วาเลนไทน์ เดย์กับพี่อาร์ตและสีฝุ่น
13 Feb 20xx
“ฝุ่นครับ พรุ่งนี้วันวาเลนทะ...” เสียงโคร้งเคร้งของถ้วยและถาดอะลูมิเนียมดังกลบเสียงของผมที่อยู่ในชุดเสื้อกาวน์แขนสั้นสีขาวที่ไม่น่ามาสิงจะอยู่ในห้องครัวที่เต็มไปด้วยฝุ่นจากผงโกโก้ไปซะหมด... เห็นอย่างนั้นก็ได้แต่กอดอกยืนมองความวุ่นวายตรงหน้า
“พี่ข้าวค่อยๆ กวนนะ รอเป็นเนื้อเดียวค่อยใส่พิมพ์” แฟนของเพื่อนสนิทที่ถูกแฟนตัวเองเอามาปล่อยไว้กับแฟนของผมตั้งแต่เที่ยงพยักหน้าอย่างแข็งขัน สีฝุ่นที่เห็นอย่างนั้นก็ละสายตาไปช่วยหน้าศรที่กำลังบีบครีมอะไรสักอย่างลงในถาด
“ฝุ่นครับ”
เคร้งงง!
“หย๋า พี่ข้าวระวังหน่อยสิ ใจเย็นๆ นะฮะ”
เห็นว่าน้องว่างแล้วก็เลยเรียก ไม่ทันได้ยิ้มกว้างให้คนที่หันมามองก็ต้องหุบปากฉับเมื่อพี่ข้าวทำหม้อกวนตกจากหม้อที่ใส่น้ำอุ่นไว้ สีฝุ่นที่ทำท่าจะเดินมาหาผมเลยเปลี่ยนทิศทางไปหาพี่ข้าว ริมฝีปากที่มีรอยยิ้มน้อยๆ เอ่ยดุนักเรียนจำเป็นอย่างไม่จริงจัง
เหมือนพี่ข้าวจะสังเกตว่ามีคราบสีน้ำตาลๆ ติดบนใบหน้าน้องเหมือนกับผม มองมือของแฟนเพื่อนที่กำลังเอื้อมไปปาดแก้มสีฝุ่นอย่างแผ่วเบาตามด้วยหยิกน้อยๆ อย่างเอ็นดูซึ่งเรียกเสียงหัวเราะให้แก่ผู้พบเห็นอย่างผมหรือน้าศรได้อย่างดี
เอาเถอะยิ่งฝุ่นหน้าแดงยิ่งน่ารัก
“ไงมึง มาแอบอะไรตรงนี้”
พอหันตามเสียงเรียกก็เจอกับเพื่อนสนิทที่พาแฟนมันมาทิ้งไว้กับฝุ่นนั่นแหละ ไอ้ติณณ์ยังคงอยู่ในชุดสูทเต็มยศอย่างคนเพิ่งเลิกประชุม ผมชี้ให้มันดูพี่ข้าวที่ก่อนหน้านี้งอนไอ้ติณณ์ฉิบหายกำลังทำของเซอร์ไพรส์เจ้าตัวอยู่ พอไอ้ติณณ์เห็นอย่างนั้นก็ระบายยิ้มออกมาน้อยๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าเครียด
“มึง...กูมีเรื่องให้ช่วย พอดีลูกค้าจะชวนกูกับพ่อกูไปกินข้าวแล้วกูปฏิเสธไม่ได้ คงได้กลับตอนเกือบๆ ห้าทุ่ม กูเลยว่าจะใช้โอกาสนี้ละทำเซอร์ไพรส์ข้าว”
“แล้ว...”
