หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...

[LIZZ]

ไม่รู้ว่าเรื่องอารายแต่มาส่งกำลังใจให้งับ 

[melon_jung]

หง่ะ..มะรู้คุงพี่พากย์เป็นอะไร

แต่หวังว่ากำลังใจที่หลายคนมอบให้....จะช่วยให้คุงพี่พากย์รู้สึกดีขี้นนะค่ะ 

[loveorlike]

 :กอด1:แว๊บมากอดแบบแป๊บตอนนี้วุ่นวายมากมาย

คิดถึงนะจ้าปะป๊า ต้องอยู่คณะทั้งวันเลย

เป็นไงบ้างดีขึ้นล่ะยังค่ะ อย่าแซดนานนะ ถ้าหายแล้วห้ามเล่นตัวด้วย

ออกมาให้กระโดดงับคอเลย 

กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มะม๊าให้ด้วยนะ

รักทั้งสองคนมากมาย คิดถึงลุกหมุด้วยนะ

รักปะป๊ามากมายนะ ปะป๊าวุ่นวาย คิดถึงลุกตัวป่วนด้วยนะ

ไปล่ะรีบมารีบไป คิดถึงหมดใจ คิดถึงจริงๆ

[everytime]

  อัพ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ    

[susukung]

ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไร   แต่อย่าคิดมากเลยค่ะ คิดเพียงว่าทุกคนที่บ้านนี้รักและเป็นกำลังใจให้ตลอด 

 

 

[Bg LoVe NT]

กลับมายางงงงงง

วันนี้ถ้าไม่มา

เด๋วเค้าโทรไปตามนะ

อิอิ

[loveorlike]

 :กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ยังอยู่คณะอยู่เลย
เดี๋ยวกลับบ้าล่ะ จะเข้ามาป่วนอีก
คิดถึงนะค่ะ หายไปเลยไม่คิดถึงลูกหรืองายยยยยยยยยยยย


รักมากมายนะเลยทั้งคู่ มากให้กอดแน่นๆหน่อยเร็วๆๆๆ

[senli_87]

ไม่รู้ว่าพี่พากย์เป็นอะไรนะคะ

แต่ขอเป็นกำลังใจให้

ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ สู้ๆนะคะพี่

[Bg LoVe NT]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หลอก(ล่อ)3

จะมาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว





มาได้แล้วเนอะพี่หมี

คิดถุงงงงงง

 

[♥a2k♥]

อ่ะ...

หัวเรื่องเปลี่ยนแล้วว

 

[unnoname]

 

                               เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ไม่ทราบว่าเครียดเรื่องอะไร แต่สู้ๆนะค่ V^_^V

                                           แล้วก็ถือโอกาสมารอตอนต่อไปด้วยเลย

                                                                     

[namtaan]

จะมาแล้วเหรอ
ตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆๆ
 


มาช้านะเนี่ย คุณน้องนุ้ย 
V
V
V

[power**]

 

จิ้ม พี่กุ้ง 55555555


อร๊ายยย

เข้ามารอ เพ่พากย์ สุดที่ร๊ากกกกกกกกกก

ต่อ ต่อ ต่อ ต่อ

 

[loveorlike]

 :กอด1:พึ่งกลับมาถึงบ้านเหนื่อยมากมายเลย
ทั้งวันจริงๆเลยวันนี้

ปะป๊าเขามีรูปมาอวดด้วยเดี๋ยวค่อยจัดปายยยยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกกก

คิดถึงนะปะป๊าคนดีของลูกหมู จะลงตอนต่อแล้วเหรอ

มาทักทายกันบ้างนะจะได้อ่านตอนหลอกล่อ2 อย่างสบายใจซะที

กอดดดดดดดดดดดดดดดด คิดถึงปะป๊ามากมายนะ

กอด ดมดอมน้องคอร์นให้เขาด้วยนะ รักมากมายนะ ทั้งคู่ 


ปอกะลอ . ไม่ได้รอนิยายเลยนะ รอปะป๊าอย่างเดียวเลยนะรู้มั้ย คิดถึงจริงๆจังๆ ชัดเจนสุดๆด้วย

