Round 04“มาร์ช นี่ซัน เพื่อนสนิทเรา ที่เล่าให้ฟังบ่อยๆ ไง” แก้วผายมือมาทางผมแล้วแนะนำให้เพื่อนเธอรู้จัก
“….ไฮซัน” มันสะอึกไปเล็กน้อย แต่ก็ทักผมตบ ภาษาอังกฤษด้วย กระแดะนะมึง-*-
“ดีครับ…มาร์ช” ผมกล้ำกลืนเรียกชื่อมัน คนกระแดะ ชื่อยังตอแหลได้อีก (เป็นไรไปวะเนี่ยกู)
หลังจากนั้นเราก็คุยกันอย่างสนุกสนาน เอ่อ…ที่สนุกสนานเนี่ยคือไอ้มาร์ชหน้าหล่อกับแก้วนะครับ ส่วนผมก็ยืนหัวเด่เป็นส่วนเกินอยู่แบบนั้น มีบ้างที่เข้าไปร่วมแจมบทสนทนาด้วย แต่ไอ้หน้าหล่อ เอ้ย ไอ้มาร์ชอะไรนั่นมันก็จะเปลี่ยนหัวข้อไปเป็นเรื่องที่ผมไม่รู้จักทันที เช่น เจ้าพอร์ชหมาที่บ้านเป็นยังไงบ้าง(มารู้ทีหลังว่ามันไม่ใช่หมาของแก้ว แต่เป็นหมาที่บ้านอาของแก้ว ทำไมมันรู้ลึกขนาดนั้นวะ!?) หรือไม่ก็เรื่องครอบครัวมันที่ตอนนี้อยู่อเมริกาทั้งหมด
เจ็บปวดใจครับ เป็นไงล่ะไอ้ซัน เป็นได้แค่คนนอกเท่านั้นแหล่ะวะ เค้ารู้จักกันมาก่อนมึงอีก แถมเวลาเดินคู่กันยังดูเหมาะราวกับกิ่งทองใบหยก อีกคนก็สวยปิ๊งดังนางฟ้ามาจุติ ส่วนอีกตัวก็…ก็ดูดีล่ะวะ ยิ่งพูดยิ่งหมั่นไส้ ยิ่งพูดยิ่งแค้น
“อ่าว ซัน ทำไมไปเดินซะไกลล่ะ” แก้วหยุดมองผม แล้วเดินมาควงแขน
“…ไม่มีอะไรหรอกแก้ว แค่ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอ” ผมพูดแล้วตีหน้าเศร้า
“บ้า ก้างขวางคออะไรกัน มาคุยด้วยกันสิ นะๆ” ท่าทางผมจะตีบทแตกเพราะแก้วหันมาจับแขนผมแน่น สีหน้าท่าทางเป็นห่วงผมจริงจัง
“ก็ปล่อยเค้าไปสิแก้ว ไม่ได้รับเชิญตั้งแต่แรกอยู่แล้วนี่” ไอ้มาร์ชมันพูดแทรกขึ้น ทำลอยหน้าลอยตาน่าต่อยอย่างรุนแรง
“มาร์ช! พูดแบบนั้นได้ยังไง” แก้วท้วง
“อ่าว ไม่จริงรึไง” มันยังไม่เลิก หันมายกมุมปากยิ้มเชิญชวนพระบาทาผม
“มาร์ช!” แก้วแหวเสียงสูงกลางห้างดังจนผู้คนหันมามอง
“ไม่เป็นไรแก้ว เดี๋ยวผมกลับก่อนดีกว่า ท่าทางเพื่อนแก้วจะไม่อยากเป็นเพื่อนผม” ผมไม่สนใจไอ้หน้าหล่อแต่ปากเชี้ย หันหน้ามามองหน้าแก้วแล้วยิ้มให้อย่างพ่อพระ
“ไม่เอานะซัน อย่าพูดอย่างนี้สิ แก้วรู้สึกผิด” เธอหันมาหาผมเต็มตัว แล้วเกาะแขนเสื้อทั้งสองข้างของผมแน่น สายตาเว้าวอนไม่ให้ไป
“ไม่เป็นไรครับ อย่าทำหน้าอย่างนั้นนะคนสวย แก้วไปเที่ยวกับเพื่อนเถอะ เดี๋ยวซันโทรหาทีหลังนะครับ” ผมตอบพร้อมกับเอามือลูบพวงแก้มสีขาวชมพูระเรื่อของเธอ
“เฮ้ย!” ไอ้มาร์ชเข้ามาแทรกช่วงเวลาแสนหวานของผมกับแก้วโดยการเอามือมาแยกพวกผมออกจากกัน
“จะไปก็ไป ยืนหวีดสยองกันอยู่ได้!” มันขึ่นเสียงแล้วเดินนำพวกผมไป แก้วเองก็คงงงๆ เล็กน้อย เห็นเพื่อนตัวเองเดินนำไปลิ่วๆ คงคิดว่าโกรธเลยรีบเดินตามไปง้อแบบเดียวกับที่ทำกับผม เธอคล้องแขนเรียวๆ เข้ากับแขนไอ้มาร์ช แล้วพูดจาอะไรกันสักอย่างผมฟังไม่ได้ศัพท์ แต่ก็ทำเอาผมจี๊ดๆ ไปเหมือนกัน มึงนะมึง ไอ้หน้าหล่อ เราต้องชำระแค้นกันอีกยาวนานแน่ๆ ฮึ่ม
