Only you รักนี้แค่คุณ 「ตอนเดียวจบ」
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Only you รักนี้แค่คุณ 「ตอนเดียวจบ」  (อ่าน 3340 ครั้ง)

ออฟไลน์ мıınta

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 83
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-0
    • TW
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

———————————————————————————————————————

เรื่องสั้นๆ แต่งเล่นตามฟิลลิ่งค่ะ lol




ฝากนิยายเรื่องยาวที่กำลังแต่งด้วยค่ะ  :mew2:



[ กลิ่นสี และ กาว(น์)หมอ ]

 :katai5: :katai5: :katai5:


———————————————————————————————————————

twitter : อุ๋งหมี
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ мıınta

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 83
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-0
    • TW
– Short Story –
Only you รักนี้แค่คุณ



แรกพบ

ที่นี่...
สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า
ที่ๆผมอาศัยอยู่ตั้งแต่จำความได้
ที่ๆมีแต่เด็กๆ และแม่ใหญ่
ที่ๆทุกคนไม่รู้จัก‘คุณพ่อ’กับ‘คุณแม่’ของคัวเอง
และ
ที่นี่คือ ‘บ้าน’ ของผม


จนกระทั่งวันหนึ่ง


“พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ”
ผู้หญิงคนนั้น ที่มาพร้อมกับผู้ชายท่าทางน่ากลัวและเด็กชายอีกคน พูดกับผม
ครอบครัว...อย่างนั้นหรอ


รถคันสวยที่ไม่เคยมีโอกาสได้ขึ้นจอดเทียบหน้าบ้านหลังหนึ่ง
บ้านที่หลังใหญ่พอๆกับสถานสงเคราะห์ที่ผมจากมา
“เอาล่ะ ตั้งแต่วันนี้นี่คือบ้านของลูกนะ แล้วนี่ก็พี่ชายลูกนะครับ”
เธอว่า พลางดันเด็กผู้ชายที่นั่งหน้าบึ้งตลอดทางให้มาอยู่ข้างๆผม

แต่ทว่า...
“ผมไม่อยากมีน้องชาย!!”
“โอ๊ย!”

เด็กคนนั้นพูดขึ้น ก่อนหันมาผลักผมจนล้ม แล้ววิ่งเข้าบ้านไป
ผู้ชายน่ากลัวคนนั้นเข้ามาพยุงผมให้ลุกขึ้น
“ไม่เป็นไรนะ พี่เขาคงหงุดหงิดไปหน่อย”
ผมนิ่ง...ก้มมองฝ่ามือที่ถลอกจนได้เลือด
กำมือซ่อนด้านหลัง... ไม่ให้ใครรู้
“อึก...”
เผลอสะอื้นเพราะความเจ็บแสบที่เข้ามา
เสียงผมทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองก้มลงมองจนเจอความผิดปกติ
ฝ่ามือเปื้อนเลือดและเต็มไปด้วนฝุ่นดิน...
“ตายจริง! เด็กคนนี้มันน่าตีจริงเชียว! !”


‘คุณพ่อ’ กับ ‘คุณแม่’
ทั้งสองให้ผมเรียกแบบนั้น
ขอบคุณที่รับผมเข้ามาในบ้านหลังนี้
แต่ยังไม่ใช่กับ...เขาคนนั้น

เพราะกว่าคนที่ผมเรียกว่า‘พี่ชาย’จะยอมรับผมเป็นสมาชิกคนนึงของบ้าน
ก็ปาไปหลายปี





นาฬิกาชีวิตที่กำลังเดินทาง...




มัธยม

ในขณะที่ผมอยู่ชั้นม.4   เขาก็เรียนอยู่ม.5
เขาเด่นทั้งการกีฬา การเรียน กิจกรรม
แต่ผมมันแค่เด็กท้ายห้องที่แทบไม่มีคนสนใจ

 “มึงมันก็แค่กาฝาก”
หัวโจกของห้องชี้หน้าเรียกผมแบบนั้น
หลังจากรู้ว่าผมและเขาไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ

กลั่นแกล้ง
ด่าทอ
สารพัดวิธีการที่มันทำให้ผมกลายเป็นตัวตลกของห้อง...

จนกระทั้งวัน
ผมถูกพวกมันลากไปที่ห้องน้ำหลังโรงเรียน
ผมรู้ว่ามันต้องการเงิน แต่ผมไม่ให้
นี่มันไม่ใช่เงินของผม...

