หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...

[onsk]

อ่านภาคแรกตอนที่ซันโดนทิ้ง สงสารซันสุด ๆ 

พอเริ่มภาค 2  ถึงได้รู้ว่ามาร์ชก็ทรามานไม่แพ้ซันเลย

แล้วมันจะกลับมาเหมือนเดิมได้หรือเปล่าเนี่ย

เสียน้ำตาไปหลายลิตรแล้ว แล้วจะเสียอีกกี่ลิตรเนี่ย

[jobisuka]

 :กอด1:กอดไว้ไม่ให้ซันปายหนายย
อ่านแล้วปวดตับมากมาย
รอตอนต่อไปดีก่า

[Haney]

Part 3.. "คืน"...



Part 4...  



ที่เรากำลังทำอะไร.. ผมได้แต่ยืนโอบกอดอีกฝ่าย  กลั้นหายใจ....  มือสองข้างที่สอดใต้วงแขนร่างใหญ่ตรงหน้ากำเสื้อเขาแน่น  แล้วค่อยๆ คลายออก… ยิ่งไม่มีปฏิกิริยา มันยิ่งตอกย้ำว่าเราได้ทำสิ่งที่ไม่ควรไปซะแล้ว  คนที่โดนทิ้ง...  มันคงไม่ใช่เรื่องที่สามารถอภัยได้ง่ายๆ ...


‘ปัดโธ่เว้ย!’  

แล้วผมก็ต้องเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ  เมื่อได้ยินเสียงดังมากๆ...  ไอ้ซันยกหมัดขึ้นทุบกำแพงตรงหน้าอย่างแรง  มันต่อยอยู่อย่างนั้น...แรงขึ้นเรื่อย  แรงขึ้นเรื่อยจนผมตกใจ  

‘ซัน หยุด! ทำอะไรน่ะ หยุด!’  ผมรีบกระชับมือตัวเองกับร่างมัน  แล้วดึงออกมาให้ห่างจากประตู  แต่กว่าจะดึงออกมาได้ก็เหนื่อย เพราะมันดิ้นและขืนตัวไว้...  จนเราสองคนยืนห่างออกมาตรงประมาณห้องรับแขก  ผมรีบหันหน้ามันเข้ามา  แล้วคว้ามืออีกฝ่ายขึ้นมาดู....  แผลถลอกจนเห็นเนื้อสีขาวข้างใน  เลือดสดที่ค่อยๆ ซึมออกมาเรื่อย  แต่บางส่วนติดเป็นรอยอยู่กับบานประตูไม้

‘ทำไม... มึงมาทำไม  ทำแบบนี้ทำไม...’  มันพูด...น้ำตาหยุดไหลแล้ว  แต่กัดฟัน เม้มริมฝีปากแน่น..  ผมลนลานเมื่อมองดูมือเปือนเลือดของอีกฝ่าย  หันซ้ายหันขวา  รีบเดินไปหยิบทิชชู่ ที่หน้าทีวีมาซับเลือด

‘ซัน มึงอย่าทำแบบนี้ อย่าทำอีกนะ’  ผมพูดไป ซับเลือดไป โอย...น้ำตาเจ้ากรรมมันจะไหลอีกแล้ว ให้ตายเหอะ

‘ต้องการอะไร’

‘ม...หมายความว่าไง’  ผมใจหายวาบ...แต่ยังก้มหน้าซับเลือดที่มือมันอยู่

‘ที่กลับมาหากูอีกทีเนี่ย ต้องการอะไร.... ’

‘.....’

‘หรือแค่อยากมาเช็กเรตติ้งตัวเอง... มาดูว่าไอ้โง่คนนี้จะเป็นยังไงบ้าง  อยากเห็นกูทุรนทุราย  เพ้อถึงใครบางคนเป็นบ้าใช่มั้ย.... สนุกมั้ย สาแก่ใจแล้วใช่มั้ย  หึ’

‘....’  คำพูดเสียดแทง ยิ่งทำให้ผมอยากจะร้องไห้อีกครั้ง  แต่น้ำตามันกลับเหือดแห้งไปหมด...ปวด ปวดตรงหน้าอก




ผมกับมันยืนนิ่งกันอยู่กลางห้องแบบนั้น  ผมบอกว่าไปโรงพยาบาลเถอะ...แต่มันบอกไม่ต้อง  เลยถามหากล่องยา แทน  มันก็บอกว่าไม่ต้อง ไม่มี... เลยไม่รู้จะทำยังไง  ไม่กล้าจับมือมันแรง เพราะกลัวจะเจ็บ....  ได้แต่พยายามระงับอาการสั่นของตัวเอง ไม่ให้อีกฝ่ายรู้....

