หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...

[Bg LoVe NT]

ล่อ 2 เอ้ยยย หลอกล่อ 2 มายางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

มิกกี้ด้วย

ป่านนี้หายไปเล่นซนที่ไหนก็ไม่รู้อ่ะ

อิอิ แวะเข้ามาทวงเล่นๆ (แต่เอาจิง)




คิดถึงนะ

[shoucream]

อ่านรวดเดียว จนจบเหลือตอนพิเศษ แบบว่าสะใจมากๆ

ขอบคุณค่ะ แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านอีกนะ

เรื่องนี้ชอบพี่ซันค่ะ มั่นคง และทนทาน 555+++

[loveorlike]

 :z2:มาล่ะ อดใจไม่ไหวขอเม้นก่อนล่ะกันตอนนี้ทั้งที่อยากเม้นต์ที่เดียวนะ
แต่ว่าซันน่ารักเกินอดใจไม่ไหวจริงๆเลย เคลิ้มๆๆๆๆๆ

ยิ่งอ่านยิ่งอิจฉามาร์ชมากๆเลยอ่ะปะป๊า แบบซันโคตรรักมาร์ชเลยดูแลดีมากมายชอบบบบบบบ
ชอบผู้ชายแบบนี้ จะเอาคนนี้ๆ
อยากได้มากๆแต่พออ่านไปแล้ว ว้าววววว....แท้จริงแล้วซันเป็นของเราเหรอเนี้ย

แค่เห็นร่างขาวๆ นอนเปลือยเป็นหมูน้อยบนเขียงรอให้เชือดแบบนี้แล้วใครจะไปอดใจไหว  โธ่เอ้ย ไอ้ซัน… นี่มึงจะของขึ้นง่ายไปไหนวะ!

นอนเป็นหมูน้อย กีสๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นอนเป็นหมูงั้นก็หมายถึงเขานะสิ 

มันเองก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะครับ  ยกเท้าขึ้นมาแล้วแนบถูไปถูมาที่หน้าอกผม… ไปหัดวิธียั่วมาจากไหนกันเนี่ย! สักพักก็ค่อยๆ เลื่อนปลายเท้ามาที่ใบหน้า  ลูบไล้ไปมาบริเวณแก้ม


“หึหึ”  ผมอ้าปากงับที่ปลายนิ้วโป้งมันเบาๆ  เสียงอีกฝ่ายหัวเราะชอบใจดังขึ้นเป็นระลอก  ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวือเพราะโดนผมใช้ลิ้นดุนเลียระหว่างง่ามนิ้ว 

แอร๋ยยยยยยยยยยยย....สุดยอดเลยอ่ะ  แบบว่าอ่านแล้วโหหหหหห...สองคนนี้รักกันร้อนแรงดีจริง
หรือที่จริงเพราะว่าปะป๊าเก็บกดกันแน่ เอาซะคนอ่าน หมดเลือดไปหลาย ไม่ไหวๆชอบบบบ
อ่านแล้วจั๊กกะจี๋แทนมาร์ชเลยอ่ะ ซันบ้าเขาอ่านแล้วเขินนะ อะไรจะรักมาร์ชป่านนั้นเชี่ยว เฮ้ออออ..ชอบซันเข้าเส้น

แต่ว่ามาร์ชค่ะ ขอจับตีก้นสามที่เลยได้มั้ย ใครสั่งใครสอนให้มาพูดเรื่องชายอื่นตอนที่กิจกามกำลังคุกรุ่นแบบนี้ห่ะ
ดีนะที่ซันเราเคลิ้มง่ายไม่งั้นมีจับมาร์ชเหวี่ยงฟาดเสาเลย


คุณอาร์ท ชื่อนี้ไม่อยากตายดี เดี๊ยะๆๆมาทำซันของฉัน ปร๊ดดด
จับถ่วงอ่าวไทยเลยม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กล้ามาก โดนจิตเข้าขั้นด้วยมีจับแล้วทำหน้าเนียนแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ห่วย...อารมณ์เสียแทนซันไปแล้ว
มาร์ชก็น่าตีมาบอกทำไมตอนนี้ไม่บอกตอนโดนเล่า 

แต่ก็ยังดีที่บอก เอาเลยซันจัดการเลยสุดหล่อ อยากทำอะไรบอกเดี๋ยวช่วยด้วยอีกทาง ....หึหึ
แล้วโทรเสร็จกลับไปลงโทษคนบนเตียงอีกซักรอบถ้าจะดีนะ ...ข้อหาทำให้จุ๊บรมณ์เสีย

