หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...

[MoOkRaPoOk]

อร๊ายยยยยยย

น้องดาวรักพี่พาร์กจังเลยค่ะ

เมื่อไหร่พี่พาร์กจะยอมตกเป็นของน้องดาวซักทีคะ

กรี๊ซซซซซซซซซซซซซ

[senli_87]

ไอ่พี่แดน...พี่น้องแบบไหนเค้าทำกันแบบนี้ฮะ
ทำให้มาร์ชเสียความรู้สึก อุตส่าห์หลงไว้ใจ อภัยให้ไม่ได้
รอพี่พากย์มาต่อ 9.2 ค่ะ

[kurugmin]

ตอน 9.1 ยาวสมคำร่ำลือ
อ่านจนตาลายเลยอ่ะ
 

[NuPaTT]

 








รอนะคระ

[l3iZal2l2e]

*เงยหน้าดูชื่อตอน*

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
จะเป็น 9.1 ทำม๊ายยยยยยยย
แร้วเมื่อไหร่ 9.2 จะมาเนี่ยยยยย
 

มาต่อเร็วหรือต่อช้า เค้าว่ากันว่ามันแปรผันตรงกับความหล่อนะพี่พาก
ต่อเร็ว = โคดหล่อ
ต่อช้า = ......

แต่เหมือนๆจะได้คำตอบแร้วนะ

[Ozaru]

 



ซับน้ำตาให้มาร์ชค่ะ



 

[Haney]

^
^

มาต่อเร็วหรือต่อช้า เค้าว่ากันว่ามันแปรผันตรงกับความหล่อนะพี่พาก
ต่อเร็ว = โคดหล่อ
ต่อช้า = ......โคดดดดดพ่อโคดดดแม่หล่อออออไม่บันยะบันยัง

(เติมให้  )

***



Part 9.2



‘ทำไม…พี่ต้องรักผมด้วย’


คำถามนี้เล่นเอาทุกฝ่ายเงียบงันไปชั่วขณะ… ผมเห็นพี่แดนยืนนิ่ง  จนกระทั่ง…



‘แล้วทำไมมาร์ชต้องรักมันด้วย’ 

‘ผม..ผมไม่รู้’

‘แต่พี่รู้…  พี่รู้ทำไมพี่ถึงรักมาร์ช  ไอ้เด็กน้อยของพี่… รู้มั้ย  พี่เอ็นดูไอ้เด็กขี้แยที่เมื่อก่อนชอบนอนร้องไห้คนเดียวมากขนาดไหน  พี่อยากเข้าไปปลอบ  อยากปกป้อง  อยากดูแล… ร้องเพลงกล่อมเข้านอน แล้วรอจนหลับ… จำได้มั้ย  เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เด็กขี้แยกลายเป็นเด็กชอบหาเรื่อง  โยนเรื่องนู้นเรื่องนี้มาให้พี่ประจำ… แต่พี่ก็พร้อมจะดูแลจัดการ  พร้อมที่จะทำเพื่อน้องคนนี้ทุกอย่าง  เพราะพี่รัก…พี่รักมาร์ช  พี่รักมาร์ชมาตลอด  ได้ยินมั้ย พี่รักมาร์ช…อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ  พี่ขอโทษ  ยกโทษให้พี่เถอะนะ…’


ทุกอย่างที่อีกฝ่ายพูดมันเหมือนช่วยดึงภาพเก่าๆ ให้หมุนย้อนกลับเข้ามาในหัวสมอง… สมัยเด็ก สมัยเรียน สมัยไฮสคูล  มหาลัย…จนถึงเดี๋ยวนี้  ใช่… พี่แดนดูแลผมมาตลอดอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง… ดียิ่งกว่าบุพการีแท้จริงเสียอีกต่างหาก  …


‘มาร์ช… พี่รู้ว่ามันอาจเป็นไปไม่ได้  แต่พี่ขอร้องเพียงอย่างเดียว  ยกโทษให้พี่นะ’

‘พี่แดน… ’