แต่อยู่ๆ มือใหญ่นั่นก็บีบกลับ..  พลิกมือผมให้เข้าไปมือมัน  ลูบเบาๆ.... แล้วยกขึ้นไปแนบริมฝีปาก  หลับตาพร้อมกับขนแพสีดำที่เปือกชิ้นไปด้วยน้ำใส.... ตอนนี้ผมไม่สามารถกลั้นอาการสั่นของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว... มองดูมือตัวเองที่แนบอยู่ข้างแก้มมัน.. สั่น...สั่นไปถึงข้างในหัวใจ


‘เจ้าสาวกูสวยมั้ย’   อยู่ๆ อีกฝ่ายก็เริ่มบทสนทนาด้วยสรรพนามที่เปลี่ยนไป....

‘ชื่อแนท....แม่เป็นคนแนะนำมา  เธอสวยใช่มั้ย... สวยมากเลย  มึงก็เห็นแล้วนี่’  มันยังคงพูดอยู่แบบนั้น  โดยที่ยังหลับตา ยกมือเปื้อนเลือดทั้งสองของตัวเองที่มีมือผมอยู่ข้างในถูไถกับแก้ม..สลับกับจูบไปมา

‘ตอนกูไม่สบาย.... เค้าก็มาช่วยดูแล  เก็บกวาดดูแลห้อง...  ที่คอนโดนนี่ก็ได้เค้านี่แหล่ะมาช่วยดูให้’

‘ห...หยุด’  ผมพยายามดึงมือออกมาจากหน้ามัน..แต่ก็ไม่สำเร็จ   ไม่เอา..ไม่อยากฟัง

‘…เธอเป็นคนดีมากเลยนะ  ทำอาหารก็อร่อย เรียบร้อย  งานการก็ดี...’

‘....อือ..ฮึก’  

‘สุภาพ อ่อนโยน...’


ผมไม่รู้มันพูดทำไม  น้ำตาที่หยุดไปแล้วกลับอยากไหลออกมาอีกครั้ง...   ไม่ไหวแล้ว  ถึงแม้จะต้องการอ้อมกอดนี่ ร่างกายนี้มากเท่าไหร่..  แต่ก็ทนไม่ไหว  ถ้าจะต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้


‘แต่ก็ไม่รู้ทำไม...  กูถึงได้รักแต่ไอ้คนใจร้ายที่ทิ้งกูไปอย่างไม่ใยดี...

ไอ้คนใจดำ  ไอ้เอาแต่ใจ ชอบใช้กำลัง... คิดถึงจัง  กูคิดถึงมึง’  



ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน... คราวนี้มันยกมือทั้งสองข้างของมันขึ้นจูบ... ลืมตา  แล้วส่งยิ้มกลับมาทั้งรอยหยาดน้ำข้างแก้ม...  ชั่วครู่หนึ่งที่ผมคิดว่า  นี่เรากำลังทำอะไรอยู่  ทำไม...  ทำไมถึงได้ทิ้งมันไป  ทำไมถึงทำอะไรบ้าๆ แบบนั้น ....  ไม่เอานะ ซัน  อย่าทำกับกูแบบนี้  อย่าใจดีแบบนี้  .... ทำอะไรก็ได้ ตบกู ต่อยกู....  แค้นสิ  แค้นที่กูทำกับมึง....  อย่า  อย่ามองแบบนั้น  ได้โปรด..อย่ายิ้มแบบนั้น


ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้... ลดมือตัวเองที่แนบปากอีกฝ่ายอยู่ลง  แล้วแทนที่ด้วยริมฝีปากตัวเอง...ซันเองก็ดูเหมือนจะตกใจเล็กน้อย  แต่เมื่อปากเราประกบกัน  มันกลับไร้เสียงหรือแรงต้านทาน... ผมถูกดึงเข้าไปกอดเมื่อไหร่ไม่รู้  รู้แต่มันกระชับแน่น และ...อบอุ่น....   เรายืนจูบกันนานเนิ่นนาน  เหมือนเวลาถูกหยุดเอาไว้... อยากให้มันเป็นแบบนี้ อยากให้เวลามันหยุดจากนี้และตลอดไป  อยากให้ที่ตรงนี้....มีแต่เรา