มาต่อได้แล้วม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ค้างนานไปม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

  กอดรับตอนเย็น แล้วก็กอดน้องคอร์นที่บ้านให้ด้วยนะ กระซิบที่ข้างหูตอนกอดด้วยว่า รักมากกกกกก

รักมากมายปะป๊าพาโบ...ด๊วฟฟฟฟฟฟฟฟ

[A-J.seiya*]

><

พี่ซันจะทำอะไร??
ฮ่าๆๆ

สงสัยหาตัวช่วย


ว่าแต่  ไอ้คุณอาร์ท  ==
ไม่รู้ซะแล้วว่าใครเป็นใคร
เหอๆ

 

[Haney]

หลอก(ล่อ)2




โอยย… ปวดไปหมดทั้งตัว 


ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงกว้างพักหนึ่ง  ไม่ใช่ไม่อยากลุกนะครับ  แต่พอขยับนิดกระดิกหน่อยก็ร้าวไปตามแนวสันหลัง  ให้ตายเถอะ  มันจะเล่นอะไรนักหนา  ไม่ใช่แค่หลายรอบเท่านั้น  เสือกเลือกท่ายากอีก… เฮ้ออ  ดีนะวันนี้ไปคุยกะพี่อาร์ทตอนเย็น  ไม่งั้นได้คลานไปแน่ๆ


พูดแล้วก็เซ็ง… ไม่คิดว่าจะโดนรุกเร็วขนาดนี้  ไม่เข้าใจจริงๆ เมื่อก่อนไม่เห็นจะเคยมีผู้ชายมาจีบ  แต่พอคบกับไอ้ซันแล้วสงสัยฟีโรโมนเพิ่ม เทสโทเทอโรนลดฮวบ… ทำไมไอ้พวกเพศผู้ถึงได้ตามตูดกูดิ๊กๆ แบบนี้วะ  นี่ก็อีกคน… ความจริงผมเล่าข้ามไปครับ  ไม่ใช่อะไรหรอก…. กลัวไอ้คนนั้นมันไปฆ่าไอ้คุณพี่อาร์ทน่ะสิ


ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า… ก่อนหน้านี้  พี่อาร์ทมาสารภาพรักกับผมครับ  สารภาพรัก!!



นี่คือเหตุการณ์เมื่อสามวันก่อน….



“น้องมาร์ชครับ”  นี่คือคุณอาร์ท หรือ เวลาอยู่กันสองต่อสองเค้าจะบังคับให้เรียกว่า ‘พี่อาร์ท’ เสมอ

“ครับพี่อาร์ท? รอครู่เดียวนะครับ… ใกล้เสร็จแล้ว”  ผมกำลังเก็บข้าวของต่างๆ ที่วางเกลื่อนโต๊ะ… ก็ไอ้คุณลูกค้าคนนี้ดันชอบมาก่อนเวลานัดอยู่เรื่อย  ไม่รู้ว่าเพราะมารยาทหรือเพราะอะไร… แถมยังไม่ยอมนั่งรอข้างนอกที่ห้องรับแขกด้วย  เสนอหน้าอยากเข้ามานั่งรอผมในห้องทำงานทุกที  ไอ้เราจะปฏิเสธก็คงดูไม่ดี  แล้วมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรด้วย

“…ทำงานเหนื่อยมั้ย ไม่ต้องรีบหรอก พี่ไม่รีบ…”  ผมเงยหน้ามองรอยยิ้มนุ่มของอีกฝ่ายอย่างกระอักกระอ่วน  มันดู เอ่อ… ดูอ่อนโยนเกินไปน่ะสิครับ  เลยรู้สึกไม่ค่อยดี

“ไม่หรอกครับ เรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก”  ผมตอบแบบไม่ได้ใส่ใจอะไร พยายามทำน้ำเสียงและทำตัวให้เป็นปกติที่สุด

“แต่พี่เป็นห่วงนี่” 


คราวนี้ผมถึงกับต้องสะดุ้ง… ก็อยู่ๆ เล่นเข้ามาประชิดตัวแบบไม่ให้สุ่มให้เสียง  แถมยังยกมือข้างหนึ่งขึ้นทาบทับมือผมที่กำลังเปิดแฟ้มอยู่ให้ปิดลง… เอ่อ ล่อแหลมไปมั้ยครับพี่


