หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...

[Haney]

^
^

มาแล้ว....ก็ได้

***
Part 11



ผมพลิกตัวหนีออกจากอ้อมแขนไอ้ซันแล้วล้มตัวลงนอนกับเตียงนุ่ม  แต่ก็ถูกดึงเข้าไปกอดอีกครั้งจนตัวลอย

‘มานี่ นอนซะห่างเชียว’  อีกฝ่ายพูดพร้อมกับตัวผมที่ตอนนี้นอนเกยอยู่หมอนเดียวกับมันแล้ว

‘เตียงตั้งกว้าง จะมาเบียดกันทำไม’ ผมบอก…กะจะขยับหนี


ทว่าคำตอบอีกมันคือการดึงหมอนผมไป แล้วโยนไปข้างหลัง…ลงเตียงซะงั้น!


‘ไอ้ซัน! เอาหมอนกูมา!’ ผมรีบพลิกไป ยกมือขึ้นคว้าหมอน แต่ก็ไม่ทันและทำไม่ได้เพราะโดนรั้งเอาไว้เสียแน่น

‘นอนนี่แหล่ะ เร็ว… จะได้นอนกอดกันไง หนาวนะ’  ไอ้หน้าด้านทำเป็นพูด หน้าตาเริงร่า… คว้าผมเอาแนบอกตัวเองหมับ

‘โอยย..อึดอัดจะตาย’  แต่ดูเหมือนสิ่งที่ผมพูดจะไร้ประโยชน์เพราะไอ้มือเหนียวหนึบนี่ไม่มีทีท่าจะปล่อยหรือคลายตัวผมออกเลย  แถมใบหน้าคมนั่นกลับยิ่งซุกเข้าท้ายทอยผมและยิ้มนิดๆ สุดท้ายเลยได้แต่ถอนหายใจดังเฮ้อออ เอาวะ ช่างมันเถอะ

‘จูบหน่อยสิ’ 

‘หะ?’  ในขณะที่กำลังเคลิ้มๆ จะหลับอีกรอบ จู่ๆ ไอ้ซันก็กระซิบประโยคนี้ที่ข้างหูผม… นี่มึงจะไม่ให้กูได้หลับได้นอนเลยใช่มั้ยเนี่ย -*-

‘จูบกันนะ’


มันยังคงกระซิบเสียงพร่าอยู่ข้างใบหู  ไอ้บ้าเอ้ยยย… ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหน้าร้อนไปหมดจนผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่แทบจะลุกไหม้ จะทำอะไรก็ทำสิวะ จะมาถามทำไมเนี่ย … อาจจะดูเว่อร์เกินเพราะมากกว่าจูบก็เคยมากแล้ว  แต่… ไม่รู้สิ  ยังไงมันก็ไม่ชินอยู่ดี  ผมรีบซุกหน้าตัวเองเข้ากับหมอนและผ้าห่มถึงตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายมันจะอ้าวขนาดไหนก็ตาม … จนกระทั่งมีเสียงประท้วงมาจากข้างหลัง 

‘นะครับ…’

แขนผมถูกดึงเบาๆ … เลยค่อยๆ พลิกตัวหันหน้าไปหา จนกระทั่งสายตาเราทั้งสองเผชิญกัน  ผมลืมตาโต… จนอีกฝ่ายยิ้ม แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมจึงหลับตาลง  ริมฝีปากเราชนกันเล็กน้อย  ไอ้ซันเหมือนจะกระเถิดถอยไปนิดนึง  ซึ่งผมไม่รู้ว่าทำไม  เลยยื่นปากเข้าไปหา… ตาที่ปรือลืมอยู่หน่อยเห็นว่าไอ้บ้านั่นมันยิ้ม  แม่งเอ้ย  แกล้งกันนี่หว่า  แต่ไม่ทันที่จะได้ถอยกลับออกมาใบหน้าก็โดนรั้งไว้ด้วยมือใหญ่หนา  ริมฝีปากอุ่นคู่นั้นเลื่อนเข้ามาแนบชิดอย่างรวดเร็วจนผมไม่ทันได้ตั้งตัว 

