บทที่ 3 :: เหตุเกิดที่ห้องน้ำ .+
" ไอ้เชี่ยไมล์ !!!! " .. นี่มันเดินตามหลังผมมาตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย ?? ?
" เออกูเอง " มันทำหน้าง่วงตอบกลับมา
" ปากกากูล่ะ !?? ? " ต้องรีบทวงครับ .. เดี๋ยวมันแกล้งลืมอีก
" หาย "
" เชี่ย !! แท่งละตั้งแปดบาทเชียวนะมึง ยืมแล้วแม่งไม่รักษา "
" งกเชี่ยไรนักวะ ปากกาแค่แท่งเดียว " มันส่ายหัวอย่างไม่ใส่ใจ
" ก็ไอ้ปากกาแค่แท่งเดียวที่มึงพูดเนี่ย .. มึงยังเก็บรักษาไว้ไม่ได้เลย "
" ตกลงมึงจะตอบกูได้ยังว่ามึงอยู่หอไหน " มันเฉไฉไปเรื่องอื่น
" แล้วทำไมกูต้องบอกมึงด้วยวะ -*-
" ไม่ต้องบอกก็ได้ .. แต่กูก็จะเดินตามมึงไปเรื่อยงี้แหละ "
" ... t(-_-t) ... " เดี๋ยวคนอื่นเขาได้คิดว่ากูเป็นซูเนโอะอะเด๊ะ .. มีไจแอนท์เดินตามหลังต้อยๆเนี่ย =[]=;; ;
" ว่าไงจะบอกกูมั๊ย "
" แล้วมึงจะเสือกอะไรกะชีวิตกูนักวะ "
" ก็ .... ป๊าว กูก็แค่อยากรู้ "
" เออๆ กูอยู่ SKY VIEW " ผมบอกชื่อหอในซอยไปหอหนึ่ง ซึ่งความจริงไม่ใช่หอผมหรอกครับ .. บอกมันมั่วๆ
" ห้องอะไร ?? ? " มันยังถามต่อ
" มึงจะรู้ไปทำเหี้ยอะไร .. เสือกนะเนี่ย "
" ห้องอะไร ?? ? " มันยังถามคำถามเดิม แต่กดเสียงให้น่ากลัวขึ้นอีก
" อ่า .. เอ่อ .. 1112 " ผมบอกชื่อห้องไปมั่วๆ .. เลขมันคุ้นๆมาจากเดอะพิซซ่า แฮ่ !
" อย่ามาโกหก " มันพูดเสียงเรียบ
" .. ป .. ป๊าว กูพูดจริงๆ "
" นั่นมันห้องกู " มันยังพูดด้วยน้ำเสียงระดับเมโลดี้เดิม
" อ๊าาา .. ทำไมซวยงี้วะ " ทำไมไอ้ความบังเอิญบางทีก็ช่างน่าหมั่นไส้จริงๆอะ ... ผมคงไม่มีดวงทางด้านการโกหกอย่างที่แม่เคยบอกจริงๆด้วย TT^TT แง๊แง๊ .. ไอ้ไจแอนท์นี่มันจะกระโดดทับผมม๊ายย ย ย >o< ม่ายน๊าาาาา .
" นั่นไงมึงโกหกกูจริงด้วย .. แกล้งพูดนิดพูดหน่อยออกอาการเลยนะมึง "
" เชี่ย .. เมื่อกี้มึงหลอกกูเหรอ !? "
" เออ " มันยอมรับหน้าตาเฉย ... กริ๊ซๆ >O< ไอ้ไจแอนท์ขี้โกงเอ๊ย .. กูโป้งมึง !!! ผมเดินหนีมันเข้ามาในซอยต่อ
" มึงจะเดินตามกูจริงดิ " ผมเดินมาถึงหน้าหอแล้ว .. แต่ไอ้บ้าไมล์ยังเดินตามเป็นเงาอยู่เลย -*-
" เออ ! " o>__________<o ทำไงดี ทำไงดี คิดสิคิด ... ใช้'หมอง .. ต๊อก ต๊อก ต๊อก ต๊อก ต๊อก ... ปิ๊ง !!
