หัวข้อ: คนข้างบ้าน

[rass]

คนข้างบ้าน

ราสส์ กิโลหก

ดึกดื่นเที่ยงคืน เสียงคนทะเลาะกันดังลั่น เสียงดังมาก จนผมต้องตื่นขึ้นมา ใครมาทะเลาะอะไรกัน มองดูนาฬิกา เกือบตี 1 แล้ว มันเป็นเวลาที่ชาวบ้านต้องพักผ่อนหลับนอน..

มันเป็นเสียงผู้หญิงกับผู้ชาย ไม่ต้องเงี่ยหูฟัง เพราะมันดังอยู่แค่ข้างบ้าน มีเพียงรั้วคอนกรีตสูง 2 เมตรกั้นอยู่เท่านั้น..

ไม่มีการลดราวาศอกกัน ใหม่ๆก็คุณ ผม หนักๆเข้าเป็นมึงเป็นกู ..ตอนปลาย เหี้ย สัตว์ เริ่มออกจากกรง..

ข้างบ้านผมหลังนี้ เจ้าของบ้านให้ผัวเมียคู่นี้เช่าอาศัย ผัวเป็นเซลแมนของบริษัทเครื่องไฟฟ้าแห่งหนึ่ง ส่วนเมีย ทำงานในบริษัทเดียวกัน อายุประมาณ ไม่น่าเกิน 40 ปี.

พวกเขาเพิ่งเข้ามาอยู่ไม่กี่เดือน ผัวนั้นมีภารกิจ ต้องออกต่างจังหวัดบ่อยๆ  ไปครั้งละ 7-8 วัน เดือนหนึ่งไป 2 ครั้ง ทำให้ไม่ค่อยอยู่บ้าน..

แต่เมียอยู่บ้านทุกวัน ทั้งสองไม่มีลูก ..

ผมไม่ค่อยได้คุยกับเขาเพราะท่าทางผัว จะหวงเมีย ผัวหัวล้าน ตัวเตี้ย แต่เมียขาวสวย แต่งตัวก็เก่ง ไม่รู้ว่าตาหัวเหม่งไปสอยดอกฟ้ามาได้ไง..

ถ้าพูดตามภาษาโบราณ ก็เข้าทำนอง ดอกฟ้ากับหมาวัด..

อันตัวผมนั้น พื้นเพมีบ้านอยู่ในกรุงเทพ อาชีพรับราชการ โดนย้ายออกมาประจำที่ต่างจังหวัด จึงมาเช่าบ้านหลังนี้อยู่อาศัย .และผมอยู่คนเดียวไม่ได้ขนครอบครัวมาด้วย วันศุกร์จะเดินทางกลับกรุงเทพฯ และจะกลับมาอีกครั้งในวันจันทร์ตอนเช้าเข้าที่ทำงานเลย..พฤติกรรมจะเป็นอย่างนี้ ผมย้ายมาที่จังหวัดนี้ได้ 2 ปีแล้ว

เสียงทะเลาะเงียบไปแล้ว ดูตามสถานการณ์ผัวคงเพิ่งกลับจากต่างจังหวัด ไม่นานไฟในบ้านก็ปิดเงียบ  ไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดมาอีกเลย...ทั้งที่พยายามเงี่ยหูฟัง...
                                     ............................................................

ข้าราชการที่ไปรับตำแหน่งตามต่างจังหวัด เหมือนคนโสดน้อยๆๆ...ไม่มีลูกเมียให้กวนใจ อิสรเสรี ตอนเย็นพรรคพวกที่ทำงานมักมารวมตัวกินเหล้ากันที่บ้านผม เพราะสะดวกสบาย..ปราศจากปีศาจประจำบ้าน..

