หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...

[FOAM]

ไปบ้านแม่

แม่จะว่าไงหวา

[Mint]

 

ทิ้งค้างกันอย่างนี้เลยเหรอ!!!

 

 

[patiharn]

Merry christmas....เย้วันนี้มีซานต้าแจกของขวัญเป็นนิยาย 2 ตอน...เย้ ใจดีจัง
แต่..เอ๊   ถ้าซานต้าจะอ้วนนิดๆหน่อยๆก็ไม่น่าจะแปลกนะคะ 

[melody]

 :sad4:ตอนนี้จะเป็นไงยังไม่ได้อ่านเลยมาเมนไว้ก่อน
โฉบเข้ามาดูความเคลื่อนไหวแต่ต้องอ่านหนังสือสอบ
เพราะพรุ่งนี้สอบ8โมงไม่อ่านเมนคนอื่นด้วย
เดี๋ยวรู้จะเก้บไว้อ่านเอง :sad4:อยากอ่านแต่อ่านไม่ได้

[pupper]

สุขสันต์วันพระคริสตสมภพ นะครับ พี่พากย์ ฝากไปให้พี่กูลิโกะด้วย
แล้วก็ทุกๆคนมีความสุขกันมากๆนะครับ
มาต่อตามที่สัญญาด้วยนะครับ

[unnoname]

                                                    จะไปพบแม่แล้วว 

                เพ่พากย์ บีปูเสื่อรอแล้วนะ คืนนี้ถ้าไม่อัพนี้ ไม่นอนจริงๆด้วย (เพราะจะอ่านหนังสือสอบ )

                                    Merry X'mas ค่ะ  คืนนี้ฉลองกะพี่โก๊ะอ๊ะป่าว   

[yunjaelover]

คุณพาก กลับมาคราวนี้ ทำเอาคนอ่านเป็นโรคเบาหวานเลยนะ
เขียนฉาก กุ๊กกิ๊ก โรแมนติค ของซันมาร์ท ทำเอาซะคนอ่านอมยิ้มตามเลย
ชอบมากๆ หลายๆ ประโยค อย่างประโยคข้างล่าง รู้สึกอบอุ่น ตามเลยค่ะ  

มันบอกเพราะตอนนี้เริ่มมีแสงยามเช้ามือลอดเข้ามาตามร่องม่านแล้ว  ผมหัวเราะน้อยๆ ก่อนที่สติจะใกล้เลือนหาย  ขาเราสองคนพาดเกี่ยวกันไปมา  ไอ้ซันกระซิบเบาๆ ว่า ‘รักนะ’ …ผมยิ้ม  และพยักหน้าตอบ  บอกไปว่า ‘เหมือนกัน’.. อีกฝ่ายกอดรัดผมแน่นขึ้นจนรู้สึกอุ่นไปทั่วกาย… และหัวใจ

ขอบคุณนะค่ะ คุณพาก Happy ในวันคริสต์มาสจริงๆ
 

[Glucose]

Merry X'Mas ค้าบทุกคน

แฮปปี้ๆ นะค้าบ



 

[omelordkung]

Merry X'Mas

ครับพี่พากย์

ฝากไปถึงพี่กูลิโกะด้วย

มีความสุขมาก ๆ ครับผม

[white coat]

คุณ พาร์ก มาทิ้งไรไว้อีกละ  

เหอะ จะมาลงอีกตอนมั้ยเนี่ย  

[cassper_W]

นึก ว่าตอนนี้ จะนัวเนียๆ อยู่แต่ แถวหน้าท้อง หุหุ
ซิคแพค มีมั้ยย หรือมีพุง เหมือนคนแต่ง   

ปล.จะปีใหม่แล้วลดพุงได้แล้ว

โหหหหหหห  ยาย กล้าพูดดดด เหมือนตัวเองไม่มี 

ตอนนี้ซันจะน่ารักไปไหนนนเนี่ยะ  แต่อบอุ่นดี เหมาะกะบรรยากาศคริสมาสแบบนี้จิงๆๆอิอิ 