ทั้งเตะ... ทั้งต่อย...
จุก...และเจ็บ...

จนผมไม่สามารถเปร่งเสียงร้องออกมาได้
“เฮ้ย เขาว่าผู้ชายด้วยกันเอากันได้ ลองสักครั้งไหมวะ”
ใครสักคนพูดขึ้น
เสียงหัวเราะที่ดังตามมา...


“อ...ย่า...”
เสียงที่แหบจนแทบไม่ได้ยินของผม
ไม่มีทางที่พวกมันจะได้ยิน
“ช่ว....ย ด้วย”
และคำร้องของที่ไม่มีทางส่งไปถึงหูใคร...


เสื้อนักเรียนที่ถูกกระชาก
กางเกงที่ถูกดึงออกไป
เข็มขัดที่พันธนาการข้อมือ
ถ้อยคำโลมเลีย
ฝ่ามือใครต่อใครที่น่าขยะแขยง

รู้ว่าขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์
จึงก้มหน้าก้มตารับเรื่องที่จะเกิดขึ้น


“พวกมึงทำเหี้ยไรกัน!”
เสียงตวาดของใครสักคนดังขึ้นหยุดการกระทำของพวกมัน
เสียงหมัดกระทบเนื้อ เสียงด่าทอ
เสียงสบถต่างๆนานา
ดังขึ้นและค่อยๆหายไปจนทุกอย่างเงียบ
ผมทรุดลงกับพื้นห้องน้ำทันที


“......!!!!”
ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อตัวเอง
ข้อมือโดนแก้ออก
เสื้อคลุมตัวใหญ่ที่ถูกสวมใส่

ผมพยายามมองคนตรงผ่านม่านน้ำตา
ใครกันที่มาช่วยผม
“พี่...”
ส่งเสียงออกไป มันแหบจนกลัวตัวเอง
“ไม่เป็นไรแล้วนะ ขอโทษที่ไม่ได้ดูแล ขอโทษที่มาช้า”
เขารวมผมไว้ในอ้อมกอด
เอื้อนเอ่ยคำขอโทษออกมา
น้ำตาผมไหลลงอีกครั้งด้วยความดีใจ


หลังจากนั้นไม่นาน
ได้ยินจากครูว่าพวกนั้นโดนไล่ออกไปแล้วเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

แต่...
สภาพจิตใจผมย่ำแย่
ผมกลายมาเป็นคนหวาดระแวง และกลัวการสัมผัสจากบุคคลอื่น
เขาโทษว่าเป็นความผิดของเขา
โทษตัวเองว่าไม่ยอมดูแลผมให้ดีจนผมโดนทำร้าย
ไม่ยอมปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว
จะยอมเสียเวลาเป็นปีๆ เพื่อรอผมสอบเข้ามหาลัยพร้อมกัน
ดูแลผมทุกอย่าง แม้ผมบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้วก็ตาม
โชคดีคุณพ่อคุณแม่เตือนเขาแล้วเขาฟัง




เข็มนาฬิกายังคงหมุนเดินต่อไป...




มหาลัย

โชคดีที่ผมสามารถสอบเข้าเรียนที่เดียวกับเขาได้
ผมปี1 เขาปี2...
บริหาร กับ วิศวะ
ผมขอคุณพ่อคุณแม่ออกมาอยู่หอ
ตั้งใจจะหาพาร์ทไทม์ทำ เพราะไม่อยากจะกวนพวกท่านมากกว่านี้
แต่ท่านไม่ยอม และเขาก็ไม่ยอม

อีกสาเหตุที่อยากผมจะอยู่หอ ที่ผมไม่ได้บอกใคร
เพราะผมรู้ตัวว่าผมไม่ได้มองเขาเป็นพี่ชาย
แต่ผมมองเขาในฐานะ ‘ผู้ชาย’ คนนึง
จึงคิดจะหลีกเลี่ยงการพบเจอ
เพราะเขาเป็นลูกชายของผู้มีพระคุณของผม
ผมไม่อยากจะคิดเกินเลยมากกว่านี้


แต่เหมือนความคิดเราจะไม่ตรงกัน
คุณพ่อคุณแม่ห่วงเกินไป กลัวเหตุการณ์ซ้ำรอย....
เขาจึงเสนอว่า
“ถ้าน้องอยู่หอ ผมจะไปอยู่เป็นเพื่อนเอง”

