Round 19.4 สุดท้ายไม่มีจุดละ
ผมจัดการถอดเสื้อมันออกอย่างรวดเร็ว เพราะกระดุมที่ถูกปลดตั้งแต่แรกอยู่แล้วเลยทำให้มันยิ่งง่ายมากขึ้น…ไอ้มาร์ชเองยังดูตกใจ ประมาณว่าทำไมมันเร็วได้ขนาดนี้
“ด..เดี๋ยว” มันพูดตะกุกตะกักเพราะปากยังอยู่ในความครอบครองของชายลึกลับ(เรอะ?!)
“หืม?” ผมพูด ปากยังจูบย้ำๆ แต่มืองุ่นอยู่กับการปลดเข็มขัดมันซะแล้ว
“เดี๋ยว…อื้อ…มันแปลกๆ”
“แปลกยังไง” ผมละออกมาจากปากไอ้ตัวแสบในที่สุดเพราะมันเอามือมาดันคางให้ออกห่าง…ผมทำหน้างง ส่วนมันน่ะเหรอ…ทำหน้าแดง (รึไม่ได้ทำ?) ยุ่งๆ คิ้วขมวดเป็นปม กลืนน้ำลายดังเอือก ท่าทางลังเล เห็นแล้วขำชะมัด
“ก็…ไม่รู้ดิ จูบกันยังโอเค แต่แบบนี้มัน…” แล้วก็ถอนหายใจอย่างหนัก…
“ทำไม? ก็เคยทำไปแล้ว ไม่เห็นเป็นไร” ผมยิ้มมุมปาก หึหึหึ…
“สาดดด กูเมามั้ย ตอนนั้นอ่ะ” มันหน้าแดงแจ๋เลยครับ โอยยยย พอเหอะ หยุดน่ารักให้กูหลงซักที ไม่ไหวแล้วนะเว้ย
“เมา ไม่เมา ไม่เห็นต่าง”
ว่าแล้วผมก็กระชากกางเกงยีนส์มันออก แต่มันดันสะดุ้งดึงไว้ก่อน ยื้อกันไป ยื้อกันมาจนเริ่มจะรำคาญ…เลยหันไปจูบปากนิ่มๆ ของมันแทน
“อืออ…” มันครางออกมาหลังจากที่โดนไซร้ซะคอและแผงอกเป็นรอยแดง
“ปล่อยมือสิ…นะ…” ผมยืดตัวละจากไหปลาร้าและหน้าอกมันมากระซิบที่ข้างหู…ไอ้มาร์ชอ่อนลง ผมจึงค่อยๆ ยกมือมันขึ้นมาบรรจงจูบเบาๆ ที่ปลายนิ้ว ไล่ไปเรื่อยๆ จนถึงข้อมือ…แล้วแบมือมันออกแนบทับไปกับแก้มผม มันมองทุกการกระทำอย่างเขินอาย นิ้วอีกฝ่ายค่อยๆ ลูบไปมาบนแก้มผมอย่างอ่อนโยน…
“หรืออยากดื่มก่อน” พอผมพูดแบบนี้เท่านั้นแหล่ะ เราทั้งคู่ต่างหัวเราะออกมา ผมดึงตัวมันให้แนบกันมากขึ้น ส่วนไอ้มาร์ชเองก็ยกมือสองข้างขึ้นโอบรอบคอผม…ยิ้มแล้วน่ารักชะมัด มึงช่วยเลือกเอาซักอย่างได้มั้ย จะหล่อรึน่ารักเนี่ย กูหวั่นไหวว่ะ
“มีให้ดื่มรึเปล่าล่ะ” มันยิ้มแบบยักคิ้วไปด้วย
“มี…เยอะแยะเลย เดี๋ยวมึงได้ดื่มจนฟ้าเหลืองแน่”
“เชี้ย กูหมายถึงเหล้า ไม่ใช่…”
ว่าแล้วผมก็ดึงมันไปที่เตียง ถอดกางเกงอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วทันใจ ตอนนี้ไอ้มาร์ชทั้งตัวเหลือแต่กางเกงในตัวสั้น…หน้ามันแดงยิ่งกว่าอะไร อาจจะเพราะตอนนี้เราทั้งคู่ต่างมีสติครบถ้วน แถมไฟในห้องยังสว่างโร่ ส่องทุกส่วนในร่างกายมันชัดเสียยิ่งกว่าชัด ผิวขาวๆ ของมันต้องไฟแล้วชวนให้อารมณ์หื่นกระพือสุดๆ