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อ่าว

แค่จะมาหรอคับ

นึกว่ามาไปแล้ว

ป่าป๊าอ่า -*-

[Haney]

หลอก(ล่อ) 3



ผมเหลือบตาขึ้นมองไอ้ตัวแสบผ่านกระจกมองหลัง….มันกำลังกลับหลังหันเดินเข้าออฟฟิศไป  เฮ้อออ ทำไมไอ้คุณลูกค้าไรนี่ต้องนัดเจอกันที่โรงแรม… ด้วยวะ  จะมาคุยที่ออฟฟิศก็ไม่ได้  บอกไม่ชอบบรรยากาศเป็นทางการ  เออ เอาเข้าไป  กูเลยมาคุมไอ้มาร์ชไม่ได้เลย  โดนไอ้พี่อาร์ทห่าไรนั่นลวนลามอีกทำไงวะ… คนเดี๋ยวนี้ ไม่ว่าผู้ชายผู้หญิงไว้ใจไม่ได้เลยสินะ…


ดีนะที่มีไม้กันหมาไว้….


ว่าแล้วก็เลิกคิดซะ  เมื่อเช้ากำชับไปอีกประมาณล้านรอบได้ว่า ให้ระวังตัว  หมอนั่นก็พยักหน้าแบบเซ็งๆ เหมือนกับ ‘ระวังแล้ว…จะให้ทำอะไรอีก’…ตลอดแหล่ะ  ทำไมต้องหน้าตาดึงดูดทั้งผู้ชายผู้หญิงแบบนี้ด้วยวะ  แล้วแถมช่วงหลังๆ มันดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นด้วย  ไม่ได้อะไรก็เอะอะใช้แต่กำลังอย่างเมื่อก่อน  หน้าตาก็…จะว่ายังไงดี ดูอ่อนโยนขึ้นมาก  เพราะฉะนั้นก็ไม่แปลกที่จะมีสาวเล็กสาวน้อย หนุ่มวัยต่างๆ เข้ามาพัวพันมากมาย


ยังจะมีหน้ามาถาม… ว่า ทำไม? อีก


ขอร้องล่ะ… เดินไปส่องกระจกเลยไอ้ตัวแสบเอ้ยยยยย….





ไม่นานนักผมก็มาถึงโรงแรมแถมสวนลุม… ทำไมต้องเจาะจงเลือกที่นี่ด้วยวะ  ว่าแล้วก็รีบจอดรถและกดลิฟท์ขึ้นไปชั้น 120 เพราะนี่อีกไม่กี่นาทีก็ถึงเวลานัดแล้ว… ผมรีบเดินเข้าไปในบริเวณค่าเฟ่  โต๊ะในสุดติดกระจกใสสูงเทียมเพดาน 


“สวัสดีครับ …คุณนริศรา”

“สวัสดีคะคุณสหรัฐ….เรียกว่าปอแก้วก็พอแล้วนะคะ”  หญิงสาวหน้าตาสวยงามสง่าในชุดเดรสกึ่งทางการทักผมอย่างเป็นกันเอง  เธอยิ้มเสียจนผมแอบหัวใจกระตุกเล็กน้อย…. สวย …สวยมาก

“ครับคุณปอแก้ว…งั้นรบกวนช่วยเรียกผมว่า ซัน ด้วยนะครับ…ถ้าไม่เป็นการจาบจ้วงจนเกินไป”  ผมรีบตอบกลับ  ยิ้ม…  และนั่งลง  สังเกตว่าอีกฝ่ายสั่งเครื่องดื่มไปเล็กน้อยแล้ว

“ไม่แน่นอนค่ะซัน  ด้วยความยินดี…” 



เธอยกมือขึ้นปิดปากแล้วหัวเราะ… นี่เป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมเห็นว่ามีจริตจะก้านน่ามองมากๆ  เธอแตกต่างจากแก้วที่จะออกแนวสาวหวานเรียบร้อยซะมดแทบเรียงตัวกันขึ้นไม่ทัน  คุณปอแก้วดูออกเปรี้ยวนิดๆ แฝงเสน่ห์ร้ายแรงไว้ในดวงตาคู่สวยที่ไร้แววแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง  นี่สิ…คนสวยของแท้  ไม่ต้องแต่งอะไรก็ดูดี 