‘มาร์ช...รัก... กูรักมึง...รัก’  เสียงที่พร่ำบอกทุกครั้งที่เราละริมฝีปากออกจากกันเพื่อหายใจยิ่งทำให้ดวงใจแห้งเหี่ยวนี้กลับมาชุ่มช่ำอีกครั้ง...

‘ม... เหมือนกัน รักมาก...ซัน ขอโทษ...ซัน  รักนะ ’  


ในตอนนั้นไม่รู้เป็นอะไร  ในหัวแทบจะจัดเรียงคำพูดให้ออกมาเป็นประโยคไม่ได้...  รู้แต่ว่าอยากพูดคำนี้  และปล่อยมันออกไป  ทำไมนะ  ทำไมมันถึงพูดยากขนาดนี้.... กะอีแค่คำสั้นๆ ....ง่ายๆ  แต่กว่าจะคั้นมันออกมาได้  ก็แทบจะทำให้ตายไปทั้งคู่  ไอ้โง่มาร์ช...ไอ้โง่

ผมจูบคนตรงหน้าไป ด่าตัวเองในใจไป.... ตอนนี้ปากเราชิดติดกันราวกับเป็นแม่เหล็กต่างขั้ว.... ยามที่อีกฝ่ายผละออก  อีกคนก็จะตามมา  ไม่ยอมให้ห่างจากกันแม้แต่วินาทีเดียว..  ไม่ยอมอีกแล้ว  ไม่ยอมจากกันไปอีกแล้ว


แม้ไม่อยากแยกจากกันแค่ไหนก็ตาม...แต่ผมกำลังจะไม่ไหวแล้ว  มันเหมือนขาดอากาศหายใจ  ยิ่งปวดหัว  ปวดอก...แล้วยังโดนกระหน่ำจูบแบบนี้อีก  ทั้งแขนทั้วขาเรี่ยวแรงหายไปหมด....จึงพยายามผลักอีกฝ่ายที่ทำหน้าเหมือนเมายาออก....กว่าจะทำให้มันเลิกยื่นหน้า ยื่นปากมาได้ก็แทบแย่....


‘มาร์ช..มาร์ชรักซันใช่มั้ย  รักใช่มั้ย...’  มันดึงผมเข้าไปกอดแน่น  แล้วเอาแต่พูดประโยคนี้เบาๆ ซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนบ้า

‘....อือ’  แม้จะกล้าๆ กลัวๆ แต่ผมก็รับคำออกเสียงในลำคอตอบไป...อีกฝ่ายกระชับอ้อมแขนแน่นจนกระดูผมแทบหัก

‘อย่าไปอีกนะ..... อย่าหนีไปอีกนะ’  

‘…อือ...’  



พวกเรายืนกอดกันกลมอยู่แบบนั้นจนแทบจะกลายเป็นร่างเดียว...  ซันไม่ถามผมอีกถึงเหตุผลที่ทิ้งกันไป  ได้แต่พูดย้ำๆ ซ้ำๆ ว่ารัก...และขอร้องไม่ให้ผมทิ้งมันไปอีก  แต่ตอนนี้  เมื่อสติสัมปชัญญะมันกลับมา...  เรื่องต่างๆ รอบตัวก็ไหลย้อนประเดประดังจนเข่าแทบทรุด...  แล้วเรื่องหมั้นซันจะทำยังไง  เรื่องแม่ซัน....  

‘อย่าเพิ่งคิดอะไรได้มั้ย’   อีกฝ่ายพูดขึ้นเหมือนรู้เท่าทันผม...