เราจะมารวมตัวกินกันเกือบทุกวัน เพราะตอนเย็นๆเลิกงานแล้ว ไม่มีอะไรทำ  ยกเว้นเย็นวันศุกร์ จนถึงวันอาทิตย์ เพราะผมต้องกลับบ้านที่กรุงเทพฯ

พรรคพวกที่มาก็ส่วนมากจะเป็นหน้าเดิมๆ เหล้ายาปลาปิ้ง ก็ผลัดกันซื้อหรือไม่ก็แชร์กันออก กินที่บ้านได้ประโยชน์คือประหยัด และแน่ๆไม่มีโรคแทรก คือยำตีนมนุษย์ หรืออาจเป็นของหวานเม็ดร้อน มาเร็วตายเร็ว จึงรับประกันความปลอดภัยด้วยประการทั้งปวง

อ้ายสอนภารโรงจอมกระล่อน เป็นเบ้ประจำวงเหล้า มันมีมอไซค์เก่าๆคันหนึ่ง เป็นรถประจำกาย อ้ายนี่ เป็นเหมือนม้าด่วน ใช้ได้สารพัด ที่สำคัญซื้อของ เช่น เหล้า กับแกล้ม หรือแล้วแต่จะสั่ง ถ้ามีงานกินเหล้า รับใช้ฟรี  แต่ถ้านอกรายการไม่มีการตั้งวง มันบอกขอค่าน้ำมันบ้าง..เพราะรถต้องเติมน้ำมัน ไม่ใช่น้ำตามก๊อก..เอากะมันอ้ายนี่..

รั้วระหว่างบ้านเป็นรั้วคอนกรีตสูง 2 เมตร เท่าที่รู้จากชาวบ้านได้ความว่า เจ้าของบ้านสองหลังนี้ไม่ค่อยถูกกัน ฝ่ายหนึ่งจึงสร้างรั้วสูงท่วมหัว อีกฝ่ายจึงแก้เผ็ดด้วยการ สร้างส้วมมาติดรั้วซะเลย เพื่อความสะใจ ..

ผัวเมียคู่นี้ ตอนที่อารมณ์ดีๆ  พูดจาภาษดอกไม้สดชื่นข้าวใหม่ปลามัน ขานชื่อกัน จ๊ะจ๋า  ทำให้รู้ว่าผู้ชาย ชื่อโหน่ง ผู้หญิงชื่อ สวย พ่อแม่เข้าใจตั้งเพราะหล่อนสวยสมชื่อ ซ้ำหุ่นยังดีอีกต่างหาก..

มันมีข้อสังเกตบางอย่าง ผมไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นอะไร เพียงแต่เหตุการณ์มันเกิดบ่อยและซ้ำไปมาจึงเป็นที่สังเกต

ถ้าไฟในบ้านเปิดจนดึกดื่น แสดงว่า สวย อยู่คนเดียว คือผัวไปทำงานต่างจังหวัด  แต่ถ้าวันไหน ไฟปิดแต่หัวค่ำ นั่น คือ ผัวอยู่บ้าน...

พูดถึงเรืองห้องน้ำ ..

สวยชอบมาเข้าห้องน้ำตอนค่ำๆ เสียงอาบน้ำเสียง ฮำเพลง อย่างสบายอารมณ์ เพราะพวกผมก็นั่งกินกันอยู่ไม่ห่างจากกำแพง...แต่หากผัวอยู่ไม่มีเสียงเพลง.จะรีบอาบ  เสียงน้ำดังไม่กี่ซู่ก็เป็นอันเสร็จ แต่บางวันเล่นเอาวงเหล้าหูผึ่ง เพราะมีเสียงทั้งคู่อยู่ในห้องน้ำด้วยกัน อาบน้ำด้วยกัน  ทำให้คนที่ได้ยิน  ต่างจินตนาการไปไกลถึงขอบฟ้า..


วันหนึ่งช่วงเช้าผมกำลังเปิดประตูจะไปทำงาน สวยเดินหน้ามุ่ยมาหาที่ประตู

“น้า ! รถหนูเสีย ขอติดรถไปด้วยคน”..