“ก็หมายถึงเหล้า…คิดว่าน้ำอะไรล่ะ หึหึหึ” มันทำหน้ามุ่ยเมื่อโดนผมจับทางหลอก แต่ก็ขำๆ
ผมยันตัวลุกขึ้นถอดเสื้อตัวเองออกจากทางหัว แล้วแกะกางเกงลงจากขาอย่างรวดเร็ว ส่วนคนข้างล่างก็นอนมองผม…สายตายั่วยวน…รู้ตัวบ้างเปล่าวะเนี่ย สาดดด ถ้ากูไม่เอาน้ำออกในตัวมึงวันนี้สงสัยคั่งในตายแหงๆ
“ไอ้หื่น” เหมือนมันจะรู้เท่าทันความคิดผม…ทันทีที่โน้มตัวลงมากอดจูบมันอีกครั้งไอ้มาร์ชก็ครางกระเส่า ผมคว้าหมับเข้าที่ลูกชายมัน พ่อมันเองคงมีอารมณ์ไม่น้อย ไม่งั้นลูกชายมันเองก็คงไม่กรึ่มๆ เหมือนกับผม
กางเกงในของเราสองเปียกชื้นไปด้วยน้ำรัก…ปากก็พรมจูบให้กันและกันอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ผมแกล้งลืมตาขึ้นมองอีกฝ่ายขณะจูบ มาร์ชทำหน้านิ่วคิ้วขมวด… แก้มแดงๆ ของมันเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเป้ง…เช่นเดียวกับผม ผมจัดการถอดปราการด่านสุดท้ายของเราสองคนออกไป ตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าชิดกันจนเป็นเนื้อเดียว ผมกับมันจ้องตาซึ่งกันและกัน ไร้ซึ่งคำพูด…
ผมหยัดตัวลุกขึ้นไปเปิดลิ้นชักเล็กที่หัวเตียง พร้อมกับหลอดสีฟ้าและซองสี่เหลี่ยม ไอ้มาร์ชเองก็เชยตาขึ้นมามองผม…มันไม่ได้เป็นคนอ่อนประสบการณ์ถึงขนาดที่จะไม่รู้ว่าสิ่งนี้คืออะไร…
“ซัน…”
“หืม?” ผมหยุดทุกการกระทำ รอให้มันพูดสิ่งที่อยากพูด แต่ก็มีแต่ความเงียบ…
“เปล่า ไม่มีอะไร” แววตาขุ่นมัวเมื่อสักครู่จางหายไป เหลือแต่รอยยิ้มที่แสดงถึงความมั่นใจให้กับผม
“มาร์ช…ถ้ายังไม่พร้อม กูก็จะ…ยังไม่ทำ” โหหหห กูพูดโยคนี้ไปได้ไงเนี่ย แต่ก็นะ…คนดีสุดๆ เลยกู ฮ่าๆ
อีกฝ่ายไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มอยู่นั้น แล้วเอาแขนท้าวกับที่นอน ดันท่อนบนตัวเองให้ลุกขึ้นมากึ่งหนึ่ง…มันหยิบซองสี่เหลี่ยมออกไปจากมือผม …แล้วใส่ปาก ใช้ฟันกัดให้ซองฉีก เผยพลาสติกสีใสแบบบางข้างในออกมา
ผมมองว่ามันจะทำอะไร…ทันทีที่มันเริ่มเท่านั้นแหล่ะ ผมถึงกับกัดปากร้องออกมา
“อา ซี้ดดดด” มันไล่อากาศออกมาจากถุง แล้วค่อยๆ คลอบลงบนแก่นกายแข็งชูชันของผม ผมหลับตาสนิท แล้วจึงค่อยลืมตามองมือนิ่มๆ ของไอ้มาร์ช รูดถุงยางใสลงไปเรื่อยๆ จนสุดความยาว มันคับเล็กน้อย บวกกับสัมผัสอ่อนนุ่มของปลายนิ้วยิ่งทำให้อารมณ์ผมกระเจิง…