“มึงช่วยไปส่งข้าวที่คอนโดหน่อยนะ”
“เออๆ แล้วมึงบอกพี่ข้าวยังว่าลูกค้าชวนมึงกินข้าว” มันส่ายหัว ให้ตายเถอะ
“น่า ให้ข้าวโกรธกูเต็มที่เลยเดี๋ยวกูง้อเอง แปบนะ... ครับๆ ร้านXXXนะครับ โอเคครับ ครับ ... งั้นกูไปละ ฝากด้วย”
โบกมือตามหลังเพื่อนสนิทที่มันมา...มันฝากให้ช่วย... แล้วมันก็ไป หันมองคนในครัวต่อก็เกือบสะดุ้งเมื่อเห็นสีฝุ่นยืนอยู่ข้างๆ
“พี่ติณณ์มาหรอ” พยักหน้าให้น้อง “งั้นฝุ่นบอกพี่ข้าวกะ...อืออออออ”
ทำการล็อกคอปิดปากน้องเดินออกมานอกร้านทันที เดี๋ยวพี่ข้าวได้ยินจะเป็นเรื่อง
“พี่อาร์ตทำอะ...อุ๊บ” จุ๊บปากคนน้องเป็นสัญญาณว่าห้ามพูด และมันก็ได้ผล เสียงสีฝุ่นเงียบลงทันทีพร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ติณณ์มาบอกว่าจะเตรียมเซอร์ไพรส์พี่ข้าวครับ ฝากให้เราไปส่งพี่ข้าวด้วย” บอกคนน้องไป “ห้ามหลุดปากว่าติณณ์มาให้พี่ข้าวได้ยินนะ”
“อื้อๆ งั้นฝุ่นไปทำงานต่อแล้ว”
“เดี๋ยวดิ คุยกับพี่ก่อน” ดึงคนน้องที่เตรียมเดินหันหลังเข้าร้านไว้ ออกแรงดึงให้หมาอยู่ในอ้อมกอด “พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์นะครับ”
“พรุ่งนี้ต้องช่วยน้าศรอ่ะ...” น้องว่าเสียงเบาแล้วเงยหน้ามองผม สอนแขนกอดผมกลับอย่างอ้อนๆ “ไม่ทำหน้าตึงสิครับ พี่อาร์ตครับ~”
“งั้นที่พี่แลกวันหยุดมานี่ไม่มีความหมายสินะ” ว่าเสียงแข็งจนน้องหน้าเสีย “ว่าจะพาไปดูหนังสักหน่อย แต่งตัวคู่หนึ่งฟรีหนึ่งเชียวนะ ไม่อยากดูหรือไง”
“งื้อออ อยากกก แต่ แต่...” สีฝุ่นซุกหน้าลงกับอกผมแล้วถูไถเหมือนแมว “ฝุ่นรับปากน้าศรแล้วอ่า งื้อพี่อาร์ตไม่โกรธนะครับ นะ”
เหล่ตามองน้องที่นับวันก็ยิ่งจะมีลูกอ้อนเพิ่มขึ้น ยิ้มกว้างจากคนตรงหน้าหายไปเมื่อน้องเขย่งตัวมาจุ๊บปากผมเบาๆ ก่อนจะกลายเป็นว่าน้องครางอื้ออึงในลำคอ
“ฝุ่นอยู่ไหน...อ๊ะ” เสียงร้องเบาๆ ทำให้เราผละออกจากกัน พอหันไปมองก็เห็นพี่ข้าวยืนยิ้มอยู่ “พี่มาขัดจังหวะหรือเปล่าเอ่ย แต่น้าศรให้มาตามล่ะ”
น้องยกหลังมือปาดปากตัวเองไปมาก่อนจะวิ่งไปหาพี่ข้าวที่ยืนยิ้มล้อ ไม่วายหันมายิ้มแห้งๆ ให้ผมพร้อมขยับปากเป็นคำว่าไม่งอนนะ
มันน่ากัดให้ตัวลายจริงๆ แฟนใครวะ
“พี่ข้าวขึ้นไปแล้วใช่ไหม” สีฝุ่นพยักหน้ารับ เห็นอย่างนั้นเลยยกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายถึงเพื่อนสนิท
