสองจะเป็นห้องนอนขนาดใหญ่ แต่ผมคงไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรจากห้องใหญ่ ๆ นี่หรอก ถัดหาก็เป็นห้องน้ำทีสีนวลตา

   พร้อมแสงโทนwarm light พร้อมอ่างอาบน้ำแบบกว้าง ๆ ผมคิดถูกแล้วหละ ที่ซื้อบ้านหลังนี้

   
             ชีวิตผมทำงานวันจันทร์ถึงศุกร์ เข้างานเก้าโมงเช้า เลิกงานหกโมงเย็น ตารางแปรผันตามเคสในห้องฉุกเฉินหรือ
 
   ERด้วย ถ้าเข้าเวรไม่กลับดึก ก็กลับเช้าเลย และด้วยเหตุนี้ทำให้บางที่เสาร์อาทิตย์ผมต้องไปทำงาน เอาเถาะ เหนื่อยแล้ว

   ได้ตังก็เอาวะ


             วันนี้คือวันหยุดของผม ในขณะที่ผมนั่งจิบกาแฟอยู่บนระเบียงห้องนอน ผมก็สังเกตเห็นบ้านข้าง ๆ ผม ที่ปิดบ้าน

   เงียบมาตั้งแต่ผมย้ายมาอยู่ใหม่ บัดนี้บ้างหลังนั้นมีคนมาเปิดประตูบ้าน พร้อมถอยรถสีเหลือง-เขียวที่ด้านข้างสกรีนกำว่า
 
   " แท็กซี่บุคคล "  เข้าไปในโรงรถใหญ่ที่มีสองประตู จากการประมาณของผม โรงรถนั้นสามารถจอดรถได้สองคัน แต่เขา

   เลือกที่จะเปิดหนึ่งประตูเพื่อนำรถถอยเข้าจอด จากนั้นเขาก็ลงจากรถ เดินมาปิดประตูโรงรถ ปิดประตูบ้าน


             แต่ ๆ เขามองเงยขึ้นมาหาผม ทำให้ผมเห็นใบหน้าเขาชัดเจนขึ้น ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มที่ทำให้สาว ๆ หรือหนุ่ม ๆ ใจ

   ละลายของชายวัยกลางคนรูปร่างภูมฐาน ที่ถึงแม้จะมีริ้วรอยบ้างตามวัย แต่ริ้วรอยนั่นกลับส่งเสริมความหล่อเหลาของ

   ใบหน้านั้นอย่างหน้าประหลาด เจ้าของรอยยิ้มนั่นเขาส่งมาให้ผม


          เอ๊ หรือผมคิดไปเอง ไม่มีใครหรอกที่จะยิ้มให้คนแปลกหน้าที่ไม่เคยคุย อันที่จริง หน้ากันก็ยังไม่เคยเห็น ผมสลัดความ

คิดตัวเอง แล้วเดินเอาแก้วกาแฟไปล้างที่ห้องครัว          



         

[ืniyataan]

 

[The_Earthqueak]

Chapter 2

            ในขณะที่ผมกำลังล้างแก้วกาแฟอย่างมีความสุขในห้องครัว ' กริ๊งงงง ' เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ส่งเสียงเตือนเพื่อ

บ่งบอกว่ามีอาคันตุกะมาเยือน ผมเดินออกไปเปิดประตูบ้าน แต่อาคันตุกะกับใช่คนอื่นคนไกลไม่

         
             " สวัสดีครับ " อาคันตุกะเอ่ยทักทาย

             
             " สวัสดีครับ พี่.........เอ่อ.........พี่ " " ผมพูดอย่างตะกุกตะกัก " พร้อมทำหน้าเหวอหวาแบบไม่รู้ตัว ไม่คิดว่าจะผู้ชาย
   
   ข้างบ้านที่ส่งยิ้มให้เขาเมื่อกี้ จะมาปรากฏตัวตัวต่อหน้าผม


             "ฮ่าฮ่าฮ่า พี่ชื่อเอก พึ่งย้ายมาอยู่ข้างบ้านเราไง ยังไงพี่ก็ฝากตัวด้วยนะ" พี่เอกตอบเข้าของบ้านไปอย่างอารมณ์ดี


             ผมเอ่ยตอบกลับไป “ครับ ถ้าไม่รังเกียจ ก็เข้ามาคุยกันข้างในดีกว่าครับ” ผมเอ่ยชวนแขกของผม

 
             "อ่า ถ้างั้นก็ขอรบกวนหน่อยนะครับ น้อง......เอ่อ"


             "ผมชื่อต้นครับ" ผมบอกชื่อของผมแก่เขา


             " ครับ น้องต้น " เขาตอบกลับ พร้อมยิ้มโชว์ฟันขาวเรียงขึ้นรูปของเขา หลังจากพี่เขาพูดจบ ผมก็พาเขาไปยังยังบ้าน พา

   เขาไปนั่งสบาย ๆ บนโซฟาในห้องนั่งเล่น แล้วผมก็เดินเข้าไปหาของกินในครัว ผมเปิดตู้เย็นแล้วเจอซอฟครีมที่ซื้อมา ตอนแรก

   กะว่าผมจะเอาไว้กินคนเดียว ไป ๆ มา ๆ แต่เจ้านี้อร่อยมากเลยนะ ยังไงก็ลองให้อาคันตุกะชิมหน่อยแล้วกัน


             " พี่ มีซอฟครีม กินไหม " ผมตะโกนถาม


             " งั้นพี่เอาอันนึงแล้วกัน " พี่เอกตะโกนตอบ

   
             " โอเค แล้วน้ำล่ะ จะเอาน้ำอะไร น้ำเปล่า น้ำอัดโล๊ะ..... " ผมพูดยังไม่ทันจบ เขาก็พูดขัดขึ้น


             " พี่ว่าพี่ไปเลือกเองดีกว่า " พี่เอกพูดพร้อมเดินมาหาผมที่ห้องครัว

   
             พี่เอกเปิดตู้เย็น พร้อมหยิบกระป๋องสีเงิน ๆ ออกมา


             " เราจะว่าอะไรไหม ถ้าพี่จะกินกระป๋องนี้ " พี่เอกชูกระป๋องเบียร์ที่อยู่ในมือ ถามผมพร้อมทำหน้าเชิงขออนุญาต


             " ก็ ถ้าผมไม่ต้องลากพี่กลับบ้าน ก็โอเค " ถามว่าทำไมผมต้องใช้คำว่าลาก ก็พี่เอกตัวสูงกว่าผมเป็นไหน ๆ
 
   แถมขนาดตัวเขาก็ใหญ่กว่าผมอีก ถ้าผมอุ้มเขา ผมคงถูกทับเหมือนเสาเข็มที่ถูกปั้นจั่นตอกแน่ ๆ


             ' หึหึหึ ' พี่เอกหัวเราในลำคอเบา ๆ พร้อมใช้มืองัดที่เปิดกระป๋อง พร้อมกระดกน้ำสีอำพันเข้าปากไปอย่างรวดเร็ว
 