“มาร์ช….” ผมเรียกมันกระเส่า…แต่แค่นั้นยังทำให้ใจผมหวั่นไม่พอ…มันยังหยิบหลอดเจลไปจากมือผม แล้วใช้ปากค่อยๆ หมุนหัวเกลียวมันออกทีละนิด ตามันมองผมไม่ลดละ ผมหายใจหอบถนัด…จะยั่วกันไปถึงไหนวะ…หลับตา เหงื่อไหลหยดแปะๆ ซี้ดปากทันทีเมื่อมันบีบเจลลงบนท่อนร้อนของผม และของมัน…
“อืมม…อา…”
มันวางหลอดเจลไว้ข้างๆ แล้วเปลี่ยนมือมาค่อยๆ ถูกละเลงเจลสีใสให้ทั่วทั้งของผมและของมัน มือร้อนลูบไล้ไปตั้งแต่ส่วนหัวจนสุดโคนจนผมแทบทนไม่ไหว รีบก้มลงไปจูบปากแดงๆ นั่นอีกสองสามที แลกลิ้นกันไปมา แล้วหยิบเจลที่วางอยู่มาบีบใส่มือตัวเอง ไอ้มาร์ชเองก็ยังลืมตาดูอยู่ มันคงรู้ว่าต่อไปต้องทำยังไง จึงอ้าขาออกกว้าง สาดดดเอ้ย…นี่ขนาดมึงไม่เมา เล่นซะกูแทบน้ำแตกคามือ คืนนั้นกูรอดมาได้ไงวะ งงตัวเอง
“อ๊ะ…อื้อ” มันร้องเมื่อผมค่อยๆ แยงนิ้วเข้าไปในบั้นท้าย…มันตอดต้อนรับสิ่งแปลกปลอมเป็นจังหวะ ด้วยความที่หน้ามืดและหื่นอยากรุนแรง ทำให้ผมชักนิ้วเข้าออกเปลี่ยนเป็นจังหวะเร็วทันที ไอ้มาร์ชก้นกระดก เกร็งตัวแน่นเพราะไม่ทันตั้งตัว
“โอยยยย…ซี้ดดด” มันหลับตา เม้มปากตัวเอง นิ้วจิกลงบนแขนผมจนแดง
“ขอโทษนะ…ช้าๆ ไม่ไหวแล้ว” ผมกระซิบบอกมันเสียงกระเส่า พร้อมกับถอดนิ้วออกมา เพื่อเพิ่มจำนวนเข้าไปใหม่ มันก้นกระดกกระเถิบหนีอีกครั้ง แต่ผมเหนี่ยวรั้งไว้ก่อน มือที่ว่างอีกข้างก็ลูบเนื้อตัวมันตั้งแต่หน้าอก หน้าท้อง สะดือขาว…ท้องน้อย และลูกชายของมันที่ตอนนี้แข็งเอาๆ สู้มือผม
“อา….อา….อือ” มันหลับตาพริ้มแล้วครับ เสียงครางเครือก็เปลี่ยนจากที่เจือความเจ็บปวดเป็นเบาหวิวแทน ขามันอ้าออกกว้างเมื่อผมสวนนิ้วที่สามลงไป สะโพกขยับรับแสดงสัญญาณถึงความพร้อม
“อ๊ะ!” มันร้องด้วยความตกใจ ตัวสะดุ้ง เมื่อผมถอนนิ้วทั้งสามออกมาพร้อมกัน ผมลุกขึ้นหยัดตัวแทรกเข้ามาหว่างขามัน จับของตัวเองรูดขึ้นลงแล้วจ่อเข้าที่ปลายทางทันที
“รักนะครับ” โน้มตัวลงกระซิบข้างหู จังหวะเดียวกับที่สอดใส่ส่วนหัวเข้าไป
“อูยย…” มันเกร็งตัว ก้นแน่นๆ บีบรัดผมไปทุกทิศทาง…พยายามนวดตามเนื้อตัวมัน แล้วก้มลงประกบปากเพื่อให้ผ่อนคลาย…ไอ้มาร์ชเองก็เอามือมาดันหน้าท้องผมไว้ขณะที่ผมค่อยๆ กระทุ้งให้ลูกชายตัวเองเข้าไปเรื่อยๆ จนมันสุด…