ผมใช้สมองอย่างหนัก.. คิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ … เงยหน้าขึ้นมองร่างที่กำลังมองผมกลับเช่นกัน  ในสายคู่นั้นฉายแววเศร้าเจือความหวัง… ความหวังอันริบหรี่จากคนบางคน  จะให้ผมทำยังไง? จะให้ใจร้ายกับคนที่เคยดูแลผมมาตลอด 20 กว่าปีนี้ได้งั้นเหรอ  …ไม่รู้จริงๆ  ผมไม่รู้จะทำอย่างไร  ผมรู้สึกเหมือนกำลังหลงทาง  หลงอยู่ในเขาวงกตที่วกวน…  ทำไมต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย  ผมทำอะไรผิดงั้นเหรอ… แค่นี้มันยังหนักไม่พอใช่มั้ย  รู้…รู้ว่าส่วนหนึ่งที่มันยุ่งยากแบบนี้เพราะผมทำตัวเอง  แต่นี่ล่ะ?.. นี่ก็เพราะตัวผมด้วยรึเปล่า   นี่มันผิดที่ตัวผมสินะ?


แต่ในระหว่างที่กำลังสับสนอยู่นั้น  อยู่ๆ ก็รู้สึกถึงไออุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาจากมือ… อุ่นเข้าไปถึงข้างในหัวใจ  ผมก้มต่ำหันไปมองที่ต้นเหตุ…  มือที่กำลังกอบกุมมือของผมแน่น  มือข้างนี้…  ผมเชยหน้าตัวเองขึ้นมองตามมือ…. ลำแขน  ไหล่  และใบหน้าของคนข้างๆ…สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลส่งมายังผม…  และสลับกับมองคนที่ยืนตรงข้างไปอีกฝั่ง 

สองคนนี้เหมือนกัน… และต่างกัน 






‘อภัยให้พี่เถอะนะ’




ผมก้มลงมองมืออีกข้าง… ที่อีกฝ่ายจับไว้   หึหึ แปลกแหะ… ไม่รู้ทำไม  อยากหัวเราะออกมาดังๆ  แต่ก็รู้ว่ามันไม่เหมาะกับสถานการณ์ตอนนี้  แต่มันทนไม่ได้จริงๆ  ชีวิตกรูจะน้ำเน่าไปไหนฟะ  พ่อใจร้าย  แม่ป่วยไม่สบาย  พี่ชายมาแอบหลงรัก…. 







ผิดก็แค่อย่างเดียว







นางเอกเรื่องนี้ดันเป็นผู้ชาย






ผมก้มหน้า หัวเราะกับความคิดตัวเอง…  ดูเหมือนสองคนข้างๆ นี่จะไม่เข้าใจว่าผมขำอะไร  เลยทำหน้างงๆ โดยเฉพาะไอ้ซันที่ทำหน้าหงุดหงิดพิลึก  คิ้วขมวดขนแทบจะชนกันแล้ว 

เอาวะ  มาถึงขั้นนี้แล้วมึงจะกลัวอะไรมาร์ช… พอเถอะ  ความรู้สึกสับสนเนี่ย  เพราะความงุ่นง่านของมึงทำเอาหลายคนต้องเจ็บปวดมามากพอแล้ว  หยุดได้แล้ว  หยุดงงกับชีวิตได้แล้ว  …ในเมื่อคำตอบมันยืนเด่นชัดอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ


อย่ากลัว…


อย่าหนี…








ผมแกะมือซันออก…  แล้วเดินเข้าไปสวมกอดพี่แดน  พร้อมด้วยรอยยิ้ม


อีกฝ่ายดูจะตะลึงงัน  ระคนดีใจ… ยกมือขึ้นสวมกอดผมทันที  ใบหน้าซุกลงตรงซอกคอหอม…



‘มาร์ช … มาร์ช’

‘ผมรักพี่แดนนะครับ’


ผมรู้สึกตัวเองโดนกอดแน่นจนกระดูกแทบแตก… เสียงสะอื้นของคนๆ นี้ทำให้ผมรู้สึกผิด…

ผิดที่จะต้องพูดแบบนี้


‘พี่จะเป็นพี่ชายที่แสนดีของผมตลอดไป’







ผมคลายอ้อมกอดนั้นลง.. แม้อีกฝ่ายจะเกาะไว้แน่น  แต่ก็จำต้องแกะมือทั้งสองออกจากตัว  พี่แดนก้มหน้านิ่ง… จนผมต้องใช้มือทั้งสองข้างแนบไปกับแก้มเพื่อดึงให้ใบหน้านั้นเงยขึ้น 