‘อือออ…ซัน’  อ่าว  มือผมไปแปะอยู่ที่ตัวมันตอนไหน  ลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาดุนดึงจนต้องเผยอปากอ้ารับให้กว้างขึ้นทำให้ทั้งตัวสั่นสะท้าน  มือผมไล่จากแผงหน้าอกหนาของมันสูงขึ้นไปที่ลำคอและแก้ม… ลูบไล้อยู่แบบนั้นถึงมันจะสากๆ มือก็ตาม  แต่คราวนี้ผมกลับรู้สึบชอบสัมผัสนี้เหลือเกิน

‘อื้ม! หึหึ’  ผมแกล้งคืนโดนการแอบกัดปากล่างของมันจนอีกฝ่ายสะดุ้ง  แล้วหัวเราะในลำคอ… ปากเราทั้งคู่แยกห่างออกจากกันเล็กน้อย  ไอ้ซันแลบลิ้นออกมาเลียตรงแผลที่โดนกัด …ยิ้ม

‘ไอ้แสบเอ้ย’  มันบอก แล้วผลักตัวผมแนบลงกับเตียงทันที  สองมือแกร่งนั้นล็อกแน่นอยู่ที่ข้อมือทั้งสองข้างของผม  ปากที่พูดเชิงหยอกล้ออยู่นั้นลดต่ำลงมาจนแนบชิดกับริมฝีปากผมอีกครั้ง  ครั้งนี้มันรุนแรงเร่าร้อนกว่าเดิมมากจนผมถึงกับครางหวือออกมา  เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้อง… ราวกับต้องการแกล้งให้หายใจไม่ทัน เมื่อถึงจังหวะที่เราจะต้องผละปากออกจากกันเพื่อสูดหายใจ  ไอ้ซันกลับไม่เลิก จูบย้ำๆ อยู่แบบนั้นจนผมต้องหันหน้าหนีเพื่อหาโอกาสเอาออกซิเจนเข้าปอด  คิ้วขมวดแน่น  มือทั้งสองข้างยังคงถูกยึดแน่นจึงทำอะไรมากไม่ได้

มันไม่พูดอะไร  ได้แต่ยิ้มแล้ว  แล้วกดปากเข้ากับผมไปมาอีกครั้ง  นี่มันเกินกว่าจูบธรรมดาแล้วมั้ง… และถ้ามากกว่านี้… มันต้องไม่จบแค่นี้แน่  ไม่ไหวนะ…

ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อข้อมือทั้งสองข้างเป็นอิสระแล้ว เพราะมือของไอ้ซันเปลี่ยนมาจับที่หัวผมข้างนึง  ส่วนอีกข้างใช้ท้าวกับพื้นเตียงเอาไว้เพื่อให้ถนัดเมื่อเปลี่ยนมุมจูบ… ปล่อยแล้ว… จังหวะนี้แหล่ะ 

อ่าว  นี่มันอะไรวะ… มือผมไปดึงเสื้อตัวสีขาวย้วยของมันเลิกขึ้นทำไม!?

‘อือออ…อืมมม’  เสียงอีกฝ่ายครางดังขึ้นเมื่อผมลากมือเย็นผ่านเข้าไปใต้เสื้อนั้น  ข้างนึงวนอยู่แถวหน้าอก ส่วนอีกข้างก็ลูบตามแนวสันหลัง

‘อืม…หึหึ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย’  มันพูดโดยที่ปากไม่ได้ละจากผมเลยสักนิดเดียว…

‘กลัวที่สุดอ่ะ’ เพราะความหมั่นไส้ ผมจึงยิ้มยั่วแบบไม่ทันได้คิดอะไร

‘ปากดี’



ไม่รู้ว่าไอ้พูดไปเมื่อกี้ยิ่งไปกระตุ้นต่อมซักต่อมของไอ้ซันแน่ๆ มันถึงกับหายใจฟึดฟัด  แล้วจู่โจมริมฝีปากผมทันที  ลิ้นที่ควานเข้ามาข้างในยิ่งโหมกระพือแรงอารมณ์ของเราสองให้มากยิ่งขึ้น  เมื่อมันเจอเข้ากับลิ้นของผมจึงรีบดูดดุนอย่างรวดเร็วจนหายใจหายคอแทบไม่ทัน  ผมเริ่มรู้สึกว่าคิดผิดรึเปล่าเนี่ยที่พูดไปแบบนั้น เพราะมือไอ้ซันที่ล้วงลึกเข้ามาในเสื้อตัวบางของผมคลำสะเปะสะปะและบีบขย้ำทุกอณูตารางพื้นที่ที่มันลากผ่าน  ถึงจะแอบปวดหนึบๆ เล็กน้อย  แต่ก็ไม่อยากจะบอกว่ามันรู้สึกดี 