“อ..อะไรครับ”  ผมกลืนน้ำลายตัวเอง  ฝืนถามออกไป พร้อมกับดึงมือตัวเองออกจากมืออีกฝ่ายด้วย

“พี่ช่วย” 

“ไม่เป็นไร ผมทำเอง พี่อาร์ทเป็นแขกนะครับ”  ผมตอบแล้วรีบดึงแฟ้มออกจากมือคนข้างๆ ทันที  ในใจนี่ไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจากขอ…ขออย่าให้ไอ้ซันมาตอนนี้เลยเท้อออออ มีศึกชิงนาง เอ้ย นายแน่ๆ

“เอาน่า คนกันเอง  มา…เก็บอะไรอีก”  ไม่พูดเปล่า  พี่อาร์ทส่งสายตาหวานเยิ้ม กับรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้… แต่สำหรับผม เดี๋ยวพี่ได้รอยพิมพ์ตรีนกลับบ้านแน่ๆ ถ้ายังไม่หยุด เฮ้อออ เหนื่อยชะมัด

“ไม่เป็น…อ๊ะ”  ก็เถียงทันที่ไหน  อยู่ๆ พี่แกก็คว้าเอาของในมือผมไปช่วยเก็บในลิ้นชักบ้าง ชั้นบ้าง ฮึ่มมม..ไม่อยากจะบอกว่าวางก็ผิดที่  สุดท้ายผมก็ต้องไปหยิบมาวางที่ของมันตามเดิม 

“พี่ช่วย…”  ดูสิ ยังไม่เลิก มาแย่งของจากมือผมอยู่นั่น

“ไม่ต้องแล้วพี่อาร์ท  ผมว่ามันจะยิ่งช้ากว่าเก่า”  ผมตอบเสียงเข้ม  จนอีกฝ่ายยอมปล่อยมือ  ทำหน้าจ๋อยไปนิดนึง  แต่ก็ยังไม่ได้กลับไปนั่งบนโซฟานะครับ  ยังคงยืนพิงโต๊ะทำงาน มองดูผมอยู่แบบนั้น

“แน่ใจนะว่าไม่ให้พี่ช่วย?”

“แน่สิครับ”

“ถ้าอย่างงั้น… มาร์ชช่วยอะไรพี่หน่อยได้มั้ยครับ?”

“อ..เอ๋? ช่วยอะไรครับ?”  ผมยืนเอ๋อ  มองหน้าพี่อาร์ทงงๆ








“ช่วย… เป็นแฟนพี่หน่อยได้มั้ย” 



….ฟึ่บ!...


นั่นคือเสียงแฟ้มที่ผมยกขึ้นมากั้นกลางระหว่างหน้าไอ้พี่อาร์ทกับหน้าผมทันทีที่อีกฝ่ายยื่นหน้าเข้ามาเหมือนจะ… เอ่อ  จะจูบ.. เฮ้ย! นี่มันอะไรกันวะ! งงไปหมดแล้วเว้ย!  ยิ่งเสียงหัวเราะในลำคอนั่น ยิ่งทำให้ผมรู้สึกขนลุกเกรียว  อยากจะอ๊อกเอาข้าวกลางวันที่เพิ่งกินไปออกมาให้หมด  ทำไมกรูถึงสยองสะอิดสะเอียนได้ขนาดนี้วะ 


“ทำไมต้องกลัวพี่ขนาดนั้นด้วย”  ถามมาได้…หยึ๋ย

“พะ..พี่จะบ้ารึไง ผมผู้ชายนะ” 

“หึหึ มาร์ช เดี๋ยวนี้เรื่องพวกนี้เค้าถือเป็นเรื่องปกติแล้วครับ  ไปอยู่ในถ้ำที่ไหนมาหืม?” นั่น แอบด่ากูอีก -*-

“ถึงงั้นก็เถอะ  แต่ผมไม่ได้ชอบพี่นี่”  ตรงๆ แบบนี้แหล่ะวะ จะได้จบๆ เฮ้ออ

“มาร์ช…ไม่ชอบพี่เลยเหรอ?” อีกฝ่ายถอยไปนิดหนึ่ง ยืนทำหน้าเศร้า ..จนผมอดแอบรู้สึกผิดไม่ได้

“เอ่อ ก็ชอบ แต่ไม่ได้ชอบแบบนั้น  ชอบแบบพี่น้องน่ะครับ” 

“เฮ้ออ แค่นั้นพี่ก็ชื่นใจแล้ว  แต่มาร์ชยังไม่มีแฟนใช่มั้ย? พี่ไม่เห็นมีสาวๆ แถวออฟฟิศเลย  นอกจากบรรดาเลขาและแม่บ้าน”