‘ผมขอโทษ… แล้วก็ขอบคุณ  ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง  …ผมรักพี่นะ  พี่เป็นพี่ชายคนเดียว  คนๆ เดียวที่ดูแลผม  ที่รักผม… แต่ถ้าจะให้คิดเป็นอย่างอื่น… ผมทำไม่ได้  ไม่ได้จริงๆ’ 

ผมใช้นิ้วโป้งตัวเองปาดหยดน้ำสีใสที่ไหลรินออกมาจากดวงตาสีเข้มของอีกฝ่าย… นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นน้ำตาของคนเข้มแข็งคนนี้  ถึงมันจะทำผมใจเสีย  แต่เมื่อมองไปที่ผู้ชายอีกคน… คนที่ผมฝากหัวใจทั้งดวงเอาไว้.. ก็ทำให้ได้รู้ว่า  ถึงเวลาที่ต้องเข้มแข็งบ้างแล้ว … เวลาที่ไม่ควรทำให้คนๆ นั้นเสียใจ


‘ทำไมมาร์ช เพราะพี่เป็นพี่ใช่มั้ย…ถ้าพี่ไม่ได้เป็นพี่มาร์ช…’

‘ไม่ใช่หรอกพี่แดน  ไม่ใช่เพราะพี่เป็นพี่หรอก… เพราะผม… ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับพี่ต่างหาก  ผมขอโทษ…ขอโทษ’

‘ฮึก.. เพราะมันใช่มั้ย  เพราะมัน’

‘เปล่า  เพราะผมเอง …เพราะผม… รักเค้า’  ผมบอก…พยายามปล่อยมือทั้งสองข้างออกจากแก้มพี่แดน  แต่ก็โดนมืออุ่นทั้งคู่เหนี่ยวรั้งไว้ก่อน จึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย

‘ทำไม… ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนมาร์ชไม่มีทีท่าว่าจะชอบผู้ชายแท้ๆ  พี่ถึงไม่เคยพูดอะไรออกไป  ทำไมตอนนี้ถึงได้รักมัน  พี่ต่างกับมันตรงไหน’

‘ไม่ต่าง… พี่กับซันไม่ต่างกันหรอก’  ผมยิ้มให้กับคนตรงหน้า

‘แล้วทำไม..’

‘คนที่ต่างคือผม’




พี่แดนถึงกับอึ้ง… แล้วแค่นหัวเราะออกมาราวกับต้องการเยาะเย้ยตัวเอง  มือทั้งสองข้างที่กุมมือผมอยู่ค่อยๆ คลายลง  แล้วจึงยืนขึ้นเต็มความสูง… ใบหน้านั้นยิ้ม  ยังคงขำไม่หยุด 

‘หึหึ ฮ่าๆๆๆๆๆ เพราะงี้สินะ…อืมมมม หึหึ ไอ้โง่แดนเอ้ย…’  เจ้าตัวยกมือข้างนึงขึ้นตบหัวตัวเองเบาๆ แล้วส่ายหน้า… หันไปทางไอ้ซัน

‘มึงโชคดี… โชคดีจริงๆ’ 

‘ไม่ได้มาเพราะโชคหรอก’  อีกฝ่ายตอบมา… น้ำเสียงยังคงแข็งและห้วนเล็กน้อย  แต่ก็ไม่ได้ทำให้พี่แดนรู้สึกขุ่นข้องแต่อย่างไร  เพราะเสียงหัวเราะเบาๆ นั่นยังคงดังลอดออกมาเรื่อย

‘โชคดีสิ… ใครที่น้องกูบอกว่ารักได้เนี่ย… คนนั้นโชคดีที่สุดแล้วล่ะ’

‘หึหึ เข้าข้างตัวเองนี่หว่า  มันไม่ได้บอกรักคนเดียวซักหน่อย’  ไอ้ซันตอบ…หัวเราะบ้าง 

‘แหงล่ะ  น้องกูไม่บอกรักใครง่ายๆ นะเว้ย  พ่อมันเองยังไม่เคยพูดเลย’

‘ก็ว่างั้นแหล่ะ… หึหึ’