" เฮ้ยเซเลอร์มูนมีปีกเดินควงมากับนินจาเต่าอะ !!!? " ผมชี้นิ้วไปทางข้างหลังมัน
" O____________________O;; ; " ไอ้บ้าไมล์มันก็บ้าหันตามครับ
" บ๊ะแหล่ววว ว ว !!! " ผมก็รีบชะแว้บวิ่งหน้าตั้งเข้าหอมาเลย ..
แฮ่ก แฮ่ก !! กว่าผมจะหนีไอ้ปลิงควายที่หุ่นเหมือนไจแอนท์ขึ้นมาที่หอได้ก็เล่นเอาเหนื่อยแทบแย่ ... สงสัยต้องหาเวลาว่างไปบริจาคโลงศพมั่งละ .. สัมภเวสีก่อกวนเหลือเกิน !!!
ไอ้อาร์มไม่อยู่ ... คงไปเยี่ยมไอ้ปริ๊นซ์ที่โบสถ์ ... เฮ้อ นี่มันก็ผ่านมาเดือนกว่าแล้วนะที่ไอ้อาร์มกลายเป็นคนเก็บตัว พูดน้อย ไม่กวนตีนเหมือนก่อน ... ไอ้ปริ๊นซ์มันจะรู้ไหมนะว่าการจากไปของมันทำให้ใครบางคนเปลี่ยนแปลงตัวเองไปได้ถึงขนาดนี้ ... เฮ้อ ~
บนโต๊ะคอมพ์ยังมีรูปหมู่ที่พวกเราถ่ายกันเมื่อครั้งไปเที่ยวบ้านไอ้อาร์มที่พัทยา ... มันเป็นทริปสุดท้ายของพวกเราที่ได้ถ่ายรูปด้วยกันครบทุกคน .. ก่อนที่ไอ้ปริ๊นซ์จะจากไป ..
" ปริ๊นซ์ทุกคนคิดถึงมึงเสมอนะ " ผมยืนพูดกับรูปถ่ายใบนั้น .. มึงคงกำลังนั่งฟังที่กูพูดอยู่ที่ไหนสักแห่งใช่มั๊ยวะ .. ไอ้ปริ๊นซ์
~ ... เธอเคยถามกับฉันที่ฉันรักเธอ ว่าอยากจะรู้รักเพราะอะไร ... ~ เสียงเพลงที่ตั้งขึ้นเพื่อใครบางคนโดยเฉพาะดังมาจากกระเป๋ากางเกง
" ว่าไงไอ้กร๊วก !! " ผมใช้นิ้วชี้จิ้มแป้นสีเขียวก่อนจะกรอกเสียงผ่านอากาศไป
" เปิดเทอมวันแรกเป็นไงมั่ง " ปลายสายถามโดยมีเสียงโหวกเหวกโวยวายรอบตัวโผล่เข้ามาเป็นระยะๆ
" ก็ดีว่ะ .. มีคนกวนตีนเหมือนมึงด้วย "
" เฮ้ย !! อะไร กูออกจะน่ารัก เรียบร้อย พูดน้อย แม่หวง " ปลายสายพูดสโลแกนที่ผมชอบพูดให้มันฟังเป็นประจำกลับมาครับ
" สัส !! นั่นมันของกู อยากมีเป็นของตัวเองต้องหัดคิดซะมั่งนะ "
" ขอโทษค้าบ (-/l\-) "
" แล้วโทรมามีไรป่าววะ .. อยู่ไหนเนี่ยเสียงดังสัสอะ " ผมถามมันไปก่อนจะนั่งลงกอดหมอนสติ๊ซ
" อยู่มหา'ลัย เดี๋ยววันนี้มีรับน้องต่อว่ะ โคตรเหนื่อยอะกิจกรรมเยอะเว่อร์ "
" เอาน่า .. ครั้งนึงในชีวิตนะมึง "
" อืมใช่ .. มันก็แค่ครั้งนึงในชีวิต มึงอย่ามัวแต่ติดอยู่กับอดีตล่ะ " ดูเหมือนมันกับผมจะพูดคนละเรื่องเดียวกันนะ
" เป็นเชี่ยไรอีกไอ้ชีส -*- "
" ..... กูคิดถึงมึงนะไอ้ตรอง "
" กูก็ ... คิดถึงมึง "
