>>ตอนที่ 17 [100%]<<
เมื่อได้พักผ่อนจากการเต้นอันหนักหน่วง เช้านี้จึงแสนสดใส...เสียเมื่อไหร่!!!
“โอ้ย...ฮื่อเจ็บ” ไม่ๆ ไม่มีใครทำอะไรผมทั้งนั้น...ผมแค่พลิกตัว
“ป๊าทำแกตื่นเหรอ โทษๆ” เอื้อมมือไปลูบหัวความรักด้วยความลำบากลำบน แขนนี่สั่นพั่บๆ เลยครับ ไม่ได้ป่วยเป็นสันนิบาตแต่มันปวดมากอะ
เออ...ว่าแต่ผมมานอนเตียงได้ไงวะ?
ขยับคอได้ หันซ้ายหันขวา เออ ผมนอนอยู่บนเตียง ละเมอมานอนเหรอ เป็นไปไม่ได้อะ ผมไม่ใช่คนนอนละเมอบ้าบอขนาดนั้น พี่มะเดี่ยวแกต้องอุ้มมาแน่ๆ ฮุ่ยยยย เป็นคนหล่อดีมีน้ำใจนะเนี่ย หรือว่าควรบอกว่าเขามีความรับผิดชอบดีล่ะ ก็เล่นแกล้งผมหลายอย่าง ทั้งทำผมล้ม ทั้งให้ผมเดิน ผมอ่วมหมดแรงนอนพังพาบอยู่บนโซฟา แกเลยอนาถใจ เอามานอนบนเตียงให้เพราะคิดว่าผมอาจจะตกลงมาเจ็บช้ำกว่าเดิมได้งี้
แต่ว่านะ สภาพนี้ผมไปเรียนไม่ได้แน่ๆ อะ ผมลองขยับตัวเพื่อจะนั่ง อื้อหือ...รถทับกูมาเหรอเนี่ย เมื่อวานนี้กูไปนอนให้รถทับมาใช่ไหม! ปวดตั้งแต่ฝ่าเท้ายันน้าอกอะ สุดท้ายนอนต่อ ไม่ไหวๆ ผมลุกขึ้นไม่ไหวจริงๆ
“แค่ก...อุ๊ก!” ฮื่ออออ พ่อจ๋าแม่จ๋า หนูจะตายแล้ว แค่ล้มตัวนอนก็เกิดอาการไอแห้งขึ้นมา แค่นั้นแหละ...รู้เรื่อง ไอทีเดียวตับไตไส้พุงกูพัง!
เจ็บแน่นที่หน้าอกอย่างแรงมาก เกร็งท้องตอนไอนั่นแหละแม่งสะเทือน ทำไมไม่มีใครเตือนผมเลยว่าซ้อมเต้นแล้วจะมีสภาพเหมือนโดนรถทับแบบนี้เนี่ย ในหัวนี่แต่เจ็บ มีแต่ปวด มันช่างรวดร้าวระบมตรมใจจริงๆ แฟนทิ้งไม่เจ็บเท่านี้เลยอ่า นี่เหมือนช้ำในใกล้ตายเต็มทีแล้ว
ก๊อกๆ!
ฮ่วย! คนกำลังจะตาย ใครมาเคาะอีกวะเนี่ย...ความรักไปเปิดประตูดิ้ อยากพูดแบบนี้มาก แต่ถึงความรักไปหน้าประตูมันก็เปิดประตูไม่ได้อยู่ดีอะ สุดท้ายจากที่คิดว่าจะนอนนิ่งๆ เป็นผักหรือปลาตายแล้วก็ต้องลุกขึ้นมาอยู่ดี เจ็บนี้อีกนาน...เจ็บนี้ไม่ลืม~ จริงๆ ผมจะไม่มีวันลืมเลยว่าหลังจากซ้อมเต้นบีบอยแล้วจะมีอาการเหมือนโดนรถสิบล้อทับแบบนี้ มีลูกบอกลูก มีหลานบอกหลานเลยล่ะ
ก๊อกๆ
“ตายยังสาม…” นั่น รู้แล้วใครมาเคาะ คุณพี่แสนดีของผมนี่เอง อ่อ ไม่ใช่ของผม…พี่มะเดี่ยวไม่ใช่ของผม
“ใกล้แล้วครับ” เปิดประตูเสร็จก็บอกอีกฝ่าย พี่มะเดี่ยวใส่ชุดนอนอยู่เลยอ่า ใส่สลิปเปอร์มาด้วย ตื่นมาทำไรครับคุณพี่?