‘อือออ…เจ็บ เบาๆ หน่อย’  ผมร้องประท้วงเมื่อเริ่มทนไหวกับสัมผัสรุนแรงที่อีกฝ่ายมอบให้…

‘หมั่นเขี้ยวว่ะ…แม่งเอ้ย’  ไอ้ซันคลายมือลงเล็กน้อย… ย้ำว่าเล็กน้อยจริงๆ ครับ เพราะมันยังคงขยำ เหมือนกับจะหยิกไปตามลำตัวผมเรื่อยจนต้องส่ายหลบ


ก่อนที่จะด่า… มันก็ละหน้าตัวเองจากบริเวณคอและหน้าอกผม  ลุกขึ้นนั่ง  แล้วถอดเสื้อออกจากหัวอย่างรวดเร็ว  ผมเผ้ายุ่งเหยิงแต่ก็ยังคงดูเท่และเซ็กซี่ในสายตาผม  ไอ้บ้านั่นแทรกตัวเข้ามาระหว่างขาแล้วคุกเข่า… ยันตัวเองขึ้น  ลากมือต่ำลงมาค่อยๆ ดึงกางเกงขาสั้นสีมอมแมมตัวโปรดที่ผมให้มันยืมลงจนเผยให้เห็นไรขนพลอมแพลม… ยิ่งท่าเลียริมฝีปากนั่น ยิ่งทำให้ต้องกลืนน้ำลายดังเอือก… ผมเริ่มเข้าใจว่าทำไมสาวๆ ถึงชอบผู้ชายมีกล้าม  ก็เพราะตอนที่กำลังจะมีเซ็กซ์กันมันดูยั่วยวนสุดๆ ไปเลยน่ะสิ…


ผมยันตัวเองขึ้น  ตอนนี้อารมณ์อยากมันมากกว่าความอายเสียแล้ว  มือขาวของตัวเองเลื้อยผ่านลำตัวและกล้ามหน้าท้องของอีกฝ่าย… แล้วลดลงมาแตะที่ขอบกางเกง…นิ้วโป้งล้วงลึกเข้าไปที่ยางยืดรอบเอวที่ตอนนี้ลดต่ำลงมาจนเกือบเผยสิ่งที่ชูชันอยู่ข้างใน


‘จะช่วยเหรอครับที่รัก’  ไอ้ซันเอ่ยเสียงแหบพร่า  พร้อมกับแนบมือตัวเองมาที่มือผม  กดทับอยู่ที่ขอบกางเกงอยู่แบบนั้นไม่ยอมให้ดึงลง

‘หุบปากไปเลย’  คราวนี้ผมจึงรีบยันตัวขึ้น…. จัดการปิดปากไอ้พูดมากนี่ซะ  ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเราสองคนนั่งคุกเข่าอยู่บนเตียง  มือผมข้างนึงอยู่ที่กางเกงอีกฝ่าย ส่วนอีกมือก็คล้องเข้าที่คอคนตรงหน้าเพื่อดึงให้ริมฝีปากคู่นั้นลดต่ำลงมาแนบกัน

‘อืม.. หึหึ’  มันไม่พูดอะไรอีก  ยอมอ้าปากรับจูบผมแต่โดยดี… มือนั้นละจากมือผมแล้ว  เปลี่ยนมาเป็นค่อยๆ เลิกเสื้อผมขึ้นจนถึงหน้าอก  ดันตัวผมออกห่างหน่อยนึงแล้วกระชากออกจากหัว  ผมจำต้องยกแขนทั้งสองขึ้นชี้ฟ้าเพื่อให้มันหลุดออกง่าย 

‘โอ๊ยยย บอกว่าอย่าขยำ ไอ้นี่นี่!’  ก็ไอ้ซันน่ะสิครับ  มันสอดมือเข้ามาในกางเกงผมทางด้านหลัง  แล้วขย้ำแก้มก้นซะเต็มมืออย่างแรง  คาดว่าตอนนี้มันคงแดงเป็นรอยแดงรูปห้านิ้วอยู่แหงๆ 

แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ… เพราะมือแข็งนั่นยังไม่ละจากก้นผม  ลูบไล้วนไปมาแกล้งให้ผมขนลุกเล่น  แล้วจึงขยี้อย่างแรงอีกรอบจนผมสะดุ้งตัวโยน  นี่มันเป็นเด็กรึไงเนี่ย!