   ราวกับคนที่กระหายน้ำเป็นเวลานาน


             ' อ่า..... ' " รสชาติดี ใช้ได้  " พี่เอกวิจารณ์เบียร์ของผมที่ผมซื้อมาตุนไว้หลังจากพี่แกกระดกหมดแล้ว

   
             ทันใดนั้น สัญชาตญาณการสอดรู้สอดเห็นชองผมก็ทำงานโดยมิได้นัดหมาย ผมรวบรวมความกล้า และตัดสินใจถามออก
   ไป


             " พี่ ขอถามอะไรหน่อย "


             " ได้สิ ว่ามา จะถามเรื่องอะไรล่ะ ' คือเมื่อเช้าผมเห็นพี่ขับแท็กซี่มาอ่ะ อันนั้นรถของพี่จริง ๆ ใช่ไหม แล้วทำไมพี่ถึง

   ย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านที่ค่าส่วนกลางโคตรแพงได้ล่ะ' นั่นคือคำถ่มที่ผมคิด แต่ปากเจ้ากรรมดันไวกว่าสมองเสียได้


             " พี่ขับแท็กซี่ใช่ป่าว " พี่เอกชะงักเมื่อได้ยินคำถามของผม " แล้วทำไมพี่ถึงมาอยู๋ในหมู่บ้านที่ค่าบ้านกับค่าส่วนกลางที่

   แพงมหาโหดแบบนี้ล่ะ " พี่เอกอึ้งในคำถามของผม เหมือนในหัวเขาพยายามคิดคำตอบ เขาทำเหมือนเขากำลังหาข้อปิดบังบาง

   อย่าง จากนั้น พี่เอกก็หยิบซอฟครีมในกล่องใส่ปาก เขากัดมันครึ่งหนึ่ง บดเคี้ยวอย่างละมุน แล้วกลืนลงคออย่างลวดเร็ว จากนั้น
 
   พี่เอกก็พูดบางอย่างออกมา


             " อ่อ พี่ค้ายาเป็นอาชีพเสริมน่ะ "


             ' พรวด ' ผมถึงกับสำลัก

[ืniyataan]

อ้าว..เห้ย...ยยยยยย พี่เอกอย่ามา 

[The_Earthqueak]

{Chapter 3}

            ' ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...... 'พี่เอกหัวเราะอย่างดังลั่นหลังจากเขาแกล้งผมสำเร็จ " เรานี่เชื่อคนง่ายเนอะ...หน้าหล่อ ๆ อย่างพี่

   เนื่ยนะขายยา เป็นไปได้ " พี่เอกพูดต่อ


             " มันแน่เสียเมื่อไหร่ล่ะ ไม่งั้นพี่ไม่เป็นหนี้หัวโตเลยหรือไงเพราะพี่ซื้อบ้านหลังนี้อ่ะ "


             " ก็เพราะมันไม่ใช่บ้านของพี่ไง " พี่บอกความจิงกับผม


             " ว่ายังไงนะ มันไม่ใช่บ้านของพี่เหรอ " ผมว่าผมหูไม่ฝาดนะ ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเขา


             " พี่รับจ้างเฝ้าบ้านให้เขาอ่ะ " พี่เอกพูดต่อ " ตอนนี้ยังไม่ใช่ อนาคตอ่ะไม่แน่ " พี่เอกพูดติดตลก


             " งั้นเหรอ ผมจะรอดูละกัน “
 

             พี่เอกเดินสำรวจบ้านผมไปเรื่อยๆ พร้อมเขมือบ ขอย้ำ เขมือบ ซอฟครีมที่เหลือของเขาเข้าปากไป พร้อมกระดก

   น้ำสีอำพันจนหมดกระป๋อง ผมเดินไปหาพี่เอก ยื่นมือไปหาเขา  แบมือ แล้วพูดว่า


             " เอามาพี่ เดี๋ยวผมเอาไปทิ้งให้ "

 
             " ขอบใจนะ " พี่เอกพูดพร้อมส่งกระป๋องให้ผม ส่วนผมก็เดินดุ่มๆ ไปทิ้งกระป๋องที่ถังขยะ พอเดินกลับมา ผมก็เห็นพี่เอก

   เดินดูรอบๆ รถของผม Toyota Prius


             " รถสวยดีนะ " พี่เอกชมรถผม


             " ครับพี่ ซื้อมาตอนออกไหม นานแล้วหละครับ "


             " งั้นเหรอ " " ไกล้จะเย็นแล้วแล้วต้น ออกไปหาอะไรกินกันไหม "


             " ไม่ดีกว่าครับ พอดีผมไม่ชอบออกไปทานข้าวนอกบ้านเท่า ชอบทำกินเองมากกว่า "


             " อืม งั้นพี่ไปก่อนล่ะ พี่ว่าจะออกไปซื้ออะไรหน่อย " พี่เอกบอกลาผม


             " ครับผม โชคดีครับ


             ผมเดินเข้าครัว เปิดตู้เย็นเพื่อเช็คเสบียงของผม ปรากฏว่า ของสดในตู้เย็นผม มันหมดเกลี้ยงเลย!!!!! ตายละหว่า แถวนี้

   ไม่มีตลาดหรือซุปเปอร์มาเก็ตเสียด้วยสิ สงสัยต้องขับรถไปซื้อแล้วหละ ผมเดินไปหยิบกุญแจรถ เดินปิดบ้านให้เรียบร้อย ดูว่าไม่

   ได้ได้เปิดน้ำทิ้งไว้ เมื่อตรวจเช็คแล้ว ผมก็เดินออกมาพร้อมดึงคีย์การ์ดออกมา ลืมบอกไป บ้านผมมีคีการ์ดเอาไว้ตัดไฟเวลาออก

   จากบ้าน แต่จะมีตู้เย็นเท่าที่ไฟจะไม่ตัดโดยวิธีนี้


             ผมเปิดประตูบ้าน สตาตท์รถ จากนั้นค่อยๆ เคลื่อนรถออกมาจนพ้นประตูรั้วบ้าน ผมลงจากรถไปปิดประตูรั้ว ในระหว่างที่

   ผมกำลังเดินไปนั้น ก็มีเสียง ๆ หนึ่ง ทักผมขึ้น

 
             " ไหนบอกว่าไม่ชอบทานข้าวนอกบ้านไง " เสียงพี่เอกนั่นเอง ผมมองพี่เอกยิ้ม ๆ แล้วตอบไปว่า


             " เผอิญของในตู้เย็นหมดอ่ะพี่ ก็เลยจะออกไปซื้อ " " แล้วพี่ล่ะ ไม่ไปหาอะไรกินเหรอ " ตาผมถามพี่เอกมั่งหละ


             " ก็กำลังจะออกไปแหละ เห็นเราจะออกพอดี "

 
             " งั้นพี่มากับผมก็ได้นะ " ผมชวน " รถผมประหยัดน้ำมันด้วย เผลอ ๆ น่าจะประหยัดกว่ารถแท็กซี่ของพี่อีกนะ "