มารอตอนต่อไปกะแฮปปี้คริสมาสน่ะ   

ปล. มีจุดเทียนจะเอ๋กันกะกูลิโกะอ่ะป่าวเนี่ยะ  คิคิ

[loveorlike]

 :a5:ไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน



ลงเด๊ๆๆๆๆๆ



โด่ๆๆๆๆๆ

[Bg LoVe NT]

มาได้แล้ววววว

เค้ารออยู่น้าาาา

 



แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย

วันนี้ได้แซนวิช เบิ้ลด้วยแหละ 

v
v
v

[Haney]

Part 14




ผมเบิกตาโพลง  เออว่ะ  ลืมไปเลย … อาการขัดขืนค่อยๆ ลดลงจนกลายเป็นนิ่ง  ตาหลุบต่ำ  อยากจะบอกว่าไม่พร้อมเอาเสียเลย… ไม่เคยคิดจะพร้อม  แต่ยังไงมันก็ต้องเกิดขึ้นสักวัน  ไม่วันนี้ก็วันหน้า 



เฮ้อออออ



‘ไม่มีอะไรหรอกน่า…นะครับ  ไปด้วยกันแป๊บเดียวนะ’  มันว่า แต่ผมกลัวว่าจะไม่แป๊บเดียวน่ะสิ  ทำยังไงกับจะไปขออนุญาตแม่ให้รับหมามาเลี้ยงอีกตัว  มันดูชิลเหลือเกิน  นี่รับลูกเขยตัวเป็นๆ นะเว้ย!

‘อืม…’

‘ไม่เอา สดชื่นหน่อย เร้ว มาแต่งตัวก่อน’  ไอ้ซันดึงตัวผมลุกขึ้นจากเตียง พร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่หลุดออกไปแล้ว  แต่ตอนนี้ไม่รู้สึกอายอะไรแล้วครับ  ก็ในใจมันเอาแต่คิดวกไปวนมาเกี่ยวกับปัญหาที่จะเจอนี่สิ 

‘อืม…’

‘หรือไม่อยากแต่ง หืม? หึหึ’  ไอ้บ้าเริ่มเอาปากมาซุกคอและเลียหูผม  ฮึ่ยยย

‘โอยยย ไอ้บ้า จริงจังหน่อยได้มั้ย เครียดนะเนี่ย’

‘เครียดไรเล่า  ไม่มีไรให้เครียดหรอก’

‘ไม่มีได้ไง ปัญหาลอยอยู่ข้างหน้าชัดๆ … ตายแน่ๆ’

‘ไม่ตายหรอก  แค่เลี้ยงไม่โต’

‘ไอ้เวร ไม่ช่วยเลย’



ผมเกิดอาการเซ็งกับไอ้บรรยากาศสบายๆ ของไอ้ซันมากมาย  เลยผลักมันออก เดินไปเปิดตู้ใหม่แล้วหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำตัวประจำขึ้นมาดู… ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวโดนด่าว่าจะใส่มางานศพใคร  มองหาตัวใหม่ อืมมม…  เอานี่ละกัน


‘ใช้ได้ป่ะ’  ผมหยิบเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนมาแนบตัว แล้วหันไปหาไอ้ซันที่กลับไปนอนเอาแขนข้างนึงท้าวหัวตัวเองอยู่บนเตียง

‘สวย’  มันยิ้มจนเห็นลักยิ้ม

‘หล่อ’  ผมเถียงเบาๆ  คาดว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้ยิน เพราะมันยังนอนผิวปากดูผมแต่งตัวอย่างอารมณ์ดี

‘หืม?’ 