‘เปล่า... ไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย’

‘ใจแข็ง แล้วปากยังจะแข็งอีก.... คิ้วขมวดซะขนาดนี้ ยังจะเถียง’   มันดึงตัวผมออก แล้วเอานิ้วจิ้มที่ระหว่างคิ้วผม  จนต้องรีบคลายมันออก

‘ก็..ปวดหัว’  แถๆ แถไปก่อนไอ้มาร์ช  อย่าเสียฟอร์ม

‘ปวดอีกแล้วเหรอ เป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายรึเปล่า’   ดูมัน...ทำหน้าจริงจังซะเวอร์

‘ไม่ได้เป็นไร มึงแหล่ะ...ดูมือตัวเองซะก่อน เละขนาดนั้น  ไปโรงพยาบาลเลยนะ’  

‘ไม่เอาไม่ไป...ขอกอดอีกหน่อย นะ นะ’   ไม่ทันไรมันก็กลับมาเข้าโหมดเดิมแล้วครับ...อ้อน....และกวนตรีน

‘ไม่ต้อง ไปทำแผลก่อน มือเน่าแล้ว’  แต่ใครจะไปเถียงได้... ยิ่งพูดมันยิ่งดึงผมเข้าไปกอดแน่น  เสียงหัวเราะเบาๆ ของมันที่ข้างหูผมทำให้อ่อนใจ .... แต่อบอุ่นใจ

‘คิดถึง.....คิดถึงมากมาย  หอมจัง  ตัวหอมจัง.. ยังหอมเหมือนเดิมเลยนะ  มาให้กอดแน่นๆ เลย ไอ้เลว...’  



ผมยืนงง  ยอมให้มันกอดแต่โดยดี.... ตกลงมึงจะรักกูหรือด่ากูวะ!? แต่ก็ยอมล่ะครับ... เพราะผมเองก็อยากให้มันกอดไปนานๆ เหมือนกัน...  พอที  พอกันที  รักแล้วต้องเสียสละ... ผมยอม  ยอมสละทุกสิ่ง  ข้าวของมากมาย  เงิน  หรือแม้ชีวิต...  แต่จะไม่ยอมสละคนๆ นี้ไปอีกเป็นครั้งที่สองแน่....





***TBC


http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2CGG7CEPB0&Autoplay=0

ทุกวันตั้งแต่เธอเดินจากฉันไป รู้ไหมเป็นยังไง
อ้างว้างเพียงใดเมื่อไม่มีเธอ
ทุกคืนได้แต่ภาวนาให้เธอ ทบทวนใจตัวเอง
ให้พบความจริงว่าเธอรักใคร และกลับมามาอยู่ตรงนี้

* อย่าไปใหนอีกนะเธอ ถ้ายังรักฉันก็อภัย
อย่าไปใหนอีกเหมือนเคย ถ้าเธอรู้ว่าเธอรักใคร
อยู่ด้วยกันตรงนี้ ทุกวินาทีเรื่อยไป
อย่าหายไปอีก หายไปจากฉันอีกนะ
ได้ไหมถ้าเธอรักกัน

น้ำตามันเอ่อล้นมาจากสองตา เพราะมันเกินบรรยาย
ที่ได้เจอกันเหมือนในวันวาน
เข้าใจและไม่มีอะไรต้องการ เรื่องราวในวันวาน
ที่ทิ้งกันไป ก็จะไม่จำ ไม่ทำให้เธอหนักใจ

* อย่าไปใหนอีกนะเธอ ถ้ายังรักฉันก็อภัย
อย่าไปใหนอีกเหมือนเคย ถ้าเธอรู้ว่าเธอรักใคร
อยู่ด้วยกันตรงนี้ ทุกวินาทีเรื่อยไป
อย่าหายไปอีก หายไปจากฉันอีกนะ
ได้ไหมถ้าเธอรักกัน

วันเวลาของเราที่หายไป ไม่เคยจะใส่ใจ เสียแล้วก็เสียไป
วันเวลาของเราที่เริ่มใหม่ สำคัญกว่า หากเธออยู่เคียงข้างฉัน


 

[FOAM]

ชอบตอนนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก



ในที่สุดก็ดีกันแล้วววววว



แต่.........


งานจะเข้าแล้วอ่ะเด่ะ ทั้งสองคน

สู้ๆ

[imon]

 

[z555z]

   ก๊ากกก แอบโดดเรียนมาอ่าน..