‘กูอิจฉามึงว่ะ’  พี่แดนพูดยิ้มๆ ส่วนไอ้ซันเองก็ยิ้มตอบ




สองคนนี้หัวเราะให้กันไปมา…เล่นเอาผมแทบงง เฮ้ยยยยย อะไรจะเปลี่ยนอารมณ์กันเร็วขนาดนี้  ผมว่าผมเปลี่ยนเร็วแล้วนะ  แต่สองคนนี้ยิ่งกว่า… เมื่อกี้เกือบจะฆ่ากันอยู่หยก ไหงมาญาติดี นินทาผมกันซึ่งๆ หน้าแบบนี้ซะได้


‘ไอ้เด็กน้อยเอ้ย… ถึงเวลาต้องปล่อยมือแล้วเหรอเนี่ย’  พี่แดนเดินเข้ามาลูบหัวผม… ส่วนผมก็ได้แต่เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า  ถึงแม้รอยยิ้มนั้นจะส่งมาให้ผม  แต่คราบน้ำตาและแววตาเศร้าหมองยังคงมีให้เห็น…

‘ผม…’

‘เอาเถอะ ไม่เป็นไรหรอก… พี่ไม่อยากให้เราต้องลำบากใจ’ 


พี่แดนพูดพร้อมกับยิ้มกว้างมากขึ้น… พร้อมกับดึงผมเข้าไปกอดอย่างแรง  ผมถลาตามแรงนั้นเพราะไม่ทันตั้งตัว … งง  อะไรเนี่ย  แล้วสักพักพี่แดนก็ผละออก  ยืนขึ้นเต็มตัว  ผลักผมไปเซไปข้างหลัง…ปะทะเข้ากับอกของอีกคน


‘กูถนอมมาทั้งชีวิต  ไม่เคยคิดยกให้ใคร  ดูแลให้ดีล่ะ…ไม่งั้นกูฆ่ามึงแน่’  พี่แดนพูด..ยกนิ้วขึ้นชี้หน้าคนข้างหลังผมที่ยกมือขึ้นมาโอบเอวบางๆ ไว้

‘ครับ’ 


ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้ซันที่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ… อะไรกันเนี่ย สองคนนี้… แล้วหันไปมองพี่แดน  …อีกฝ่ายยกขึ้นราวกับกำลังสั่งลา


‘พี่แดน!’  ผมตะโกนเรียก  แต่อีกฝ่ายไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเดินจากไปเลย …พยายามจะก้าวเดินตาม  แต่ก็โดนวงแขนนั้นเหนี่ยวรั้งไว้

‘ปล่อยเค้าไปเถอะ…’ 

‘ตะ แต่’

ผมมองไอ้ซันอีกที… แล้วหันหน้าไปตะโกนไล่หลังอีกฝ่ายที่ไกลออกไปเรื่อยๆ

‘พี่แดน ขอบคุณนะครับ!’


คนๆ นั้นไม่พูดอะไร…ได้แต่โบกมือไปมา   ไอ้ซันเลยตะโกนบอกว่าขอบคุณบ้าง  แต่พี่แดนกลับเปลี่ยนมือที่ยก…เหลือเพียงนิ้วกลางชูให้  ผมหัวเราะจนงอหงาย… แต่ไอ้คนข้างหลังนี่กลับทำเสียงชิชะในลำคอ… เจือเสียงหัวเราะ… ส่ายหน้าเบาๆ




***TBC

[Bg LoVe NT]

^
^
^

อิอิ ฟิตเนอะ (อะลูบหัวๆๆ)

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ท่าทางจะยาวววววด้วยนะเนี่ย

วันนี้ไม่ต้องเต้นนาน

----------------------

‘เปล่า  เพราะผมเอง …เพราะผม… รักเค้า’

โฮฮฮฮฮฮฮ ปลาบปลื้มมมมมมมมมมมม

[k_aluvis]

 

 

อิอิ คนหล่อมาแร้วววว

[pipechan]

มาแว้วววว หรอ

[power**]

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มาแร้นนนนนนนนนน

ปายอ่านก่อน

หุหุ แต่นะ ต่อเร็ว ต่อช้า หุหุ เติมปายได้เพ่พากย์

"มาต่อเร็วหรือต่อช้า เค้าว่ากันว่ามันแปรผันตรงกับความหล่อนะพี่พาก
ต่อเร็ว = โคดหล่อ
ต่อช้า = ......โคดดดดดพ่อโคดดดแม่หล่อออออไม่บันยะบันยัง"