“เอ่อ… ก็คงยังครับ”  ผมคิดไปสักพัก  จะบอกว่าไงดีวะ เฮ้ออ

“เยี่ยม  เชื่อสิ….อีกหน่อยเดี๋ยวมาร์ชก็ชอบพี่แบบนั้นเอง หึหึ” 



เพียงแค่นั้นผมก็ยืนเหวอ  อ้าปากกว้างค้างจนน้ำลายจะยืดได้แล้วมั้ง… คนอะไรวะ แม่ง หน้าด้านได้อีก! กำลังเถียงต่อแต่ก็ล้มเลิกความคิด  คนแบบนี้ทู่ซี้ไปก็ไม่มีประโยชน์  สังเกตจากใบหน้าและโหงวเฮ้ง (ไปรู้ได้ไงวะ) น่าจะเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองสูง  ต่อให้พูดอะไรไปก็ไม่ฟังแหงๆ  อีกอย่าง…ถ้าผมไม่เล่นด้วยจะไปกลัวอะไร  ปล่อยให้บ้าไปคนเดียว  พอสิ้นสุดการเจรจาก็ค่อยถอยออกมา แล้วตัดหางปล่อยวัดโลด  โอเค… แผนดูดีเว้ย ฉลาดจริงๆ ไอ้มาร์ช


ผมรีบหยิบกระเป๋าเอกสารและโน้ตบุ๊คเดินนำออกมานอกห้อง  โดยมีพี่อาร์ทเดินยิ้มแฉ่งตามมาทีหลัง… พอพ้นประตูออกมาเท่านั้นแหล่ะ ป๊ะพ่อเข้าให้ =[]=


“อ่าว เสร็จแล้วเหรอ?” ไอ้ซันหันหลังมาทางผมเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูออกมา…มันทำคิ้วขมวดนิดนึง… อืม ไม่สิ มากอยู่… แถมยังจ้องไอ้พี่อาร์ทสลับกับผมเป็นพักๆ

“สวัสดีครับซัน”  มวยมุมน้ำเงินถุยน้ำลงกระป๋อง ใส่ฟันยาง เอ่ยทักทายก่อน

“สวัสดีครับคุณอาร์ท”  มุมแดงเริ่มลุกขึ้นซอยเท้ายิกๆ แล้วกล่าวกลับ

“ไปกันเถอะ พร้อมรึยัง?” และกรรมการอย่างผมก็ต้องรีบบอกหมดยก ก่อนที่จะมีคนน็อกเอ้าท์หน้าคว่ำไปจูบพื้น



ผมรีบเดินนำทั้งสองไปที่รถเพื่อพาคุณอาร์ทไปดูสถานที่จริง… ทั้งสองคนเดินตามมา  พอมาถึงเราก็แยกกันไปคนละคันครับ  เพราะพี่อาร์ทก็เอารถมาเอง  แล้วค่อยขับตามๆ กันไป  พอเข้าไปในรถเท่านั้นแหล่ะ…


“บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เค้ารอข้างนอก”  ไอ้ขี้หึงเปิดฉากก่อนเลย

“ก็บอกแล้ว เค้าไม่ฟัง เอาแต่บอกว่าขอมารอข้างใน”  ผมรีบแก้ตัว…กลัวมันโกรธนี่ แค่นี้ก็น่ากลัวแล้ว

“ทีหลังก็บอกไปสิว่าติดประชุม  มีแขกคนอื่นอยู่ หรืออะไรก็ได้…”  มันยังคงทำเสียงดุ  ผมเลยแอบมองอีกฝ่ายด้วยหางตาเพราะตอนนี้ขับรถอยู่  แม่ง…ทำไมต้องจ้องด้วยวะ เสียวนะเนี่ย

“…เดี๋ยวคราวหน้าบอก”   

ไอ้ซันหันมามองผม… แล้วก็หันไปมองถนน ส่ายหน้านิดๆ อย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก  มันเอื้อมมือมาวางแปะไว้ที่ขาผม ลูบเบาๆ…

“เพราะรักหรอกนะ… อย่าเพิ่งรำคาญกัน”  มันไม่ได้หันมามองผม.. แต่เพียงแค่ความอุ่นที่สื่อผ่านจากมือหยาบมาสู่ต้นขาก็ชัดเจนยิ่งกว่าคำพูดและการกระทำใดๆ แล้ว   ผมละมืออีกข้างจากพวงมาลัยลงไปทาบทับที่มือมัน  สอดนิ้วประสานกัน  แล้วยกขึ้นมาแนบริมฝีปาก…