แล้วก้อไม่ผิดหวัง อัพด้วยแหละๆๆ 



รักพี่พากษ์จัง ... ยังไม่ได้อ่าน ไปอ่านก่อน




###

โอวววว อ่านแล้ว  ประทับใจ

ในที่สุดก้อดีกันนะ เย้ๆๆ

แอบมีฉากสยองขวัญญ เห็นเนื้อสีขาวเลยทีเดียว


  พี่พากย์ กะ พี่กูลิโกะ 555

[bixzz]

จะรีบจิ้มคุณพากย์เป็นคนแรกซะหน่อย...ไม่ทันแฮะ
ปลาบปลื้มกับตอนนี้จริงๆ   แต่ก็นะ...ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
รอติดตามต่อนะครับ...ขอ (แอบคุณกูลิโกะ)   คุณพากย์ 1 ทีเป็นการขอบคุณแล้วกันนะ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[astral]

พี่หมีทำซึ้งได้อีก โดดออกมาจากกองงานมาอ่านเลยนะ  

เพลงเพราะ แต่เน็ตห่วย โหลดไม่ขึ้นฮ่วย!

ที่จิงไม่อยากให้ซันเล่นตัวมากหรอก คนอ่านปวดตับ ดีแล้วที่กลับมาดีกันแล้ว ให้คะแนนพี่หมี (หรือเฮียพากย์ที่หลงป่าไป10ปีจนโกะมีสะมีใหม่555) 1000 แต้มเลย ซึ้งอ่ะ   เรื่องต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อไปนะ นึกว่าเจ้าสาวของซันคือแก้วซะอีก เฮ้ออออ

[EDICIUS]

>>> อั่ก!!!!! พี่พากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกษ์!!!!! 


เอาซะหยั่งกะดูหนัง ซึ้งมาก ได้อารมณ์มาก



Hey you. Look at me.

After you left, it ain't the same.

I'm not what I used to be.

It's hurt so much, you know?

I need you, always, all time...

[aisen]

ขอบคุณที่มาต่อ

แบบด่วน ไม่รอ

นาน อิอิ

รักไรเตอร์ เน้อ

[ben~ya]

ซึ้งจัง  

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

ดีกันแล้วอิๆ ขออย่าให้มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเลย

[YO DEA]

 


แอบซึ้งกับความรักของทั้ง 2 คน อาครับ


+1


ให้พี่พากษ์

[boboaje]

 


 ไม่ทัน      ........  โหยยยยยยยยย ใจร้าวซ้า   ......... น้ำตาแตกกันเป็นแถวเลย ......

..... พี่พากษ์เก็บกดจากไหนป่ะ ........

[MoOkRaPoOk]

 


อร๊ายยยยยยยยยยย
พี่พาร์กขา
ถูกใจน้องดาวเป็นที่สุด

อ่านตอนนี้แล้วน้องดาวอยากบอกว่า

.
.
.
.
.

..





นำพาค่ะ

นำพา





น้องดาวยังรอพี่พาร์กอยู่นะคะ

น้องดาวจะรอ

รอ
รอ จนกว่าเราจะได้กันค่ะ

[yasm]

ม่ายยยยยยยยยยยยยยย  ไม่ทันอีกแล้ววว



จิ้มไม่ทัน ทั้งๆที่เข้ามาเร็วแล้วน๊า


 


จะจิ้มอ่า จะจิ้ม



 "แต่จะไม่ยอมสละคนๆ นี้ไปอีกเป็นครั้งที่สองแน่"


กิ้ววววววว  กอดกันนานได้อีก  จูบกันไปจูบกันมา


โอ๊ยยยยยยยยย


 :กอด1:พี่พาก

คะแนนพี่พากนับถอยหลังเลย 321

[อิง]

พี่สวน อิงโดดอะ อ่านตอน 4 เลย 

เดี๋ยวค่อยย้อนกลับไปอ่านตอน 3 2 1 และก็ INTRO อ่านแบบย้อนขึ้นดีมะ 

ตอนนี้น่ารักจังเลย เกือบจะไม่เศร้าแล้ว รักซันรักมาร์ชที่สุดเลย

ว่าแต่ว่า บ้านว่าที่เจ้าสาวซันอยู่ที่ไหน บอกพิกัดมา เดี๋ยวส่งระเบิดไปบอมเอง 

เป็นกำลังใจสำหรับตอนต่อไปนะคะ 

v
v
v

จุ๊บ ๆ และจิ้มน้องโซดาน้อย คืน อย่าลืมรับผิดชอบเค้าด้วยนะตัวเอง 

[sodamini]