             " ถึงรถพี่จะกินน้ำมัน แต่มันก็แรงนะ จะบอกให้ "


             " คุณเอกครับ จะไปหรือไม่ไปครับ " ไม่ไหว ๆ มัวแต่เถียงกัน ข้าวเย็นไม่ต้องรับประทานกันพอดี


             " ไปครับ ๆ " พี่เอกปิดบ้าน แล้วเดินมาที่รถผมขึ้นนั่งฝั่งข้างคนขับ นั่งปุ๊ปก็คาดเข็มขัดปั๊ป ส่วนผมก็ขึ้นมานั่งฝั่งคนขับ

 
   รัดเข็มขัด เปิดเพลง รถพร้อม คนพร้อม ออกเดินทาง

   
             ผมขับรถครั้งสุดท้ายตอนย้ายบ้านมา ด้วยความที่ผมห่างหายจากการขับรถไปนาน ทำให้มีการขับรถตะกุกตะกักบ้าง
 
   แต่ดูผู้โดยสารคนเดียวของผมจะเริ่มหัวเสียนิด ๆ สุดท้ายเขาคงสุดจะทน
 
   เมื่อถึงไฟแดง พี่ก็พูดประโยค ๆ นึง ออกมา " ต้น พี่ขับให้ก็ได้นะ  "

[ืniyataan]

 

[GBlk]

มานั้งรถ

[noonit]

รอนะคะคุณนักเขียน....เรื่องสนุกน่าอ่านค่ะ

[The_Earthqueak]

Writer talk : ในตอนนี้ ผมขอให้ผู้อ่านลองเปิดเพลง Lost in your eyes ของ Debbie Gibson ก่อนหรือขณะฟังนิยาย

https://www.youtube.com/v/8Ms3mJFkSeg

***********************************

{Chapter 4}

             ผมงงว่าทำไมพี่เอกถึงอยากขับรถให้ผม แต่จริง ๆ ผมก็รู้สาเหตุอ่ะ แต่ไม่กล้ารับความจริงก็แค่นั้น


             " ทำไมอ่ะ ผมขับไม่ดีตรงไหน "


             " เอาเถอะน่า ให้คนขับรถบ่อย ๆ อย่างพี่ขับ น่าจะปลอดภัยกว่า " ก็จริงอย่างที่พี่เอกว่า


             " อ่ะ ๆ ก็ได้ ๆ ห้ามชนหละ "


             " ครับผม ถ้าชนผมจ่ายเอง "
 
   
             ในช่วงจังหวะไฟเขียวพอดี พี่ออกตัวอย่างนิ่มนวล แน่นอนว่า พี่เอกขับรถนุ่ม สบาย ไม่หวือหวาหวาดเสียวเหมือนขึ้น

   รถเมล์บางสาย ในขณะที่พี่เอกขับรถไป ผมก็นั่งมองิวข้างทางไป บรรยากาศเงียบ ไม่มีเสียงพูดของเราทั้งสองคนออกมา มีแต่

   เพียงเสียงเพลงที่เปิดไว้ที่กำลังจะจบ กับเสียงของแอร์รถยนต์เท่านั้น


   ซักพัก เพลงที่ผมชอบที่สุดของผมก็ดังขึ้น

   
             *** Lost in your eyes - Debbie Gibson  ***


             ' (I get lost in your eyes
   
             And I feel my spirit rise

             And soar like a wind

             Is it love that I am in ?) '


             ผมนั่งฟังเพลงไป มองข้างทาง มองฟ้าที่ค่อยๆเปลื่ยนสีไปเรื่อยๆ รถติดตลอดทางทำให้เราสองคนเดินทางช้า สงสัย

   ผมคงต้องกินข้าวนอกบ้านแหง ๆ เลย

   
             ผมหันไปถามพี่เอกว่าให้แวะร้านอาหารเลยไหม แต่ก็ต้องกลืนคำพูดทุกอย่างลงคอ เพราะพี่เอกร้องเพลงท่อนฮุกของ

   เพลง


             (I don't mind not knowing what I'm heading for

            You can take me to the sky

             If like being lost in heaven

            When I'm lost in your eyes )

   
             เสียงพี่แกเพราะมาก ขนาดร้องเพลงยังไม่เสียสมาธิจากการขับรถเลย ผมเลยเปลื่ยนจากมองข้างทาง มามองหน้า

   แกร้องเพลงดีกว่า

             (I just felt don't know why

             Something's there we can deny...

             And when I first knew

             Was when I first looked at you )


             ผมนั่งฟังพี่เอกมาเรื่อย ๆ พี่เอกก็ยังร้องต่อไปเริ่อย ๆ จนถึงช่วงสุดท้ายของเพลง ผมจึงร้องคลอตามพี่เอกที่ร้องคลอ

   ตามเพลงอีกที


             ( I get weak in a glance

             Isn't this what's called romance
 

             พี่เอกหันมามองผมตาขวาง ก่อนหันไปมองทางต่อ


             Oh, I'll be found

             When I am lost in your eyes ) หลังจากเพลงจบ พี่เอกก็ถามผมว่า


             " ชอบฟังเพลงแนวนี้เหรอ "
 

             " ใช่ครับ " ผมตอบ " พี่ก็ชอบด้วยใช่ป่าว ผมเห็นพี่ร้องตามได้ "


             " นิดหน่อย " " ถึงแล้ว จะซื้ออะไรคิดไว้เลย " พี่เอกบอกผมเมื่อรถได้ถอยหลังจอดเรียบร้อย

[ืniyataan]

ทำไมพี่เอกต้องมองตาขวาง เง็ง 

[The_Earthqueak]

Chapter 5

             ตอนนี้เราสองคนอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ไม่อยากจะบอกว่า ตอนนี้ผมหิวข้าวมาก เพราะผลพวงจากรถติด

  เมื่อตอนเรามา ทำให้มาถึงช้ากว่ากำหนด ถ้ามัวแต่ซื้อของสด แล้วกลับไปทำกินที่บ้าน คงได้กินมื้อเที่ยงคืนแทนมื้อเย็นเป็นแน่


            " พี่เอก ผมว่าผมจะหาอะไรกินก่อนไปเดินซื้อของอ่ะ พี่เอกว่าไง จะไป... "


            " กะไว้แล้ว แล้วต้นอยากจะกินอะไรล่ะ " พี่เอกพูดขัดผม


            " งั้นร้านตามสั่งฟู้ดคอร์ทก็ได้มั้งพี่ ประหยัดตังด้วย พี่จะได้จ่ายได้ "


            " หนูน้อย พี่ไม่ได้จนอะไรขนาดนั้นนะ " พี่เอกพูดต่อ " ไหน ๆ ก็ออกมากินข้าวนอกบ้านแล้ว ก็เลือกกินของที่นาน ๆ
 
   กินทีไปเลยสิ " ก็จริงอยากที่พี่เขาพูด ผมแทบนับครั้งการกินข้าวนอกบ้านของผมได้


            " ที่จริงแล้ว ผมอยากกินสเต็กนะ แต่ห้างนี้มีแต่ร้านสเต็กแพง ๆ ทั้งนั้นเลย "


