หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...

[y_love]

เฮียพากกกกกกกกกกกกกษ์

อยากอ่านใจจะขาดรอนๆแล้วค่ะ เอิ้กกกก

ก่อนที่จะไม่อยู่หลายวัน ขออ่านก่อนไปเที่ยวหน่อยนะค้าบบบบบบ

ให้กำลังใจก่อนเอามาลงเนาะ

คิดถึงพี่กุลิโก๊ะเนาะ ไม่เข้ามานานแล้วอ่ะ กอดแน่นๆทีนึงได้ป่ะค้าบบบ

[fellow]

พี่พากกกษ์ กำลังตามอ่านอยู่

เกือบทันล่ะ

สู้ๆๆจ้า

[Haney]

Part 8



‘พี่แดน!!’


ผมลืมตาโพลงด้วยความตกใจ  รีบผละตัวซันออกทันที  ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก… แบบเดียวกับคนตรงหน้าที่ยืนห่างออกไปไม่มาก  

‘พ..พี่แดน  เข้ามาในห้องผมได้ยังไง’  

‘… หึ เรื่องนั้นมันไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่พี่เห็นหรอกมั้ง  มาร์ช… นี่มันอะไรกัน!’  เสียงอีกฝ่ายดูกระชากเค้นหาความจริง  ผมได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่รู้ว่าจะบอกไปว่าอะไร  จะแก้ตัวก็ใช่เรื่อง  เพราะพี่แดนคงเห็นเต็มตาแล้วจากคำถามนั่น… แถมไอ้มือที่กุมมือผมอยู่แน่นนี่อีก  ปฏิเสธไปคงไร้ผล

‘คือ… ’

‘อธิบายให้พี่ฟังเลยนะ ว่านี่มันอะไร!’  ผมอ้าปากค้าง… ทำไงดี ทำไงดี…

‘พี่แดน คือ…’

ก่อนที่ผมจะได้ทันอธิบายหรือหาคำแก้ตัวอะไร  พี่แดนก็เดินเข้ามากระชากตัวผมออกไปจากแขนไอ้ซันทันที  …ดูท่าไอ้บ้าของผมมันจะตกใจไม่น้อย  จึงเข้ามาจะดึงตัวผมกลับ  แต่ทว่า…


‘มึงออกไปเดี๋ยวนี้!’  พี่แดนยกมือที่เหลืออีกข้างขึ้นผลักอกซัน…  

‘คุณนั่นแหล่ะที่ต้องออกไป นี่มันที่ส่วนตัวก็ยังอุตส่าห์บุกรุกเข้ามา  ถือว่าเป็นพี่น้องกันแล้วทำได้ทุกเรื่องรึไงหะ!’  ไอ้ซันโต้กลับ ปัดมือพี่แดนออก

‘หุบปากไอ้สัตว์! อย่างน้อยกูก็มีสิทธิ์มากกว่ามึงละกัน!’ ทั้งคู่ต่อปากต่อคำกันอย่างดุเดือดโดยที่ผมหาทางแทรกเข้าไปไม่ได้… ได้แต่คอยดึงตัวพี่แดนที่ง้างหมัดเตรียมตัวมีเรื่องเอาไว้ไม่ให้เข้าใกล้อีกฝ่าย

‘สิทธิ์อะไรของคุณ… สิทธิ์ในการก้าวก่ายชีวิตน้องตัวเองอย่างงั้นเรอะ หึ’

‘ใช่! แล้วมึงเป็นใคร!... กะอีแค่เพื่อน  รู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว  หรือว่า… แค่คู่นอน’  คนพูดยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน  ส่งสายตาดูถูกให้คู่กรณี

‘พี่แดน!’  ส่วนผมได้แต่อึ้ง… พอมาคิด พี่แดนจะพูดแบบนี้ก็ไม่แปลก  เพราะเมื่อก่อนผมเปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น  บางทีมีเรื่องพี่แดนก็เป็นคนที่มาจัดการเคลียร์ทุกอย่างให้… แต่กับคนๆ นี้… มันไม่ใช่