“เออ สภาพใกล้ตายแล้วจริงด้วยวะ ฮ่าๆ ไปเรียนไหวไหม” พี่มะเดี่ยวแทรกตัวเข้ามาในห้อง ถามผมก่อนว่าผมต้อนรับพี่ไหม ช่างเหอะ...เอาที่พี่สบายใจเลยจ้ะ
“ไม่ไหว...ทำไมพี่ไม่บอกก่อนว่ามันจะอ่วมขนาดนี้” ผมเดินตามไปนั่งที่โซฟา เพิ่งสังเกตว่าพี่มะเดี่ยวถือขวดยาอะไรมาด้วย
“ไม่ได้ สามต้องไปเรียน เจ็บปวดแค่นี้อย่าให้มันมาบั่นทอนเราได้สิ” ตลกเหอะพี่ เหมือนโดนกระทืบแบบนี้จะให้ผมฝืนต่อไปยังไง
“แค่นี้ที่ไหน ไอทีสะเทือนยันไข่...” ปล่อยร่างไถลไปกับโซฟา แต่ไม่ได้นอนนะ นอนไม่ได้ พี่มะเดี่ยวนั่งอยู่
“ปกติออก ครั้งแรกก็แบบนี้แหละสาม เราต้องฝืนหน่อย มา...พี่ทายาให้”
“โอ้ย...เบาครับพี่” จับไหล่ผมพลิกไปหาพี่รุนแรงแบบนี้ไม่ได้นะ ผมเจ็บ ผมปวด ผมอยากจิร้องไห้
“ไม่ได้ดิ สามต้องอาบน้ำก่อน ไปๆ…รีบไปอาบน้ำ เดี๋ยวพี่ทายาแล้วก็นวดคลายกล้ามเนื้อให้” แกเกิดเปลี่ยนใจดันหลังผมให้ลุก ก็บอกอยู่เบาๆ แตะตรงไหนก็ระบมหมดอะ บอกตรงๆ ไม่อยากให้อะไรมาโดนตัว และไม่อยากจะขยับทำอะไรเลย
“ว่าแต่พี่มาทำไร...” กำลังจะลุก แต่ขอถามก่อน
“ก็มาดูเราไง พี่รู้อยู่ว่าครั้งแรกมันจะเป็นแบบนี้ก็เลยจะมาดูแล...” ไม่ต้องส่งสายหวานซึ้ง ไม่ได้ขนลุก...แต่คิดลึก
“อ่า...ขอบคุณครับ งั้นผมไปอาบน้ำแล้ว” เดินกะแผลกๆ ไปเนี่ยแหละ แม้แต่เท้าผมก็ยังเจ็บเลยอะ เมื่อวานขาพลิกบ้างบางที บางหน แต่ไม่ได้เจ็บ ณ ตอนนั้นเลยน่ะครับ แม่งมาออกฤทธิ์ตอนนี้เนี่ยแหละ
ผมเข้าไปเอาเสื้อผ้าออกมาอาบน้ำเปลี่ยนชุด แต่ก็ใส่แค่บ็อกเซอร์กับเสื้อกล้าม ก็ถ้าพี่เขาจะทายาให้ ใส่ทั้งชุดนักศึกษาเลยก็คงไม่เหมาะเท่าไหร่ พอออกมาก็เห็นพี่มะเดี่ยวกำลังผ่าแอปเปิ้ลให้ความรักกินอยู่ ดูแลดีทั้งคนทั้งหมูเลยวุ้ยคนเรา
“ดูแลคนอื่นดีแบบนี้ ทำไมพี่ไม่มีแฟนล่ะครับ” เดินเช็ดหัวมานั่งบนโซฟา ความรักมันนั่งอยู่บนโต๊ะเล็กหน้าโซฟา
“ก็ยังไม่เจอคนที่อยากดูแลน่ะ” พี่ท่านว่ายิ้มๆ แล้วผมก็คิดไปไกล...ตีความหมายว่าผมเป็นคนที่พี่อยากดูแลได้ใช่ไหมเนี่ย เขินแป๊บ
“อ่า..งั้นเหรอครับ”
“ใช่ ถอดเสื้อออก จะได้ทายา” ผมพยักหน้ารับคำง่ายๆ ส่วนใหญ่ที่เจ็บก็เป็น…ทั้งตัว
ผมถอดเสื้อกล้ามออก วางมันเอาไว้ที่โต๊ะข้างๆ ความรัก มันหันมองนิดหน่อยแล้วก็เดินไปนั่งทับเสื้อ เออ เอาเถอะ...ความรักพอใจแบบไหนป๊าตามใจหนูเลยจ้ะ ทายาเสร็จป๊าจะกัดให้เนื้อขาดเลย!