            " เอาน่า ถ้าเราอยากกินก็เอา ถือว่าให้ของขวัญตัวเองเวลาทำงานเหนื่อย ๆ ยิ่งงานที่เราทำไม่ค่อยมีเวลาว่างหรือวัน

   หยุดก็ไม่ค่อยได้หยุดด้วยหนิ " พี่เอกรู้ได้ไงว่างานผมทำจะไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัว ทั้ง ๆ ที่ผมก็ไม่เคยบอกเขาเลย ว่าผมทำงาน
   
   อะไร
           
             " แล้วพี่รู้ได้ไงว่าผมไม่มีเวลาว่าง "


            " เดาเอา " ผมนี่โคตรไม่เชื่อคำตอบพี่แกอย่างแรง


            จนแล้วจนรอดไอ้คุณพี่เอกหลอกล่อให้ผมเข้าร้านสเต๊กจนได้ ถึงมันจะไม่แพงมาก แต่บรรยากาศในร้านก็โอเคอยู่
   
   แล้วบริกรก็มารับออเดอร์


            " จะรับอะไรดีครับ " บริกรถามผมอย่างสุภาพ


            " เอาพอร์คชอปน้ำผึ้งแล้วกันครับ " แล้วพี่เอกเอาอะไรดีครับ " ผมสั่งอาหารของผมแล้วหันไปถามพี่เอ


            " ผมขอสเต็กเนื้อออสเตรเลี่ยน แล้วกันครับ ความสุกขอแบบ medium นะครับ "


            " ของทานเล่นจะรับหรือเปล่าครับ "


            " ไม่ครั๊... "


            " ขอแฮชบราวน์ 2 ที่ครับ แล้วก็มันบดอบชีส 1 ที่ครับ


            " เครื่องดื่มจะรับอะไรดีครับ "


            " น้ำเปล่า 1 ขวด น้ำแข็ง 2 แก้ว คามิกาเซ่โฟลต ไม่ใส่แอลกอฮอล์แก้วนึงครีบ


            หลังจากสั่งอาหารกันเสร็จ บริกรก็ทวนรายการอาหาร แล้วก็บอกพวกเราว่าอาหารจะมาเสิร์ฟใน 10นาที ระหว่างนี้พี่เอก

   ก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ


            " พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะต้น


            " ครับผม " แล้วพี่เอกก็เดินออกไปยังหน้าร้าน


            ผ่านไปซักพักใหญ่ ๆ พี่เอกก็กลับมา และอาหารก็เริ่มทยอยมาเสิร์ฟเรื่อย ๆ เริ่มจากเครื่องดื่มก่อนอันดับแรก จากนั้นก็

   ตามด้วยสเต๊กของเราทั้งสองคน ก่อนจะปิดท้ายด้วยของทานเล่น


             เราสองคนทานอาหารกันไป พูดคุยสัพเพเหระกันไป แลกเปลื่ยนความคิดของเราสองคน จนถึงเวลาจ่ายเงิน


             " ผมจ่ายเอง " ผมพยายามแย่งใบแจ้งค่าอาหารมาจากพี่เอก


             " พี่จ่ายเอง พี่เป็นชวนเราเข้ามาร้านนี้นะ " พี่เอกไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ แถมยังรั้งไว้กว่าเดิมอีก


             " คิดว่าพี่มีตังเยอะกว่าผมหรือไง ห๊า... "


             " อย่างน้อยพี่ก็มีแล้วกันหละ "


             ผมขี้เกียจเถียงกับพี่แกแล้ว เลยปล่อยมือจากใบนั่น แล้วบอกกับพี่เอกไปว่า


             " อ่ะ ๆ อยากจ่ายก็จ่าย แต่ระวังหมดตูดล่ะ "


             พี่เอกไม่ได้พูดอะไรตอบมา พี่เอกเดินไปที่แคชเชียร์ ส่งใบค่าอาหารให้พนักงาน พร้อมหยิบกระเป๋าตังใบเก่า ๆ ของเขา

   ออกมา เขาควานหาอะไรบางอย่างในกระเป๋า จากนั้นเขาก็ส่งบัตรสีดำ ๆ ให้พนักงาน ' บัตร...สีดำ... บัตรเครดิตแบล็คการ์ด!!! '

   ไม่น่า ขนาดผมยังเป็นแค่บัตรธรรมดา แต่ไอ้คุณพี่เอกมีบัตรแบล็คการ์ดเลย ไม่น่าเป็นไปได้


             " อีหนู เสร็จแล้ว จะไปไหนต่อ " เสียงพี่เอกปลุกผมจากภวังค์ ผมคงจังงังในเหติการณ์เมื่อชั่วครู่เกินไป ไม่งั้นไอ้คุณพี่

   เอกไม่มีที่ทางจะกระตุ้นผมหรอก ชั่งเหอะ คิดมากไปก็รกสมอง เอาเวลาไปเดินช๊อปปิ้งให้สบายใจดีกว่า


             จากชั้นบนสุดลงมาชั้นใต้ดิน ผมกำลังเดินเลือกซื้อของอยู่ โดยมีผู้ช่วยคอยเข็นรถตามหลัง


             " เราจะซื้ออะไรไปตุนบ้างหละ " พี่เอกถามผม


             " ผมอยากได้พวกผักสด เนื้อสัตว์ พวกอาหารเช้าซีเรียล แล้วก็น้ำดื่มซัก 2-3 แพ็ค ก็คงพอแล้วอ่ะครับ "


             " โห ซื้อเยอะเหมือนกันนะเนี่ย แล้วทุกที่เราซื้อเยอะขนาดนี้เลยเหรอ


             " ก็ไม่นะครับพี่ บางทีถ้าวันไหนเลิกงานเร็วก็แวะซื้อที่ซุปเปอร์มาเก็ตตรงข้ามที่ทำงานอ่ะ แล้วค่อยมาเอารถที่ทำงาน


             " งั้นเหรอ แล้วเรากล้าขับรถไปที่ทำงานด้วยเหรอ " พี่เอกแซวผมขณะที่เสองคนเดินผ่านโซนเครื่องปรุงรส พร้อมหยิบ

   ของบนชั้นสี่ห้าอย่างจากชั้น พร้อมวางลงในรถเข็น เขาวางแยกกองจากผม


             " โธ่ พี่ ผมยังมือใหม่อยู่นะ ก็ต้องหัดไปเรื่อย ๆ ให้ชินสิ ใครมันจะขับได้ทุกวันแบบพี่อ่ะ "


             " พี่ก็ไม่ได้ขับทุกวันนะ พี่ก็มีขี้เกียจบ้างแหละ อาทิตย์นึงพี่ขับแค่ 3 วันเอง "


             " จริงดิ " " ผมก็อยากอยู่บ้านสบาย ๆ มั่ง แต่คงทำไม่ได้ เพราะมีหลาย ๆ อย่างที่ต้องรับผิดชอบ หน้าที่การงานเอย
 