‘พูดอะไรระวังปากบ้างนะ’  ไอ้ซัน… กัดฟันแน่น





ผมเห็นแบบนั้นท่าจะไม่ดีแล้วแน่ๆ  เพราะผมเองก็คงไม่สามารถต้านทานแรงของพี่แดนไหว  เห็นอย่างนี้  พี่แดนก็สูงกว่าไอ้ซันอีกครับ  แล้วลองคิดดู… ถ้าสองคนนี้มีเรื่องกันขึ้นมา  มีหวังมีแต่เละกับเละ  เตรียมเรียกปอเต๊กตึ้งได้เลย  

‘พี่แดน  เราไปคุยกันในห้องดีกว่า’  ผมใช้สายตาและน้ำเสียงหนักแน่นปรามอีกฝ่ายไว้  พร้อมกับออกแรงดึงแขนพี่แดนไปที่ห้องนอนผม  … ส่วนไอ้ซัน ทำท่าว่าจะเดินตามมาห้าม แต่ผมหันไปบอกว่าแป๊บเดียว  มันบอกว่า ‘มีอะไรก็ให้ตะโกนบอก’  พี่แดนทำเสียง หึ ในลำคอแล้วยิ้มเหยียด  ไอ้ซันจึงทำท่าฮึดฮัดแล้วเดินกระแทกเท้าไปนั่งลงบนโซฟาตัวยาว  


ผมปล่อยมือพี่แดน  แล้วเดินนำมาที่ห้องนอน  …เขาเดินตามมา  ผมชะเง้อออกไปมองไอ้ซันอีกที… มันก็มองตอบกลับมาครับ  ผมยิ้มให้ทีนึง  ประมาณว่า ‘ไม่เป็นไร’ …ประตูปิดลงเบาๆ




‘เอาล่ะ  พูดมามาร์ช …พูดออกมาให้หมด’  

‘เฮ้อออ…’  ผมถอนหายใจเสียงดัง ยิ่งเห็นอีกฝ่ายหันมาทำตาเขียวใส่ ยิ่งรู้สึกจุก… จะให้พูดอะไร?

‘เร็ว’

‘ครับๆ… ก็เมื่อกี้..ซัน  เอ่อ…คือ  พวกเรา’

‘คู่นอนคนใหม่รึไง’

‘เฮ้ย! ไม่ใช่นะพี่แดน คือ… ’  ผมพยายามหาคำพูดที่มันดูดี  ไม่กระทบกระเทือนทั้งตัวผมและคนที่คนๆ นี้คิดว่าเป็นคู่นอน

‘งั้นอะไร? แล้วจะให้พี่คิดว่าเป็นอะไร? จูบกันซะขนาดนั้น  นี่ถ้าพี่ไม่มารออยู่ที่ห้อง คงนอนกันไปแล้วใช่มั้ย!?’  พี่แดนขึ้นเสียงดังจนผมตกใจ… และแน่นอนว่าไอ้คนข้างนอกต้องได้ยินแน่ๆ

‘พี่แดน! พี่พูดแบบนี้ไม่ได้นะ… แล้วการที่ผมจะนอนกับใคร จะ…รักกับใคร  มันก็เป็นเรื่องของผม!’

‘อ๋ออออ… ใช่สิ  เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งแล้วนี่  ไม่ต้องการไอ้พี่โง่ๆ คนนี้แล้ว… ไม่เห็นหัวไอ้คนๆ นี้แล้วใช่มั้ย!’  ผมรู้สึกปวดใจ.. ทำไมทุกเรื่องมันดูเลวร้าย สุมเข้ามา… นี่มันชักจะไปกันใหญ่แล้ว

‘มะ… มันไม่ใช่อย่างนั้น ใจเย็นๆ สิพี่แดน’

‘จะให้พี่เย็นอยู่ได้ไง  ในเมื่อพี่เห็นกับตาว่าน้องตัวเองไปจูบกับผู้ชายที่ไหนไม่รู้… ผู้ชาย! มาร์ช! พี่ยอมมาเยอะ  พี่เห็นมาเยอะ  เมื่อก่อนเราก็เพลย์บอยซะขนาดนั้น  นอนกับผู้หญิงเป็นว่าเล่น… แต่นี่ทำไม  กับผู้ชาย! ไอ้หอกนั่นมันมีดีตรงไหนหะ!’  