“ซี้ดดดด…แน่นชิบหาย” ผมพึมพำกับตัวเอง เหงื่อแตกซ่ก
“โอย…ไอ้เลว อย่าพูดสิวะ…อือ…อ่ะ” ยังจะมีกะมาด่าผมไอ้คนตรงหน้านี่น้า…มันน่านัก ไอ้ตัวแสบครางดิ้นอึกๆ อักๆ เหมือนคนจุก
“ทำไมล่ะ …ฮ่าาา….ก็มันแน่นจริงๆ” ผมหัวเราะเล็กๆ แล้วยิ้ม มันยกมือขึ้นปิดปากผม คิ้วขมวด ดวงตาดุ
“อ๊ะ” ผมเลยเลียลงบนฝ่ามือชื้นเหงื่อนั่น มันละมือหนี แต่ผมคว้าไว้ ไล้เลียไปที่ปลายนิ้ว และมือ….จนเปียกพอประมาณ แล้วจับมือมันเลื่อนต่ำลงมาให้ช่วยตัวเอง ไอ้มาร์ชก็ทำตามอย่างว่าง่ายด้วยอารมณ์ที่โหมกระพือตามจังหวะการกระแทกของผม
ผมกดสะโพกตัวเองให้สุดอยู่แบบนั้น แล้วค่อยๆ ถอนออกมา กดเข้าไปใหม่ จากสั้นๆ เป็นยาวๆ ….จากเนิบๆ เป็นถี่รัวขึ้นเรื่อย
“อ๊า..อา…..อือ” เสียงครางของอีกฝ่ายยิ่งทำให้เร้าใจ…ผมจับมันกระแทกกระทั้นจนเสียงครางเราสองดังลั่นห้อง ไอ้มาร์ชหลับตาปี๋ มือรูดดึงของตัวเองเร็วมาก ขามันเกร็งกระตุกพร้อมกับช่องทางที่ตอดรัดแน่น…
“อา…ซัน….อา…จูบหน่อย เร็ว …..อื้มมมมม….อื้อ…อาาาาาาา” ผมทำตามที่มันบอก จนน้ำมันกระฉูดออกอย่างแรง เปรอะเต็มหน้าท้องและที่นอนไปหมด
ผมกดกระแทกใส่ก้นมันแรงๆ สักพัก แล้วผ่อนแรงลงเพราะไอ้มาร์ชดูเหมือนจะขาดใจตาย หอบหายใจไม่ทัน…ผมปล่อยทิ้งแช่ค้างไว้อย่างนั้น แล้วก้มลงไปจูบมันอีกทีเบาๆ
“ห่าเอ้ย เสียวกว่าทำกับผู้หญิงอีก” นั่นเป็นคำแรกที่มันพูด หลังจากเสียน้ำรอบแรกไป
“หึหึหึ เพราะโดนทั้งหน้าทั้งหลัง เลยเสียวเป็นสองเท่ามั้ง” ไอ้มาร์ชหน้าแดงแจ๋…มันขยับตัวเพื่อให้ผมหลุดออกจากตัวมันเพื่อจะหนี แต่ผมกดหน้าท้องมันไว้
“อ…อะไร…มึงยังไม่เสร็จอีกเรอะ” มันหันมาทำตาโตใส่ผม สงสัยมันคงนึกว่าผมเสร็จไปพร้อมมันแล้วเมื่อกี้
“ยัง” ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วยกตัวมันขึ้นมาบนตัก ด้วยความที่หมดแรงจากการเสียน้ำไปแล้วหนึ่งรอบ มันจึงเอนตัวตามผมโดยง่าย
“อ๊ะ…อือ…ซี้ดด อึดอัดชะมัด” มันร้องออกมาเพราะท่อนแข็งๆ ยังคงค้างอยู่ข้างในตัว ก่อนที่จะขยับเข้าออกอยู่แบบนั้นซักพัก ไอ้มาร์ชเองก็เริ่มตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง…มันเกาะคอผมแน่น เริ่มขยับสะโพกตัวเองตามแรงนำของผม…เราทำท่านั้นอยู่สักพัก ผมก็จับมันให้ลุกขึ้น ถอนลูกชายตัวเองออกมา…มาร์ชมองไอ้นั่นผมที่ตอนนี้มันเปียกเหนอะไปด้วยเจล เริ่มกลายเป็นสีขาวขุ่นแบบงงๆ ตะลึงๆ