ตอนนี้เรามาส่งพี่ข้าวกันครับ พอฝุ่นทำของเสร็จก็เลยชวนพี่ข้าวกินมื้อดึกด้วยกัน แต่คนสูงวัยก็ไม่ค่อยเจริญอาหารเท่าไหร่เพราะเอาแต่กดโทรศัพท์หาเพื่อนสนิทแต่มันไม่รับจนเกือบได้ปาโทรศัพท์ทิ้ง ไม่รู้หรอกครับว่ามันคุยอะไรกับพี่ข้าว คนตัวเล็กเลยน้ำตาคลอเบ้าแล้วเดินมากอดสีฝุ่นแน่นก่อนจะบอกให้พวกเราไปส่ง
‘ไงมึง ส่งข้าวแล้ว?’ ปลายสายถามขึ้นมาทันทีที่กดรับ แอบขำสีฝุ่นทำหน้ายู่ใส่เสียงที่ดึงออกจากลำโพงมา
“เออ ส่งพี่ข้าวแล้ว ก่อนหน้านี้มึงพูดอะไรกับพี่เขาวะ แม่งทำหน้าจะร้องเหล่มิร้องเหล่แล้วนั่น”
‘กูแค่บอกว่าคืนนี้คงกลับดึกไม่ต้องรอกู ให้บอกมึงว่าให้พาไปส่งที่หอเลย’
“แค่นี้แน่นะครับ” สีฝุ่นถามย้ำ
‘แค่นั้นแหละฝุ่น สงสัยเพราะทะเลาะกันตอนมาด้วยมั้งเลยเป็นอย่างนั้น นี่พี่กำลังไปเอาดอกไม้แล้วเดี๋ยวก็ถึงห้อง ฝุ่นไม่โกรธพี่แทนข้าวนะ’
ขำน้องที่นั่งกอดอกหน้าตึง หันไปคุยกับไอ้ติณณ์สองสามคำก่อนกดวางสาย ผมเดินตามสีฝุ่นเข้าบ้าน ตามเข้าห้อง ตามยังเข้าห้องน้ำด้วยจนคนน้องหันมาตีหน้ายักษ์ใส่
“พี่ขอครับ” รวบเอวคนน้องไว้ กดจูบลงกับลำคอเบาๆ จนน้องดิ้น
“งื้อออ ไม่ขอ พรุ่งนี้ฝุ่นขายของ ไว้พรุ่งนี้นะ” สีฝุ่นช้อนตาขึ้นมามองพร้อมเอ่ยอ้อน
“งั้นคืนพรุ่งนี้ก็ได้แต่ออนท็อปให้พี่นะ โอเคดีลครับจุ๊บ” เดินผ่านคนหน้าเหวอออกจากห้องน้ำแล้วปิดประตูให้ ได้ยินเสียงคนโวยวายออกมาเบาๆ ก่อนจะพาตัวเองไปอาบน้ำอีกห้อง
ฉวยโอกาสกับก้อนกลมบนเตียงจนน้องโวยวายแล้วก็หลับฝันดี
14 Feb 20xx
วันแห่งความวุ่นวายเริ่มต้นขึ้นเมื่อยัยแก้วไปโพสในเพจของร้านว่ามีโปรโมชั่นคู่(เพื่อน/แฟน)ที่มาทานที่ร้านจะได้คุกกี้เสี่ยงทายเป็นของแจก นี่ก็ตามกระแสกันเต็มที่ปั้นโอนิกิริกันไปสิ...
ลูกมือวันนี้มีไอ้ติณณ์เพิ่มมาหนึ่งคน ดูจากหน้าตาพี่ข้าวแล้วคงดีกันแล้วล่ะ อย่าคิดว่าไม่เห็นรอยที่คอของพี่ข้าวที่รับหน้าที่เป็นแคชเชียร์นะ
ส่วนเบ๊สารพัดประโยชน์อย่างผมนั้นหรอ...
“พี่อาร์ตๆ ไปเอาช็อกโกแลตหลังร้านมาเติมให้หน่อย”
“ครับๆ” ขานรับแล้วไปหยิบถาดช็อกโกแลตไปให้คนสั่ง
“พี่อาร์ตต รับออเดอร์โต๊ะสี่ครับ”
“สักครู่ครับ นี่ครับ” วิ่งไปหยิบเมนูแล้วก้าวยาวๆ ไปให้สาวๆ ที่มามาใหม่ แอบขยิบตาเรียกเรทติ้งจนได้เสียงกรี๊ดมาเบาๆ
“อาร์ตๆ เหรียญหมดอ่ะ”
“พี่อาร์ตต”
“ไอ้อาร์ต”
“อาร์ตตต”
และอีกหลายๆ อาร์ตที่ได้ยิน... ส่วนไอ้อาร์ตก็ทำได้แต่ “คร้าบบบบบบบบบบ”
“โอ๊ยยยย! เหนื่อยโว้ยยยยยย” ผมโอดครวญเสร็จสิ้นภารกิจในวันนี้ นอนฟังเสียงคนน้องที่ไปอาบน้ำได้พักใหญ่ก็ได้แต่ยิ้มกริ่ม
เพราะของที่ได้ติณณ์ให้มายังอยู่ในถุง หึๆ
“โอ๊ะ พี่อาร์ตเหนื่อยไหม ฝุ่นนวดให้นะๆ วันนี้พี่อาร์ตขอองฝุ่นเก่งมากกก” ตวัดตาคนอาบน้ำเสร็จที่ทำเสียงสดใสที่วิ่งมาบีบๆ นวดๆ ไหล่ผม แหมมม ทำเป็นเอาใจ “จุ๊บ ขอบคุณครับพี่อาร์ต”
“อื้ออ มาจูบทีดิ๊” คว้าคอคนน้องมาจูบปากแรงๆ อย่างหมั่นเขี้ยว
“ฮื่อ...ไว้ก่อนพี่อาร์ตเหนื่อยอ่ะอยากนอน” สีฝุ่นทำหน้าบูดหน้าเบี้ยวพร้อมดันหน้าผมออกห่าง แต่ห่างได้ไม่มากเพราะติดมือที่ผมล็อกเอวไว้
“ไหนสัญญากับพี่ไว้แล้วไงครับว่าคืนนี้ให้พี่” ทวงคำสัญญาให้น้องหน้างอ “เห็นถุงนั่นไหม ไปหยิบมา”
“ถุงที่พี่ติณณ์ให้เนี่ยนะ” น้องทำหน้าแหยง เหมือนจะฝังใจไปแล้วว่าอะไรที่ติณณ์ให้มาไม่มีประโยชน์ต่อตัวฝุ่นสักอย่างแต่ แต่มีประโยชน์กับผมเต็มๆ
“เออเอามา แล้วเปิดเอาของข้างในมาให้พี่ด้วย” ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงนอน มองสีฝุ่นที่หันแยกเขี้ยวใส่แล้ลุงไปหยิบถุงนั่นขึ้นมา ล้วงมือไปหยิบเอาดอกกุหลายดอกโตและกระดาษในนั้นขึ้นมาอ่านแล้วขมวดคิ้วมองผมเขม็ง
“พี่อาร์ต” ลุกขึ้นนั่งกางแขนยิ้มรับคนน้องที่เดินถือถุงนั่นมา “...น้องนุ่นนี่ใครครับ”
“ห๊ะ!”
“ฮ่าๆ ล้อเล้นครับ คิ้วขมวดเลย อ๊ะ!” เอื้อมมือไปรั้งเอวคนแกล้งให้มาใกล้ๆ อ้าปากงับหน้าอกน้องผ่านเสื้อเป็นการลงโทษไปทีนึงแล้วรวบน้องให้นั่งตัก “ฮื่อ ไม่เป็นได้ไหมอ่ะ My valentine เนี่ย อยากเป็น Your Everyday”
สีฝุ่นหันมาขยิบตาให้แล้วยิ้มกว้างจนตาหยี... ก่อนก้มไปดมดอกไม้ในมือเล่นแก้เขิน ไหนจะประโยคนั้นอีก ติดสตั้นไปดิครับไอ้อาร์ต
“เฮ้ย!” โวยวายเพราะผมเหวี่ยงคนบนตักไปกลางเตียงไม่รอให้น้องได้ตั้งตัวก็ตามไปปล้ำจูบ
“อ๊ะ พี่อาร์ตอย่า อ๊า~~”
จับสีฝุ่นลอกคราบจนตัวเปล่าเปลือยไม่ต่างกัน มองคนน้องที่หุบขาแน่นด้วยความอาย สองมือรั้งเข่าคนน้องออกแล้วแทรกตัวเข้าไปแทนที่ กดจูบแผ่วเบาไล่จากหน้าผากชื้นเหงื่อ... เปลือกตาที่ปิดสนิท... ปลายจมูกและแก้มทั้งสองข้าง และจบท้ายที่ริมฝีปากที่บวมเบ่งจากการปล้ำจูบเมื่อครู่
“ฮื่อ พี่อาร์ตไม่เอา มัน...”
“สกปรกที่ไหน ฝุ่นเพิ่งอาบน้ำไม่ใช่หรือไง”
เอ่ยล้อและ รวบมือที่ปัดป้องเมื่อผมเคลื่อนตัวลงจากใบหน้าไปตามลำคอ ลากไปยักแผ่นอก... รอยสีสดเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ริมฝีปากลากผ่าน เสียงครางสะอื้นดังแผ่วเบาเมื่อครอบครองตัวคนของคนข้างใต้ด้วยริมฝีปาก ปรนเปรอจนเสร็จสิ้น เบิกทางเตรียมพร้อมสำหรับการฝากฝังตัวตนในไม่กี่นาทีข้างหน้า
“ชู่ว สุดแล้วครับ” เอ่ยปลอบสีฝุ่นเมื่อดันตัวตนเข้าไปจนสุด สองมือของคนน้องที่คล้องคอรั้งให้ไปหา ปิดขั้นเสียงครางของตัวเองด้วยการประกบริมฝีปากเข้าหา มอบรสจูบอ่อนหวานให้อีกฝ่ายขัดกับส่วนร่างที่กระแทกกายจนคนน้องหน้าเหยเก
สีฝุ่นละมือที่กอดผมอยู่หมายจะไปปรนเปรอแก่นกายของตัวเองเพื่อให้ถึงจุดหมายอีกครั้ง ทว่าผมกลับจับมือนั้นไว้ พลิกตัวให้คนข้างใต้ขึ้นมาอยู่เหนือร่างแทนที่จนได้ยินคนครางเสียงหลงจนน่ารังแก สองมือประกองสะโพกคนที่ยังทำหน้าตื่นให้ขยับตาม ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้สีฝุ่นที่แดงอยู่แล้วแตงขึ้นไปอีก
“ขยับสิครับ...ที่รัก”
.
.
.
“ขี้เซาตื่นเร็ว” กระซิบข้างใบหูพร้อมหอมแก้มเบาๆ
“ฮื่อ จะนอนอย่ากวน” ขำคนที่โบกมือไปมาเหมือนปัดแมลง รวบสองมือน้องไว้แล้วไล่จุ๊บไปทั่วหน้าจนอีกคนตื่นขึ้นมาด้วยหน้าบึ้งๆ “พี่อาร์ต!”
“บอกรักพี่ก่อนแล้วจะปล่อย” ขยับเข้าไปรวบคนหน้าบึ้งขึ้นมานอนบนตัว เอ่ยดักคอเมื่อเห็นเด็กน้อยจะลง “อย่าดิ้นนะ เดี๋ยวมันตื่นอีก”
ชะงักกึกทันที... ขำ
“งื้อ เมื่อคืนบอกไปแล้วนี่” น้องฟาดมือลงกับอกก่อนจะเบิกตาโพลงเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่ตื่นพร้อมๆ กัน “ไม่เอาแล้วนะ ฝุ่นไม่ไหวแล้ววว”
ลากเสียงยาวพร้อมถูหน้าซกกับอกให้สงสาร แต่ไรหนวดที่ถูไปมาทำให้สยิว...
“บอกรักก่อนครับ จูบรับอรุณด้วย” ประคองหน้าคนหน้าแดงไว้แล้วกดจูบลงไปเบาๆ งับปากล่างน้องอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วปล่อย “รักฝุ่นนะ”
“ฮื่อออ รักพี่อาร์ตเหมือนกัน” อู้อี้กับอกแต่ก็ฟังออก “ปล่อยได้ยังจะนอนนน”
“จูบล่ะ”
“ไม่เอาาา”
“งั้นพี่...เอา”
จุ๊บ! “พอใจยัง! ฮึ่ย!”
ก็แค่นั้นล่ะ
“แฮปปี้วาเลนไทน์ครับที่รัก”
“เลยวันแล้วป่ะ แก่แล้วขี้หลงขี้ลืมหรอ อ่ะโด่วววว” ได้ยินอย่างนั้นก็พลิกคนบนตัวให้ลงมาใต้ร่างทันที
“เออพี่แก่แล้วไง แต่แรงยังดีนะ” ส่งวิ่งค์ให้คนน้อง “สักยกสองยกไหมเช้านี้ หืมมม”
“ม๊ายยย”
รบกวนแพนกล้องด้วยนะครับ...ขอบคุณ
END – วาเลนไทน์เดย์ของพี่อาร์ตและสีฝุ่น
―――――――――――――――――――
คิดถึงสองคนนี้เนอะ อุอิ มีพาร์ทของพี่ข้าวและเรื่องแยกของคู่นี้ด้วยนะคะ ชื่อเรื่องจีบนะครับ...รักผมที
จิ้มมม แจ้งข่าวค่ะกลิ่นสีและกาวน์หมอจะตีพิมพ์กับทางฟาไฉนะคะ ส่วนรายละเอียดอื่นๆ รอติดตามทางแฟนเพจของฟาไฉกับของเราได้เลยย /ขยิบตา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