“รู้แล้ว  ก็รักเหมือนกัน  จะรำคาญได้ไงเล่า”  ไอ้ซันยิ้มกว้าง  มันลูบแก้มกับปากผมเบาๆ  ก่อนที่จะคว้าเอาคอผมเข้ามาหอมแก้มอย่างแรงดังฟอด  จนต้องโวยวายออกมา…

“เฮ้ยยย เล่นบ้าๆ เดี๋ยวรถชน!”  แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรมันมากหรอกครับ  เราสองคนหัวเราะชอบใจกันทั้งคู่… อยากจะหันไปหอมมันเหมือนกัน  แต่กลัวไปไม่ถึงจุดหมายนี่สิ…


ตอนแรกผมกะว่าจะบอกมันเรื่องที่พี่อาร์ทสารภาพรัก… แต่ดูสภาพการณ์แล้วคงไม่ไหว  แค่เห็นพวกผมสองคนอยู่ห้องเดียวกันไม่นานมันก็โมโหขนาดนี้แล้ว  ถ้ารู้ล่ะก็… ได้เตะก้นลูกค้าแน่ๆ  ถึงจะเป็นรายไม่ใหญ่มาก  แต่ผมก็ไม่อยากเสียลูกค้าไปโดยใช่เหตุนี่นา  ธุรกิจเราเพิ่งเริ่มต้นเองนะ จะให้มีชื่อเสียก่อนชื่อเสียงแล้วหรือไง



หลายวันผ่านไป  พี่อาร์ทก็ยังพยายามมาตอแยผมไม่เลิก  น่าแปลก…ที่สามารถมาในเวลาไอ้ซันไม่อยู่  มีธุระ หรือติดประชุมได้ด้วย  ไม่รู้ว่าไปแอบสืบตารางการทำงานของมันมาหรือเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ  ผมเองก็ใช่ว่าหาทางปฏิเสธหรือหลบเลี่ยงนะ หาแล้วหาอีกจนสมองตัน  ไม่รู้จะอ้างอะไรแล้ว… แถมไม่รู้มันไปให้สินบนน้องบุ้ง เลขาส่วนตัวของผมรึเปล่า… รายนั้นพอคุณอาร์ทมาก็ส่งเข้ามาห้องผมทันทีไม่มีการโฟนอินใดๆ ทั้งสิ้น… อีกหน่อยได้ตัดเงินเดือนแน่ คอยดู


เมื่อวาน… ผมกับไอ้ซันก็ต้องพาคุณอาร์ท และลูกค้าอีกหลายๆ ท่านมาดูสินค้าจริง ณ สถานที่จริง  คนจึงค่อนข้างเยอะ แถมยังมีนักข่าวมาทำข่าวมากพอสมควรด้วย  พวกเราวิ่งจนขาแทบขวิด  เหนื่อยสายตัวแทบขาด…

และวันนี้นี่แหล่ะ… ที่ผมโดนลวนลาม เฮ้อออ T__T

ช่วงเช้าเป็นอะไรที่ยุ่งมากๆ วันนี้พวกเราเป่ายิ้งฉุบ (กร๊าก) และไอ้ซันเป็นคนแพ้  มันต้องขึ้นไปกล่าวเปิดงาน  ส่วนผม…ก็ดูแลอะไรต่อมิอะไรข้างล่าง  ชี้นิ้วสั่งลูกน้องทำนู่นทำนี่ไปเรื่อย  แต่ก็เหนื่อยนะครับ  เพราะต้องหูตากว้างไกล  ดูสถานการณ์ภายในงาน  และยังต้องต้อนรับแขก ให้คำอธิบายต่างๆ ไปด้วย 


“ไง  เหนื่อยมั้ยครับ?”  พี่อาร์ทเดินเข้ามาทักทายผม พร้อมน้ำเย็นหนึ่งแก้วยื่นมาให้

“นิดหน่อย ขอบคุณครับ”  ผมรับน้ำมาในมือตามมารยาท  แต่ยังไม่ดื่ม

“มีอะไรให้พี่ช่วยบอกได้นะ” 

“โห ได้ไง พี่เป็นลูกค้านะครับ…ไปนั่งพักผ่อนตรงนั้นเถอะ”  ผมชี้นิ้วไปที่โซนแขก VIP  และบอกเป็นนัยๆ ว่ากูอยากอยู่คนเดียว  เข้าใจไหม

“พี่นั่งมาเยอะแล้ว  พี่อยากให้มาร์ชไปช่วยอธิบายตรงนั้นหน่อย….”