   ค่าบัตรเครดิตเอย ค่าเช่าบ้านเอย อะไรหลาย ๆ อย่างจิปาถะ "


             " ต้น พี่จะบอกอะกับเราบางอย่างนะ บางทีที่เรามองเห็นเขาเป็นแบบนั้น เขาอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่ต้นเห็นก็ได้นะ "
 
   " ภายนอกยังไงก็ไม่สำคัญเท่า จิตใจหรอก " พี่เอกสอนผม


             " คร้าบบบ คุณพ่อ "


             เราสองคนคุยกันไปจนถึงเคาเตอร์แคชเชียร์ ผมให้พี่เอกจ่ายเงินก่อน เพราะพี่เอกซื้อของแค่สองสามอย่างเอง แต่คราว

   นี้พี่เอกใช้เงินสดแทนที่จะใช้บัตรดำ ๆ ใบนั้น


             พอพี่เอกจ่ายเงินเสร็จ ก็ถึงคิวของผม พรักงานนำของทั้งหมดบนสายพานยิงบาร์โค้ดอย่างรวดเร็ว พร้อมแจ้งราคา

   เบ็ดเสร็จให้ผมทราบ


             ' ทั้งหมดราคา 1,365 บาทค่ะ '


             " ครับผม นี่ครับ " ผมยื่นบัตรเครดิตให้พนักงาน พนักงานรับบัตรไปเสียบกับเครื่องรูดบัตร ซักพักมันก็พ่นกระดาษยาว ๆ

   งอ ๆ ออกมา พนักงานนำกระดาษนั่นมาให้ผม ผมเซ็นชื่อลงบนนั้น จากนั้นพนักงานก็ส่งถุงที่บรรจุของ ๆ ผมไว้ จากนั้นพี่เอกก็

   ช่วยผมเอาของใส่รถเข็น พี่เอกเข็นรถเข็นไปยังรถของผม ก่อนจะช่วยผมเอาของไว้ที่ท้ายรถของผม...


            ในขากลับ พี่เอกทำหน้าที่สารถีของผมอีกครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรก ที่ผมเผลอหลับบนรถของตัวเอง

[ืniyataan]

หรือพี่เอกจะเป็น....มหาเศรษฐีปลอมตัวมา   

[The_Earthqueak]

หรือพี่เอกจะเป็น....มหาเศรษฐีปลอมตัวมา   

มีความเป็นไปได้สูงอยู่น๊า หรือบางที......พี่เอกอาจจะเป็นพ่อค้ายารายใหญ่ก็ได้

[PandP]

พี่เอ๊กกก รวยขนาดนี้ ขายหรือเสพ หรือทั้งขายทั้งเสพคะ 555555

[seaz]

รอตอนต่อไปครับ ^^

[The_Earthqueak]

Chapter 6

             ผมรู้สึกตัวอีกทีตอนที่พี่เอกปลุกผม พี่เอกบอกว่าอีกซักพักก็ถึงบ้านแล้ว ผมมองนาฬิกาของผม ตอนนี้จะสี่ทุ่มแล้ว

   ตายห่า พรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานแต่เช้านี่หว่า ผมภาวนาขอให้ถึงบ้านผมไว ๆ จะได้อาบน้ำนอนเสียที


   
             ซักพักก็ถึงบ้านของผมแล้ว ผมลงไปเปิดประตูบ้าน ให้พี่เอกช่วยถอยรถเข้าจอดในบ้านผมในขณะที่ผมเดินไปเสียบ

   คีการ์ดในบ้านให้ไฟสว่าง จากนั้นก็เปิดท้ายรถ ขนของที่ซื้อมาเข้ามาไว้ในบ้าน พี่เอกทำท่าจะเข้ามาช่วย แต่ผมห้ามไว้


             " ผมรู้ว่าพี่เหนื่อย พี่ไม่ต้อฝืนช่วยผมก็ได้ พี่กลับไปพักผ่อนเถอะ "


             " แน่ใจนะต้น ว่าไม่ต้องให้พี่ช่วย "


             " ผมแน่ใจล้านเปอเซ็นต์ พี่กลับไปพักผ่อนเหอะ อายุก็ไม่ใช่น้อย ๆ แล้วนะ "


             " ตามใจ งั้นพี่ไปแล้วนะ ฝันดีนะ "


             " ครับ ฝันดีครับ " เดี๋ยวนะ นี่เมื้อกี้ฉันบอกฝันดีกับคนที่พึ่งรู้จักกันเนื่ยนะ ไอ้ต้นนะไอ้ต้น มนุษย์สัมพันธ์เอ็งเนี่ยสุดยอด

   ไปเลย ผมคิดในใจ ก่อนจะไปอาบน้ำ ชำระร่างกาย วันนี้ไม่มีเวลาแช่อ่างอาบน้ำแล้ว อาบฝักบัวไปก่อนละกัน


             พออาบน้ำเสร็จ ผมก็แต่งตัว เดินออกมานอกบ้าน ตรวจสอบอะไรให้เรียบร้อย ก่อนที่จะปิดไป เข้านอน

   
            ' กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงง ' เสียงนาฬิกาปลุกของผมปลุกผมเป็นประจำตอนเช้า ผมตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย ใช้เวลา 2-3

   นาทีเพื่อเตรียมตัวเอง ก่อนที่ลุกไปอาบน้ำ ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว แต่งตัวให้เนี้ยบที่สุดเท่าที่จะทำได้


             ผมลงมากินอาหารเช้าก่อนไปทำงาน พอกินเสร็จผมก็เดินสำรวจรอบ ๆ บ้าน ดึงคีการ์ด ปิดบ้านให้เรียบร้อย จากนั้นก็ลง

   มาไขกุญแจเตรียมจะเปิดประตูรถ เตรียมจะออกไปทำงานเหมือนเช่นเคย


              " ต้น จะไปทำงานแล้วเหรอ " พี่เอกเข้ามาทักผม พี่เอกใส่เสื้อแขนกุด กางเกงขาสั้น รองเท้าวิ่ง เหงื่อโทรมยังกับวิ่ง
   ผ่านสายฝนหรือสปริงเกอร์ในสวนมายังงั้นแหละ

             " ใช่ครับพี่ ผมกำลังจะขับรถไปทำงาน "


             " งั้นเหรอ ให้พี่ไปส่งป่าว "


             " พี่ยังวิ่งอยู่ไม่ใช่เหรอ "


             " ก็ใช่ พี่กำลังวิ่งอยู่ แต่พี่กลัวเราลำบากไง พี่เลยจะไปส่งเรา " ช่างเป็นประโยคที่ชวนเลี่ยนจริง ๆ แต่ทำไมแกต้องทำ

   เป็นห่วงผมด้วยหละ หรือแกคิดไม่ซื่อกับผม ก็ไม่น่าเป็นไปได้ อย่างพี่เอกน่ะหรือจะชอบผู้ชาย ไม่มีทาง ต่อให้ม้าออกลูกเป็น