‘ไม่มีไร ไปอาบน้ำไป๊’



ผมบอกปัดอีกฝ่ายเป็นเชิงไล่  มันเด้งตัวจากเตียง  ขานรับแบบทะเล้นๆ แล้ววิ่งมาหอมแก้มผม  ก่อนที่จะรีบไปจัดการธุระตัวเองในห้องน้ำ 















ถึงแล้ว… ผมเปิดประตูลงจากรถยนต์  อีกฝั่งคือไอ้ซันที่ยิ้มไม่หยุด   มีคนสวนแก่ๆ คนนึงมาเดินปิดประตูรั้วให้  บรรยากาศรอบตัวบ้านก็ดูอบอุ่นดีครับ  บอกไม่ถูก ดูเป็นกันเอง ไม่ใหญ่โต…แล้วก็ไม่โหวงเหวงเหมือนบ้านตัวเอง


ผมเดินตามไอ้ซันเข้าไปในบ้าน  แต่ก่อนที่จะได้ขึ้นบ้าน  อยู่ๆ ก็มีเสียงเหมือน ม้าควบฮ่อมาแต่ไกล


‘เฮ้ยยยยยยยยย’  อยู่ๆ ก็มีวัตถุขนาดใหญ่สีน้ำตาลทองพุ่งเข้ามาใส่ผม  ผมถึงกับหงายหลังล้มลงกับสนามหญ้าพร้อมกับไอ้วัตถุลึกลับนั่นทันที


ช่วยด้วยยย ผมหลับตาปี๋พร้อมกับน้ำยืดๆ ที่เลอะเต็มข้างใบหน้า  เสียงหัวเราะของคนรอบๆ ยิ่งทำให้ผมรู้สึกตกใจปนอาย  นี่มันอะไรวะ  มือส่ายสะเปะสะปะเพื่อป้องกันตัวเองเอาไว้  และแล้ว…ก็เจอกับ…. 


…นิ่ม…


‘มามา แฮปปี้ ไม่เอาลูก…มาหาพ่อนี่มา’  ไอ้วัตถุดุกดิกตัวนิ่มละไปจากผม  แล้วถลาไปกระโดดตะกายคนที่แทนตัวเองว่าพ่อ  ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมอง  ม…หมา!

‘ไม่เป็นไรนะครับคุณหนู  เจ้าแฮปปี้มันชอบกระโดดใส่คนแปลกหน้าน่ะ เป็นหมาเฝ้าบ้านไม่ได้ซักที เฮ้ออ’  เสียงลุงคนสวนบอกกับผม  พร้อมกับเดินไปหยิบทิชชู่มาให้ผมเช็ดหน้าเช็ดตา



‘แฮปปี้! มานี่เร็ว  ไปขอโทษพี่มาร์ชเลยนะ เร็ว! นั่งลง!’  ไอ้ซันพาเจ้าหมาที่ชื่อว่าแฮปปี้เดินมาหาผม  แล้วทำไม้ทำมือเป็นสัญญาณบอกให้นั่ง  เจ้านั่นก็ทำตาม  แต่ทำได้แป๊บเดียวเท่านั้นแหล่ะครับ  ก็ลุกขึ้นยืนตะกาย หางกระดิก หน้าตาเริงร่าเหมือนเดิม

‘ไม่เอาลูก ทำตัวดีๆ ขอโทษพี่มาร์ชเร็ว ทักทายด้วย’  เจ้าแฮปปี้นั่งลงอีกครั้ง  หันหน้ามาทางผม ลิ้นห้อยหอบแฮ่กๆ แล้วยกขาขึ้นสองข้างเหมือนจะพนมมือ  มันน่ารักมากจนผมอดขำออกมาไม่ได้

‘ดีมากกกก ลูกพ่อ เก่งมาก’ 


ไอ้ซันลูบหัวหมาน้อยของมันสองสามที  ดูเจ้าหมาเองก็ดีใจเหลือเกินที่ได้รับสัมผัสนั้น  ผมเลยลองยื่นมือไปจับมันบ้าง  นิ่มมากเลยครับ  ผมเริ่มทำความคุ้นเคยกับมันด้วยการลูบหัวไปมา  ไอ้แฮปปี้ก็ทิ้งตัวลง นอนถ่างขาให้ลูบแต่โดยดี  ไอ้ผมก็ได้ใจน่ะสิ  ทำไมถึงเชื่องได้ปานนี้นะ  เลยจัดการเกาพุงมันอย่างเมามัน






‘ตาซัน  เข้าบ้านสิลูก  มายืนตากแดดเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก’  หญิงชราผู้หนึ่งที่ใส่เสื้อคลุมลูกไม้สีชมพูอ่อนเดินมาที่ประตูใหญ่  เธอมองที่พวกผมอย่างอ่อนโยน



จำได้…



ผมจำใบหน้านี้ได้….