 

[juuuno99]

^
^
^
โดนคนแก่ปาดหน้าอีกแหระ



ขอบคุณค๊าบบบบที่มาต่อ

และไม่ปล่อยให้ผมรอเก้อ


ตอนใหม่มาไวๆก็ดีนะคับ

[Namehoto]

ดีใจที่เคลียร์กันได้

ลูกผู้ชายมากๆ

ดีใจที่เปิดใจ พูดด้วยความรู้สึกจริงๆ


ซาบซึ้งงงง


อิอิ

[||WiTHOuT_YoU||]

พอจะจบก้อจบง่ายเน๊อะ จะฆ่ากันตายแล้ว สงสัยตาพากย์จะอยู่ในช่วงวัยทอง อารมณ์ขึ้นๆลงๆ กร๊ากกกก
 

[M@nfaNG]

ว้า....เดาผิด แต่แบบนี้ก็ดีแล้วนี่เนอะ...

[sakiko]

เอา เรื่อง หลัก ให้ จบก่อน

นะค่ะ  แล้ว  ค่อย แต่ง เรื่อง

พี่  แดน ต่อ     

รอตอนต่อ ไป นะค่ะ   

[maabbdo]

โอ้ว  พี่แดนนี่ก็เป็นคนดีเหมือนกันนะ

หาคู่ให้พี่แดนซิ

 

[TAMAKUNG]

 


รู้สึกรักแดนจัง




นี่แหละเขาเรียกว่า  ลูกผู้ชายตัวจริง








เขียนเลยครับ   คนแต่ง




เอาเรื่อง  แดน   ด้วยครับ

[bellbomb]

พี่แดน สุภาพบุรุษมั่กๆ

ทีนี้ก็เหลือไปเคลียร์กับแม่ซันแล้วก็พ่อมาร์ชชิมิ พี่พากษ์  

[KriT_SuN]

...เอ่อ พี่แดนค้าบ ถึงพี่จะไม่มีพระจันทร์ยิ้มให้ดูกะใคร ถึงพี่จะไม่มีพระอาทิตย์ที่นำทางพี่ อิอิ

มาอยู่กะผมดีก่า ผมจะเป็น "ดวงดาว" นำทางให้พี่เองค้าบ ก๊ากกกกก แอบเนียน 555...

[Manji+]

ในที่สุดพี่แดนก็เป็นคนดีสมการรอคอย

รักซัน รักมาร์ช

แต่แอบปันใจให้พี่แดน ท่าทางจะเป็นเอามากกับพระรอง

ขอบคุณพี่พากย์ค้าบบบบ

[r4inbow]

อ่านตอนนี้แล้วเกลียดพี่แดนน้อยลงเรยแหะ . . ...

คนเป็นพี่ถึงยังไงก้ยังรักเล็กเป็นห่วงน้องตัวเอง
แหมก้อเลี้ยงมาตั้งนานแระเนอะ

อยากเห็นฉากหวานของซัน-มาร์ชอีกนะคะ  

รออ่านตอนต่อไปเน้ออออ ^_____^
ขอให้มาต่อเร็ว ๆแบบนี้อีกเน้อออออ,,อิอิ

[golf]

รู้สึกรักพี่แดนมากขึ้นเลยอ่ะ

เอาใจช่วยทั้ง 2 สองคนนะ



ปล.อยากอ่านเรื่องของพี่แดนอ่ะ

[ranny]

เฮ้อ!!!!

ขอบใจนะอิพี่แดน ที่เข้าใจอะไรๆ

แล้วก็ปล่อยมือจากมาร์ชซะที

ขอให้แกไปเจอคนที่ใช่ของแก เร็วๆนะ  
 


เค้าไม่อยากรู้เรื่องอิพี่แดน
เค้าต้องการแค่ ซัน+มาร์ช
แล้วก็ กูลิโกะ อย่างเดียว

+1 ให้คนหล่อ (รึเปล่า) ที่ทำให้อิพี่แดนเข้าใจซะที

[SunLoveMoon]