   ไข่ผมยังไม่เชื่อ แต่คิดไปคิดมา พี่เอกนี่ดูจะเอาอกเอาใจผมนะ ตั้งแต่เรื่องเมื่อวานที่เราสองคนไปเดินห้างกันแล้ว ผมคิดเล่น ๆ

   นะ ถ้าพี่เอกจีบผม ผมคงยอมเปิดประตูใจง่าย ๆอ่ะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก พี่เอกแค่รับจ้างเฝ้าบ้านเขาหนิ ถ้าเขากลับมา
 
   พี่เอกคงไป ที่สำคัญ พี่เอกคงมีครอบครัวของเขาอยู่แหละ พอ ๆ เลิกคิด ๆ เตรียมตัวไปทำงานดีกว่า

 
             " ถ้าพี่จะไปส่งผม พี่ต้องไปอาบน้ำก่อนนะ ผมให้เวลา 10 นาที ถ้ามาไม่ทัน ผมจะขับรถไปทำงานเอง "


             " เอางั้นเลยเหรอ งั้นจับเวลา 10 นาที เริ่ม!!! " พูดจบพี่เอกก็วิ่งแน็บเข้าบ้านไป


             ผมสายหัวอย่างเอือมระอา ผมจึงถอยรถเข้าไปรอในบ้าน เพราะผมคิดว่านั่งแท็กซี่ของพี่เอกไปดีกว่าแทนที่จะให้พี่เอก

   มาขับรถผมไป

 
             ผ่านไปซักประมาณ 5 นาทีได้ พี่เอกออกจากบ้านพร้อมกับชุดที่คนขับแท็กซี่ใส่กัน แต่มือข้างขวาของพี่เอกได้ถือถุง

   ยาว ๆ สีเงิน ๆ มาด้วย

 
" อ้าวต้น เอารถเก็บทำไมอ่ะ ไม่ได้ไปรถต้นเหรอ "


" ไม่ครับ ผมอยากนั่งรถพี่มากกว่า "   


             " งั้นก็ดี พี่จะได้เลยไปทำงานต่อ " พี่เอกเปิดประตูโรงรถก่อนจะเข้าไปนั่งในรถแท็กซี่สีเหลืองเขียงของเขา ก่อนขับมัน

   ออกมาจากบ้าน แล้วเขาก็ให้ผมเข้ามารอในรถเขา ก่อนที่พี่เอกจะเข้าไปปิดบ้าน


             ระหว่างรอผมก็คิดอะไรไปเรื่อย ๆ ว่าถ้ารถไฟฟ้าที่มันผ่านหน้าหมู่บ้านเปิดใช้บริการเมื่อไหร่ ชีวิตคงสบายขึ้นเป็น

   กองเลย ไม่ต้องเหนื่อยขับรถ ไม่ต้องเครียดเรื่องรถติด
 

             พี่เอกปิดบ้านเรียบร้อย วันนี้ผมนั่งเบาะข้างคนขับ เมื่อคนพร้อม รถพร้อม ก็ได้เวลาออกเดินทาง

 
             ตอนนี้ 7โมงเช้าแล้ว รถก็เริ่มเยอะขึ้น แต่ผมไม่สนใจ เพราะวันนี้ผมนั่งแท็กซี่มาทำงาน แถมยังเป็น แท็กซี่ที่หน้านอน

   มาก ๆ แอร์เย็น ๆ กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ หอม ๆ ทำให้ผมเริ่มเคลิ้มนิด ๆ กำลังจะหลับ


             " ต้น พี่เปิดเพลงนะ "


             " ตามสะดวก ถ้าถึงปลุกผมด้วยนะ "


             " ไม่เกินครึ่งชั่วโมง พี่ว่าน่าจะถึง "

 
             ผมปรับเบาะเอนสุด ปรับแอร์รถให้เป่าเข้าตัว พร้อมนอนตะแคงข้าง รอฟังเพลงที่พี่เอกจะเปิด

[ืniyataan]

 

[lizzii]

พี่เอกเป็นใครกันแน่

[The_Earthqueak]

      https://www.youtube.com/v/LHqPHxl69Kk       

Chapter 7

             ( There's a light

             A certain of light )

             เดี๋ยวนะ เพลงนี้คุ้น ๆ นะ เหมือนเคยฟังที่ไหน แต่นึกไม่ออก ลองฟังไปเรื่อย ๆแล้วกัน
                         
             ( that never shone on me

             I want my life to be with you

             Live with you )

             ถึงผมจะยังนึกไม่ออกว่าเพลงอะไร แต่มันก็เพราะดีนะ

             ( there's the way everybody say

             To do each and every little thing

             But what does it bring

             If I ain't got you , ain't got? )

             ผมว่ายิ่งฟังยิ่งคุ้น และว่าผมเริ่มชอบเพลงนี้แล้วแหละ

             ( Baby

             You don't know what it's like

             Baby you don't know what it's like
 
             To love somebody

             To love somebody

             The way I'm love you )

             ผมเลยว่าจะหันไปถามพี่เอกว่าเพลงที่เปิดเพลงอะไร แต่เห็นหน้าตาพี่เอกเริ่มเคร่งเครียดจากการขับรถผ่ารถติดยาเช้า

   ในเขตตัวเมืองหลวง ผมเลยไม่กล้าที่จะถาม จะบอกว่า ใบหน้าพี่เอกตอนนนี้พร้อมที่จะลากคนที่ทำให้ไม่พอไปไปกินทุกเมื่อ

   ไม่คิดคนหน้าหล่อ ๆ ที่เต็มไปด้วยริ้วรอย เวลาโมโหจะน่ากลัวขนาดนี้ ผมขออยู่เงียบ ๆ ฟังเพลงไปดีกว่า

             ( In my brain

             I see your face again

             I know my flame of mine

             You ain't go to be so blind

             And I'm blind, so so sorrily blind

             I'm a man, can you see what I am

             I live and I breath with you

             But what good does it do

             If I ain't got you, ain't got you )


             ( Hey baby

             You don't know what it's like

             Baby you don't know what it's like
 
             To love somebody

             To love somebody

             The way I'm love you )


             ไม่รู้ว่าทุกคนคิดเหมือนผมหรือเปล่านะ แต่ผมว่าผมชอบท่อนที่ร้องว่า You don't know what… ที่สุดแล้ว


             และแล้วก็ผ่านช่วงรถติดมาได้ ผมเลยหันพี่เอกเรื่องเพลงที่พี่เอกเปิดเมื่อกี้


             " พี่เอก!!! เพลงเมื่อกี้นี้ชื่อเพลงอะไรเหรอ


             " เพลงเมื่อกี้เหรอ ก็เพลง To love somebody ของ Bee Gees ไง เราไม่เคยฟังเลยเหรอ "


             " ก็เคยฟังผ่าน ๆ นานแล้วแหละ แต่ไม่รู้ชื่อเพลงไง เลยถาม "


             " ตอนนี้เราก็รู้แล้วสินะ " แล้วพี่เอกกับผมก็หัวเราะเบา ๆ พร้อมกัน ' ฮ่า ฮ่า ' แล้วเราสองคนก็เงียบกัน ตอนนี้เหลือแค่