‘ผม…’

‘บอกพี่มามาร์ช!’

‘ผมไม่รู้! ผมไม่รู้ทั้งนั้น!’

‘ถ้างั้นก็เลิกคบกับมันซะ… มาร์ช… ยังทันนะ  พี่รู้  พี่รู้ว่ามันเป็นแค่ชั่ววูบ ใช่มั้ย…  ไม่เป็นไรๆ’

พี่แดนเดินเขามาประชิดผม  แล้วดึงผมเข้าไปกอด  ลูบหัวเบาๆ อย่างที่เคยทำให้ผมสมัยก่อน… เวลามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ  คนๆ นี้มักจะเป็นที่พึ่งอันดับแรกสำหรับผมเสมอ  … ก่อนคนในครอบครัวเสียอีก  … แต่ทว่าครั้งนี้  เรื่องนี้… ผมยอมไม่ได้จริงๆ  มันไม่ใช่…

‘ไม่พี่แดน… ไม่ใช่ชั่ววูบ’

‘หมายความว่าไง?’  เสียงอีกฝ่ายแข็งขึ้นมาทันใด  ดึงผมออกจากอ้อมแขน  แล้วจ้องเขม็ง…

‘ถ้า… มันเป็นเพียงชั่ววูบ  ผมคงไม่กลับมาที่นี่อีกครั้ง’  พี่แดน…อย่าว่าผมเลยนะ’

‘มาร์ช… อย่าบอกนะว่าที่แอบหนีพี่กลับมานี้ก็เพราะ…’

‘ครับ’  ผมพยักหน้า  ‘ผม … ผมชอบซัน’  



ในที่สุดก็พูดออกไป… เฮ้อออ รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก  นี่เป็นคำแรก คนแรกที่ผมสารภาพความรู้สึกตัวเองออกมาแบบนี้  แต่ในขณะที่ผมรู้สึกสบายใจอยู่นั้น  อีกฝ่ายกลับแผ่บรรยากาศทมึงถึงออกมาอย่างชัดเจน… คิ้วเข้มขมวดแน่น  พร้อมกับกรามที่โดนบดเบียดจนนูนเด่น…

‘พี่ให้โอกาสอีกครั้ง… บอกมาว่ามาร์ชไม่ได้ชอบมัน’  พี่แดนบีบต้นแขนทั้งสองข้างผมจนเจ็บ…

‘พี่แดน  อย่าบังคับผมเลย… ยังไง… ผมก็ชอบมัน’


ผมพยายามหาเหตุผลอธิบายให้อีกฝ่ายฟัง  แต่ไม่ทันไร… กลับรู้สึกเจ็บหลังอย่างแรง  ผม…โดนกระแทกเข้ากับผนังห้อง  มือทั้งสองถูกยึดขึ้นติดกับแนบกับมือใหญ่  ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง… โดยมีหน้าที่คุ้นเคยของอีกฝ่ายเต็มเบ้าตา

‘ทำไม…มาร์ช  พี่ทนมาตลอด  พี่ยอมให้มาร์ชไปนอนกับอีตัวที่ไหนไม่รู้… เพราะว่าพี่เป็นพี่  เพราะเป็นพี่ยังไงล่ะ! รู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์เข้าไปห้าม! ได้แต่เตือน  ได้แต่พยายามบอกทางอ้อม  ห้าม ข่มใจตัวเองมาตลอด  … ดูแลอยู่ห่างๆ… แล้วนี่ทำไม!’

‘พ..พี่แดน ผม…ผมขอโทษ  ผมไม่ได้ตั้งใจ…’  ผมได้แต่ส่ายหน้า  มองด้วยความกลัว… พี่แดนต้องเสียใจอยู่แล้วสินะ  ก็สนิทกันมาขนาดนี้  คงไม่มีพี่คนไหนอยากให้น้องเป็นเกย์.. มีแฟนเป็นผู้ชาย  ผมกำลังจะพูดต่อ  … บอกว่าขอโทษ  ขอโทษที่ทำให้พี่ผิดหวัง  แต่ทว่า…