นึกเคืองอยู่ในใจ เรียกน้า เชียวหรือ ...แต่ก็นึกดีใจอยู่ลึกๆ

ภาพของสวย  แต่งตัวกระโปรงสั้นเหนือเข่าเกือบคืบ หน้าขาขาวผ่องเป็นยองใย  ยิ่งกระทบกับแสงแดดยามเช้า มันดูนวลตาจริงๆๆ..

ผมต้องเอามือป้ายริมฝีปากโดยที่สมองยังไม่ทันสั่ง มันไปโดยอัตโนมัติ รูจมูกรู้สึกเปียกเอามือไปแตะแล้วเอามาดู กลัวเป็นเลือดกำเดาไหล...แต่ไม่ใช่  โล่งอกไป..

ผมอาสาไปส่งที่บริษัทของเธอด้วยความเต็มใจ สวยคุยเก่ง มันต่างจากที่ผมได้ยินเวลาที่หล่อนด่ากับผัวหัวล้าน แต่ช่างเถอะ อย่าไปใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆ ..

มันเหมือนกิ้งก่าเห็นทอง  วันต่อๆมาก่อนไปทำงานผมทำเป็นออกจากบ้าน ช้าๆ เพราะรู้ว่ารถเธอยังซ่อมอยู่ และที่สำคัญมาก ผัวยังไม่กลังจากต่างจังหวัด..แฮ่...

ผู้หญิงที่คุยเก่งและสวย เป็นคนมีเสน่ห์ ใครได้พบได้เห็นก็สุขตาสุขใจ  ตรงกันข้ามถ้าคุยเก่งแต่รูปร่างทรงหุ่นเป็นนางเงือกนางยักษ์ มันรำคาญหูรำคาญตา....อยากไปไกลๆ..

มันเหมือนกิ่งทองกับใบหยก..ว่าเข้าไปนั่น หรืออาจทำบุญร่วมกันมา ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเอง แต่มีความรู้สึก ว่าสวยก็ท่าทางมีใจกับผมเหมือนกัน...ตอนนั้นต้นงิ้ว ต้นนุ่น ไม่รู้จักรู้จักแต่ ดอกกุหลาบ ดอกบานชื่น ดอกอะไรต่อมิอะไรที่มันหอมหวน ชวนชื่นใจ..

ใครเขาว่าทำความดีมันยาก  แต่ความไม่ดีนั้นทำง่าย.....คนจึงทำสิ่งที่ง่ายคือทำความไม่ดี..…

กามเทพแผลงหน้าไม้อันใหญ่เข้าอกผมเต็มเปา..เกิดมาจนอายุเลยเลขห้ามาหลายขีด มาตกหลุมรักเอาง่ายๆ..

แต่ผมก็ไม่ได้โทษตัวเองมาก เพราะว่าหากผู้หญิงไม่มีใจ ไม่ให้โอกาส ก็คงเหมือนตบมือข้างเดียวไม่ดัง อะไรปานนั้น...

เราสนิทกันอย่างรวดเร็ว เหมือนต่างคนต่างอ่านใจกันได้แล้ว ถ้าผัวเขากลับมา เราก็จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวทักทายกัน. เพราะธรรมดาก็ไม่เคยได้ทำอย่างว่าอยู่แล้ว....

ตอนนี้รถของสวย แม้ซ่อมเสร็จแล้ว แต่เธอก็ออกไปทำงานกับผมตอนเช้า ทุกครั้งที่ผัวไม่อยู่ และที่ก้าวหน้ามากขึ้นคือมีการไปรับตอนเย็นด้วย....แวะกินนั่นนี่..ตามประสารักแรกแย้ม..

พรรคพวกเริ่ม บ่น เพราะผมไม่ค่อยชวนมากินเหล้าที่บ้านเหมือนเคย..แต่ก็ไม่ถึงกับเลิก..แต่จะมีเฉพาะวันที่ผัว สวย กลับบ้าน แต่ก็ไม่เหมือนเดิม เพราะผมเริ่มเบื่อพรรคพวก..