" จริงป่าว ?? ? " ปลายสายดูน้ำเสียงจะตื่นเต้นตกใจกว่าปกติจนจับได้
" กูยังพูดไม่จบ .. คิดถึงไอ้เยี่ยม ไอ้ปริ๊นซ์ แล้วก็ไอ้อาร์มด้วย "
" โห่ .. งี้กูก็เป็นเพื่อนเหมือนคนอื่นอะดิ " ไอ้เด็กกฏหมาย ทำมะสาดดดด ด ... เริ่มโวยวาย
" หรือมึงจะไม่เป็นเพื่อนกูแล้ว ? "
" อ่ะ .. อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้เป็นอะไรเลยวะ "
" เออ .. หัดพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ซะมั่ง !! "
" เฮ้ยๆ งั้นเดี๋ยวกูไปก่อนนะ ... ไว้คิดถึงจะโทรมาใหม่ "
" เออ " ... ปลายสายวางไปแล้ว ... หน้าจอโทรศัพท์กลับมาเป็นหน้าเมนูหลักเหมือนเดิม ... ถึงแม้ตอนนี้อะไรหลายอย่างจะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ตาม ...
ผมเปิดโทรทัศน์ค้างไว้ที่ช่อง TRUE AF ให้เสียงมันดังๆไว้งั้นแหละ ... แต่ความสนใจของผมกลับจับจ้องอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ ...
ผมกำลังนั่งอ่านเรื่องราวความรักของคนสองคน ... 'คุณเป็ดกับคุณอ้อย' ... บอกตามตรงว่าจนถึงวันนี้ผมก็ยังไม่สามารถตอบคำถามให้กับตัวเองได้ ... ผู้ชายกับผู้ชายมันจะรักกันได้จริงเหรอวะ ?? ...
ร้องไห้เหมือนใครหลายคนครับ .. เมื่ออ่านจบ !!! 'รักแท้' คงมีอยู่จริง ... แต่จะมีสักกี่คนกันเล่าที่จะได้ 'พบเจอ' ... บางคนอาจ 'พบเจอ' แต่ก็มิอาจ 'ครอบครอง' ...
" กลับมาสักทีนะมึง " ผมหันไปทักคนที่เพิ่งเดินกลับเข้ามาในห้อง
" อืม " ไอ้อาร์มตอบสั้นๆเหมือนอย่างที่เคยเป็น
" วันนี้ไปทำไรให้ปริ๊นซ์มาวะ "
" เอากุหลาบช่อใหม่ไปเปลี่ยน แล้วก็แวะไปหาแม่ปลา(แม่ไอ้ปริ๊นซ์)ที่บ้าน " ไอ้อาร์มพูดไปพลางหยิบอัลบั้มรูปบนชั้นหนังสือมาวางไว้บนเตียง
" ไอ้อาร์ม .. กูขอคุยด้วยได้ป่ะวะ " ผมหมุนเก้าอี้ไปคุยกับมันตรงๆ
" อืม " มันนั่งห้อยขาอยู่ปลายเตียงหันหน้ามาคุยกับผมเหมือนกัน
" กูรู้นะเว้ยว่ามึงรักไอ้ปริ๊นซ์มาก กูกับคนอื่นๆก็รักไอ้ปริ๊นซ์ไม่แพ้มึง ... " ผมค่อยๆเริ่มต้นการสนทนาครั้งนี้ ไอ้อาร์มยังนั่งนิ่งฟังอย่างตั้งใจ
" มันคงยากที่เราจะลืมใครสักคนที่รักและผูกพัน ... แต่มึงเองก็ต้องอย่าลืมว่ามึงก็ต้องมีชีวิตอยู่ .. อยู่เพื่อวันพรุ่งนี้ "