‘กูดูแลทะนุถนอมมาตลอด  แล้วไอ้เหี้ยนั่นมาจากไหน! มันเป็นใคร  มีสิทธิ์อะไรมาคาบไปแดก!’  ผมถึงกับอ้าปากเหวอ… ตกใจ ไปหลายวินาที…

‘ม…หมายความว่าไง…พี่  อื้ออออ’




ก่อนที่จะได้ถามอะไร  ผมก็ถูกอีกฝ่ายก้มหน้าลงมาประกบปากอย่างรุนแรงจนปวดไปหมด… ผมปิดปากแน่น… ไม่ให้ลิ้นเข้ามาได้  แต่ก็ไร้ประโยชน์  เมื่อโดนรุกเร้าอย่างรวดเร็ว และอาศัยทีเผลอที่ผมพยายามเบือนหน้าหนีมาจับคางเอาไว้…บีบแน่น  จนต้องอ้าปากตาม

‘อึก…ปล่อย…พี่แดน! ปล่อย..!’

‘ทำไม  ทีแบบนี้ทำเป็นรังเกียจหือ… ทีกับไอ้เชี่ยนั่นล่ะเห็นจูบกันเอา จูบกันเอา’  พี่แดนพูดอย่างเยาะเย้ย.. พร้อมกับยังคลอเคลียอยู่ที่ปากผมไม่หยุด

‘พี่แดน ไม่เอา ปล่อย อืออ’  ผมพยายามทั้งดิ้น ทั้งเตะให้หลุดจากการจับกุมของอีกฝ่าย  แต่มันก็ดูไร้ผล  เพราะแรงที่เหนือกว่าบวกกับอารมณ์ตกใจของตัวเองทำให้ทำอะไรไม่ค่อยถูก…

‘ทำไม  ทำไม  ทำไมมาร์ช…พี่รักมาร์ชนะ  พี่รักมาร์ชมาตลอด… ทำไมต้องเป็นมัน’  




อึ้ง…ระคนตกใจ  ได้แต่งงกับคำพูดอีกฝ่าย  รัก… รักงั้นเหรอ  หมายความว่าไง ทำไม?... ไม่จริงใช่มั้ย  พี่แดน  พี่ที่คอยดูแล  คอยห่วงใย… คนที่เมื่อก่อนคิดว่าเป็นคนเดียวในโลกที่สามารถพึ่งพาได้  แล้วนี่อะไร  นี่อะไร…

ผมโดยผลักให้ถอยหลังไปเรื่อยจนล้มลงกับเตียง  แขนใหญ่นั่นกดไม่ให้ดิ้น…  โดยที่ปากก็ยังประกบกับผมอย่างรุนแรงจนแทบร้องออกเสียงไม่ได้  ผมพยายามยกขาขึ้นถีบเป้าหมายเพื่อให้ดิ้นหลุด  แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะโดนขาอีกฝ่ายกดทับลงมาจนเจ็บระบม  มือสองข้างถูกจับกุมไว้เหนือหัวแน่น  …นั่นยังไม่เท่าไหร่  ไม่เท่ากับสายตาคู่นั้น…ที่จ้องลงมาที่คนข้างล่าง… ไม่ใช่  นี่ไม่ใช่พี่คนที่ผมรู้จัก  คนที่ผมรัก  และนับถือ…

‘พี่แดน…ปล่อยเถอะ  พี่  อย่าทำแบบนี้เลย’

‘ทำไมมาร์ช…พี่รักมาร์ชนะ  รัก  รักมาตลอด  …มาร์ชก็รักพี่ไม่ใช่เหรอ  ใช่มั้ย’  พี่แดนละออกจากผมมาพูด  แล้วส่งสายตากึ่งเศร้ากึ่งเว้าวอนมาให้  …

‘ผมรักพี่…ใช่ รักพี่’

‘จริงนะ  จริงนะมาร์ช  มาร์ชรักพี่นะ’  

‘แต่รักแบบพี่น้อง… ผมเคารพพี่มาเสมอนะพี่แดน  ผม…ไม่ได้รักพี่แบบนั้น…ปล่อยผมเถอะ’