ผมแอบชื่นชมอีกฝ่ายในใจ…นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้รู้สึกเหมือนถูกเติมเต็มทางสายตาและอารมณ์จากรสเพศตรงข้าม 


“ทำไมถึงเลือกมาที่นี่ล่ะครับ  ผมไม่เคยเข้ามาเลยนะเนี่ย…ไม่รู้ว่าข้างในสวยขนาดนี้”  ผมเลือกที่จะเปิดหัวข้อสนทนาสบายๆ ก่อนที่จะเข้าเนื้อเรื่องหลัก

“สวยใช่มั้ยล่ะ ปอเองตอนแรกก็ไม่รู้เหมือนซันแหล่ะค่ะ…แต่พอดีว่ามีคนรู้จัก เป็นคู่ข้าเหมือนกันนี่แหล่ะ  เมื่อก่อนเวลาเจรจาอะไรกันเค้ามักพามาคุยที่นี่บ่อยๆ  ปอเลยติดใจ…สถานที่สวย อาหารอร่อย บรรยากาศดี… ทำให้กล่อมได้ง่ายนะ”   หญิงสาวหัวเราะในลำคอหนุงหนิงจนผมแอบหัวเราะตามไม่ได้…มีการสบตาผมก่อนทีนึง แล้วค่อยหลุบตาลงต่ำอย่างซุกซน… ให้ตายเถอะ  น่ารักจริงๆ

“นั่นสินะครับ  แบบนี้ผมก็ได้เปรียบสิ ดีใจจัง” 

“นั่นก็…ขึ้นอยู่กับอารมณ์คนนี้ด้วยนะ”  เธอหมุนปากกาในมือเล่นไปมา  ยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี

“นั่นก็…หวังว่าคนสวยจะเมตตา” คุณปอแก้วหัวเราะคิกคักชอบใจ  แล้วยกแก้วน้ำพันซ์ขึ้นดื่ม


อย่าเพิ่งหมั่นไส้ผมกันนะครับ… นี่ก็เป็นอีกเทคนิคหนึ่งในการเจรจาลูกค้า แต่แค่รายนี้ผมแอบรู้สึกจากใจจริงด้วยเล็กน้อย ไม่ใช่เพียงลมปาก… ก็ดูท่าทางการพูด อีกทั้งหน้าตาที่ดูดีแบบนี้  ผมเชื่อล่ะว่าใครที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับผมก็ต้องเป็นแบบเดียวกัน 


“แล้วอีกคนล่ะคะ? หายไปไหนซะแล้ว”  ในระหว่างการพูดคุย อยู่ๆ คุณปอแก้วก็พูดแทรกขึ้นมาเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้

“ใครเหรอครับ?”

“ผู้ชายอีกคน…ที่เห็นอยู่ด้วยกันบ่อยๆ น่ะค่ะ  วันนี้ไม่มาด้วยเหรอ?” ผมแอบกระตุกเฮือกกับคำถามเล็กน้อย…

“อ๋อ…วันนี้ติดนัดคุยกับลูกค้าอีกคนน่ะครับ” ผมพยายามยิ้มให้กลับแบบปกติ  พอพูดก็คิดถึงขึ้นมาจับใจ  ป่านนี้จะเป็นยังไงมั่งวะ 

“เป็นอะไรไปคะซัน?” 

“อ้อ เปล่านี่ครับ…”

“คิดถึงเหรอ?” 