เพียะ! ผมตีเข้าที่ต้นแขนอีกฝ่าย  คาดว่ามันคงเจ็บเหมือนกันแหล่ะ เพราะเห็นทำหน้านิ่วเชียว… แต่ไม่ทันไรก็กลับมาระริกระรี้ ตาวาววับเหมือนเดิม  ในเมื่อแค่ตีเอาไม่อยู่  ผมเลยได้ทีออกแรงผลักไอ้ซันบวกกับใช้แรงโน้มถ่วงช่วยดันตอนมันเผลอ…

และในที่สุดผมก็สำเร็จ… ตอนนี้ผมดันอีกฝ่ายจนล้มลงไปกับเตียงโดยมีผมทาบทับลงไป  หัวเราสองคนหันไปที่ปลายเตียง… ไอ้ซันมันตัวยาว หัวมันเลยเลยปลายเตียงไปนิดหน่อย  ผมจึงต้องกระเถิบถอยมาข้างหลัง แล้วดึงมันให้เข้ามาในเตียง  จากที่สังเกตดูแล้ว…ผมคิดแล้วว่า  นี่คือชัยภูมิที่ได้เปรียบเสียนี่กระไร


แต่ทำไมดูไอ้ซันไม่ได้ทุกข์ร้อนหรือตกใจอะไรเลย  ปากยังคงซุกไซร้แก้มขาว คางและต้นคอผมอย่างสบายใจ  แถมยังกระดกก้นตัวเองให้เป้ามันและผมเสียดสีกันไปมาจนต้องหลับตาเพราะความเสียว 


‘อืมม…หอมจัง’  ไม่ทำเปล่า  ปากมันก็พูดบรรยายสรรพคุณไปด้วย

‘เอามือออกก่อน… อย่าดิ ไอ้ซัน!’  ผมเอ็ดมันเพราะมือเจ้ากรรมดันอยู่ไม่สุข วนอยู่แถวๆ บั้นท้ายกับสะโพกผม  บีบขยำไปมาราวกับเป็นก้อนอะไรซักอย่าง  ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ 

‘ไม่เอาออก จะทำไม’  ไอ้บ้านั่นละใบหน้าออกจากไหล่ผม… แล้วยักคิ้วให้แบบกวนๆ โอ๊ยยย ไอ้เชี้ย วันไหนมึงไม่กวนกรูจะตายมั้ยเนี่ย -*-  ผมทำหน้าขึงขังประมาณว่าไม่พอใจแล้วนะ  พยายามจะลุกออกจากตัวมัน  แต่ก็โดนมือทั้งสองข้างที่ล้วงเข้ามาในกางเกงตัวบางกดไว้ที่แก้มก้นทั้งสองจนเป้าด้านหน้าเราชิดเสียดสีกัน  ยิ่งลุก  แรงมือก็ยิ่งกดลง

‘ซี้ดดด ดี..แบบนั้นแหล่ะ’  มันขยับสะโพกไปมาตามแรงบดเบียดแล้วครางออกมา เหมือนเจตนายั่วผมมากกว่า  แม่งเอ้ยยยย… ตอนนี้คาดว่าหน้าผมคงแดงยิ่งกว่าลูกตำลึง  ปากก็ต้องกัดไว้เพื่อกลั้นไม่มีเสียงเล็ดลอดทั้งๆ ที่ตอนนี้มันเสียวแทบตาย…

‘ปะ..ปล่อย ปล่อยมือก่อน’  ผมเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อแกะไอ้มือปลาหมึกเหนียวๆ นี่ออกจากตูดกรูซักที

‘ทำไมครับ ไม่ชอบแบบนี้เหรอ…หืม?’ ปากนั่นกระซิบเสียงทุ้มแหบพร่า พร้อมกับอ้าปากงับเข้าที่ติ่งหูผม… โลมเลียจนมันเปียกไปหมด




ผมเริ่มเบื่อที่จะลับฝีปากกับมัน เพราะบอกยังไงก็ไม่ท่าทีว่าจะทำตามสักอย่างเดียว  เลยตัดสินใจซุกหน้าเข้ากับไหล่กว้างนั่น  ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดลงที่ตัวมัน  ปล่อยให้อีกฝ่ายย่ามใจลากสัมผัสมือลวนลามไปทั่วทุกหนแห่งบนร่างกาย 