หลังจากนั้นเราสามคนก็เดินช็อปปิ้งกันนานมากๆ แก้วพามาร์ชเดินเข้าร้านนู้นร้านนี่ ผลัดกันอ้อนทั้งผมทั้งมัน ส่วนผมกับมันน่ะเหรอ ไม่ต้องพูดถึง ผลัดกันแย่งซีนกันกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ยิ่งกว่าช็อปไหนๆ ถ้าเป็นการ์ตูน คงมีแสงไฟเปรี๊ยะๆ แบบฟ้าผ่าระหว่างตาของเราสองคนตลอดเวลา จนบางทีแก้วสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของผมกับไอ้มาร์ช
“ทั้งสองคนเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย ดูแปลกๆนะ” เธอหยิบเสื้อโปโลสีฟ้าน้ำทะเลของแบรนด์ดังรูปจระเข้ขึ้นมาพลิกไปมา พร้อมกับหันหน้ามามองพวกผม
“หืม? ไม่มีอะไรนี่แก้ว เลือกเสื้อต่อไปเถอะ” ผมตอบพร้อมกับแอ็กติ้งคว้าคอไอ้มาร์ชเข้ามากอดจนอีกฝ่ายดิ้นดุกดิก มองหน้าอย่างหาเรื่อง
“กอดคอกูทำไม ห่านี่” ถึงร่างกายมันจะขยับไม่ได้ดั่งใจ แต่ปากมันยังว่างครับ สามารถทำงานร่วมกับสวนสัตว์ได้ตลอด 24 ชม.
“สีนั้นสวยดีนะ เหมาะกับแก้วดี” ผมไม่สน ล็อกตัวอีกฝ่ายไว้แล้วหันไปยิ้มให้แก้วต่อ
“จริงเหรอ” เธอยิ้มแล้วยกขึ้นทาบตัวเอง ส่องกระจกหันไปมา
“อื้ม เชื่อซันสิ ซันรู้ดีว่าแก้วใส่แบบไหนแล้วสวยที่สุด” ผมส่งยิ้มพราวแกมเจ้าชู้ไปให้อีกฝ่าย จนเธอต้องหันหน้าแดงๆ หนี พึมพำๆ จับใจได้ความว่า ‘บ้า…’ แล้วอมยิ้มกับตัวเอง
ในขณะที่ผมกำลังยืนฝันหวานกับอากัปกิริยาของเพื่อนสาวสุดน่ารักอยู่นั้น ไอ้หน้าหล่อมาร์ชที่ผมเพิ่งสังเกตว่ามันหยุดดิ้นไปแล้วก็เงยหน้ามากระซิบที่ข้างหูผม
“มึงชอบแก้วใช่มั้ย” มันไม่พูดเปล่า ยังพ่นลมหายใจอุ่นๆ พร้อมกับกลิ่นหอมจางๆ จากปากบางสวยได้รูปนั่น ลอยกระทบโสตประสาทผม
“…แล้วมึงจะทำไม” ผมพูด ไม่ได้มองหน้ามันตอบ
“หึหึหึ”
“มึงหัวเราะทำไม” ผมเริ่มรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก ให้ตายสิ…เกลียดเสียงหัวเราะในลำคอเหมือนคันแบบนี้ของมันเหลือเกิน อยากจะเอาตรีนไปช่วยล้วงให้หายระคาย
“แก้วก็ดีนะ แต่ไม่ค่อยเร้าใจ” ไอ้มาร์ชพูดเอามือล้วงกระเป๋าหน้าตาเฉย สายตาจ้องไปยังร่างของหญิงสาวที่พาดพิงถึง เลียริมฝีปาก
“…มึงหมายความว่าไง” ตอนนี้ผมคิ้วขมวด ที่มันพูด…ไม่ใช่ใช่มั้ย
“ก็ตามสไตล์คุณหนูนั่นแหล่ะ เอาไว้ควงก็ดูดีมีราศี แต่บนเตียงไม่ถึงใจเหมือนพวกร่านๆ หรอก”
ผมกำมือแน่น…ตอนนี้เส้นความอดทนของผมใกล้ขาดแล้ว นี่มันอะไรกัน ที่มันพูดคืออะไรกัน ไม่จริงใช่มั้ยที่ผู้หญิงอย่างแก้วเคยเกลือกกลั้วกับไอ้ผู้ชายชั้นต่ำพรรค์นี้…