“ห..หา?? คิดถึงอะไร??” เหวอสิครับ  อยู่ๆ มาถามว่าคิดถึง คิดถึงหมู หมา แมว ที่ไหนล่ะ

“อีกคนไง”  เธอหัวเราะคิกคักทั้งปากและแววตา…ไม่เชิงล้อเลียนแต่ดูเหมือนเพื่อนสาวหยอกล้อเพื่อนชายมากกว่า

“หึหึ ทำไมล่ะครับ  ตัวไม่ได้ติดกันตลอดเวลาเสียหน่อย”  ผมแค่นหัวเราะ…กลบเกลื่อน

“เหรอคะ…เค้าชื่ออะไรนะ?” คุณปอแก้วยกมือขึ้นวางกับโต๊ะเพื่อชันคางแหลมๆ ของตัวเอง  เล่นหูเล่นตายิ้มให้ผม

“…มาร์ชครับ” 

“มาร์ชเหรอ…ชื่อน่ารักจัง  หน้าตาก็น่ารัก”  เธอเดาะลิ้นในปากเล่นจนกรพุ้งแก้มนูนออกมา…

“สนใจเหรอครับ?” ผมถึงกับต้องกลั้นหายใจค่อยๆ ผ่อนลมเข้าออก  นับ หนึ่ง สอง สาม…ใจเย็นๆ ไอ้ซัน..ใจเย็น

“ก็..นิดหน่อย  ทำไมล่ะคะ หวงเหรอ?”

“หวงทำไมล่ะครับ…ผมแค่นึกว่า สเปกคุณปอแก้วน่าจะเข้มๆ กว่านั้นหน่อย”  ผมพยายามเบี้ยงประเด็น  แม้คุณเอ้ยยย ช่วยเลิกทำหน้าตาแบบนั้นและกลับมาคุยงานต่อได้มั้ยวะ!?

“แบบซันน่ะเหรอ?”  เธอหัวเราะคิกคัก…จ้องหน้าผมจนผมเป็นฝ่ายที่ต้องหลบตา

“แค่ยกตัวอย่างน่ะครับ  ผมไม่กล้าขนาดนั้น” 

“ถ่อมตัวจังเลยนะ…ทั้งๆ ที่….ตัวเองก็หล่อขนาดนี้” 


เสียงหัวเราะทิ้งท้ายนั่นทำให้ผมอยากจะยิ้มและหัวเราะตาม แต่มันจุกๆ บอกไม่ถูกครับ…รู้สึกอยากจะให้เปลี่ยนเรื่องเร็วๆ เลยหยิบเอกสารขึ้นมายื่นให้คนตรงหน้า  หล่อนถึงหันเหความสนใจมาที่กระดาษใบนั้น  และในที่สุด…ผมและเธอก็กลับเข้าสู่ประเด็นเสียที













เฮ้ออออ เสร็จเสียที…เร็วกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ ตอนแรกกะว่าคงไม่ต่ำกว่าสองชั่วโมง  แต่นี่แค่ชั่วโมงกว่าๆ ก็เรียบร้อยแล้ว  คงเพราะความสบายๆ และข้อได้เปรียบของทางผมอยู่แล้ว  การเจรจาครั้งนี้เลยประสบผลสำเร็จอย่างที่ไม่ต้องใช้แรงกายและแรงสมองให้มากนักเหมือนครั้งอื่นๆ ที่ผ่านมา  โชคดีครับ…หลังๆ นี่ชื่อเสียงของบริษัทเริ่มแพร่กระจาย  ลูกค้าที่ใช้บริการกับเราก็กลับมาการันตีคุณภาพ  ส่งผลต่อการตัดสินใจของลูกค้ารายต่อๆ ไปได้ง่ายมากขึ้น… ต่อไปเมื่ออะไรหลายๆ อย่างลงตัวแล้วคงจะสบายกว่านี้เยอะ


“เดี๋ยวคุณปอแก้วจะไปไหนต่อครับ?”  ผมถามอีกฝ่าย ก้มมองดูนาฬิกา…ถ้ารีบไปตอนนี้คงทันอยู่

“ก็…เดี๋ยวซันจะกลับเข้าออฟฟิศหรือเปล่าคะ พอดีปอจะไปร้านกาแฟแถวนั้น…นัดเพื่อนไว้ต่อนเย็นๆ”

“อ๋อ ได้สิครับ ให้ผมไปส่งนะ”  แต่ในใจคิด…แล้วทำไมไม่นัดคุยกะกูที่ออฟฟิศตั้งแต่แรกเลยวะ แม่ง…-*-