“มันคงติดสัตว์ “  หัวหน้าพูดลอยๆให้ได้ยิน..คงมีใครรู้ระแคะระคายไปเล่าให้ฟัง..

“ผัวเขาจะยิงหัวเอาสักวัน” ยายอ้อน ธุรการปากม้า สุมหัวนินทากัน แต่ผมได้ยิน..

จากกลับบ้านที่กรุงเทพฯ ทุกอาทิตย์ กลายเป็นสองอาทิตย์ บางครั้งเป็นเดือน...

ใจผมมันลอย กลับบ้านเหมือนไม่มีจิตมีใจ เห็นอะไรก็รำคาญ เมียชวนไปเที่ยวนั่นนี่ ก็ไม่อยากไป ที่สำคัญผมคิดว่าเมียผมทำไมถึงแก่ ถึงเหี่ยว อย่างนั้น....เธอแก่ไปมากที่เดียว..ในสายตาผม..

และวันสำคัญก็มาถึง...

ตอนเย็น..ก่อนเดินไปบ้าน สวยบอกผมว่า พรุ่งนี้วันเสาร์เป็นวันเกิดของเธอ..ให้ไปฉลองที่บ้านของเธอ เพราะอีกหลายวันผัวถึงจะกลับ...และที่ทำเอาใจสั่นๆ  ..

“สวยมี ของขวัญ ให้ ป๋าด้วย ค่ะ”...
                                      ............................................................

ผมไปกดกริ่งหน้าบ้าน สวย เมื่อเวลา 1 ทุ่มตรง   ตามนัด..

สวยเดินออกมาเปิดประตู ..

อุแม่เจ้า โว๊ย..!

เธออยู่ในชุดผ้าขนหนูห่มกายออกมา ผมสีดำขลับเปียกชุ่ม ยังมีน้ำเกาะอยู่ตามไหล่ ..เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จนั่นเอง

ผมไปนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร บนโต๊ะมีขนมเค๊ก มีเทียน ขวดเบียร์ ถั่วทอด มันฝรั่งทอด อยู่บนจาน..

“ ป๋า เดี๋ยวสวย ขอไปแต่งตัว แป๊บนะค๊า”.....

ใจอยากบอกว่า ชุดนี้แหละดี แล้ว แต่ก็พยักหน้า หงึกๆ..ตามมารยาท...

สวยออกมาในชุดกางแกงขาสั้น ผ้าออกมันๆลื่นๆ ด้านข้างเว้าขึ้นไปถึงแก้มก้น ส่วนเสื้อเหมือนเสื้อกล้าม ผ้าชนิดเดียวกัน สีชมพูอ่อน ให้ตายซิโรบิน...เธอไม่ได้ใส่ชั้นใน ทั้งบนและล่าง..เพราะสังเกตได้ด้วยสายตาอันแหลมคมของผม

กินกันไปคุยกันไป..แต่ใจของผมนั้นมันไถลไปไกลจนแทบคุมไม่อยู่ เบียร์หมดไป แล้ว 3 ขวดเวลาก็ล่วงเลยไปถึง 3 ทุ่ม เบียร์ขวดที่ 4 ยกมา ..

เมื่อความมึนเมาเริ่มมาเยือน วิญญาณ หน้าด้านเริ่มสิงสู่ เริ่มมีการจับมือถือแขน สวยก็ไม่หวั่น จับแขนก็จับไป จากนั้นก็จับหลัง หยอกล้อกัน

เบียร์ขวดที่ 5 มาอีกแล้ว จุดระเบิดก็มาถึง สวยเดินมานั่งที่ตัก ของผม มือของผมก็แปรสภาพเป็นหนวดปลาหมึก...พัลวันพัลเก...

จากนี้ให้นึกถึง  ภาพ...เคลื่อนไหว.....ในมโน..

ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม เมฆหมอกจำนวนมาก เคลื่อนตัวไปบนท้องฟ้า ลมพัดพัดปลิวว่อน กิ่งไม้ใบหญ้า ปลิวไปตามลม เม็ดฝนเริ่มเทลงมา จากสายเล็กๆเริ่มเม็ดใหญ่ขึ้นๆๆๆ..จนเหมือนเทวดาเทน้ำจากกะละมังใหญ่..จนพักใหญ่ทุกสิ่งเริ่มเบาลงอ่อนแรงลง....ตัดมาภาพสุดท้าย...น้ำฝนขาดเม็ดไปแล้ว ภาพฉายมาที่ดอกกุหลาบ ที่มีกลีบหลายๆกลีบ น้ำบางส่วนเกาะบนกลีบ บางส่วนหยดลงพื้น...แมะๆๆๆ...
                                     .......................................................

เปรี้ยง ! เหมือนฟ้าฝ่าลงมาบนกระบาลในความรู้สึกของผม...

เสียงประตูรั้วบ้านที่เป็นเหล็กดังขึ้น เสียงเลื่อนประตู เสียงรถยนต์ เข้ามาที่ตรงที่จอดรถของบ้าน..

ผมทะลึ่งพรวดขึ้นมา มือควานหากางเกงกับเสื้อและทุกสิ่งที่เป็นของผม

โอ๊ย รองเท้าของผม จอดไว้ที่ประตู และที่โต๊ะอาหาร ขวดเบียร์อีก ตายละกู.....

ผัว ของสวยกลับมาแล้ว ...ผมเอามือสะกิดสวยที่นอนหลับอยู่บนเตียง เสื้อผ้าไม่ได้ใส่สักชิ้น..

“ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆๆ”

“สวยๆๆๆๆเปิดประตูที พี่กลับมาแล้ว”

เปรตอย่างผมกำลังเอาขายัดไปที่ กางเกง แต่เพราะความรีบ ยัดผิดยัดถูก สายตาแลไปที่กำแพงข้างบ้าน สูง 2 เมตร นั่นคือเป้าหมายและการเอาตัวรอด..  แต่เจ้ากรรมหน้าต่างติดเหล็กดัดหนาแน่น..

ผมใจหายวาบๆ เสียงประตูบ้านเปิดเข้ามาแล้ว..

กูว่าแล้ว ไม่ได้ล๊อคประตู

ชั่วไม่กี่อึดใจ เสียงคนเดินมาที่ประตูหน้าห้องนอน...

ประตูเปิดออก.....

ยิ่งกว่าเห็นยมบาล  สักสิบ ยมบาล....
                                           ...............................................

น้าเหม่งไม่ได้ทำอะไรผมเลย  แกเก็บสิ่งของที่จำเป็น ซึ่งมีไม่มาก และกระเป๋าผ้าใบใหญ่สอง ใบ ขนไปไว้ที่รถ

“ป๋า โชคดีนะ” เขาเอ่ยกับผม

ก่อนเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปเหมือนไม่มีอะไร..
                                         ..........................................................

“อ้าย ป๋า อ้าย แก่ เงินไปไหนหมด เอะอะอะไร ก็กลับกรุงเทพฯๆๆ”
“ใจเย็นๆ สวย เดี๋ยว ป่า เอาเงินมาให้ “..เสียงผู้ชายสูงอายุ.พูด.
                                        ....................................................... 

วิชัย  ข้าราชการหนุ่มโสด ต้องสะดุ้งตื่น ดึกดื่นเที่ยงคืน เสียงดังมาก เพราะอยู่แค่ข้าง บ้าน มีเพียงกำแพงคอนกรีตสูง 2 เมตรคั่นเท่านั้น..

เป็นเสียง ผัวแก่ กับเมียคราวลูก ทะเลาะกันบ่อยๆ...และไม่นานไฟในบ้านนั้นก็ดับลง....
                                    ................................................

........................คุณวิชัย...รถสวยเสีย......ขอติดรถไปด้วยคน  ซิ  ค๊า......................

 
         
 
.

[aoihimeko]