‘อื..อือออ’  ถึงปากจะงับเข้าที่ไหล่อีกฝ่ายเพื่อปิดเสียง  แต่ก็ไม่อาจทนไหวเมื่อมือใหญ่นั่นลากไล้ตามแนวสันหลังโค้ง แล้วเปลี่ยนล้วงมือจากข้างใต้ สอดเข้ามาในขากางเกง บีบคลึงทุกสัดส่วนที่ผ่าน…จนถึงจุดสำคัญ



ไอ้ซันทำท่าจะดึงปราการด่านสุดท้ายของผมเพราะมันทำเสียงชิชะขัดใจในลำคอเมื่อสัมผัสไม่ถนัด…

แต่ทว่า กลับมีเสียงดนตรีเล็ดลอดออกมาจากที่ใดสักแห่งในห้อง


‘ซ..ซัน โทรศัพท์’  ผมบอกมัน เพราะไอ้นี่ไม่ยอมหยุดเสียที  ไล่หอมตามตัวผมไปเรื่อยราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น  จนตอนนี้กางเกงผมเลื่อนลงมาครึ่งก้นแล้วครับ

‘อืมมมม’ 

‘อืมแล้วก็หยุดสิวะ…อา.. ไปรับโทรศัพท์ก่อน’  อีกฝ่ายใช้มือดันก้นผมให้ตัวเลื่อนขึ้นจนหน้าอกอยู่ที่เดียวกับใบหน้ามันพอดี  ผมก้มลงบอกใบหน้าที่กำลังซุกอยู่ไหปลาร้าให้เลิกซักที

‘ช่างมัน’ มันตอบแบบไม่ยี่หระกับเสียงนั่น

‘ถ้า…เป็นสายสำคัญล่ะ’ 

‘ไม่มีหรอกน่า…อย่าขยับตัวหนีสิคนเก่ง’ มันเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม พร้อมกับจุ๊บปากเบาๆ

‘มีสิ…’

‘หืม?’ 

‘ถ้าแนทโทรมา…’ 


และนั่นทำให้ผมได้รู้ว่า..ได้พูดสิ่งที่ไม่ควรพูดลงไปแล้ว  เพราะรอยยิ้มจางๆ เปลี่ยนหายกลายเป็นบึ้งตึงทันที



***TBC


มีนาวสาวคนหนึ่งมาใช้ทำงาน  เลยไม่สามารถตั้งใจกับบทอัศจรรย์ได้ มันจึงออกมาเป็นแบบนี้แล
ต้องโทษนางสาวผู้นั้นนะ  ....... วะฮ่าๆ หัวเราะแบบชินจังแล้วจากไป

[RN]

กระซวก ให้ตูดแตก

คิดถึง ตู๊ดดด ไอพากษ์ จริงๆๆ

ไม่ได้กระซวกนานแล้ว

มาๆให้จิ้มซะดีๆๆ


 

ปล.จิ้มแล้วตามอ่านนนนนนนนนน

[ranny]

^

^


จิ้มแทน Bg


กีสสสสสสสสสสส

ไม่ทันยาย


อุตส่าห์จะมาปฏิบัติภารกิจแทนเจ๊แกหน่อย

[มาโซซายตี้]

จิ้มมะทันง่ะ

อย่า!!!ไม่ต้องรับเริ๊บมันนะ ไอ้ทอสับบ้าๆเนี่ย
ไม่รู้เป็นไรกัน
พอจะเคลิ้มๆ  หยั่งงี้ทุกที

รักมาร์ช หลงมาร์ช จ๊วบๆๆๆๆ
(แบ่งให้คุณพากย์หนึ่งจ๊วบ ก้ะดั้ย)

[Haney]

^
^


สวนกลับอิยาย.... เอาให้ตรู๊ดแหก อิ๊แสบตรู๊ด 

[M@nfaNG]

^
^
^จิ้มพากย์ 
ฝากไปบอกนางสาวผู้นั้นด้วย ไฉนมาทำงานอะไรตอนนี้ ช่างขัดความสำราญจริงๆ

[aisen]

รีบมาเม้นก่อนแล้ว ค่อยอ่าน

[||WiTHOuT_YoU||]

โหหหหหห รมณ์เสีย ใครโทรมาขัดจังหวะ กะลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย ชิส์ ขัดใจ
 

[Millet]