^_________^

พี่แดนกลับตัวทันเวลาพอดี
ลุ้นๆสุด
ปิดฉากเรื่องเลวร้ายวันนี้อย่างสวยงามจริงๆ
อยากบอกพี่แดนว่า
พี่แดนเยี่ยมมาก 
คิดว่า พี่แดนคงเจ็บมาก ปวดร้าวเลยทีเดียว(แอบเสียน้ำตาให้พี่แดน )
ที่ต้องเดินจากมาร์ชมาแบบนี้
แต่อย่างน้อย
พี่แดนก็ได้รู้ว่า
มาร์ชคนที่พี่แดนรักและถนอมมาตลอดจะมีความสุข
ที่ได้อยู่กับคนที่มาร์ชรัก และ รักมาร์ชมาก
ดีใจกับมาร์ชด้วย
แม้ต้องผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมา
แต่พี่ชายคนเดิมที่รักและเป็นห่วงมาร์ชก็จะเป็นพี่ชายของมาร์ชตลอดไป
ดีใจ ที่ผู้ชายทั้งสองคนนี้ ซัน และ พี่แดน
ยังจะอยู่เคียงช้างมาร์ชเสมอ
ดีใจกับซันด้วย...ด้วยเหตุผลมากมายแต่รู้ว่าตอนนี้ซันคงยิ้มอยู่แน่ๆ
ทำไงดี
ตกหลุมรักพี่แดนพี่ชายที่แสนดีซะแระ

พีเอส.รักพากย์นะครับ

[unnoname]

 

                                               ว้าววว 9.2 

            อ่านแล้วนึกถึงพระรองในหนังเกาหลี รักเธอแค่ไหน  ยังไงพระเอกก็ต้องดีกว่า

                            สงสารพี่แดนเหมือนกันน้า ก็แค่..รักมาก รักมานาน   

                               
                    รอตอนต่อไป  ถ้ามาไวๆ ขอให้พี่โก๊ะรักพี่โก๊ะหลง แต่ถ้ามาช้า.......
           
                                    ละไว้ในฐานที่เข้าใจละกันนะ ^^    


 
             

           

[♥a2k♥]

หนูขอโทษที่เคยด่าพี่แดน ฮึกก

พี่ชายที่แสนดี   


  พี่พากย์ ฟิตอย่างนี้หล่อมากก 

  ฝากให้พี่โก๊ะด้วย

[krappom]

เฮ้ยเฮีย
เค้าชอบพี่แดนซะแล้วดิ่
 

[iloveyousomuch]

พี่แดน 
เค้าขอโทษที่ว่าพี่แดนเลว   
ที่จริงแล้วพี่แดนก็รักมาร์ชมากๆเหมือนกันนี่เนอะ ฮึกๆ
พี่แดน...เค้าขอโต้ดดดดดดด แง๊~~~~~
พี่เป็นลูกผู้ชสุดๆเลย
ลูกผู้ชายตัวจริงกระทิง"แดน" กระซิกๆ

 

[MaryGoesRound]

คุณพากย์


แบบนี้ดีแล้ว ถ้าไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ไม่มีประโยชน์ที่จะฝืนเนอะ

ดีที่ปัญหาหลุดๆ ไปบ้าง ไม่งั้นคงจะบ้าเสียก่อน รวมคนอ่านด้วย
ขอบคุณจริงๆ
 
ส่วนเรื่องพี่แดน ขอชัดเจนว่า ไม่เอาค่ะ



จากที่อ่านภาค 2 มานี้
ถ้านับระยะเวลาจากวันหมั้น 27 ธันวา 08  แล้วมาร์ชอยู่เฉยๆ สองวัน
จนวันนี้วันที่สาม เรื่องเกิดเยอะมาก

เวลาในเรื่องก็จวนจะปีใหม่แล้ว
อย่าลืมให้ซันกะมาร์ชไปฉลองปีใหม่กันมั่ง นะ นะ


แต่ถ้าไม่มาต่อเร็วๆ เรื่องนี้คงจะทันกับเวลาปัจจุบันพอดี
ขนาดตอนพิเศษพระจันทร์ยิ้ม ยังดูย้อนหลังได้
ได้ข่าวช่วงเวลานั้นมาร์ชยังอยู่อเมริกาเลย เอิ๊กๆ


ล้อเล่น...ขอบคุณมากจริงๆ

  + คนข้างๆ ด้วยค่ะ


ลืมๆ เปลี่ยนรูปใหม่ มาฝากด้วยเช่นกัน คงชอบนะ