“แก้วเดี๋ยวมานะ” ผมหันหน้าไปบอกหญิงสาวข้างหน้าที่ทำหน้าเหวอหวาอยู่ แล้วรีบดึงแขนไอ้สัตว์นรกข้างๆ ออกมานอกร้าน ตรงดิ่งไปยังห้องน้ำชายทันที
….กริ๊ก…
ผมจัดการล็อกประตูห้องน้ำเมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่ แล้วผลักอีกฝ่ายเข้าไปยืนท่ามกลางแสงไฟสีส้มสลัว ไอ้มาร์ชโวยวายยกแขนชี้หน้าผมด่าว่าลากมันมาที่นี่ทำไม
“ไอ้เชี่ย มึงจะทำอะไร!” มันด่าผมพร้อมกับพุ่งเข้ามาหมายจะตั้นหน้า แต่ผมหลบได้ จับมือที่มันพุ่งเข้ามาพลิกกลับแล้วล็อกไว้ด้านหลัง
“มึงบอกมา มึงทำอะไรแก้ว” ผมกัดฟันหรอกจนสันกรามนูนออกมา ใกล้แล้ว…โทสะผมใกล้ถึงจุดสูงสุดแล้ว
“…..กูจะทำอะไรแก้วแล้วเกี่ยวอะไรกับมึง” มันยิ้มเยาะทั้งๆ ที่สายตาบ่งบอกความเจ็บปวดที่ลำแขน
“กูถามว่ามึงทำไรแก้ว!” ผมขึ้นเสียงแล้วจัดการบีบที่แขนมันอย่างแรง จนมันร้องโอดครวญ
“ปล่อยกู ไอ้สัตว์!” มันดิ้นพล่าน หลับตาปี๋ มีหยดน้ำเล็ดออกมาที่หางตาเล็กน้อย ฟันขบกันแน่นบ่งบอกความเจ็บปวด
“ก็แค่นอนด้วยกันมันผิดตรงไหนวะ!”
คำตอบของฝ่ายตรงข้ามทำให้ผมชะงักไปชั่วขณะปล่อยโอกาสให้อีกฝ่ายหลุดรอดจากการล็อกแขนได้ อะไรกัน…ทำไม เพราะอะไร ทำไม แก้วถึงนอนกับไอ้เชี้ยนี่ ทำไมแก้ว ถ้าเป็นคนอื่นยังพอรับได้ ถ้าเป็นคนอื่น คนอื่นที่ไม่ใช่มัน ไอ้ปากหมาที่ดีแต่ดูถูกผู้หญิงแบบนี้ ทำไมแก้วถึง…ทำไม ทำไมไม่ใช่เรา
“อั่กกกก” ไอ้มาร์ชพุ่งเข้ามาต่อยที่หน้าผมเต็มๆ จนผมเสียหลักล้มลง เอามือกุมปากตัวเอง เจ็บชะมัด กลื่นคาวเลือดคลุ้งปาก
“ไอ้เหี้ย! อย่าคิดแหยมกูอีกคราวหน้า มึงมันแค่ไอ้หงอแหล่ะวะ กับผู้หญิงยังไม่มีปัญญาทำ อย่ามาโทษคนอื่นเลย ไอ้ควาย!”
ผมเงยหน้าขึ้นมองมันที่กำลังยืนชี้นิ้วด่าผมอยู่ หน้าตามันออกแนวสะใจมากจนผมเกิดอาการหน้ามืด ไม่ใช่ ต้องไม่ใช่ไอ้นี่ ไม่ใช่ไอ้เชี่ยนี่
ผมลุกขึ้นพรวดทันทีแล้วตรงดิ่งไปที่ร่างตรงหน้า จัดการเข้าล็อกข้อแขนทั้งสองข้างทันที ถึงมันจะขัดขืนหลุดมือผมไปบ่อยครั้ง แต่ด้วยแรงโกรธจนหน้ามืดส่งผลให้เรี่ยวแรงผมมันเพิ่มขึ้นจากไหนไม่รู้ ผมจัดการผลักมันเข้ากับกำแพงห้องน้ำจนมันร้องดังอั่ก แล้วรวบแขนทั้งสองกดลงกับผนังไม่ให้ดิ้นได้
มันดิ้นสะบัดไปมา ดิ้นจนเหนื่อยอ่อนหมดแรง ปากก็สรรหาคำด่าผมรุนแรงจนหอบฮัก เอาสิ มึงจะแน่ได้แค่ไหน กูอยากรู้…ผมยิ้มมุมปาก ยิ้มแบบคนขาดสติ
“มึงต้องการอะไร” มันพูดสลับกับหอบ
ผมก้มลงกระซิบข้างใบหูขาวนั่น แล้วหัวเราะในลำคอ…
“…กูต้องการแก้ว แต่ในเมื่อกูเอาแก้วไม่ได้ กูจะเอามึงแทน”
***TBC
ยาวมั้ยๆ แฮ่
ขับรถเหนื่อยโคตรๆ กลับมาบ้านยังไม่ได้พักเลย ไปนอนก่อนน้อออ
กูลิโกะฝากมาบอกว่า ฝันดีนะครับทุกคน จุ๊บๆ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