ว่าแล้วพี่แกก็ชี้ไปที่แบบจำลองชิ้นหนึ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ของบริษัทผมเอง… จำได้นะว่าเคยคุยกันเรื่องชิ้นนี้ไปแล้ว  ผมเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย… พี่อาร์ทเองก็ไม่ได้ทำหน้าอะไรกลับมา ได้แต่ยิ้มสไตล์ตี๋ๆ จนแทบมองไม่เห็นตาเหมือนเดิม  ผมเลยได้แต่ลอบถอนหายใจ แล้วตกปากรับคำ  เดินนำหน้าไป… ทำไงได้ล่ะครับ นี่ก็ลูกค้าเหมือนกัน


ระหว่างที่ผมกำลังยืนอธิบายอยู่นั้น  ก็มีลูกค้าท่านอื่นเดินเข้ามาฟังด้วยความสนใจ  เลยทำให้ผมกระตือรือร้นในการพูดขึ้นมาหน่อย  ในขณะที่คนเริ่มซาเพราะได้เวลางานเลี้ยง… ผมจะเดินไปหาไอ้ซันที่กำลังเดินลงจากเวที  แต่อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีคนเข้ามาโอบเอวไว้หลวมๆ


“คนเยอะ เดินระวังๆ นะครับ”  พี่อาร์ทพูดขึ้น  พร้อมกับส่งยิ้มมาให้  มือนั่นก็ยังคงจับไว้ที่เอวผม

“เอ่อ ครับ…”  ผมไม่กล้าปัดมือออกเท่าไหร่  กลัวมันจะเสียมารยาท  เลยทำเป็นรีบเดินไปข้างหน้าเพื่อให้พ้นจากมือนั่น

“อ๊ะ…!” พี่อาร์ทละมือจากเอวผมลง  แต่อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนโดนบีบก้นเบาๆ ผมรีบหันไปมองอีกฝ่ายตาเขม็งทันที ไอ้พี่อาร์ท (สรรพนามเริ่มเปลี่ยน) ทำเป็นยกมือขึ้นแบบประมาณว่า ‘ผมไม่รู้เรื่องนะ’ แต่สายตากรุ่มกริ่มนั่นมันฟ้องชัดๆ  จะมีใครอีกล่ะครับถ้าไม่ใช่มัน


ผมเริ่มมีน้ำโหปนหงุดหงิด  เหนื่อยก็เหนื่อย  ทำไมยังต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกนะ  เลยเอ่ยปากบอก ‘ขอตัว’ กระแทกทั้งเสียงทั้งส้นเท้า  ปรี่เข้าไปหาไอ้ซันทันที… แง่งๆ ไอ้บ้าเอ้ย  มัวแต่ยิ้มเชคแฮนด์ชาวบ้านอยู่นั่นแหล่ะ  ก้นที่มึงหวงนักหวงหนากำลังถูกรุกรานอยู่นะเว้ยยย แมร่งง!


…………………………



ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน… ผมยังคงนอนกลิ้งอยู่บนเตียงนุ่ม… เฮ้อออ  เมื่อคืนอุตส่าห์ตัดสินใจบอกเรื่องโดนจับก้นไป  ไม่คิดว่าจะโดนเล่นงานกลับหนักขนาดนี้  แต่ดูแล้วไอ้ซันมันก็ไม่ได้ติดใจอะไรมาก…มั้ง?  ก็ไม่เห็นพูดถึงอีกเลยนี่นา  วันนี้ไม่อยากไปเจอหน้าไอ้พี่อาร์ทเลย  เซ็งชะมัด… เปลี่ยนให้คนอื่นไปได้มั้ยเนี่ย 


ว่าแต่ไปเข้าห้องน้ำนานจริง… ลุกไปดูหน่อยดีกว่า  ผมค่อยๆ พยุงตัวเองออกจากที่นอน  แอบฝืดๆ เหนียวๆ ตรงหว่างขาเล็กน้อย  ก็เมื่อคืนเล่นหลับไปทั้งอย่างนั้นนี่ครับ  ทำความสะอาดแบบลวกๆ เท่านั้นเลยยังมีตกค้างอยู่… สดได้อีก อูยยย แสบชะมัด


“ซัน…ทำไรอยู่”  ทันที่เปิดประตูห้องนอนออกมา  ก็เห็นไอ้ซันรีบกดวางโทรศัพท์  แล้วโยนลงไปกับโซฟา 

“ดูทีวี”  มันว่างั้น  แต่ดันเปิดช่อง NHK ทิ้งไว้… ฟังภาษาญี่ปุ่นออกมั้ยล่ะนั่น 

“แล้วเมื่อกี้โทรหาใคร?” 