เวลาผ่านไป

ผ่านการเป็นเฟรชชี่มหาลัย ขึ้นเป็นพี่ปี2
ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ที่ผมเลิกเรียกเขาว่าพี่
และมาใช้คำว่าคุณ


คืนนึง
ผมกลับดึกห้อง เพราะต้องทำงานกลุ่ม
เมื่อมาถึงหน้าหอ
ภาพชายหญิงที่ยืนจูบกับอยู่ทำให้ผมหันไปมอง
จะไม่อะไรเลยถ้าฝ่ายชายไม่ใช่เขา...
เจ็บข้างในอก แต่ต้องเก็บความรู้สึก
ห้ามแม้แต่แสดงอาการออกมา
กดความรู้สึก เก็บมันไว้ข้างใน....

“แฟนคุณสวยดีนะครับ”
เอ่ยแซวพร้อมรอยยิ้ม
เพื่อที่จะได้รับรอยยิ้มเขินๆจากเขา


เด็กวิศวะคู่กับเหล้า
ไม่รู้ใครมันนิยามคำนี้
ทุกเดือน จะมีเพื่อนของเขามากินเหล้ากันที่ห้อง
ตั้งแต่หัวค่ำ ยันดึกตื่น

อย่างเช่นในวันนี้
ครั้งนี้นอกจากเพื่อนของเขาที่ผมรู้จักแล้ว ยังมีบุคคลอื่นที่ผมไม่รู้จักเข้ามาด้วย
ผมไม่ชอบแววตาที่เขามองมาที่ผม
มันเหมือนกับ พวกมัน เมื่อตอนนั้น

ปกติผมจะมีหน้าที่ทำแค่กับแกล้ม กับรอเก็บกวาด
แต่วันนี้...
น้ำสีอำพันถูกส่งมาให้ผม จังหวะที่เขาลงไปซื้อมาเพิ่ม
จะปฏิเสธก็กลัวหักหน้า
กลั้นใจยกความขมนั้นเข้าลำคอ
ก่อนทุกอย่างจะเลือนลาง...



แสงแดดยามเช้าส่องกระทบ
ขยับตัวจะลงจากเตียง
แต่
ความปวดหนึบจากเบื้องล่างแล่นเข้าสู่ร่างกาย...
ส่งผลให้ผมทรุดลงไปกับพื้น
กลิ่นคาวแปลกๆ และคาวเลือดลอยขึ้นแตะจมูก
รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม...
แต่ใคร...


แหมะ...


หยดน้ำตาที่ตกลงสู่พื้นห้อง..
ผมปาดมันทิ้ง ก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดออกมา
เป็นเขาที่ยืนอยู่ตรงนั้น
เจ้าของใบหน้าฟกช้ำ คราบเลือดที่มุมปากปรี่เข้ามากอดผมทันที
“ขอโทษ...ขอโทษจริงๆ”
“ขอโทษที่ครั้งที่มาไม่ทัน”
เขากอดผมแน่น ใบหน้าซบลงที่ลาดไหล่
ความเปียกชื้นที่บ่า
ผู้ชายคนนี้กำลังร้องไห้...
คำขอโทษซ้ำๆ
คำโทษตัวเอง
คำหยาบต่างๆที่หยุดออกมาจากปากเขา
ทุกอย่างล้วนโทษตัวเองที่ทำให้ผมต้องมาเจออะไรแบบนี้
ปากเรียวจุมพิตลงบนหน้าผากผม...

“กลับบ้านเรากันนะ”

คำนั้นทำให้น้ำตาผมไหลออกมาอีกครั้ง


ผมขอให้เขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหันผมให้ฟัง
ผมขอให้เขาไม่พูดเรื่องนี้ให้คุณพ่อคุณแม่ฟัง
ผมขอให้เรื่องมันจบแค่นี้...
ร้องไห้ออกมาจนไม่มีแรง
เผลอสารภาพความในใจออกไป
เขายิ่ง และพยักหน้ารับรู้...