" ทุกวันนี้มึงรู้มั๊ยว่ามึงเปลี่ยนไปขนาดไหน .. มึงไม่เหมือนไอ้อาร์มคนเก่าเลย มึงเปลี่ยนไปมากนะเว้ย "
" ............ " ไอ้อาร์มยังคงนั่งฟังนิ่ง มีเพียงน้ำตาเท่านั้นที่เอ่อล้นจนไหลออกมาเปื้อนสองแก้ม
" กลับมาเป็นไอ้อาร์มคนเก่าเหอะนะ .. เพื่อพวกกู เพื่อไอ้ปริ๊นซ์ เพื่อทุกคน " ผมลุกจากเก้าอี้เดินเข้าไปจับไหล่มัน
" ฮึกก .. ฮึก .. กู .. กูอ่อนแอใช่มั๊ยวะไอ้ .. ฮึก .. ไอ้ตรอง " น้ำตาลูกผู้ชายตรงหน้าทำให้ผมได้แค่ยืนจับไหล่ที่สั่นไหวตามการสะอื้นของไอ้อาร์ม
" ............... "
" ............... "
" ............... " ไอ้อาร์มยังนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น .. หกปีที่รู้จักกันมาผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆผมแทบจะไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น .. นี่คงเป็นอีกครั้งนึงที่เป็นสิ่งยืนยันว่าสำหรับพวกเราทั้งห้าคน มันเป็นมากกว่า 'เพื่อน' กันแล้ว
" เปล่าเลยไอ้อาร์ม .. มึงเข้มแข็งมากต่างหาก " ผมตบไหล่มันเบาๆ
.
.
.
เช้านี้ผมลากสารร่างเน่าๆเดินล่องลอยมามหา'ลัยในสภาพไม่ต่างจากผีในสี่แพร่ง -*- ... เมื่อคืนนั่งดีดกีตาร์แหกปากร้องกับไอ้อาร์มอยู่สองคนห้องครับ .. จะออกมาร้องริมระเบียงเอาบรรยากาศก็เกรงใจห้องข้างๆ กลัวเขาจะฟังแล้วเคลิ้มจนเผลอปาไนกี้รุ่นล่าสุดมาใส่หัว 5 5555 5 5+
ผมเดินเข้ามาในห้องเจอแก๊งค์ยัยหมวยเยาวราชนั่งคุยอยู่กับแก๊งค์ผู้หญิงถึงผู้หญิงกันอย่างสนุกสนาน ... ผมเดินเลยกลุ่มสาวๆไปวางกระเป๋าไว้หลังห้องก่อนจะเดินกลับออกมาทางประตูหน้า
" นี่ตรอง .. รู้จักเพื่อนเยอะยังอะ " ยัยหมวยนั่นถามผมตอนที่ผ่านโต๊ะพวกเธอ .. ผมเลยต้องหันมาคุยกับพวกเธออย่างขัดไม่ได้
" สามสี่คนเอง " ผมบอกไปตามความจริง
" อยากรู้จักสาวๆมั๊ย เดี๋ยวกิ๊ฟต์แนะนำให้ " ยัยหมวยขายเกาลัดบอกก่อนจะบอกชื่อเพื่อนที่นั่งจับกลุ่มเม้าท์กันตั้งแต่เช้าไล่ทีละคน
" อ่ะ .. เอ่อ เราจำไม่ได้หรอก .. ฟังไม่ทัน แฮ่แฮ่ " ผมยืนเกาคิ้วบอกพวกเธอไป
" ซะงั้น !! .. ไม่เป็นไรพวกเราจำซีตรองได้อยู่แล้วเนอะ " ยัยหมวยบอกพลางหันไปหัวเราะคิกคักกับเพื่อนๆ