   เสียงแอร์รถ กับเพลง To Love Somebody ที่วนซ้ำอีกรอบทั้งนั้น


             ผมตัดสินใจทำลายความเงียบ " พี่เอก ผมขอเบอร์โทรศัพท์พี่หน่อย " พี่เอกทำหน้างงกับคำถามของผม " เผื่อเวลาผม

   จะกลับบ้าน จะได้ให้พี่เอกมารับไง " พี่เอกเลยพยักหน้า แล้วพี่เอกก็เปิดช่องเก็บของหน้ารถ พร้อมส่งบัตรเล็ก ๆ ที่อยู่ในกล่อง

   ให้ผม


             ผมรับบัตรนั้นมามองดู มันคงเป็นนามบัตรของพี่เอก ในนามบัตรของพี่เอกชื่อจริงพี่เอกเขียนไว้เป็ฯภาษาอังกฤษว่า

   'Akepong ' ชื่อจริงพี่เอกคงชื่อเอกพงค์สินะ นอกจากนี้ในนามบัตรยังมีที่อยู่อีเมลกับเบอร์โทรศัพท์ ผมเลยเม็มเบอร์กับที่อยู่

   อีเมลพี่เอกในโทรศัพท์ของผม


             ตอนนี้พี่เอกพาผมมาถึงที่ทำงานของผม ผมกล่าวขอบคุณพี่เอกก่อนลงจากรถแล้วเดินเข้าโรงพยาบาลไป พี่เอกก็

   ตะโกนตามหลังมา " ก่อนเลิกงานโทรมาหาพี่ด้วยนะ จะได้กะเวลาถูก "


        " คร้าบบบบ ที่รัก " ผมตะโกนตอบออกไป


             คำว่า'ที่รัก' ที่ต้นพูดทำให้หัวใจของเอกพงค์ถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะ

[dena]

เดี๋ยวๆ พ่อเราชื่อเอกพงษ์ ชื่อเล่นชื่อเอก ขับแท็กซี่ด้วย ตอชื่อเอกกับขับแท็กซี่นี่ไม่เท่าไหร่ พอชื่อเอกพงษ์เท่านั้นแหละ อื้อหือ ชัดเจน เหมือนอ่านฟิคพ่อตัวเองอะ5555555

[dena]

แต่ตัวการันต์ไม่หมือน55555

[The_Earthqueak]

เดี๋ยวๆ พ่อเราชื่อเอกพงษ์ ชื่อเล่นชื่อเอก ขับแท็กซี่ด้วย ตอชื่อเอกกับขับแท็กซี่นี่ไม่เท่าไหร่ พอชื่อเอกพงษ์เท่านั้นแหละ อื้อหือ ชัดเจน เหมือนอ่านฟิคพ่อตัวเองอะ5555555

ชะอุ๊ย!!!

[lizzii]

โอ้ยยยยยยยยยยย ขำความบังเอิญของชื่อ

[kun]

พี่เอกต้องรวยแน่ๆๆๆ แล้วต้องเคยเจอต้นแล้ว
ตามลุ้นต่อ

[pigarea]

พี่ต้นต้องเป็นเศรษฐีตามหารักแท้ 5555

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พี่เอกเปิดเพลง เหมือนบอกไรกลายๆนะ to love somebody
ต้น ดูพี่เอกว่าเป็นแค่คนขับแท็กซี่
น่าจะเงินไม่เยอะ
แต่พี่เอกก็สอนต้นนะ ว่าอย่าดูคนแต่ภายนอก
" บางทีที่เรามองเห็นเขาเป็นแบบนั้น เขาอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่ต้นเห็นก็ได้นะ "
    " ภายนอกยังไงก็ไม่สำคัญเท่า จิตใจหรอก " คมนะ
เอ๊......แล้วพี่เอก คงไม่ใช่ขับแท็กซี่เป็นอาชีพสินะ
แถมมีบัตรเครดิต แบล็กการ์ด ซะด้วย 
       
 

[The_Earthqueak]

Chapter 8

           
             วันนี้ถือว่าเป็นวันดีของผม ผมไม่มีเคสพิเศษ ไม่ต้องอยู่เวร แถมได้กับบ้านตรงเวลาอีก ก่อนเลิกงาน 30 นาทีผมโทรหา

   พี่เอกให้มารับ


             " ฮัลโหล พี่เอกหรือเปล่าครับ "


             " ใช่ครับ นั่นต้นเหรอ "


             " ไม่ใช่ต้นแล้วจะใครล่ะ " พี่เอกมารับต้นได้ได้ไหมครับ อีกครึ่งชั่วโมงผมจะเลิกงาน พี่เอกสะดวกมารับหรือเปล่าครับ "


             " ก็สะดวกนะต้น แต่อาจจะช้าซักหน่อยนึงนะ พอดีพี่มีธุระนิดหน่อย "


             " ครับผม แค่นี้นะครับ " ผมวางสายจากพี่เอก พร้อมเก็บของจากโต๊ะทำงานของผม


             ' ต้น วันนี้กลับบ้านยังไง ' พี่โย หมอเวรฉุกเฉินถามผม

 
             " อ๋อ ผมนั่งแท็กซี่ไว้อ่ะครับ เดี๋ยวซักพักเขาก็คงมาแล้วอ่ะครับ" ผมตอบพี่โยไป อันที่จริงแล้วผมก็เป็นลูกทีมของหมอ

   โย เพราะฉะนั้นแล้ว พี่โยก็เป็นเจ้านายผม ตอนนี้พี่โยเป็นแค่อายุรแพทย์ แต่มีข่าวว่าพี่โยจะไปเรียนต่อเฉพาะทางเพิ่ม แต่ผมก็

   ไม่รุ้ว่าพี่เขาจะไปเมื่อไหร่เหมือนกัน

             ผมเดินออกมารอพี่เอกที่หน้าโรงพยาบาล ผ่านไป 10 นาที นับจากเวลาที่นัดไว้ พี่เอกก็มาถึง ผมเดินไปขึ้นรถ พอขึ้น

   รถปุ๊ปพี่เอกก็ขอโทษผม

             " ขอโทษด้วยนะต้น พอดีธูระมันเสร็จช้ากว่ากำหนดอ่ะ "


             " แล้วธุระของพี่ คืออะไรหรือครับ "


             " ไม่มีอะไรสำคัญหรอก ก็แค่หุ้นส่วนความเห็นไม่ลงรอยกันแค่นั้นเอง "


             " แต่หน้าพี่ดูไม่ค่อยดีเลย แสดงว่าเมื่อกี้คงมีปัญหารุนแรงกันมากสินะครับ "


             " ก็เกือบเลือดตกยางออกกันแล้วล่ะต้น "


             ผมเห็นพี่ต้นเครียดแล้วผมไม่สบายใจเลย ผมเลยเอื้อมมือไปจับมือของพี่เอกข้างที่ไม่ได้จับพวงมาลัยรถ