^
^

แอร๊ยยเปลี่ยนใจ จิ้มโมชิดีฝ่า 

ไม่จิ้ม อ่านชิลๆ

-----------

ปล เพ่แดนหาย ตามมาด่วน ท่าทางเหงา

ขอดิ๊เฮีย

[maabbdo]

อิอิ   

สาวผู้นั้นเป็นใครกัน

[krappom]

คิดถึงพี่แดนอ่ะ
เหอๆ
 

[ดัษบดินทร์ กษิดิษฐ์]

 
ใครก็ได้ช่วย ..............ฆ่านังแนทที
รำคาญนังนี่มาก
พ้นจากอีพี่แดน
อี่นังแนทมาอีกแล้ว
รึว่ากระทืบไอ่พากย์ดี
ต้นเรื่องดีนัก

[unnoname]

     

                          รู้สึกช่วงนี้จะมีตัวมารมาขัดขวางฉากอันสำคัญจริงๆ 


                 เริ่มจากพี่แดนตามมาด้วยโทรศัพท์ แล้วจะได้อ่านจนจบฉากมะเนี่ย 

[y_love]

มาแว้ววววววว ขอบคุณนะคับ

หลังจากไปเที่ยวมาเหนื่อยๆ ได้อ่านแล้วชื่นใจจริงๆ

น่ารักดี ถึงแม้บทนั้นจะไม่เยอะ แต่มันก็ยังน่ารักอยู่

พระจันทร์บนแก่งกระจานนน ดวงโตมากกกกกกกกกกกกกกกก

แสงจันทร์สีนวล ดาวเต็มท้องฟ้า

บ้านเรานี่มันสวยจริงๆเนาะ

[♥a2k♥]

ใครโทรมาคับ โทรมาทำไมคับ

ไม่อยากคุยคับ   ....อยู่คับ

(โปรดอ่านเป็นทำนองเพลง)

 

[marchmenlo]

กะลังหื่นได้ที่  ค้างเติงเลยตรู

ใครฟร๊ะ ปั๋ดจับกด

[power**]

เข้ามาจิ้มไว้ก่อนนะเพ่พากย์

อ่านม่ายไหวแระ

เหนื่อย เปื่อย กำ

[z555z]

จิ้มด้วย จิ้มๆๆๆ

ไปอ่านก่อน

===
ค้างอย่างมากมายพี่พากย์

ไอ้ซัน แกห้ามไปรับโทรศัพท์นะ

ต่อด่วน เดี๋ยวมาร์ชจะไม่ไหวซะก่อน

 

[yunjaelover]

ข้ออ้างอะดิ ทำเป็นมีคนมาเรียก   

สงสัยชีวิตจริงตอนนี้ คงค้างน่าดูเลย

เลยมาระบายกับนิยายชิมิ อิอิ

มาทำคนอ่านค้างอีก เดี๋ยวเอาไม้สอยเลยนิ...

[A-J.seiya*]

โทรมาก็ช่างซี่!!!~


 

[Manji+]

มาแล้ว มาแล้ว 
ไปอ่านก่อนนะครับ

[altctrldelete]

เข้ามากรี๊ดดดดดดดดดดดดส์

แล้วก็

  "นางสาวผู้นั้น"

วะฮ่าๆ

[K2KARN]

ใครโทรมาก็ช่างมันเหอะ งี๊ดๆ 
เค้าจะอ่านต่อ 

[Ozaru]

เพิ่งเม้นอะค่ะ


เม้นเป็นครั้งแรก(รึเปล่าหว่า?)


เป็นเรื่องที่สนุกมากๆค่ะ
 
จะติดตามต่นะคะ

แต่...  ทำไมต้องมาขัดจังหวะด้วยยยยยยยยยยย

[pongsj]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ที่สุด ร้ายมากกกกกก  

[[H]a[N]m[E]i[I]]

ชิส์
ขัดใจที่สุด
ใครโทรมาเนี่ยยยย

[ไอ้หัวแห้ว]

จิ้มไม่ทันใครเลย


เซ็ง...






ใครโทรมาฟระ?


ขัดจังหวะจริงๆ


 

[MaryGoesRound]

หึ หึ 

[april]

ใครโทรมาก็ช่างมันเหอะ
ไม่ต้องไปรับหรอกซัน 

[k_aluvis]

  ขัดจังหวะจิงๆ

 

  เอ นางสาวผู้นั้นนี่ใครหรอออ

นางสาว จิงหร้ออ ไม่ใช่นาย(สาว)น่ะ