“อะ...เอ่อ ผมทาเองก็ได้” มัวแต่มองความรัก พอหันมาเจอพี่มะเดี่ยวจ้องลำตัวของตัวเองอยู่ก็เลยรีบบอก คือถ้าทาช่วงตัวอะ ผมทาเองได้
“ไม่เป็นไร ทาได้แต่เรานวดไม่ได้” ก็จริงของพี่เขา มันต้องนวดยังไงก็ไม่รู้
พี่มะเดี่ยวให้ผมเอนหลังลงไปทางพนักเท้าแขนด้านขวา เหมือนจะให้นอนราบลงไปเลยแต่ก็แค่กึ่งนั่งกึ่งนอน พี่มะเดี่ยวเอายาเทลงมาที่หน้าท้อง มันเป็นน้ำมันมวยอะ กลิ่นนี่อย่างแรง จากนั้นฝ่ามือหนาโคตรสากก็แปะลงที่หน้าท้องของผม ลูบไล้ไปมา...อย่าคิดลึก เขาแค่ทายา
ไม่...ผมไม่ได้บอกใครนะ ผมเนี่ยบอกตัวเอง ทำไมกูต้องเป็นคนแบบนี้ เขาทายาให้เฉยๆ ก็แค่ทายา! ลูบไปลูบมาที่หน้าท้องวนๆ กดบ้าง บีบบ้างเป็นจังหวะนุ่มนวล แม้มือพี่มันจะโคตรสากเพราะเป็นนักเต้น แต่พี่มะเดี่ยวก็ระวังเรื่องความรุนแรงในการนวดให้ผมมาก โดยเฉพาะตรงหน้าท้องด้านขวาที่ผมเล่นท่าเบบี้ฟีต พี่ท่านเน้นเป็นพิเศษ นวดจนตรงนั้นร้อน...ตรงนั้น ตรงที่เขานวดเฟ้ย!!!
อนาถใจตัวเองตงิดๆ ทำไมแค่เขานวดแล้วผมต้องคิดลึกบ้าบออยู่คนเดียวแบบนี้ด้วยวะเนี่ย น้ำมันลื่นๆ ทำให้ฝ่ายมือลากไล้ไปทั่วหน้าท้องได้ง่ายดาย พี่มะเดี่ยวดูตั้งใจมาก กดเป็นจุด เน้นที่ดูช้ำ ไม่มีวอกแวกอะไรเลยยกเว้นกูเนี่ยยยย กลิ่นยาตีเข้าจมูกจนแสบ เย็นตาด้วย ตาปรือหน่อยๆ มองหน้าพี่มะเดี่ยวไป...หอบหายใจไป บางครั้งแรงกดเหล่านั้นทำเอาผมเจ็บจนต้องครางออกมาเบาๆ เกร็งในบางหน นั่นเป็นเหตุทำให้ลมหายใจขาดห้วง...
“สบายปะ” พยักหน้าอย่างไว สบายมันก็สบาย แต่เจ็บนิดๆ และคิดลึก...