“เข้ามาได้ไงวะ ใหญ่ชิบ” มันพูดเบาๆ หอบแฮ่กกับตัวเอง แต่ก็พอที่ผมจะได้ยิน
“ได้สิ แล้วก็ต้องเข้าบ่อยๆ ด้วย จะได้ไม่เจ็บ” ผมบอกมันโดยให้มันหันหลังลงกับเตียง แล้วเริ่มใส่เข้าไปใหม่
“อ๊ะ…อูยยยย ไม่ต้องมาอ้าง แม่ง…มึงจะเอาซักกี่ท่าวะ…อาาาาา”
แล้วนั่นก็เป็นประโยคสุดท้ายที่ผมกับมันได้คุยกับแบบเป็นเรื่องเป็นราว เพราะหลังจากนั้นก็เป็นแต่เสียง อา อือ โอย…และในที่สุดผมก็เสร็จในตัวมันด้วยท่านี้แหล่ะครับ แต่ใครจะหยุดอยู่แค่นั้น…ผมก็ต่อกับมันจนเล่นซะทุกมุมเตียง…ทำเอาซะอีกฝ่ายแรงจะเกาะตัวผมแทบไม่มี หัวสั่นดิกตามจังหวะที่พาไปเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง เหงื่อท่วมตัวราวกับไปแช่น้ำกันมาทั้งสองคน…
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในความมืด…มือกวาดออกไปด้านข้างเพื่อหาร่างอุ่นที่นอนกอดไว้ …แต่ก็พบความว่างเปล่า ประสาทผมกลับมาทันที เอาอีกแล้วเหรอ??
ถีบผ้าห่มออกแล้วลุกขึ้นนั่ง…ปรับสายตาท่ามกลางความมืดมิด…แสงจันทร์จากภายนอกสาดแสง ส่องเข้ามาผ่านทางช่องว่างของผ้าม่าน กระทบกับร่างโปร่งชะลูดที่ยืนเปลือยหันหลังให้กับผมอยู่ ผิวนวลเนียนและกล้ามเนื้อที่ตึงแน่นทุกสัดส่วน ดูเพอร์เฟ็คไปซะหมด…ถ้าไม่ขยี้ตาดูอีกที ผมคงคิดว่าฝันไป… ใครพาเทวดาองค์นี้ลงมาจากสวรรค์กันนะ…
“ทำไมไม่นอน” ผมลุกขึ้นเดินไปกอดร่างนั้นทางด้านหลัง แนบหน้าลงซุกกับซอกคอหอมอ่อนๆ นั่น
“…ดูรูป” มันบอกผม โดยที่สายตายังคงไล่ไปตามรูปใบต่างๆ แสงจากพระจันทร์สาดส่องตรงผนังพอดี ทำให้มองเห็นรูปต่างๆ ได้พอสมควร …ทั้งๆ ที่รูปมันก็ไม่ได้มีมากมายอะไรขนาดนั้น ผมก็ไม่รู้ทำไมมันยังอยากจะดูวนไปวนมา…
“ชอบเหรอ”
“อืม…”
ผมละจากตัวมัน เดินไปที่โต๊ะทำงานเล็กๆ ที่มีของวางอยู่เต็มไปหมด หยิบกระเป๋าสีดำใบใหญ่ขึ้นมา แล้วคว้าของในนั้นออกติดมือมาด้วย
….แชะ….
“ทำอะไรน่ะ” แสงแฟลชจากกล้องกระทบร่างอีกฝ่าย ไอ้มาร์ชหันมาทำหน้างง
“ถ่ายรูปไง” ผมหยิบรูปโพลารอยด์มาสะบัดสองสามที รอให้แหง จนรูปใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่ายปรากฏชัดเจน..