ตอนแรกผมตั้งใจจะพูดแบบที่คิด… ถ้าพูดออกไป  คงทำให้อีกฝ่ายเข้าใจอะไรได้ดีขึ้น  แต่ตอนนี้ …ผมคงคิดผิด  เพราะข้อมือที่ถูกรวบไว้นั้นโดนบีบแน่นจนแทบขาด…  อีกทั้งสายตาดุร้ายที่จ้องมองลงมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อนั่นอีก…

‘หึ ถ้าอย่างงั้น …ก็จะทำให้รักแบบอื่น’  


ไม่ทันสิ้นเสียง…ผมก็โดนจู่โจมอีกครั้ง  คราวนี้ทุกส่วนในร่างกายถูกตรึงไว้แน่นและนานจนหมดแรงต่อต้าน… ไม่เอานะ  ไม่ใช่  มันต้องไม่ใช่แบบนี้… ผมพยายามตะโกนเสียงดังให้ได้ยินไปถึงคนข้างนอก… แต่ก็โดนมือใหญ่ยกขึ้นมาปิดปากแน่น… ไรหนวดสากๆ เริ่มไซร้ไปตามซอกคอ…  ตอนแรกไม่แน่ใจว่าสิ่งที่พี่แดนทำคือความรัก ความต้องการแน่หรือ  หรือเพราะความโกรธ? …  แต่แล้ว  ผมก็รู้สึกมั่นใจเสียทีว่าพี่คนนี้  ไม่ได้คิดกับผมแบบน้องแล้ว  เพราะสัดส่วนที่แข็งขืนใต้ผ้าหนาของกางเกงเสือกไสไปกับต้นขาผมอย่างเห็นได้ชัด…



ไม่จริงใช่มั้ย…



สิ่งเดียวที่ผมอยากทำตอนนี้คือ…คืออะไร?  ร้องไห้เหรอ  ไม่ใช่… มันไม่ใช่ความรู้สึกนั้น  เสียใจ?  ใช่  เสียใจ  และมากที่สุดคือ ‘ผิดหวัง’ ….

‘อือ อื้ออออ’  ผมดิ้น…ดิ้นแล้วดิ้นอีก  ยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บ…  ในหัวตอนนี้โล่ง ว่างเปล่า…ทำไงดี  ทำไงดี  ผมหลับตา  ไม่อยากมองคนตรงหน้าแม้แต่ซักวินาทีเดียว  มันมองไม่ลง  ไม่ใช่… คนนี้ไม่ใช่คนที่ผมรู้จัก  กลัว…  ในชั่วขณะที่คิดว่า  โดนข่มขืนมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ไม่เอาแล้ว  ไม่ไหวแล้ว  


ผมไม่มีอารมณ์ร่วมกับอีกฝ่ายเลยสักนิด  แม้ว่าจะรู้สึกตามมือสากที่ลากสัมผัสไปตามตัว  และส่วนล่างของตัวเอง… ที่เหลืออยู่มีแต่ความขยะแขยง… ไม่เหมือน  ไม่ใช่ไม่เหมือนแต่แตกต่างกันอย่าสิ้นเชิงเลยต่างหาก.. กับสัมผัสนั้น  มือนั้น… ผิวกายนั้น  และกลิ่นไอความอบอุ่นจากร่างกายนั้น

ไม่เอา… ไม่ต้องการแบบนี้  ที่ต้องการ…ตอนนี้  มีเพียงอย่างเดียว


















‘ซัน!’


ผมมารู้ตัวอีกทีเมื่อปากหลุดจากการรัดกุมของมือใหญ่เพราะได้ยินเสียงตัวเองที่ตะโกนลอดออกมาได้…  สายตามองไปที่ร่างของพี่แดนที่ตอนนี้ล้มลงจากเตียงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้นเรียบร้อยแล้ว…

‘โอยย..’  เสียงคนๆ นั้นร้องครวญ  มือกุมศีรษะตัวเองที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด  

‘มาร์ช…ไม่เป็นไรนะ’  

‘อ…อืม’  ผมโดนดึงเข้าไปกอด…ลูบหัวลูบหลังราวกับกำลังจะปลอบประโลมให้หายตกใจ…  ตอนแรกที่เหมือนหัวใจจะเต้นจนหลุดออกมาจากหน้าอก ราวกับจะขาดใจตายเสียให้ได้  แต่เพียงแค่ได้ยินเสียงนี้… กลิ่นอุ่นอันแสนคุ้นเคยจากคนๆ นี้.. กลับให้สงบลงอีกครั้งได้รวดเร็วอย่างน่าประหลาด  