             " ถ้าพี่ไม่สบายใจเรื่องอะไร พี่บอกผมได้นะ ถึงผมจะช่วยพี่แก้ปัญหา แต่ผมก็พร้อมให้พี่ระบายนะ "


             " เอาไว้เมื่อถึงเวลา พี่จะบอกเราทุกอย่าง " พี่เอกเปลื่ยนมากุมมือผม พร้อมเขย่าเบา ๆ


             หลังจากนั้นเราสองคนก็เงียบกันมาตลอดทาง จนถึงสี่แยกไปแดง ซึ่งดูจากเวลานับถอยหลังเกือบ 300 วินาที ผมพอจะ

   ทำอะไรบางอย่างให้กับพี่เอกได้


             ผมเอื้อมตัวไปกอดพี่เอก พร้อมกระซิบข้างหูว่า ' ผมไว้ใจพี่นะ…แต่พี่… ไว้ใจผมหรือเปล่า '


             " ทำไมถึงกล้าทำแบบนี้กับพี่ล่ะต้น " พี่เอกถามผม แต่พี่เอกก็ไม่ได้ผละผมออก


             " เอาไว้ถึงเวลา…ผมจะบอกพี่เองครับ "


             " ไอ้แสบเอ๊ยยยย " พี่เอกพูดพลางเอามือข้างที่ผมจับมายีหัวผมในขณะที่เราสองคนยังกอดกันอยู่


             เราสองคนกอดกันจนไม่ทันสังเกตสีไฟจราจรที่เปลี่ยนไป ปี๊นนนนนนน เสียงรถคันหลังบีบแตร เราสองคนรีบผละออก

   จากกัน ผมรีบกลับมานั่งที่เดิม ส่วนพี่เอกรีบเข้าเกียร์ และกระทืบคันเร่งรถ ทำให้รถเคลื่อนที่ออกมาจากเส้นหยุดอย่างรวดเร็ว

   ซักพักพี่เอกก็ลดความเร็วรถลง สถานการณ์กลับมาปกติ
 
   
             ตอนนี้พี่เอกจอดรถหน้าบ้านผมแล้ว ผมก็ขอบคุณพี่เอกอีกครั้ง ก่อนจะเปิดประตูแล้วก้าวลงจากรถ ผมกำลังจะเดินเข้า

   บ้าน พี่เอกก็ถอยรถเข้าไปจอดรถในโรงรถของเขา ผมรอให้พี่เอกลงจากรถแล้วเดินมาปิดประตูโรงรถ ผมรอ…ที่จะส่งยิ้มให้เขา
 
   แต่ ๆ พีเอกปิดประตูโรงรถเสร็จ พี่เอกก็เดินเข้าบ้านไปเฉย ๆ เขาไม่มองผมเลยซักนิด ผมเลยตะโกนเรียกพี่เอก แต่พี่เอกก็ไม่

   หันมา


             ' ทำบ้าอะไรลงไปวะ ผมพูดกับตัวเอง แล้วพี่เอกกับเราจะมองหน้ากันติดอีกไหม เห้อ ไอต้น เอ็งไม่หน้าวู่วามเลยจริง ๆ

   ตื่นตูมไปเองแท้ ๆ ถ้าไม่อุตะหริไปกอดเขา เขาคงไม่แสดงอาการแบบนี้หรอก ' ' แต่พี่เอกเขาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรหนิ' ผมเริ่ม

   เถียงกับตัวเองในหัว ' แถมยังเอามือมาลูบหัวเราซะผมเสียทรงอีก ถ้าเขาไม่พอใจ เขาคงแสดงออกไปตั้งนานแล้วแหละ '

   
              ผมหยุดเถียงกับตัวเอง ยังไง อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด ผมพูดกับตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ วันนี้ผมเลือกที่จะแช่น้ำ

   ในอ่างให้สบายตัว


             ผมทดลองใช้ก้อน bath bomb ที่ซื้อมาใหม่จากซุปเปอร์มาเก็ตเมื่อวันก่อน มันเป็นกลิ่นกุหลาบ หอมอ่อน ๆ ชวนผ่อน

   คลาย เพียงแค่หย่อนเจ้าก้อนนั้นลงในอ่างอาบน้ำ มันก็ละลายเป็นฟองอย่างรวดเร็ว แถมยังส่งกลิ่นที่หอมกว่าเดิม ชวนผ่อน

   คลายกว่าเดิม

   
             ติ๊งต่อง เสียงกริ่งดังขึ้น ' ต้น เปิดประตูบ้านให้พี่หน่อย ' เสียงพี่เอกดังออกมาจากลำโพงอินเตอร์คอม ในบ้านทุกหลัง

   ของโครงการนี้จะมีกริ่งประตูที่มีไมค์กับกล้องติดอยู่ ทำให้เรารู้ว่าใครมากดกริ่ง โดยที่เราสามารถพูดโต้ตอบกับคน ๆ นั้น ด้วย

   หน้าจอของชุดอินเตอร์คอมที่อยู่ในบ้าน


             " ครับ พี่เอก มีอะไรหรือเปล่า " ผมตอบ


             ' คือ ปั๊มน้ำบ้านพี่เสียอ่ะ น้ำไม่ไหล พี่มาขอใช้ห้องน้ำบ้านต้นได้หรือเปล่า '


             " งั้นแป๊ปนึงนะครับ เดี๋ยวผมลงไปเปิดประตูให้ " ผมรีบเดินลงไปเปิดประตูให้พี่เอกด้วยชุดคลุมอาบน้ำ


             " พี่มาขัดจังหวะเราหรือเปล่า " พอเราสองคนเดินเข้าบ้านพี่เอกก็ถามผม คงเห็นผมในชุดคลุมอาบน้ำแหละ


             " เปล่าครับ ผมกำลังจะอาบน้ำพอดี กำลังเตรียมน้ำในอ่างอยู่ "


             " ไหน ขอดูอ่างอาบน้ำหน่อย " ผมเลยพาพี่เอกไปที่ห้องน้ำ ไปดูอ่างอาบน้ำที่ผมเตรียมน้ำไว้


             " อื้อ!!! กลิ่นหอมดีหนิต้น " พี่เอกทำจมูกฟุ๊ดฟิด

 
             " กลิ่นbath bomb อ่ะพี่ ซื้อตอนที่เราห้างกันไง จำได้ใช่ป่าว "


             " แน่นอน "


             " งั้นต้นอาบน้ำไปก่อนแล้วกัน ถ้าเสร็จแล้วเรียกพี่แล้วกัน " พี่เอกกำลังจะเดินออกไปจากห้อง แต่ตอนนั้นอะไรดลใจให้

   ผมพูดออกไปว่า


            " พี่เอก ถ้าไม่รังเกียจ จะอาบน้ำกับผมก็ได้นะครับ "

[lizzii]

นั่นแน่ มีอาบน้ำด้วยกันด้วย

[ืniyataan]

เกิดอะไรขึ้นกะต้น...เปิดเกมส์รุก รวดเร็ว