“สบายครับ” อารมณ์ป๋าหน่อยๆ เอนหลังพิงพนักเท้าแขน ศอกทั้งสองค้ำร่างตัวเองอยู่ที่พนักนั่นแหละ ส่วนขาเนี่ยผมยืดยาวอยู่ด้านในโซฟาเพื่อให้พี่มะเดี่ยวสามารถนั่งได้สบายๆ
ความร้อนจากน้ำมันมวยน่าจะทำให้กล้ามเนื้อมันเริ่มคลายตัว ผมรู้สึกสบายขึ้นทีละน้อย เจ็บอะเท่าเดิมแค่ไม่ขยับทีก็ปวดไปหมดทั้งตัวแบบตอนแรกแล้ว ต้องยกความดีความชอบให้พี่มะเดี่ยวเขาแหละนะ ผมกำลังจะบอกว่าเออ ผมดีขึ้นแล้ว พอได้แล้ว จะได้ไปแต่งตัว ทว่ายังไม่ทันได้พูดเล้ยยยย
“เฮ้ย พี่...คือ...” พี่มะเดี่ยวยกขาขวาผมออกมาจากด้านโซฟา เจ้าตัวนั่งหันหน้าปะทะสายตากับผมโดยแทรกตัวเข้ามากลางหว่างขา
ไม่เคยคบผู้ชาย...ไม่เคยอ่านโดจินวาย...ไม่เคยดูจีวี กูจะไม่เป็นแบบนี้เว้ย!!!
หน้าเน้อ หูเหอตอนนี้แดงไปหมด...ผมใส่แค่บ็อกเซอร์ที่สั้นมากลายสก็อตสีดำแดง ข้างมีกางเกงในแต่มันก็...มันก็ล่อแหลมปะ ผมพยายามจะยื้อขาตัวเองออกจากหน้าขาของพี่มะเดี่ยว พี่เขาเองก็ใส่ชุดนอนที่ไม่ได้มิดชิดอะไรนักหรอก กางเกงวอร์มขาสั้นกับเสื้อยืดน่ะ เนื้อสัมผัสเนื้อไหมล่ะมึง!
“น้องสามอย่าดิ้นสิ ดิ้นมากๆ มัน...ล่อแหลมน่ะ” รอยยิ้มเจ้าเล่ของพี่อะล่อแหลมกว่าท่าทางอีก
“คะ...ครับ” ได้ เดอะสามไม่ดิ้นแล้วครับ ถ้ามันจะล่อแหลมมากกว่าที่เป็นอยู่ ผมขออยู่เฉยๆ เนี่ยแหละ
พี่มะเดี่ยวแกจับเอวเล็กของผมดึงเบาๆ ร่างผมก็นอนราบบนโซฟา หัวหนุนอยู่กับที่เท้าแขน เอาแล้ว...ท่าโคตรน่าเสียตัว แต่เฮ้ย ไม่ใช่แบบนั้นสิ ผมมองพี่มะเดี่ยวหวาดๆ พี่เขาก็ยังเอาแต่อมยิ้ม ส่วนผมไม่กล้าขยับตัว ไม่เป็นเดอะสามไม่รู้หรอกว่า...ของพี่แม่งงบึ้มขนาดไหน!
“ฮะ...?!” สะดุ้งสุดตัว พี่มะเดี่ยวแกลูบหน้าขาอ่อนของผม แววตาเจ้าเล่ซุกซนช้อนขึ้นมอง มัน...ล่อแหลมกว่ากว่าเดิมปะ!
“ตกใจเหรอ ไม่ต้องกลัว ไม่ทำอะไรหรอกหน่า” โอเค ผมเชื่อ...แต่ผมห้ามความคิดลึกของตัวเองไม่ได้อยูดีอะ
ผมเลื่อนสายตาไปมองฝ่ามือพี่มะเดี่ยวตรงขา เห็นว่ามีน้ำมันมวยอยู่ก็เลยพอจะเข้าใจว่าที่เขาลูบขาเนี่ย เพราะกำลังทายาแอนด์นวดให้ผมอยู่ แต่ขอโทษ...มันจั้กจี้เหมือนกันนะ ฝ่ามือสากๆ ออกแรงบีบนวดเบาๆ เน้นบริเวณที่มีกล้ามเนื้อเยอะ ในความปวดแปล๊บมีความเสียวจี๊ดซ่อนอยู่...
ทำไมฉากในจีวีต้องแว็บเข้าหัวกูวะ!!!
“ขาเราเล็กเนาะ ขาว....ด้วย” เขาก็พูดปกติแหละ แต่ผมว่ามันชวนให้คิดไปถึงไหนต่อไหน...คิดไปถึงแบบว่าแบบว่า....
“ครับ”
“ฮ่าๆ เขินพี่เหรอ...หน้าแดงหมดแล้วรู้เปล่า แดงลามที่คอแล้วด้วย ทำไมครับ...เดอะสามคิดว่าพี่จะทำอะไรสามเหรอครับ” ไอ้นี่สั่นหัวปฏิเสธดิกๆ เลยจ้า
“ปะ....ฮะ?!” ฮื่ออออ พี่จ๋า พี่อยากพุ่งขึ้นคร่อมผมแบบนี้ ผมไปไม่เป็น...ผมทำอะไรไม่ถูก
“สามคิดอะไรอยู่เหรอ...เรื่องลามกหรือเปล่าอะ สารภาพกับพี่มาเลยนะว่าสามคิดอะไรอยู่” ไม่มีทาง ผมไม่มีทางสารภาพสิ่งที่คิดอยู่ตอนนี้ให้พี่มะเดี่ยวรู้หรอก เพราะมันดูน่าอายมากๆ แค่นี้ก็อายมากอยู่แล้ว แถม...ท่าแบบนี้มันอันตรายนะ
“เปล่าครับ...ผมแค่...แค่อาย” ไม่บอกความคิด แต่ไม่โกหก เดี๋ยวตายอีก
“แน่ใจนะ...” พี่มะเดี่ยวยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ปลายจมูกเราแทบจะชนกันอยู่รอมร่อ
“ครับ ผมไม่กล้าโกหกแล้ว...” อ้อนๆ เข้าไว้ ปล่อยผมเถอะ อย่าให้ผมบอกในสิ่งที่ผมคิดเลย
ผมไม่ได้คุ้นเคยเรื่องแบบนั้นนะ เคยคบผู้ชายแต่ไม่มีมากกว่าการกอดหรือจูบ พอมาโดนถึงเนื้อถึงตัวทั้งที่ไม่เคยมีใครโดนมาก่อนนอกจากพ่อแม่พี่น้องญาติสนิทมิตรสหาย...เออ นั่นแหละ แค่คนใกล้ชิด มันก็เลยตื่นเต้นแล้วก็เผลอคิดไปไกล ด้วยรูปร่างหน้าตาพี่มะเดี่ยวก็พาฝันพออยู่แล้ว มาเจอแบบนี้อีก...เผลอคิดไปบ้างก็ให้อภัยผมเถอะ อีกอย่างที่ไม่อยากให้พี่เขารู้...ผมกลัวพี่เขารังเกียจผม
“ดีมากครับ อย่าโกหกพี่นะ...พี่ไม่ชอบเวลาน้องสามโกหกเท่าไหร่ ไม่น่ารักเลย แบบนี้สิน่ารักกว่า” แต่พี่ทำตัวแบบนี้ใส่ผมก็ไม่น่ารักเหมือนกันครับ...เพราะมันทำให้ผมคิดลึกแล้วก็วาดฝัน ทั้งที่พี่เขาก็แค่เล่นไปตามประสาผู้ชายคนหนึ่ง
“ครับ” พี่มะเดี่ยวมองตา ผมไม่กล้าสบตอบหรอก...เบี่ยงสายตาหนีคือสิ่งที่ผมทำ อย่าให้ต้องพูดเลยว่าหัวใจตอนนี้มันเต้นแรงขนาดไหน
“เอ...หัวใจเต้นแรงจัง” พี่มะเดี่ยววางมือทาบลงที่หน้าอกข้างขวา รอยยิ้มแบบนั้นผมไม่ชอบ...มันเจ้าเล่ มันเหมือนคนจ้องจะแกล้งกัน แล้วก็ใช่...พี่มันสะกิดหัวนมน้อยๆ ของผมหนึ่งทีก่อนจะขยับร่างนั่งตรงๆ
พี่มึงสร้างความเสียววูบให้กับกูแล้วกจากไป...