หน้าขาว จมูกโด่ง ดวงตาสวยงามเป็นกระกายมุ่งตรงไปยังรูปภาพบนผนัง รอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้านั่น…ผมอมยิ้มกับฝีมือการถ่ายภาพของตัวเอง และความน่ารักของคนในภาพ
“ถ่ายทำไม…เปลือง” มันบอก เมื่อผมยื่นรูปให้ดู
“ไม่เห็นเป็นไรเลย น่ารักจะตายรูปนี้” ผมหัวเราะ
“ไอ้บ้า…” มันหันมาด่าผม แล้วพยายามจะขโมยรูปในมือไป
“ฮะๆ” ว่าแล้วผมก็เอารูปไอ้มาร์ชหนีบกับที่หนีบรูปเล็กๆ แขวนไว้บนผนัง
“อีกหนึ่งความทรงจำที่ดี” ผมหันไปบอกมัน…มันยิ้มตอบ แล้วคว้ากล้องในมือผมไปถ่ายบ้าง
…แชะ….
มันรอให้แห้งอย่างที่ผมทำ เสร็จแล้วจึงแขวนไว้ข้างๆ กัน…
“
สองความทรงจำต่างหาก…”
ผมหัวเราะตาม เดินไปเข้าไปกอดมัน งับลงที่จมูก มันหดหน้าหนี…แล้วจูบผมที่ปากแทน กระซิบๆ เบาว่า รับผิดชอบด้วยนะ ผมพยักหน้า แล้วจูบมันอีกครั้ง
“แต่ไม่เข้าเลยว่ะ…มีแต่รูป สถานที่ท่องเที่ยว แต่นี่อะไรก็ไม่รู้ เอาออกเถอะ” มันว่างั้น แล้วทำท่าจะดึงรูปออกแต่ผมห้ามไว้ก่อน
“งั้นรอแป๊ปนึง เดี๋ยวมา” ผมบอกมันพร้อมกับกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปนอกห้อง
“แล้วรูปนี้เป็นไง” ผมดึงมันเข้ามากอดจากข้างหลัง หันหน้าเข้าฝาผนัง แล้วยกรูปใบนึงขึ้นมาแปะตรงกลางห้อง…รูปบนกระเช้าที่ถ่ายด้วยกัน
“…ฮะๆ ก็คงได้ละมั้ง สถานที่ท่องเที่ยวเหมือนกัน” มันหัวเราะอยู่พักนึง แล้วช่วยหนีบรูปเข้ากับที่หนีบที่แขวนอยู่
“รูปแม่งอย่างง่อย ดีนะที่คนมันหล่อ” ก็รูปแบบหันกล้องถ่ายตัวเองอ่ะครับ เลยเอียงๆ โฟกัสไม่มี…แต่ก็อย่างว่าอ่ะนะ คนซ้ายก็หล่อ คนขวาก็ดูดี กร๊ากกก
“หมายถึงกูใช่มะ” มันหันมายิ้ม
“เปล่า กูต่างหาก”
แล้วมันก็ง้างหัวหมายจะโขกหน้าผากผมอีกที หลายรอบแล้วมึง…มุขนี้กูรู้ทัน เลยหลบได้อย่างหวุดหวิด (ขนาดรู้ทันยังหวุดหวิดนะมึง - -) เราสองคนยืนกอดกัน หัวเราะอยู่แบบนั้น จนกระทั่งไอ้ตัวแสบของผมเอ่ยแทรกขึ้นมา…
“ซัน….พรุ่งนี้อยู่ด้วยกันได้มั้ย” มันยกมือขึ้นจับแขนผมที่โอบคอมันอยู่แน่น
“แน่นอน” ผมจูบลงบนขมับมันเบาๆ…ร่างตรงหน้าสั่นเล็กน้อย จึงกระชับอ้อมแขนมากยิ่งขึ้น
“พรุ่งนี้…อยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้ายนะ”
***TBC
ขอโทษที่มาแบบกระปริดกระปรอยครับ ใกล้เข้าไปทุกทีละ ... 
หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!... (อ่าน 2767888 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก