หัวข้อ: ❀❀❀คุณชาย2017❀❀❀ ระเบียบที่ 20 : ห้าม...เลิกนะ ขอร้องงง p.12 [14-03-20]

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ก๊ากกกกก เลย 
 “เป็นเมียหรอมาสั่งอะ”

[fullfinale]

หวายย โดนคุณชายเล่นแล้วว

[utamon]

ในอนาคตเดี๋ยวน้องเขาก็ได้เป็นค่ะคุณชายตาณ

[iceman555]

 

[panpang]

 

[atitayalnw]

พอเจอประโยค "เป็นเมียอ๋อ มาสั่งอ่ะ" เท่านั้นแหละค่ะ
เป็นค่าาา หนูจะเป็นเมียพี่ตาณ ฮือออ แม่จ๋า พี่เค้าดีมากจริงๆ
เป็นคุณชายที่ซึนได้น่ารักที่สุดในโลก สงสารพี่แกจริงๆเลยค่ะ
ไม่รู้ชาติก่อนไปทำไรไว้ต้องมาเจอคนอย่างเขา 555555 วงวารพี่ตาณ ถถถถ

[singalone]

คุณชายก้ออออออออ เป็นผัวน้องเหรอ มาสั่ง 5555555555555555555

[มะเขือม่วง]

 

[pui]

สนุกมากหัวเราะจนน้ำตาไหล5555 ติดตามตอนต่อไปค่ะ

[mild-dy]

 

[Poseidon]

คุณชายไปถูกใจอะไรเด็กเพี้ยนล่ะเนี่ย 5555555555

[cocoagx]

โอ้ยกรี้ดดดดด ทำไมคุณชายเค้าต้องมาตกบ่วงคลโง่วๆแบบนี้ด้วยคะะ ถ้าคุณชายตกบ่วงเพราะความสกปรกบอกเลยนี่ให้ได้เยอะกว่านังเขาอี๊กก

[0%]

อยากเป็นเมียจังเลยกี้ด นังเด็กเพี้ยนนี่มีอะไรให้น่าหลงกัน ไฟร้อนในตาสุด

[Kaikaaa]

คุณชาย เอ้ย พี่ตาณต้องรู้จักเขามาก่อนแน่ๆ แต่เราอ่ะไม่แน่ (ปล.อยากเล่นอะไรกากๆ บ้าง 55555 )

[no.fourth]

 

[กฤตย]

  ฮาทั้งคู่

[jaevin]

ระเบียบที่ 8 : ห้ามใจได้มั้ยเอาะ...



                ช่วงนี้รู้สึกว่าผมจะเป็นที่สนใจเสียเหลือเกิน จะว่าดีมันก็ดีไม่เต็มปาก จะว่าไม่ดีมันก็...



                “ไอ้เขา เฮ้ยๆๆ จะรีบไปไหน อยู่ก่อนดิเพื่อนนน วันสองวันนี้มึงทำตัวมีพิรุธนะ” เพื่อนหมูรักรีบคว้าแขนผมไว้ เมื่อเห็นผมแทบจะกระโดดออกจากที่นั่งเป็นคนแรกของห้อง



                “พิรุธ! พิรุธอะไร!!” ผมรีบหันมาตอบอย่างไม่มีพิรุธ



                “เล่นใหญ่แบบนี้ใช่เลย” ไอ้หมูลุกขึ้นจากเก้าอี้เลคเชอร์พร้อมกับเดินมาสำรวจตัวผม



                “เล่นใหญ่ไรปกติ๊”



                “ติ๊หน้ามึงดิ” มันโบกหัวผมไปทีนึง แรงควายไม่สมร่างผอมๆ ของมันเลย



                “มึงมีไร” ผมวางกระเป๋าไว้บนหัวเฮียดุกแล้วมองกระเป๋าไหลตกลงพื้น เฮียดุกมองตามอย่างไม่เข้าใจ กูก็งงว่ากูทำเพื่อ?!!



                “มึงทำตัวสงบเสงี่ยมแปลกๆ รุ่นพี่รุ่นน้องถามหามึงให้ควัก” ไอ้หมูพูดต่ออีก



                “เออ บอกว่าสามหนุ่มสามมุมทำไมเหลือแค่สองมุม” ผมก้มตัวลงเก็บกระเป๋าพร้อมๆ กับที่เฮียหมูเริ่มเข้าสู่วงสนทนา กูใช้ว่าคำว่าสนทนาเป็นด้วยว่ะ ดีใจเจิด



                “เออ พวกบอสก็บ่นใหญ่ ว่าไม่เห็นมึงมาช่วยไอ้ปั๊มซ้อมเพลงประกวดเลย ถ้าโชว์ไอ้ปั๊มไม่เป็นที่ตราตรึงมึงโดนขังเดี่ยวแน่”



                “อะไรว้า...ไอ้ปั๊มมันเทพกว่ากูอีก ปล่อยๆ มันซ้อมเองบ้างเหอะ”



                “เนี่ย...แล้วเมียบอสก็จิกกัดกูตลอดการซ้อมกลองแถมบ่นหาลูกรักอย่างมึงทุกวัน ถ้ามึงไม่โผล่หน้าไปห้องกิจกรรมบ้างนะ พวกกูพรุนแน่”



                “เออๆ ไว้กูจะกลับมาจัดการภาระหน้าที่กู ช่วงนี้กูยังยุ่งๆ” ผมเหลือบมองนาฬิกาหน้าห้องแล้วต้องรีบแล้วล่ะครับ จากมหาลัยกลับบ้านไม่ได้ใช้เวลาน้อยๆ เลย เดี๋ยวนมแจ่มกับคุณชายก็เขมือบผมอีกหรอก



                “เฮ้ย! เดี๋ยว” เฮียดุกรั้งแขนผมไว้อีกข้าง



                “ไรอีกวะเฮีย กูยุ่งจริงๆ นะสาสสส”



                “ยุ่งเหี้ยไรเรียนก็เรียนเหมือนกัน ทำตัวยุ่งกลบเกลื่อน ฉันรู้น่า ฉันรู้น่า ว่าเธอว์คิดอะไรอยู่” มาเป็นเพลงเชียวเฮียดุก “แหนะๆๆๆ เมื่อเช้ามีสายรายงานกูว่ามีรถเต่ามาส่งมึง มึงถึงมามหาลัยเช้าเหมือนมารอเปิดตึก...”



                จู่ๆ เฮียดุกก็ทำหน้าตามีเลศนัย และนั่นก็สร้างความตื่นตาอลังการใจให้ไอ้หมู



                “จริงดิเฮีย! เดี๋ยวนะ...รถเต่า? เฮ้ย! งั้นก็แสดงว่า...มึงไปขอคุณชายได้แล้วดิ” ไอ้หมูตาลุกวาว แขนทั้งสองข้างผมอยู่ในกำมือชายทั้งสองคน



                “ไอ้เหี้ย มึงอย่าพูดถึงดิวะ เดี๋ยวก็มาจริงหรอก” ผมโวยวาย เมื่อเช้ายังไม่ทันจะโบกวิน คุณชายท่านก็มาจอดรถรอที่หน้าบ้านตั้งแต่ฟ้าไม่สาง ผมว่าผมรีบขึ้นรถแล้วนะ สายไหนมารายงานอีกล่ะ



                “ตกลงยังไงไอ้สัด กูจองห้องซ้อมไว้ที่สตูฯ บอสแล้วอาทิตย์หน้าอะ ห้องใหญ่สุดสไตล์คนบิ๊กอย่างกู”



                “กระจู๋มึงหรอไอ้หมู”



                “เออบิ๊กเบิ้ม ถรุ้ย!!”



                “กวนตีนแบบนี้ได้ก็ไม่มีอะไรละ...” มันหันไปยักคิ้วกับเฮียดุก



                “อะไรวะ”



                “ก็คิดว่ามึงมีเรื่องไม่สบายตูด ไม่สบายใจ เห็นแบบนี้แล้ว...” ไอ้หมูเลื่อนมือมาตบไหล่ผมเบาๆ ส่งสายตาเป็นห่วงให้อย่างไม่ปิดบัง “...ไอ้เขาควายเพื่อนรัก หวังว่ามึงยังไม่ลืมเงินพันห้าของกูนะ”



                ไอ้สัด!



                เรื่องเงินไม่มีคำว่าเพื่อนจริงๆ ด้วยเว้ยเฮ้ย



                “เออน่าไม่ต้องห่วง ก็...นี่ไง ช่วงนี้กูทำงานพิเศษ วันอาทิตย์ก็ต้องทำงานกับพี่แซน หาเงินมาใช้หนี้มึงด้วยนี่แหละ กูไปได้ยัง”



                “ที่มึงหายไปเพราะหาเงินหรอ โธ่เขาน้องรัก กูกับไอ้หมู...กระซิก...พวกกูภูมิใจในตัวมึง”



                ไอ้หมูนั่งลงคว้าไม้กลองมันตีเรียกจังหวะทันที มึงไม่ต้องเล่นใหญ่เหมือนจู๋มึงก็ได้เพื่อนเหี้ยยย



                แต๊ก แต็ก ตึง ตะแล็ก แต๊ก ตึง



                “อะ พวกเรา! ขอจังหวะส่งไอ้เขาไปหาเงินหาทองหน่อย” เฮียตะโกนลั่นห้อง ไอ้พวกดนตรีแจ็สก็เอาใหญ่ โห่ฮากัน เคาะโต๊ะ เคาะเก้าอี้เป็นจังหวะ พวกผู้หญิงนี่มันส์เบอร์ใหญ่ ลุกขึ้นมาส่ายสะโพก อย่าให้กูดิ้น กูคีพลุคอยู่ เดี๋ยวไม่คูลฟีเวอร์



                “โชคดีเว้ยไอ้เขา ตึง ตึง แต๊ก ตึง ตึง มึงจงตั้งใจ”



                “ตึง แต๊ก ให้เป็นคนเก่งคนดี...อย่าเอา ความรู้ ตึง แต๊ก แต๊ก ตึง ไปคดโกงใคร...”



                “กรู้ววววววว”



                กรู้วก็มา

 



                ปัง!



                ผมลูบอก เกือบแล้ว ขาทั้งสองข้างของผมเกือบจะไปเต้นกับพวกมันแล้ว ผมเหลือบมองประตูห้องที่มีเสียงจังหวะดังลอดออกมาแล้วส่ายหัวเบาๆ



                เฮียทิวครับ ทำไมผมต้องมาคลุกคลีกับพวกไม่เต็มบาทพวกนี้ด้วย ผมกรอกลูกตาขึ้นไปบนฝ้าเพดานก่อนจะสูดลมหายใจ ก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคง



                “พี่เขา จะรีบไปไหนอะพี่”



                ชะอุ้ย! ชะงักตีนแทบไม่ทัน



                มารผจญ กูต้องรีบเผ่น ผมรีบเดินลงบันไดทันที เจอเพื่อนเพี้ยนรั้งยังไม่พอ ผมจะสายเพราะปั๊มนี่อีกคน



                “เฮ้ยพี่ รอผมด้วยดิ” มันตะโกน ดีหน่อยที่ตอนนี้จะห้าโมง อาจงอาจารย์กลับบ้านกันหมดแล้ว เมื่อกี้ว่าอะไรนะ...ห้าโมง!!! ต้องรีบแล้วไอ้เห้



                เดินขาขวิดจากชั้นสามลงมาชั้นหนึ่ง แล้วเดินตรงผ่านลานหน้าคณะเพื่อจะไปที่จุดรอรถ แต่...



                “พี่หยุดก่อน! ช่วยฟังผมซ้อมหน่อย”  ไอ้ปั๊มวิ่งมาถึงตัวด้วยความเร็ว 20 กิโลเมตรต่อวินาที น้องๆ ที่ซ้อมหลีดอยู่ใต้คณะหันมามองเล็กน้อย ผมเลยจำใจต้องหันไปมาตามประสาพี่ที่ดี เดี๋ยวน้องไม่นับถือ



                “เออก็ได้ อะงั้น...เริ่ม!” ผมพูด ไอ้ปั๊มยิ้มเผล่ก่อนจะยกนิ้วมาดีดตรงพุง ทั้งๆ ที่ไม่มีกีตาร์



                “แต้ว แด่ว แด้ว แด่ว”



                “ดี เพราะมาก ท่าดีดพุงสวยมาก”



                “เฮ้ย! พี่นี่ก็ตลก แล้วกูจะเล่นตามทำไมก็ไม่รู้ ไปฟังในห้องกิจฯ ดิพี่ เสียบแอมป์ไว้รอแล้ว” เมื่อกี้ทำเสียงเองด้วยนะมึงอะ



                “วันนี้กูไม่ว่างไอ้น้อง” ผมบอกคนที่ยืนขวาง ไอ้ปั๊มวันนี้ยังคงสไตล์เดิมคือหน้าตาเหมาะเป็นเดือนคณะ แต่ความกวนตีนนั้นควรได้โล่ประกาศเกลียดติคุณ



                “พี่อ่า...” มันทำหน้างอแงแต่แล้วก็ดีดตัวขึ้น “เออก็ได้ เหลือตั้งสามอาทิตย์”



                “ใช่ ดังนั้นมึงซ้อมเองไปก่อน แล้วอีกอย่างไอ้ปั๊ม กูไม่ได้เป็นคนตลกตลอด แต่น่ากอดตลอดเวลา”



                ไอ้ปั๊มเขยิบตัวมายืนข้างๆ พร้อมกับเลื่อนมือมาโอบไหล่ผม “ไอ้ปั๊ม มือมึงอะ ลามปามใหญ่ละๆ”



                “ก็พี่บอกน่ากอดตลอดเวลา ผมก็ลองดูว่าจริงมั้ย อืม น่ากอดดีนะพี่ ตัวนิ่มแบบนี้ทั้งตัวทั้งสมองไม่ค่อยมีอะไรอะดิ”



                ไอ้น้องเวร ผมกำลังจะเอี้ยวตัวไปตบกบาลมันแต่ก็มีเสียงนิ่งๆ ดังแทรกขึ้นมา



                “มอมแมม”



                ใครมาเรียกหาหมาแถวนี้วะ



                “สุกร” ผมหันไปหาต้นเสียงแล้วก็ต้องพับกบ เอ๊ย พบกับคุณชายที่เนี้ยบหัวจรดเท้ากำลังเดินตรงเข้ามาหาผม



                “อ้าวพี่!” แล้วไอ้ปั๊มนี่เป็นเชี่ยไรมาบีบไหล่กู “พี่มาได้ไงอะ ผมกำลังจะกลับพอดี”



                “มารับ”



                เสียงนิ่งๆ เอ่ยออกมาแต่ตามองที่หัวไหล่ผม เฮ้ย...ต้องรีบสลัดไอ้ปั๊ม สงสัยคุณชายคิดว่าผมจะเบี้ยวเพราะมัวแต่เล่นอยู่แน่นอน



                “เออ ไอ้ปั๊มกูไปละเว้ย”



                “ใครอะพี่เขา”



                “เออน่า กูไปละ ซ้อมกีตาร์ของมึงดีๆ ไว้เจอกัน”



                “โอเคก็ได้” ไอ้ปั๊มคลายมือที่จับไหล่ผมก่อนจะค้อมหัวให้คุณชายทีนึง แต่คุณชายกลับยืนนิ่ง น่ากลัวเกินไปล้าวววว



                “ไปกันพี่” ผมทักเมื่อคุณชายยังมองตามไอ้ปั๊มไป เพราะผมยืนรออยู่คุณชายเลยตวัดสายตาคมๆ มามองผมแทน ชะอุ้ย ผมเลิกเรียนช้าไม่ได้ทำไรผิดนะครับพี่



                “คราวหลังอย่าให้ใครจับตัวสุ่มสี่สุ่มห้า”



                “หือ?...ทำไมอะพี่”



                “...อย่างคนเมื่อกี้ มือมีแต่ฝุ่น ดูสิ เสื้อเปื้อนไปหมด”



                คุณชายก้าวเท้าเข้ามาใกล้ พร้อมกับยื่นมือมาปัดตรงที่ไอ้ปั๊มจับเมื่อกี้สองสามที นี่มึงปัดหรือสับหมูห๊ะพี่ แรงไปไหน เอ๊ะแต่...



                “เปื้อนจริงดิพี่ ไอ้ปั๊มไอ้น้องเวร สงสัยมันจับสายแอมป์แล้วไม่ล้างมือแน่เลย คราวหลังผมจะไม่ให้ใครมาแตะตัวง่ายๆ อีกแล้ว”



                “ดี” คุณชายมีสีหน้าดีขึ้นกว่าเมื่อกี้หน่อย ดีจัง ผมลอบยิ้มก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าแล้วพูดต่อ



                “แต่เซ็งเลยว่ะพี่ ผมว่าจะใส่สามวันด้วยอะตัวนี้”



                พอสิ้นคำผม คุณชายเหมือนคิ้วกระตุก



                “เอ้าพี่...ทำไมทำหน้างั้นอะ”



                “สกปรกเหมือนเดิม”



                พูดจบก็หันหลังเดินทันที



                “พี่! ผมล้อเล่นนนนน วันนี้วันศุกร์แล้วใครจะใส่อีกเล่า รังเกียจหรอวะพี่ ผมจะเดินชิดตัวพี่เลย นี่แน่ะๆๆๆ”



                “ตัวขมุกขมอมเอ๊ย ไปเดินไกลๆ เลย”

               



                “นมครับ”



                “นี่เจ้าภูเขาจะคุยมือก็ต้องทำงานด้วย อย่าหยุดกวนน้ำตาล”



                “ครับๆ” ผมมองน้ำตาลในหม้อแล้วเหลือบตามองผ่านซี่ไม้ก็เห็นคุณชายคอยคุมคนงานให้จัดวางของต่างๆ อยู่ด้านนอก งานเลี้ยงบ้านคุณชายมีวันอาทิตย์ วันเดียวกับที่ผมต้องไปทำงานพิเศษพอดี และปัญหาอยู่ที่ว่า...บัตรประชาชนผมอยู่ที่คุณชาย ไม่รู้ว่าอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ของคุณชายจะยอมให้ผมลากิจซักหนึ่งวันพร้อมบัตรประชาชนรึเปล่า ตอนนี้ผมเลยต้องหาคนที่เข้าใจ



                “จะถามอะไรฮึเรา” นมแจ่มเดินมาดูความแรงของไฟก่อนจะกลับไปนวดแป้งต่อ



                “เอ่อ...คุณชายนี่อยู่กับคุณน้าแค่สองคนหรอครับ”



                “หืม?...ก็ใช่ คุณพ่อของคุณตาณน่ะเสียตั้งแต่คุณตาณยังเล็ก ก็มีแต่นมกับคุณน้านี่แหละที่ช่วยกันเลี้ยง”



                “เอ่อ นิสัยคุณชายเค้าเป็นยังไงหรอครับ”                         



                “แล้วเราคิดว่าคุณตาณเป็นคนยังไงล่ะ...”



                “อืม...” ผมลากเสียงคิดถึงวันแรกจนถึงวันนี้ที่ได้เจอกับคุณชาย มันเป็นอาทิตย์ที่ยาวนานสำหรับคนอย่างผมมาก คุณชายน่ะหรอ ผมว่า...ถ้าไม่นับความกวนเท้าด้วยใบหน้านิ่งๆ ของคุณชายแล้วละก็ สำหรับผมนะ... คุณชาย...



                “...ใจดีครับ แล้วก็ไม่เห็นเป็นเหมือนที่คนอื่นว่าเลย”



                “คุณตาณน่ะใจดีมากเลยล่ะ อาจจะเป็นเพราะถูกเลี้ยงมาแบบนั้นเลยทำให้คนอื่นรีบตัดสินกันไป” นมแจ่มหันมายิ้มตาหยีใส่ผม นมครับ ผมนิยมนมเด๋งดึ๋งมากกว่าครับ ได้โปรดอย่ามองผมแบบนั้น ผมต้องหลีบเลี่ยงสถานการณ์นี้อย่างเร่งด่วน



                “เอ่อ...นมครับ แล้วคุณชายชอบใส่น้ำหอมกลิ่นใบเตยหรอครับ”



                “ใบเตย?”



                “ใช่ครับ ผมได้กลิ่นมาจากมือพี่เค้าตลอดเลย” คุณนมทำท่าคิด หรือว่าผมมีจมูกผี ได้กลิ่นหลอนไปเอง ไม่นะ....ผมไม่อยากเป็นไอ้เขาหมูกผี



                “อ๋อออ...นั่นน่ะ ไม่ใช่น้ำหอมหรอก คุณดาท่านสุขภาพไม่ค่อยดี เวลาได้กลิ่นใบเตยแล้วจะสดชื่น ยิ่งเป็นน้ำใบเตยน่ะเธอชอบมาก คุณตาณจะตื่นเช้ามาต้มน้ำใบเตยให้คุณแม่เธอทานประจำ ตอนเย็นก็ต้มนะ กลิ่นนี้หอมไปทั่วบ้านเลยล่ะ กลิ่นคงจะติดไป”



                “ไม่น่าเชื่อ” คุณชายจะมีมุมอะไรแบบนี้ด้วย นึกถึงตัวเองที่อยู่กับพ่อสองคนแล้วช่างน่าอนาถใจ ทุกวันนี้ยังแข่งกันม้วนกางเกงในเป็นเลขแปดอยู่เลยครับ ไม่ใช่แปดธรรมดา เลขแปดไทยเลยนะครับ แหมะ...แต่เฮ้ย ไม่ใช่เวลาคิดถึงเรื่องนี้



                “นมครับ นมว่าถ้าผมมีเรื่องเดือดร้อนเนื้อใจคุณชายจะเข้าใจผมมั้ยครับ” ผมละมือจากการกวนน้ำตาล กะพริบตาปริบๆ ให้ดูน่าสงสาร



                “เดือดเนื้อร้อนใจ!”