“อ้าว!”  นั่นเป็นเสียงของคุณเธอนั่นแหล่ะครับ  เมื่อมองป้ายหน้าร้านกาแฟว่า ‘Closed’  ผมลอบมองสีหน้าอีกฝ่าย จะเอายังไงล่ะที่นี้

“ทำไงดีล่ะ”  นั่นไง…ว่าแล้ว  แล้วหล่อนก็หยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นดังออกมาจากกระเป๋าที่คาดว่าคงแพงพอกับซื้อรถได้คันหนึ่ง  คุยเสียงเครียดกับเพื่อนสักพัก แล้วก็หันมาหาผม…

“เดี๋ยวขอปอเข้าไปนั่งรอในออฟฟิศซันก่อนได้มั้ยคะ  เพราะเดี๋ยวเพื่อนปอมารับแถวๆ นี้” 

“อ้อ แน่นอนครับ…ตามผมมาเลย” 



ว่าแล้วผมก็เดินนำคุณหญิงที่สวมแว่นกันแดดอันโตเหมือนแมลงวัน  แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอดูไม่ดีนะครับ…อย่างว่าแหล่ะ คนหน้าตาดี ทำไรก็ดูดี… พอถึงทางเข้าบริษัทก็มีหลายคนยกมือไหว้ผม  พร้อมกับมองด้วยสายตาแปลกๆ ว่าผู้หญิงคนที่เดิมตามมานี้คือใคร  คุณปอแก้วยิ้มให้ทุกคนที่มองเธออย่างเป็นมิตร  เลยทำให้หลายคนไม่กล้าที่จะมองตอบกลับมามาก  ด้วยเพราะเกรงใจผมนั่นแหล่ะ…


ผมพาเธอไปนั่งที่ล็อบบี้รับรองแขก…ที่นี่จัดไว้อย่างสวยงามโดยเฉพาะ  เพราะว่าบริษัทผมมีแขกมาพาไปเยอะแยะ  พวกเราจึงลงทุนกับจุดนี้ค่อนข้างมาก  และก็ไม่ผิดหวังครับ

“โหหห สวยจังเลย”  คุณปอแก้วเอ่ยปากทันที่ที่ก้าวเข้ามาถึง

“ขอบคุณครับ”  ผมยิ้มรับ  สั่งให้พนักงานไปหาเครื่องดื่มมาให้คุณผู้หญิงตรงนี้  ไม่นานนักกาแฟอุ่นๆ ก็มาตั้งตรงหน้าเธอทันที

“อาจจะรสชาติไม่ดีมากนัก  แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรดื่มเลย” 

“แค่นี้ก็พอแล้วล่ะค่ะ”  เธอยิ้มให้ผมซะตาหวานเยิ้ม…แต่ดูเหมือนไม่ได้ส่อสื่ออะไรเลย  เพราะผมไม่เห็นแววยั่วยวนอย่างผู้หญิงคนอื่นๆ เป็นกัน





ผมกับเธอนั่งคุยกันสักพักเพราะคุณปอแก้วเหลือบไปเห็นโบรชัวร์สินค้าตัวใหม่ที่วางอยู่ในชั้น  จึงหยิบขึ้นมาดูและสอบถามผมด้วยความสนใจ  ไอ้เราก็อยากจะไปดูตัวแสบสักหน่อยว่าคุยงานไปถึงไหนแล้ว  ไอ้คนที่ไหว้วานมาจะพึ่งพาได้หรือเปล่า  ก็ทำไม่ได้ซะงั้น  ผมเหลือบมองนาฬิกาเป็นระยะๆ …

อยู่ๆ ก็มีคนมาเคาะเรียกผมที่ห้องซะรัว  แล้วก็โผล่หน้าเข้ามา…อ่าว ไหงมาอยู่นี่ ไม่ไปนั่งตรงนู้นวะ?