“เอ่อ… ลูกค้าไง ลูกค้าที่วันนี้ต้องไปเจอน่ะ  เค้าโทรมาเลื่อนนัดให้เร็วขึ้น”  ไอ้ซันมันดูล่อกแล่กชอบกล  แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินมาที่ผม

“เหรอ…”

“อืม  แล้วทำไมเดินแก้ผ้ามาแบบนี้ล่ะ”  มันเข้ามากอด  จุ๊บที่แก้มผมทีนึง  ก่อนที่จะเริ่มลูบหลังเปลือยเปล่าของผม… ต่ำลงไปเรื่อยจนถึงสะโพก

“อ่าว แล้วจะให้ใส่อะไรเล่า  ก็เมื่อคืนแก้ผ้านอนแบบนี้”  ผมยังคงยืนให้มันลวนลามเล่นไปเรื่อย… ไม่ยักกะรู้สึกขยะแขยงแบบไอ้พี่อาร์ท  เพลินเสียอีก…

“ไปอาบน้ำกัน แล้วหาไรกินนะ” 


เท่านั้นแหล่ะ..ผมก็โดนลากเข้าห้องน้ำ  แล้วก็โดนไอ้ซันล้างให้ทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดปลายนิ้วเท้า  ถ้ามันล้วงไปถึงตับไตไส้พุงได้ มันคงทำไปแล้ว (โชคดีไปได้แค่ลำไส้…เฮ้อออ)  พอออกมาแต่งตัวเป่าผมข้างนอก… อยู่ๆ ทำไมคิ้วข้างขวากระตุกพิลึก  แถมยังกระตุกรัวด้วย… หวังว่าคงไม่ใช่ลางบอกเหตุอะไรหรอกนะ
 

***TBC


สลับรางไม่ทันแล้ววววววว แว๊กกก ดองเรื่องไหนดีนะ 

[minchy]

ซันคิดจะป่วนอะไรอยู่อะ



เป็นกำลังใจให้ค่ะ  คุณPark

[senli_87]

พี่พากย์มาหะแว้วว...
ซันจะทำไรน๊า แต่ต้องสนุกแน่
และต้องแก้เผ็ดไอ้คุณอาร์ทได้แน่นอน อิอิ

[ลูกหมีน้ำแดง]

เย้ คุณพากษ์มาแล้ว

ลุ้นอยู่ซันจะทำอะไรไอ้คุณอาร์ท เอาให้หนักๆเลยนะซัน




 ::กำลังอ่านน้องมิกกี้อยู่อย่าดองเลยน้า

[aisen]

ยังหึงได้เสมอต้น....เสมอปลายนะเพ่ซัน

[ladyviolet]

การี๊ดดดด มาแล้ว หลอก(ไป)ล่อ 2
กลับบ้านมาก็ได้อ่านเลย ถูกจายๆ

ขอบคุณคุณพี่พากย์ค่า  
สำหรับที่ยังสับสนอยู่ว่าจะเอาเรื่องไหนใส่โหลดองดี ขอแนะนำว่า .. ไม่ดองซักกะเรื่องดีที่ซู้ดดดด  
ยังคงรอคำตอบว่าน้องมิกกี้หายไปไหนอยู่น้าตะเอง

[WinZa]

ชอบมากเลยนะค้าบ อิอิ

[faire]

   ให้ไอ่คุณอาร์ท บังอาจมากๆ


  ให้พี่พากษ์และคนที่บ้าน

สลับรางไม่ทัน ไม่เป็นไรนะคะ  ค่อยๆเอามาลงเรื่อยๆ

(ตรูจะโดนประชาทัณฑ์ม้ายยยย)

[sakiko]

โห  ค้าง อีก และ

มาต่อ ด่วยเรย นะ

 

[namtaan]

  สงสารมาร์ชจัง โดน ทั้งขึ้นทั้งล่อง
แล้วคราวนี้เจออิตาอาร์ทจาโดนไรอีกเนี่ย
ซันรีบจัดการให้ไวเลยนะ จาทำอาไรก้อรีบทำเลย