ช่างมัน รีบลุกขึ้นนั่งก่อน หน้าเหน่อร้อนฉ่าเหมือนจะเอาไข่มาเจียวได้แล้วอะ ส่วนคนทำเหรอ นั่งหัวเราะต่อกระซิกกับความรักหน้าตาเฉย ก็ทั้งทายา ทั้งบีบทั้งนวดให้ผมจนผมรู้สึกดีขึ้นแล้วนี่นา หมดหน้าที่เขาแล้วนั่นแหละ
“เอาผ้าเช็ดยาออกหน่อยนะสาม แล้วค่อยใส่เสื้อผ้า วันนี้ไปฟลอด้วยถ้าเรียนเสร็จแล้ว” แกหันมาบออก
“ครับ”
“อ่อ เอาความรักไปด้วยสิ”
“ไม่ดีมั้งพี่ เดี๋ยวมันจะวุ่นวายคนอื่นเขา” ก็พูดไปเถอะ ใจยังสั่นอยู่เลยกู...เฮ้อ สามหนอสาม อย่าหวั่นไหวนะมึง อย่านะ...ห้ามเด็ดขาด ชายแท้คือของต้องห้าม ท่องเอาไว้ให้มั่น!
“ไม่หรอก ความรักไม่ดื้อ เดี๋ยวพี่ดูแลความรักเอง...อยากให้มันไปเล่นด้วย นั่งเฝ้าอยู่แต่ในร้านกาแฟน่าเบื่อออกเนาะ”
“อ่า...ก็ได้ครับ” พอเริ่มสงบลงได้บ้างผมก็เอาเสื้อนอนนั่นแหละมาเช็ดน้ำมันมวยออกจากตัวเอง ไม่เชิงเช็ดให้หมดไปเลยนะ แค่ไม่ให้มันเยิ้มเปื้อนเสื้อผ้าอะ แต่ต้องให้มีติดตัวเอาไว้บ้าง
“อืม งั้นพี่ไปก่อน เจอกันที่ฟลอ ไปละความรัก...เจอกันจุ้บๆ” แกทำปากจู๋ๆ ส่งจุ้บให้ความ แล้วลูกที่แสนดีของผมก็ทำตามเขา ส่งเสียงชุ่บๆ ตอบกลับ เล่นเอาพี่มะเดี่ยวเดินกลับไปทั้งเสียงหัยวเราะเลยล่ะ เห่อๆ...มันก็น่าตลกจริงๆ นั่นแหละ คนทำปากเลียนแบบหมูแต่หมูก็ทำเลียนแบบคนอีกที
“เฮ้อ...ป๊าแกหวั่นใจชะมัดเล้ยไอ้ความรัก” หน้าตาดี...นิสัยน่ารัก เทคแคร์เก่ง ยิ้มเก่ง...เฟรนลี่ มีเสน่ห์ ครบขนาดนี้ บอกที...ต้องทำไงถึงจะตัดใจได้
ตัดใจตั้งแต่ไม่เริ่มเพราะรู้สึกว่า...ความหวังมันมีน้อยอะนะ เวลาเล่นเกม มันมักมีตัวเลือกขึ้นมาให้เราเลือก ซ้ายกับขวาพร้อมข้อมูลและความเป็นไปได้ ต้องคิดดีๆ เลือกผิดเกมก็โอเวอร์ กรณีพี่มะเดี่ยวในความรู้สึกผมเป็นแบบนั้น...ผมแค่ต้องเลือกว่าจีบหรือไม่จีบ แล้วผมก็คาดคะเนจากความเป็นมิตรของแกว่าไม่ควรจีบ ผมไม่อยากให้เกมมันโอเวอร์ ได้เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันนี่แหละ...ดีสุดละ
แต่...อึดอัดใจเนอะ
.....100%.....
ที่จริงเราจะอัปวันสุดท้ายคือวันที่ 20 คือเมื่อวานนี้แล้วจะหยุดอัปเพื่อไว้อาลัยในพ่อหลวง แต่เมื่อวานเราหลับไปก่อน วันนี้จึงมาอัปชดเชยให้ก่อนหยุดอัปยาวจนถึงพฤศจิกายนนะคะ
ถ้าสามอ่อยกลับ...รับรองว่าไม่ต้องจีบพี่มะเดี่ยวก็ตกเป็นของน้องแล้วจ้ะ ฮาาาา ถึงเนื้อถึงตัวกะนละเกินนนนน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