                “นั่นแหละครับ”



                “มีเรื่องอะไรก็บอกคุณตาณเค้า เราบอกเองไม่ใช่หรอว่าพี่เค้าใจดี”



                “ครับ...ถ้าเป็นอย่างนั้นวันอาทิตย์ผมคงไม่ได้ช่วย เพราะผม...กระซิก” นมเดินมาลูบไหล่ผมเบาๆ นมครับมือนมเปื้อนรึเปล่า



                 “ถ้ามีอะไรก็บอกได้ วันอาทิตย์น่ะไม่เป็นไรหร....กลิ่นอะไรน่ะ”



                “หัวผมมั้งครับ ไม่ได้สระมาหลายวันแล้ว” แอบเห็นนมกรอกตาสามวิก่อนจะทำจมูกฟุดฟิดตามหากลิ่น



                “ไม่ใช่ นี่มันกลิ่นไหม้ ไม่ใช่กลิ่นสุนัขตายบนหัวเธอ”



                “ไหม้?” ผมก้มมองกระทะตรงหน้าแล้วก็เบิกตากว้าง “เฮ้ยยย! นมครับ น้ำตาลไหม้”



                “ว้ายยยยยยยยยยย”



                “น้านตาม เฮ้ย น้ำตาลๆๆ ชิบหายแล้วไอ้เขา โอ๊ย เคร้ง! นิ้วๆๆๆ” ผมตื่นตูมพาให้นมวิ่งวุ่นไปหมด ผมหยิบอะไรก็ใส่ไปเรื่อย หยิบแป้งมันมาโยนใส่กระทะจนฟุ้งไปทั่วห้องครัว หยิบน้ำมันมาเติม แถมยังเผลอยกกระทะด้วยมือเปล่าอีก เสียงตะหลิว ทัพทีตกดังเคร้งคร้าง ต้องบอกเลยว่าปังครับงานนี้ ปัง...ปินาศ



                “โอ๊ย เจ้าเด็กคนนี้หยุดวิ่งซักที ปิดแก๊สซิ!”



                เออว่ะ ปิดแก๊ส!



                “เร็วๆ เข้า!!”



                “ภูเขา! นมครับ! เกิดอะไรขึ้น!”

               





                คุณเคยเห็นควายชุบแป้งทอดมั้ยครับ



                ถ้าไม่เคยเห็นมาดูผมก็ไม่ต่างกัน



                ผมกับนมแจ่มออกมาจากวงล้อมของความวุ่นวายได้สำเร็จโดยการนำของคุณชายที่ตอนนี้ท่าทางจะอารมณ์ไม่ดีเอามากๆ ฮือ ป๋มขอโต้ดดดดดดดดดดด คุณชายเรียกลุงชัยคนขับรถให้พานมเข้าไปล้างหน้าล้างตา วันนี้คุณน้าเธอไม่อยู่ครับมีนัดกับเพื่อนไปลองชุดที่จะใส่ในวันงาน ทั้งบ้านเลยมีคุณชาย นมแจ่ม แล้วก็ลุงชัยเท่านั้น



                “พี่...ผมขอ…”



                “รอตรงนี้”



                คุณชายพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไอ้เขาเลยตัวลีบเหมือนเป็นโรคอยู่หน้าห้องครัวเยื้องๆ กับตัวบ้าน รอคุณชายไม่นาน คุณชายก็เดินออกมาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลและผ้าขนหนูผืนหนึ่ง พี่ท่านจูงมือผมไปนั่งที่ศาลาไม่ไกลจากห้องครัว



                บรรยากาศโดยรอบดีมากแต่ถ้าใครได้นั่งข้างคุณชายตอนนี้ละก็...เฮือก บรรยากาศยิ่งกว่าอยู่บนยอดเขาอารยันมันตรัย พี่โตครับมัน...หนาวเหน็บ หนาวเพียงไหนจะฝ่าไป



                “พี่...”



                คุณชายเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้ผมด้วยแรงที่ไม่เบาแถมยังบ่นทุกคำที่ลงมือเช็ด หน้าผมที่ตอนนี้เต็มไปด้วยแป้ง แถมผมเน่าๆ ก็ไม่ต้องพูดถึง ขาวยิ่งกว่าผมของนม (อิเวง)



                “ซุ่มซ่าม”



                “งือ เย็น” ย่นคอหนี



                “ไม่มีสติ”



                “ง่า แสบนิ้ว” เบะปากเลยกู



                “ดีแต่ทำให้คนอื่นเป็นห่วง”



                “ง่ะ”



                “สุกรโง่”



                “...? เมื่อกี้พี่ว่าอะไรน..โอ๊ยๆๆๆ” ทำตาดุขึ้นแล้วก็มากดแผลของผมซะแรง ว่าแต่แผลนี่มาจากไหนวะเนี่ย



                “ทำขนมอะไรถึงมีมีดบาดได้เนี่ย นิ้วก็โดนลวก”



                “ผมขอโทษ ฮือ กลัวเลือดดด” เบะแรงกว่าเดิม



                “...” คุณชายที่ก้มหน้าทำแผลที่หลังมือให้ผมอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองผมนิ่ง ส่วนผมนั้นจินตนาการขั้นล้ำลึกกว่าแผลมีดบาด ถ้าเนื้อเปิด เนี้อสีแดง เส้นเลือดกระฉูด น่ากลัวววจะร้อง



                “พี่ ผมจะเล่นกีตาร์ได้มั้ย”



                “แผลรอยเท่ามดเต้นบัลเล่ต์” คุณชายส่ายหน้า แล้วก็ติดพลาสเตอร์ให้ผม



                “ถ้ามือผมอ่อนแรงจับกีตาร์ไม่ได้อะ แล้วถ้ามันมีเลือดตกค้าง แล้ว...” เงยหน้าสบตาคุณชาย และ...เหมือนเวลาหยุดนิ่ง บรรยากาศรอบข้างเงียบจนได้ยินเสียงแมลงร้อง ดังตึกตัก ตึกตัก ใช่ เสียงแมลงร้องจริงๆ นะ



                คุณชายเอื้อมมือมาแตะบริเวณแก้มขวาของผมพร้อมกับเกลี่ยเบาๆ...



                หลังจากนั้นก็จะเริ่มไม่เบาแล้ว



                ...เพราะ...พี่มึงใช้สองนิ้วคีบเนื้อแก้มผมยืดออก นี่แค่สองนิ้วเองนะ แรงคุณชายท่านเยอะมาก



                “โอ๊ยยยยยย อะไรอะพี่” ผมปัดมือคุณชายออกแล้วมากุมแก้มตัวเอง เจ็บๆๆๆ



                “หยุดพูดมากได้แล้ว” เอ็ดผมทีนึงแล้วก็หันไปเก็บอุปกรณ์ทำแผล “หมั่นเขี้ยว”



                “พึมพำไรของพี่เนี่ย อ๊ะ พี่!...ดาว...ดาวใช่มั้ย สวยเนอะ” ตอนนี้คงจะสองทุ่มแล้วล่ะครับ  เวลาผ่านไปเร็วมาก และศาลาที่เรานั่งตรงนี้ก็มองเห็นดาวบนท้องฟ้าระยิบระยับเต็มไปหม....



                “ดาวที่ไหนนั่นไฟจากตึก”



                แต้แว้ด!



                หมดกันที่พร่ำเพ้อมา



                “บ้าบอ ไม่ใช่ไฟ ผมเข้าใจถูกแล้ว บ้านชานเมืองงี้จะมีตึกได้ไง” ผมเถียง แอบมองเสี้ยวหน้าคุณชายก็เห็นว่าสีหน้าดีขึ้นไม่ดุเหมือนเมื่อกี้แล้ว       



                เอาล่ะ เข้าทาง



                 “พี่ผมขอบัตรคืนได้มั้ยอะ อย่ามองงั้นสิ พี่...อย่าเข้าใจผิดนะ ผมจะทำงานให้ใช้หนี้พี่เหมือนเดิม แต่คือวันอาทิตย์ผมต้องไปทำงานอีกที่นึง ต้องใช้บัตรอะพี่ นะพลีสสส ขอรว้องงง”



                “...” คุณมาหรี่ตามองผมเงียบๆ ผมก็แอบลุ้น แต่คิดว่าคุณชายคงจะไม่ให้ผมไปแน่ๆ



                “เอาไปสิ อะ...” ว่าแล้วก็เปิดกระเป๋าสตางค์ยื่นบัตรมาให้ด้วย



                “เห?...พี่” ผมมองคุณชายตาโต แล้วก็รีบรับบัตรมา “ใจดีเฟ่ออออ” ผมยิ้มตาหยี อ้าวหันหน้าหนีไมอะ