^

^

จิ้มอิงๆๆๆๆๆๆ

 



ซึ้งอ่ะพี่พากย์


เห้อๆๆๆหลังจากรันทดมาหลายตอน


ถึงแม้ปัญหาที่ตามมาจะเพียบก้อเหอะ


 

[Eis]

โอ้ย... อ่านตอนนี้แล้ว อยากกอดพี่พากย์แน่นๆ จังเลยคร้าบบ ... น่ารักมากๆ  

บวกหนึ่งให้กับคนเขียนคนขยัน.. แล้วมาลงเพิ่มอีกนะครับ อย่ามีพลิกล๊อคอีกนะครับ ไม่งั้น.. หึ หึ  

[Pal]

ฟ้าหลังฝนย่อมงามเสมอ
แต่พายุอีกลูกกำลังจะมาหรือเปล่าหนอ
งานหมั้นจัดไปแล้ว  งานแต่งหร่ะ  ผู้หญิงที่แม่จัดไว้ให้ล่ะ
เฮ้อ  ลุ้นต่อไป  

[TARO]

 


ดีกันแล้วเนอะ

แต่ปัญหา?????????

 

[K2KARN]

เรื่องยุ่งเรื่องแรกผ่านไป
รักสามารถฝ่าฟันได้ทุกอย่าง 





ยิ้มทั้งน้ำตา ถึงดีกันแล้วก้ยังซึ้งอยู่ดี 
แต่เรื่องนั้น ว่ากันอีกที = = ตอนนี้กำลังแฮปปี้ 

[โมชิ]

 ...หนามแหลมกองอยู่รอบตัวนายมาร์ชและนายซันที่บรรจงทำไว้เอง...คงต้องให้น้องแก้วพาน้องนางแหวกพงหนามเข้ามาเจอเห็นแล้วต้องเดินถอยหลังจากไปเอง...


*** รึ จะแหวกพงหนามเข้ามาชิงตัวนายซันหว่า ***

[||WiTHOuT_YoU||]

 
 
หวานๆ คืนดีกันแล้ว
แต่...มันจะเกิดอะไรขึ้นอีกหละเนี่ย
หลังพายุสงบจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกเปล่าเนี่ย

[Simply Blue]

เรื่องวุ่นๆๆ มันเพิ่งจะเริ่มขึ้นใช่ไหม....

เขียนบรรยายได้ลึกซึ่งมากๆๆๆเลยอ่ะ  น้ำตาแทบแตก ฮือ ฮือ...

เลือกเพลงได้เข้ากันมากๆๆๆ  คนแต่งเพลงนี้เค้ามีความหลังที่น่าประทับใจมากๆๆ กลับการหนีออกจากบ้านเมื่อสมัยยังเด็ก แล้ววันที่กลับบ้าน พ่อไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่บอกว่า "อย่าไปไหนอีกนะ"  โคตะระ เศร้า.....

[ranny]

เฮ้อ!!


ดีกันแล้ว

คราวนี้มีปัญหาอะไรก็  ฝ่าฟันไปด้วยกันเน้อ

 


(เดี๋ยวอิคนเขียน ต้องหาเรื่องมาทำให้เครียดอีกแน่ๆ) 

[kurugmin]

ชิหาย  น้ำตาไหล
อะไรฟระนี่
ตั้งกะอ่านเรื่องนี้มาไม่เคยเลยอ่ะ
แต่ตอนนี้มัน  กระแทกจิต ปวดใจ  ไม่มีเหตุผล

ที่จริงมันต้องแฮบปี้ชะมะ
แล้วมัยตรูบ่อแตกซะงั้น


ความรู้สึกแสนประทับทรวงครั้งนี้  ยกให้พี่พากย์

+1 เลยครับ

[FÂntastic 1st™]

                                                      น้ำตาไหล <อีกรอบ>

                                                แต่รอบนี้เป็นน้ำตาของความปลื้มใจ

                                                             
                       
                                                  คนเขียน >>> Sadism จิงๆ

                                                             

[Namehoto]

ทำไมช่วงนี้แต่ละเรื่องยังกะแข่งกันดราม่า

โฮ เหนื่อยนะ แต่ชอบบบบบบบบบบบบบ