มารู้ทีหลังว่าเขาทำเรื่องส่งอธิการไปแล้ว โดยมีทุกคนที่อยู่ในห้องวันนั้นเป็นพยาน
คนๆนั้นพ้นสภาพการเป็นนักศึกษาทันที


ผมกลับมาอยู่ที่บ้านอีกครั้ง
กลายเป็นว่าผมที่สภาพจิตใจกำลังดีขึ้น ต้องมาย่ำแย่อีกครั้ง
ครั้งนี้เขาประกบติดกับผมมากกว่าเหตุการณ์ครั้งก่อน
มารับ และส่งทุกครั้ง
ถ้าไม่ว่างเขาจะให้รถไว้แล้วขับกลับเอง
ไม่ยอมปล่อยให้กลับบ้านโดยรถสาธารณะ
เป็นอย่างนี้จนผมเรียนจบ...


ชีวิตมหาลัยที่สุขสันต์และขมขื่น...




เข็มนาฬิกาที่เดินไปเรื่อยๆ...




หลังเรียนจบ
คุณแม่เปิดเป็นร้านกาแฟเล็กๆให้ผมดูแล
ส่วนเขาทำงานเป็นวิศวะกรในบริษัททีมีชื่อเสียง
ผมมีความสุขกับชีวิตในตอนนี้

วันหนึ่ง
คุณพ่อกับคุณแม่ไปธุระที่ต่างจังหวัด
ทิ้งให้ผมกับเขาอยู่บ้านสองคน

เข็มนาฬิกาเดินไปที่เลขสิบสอง..
เขากลับบ้านมาพร้อมกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ติดตามตัว
เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่บริษัทเขามีงานเลี้ยง

ผมพยุงเขาขึ้นห้อง
จัดการเช็ดหน้าเช็ดตา หวังให้สบายตัว
ขณะที่กำลังเช็ดหน้า...

มือหนากระชากข้อมือผมให้เข้าใกล้
ก่อนมืออีกข้างจะกดท้ายทอยผมลง
บังคับให้ริมฝีปากของเราสัมผัสกัน
เขากดท้ายทอยผมแช่ไว้อย่างนั้น ก่อนจะสอดลิ้นเข้ามา
รสชาติแอลกอฮอล์คละคลุ้งในโพรงปาก
ผมดิ้นเมื่อเริ่มหายใจไม่อออก
เมื่อเขาผละออก แววตาที่มองผมไม่ใช่แววตาของคนเมา
เป็นแววตาที่ผมไม่เคยเห็น..


“.....”
ชื่อผมถูกเอ่ยออกจากปากเขา
ก่อนเขาจะดึงผมเข้าไปหา

ก่อนที่ทุกอย่างจะเกิดขึ้นด้วยความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย




เสียงนกร้องปลุกผมจากการหลับใหล
ภาพของห้องผมปรากฏขึ้นในสายตา
“ฝัน?”
ถ้าเป็นฝัน ก็ถือว่าเป็นฝันดีที่ของผม

“ไม่ใช่ฝันครับ”
เสียงทุ้มที่ดังขึ้น พร้อมสัมผัสที่แก้มทำให้ผมสะดุ้ง
เป็นเขาที่อยู่ตรงนี้...
เป็นเขาที่อยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับผม...
เป็นเขา...ไม่ใช้คนอื่น


พลิกตัวเข้าหาอ้อมกอดคุ้ยเคย
“ผมรักคุณ”
เอ่ยคำออกไป
“ผมก็รักคุณครับ”
ผมยิ้มกว้าง
พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา




เพราะเขาไปเล่าให้ฟัง...
คุณพ่อกับคุณแม่ก็ไม่ได้ขัดขวาง หรืออะไร
เพียงแต่ขอให้เราดูแลกันดีๆ

ไม่กี่ปีต่อมา
เงินสะสมจากการเก็บหอมรอมริบจากทั้งเขาและผม
ทำให้เราสามารถซื้อบ้านหลังเล็กได้
บ้านที่เป็นของเราจริงๆ




จาก1ปี เป็น2ปี
จาก2ปี เป็น3ปี
จาก3ปี เป็น4ปี
จาก4ปี เข้าสู้ปีที่5




บ้านของเรา
เราตัดสินใจอุปการะเด็กสักคน
โดยจะไปรับเด็กที่มาจากสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าที่ผมเคยอยู่
กี่ปีกันนะที่ผมออกมาจากที่นั่น
ออกมาจากบ้านหลังนั้น...



เพล้ง!
ตุ๊บ!

“คุณ! !”

ได้ยินเสียงเขาตะโกนเรียกผม
กลิ่นคาวเลือดเข้าจมูก
ก่อนสติผมจะดับไป...