" อืม งั้นเดี๋ยวเราไปข้างล่างก่อนนะ " ผมรีบหนีพวกเธอลงมาข้างล่างหน้าห้องน้ำพลางโทรเรียกไอ้อาบังให้มาอยู่เป็นเพื่อนโดยด่วน
ไอ้อาบังเพิ่งตื่น .. ไอ้ตาเบนกับไอ้บอลเพิ่งอยู่ในรถตู้ที่อนุสาวรีย์ชัยฯ .. ชิบหายแล้วกูอยู่คนเดียวไม่ได้ ... กูกลัวสาวๆในเซ็ค >________<'' .. ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันนะครับ แต่เวลาต้องอยู่กับสาวๆจำนวนมากแล้วผมประหม่าทำอะไรไม่ถูกทุกที .. มันเกร็งๆบอกไม่ถูก .. แล้วเซ็คผมจำนวนผู้หญิงต่อผู้ชายประมาณ 10 ต่อ 1 โอ้วพระเจ้า !!! ปีหน้าผมซิ่วไปวิด'วะดีมั๊ย เผื่อผู้หญิงจะน้อยลง - -*
" ซีตรองๆ " เสียงใครสักคนเรียกชื่อผมที่ยืนถือโทรศัพท์เซ็งอยู่หน้าห้องน้ำ
" อ้าว .. เอ่อ " ผมพยายามนึกชื่อมนุษย์ผู้ระบุเพศไม่ได้ที่เรียนอยู่เซ็คเดียวกัน แต่นึกขึ้นได้ว่ายังไม่เคยคุยกับมันเลยนี่หว่าจะไปรู้ชื่อได้ไง ??
" เราชื่อเขมมิกา "
" พูดจริง ? " ผมหัวเราะพรืดออกมาก่อนจะเก็บอาการแล้วถามมันกลับไป
" จริงๆชื่อเข้ม แต่อยากให้ซีตรองเรียกเขมมิกามากกว่า " ไอ้เข้มทำเสียงเล็กแบบสาวๆแต่ผมฟังแล้วรู้สึกมันน่าขนลุกมากกว่า
" เอ่อ เออ เขม .. มิกา มีไรกะเราอะ "
" ทำไมมายืนคนเดียวอะ .. แล้วเพื่อนที่อยู่ด้วยเมื่อวานไปไหนล่ะ "
" อ๋อพวกไอ้แก๊งค์บอใบไม้อะนะ .. มันยังไม่มากันเลยว่ะ "
" เออซีตรองมีเบอร์มั๊ย เผื่อวันไหนเรามาสายจะได้โทรบอกให้ซีตรองจองที่ให้หน่อยอะ " ไอ้เข้มทำท่าบิดไปบิดมาก่อนจะเอ่ยปากขอเบอร์ผม
" แล้วเพื่อนเข้ม .. เอ๊ยเขมมิกาล่ะ เห็นกลุ่มเบอเร่อเลยนี่หว่า " ผมพูดพลางมองไปหันเพื่อนๆไอ้เข้มที่ยืนรออยู่ไม่ไกลนัก
" โอ๊ย .. ไอ้พวกนั้นมันตื่นสายจะตาย "
" เอ่อ .. อ่า " ผมทำท่าตะกุกตะกัก
" หรือว่าซีตรองรังเกียจเรา ไม่เห็นเราเป็นเพื่อน " ไอ้เข้มทำออเซาะแบบผู้หญิง .. แม่งอยากถีบจังว้อยย ย !!
" อ่ะๆ 085058x850 " ผมบอกเบอร์โทรศัพท์ไป ไอ้เข้มก็รีบหยิบมือถือมาจิ้มๆๆตามตัวเลขที่ผมบอก
" งั้นเราไปละนะ .. ขอบใจจ๊ะ " ไอ้เข้มถือมือถือโบกไปโบกมาก่อนจะเดินบิดซ้ายบิดขวากลับไปที่กลุ่ม ผมได้แต่ยืนมองตามหลังมันไปอย่างเซ็งๆ
... ว่าแต่ทำไมไอ้เข้มมันเอามือถือยื่นให้ไอ้หัวทองที่ยืนรออยู่ในกลุ่มวะ ?? ?
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