“เดี๋ยวผมขอตัวสักครู่นะครับ”  หล่อนพยักหน้าแล้วหันไปดื่มกาแฟ  หยิบโบรชัวร์ใบอื่นขึ้นมาดูอย่างไม่ยี่หระอะไร 







“ทำไมมาอยู่ตรงนี้ไอ้ลิง”  ผมบอกไอ้ตัวเล็ก  แม่ง…แต่งตัวแนวได้อีกนะมึง  ชุดเอี๊ยมปลอดสายออกเหลือเป็นกางเกงกับสายระโยงระยางพาดไปมา  กับเสื้อคอวีแขนยาวพับมาครึ่งแขนลายอะไรสักอย่างที่ผมเข้าไม่ถึง… กับไอ้หน้าที่ดูร้อนรนชอบกลนั่นอีก…

ผมดันหัวมันเล่นไปมา… ไอ้ตัวยุ่งปัดมือผมออก พร้อมกับทำท่าเตะๆ ใส่สองสามที  เรื่องไรจะยอมล่ะ  ผมกระโดดล็อกคอมันแล้วเตะกลับซะเลย


“โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ รังแกเยาวชนของชาติว่ะแมร่งงงง”  ไอ้มิกกี้ดิ้นขลุกขลักๆ ไปมา  แบบนี้แหล่ะครับ…เจอกันทีไรกัดกันทุกที  ไม่รู้ไอ้นั่นมันมองเห็นความน่ารักตรงไหน ผมว่าน่าหมั่นไส้กว่าตั้งเยอะ…สเปกเปลี่ยนไปนะเนี่ย หึหึ

“เยาวชนป๊ะไรวะ  หมาเลียตูดไม่ถึงละมึงอ่ะ ไอ้เด็กเวร”   ผมเตะตูดมันแรงๆ ทีนึงจนอีกฝ่ายหันมามองตาเขียวปั๊ด กัดฟันใส่แง่งๆ เหมือนหมาไม่มีผิด

“ว่าแต่…เพ่รู้จักคนนั้นด้วยเรอะ”  มันชะโงกหน้าเข้าไปมองผู้หญิงข้างในห้องทีนึง  ผมเห็นแบบนั้นเลยยื่นมือไปปิดประตูเพื่อไม่ให้เสียมารยาท

“อะไร ลูกค้า มีอะไร?”  ผมก้มหน้าลงมองไอ้หนู…เน้นว่าก้มหน้า  เกิดมาเตี้ยได้อีก (หรือกูสูงวะ??)

“ก็คนนั้นผมเคยเจอเหมือนกัน….” 

“ไปเจอตอนไหน?”  งงสิครับ  อะไรของมัน…มาเจอกับคุณปอแก้วได้ไงวะ

“เฮ้ยๆๆๆๆ ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้! เพ่ไปห้ามทัพก่อนเลยยยยย ไอ้เฮียจะฆ่าคนตายแล้วววววว” 




ไอ้มิกกี้กึ่งลากกึ่งจูงผมออกจากตรงนั้นทันที…ไอ้เฮีย? ไอ้พี่แดน?? เกิดอะไรขึ้น!?





***TBC

[loveorlike]

^
^
^
^

  กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดรัดไม่ปล่อยแล้ว  

คิดถึงมากมายเลยนะ ปะป๊า กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

แต่เห็นมาลงต่อแบบนี้แล้วลุกก็สบายใจแล้ว แต่ก็ยังคิดถึงหมดใจเลยนะรู้มั้ย

กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หอมแก้มสองข้างให้ช้ำในไปเลย    รักปะป๊าเสมอเลยนะ ปะป๊าของลูกหมุ

[Bg LoVe NT]

แล้วค่อยไปอ่าน

คิดถึงจัง

[power**]

ให้เพ่พากย์

คิดถึงเน้อออ

แต่อ่านม่ายไหวแล้วน้า

เหนื่อยมากกกกก

จิ้มไว้ อ่านพรุ่งนี้น้าาาาา

ร๊ากกกกกกกกกกก เพ่พากย์ เพ่โกะ เน้อออ

[K2KARN]

ตอนแระเอะใจ คุณปอแก้ว ชื่อคุ้นๆ
พอลูกลิงมิกกี้มา กีซซซซซซซซซซว



มิกกี้น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก ,,
เฮียแดนมาด้วย โฮะโฮะโฮะ * 




แล้วมาร์ช ? 