คุงพากย์จ๋า สลับกันดองเป็นเรื่องๆสิ
แบบว่ารักซันมาร์ชแล้วยังรักน้องมิกกี้ด้วยอ้ะ 
อ้ะบวก 1 ให้กำลังใจ

[rannie]

 ฝาก ซัน     :beat:ตบนายอาร์ท น่ะ

 

[Min*Jee]

ไม่ใช่ว่าคนๆคือพี่แดนหรอกนะ 

เอ๊ะ หรือว่าแก้ว 

จะใครก็ช่าง นายซันคิดจะทำอะไรเนี่ย

มาต่อเร็วๆนะค้า

[CuteBear]

อ๊างงงงง  ห้ามดองทุกเรื่องเลยยยยยยยยย
 

[Euler]

อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ซันจะทำอาราย 

[กว่าจะไร้เดียงสา]

พี่พากค่ะ คิดใจอยุ่เรื่องนึงอะค่ะ..เรื่องซันเสือกเลือกท่ายากนี่แหละ

ท่ายากที่ว่า นี่ท่าอะไรบ้างค่ะพี่...ยกตัวอย่างสัก 3 ท่าถ้วนได้มั้ย
พร้อมบรรยายละเอียด 3 หน้า กระดาษ A4 นะ

 

อย่าดองเลยนะ.....อย่าดองเลย...

[jokirito]

ซัน!!! เอามันให้หนัก
บังอาจมาหลีหนูมาร์ช
ของใครให้มันรู้ซะบ้าง

[sodamini]

ห้ามดองเรื่องนี้และเรื่องนู้น


ห้ามดองซักเรื่องเลยนะคะป๊ะป๋า


  ซัน

  มาร์ช

  ป๊ะป๋าคนแต่ง

[K2KARN]

ไม่ดองสักเรื่องดีที่สุดเฮีย = ='
เอาไอ่คุณอาร์ทเลย ~ เล่นให้หนัก อย่างมายุ่งกับมาร์ช 

[♥a2k♥]

ไอ้พี่อาร์ทเลววววววมากก  

มาร์ชก็บอกไปเลยๆ มีแฟนแล้วครับ ผมรักแฟนครับ  

อยากรู้ว่าซันจะจัดการยังไง หึหึ


ปล เค้าเพิ่งเห็นอีกเรื่องของพี่พากย์อ่ะ ล้าหลังไปมั้ยย  

[unnoname]

 
                                   ห้ามดองทั้งสองเรื่องเลยเหอะ   

                                     โหยไอ้คุณพี่อาร์ทขอสักทีเหอะ 

[Bg LoVe NT]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ล่อ 2 มาแล้วเหรออออออออออออ

ไปอ่านก่อน

[april]

ซันต้องวางแผนป่วนแน่ๆเลย
โทรหาใครเอ่ย คงไม่ใช่พี่แดนนะ


คุณพากย์อย่าดองนะ ทั้ง2เรื่องเลย 

[melon_jung]

ไอ้คุงพี่อาร์ทฮับ....น้องมาร์ชเค้ายังมะมีแควน
เค้ามีแค่พ่อคุณชื่อซันอยู่คนนึงเท่าน้านเอง..อุอุอุ

เห็นคุงพี่อาร์ทพยายามอยากจะช่วยน้องมาร์ชแบบที่น้องเค้ามะได้ขอเนี่ย
ดูแล้วหงุดหงิดอ่ะ...เค้าว่าทางช่วยที่ดี คือไอ้พี่อาร์ทควรช่วยไปอยู่ไกลๆน้องมาร์ชจะดีมั๊กกก..อ่ะ...ชิ่วๆๆๆ

เอ่อ..คุงพี่ซัน...เค้าย้ำคำเดิมนะ...จัดการไอ้พี่อาร์ทหนักๆหน่อย...

[Achoiceofhissho]

โหยย...ลุ้นว่า คนขี้หึงอย่างซันจะมีแผนแก้เผ็ดโคแก่อาร์ทยังไง
อย่างนี้ต้อง...หลอก(ไปให้คนอื่น)ล่อซะดีกว่า เหอๆๆๆๆๆ 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ขอแรงๆ ค้าบบบบบบบ

ห้ามดองนะพี่พากย์

ทั้งสองเรื่องเลย

[krappom]

ดองเรื่องไหนก็มีเฮทั้งนั้นแหละเฮีย