ชั่วครู่…ที่รู้สึกไม่กล้าสบตากับคนตรงหน้า  ราวกับเด็กน้อย ที่เพิ่งทำผิด  แล้วโดนมารดาจับได้  แต่แตกต่างกันตรงที่… ความผิดของผม  ของพวกเรา… มันจะสามารถให้อภัยกันได้มั้ยก็เท่านั้น



‘แม่ นี่มาร์ชครับ’  ลูกชายผายมือมาดึงตัวผมให้ลุกขึ้น  แล้วจับเอว 

‘…สวัสดีครับ’  คำง่ายๆ ที่พูดทุกวัน  ตอนนี้กลับรู้สึกว่ามันยากที่จะพูดเหลือเกิน 

‘สวัสดีจ๊ะ…เธอ’  อีกฝ่ายยกมือรับไหว้ผม  แล้วทำท่าคิด

‘ลูกคุณพลรึเปล่า?’

‘เอ่อ ครับ’  นั่นทำให้ผมนึกขึ้นมาได้.. ที่พ่อเคยบอกไว้.. ว่าแม่ของซันเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท  และคงจำผมได้แน่นอน

‘ตาซัน  พาเพื่อนเข้ามาก่อนสิ  มาจ๊ะ…ชื่ออะไรนะเรา?’ 


อีกฝ่ายพูดพร้อมกับกวักมือเรียกผมและไอ้ซันเข้าไปในบ้าน  ผมรู้สึกถึงแรงดันจากข้างหลัง…หันไปข้างๆ  ไอ้ซันยิ้มน้อยๆ ให้ผม  ยิ้มแบบให้กำลังใจ.. เฮ้ออ เอาวะ  ผมกลืนน้ำลายหนึ่งเอือกก่อนที่จะเดินตามหลังเล็กๆ นั่นเข้าไป


‘…มาร์ชครับ’

‘จ๊ะ หนูมาร์ช  เข้ามาๆ ไม่ต้องเกรงใจนะ’



เธอสั่งสาวใช้ผิวเข้มคนหนึ่งให้ไปเอาน้ำมาเสิร์ฟแขก  ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าว่าสาวใช้หน้าตาคมคนนั้นหันมามองแล้วยิ้มให้ผม  ไม่รู้จะทำยังไงเลยยิ้มตอบกลับไปนิดๆ แบบงงๆ   ไอ้ซันพาผมไปนั่งที่เก้าอี้รับแขกตัวยาวคู่กัน  ส่วนแม่ก็ไปนั่งที่ฝั่งตรงข้าม เป็นโซฟาตัวใหญ่ตัวเดียว  ผมนั่งแบบรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง  สายตาหาที่จับจ้องไปเรื่อย  โต๊ะข้างหน้าบ้าง แจกันบ้าง ดอกไม้บ้าง รูปภาพบ้าง…ก็มันไม่กล้ามองคนตรงหน้านี้นา



‘ไม่กลับบ้านกลับช่องมาหาแม่เลยนะ  คิดว่าลืมคนๆ นี้ไปซะแล้ว’  เธอตัดพ้อ พร้อมกับยกย้ำขึ้นจิบ

‘ขอโทษครับ  พอดีมีเรื่องให้ต้องคิด… ต้องทำ  และต้องรีบแก้ไขนิดหน่อย’  คนนั่งข้างๆ ผมตอบ  ผมแอบเหลือบไปมอง  สายตามันดูมุ่งมั่นและแข็งกร้าวมาก… จนผมรู้สึกแอบหวั่นแทน

‘งานเหรอลูก?’

‘เปล่าครับ…’

‘อะไรกัน ไม่ใช่เรื่องงานแล้วทำไมยังทำตัวเหลวไหลอีก หืม?  จะมีครอบครัวแล้วนะเราน่ะ  หัดทำตัวให้เหมาะกับการเป็นพ่อคนหน่อยสิ’  ผมถึงกับสะอึก… กับคำว่าครอบครัว และ พ่อคน

‘ครับ  เรื่องนี้แหล่ะที่ผมไปจัดการมา…’ 

‘หมายความว่างลูก…ก็หนูแนท’

‘แนทอยู่มั้ยครับ  เห็นเมื่อคืนโทรมาหาผม บอกว่าจะมาค้างที่นี่’  อีกฝ่ายพูดแทรกขึ้น ก่อนที่แม่จะได้ทันจบประโยค

‘อยู่… เมื่อคืนอยู่ๆ ก็มาหาแม่ตอนดึก  แม่ไม่รู้หรอก เพราะหลับแต่หัวค่ำ  แต่เห็นยัยหว้าบอกเมื่อเช้า’

‘เหรอครับ  งั้นช่วยเรียกแนทมานี่ได้มั้ยครับ’

‘…มีเรื่องอะไรลูก  มีอะไรผิดใจกับหนูแนทเหรอ?’  หญิงชราสีหน้าดูเป็นกังวลอย่างมาก  เธอกำเสื้อคลุมบ่าแน่น

‘ไม่เชิงครับ  แม่เรียกแนทมาก่อนเถอะ  ผมมีเรื่องจะคุย…คุยทั้งกับแนท และกับแม่’ 







เสียงคุณนายของบ้านตะโกนเรียกสาวใช้ให้ไปตามแนทดังขึ้น… แล้วเธอก็หันกลับมามองหน้าผมต่อ 


‘แล้วไปไงมาไงถึงหนูมาร์ชมานี่จ๊ะ… เป็นเพื่อนกับตาซันตอนไหน  ไม่เห็นเจ้าลูกชายคนนี้จะบอกแม่บ้างเลย’  ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่าว่าเธอเน้นคำว่าเพื่อน  และเท่าที่รู้ พ่อบอกว่าเธอ…ต้องการให้ผมอยู่ห่างจากลูกชาย? เท็จจริงแค่ไหนไม่รู้  แต่ผมควรจะคิดให้ดีก่อนพูด

‘เอ่อ…’

‘พักนึงแล้วแม่  ผมก็ไปงานศพแม่มาร์ชมา… แม่ก็รู้นี่’  ไอ้ซันตอบแทนผมซะงั้น แต่ก็ดีครับ…เพราะผมเองยังคิดไม่ออกเลยว่าจะตอบยังไง  ลูกชายคุณขู่จะปล้ำผมตอนแรก  แล้วอยู่ๆ ผมก็ไปปล้ำมัน… แล้วเราก็รักกัน?

‘อ๋อ นั่นสินะ… แม่เสียใจด้วยนะลูกมาร์ช  แม่ป่วยวันนั้น อยู่โรงพยาบาล  เลยไปร่วมงานศพด้วยไม่ได้’  เธอบอกผมด้วยสายตาที่เป็นห่วงเป็นใยอย่างแท้จริง… จนแอบคิดไม่ได้ว่า  คนๆ นี้คือคนๆ เดียวกับที่พ่อบอกเชียวหรือ

‘ไม่เป็นไรครับคุณน้า… ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ  ขอบคุณซันที่ไปช่วยอะไรๆ หลายอย่าง…ทั้งวันนั้น  แล้วก็วันนี้’ 


ผมเว้นช่วงสักพัก  แล้วค่อยต่อวลีหลัง… เงยหน้าชายตาไปมองคนข้างๆ เล็กน้อย  มันยิ้มจนแก้มบุ๋มมาทางผม  ไม่ต้องออกนอกหน้าขนาดนั้นก็ได้ ไอ้บ้า  ถ้าไม่ติดที่นั่งอยู่หน้าแม่  จะยืนขึ้นแล้วมอบมะเหงกให้มันซัก 3 ที  ข้อหาทำให้หมั่นไส้



‘เหรอจ๊ะ  ดีแล้วล่ะ  แม่ดีใจที่เห็นลูกมาร์ชเข้มแข็งนะ  เรื่องเกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นเรื่องธรรมดา  คนเราต้องเจอสักวัน  และสิ่งที่ต้องทำให้ได้ คือ การทำใจ…’ 



เธอทำท่าจะพูดต่อ  แต่แล้วก็หยุดลงเพราะการมาของใครบางคน…



‘มีอะไรเหรอคะแม่…’  ใบหน้าขาวๆ ของแนทและน้ำเสียงที่ดูปกติกลับกลายเป็นอ่อนและแหบลง เมื่อสายตาของเธอประจัญเข้ากับผม



***TBC


เกือบไม่ได้ลง (ปาดเหงื่อ)

[Bg LoVe NT]

^
^
^

วันนี้โด๊ปรัยมา

คึกเชียว

[Haney]

^
^

โด๊ปที่รักแหล่ะ หุหุ




แซนวิชต่ออออ

V
V

[juuuno99]

 



ทำไมต้องเป็นเราด้วยยยยยยยยย  หลบไม่ทันแล้ววววววว



ถ้าแน่จริงลงอีกตอนเด้

[FRODO]

    อยากเจอคุณแม่จังเลย  จะมีอะไรเกิดขึ้นมั๊ยน้า   

[patiharn]

พี่พากย์จ้า...แอบค้างไปมั้ยคะเนี่ย...ลุ้นๆๆจะเป็นไงต่อ
ว่าแต่ถ้าแรงดีจริง คืนนี้จะมีอีกตอนมั้ยน๊า (พยายามหลอกล่อพี่พากย์เต็มที่..อิอิ)

[RN]

ค้างไปมั้ย

ค้างแบบนี้

แช่งให้พุงป่อง

ป่อง

ป่อง

แล้วก็ป่อง

อย่าลดมันเลยยยยยยย

[M@nfaNG]

ตกลงแม่ซันหรือพ่อมาร์ชหลอกกันแน่เนี่ย 

[unnoname]

                                                       ค้างอะ T^T 

                                 มาต่ออีกตอนเหอะ ลองไปโด๊ปกูลิโกะดูสิเผื่อมีแรง 




                                                  อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ  หรือจะหมดแรงเน้อ   

[arjinn]

ดีแล้ว บอกไปเลย พูดไปเลย

ลุ้น...




ตอนต่อไป ขอเร็วๆ เลยนะคะ
แลโลภไปหน่อย แต่ก้อ....จำเป็นต้อง


ไงก้อขอบคุณ ขอมีความสุขมากๆ ค่ะ


 

[yunjaelover]

อึมครึมอ่ะ ตอนนี้ มาร์ชจะโดนอะไรบ้างเปล่าเนี่ย เป็นห่วงจังเลย

แต่ชอบซันตอนนี้จังเลย ผู้ชายมากๆ แมนสุดๆ .... ....

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

^
^
^

จิ้มๆๆๆๆๆๆ

ค้างโคดๆ อ่ะพี่พากย์

รอต่อปายยยยยยย

เผื่อพี่พากย์ใจดี ^^

[pupper]

สถาณการณ์เริ่มตึงเครียด ในตอนต่อไปแน่ๆเลยอะ

สงสารมาร์ชกับซันจัง ท่าทางอุปสรรคจะอีกเยอะ

พี่พากย์ ไปกินอะไรมา ฟิตจัง

[cartoons]

 








  มาจิ้มก่อนอ่าน อิอิ

[loveorlike]

 :a5:ทำไมเขาเร็วกันจังล่ะ

หรือว่าเราอ่านนานไป


...................

เป็นสถานการณ์ที่สุดยอดเลยนะเนี้ยสำหรับทั้งคู่เลย
แต่ว่าซันเราก็จริง อย่างที่มาร์ชคิดล่ะนะอย่างกับจะไปขอ
เลี้ยงหมาเลี้ยงแมวไปได้ เครียดกดดันแทนมาร์ชเลย
ตอนบอกว่าไม่อยากแต่งเหรอนิ แหมๆๆๆๆๆ
อยากแต่งสิแต่งกับเขานะแต่ว่า....กร๊ากกกกกกกก
ฉากตอนคิดเลือกเสื้อน่ารักดีมันเป็นอะไรที่ใช่มากเลย
จะใส่ดำก้กลัวเขาว่าไปงานศพ อันนี้เคยคิดมาแล้วอ่านแล้วแบบว่า
เอ่อใช่ว่ะคิดเหมือนกันเลย ตอนเอาเสื้อมาทาบตัวแล้วหันไปถาม
คนที่อยู่บนเตียงนี้ไมค่อยเท่าไรเลยนะทั้งท่านอนทั้งคำตอบ
เล่นเอาอายม้วนนะนั้นถ้าเป็นเขา แต่มาร์ชยังอุตส่าห์เถียงเบาๆได้อีก
เป็นคนที่อบอุ่นดีจริงๆเลยนะซันเนี้ย สมเป็นซันไลน์ เอ๊ย...ซันชายดีจริงๆ
(เหมือนป๊าเลยใช่มั้ย....ใต้โต๊ะด้วยสามแสนอย่าให้ขาดๆ)


พอถึงบ้านก็เอาเลยนะตัวเอกของเราออกโรงเลยแฮปปี้
เย่ๆๆๆๆ....คิดถึงค๊อดๆๆเลยไม่เจอกันนานปีแสงมาก
น่ารักอ่ะมัน...กระโดดเขาหาอย่างน่ารักเลย
อ่านแล้วอยากไปเล่นด้วย จะกอดรัด เหวี่ยงๆเกาพุงให้อย่างดีเลย
เชื่องสุดยอดเลย มีปะป๊าเป็นซันด้วยว้าววววววว....
อยากไปเป็นมะม๊าของแฮปปี้แทนมาร์ชเลย(พยายามให้เป็นตัวเองได้ตลอด)
น้องหมาแฮปปี้น่ารักจริงป๊าเขาชอบเอาเข้าฉากอีกนะ..หลงเลยแหละ

ตอนแรกตกใจด้วยคิดว่าซันมีหลาน เหลน โหลน เรียกซะ ตาซัน
เอิ๊กๆๆๆ..ที่แท้ ท่านแม่ซันเราเรียกนั้นเอง
เข้าบ้านได้ก็กดดันเพิ่มเลยนะ เพราะซันเราเรียกมารวมเลยทั้งแม่ทั้งแนท
มาร์ชตอบคำถามน่ารักได้ใจทั้งซันทั้งเขาเลย
สมกับที่ซันจะยิ้มรับซะขนาดนั้นนะ 

แต่ตอนต่อไปนี้สิ .....หึหึไม่อยากจะคิดเลยนะ
ส่งกำลังใจให้มาร์ชเลยนะ พยายามเข้ามาร์ช
รักหมดใจอยู่แล้วซัน รับปายยยยอีกความรักที่มอบให้ๆๆๆ


คงจะอ่านเพลินเพราะว่ามันสนุกมากกกกกกกกนั้นเอง
มันเลยสั้นในความรู้สึก ยังไงก็ชอบนะ
พยายามเข้ากับตอนต่อไปกับทุกๆวันด้วยนะ
อินเลิฟกับคนที่บ้านมากขึ้นๆไปทุกวันด้วย
อวยพรทิ้งทวนคริสมาส ยังไงก็มีความสุขไปมันทุกวันเลยนะ


กอดรัดเหวี่ยงๆทั้งคู่เลย......อย่าบอกใครนะว่า เขารักทั้งคู่เลย จ๊วบบบบบบบ


หึหึ....ที่สัญญาอย่าลืมนะ

[Cloud~]

‘อะไรกัน ไม่ใช่เรื่องงานแล้วทำไมยังทำตัวเหลวไหลอีก หืม?  จะมีครอบครัวแล้วนะเราน่ะ  หัดทำตัวให้เหมาะกับการเป็นพ่อคนหน่อยสิ’

ทำไมต้องพ่อคน แนทท้องหรอ     ไม่นะ

อย่าทำแบบนั้น สงสาร มาร์ชนะ 

[•JaJuJing•]

ค้างงงงงงงง

มากกกกกกกก

มาต่อด่วน  อิอิ