                ผมกอดบัตรไว้แนบอก คิดถึงหน้าตาต่างด้าวแบบนี้มากเลย เชรดเข้ ไอ้เขาจะได้ไม่ต้องมากวนน้ำตาลแล้ว ขอไปดีดกีตาร์ซักวันเถ้ออออ คันไม้คันมือมาตั้งหลายวัน



                “ผมลาวันนึงนะพี่ อย่าเพิ่มหนี้ผมนะ นะพี่ตาณใจดี”



                คุณชายชะงักกึก “ว่าอะไรนะ...”และเพราะไฟสีเหลืองอ่อนจากศาลาทำให้ผมเห็นหูแดงๆ ของคุณชาย



                “ก็พี่ตาณไง พี่...” ผมชี้นิ้ว อ้าปากค้างหน่อยๆ “เขินหรอ กริ้วววววววววว ผมเรียกบ่อยๆ ยังได้เลย พี่ตาณ พี่ตาณ พี่ตาณ พี่ตาณ”



                คุณชายยิ้มเหี้ยมเคลื่อนตัวมาใกล้ๆ ผมก่อนจะ...ใช้นิ้วที่แข็งแรวงมากระทำชำเลาแก้มผมทั้งสองข้าง



                “โอ๊ยยยย อ่อยอ๋มมมมม”   



                ผมจะฟ้องมูลนิธิควายไทย ผมโดนมนุษย์ทำร้ายยยย





========
ใครเเอคเเทคใครกันเเน่เนี่ย...
#คุณชาย2017
คิดว่าจะอัพต้นเดือนเเต่ว่าสตาฟร่างคุณชายเเละเขาไว้นานเเล้ว
เหมือนอัพไปเมื่อวานเเต่ว่าผ่านมาเกือบครึ่งเดือน
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเช่นเคยค่ะ
โดยเฉพาะคอมเม้นท์ตอนล่าสุดอ่านไปขำไป

[Billie]

 

[pui]

น่ารักกกกกกกกกกกกกกก
รอตอนต่อไปค่ะ

[iceman555]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ว้ายๆๆๆๆ........
คุณชายแพ้ทางภูเขา 

คุณชาย ภูเขา 

หึงเขา ที่โดนปั๊มจับตัว ทำหน้าดุด้วย
แถมบอกเขา ห้ามให้ใครถูกตัว อะจ๊ากกกก
เพราะทำให้เขาสกปรก 
แอ่ะๆ......เขานั่นแหละสกปรกกว่าใครๆซะอีก

มีหมั่นเขี้ยว ดึงแก้มเขาจนยืด
มีบอกเขาว่า ชอบทำให้เป็นห่วง
พอเขาเรียกพี่ตาณ ก็หูแดง  โว้ะ......คุณชาย น่าร้ากกกกก
ตกลงคุณชายแอบชอบเขามานานแล้วใช่ไหม
ก่อนเขาทำแดงหกใส่อีกแน่เลย
อยากอ่านพาร์ทคุณชายแล้ว 
       
 

[puiiz]

 

[0%]

นี่ก็มีเเก้มให้จับให้บีบนะเยอะกว่าเด็กเพี้ยนนี่ด้วย อยากโดนหมั่นเขี้ยวบ้าง ฮือน่ารักเป็นบ้าเลยคุณชายขาา 

[utamon]

แหมม คุณชายยย แก้มน้องมันนุ่มล่ะสิ บีบเอาๆอ่ะ

[่patsaporn]

ง่อวววว มีความโรแมนติกคีบแก้มเบาๆ มีความหวงน้องด้วย หาว่าคนอื่นสกปรกไปอีก
ติดน้องมากนะเอาจริงๆ พี่ตาณเนี่ย

ขอบคุณค่ะ

[singalone]

พระเอกแบบพี่ตาณคือเดอะเบสท์ เอื้อออออออออออออ

[Velusia]

โอ้ย หุบยิ้มไม่ได้ นังเขาครับบบ

[Choompoo reangkarn]

ภูเขาเนี่ยปลาไหลเชียว

[Jintajam]

 ง่า พี่ตาณเขินน่ารัก 

[Snowermyhae]

ตัวมอมแมมมันน่ารักแบบนี้ไง คุณชายถึงชอบมาวอแว