ผมลืมตาขึ้นมากลางดึก
เห็นเงาคนนอนอยู่ข้างเตียง อีกข้างเป็นเสาน้ำเกลือ
ที่นี่...โรงพยาบาล?
ผมขยับตัวหมายจะลุกขึ้น
ทันทีที่ขยับตัว เขาก็ลุกขึ้นมา
แววตายินดีที่เห็นผมตื่นขึ้น

“คุณ...”
เสียงแหบแห้งของผมส่งเสียงเรียก
“ผมเรียกหมอแล้ว คุณลุกไหวไหม”
เขาเข้ามาพยุง ปรับเตียงยกตัวให้ผมนั่งได้

เมื่อหมอเข้ามา
หมอบอกแค่ว่า ผมวูบไปเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ
แต่มือของผมที่ถูกเขากำไว้ถูกบีบแน่จนเจ็บ

ผมอยู่โรงพยาบาลอีกวันหมอก็ให้กลับบ้านได้
พร้อมกับสารพัดยาที่ได้รับมา
ผมถามเขาว่าตกลงผมเป็นอะไรกันแน่
เพราะยาแต่ละชนิดมันไม่ใช่ที่ผมคุ้นเคย
ผมดื้อด้านอยากรู้ เขาหาว่าผมคิดมาก
จนเราทะเลาะกัน...


เช้าวันหนึ่ง
เขาบอกว่าที่บริษัทมีงานเลี้ยงส่งหัวหน้า
ให้ผมไปรับในตอนค่ำ ผมรับคำทันที

สามทุ่มครึ่ง
ได้รับโทรศัพท์จากเขา บอกให้ไปรับ
คว้ากุญแจรถ ก่อนขับออกไป

คืนนี้ฝนตกหนัก...
กดโทรหาเขาอีกครั้งเพื่อสอบถามเส้นทาง
เปิดสปีกเกอร์โฟนก่อนวางไว้บนเบาะข้างๆ

สี่แยกใหญ่
ไฟจราจรสีเขียวนับถอยหลังสี่สิบวิฯ
ผมขับรถแบบไม่รีบเร่ง พอดีกับที่เขารับโทรศัพท์ทันที
“คุณอยู่ไหนแล้ว”
“ผมอยู่สี่แย...”

ปัง!

โครม! !

“คุณ! ! ! เกิดอะขึ้น! ! ! คุณ! ! ! ! ! ! ! !”

ได้ยินเสียงของเขาแว่วมา
แต่ทว่าสติผมดับลงไปแล้ว...
“คุณ! ! ! ! ! !”





ผมลืมตา พร้อมความหนักอึ้งของร่างกาย
พยายามขยับตัว แต่ร่างกายกลับไม่ฟัง


ภาพรถที่ฝ่าไฟแดงพุ่งเข้าชนด้านซ้ายของรถ
ภาพรถที่หมุนหลายตลบ และไถลไปไกลเพราะความลื่นของถนน

เสียงของเขาคนนั้นที่ได้ยินก่อนสติหมดไป...
ผมหลับตาลงอีกครั้ง


“คุณ! ตื่นสิ คุณ! ! !”
ได้ยินเสียงตะโกนของเขา
เสียงที่เหมือนจะขาดใจ
รู้สึกว่ามีใครมาจับตัว
“คุณ! ตื่นสิ ห้ามหลับนะ!
คุณต้องอยู่กับผมสิ
ผมรักคุณ อยู่กับผมนะ อย่าจากผมไป! !”
มือของเขากุมเข้าที่มือของผม
อ่า...ผมไม่รู้สึกถึงไปอุ่นจากมือเขาเลย

“คุณ...”
ผมพยายามเค้นเสียงออกไป
ฝืนหนังตาที่หนักอึ้งให้ลืมขึ้น

ภาพคุณพ่อกับคุณแม่กำลังร้องไห้...
ผมขอโทษ...
ภาพเขาที่กำลังกุมมือผม...


“พ่อครับ แม่ครับ ผมขอโทษ...”

“คุณครับ ผม...รักคุณนะ”
ฝืนส่งยิ้มให้คนตรงหน้า


ก่อนที่


...เข็มนาฬิกาจะหยุดนิ่ง....


- END -

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
เรื่องมัน....เศร้า   :m8: :m8: :m8:

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ yunnutjae

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
หน่ามตามา  :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
 :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด