Round 19.2 เอ้า แถ แถก ไถ ไป ฮุยเล่ฮุย
ผมเดินลงมาคาเฟ่ด้านล่างคอนโด ดิ่งตรงเข้าไปร้านกาแฟ…ตอนแรกไม่อยากลงมา กลัวว่าคนที่บอกว่าจะมา พอมาแล้วไม่เจอ แต่ไม่ไหวแล้ว ให้อยู่ในห้องทั้งวันไม่มีอะไรทำ ขอลงมาสูดอากาศ หาอะไรกินหน่อยเถอะ
ผมเดินไปที่เคาท์เตอร์ มือนึงถือกาแฟ อีกมือนึงหยิบกระเป๋าตังค์แบบทุลักทุเล กะจะหยิบเงินมาจ่าย…
“เท่าไหร่ครับ” ผมหันไปมองตามน้ำเสียง…แอบรู้สึกเหมือนเดจาวูเล็กน้อย
“70 บาทค่ะ” คนๆ นั้นยื่นแบงก์ร้อยวางบนเคาท์เตอร์ แล้วหันมายิ้มให้ผม
“ไม่ต้องทอน”
แล้วคนนั้นก็เดินนำหน้าผมไปที่ลิฟท์ ทำให้ผมต้องเดินตามด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่ง…เราสองคนก้าวเข้าไปข้างในด้วยกัน คนๆ นั้นกดลิฟท์ชั้นที่ผมต้องการ เรายืนกันคนละมุม…
“เสียดาย เงินทอนตั้ง 30 บาทแน่ะ”
“ก็ลงไปเอา” มันพูดโดยที่สายตายังมองอยู่ที่ตัวเลขบอกชั้น มุมบนด้านหน้า…
เสียงกริ๊งดังเมื่อลิฟท์เปิด เค้าเดินดุ่มๆ ออกไปโดยที่ผมเดินตาม แล้วหยุดอยู่หน้าห้องๆ หนึ่ง ราวกับเป็นเจ้าของซะเอง…
“เปิดดิ” มันยืนกอดอกพิงริมประตู มองผม…ยิ้มมุมปาก
“หยิบไม่ได้อ่ะ” ผมยกมือขึ้นสองข้าง ข้างนึงถือแก้วกาแฟ ส่วนอีกข้างถือถุงใส่ขนมกรุบกรอบที่ซื้อมาจากซุปเปอร์…ทำหน้ายิ้มแบบใสซื่อ ยักไหล่
“เอามานี่…ถือให้” มันยกมือทำท่าจะมาหยิบแก้วกาแฟในมือผมออก แต่ผมดึงหนี
“หยิบกุญแจให้ดีกว่า” ผมยิ้มแบบมีเลศนัย แล้วบุ้ยปากให้หยิบในกระเป๋ากางเกงให้หน่อย
ไอ้ตัวแสบของผมคิ้วขมวด…แต่ก็ทำตาม เอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าซ้ายควานหา…ไม่เจอ มันมองหน้าผมทีนึง ผมบุ้ยปากให้ไปล้วงกระเป๋าซ้าย จังหวะที่มันล้วงมือเข้าไป ผมก็เบี่ยงหันหน้าดันตัวมันเข้าแนบกับประตูทันที เพราะมือมันยังติดอยู่ในกระเป๋าผม ตัวเลยเหวี่ยงไปตามแรงไม่ทันต่อต้าน มันร้องเหวอทำหน้าตกใจแป๊ปนึง…
“หลอกอีกละ” มันพูดเป็นเชิงหยอกมากกว่าต่อว่า…
“หึหึ ไม่ได้หลอก อยู่ในกระเป๋าจริงๆ…” ผมพูดพร้อมกับแนบตัวลงชิดกับมันมากขึ้น ปากก็จ่ออยู่กับปากมันแทบจะชิดกัน
“ไม่ม…อืมม….อือ” เสียงมันขาดหายไปเพราะโดนผมประกบปากอย่างรวดเร็ว
“ด…เดี๋ยวซัน…คนมา…อือ…เห็น” ไอ้ตัวนิ่มของผมพยายามทัดท้านด้วยเสียงครางหอบ ผมถอนมือออกจากกระเป๋าผม ดันไหล่และหน้าอกผมให้ห่างออกไป
“กุญแจ…กระเป๋าหลัง” ผมถอนปากออกเพียงชั่วครู่เพื่อบอก แล้วก็กดลงไปใหม่ ย้ำซ้ำๆ อยู่แบบนั้น
“อืม….ฮืออ...” ตอนนี้มือไอ้มาร์ชข้างนึงคล้องคอผม อีกมือนึงล้วงไปที่กระเป๋าหลังกางเกงผมเพื่อหากุญแจห้อง
“เปิดห้องก่อน…” เมื่อมันได้กุญแจมาแล้วก็พยายามละจากผม แล้วรีบพลิกตัวหันกลับไปเช็ดหน้าเช็ดปากตัวเอง ไขประตูเข้าไป
***TBC 19.3 (มันยังมีอีกเรอะ!?) บ่งบอกว่าฟิต ฮ่าๆ 