‘โธ่เว้ย!’  อีกฝ่ายร้องอย่างหัวเสียเมื่อเห็นเสื้อผ้าที่ยับยู่แทบจะฉีกออกจากกันของผม… แล้วยังรอยจูบสีแดงสดตามซอกคอ และหน้าอกนี่อีก…  มืออุ่นนั่นเอื้อมมาปิดเสื้อให้ผม  แล้วเดินตรงเข้าไป ยกเท้าขึ้นหมายจะกระทืบซ้ำคนที่นอนดิ้นอยู่กับพื้นให้แหลก

‘อย่าซัน!’ ผมรีบเข้าไปดึงตัวห้ามมันไว้… ค่อยยังชั่วหน่อย  เพราะไอ้ซันไม่ได้ตัวใหญ่มากขนาดพี่แดน  ทำให้ผมยังพอมีแรงห้ามมันไหว  ….ถึงมันจะกร่นด่าอย่างโมโหก็เถอะ  



ผมรีบตรงเข้าไปดูคนที่นอนอยู่กับพื้น…เลือดโทรมใบหน้า

‘พี่แดน…พี่แดน  เป็นอะไรมั้ย’  รู้ว่ามันเป็นคำถามโง่ๆ เพราะดูก็รู้ว่าเป็นอะไร… หัวแตกซะยับขนาดนี้

‘โอยยย มึง!’  พี่แดนยังคงยกมืออีกข้างที่ไม่ได้ปิดแผลขึ้นมาชี้หน้าซันอย่างเคืองแค้น…ผมหันไปมองสิ่งที่วางอยู่ข้างๆ… โคมไฟที่แตกกระจาย… น..นี่ไอ้ซันใช้โคมไฟฟาดหัวพี่แดน!?

‘พี่แดน ไปโรงพยาบาลก่อน เลือดไหลใหญ่แล้ว!’  ผมบอกอีกฝ่าย  โดยพยายามพยุงให้ลุกขึ้น

‘ปล่อย! ไม่ต้องมายุ่ง! รักกันมากนักก็ไปให้พ้น!’

‘เออ กูไปแน่’  

เสียงสุดท้ายนี่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครครับ… เจ้าของเสียงพูดพร้อมกับกัดฟันแน่น  ดึงตัวผมออกจากห้องนั้นทันที  

‘เดี๋ยวซัน  พาพี่แดนไปโรงพยาบาลก่อน!’  ผมขืนตัวไว้… จะเดินกลับไปที่ห้องอีกครั้ง

‘จะไปยุ่งกับมันทำไม! มันจะปล้ำมึงนะ!’  

‘แต่เค้าก็เป็นพี่กู!......ซัน  กูปล่อยพี่กูไว้แบบนั้นไม่ได้…’  อีกฝ่ายมองตาผมนิ่ง…ก่อนจะสบถอย่างขัดใจ แล้วคลายมือลง

‘ก็ได้…’



ผมรีบเดินกลับเข้าไปอีกที  ก็เห็นพี่แดนนอนนิ่งอยู่แบบนั้น  มือยังกุมหัวเปื้อนเลือดตัวเองอยู่… มันไหลออกมามากจนผมใจหาย

‘พี่แดน  ไปโรงพยาบาล’  ผมดึงตัวอีกฝ่ายขึ้นมา  แล้วยกขึ้นพาดบ่าตัวเอง…มันง่ายกว่าที่คิด  เพราะพี่แดนเองก็ไม่ได้ดิ้นขัดขืนแบบตอนแรก  แต่กลับลุกตามอย่างว่าง่าย

‘มาร์ช…’

‘ครับ’  ผมพยุงอีกฝ่ายเดินออกมาจากห้อง…พี่แดนชำเลืองมองไอ้คนที่ยืนเก๊กกอดอก  ไม่มาช่วยครู่หนึ่ง

‘พี่ขอโทษ’  





ผมไม่พูดอะไร  แต่ยิ้มกลับให้… หันไปบอกไอ้ซันให้มาช่วยกัน  แต่พี่แดนบอกไม่ต้องเดินเองได้  พวกเราจึงมาที่รถ  แล้วไปโรงพยาบาล