[unnoname]

                                   
                                               ว้าว มาทั้งเฮียแดนทั้งมิคกี้
                                          แล้วตกลงเฮียแดนมาช่วยหรือมาฆ่ากันหละเนี่ย
                                     แสดงว่าไอ้คุณพี่อาร์ทต้องทำไรมาร์ชแน่ๆเลย
                                         แต่ สนับสนุนให้ฆ่ามัน(ทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเค้าทำไร )

                                             พี่พากย์อารมณ์ดีแล้วใช่มั๊ยค่ะ ^^
                                                สู้ๆอีกรอบแล้วกันนะค่ะ


                                                                   

[y_love]

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก

เฮียยยยยยอ่ะ มิกกี้โผล่มาด้วยยยยยยยย

ง้ากกกกกกกกกกกกก น่ารักอ่ะ เดะไรเนี่ยยยย

เอ่อแต่ พี่แดนกำลังจะทำร้ายใครอ่ะ

แงงงงงงงง

ขอบคุณนะค้าบบบบบบที่มาต่อ แอบมีมิกกี้ด้วย น่ารักมากๆ ค่อยหายคิดถึงน้องหน่อยยย

 

[♥a2k♥]

อิพี่อาร์ททำอะไรห๊ะ?  

ปล่อยเฮียแดนให้ฆ่าไปเลย

มีน้องมิกกี้โผล่มาด้วย น่ารักกก  

ซันรีบๆไปนะคะ เป็นห่วงมาร์ช  



  พี่พากย์    

[namtaan]

 
ขอบคุณคุณพากย์มากๆๆๆนะจ๊ะ

ตอนนี้มาร่วมแสดงกันเยอะเลยตั้งแต่คุณปอแก้ว
หนูมิกกี้และเฮีย
สงสัยเฮียกะลังจาฆาตรกรรมไอ้คุณอาร์ทแน่ๆๆๆๆ 
นี่ขนาดซันหาคนมาเป็น กขค นะเีนี่ย
มาร์ชเนื้อหอมซะแล้ว

บวก 1 ให้กำลังใจคนแต่งนะจ๊ะ
สู้ๆๆๆๆนะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ว่าไว้แล้วววววว

ถูกเผง

อยากรู้เรื่องต่อแล้วอ่ะ

ป.ล. ทำไมมิกกี้ถึงดูสนิทกะซันอ่ะ

งง??

[GajonG]

 

 

 

[the_pooh9]

ทำไม วันนี้ อ่านแล้วรู้สึกกร่อยๆ ยังไงมะรู้ สงสัยเป็นเพราะ เพ่พากย์เงียบเหงามากมาย

ขอให้กลับมาเป็นพี่พากที่สดใส ที่น่ารักเหมือนเดิม เร็วๆนะคะ แบบนี้มันโหวงๆ
 
เหงาๆ ชอบกลอ่ะ  สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะคร้าบบบบบบบบบบบ   

พี่แดนจัดการตับฉับๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้พี่อาร์ทมันเลย  อย่าเอาไว้ เหม็นขี้หน้า

+1 ให้พี่พากย์  สู้ สู้ จ้า

[faire]

โอววววว คุณปอแก้วมาเรื่องนี้ด้วย คุ้มค่ตัวจริงๆ  


อิพี่แดนจะทำอะไร ตื้บๆๆอิคุณอาร์ทใช่มั้ย  

  ให้พี่พากษ์ ดูหงอยๆนะพี่

  กูลิโกะ

[ranny]

ได้ตัวช่วยเจ๋งซะด้วย

เฮียแดน กะ นู๋มิกกี้ (ของเค้า)

ไปเลยพวกเรา ซัน แดน มิกกี้

ไป ไอ้คุณอาร์ท กัน



 :pig4:สุดหล่อ่ 

[TONG]

ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

มิกกี้ แขกรับเชิญเหรอค่ะ