***TBC


  ทุกคน

[sodamini]

^

^

ซวกเฮียด้วย


ไอ้แดนไอ้โคตรสารเลววววววววววววววววววววววว

โชคดีนะที่ซันเข้ามาฟาดหัวช่วยตัวประกันทัน

ถ้าไม่ทันม่ายอยากจะคิดเล้ยยย

น่าจะปล่อยให้มันนอนจมกองเลือดไป

มาร์ชอย่าไปใจอ่อนกับมันดิๆๆๆๆ....ม่ายยอมน๊าาาแค่ขอโทดก็ไม่หายหรอก


ป๋อหล่อ..ขอบคุณพี่พากน๊าคะ ตามสัญญาไม่เอาไฟลนก้นพี่แล้ว

[power**]

ุู^

^^

^^^

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

มาต่อแร้นนนนน

จิ้มไว้


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ม่ายยยยยยยยยยยยย ไอ้แดนนนนนนนนนนน อ้ายบร้าาาาาาาาาาา

แกร มาทำน้องมาร์ช ช้้านนนนนนนนน แกรตายยยยยยยยยยยยยยยยย

โฮฮฮฮฮฮฮฮออ น้องมาร์ช ยังไปทำดีกับมันอีก โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

ม่ายเป็นไร พอมันหาย ส่งมาทางพี่นี่ หุหุหุหุหุหุหุหุหุหุ 

รักซัน + มาร์ช

รัีกพากย์ + โกะ (เกี่ยวม๊ายยยยยยยย)

----
จ๊ากกกกกกกก

กระซวก คืน ทะลุน้องเอ ปายถึง เพ่พากย์

v

v

[juuuno99]

โฮกกกกกกก น้องมาร์ช เกือบไปแล้วไหมละ


ไม่ต้องไปทำดีกับไอ้คุณแดนเลย

ที่จริงปล่อยมันให้จมกองเลือดตายไปเลย  โฮะๆ





กระซวกกลับ พี่พากษ์



v
v
v
v

[Haney]

^
^

ซวกคืน ทะลุเอ มน นน ถึงหนูโซดาเบียร์สิงห์ 





กระโดดทับบิ๊ก ย๊ากกก 5555
ดูด้วยๆ

V
V

[bixzz]

เย้ เย้ เย้...คุณพากย์มาแล้ววววว  
มาจิ้มจองที่ไว้ก่อน แล้วจะรีบกลับมาอ่านนะครับ
(ขอดูสุริวิภาก่อนนิดนึง ชอบคุณอู้ ดีไซเนอร์ที่มาออกรายการมากๆๆๆ)

  กอดคุณพากย์ คุณโก๊ะ ซัน มาร์ช

[111_1]

 

คิดว่าซันช่วยไม่ทัน

ใจหายโม้ด

[phung]

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

ไอเลวพี่แดน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

พี่ซันขออีก

กระทืบมานนนนนนนนนนนนนน

(โฮฮฮฮ เรื่องนี้ทำให้เรากลายเป็นคนโหดร้าย)

[Underground]

เย้ มาแล้ว

[zandwizz]

ว่าแล้วเชียว

ชิส์

[k_aluvis]

กรี๊ดด กรี๊ดดด เพ่พากย์มาแร้ววว

มาจองไว้ก่อนฮะ เด๋วมาอ่าน

 

[y_love]

เฮียพากษ์ค้าบบบบ

ขอบคุณค้าบบบบบ

มาร์ชชช เกือบไปแล้วมั้ยนั่น

ดีนะที่ซันได้ยินเสียงตะโกนน มะงั้น โอวว มะอยากจะคิดเลยยยยย

เฮียพากษ์คนดีที่หนึ่งเลยยยยย

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[K2KARN]

พระเอกมาช่วยแล้ว 
ทีนี้มาร์ชรู้แล้วสิว่าพี่แดนหวังอะไร หึหึหึ *




แต่ก็น๊ะ ,, ดีแล้วที่ซันมาทัน

[va_yu]

แวะมาอ่านก่อนนอน....ขอบคุณค่ะ

[Millet]

เป็นพี่น้องกัน เค้าไม่ทำงี้หรอก

จำไว้เลยยยยยยยยยย

ไอ่พี่แดน.............-*- สาดดดดด(ขอด่าหน่อย)

[maabbdo]

อืม  พี่แดน

พี่สนิท คิดไม่ซื่อ

 

[cassper_W]

น่าจะยำสามกรอบบบบไปเลยยยยยย

โคมไฟไม่พอมั่ง   รับเซรามิคด้วยไหมมมมม   หึหึ

[senli_87]

พี่พากย์มาแล้ว เย้ๆๆ

ไอ่พี่แดน ชั้นเกลียดแก!!
แต่ก็เข้าใจมาร์ชนะคะ ยังไงก็เป็นพี่น้องกัน
และดูแลมาร์ชดีมาตลอด ก็ต้องห่วงใยกันบ้างเป็นธรรมดา
ซันก็พามันไปโรงพยาบาลอ่ะดีแล้ว
เกิดตายขึ้นมา ซันจะเดือดร้อน(สรุปเป็นห่วงซันนั่นเอง)

[ranny]

ซัน

ตึ๊บมันอีก  

เค้าเคืองนะเนี่ย

ไอ้พี่เดนนรก

[arjinn]

อ่านแล้วใจเต้นแรงมาก

กลัวบรรทัดต่อไป
กลัวมาก
กลัวมาร์ชจะโดนจริงๆ
กลัวซันจะมาช่วยไม่ทัน


แต่ก้อขัดใจ พี่แบบนี้ ไมต้องไปดีกับมันอีก
ถ้าเสร็จมัน จะรู้สึกยังไง จะยังยิ้มมั๊ย

แล้วซันล่ะ ซันจะรู้สึกยังไง
พี่มาทำกับคนที่เขารักแบบนี้


เหนื่อย!!!!

เย็บแผลเสร็จ อิพี่เฮ็งซวยก้อกลับไปเลยนะ
ไม่ต้องพาเค้าไปทานข้าวอีกล่ะ
พอเหอะ....


 

[GajonG]

เอร่อ จะว่าไปไอ้พี่แดนมันก็น่าสงสารน้า
คงเฝ้ามานาน มันคงผูกพัน จนแยกไม่ออกว่ารักแบบไหนมั้ง (เสมือนจะเข้าใจ)

ขอบคุณขร๊า หม่วนมากเรย

[krappom]

ไอ้เราก็ลุ้นอยู่ว่าซันมันจะเข้ามาตอนไหน
เห็นนานเหลือเกิน
นึกว่าจะรอจนมาร์ชโดนปล้ำเรียบร้อยแล้วค่อยมา
 

[Cloud~]

นึกว่าจะไม่รอด ซะแล้ว

 :angry2:ไอ่พี่แดน  แกกล้ามากเลยนะ

ที่ทำแบบนี้ 

[pupper]

ว่าแล้วพี่รักหักเหลี่ยมโหด ถึงได้แหม่งกับไอ้พี่แดนมาตั้งแต่ภาคแล้ว
เป็นไปตามคาดจริงๆ แต่ก็ดีที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แก้ว แต่ก็อยากที่จะจัดการ
แล้วมันจะเป็นไปยังไง

[StillLoveThem]

ดีนะพระเอกอยู่ด้วยไม่งั้นละเสร็จแน่ๆๆมาร์ชเอ๊ย

พี่มันไม่คิดว่าเป็นน้องแล้ว มันจะเอาน้องทำเมีย

โดนโคมไฟเข้าไปเป็นไงล่ะ หมอจะรับเย็บไหมเนี่ย

หนุกจัง รอตอนต่อไปนะจ๊ะอย่าหายไปนานละ

[Glucose]

หีหึ...

นายแดนพูดดีด้วย แบบนี้ สงสัยต้องมีแผนอะไรแน่ๆเลย...

อิอิ.. อุปสรรคมากมายเจงๆเลย

 

[Ryze]

พี่เรา เผาเรื่องเสียแร้วววว



กะเลี้ยงต้อยนี่หว่า~
โห่ แผนดี แต่ โดน มคปด. น่าสงสาร

จึ้ๆๆ