Cr.Pic [F.GC]
ติดแฮชแท็ก
#พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
“มัมๆ เดียทำ เดียทำ” เสียงเจ้าตัวน้อยดังอยู่ในครัวให้น้ำเหนือต้องก้มมองน้องเดียร์ที่เดินมากระตุกชายเสื้อของเขา “เดียทำให้แด๊ดๆ กะพี่ฮาด”
“หือ… น้องเดียร์อยากทำอาหารให้แด๊ดกับพี่ฮาร์ทหม่ำเหรอครับ” น้ำเหนือถาม
น้องเดียร์พยักหน้าหงึกหงัก “ทำๆ เดียทำ”
“โอเคครับ อย่างนั้นช่วยมัมนวดแป้งเนอะ เดี๋ยวมัมจะทำแพนเค้กให้หม่ำ น้องเดียร์ชอบใช่ไหม” น้ำเหนืออุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาบนไอซ์แลนด์ที่อยู่กลางห้องครัว
เช้านี้น้ำเหนือลุกขึ้นมาแต่เช้าตั้งใจว่าจะทำมื้อเช้าให้ทุกคนเพราะไหนๆ ก็เป็นวันหยุดที่ไม่ต้องรีบร้อนอะไร มีป้ายุพินกับสาลี่มาเป็นลูกมือคอยช่วย แต่พอเริ่มเตรียมของไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ได้ยินเสียงตึงตังมาจากหน้าห้องครัวก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะโผล่มาเกาะเขาแล้วร้องขอทำด้วย
“นี่นะครับ น้องเดียร์ช่วยมัมตีแป้งให้เข้ากันเนอะ ทำแบบนี้นะ” น้ำเหนือหยิบถ้วยใบเล็กอีกใบออกมาก่อนจะตักแป้งแพนเค้กในถ้วยผสมใส่ถ้วยใบเล็กให้แล้วสาธิตด้วยการใช้ตะกร้อมือคนแป้งในถ้วยให้เข้ากัน
“ทำได้ไหมครับ”
“ได้ๆ เดียทำ ทำได้” น้องเดียร์พยักหน้ายืนยันแข็งขันจนน้ำเหนือต้องยิ้มเอ็นดู
ส่งถ้วยใบเล็กให้แล้วก็หยิบตะกร้อมืออันเล็กสีสวยให้น้องเดียร์ ยืนดูเจ้าตัวเล็กจับตะกร้อมือคนแป้งแพนเค้กในถ้วย ท่าทางเก้ๆ กังๆ ของเจ้าตัวน้อยเรียกรอยยิ้มของทุกคนในห้องครัวได้เป็นอย่างดี ยิ่งตอนที่เจ้าตัวยกมือขึ้นเหมือนทำท่าปาดเหงื่อบนหน้าผากนั้นด้วยแล้วยิ่งดูขบขันและน่าเอ็นดูไปพร้อมๆ กัน
“เก่งมากครับ น้องเดียร์ทำถ้วยนี้เนอะ เดี๋ยวมัมทำถ้วยนี้”
“ฮะ!” พยักหน้ารับคำเสียงดัง ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาใช้ตะกร้อมือคนแป้งแพนเค้ก
เมื่อเห็นว่าน้องเดียร์ทำได้แล้วน้ำเหนือก็หันกลับมาจัดการแป้งแพนเค้กในส่วนที่เหลือต่อ หันไปมองอีกทีก็ต้องหลุดหัวเราะเพราะแก้มขาวๆ ตามเนื้อตามตัวของน้องเดียร์เปื้อนไปด้วยแป้ง
“พอแล้วครับ ใช้ได้แล้วล่ะแล้วนี่ทำไมหนูเลอะขนาดนี้เนี่ย” น้ำเหนือดึงถ้วยออกมาก่อนจะส่งต่อให้สาลี่เพื่อเอาไปรวมกับแป้งที่น้ำเหนือเตรียมเอาไว้
เจ้าตัวน้อยหัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจ ลุกขึ้นเดินมากอดมัมมี๊จนน้ำเหนือตัวเปื้อนไปด้วย พอเห็นว่ามัมมี๊เลอะเหมือนกันก็ปรบมือชอบใจใหญ่
“ไปอาบน้ำเลยครับ เปื้อนไปทั้งตัวแล้ว” น้ำเหนือจัดการอุ้มเจ้าตัวแสบเอาไว้ก่อนจะหันไปหาสาลี่แล้วก็ป้ายุพิน “ผมฝากที่เหลือด้วยนะครับ เอาแป้งของน้องเดียร์ไปทำด้วยนะ เดี๋ยวจะได้ให้แด๊ดกับพี่ชายเขาชิม ผมพาน้องไปอาบน้ำก่อน”
“ค่ะ เดี๋ยวป้าจัดการทางนี้ให้เองค่ะ” ป้ายุพินส่งยิ้มเอ็นดูให้
น้ำเหนือยิ้มขอบคุณกลับไปก่อนจะพาลูกชายคนเล็กขึ้นไปบนห้องนอน พี่ฮาร์ทไม่ได้นอนอยู่บนเตียงแล้วตอนที่น้ำเหนือเดินเข้ามาแต่ได้ยินเสียงแว่วมาจากในห้องน้ำ คงอยู่ในนั้นกับแด๊ดดี๊ไม่ผิดแน่ แล้วก็จริงอย่างที่น้ำเหนือคิดเพราะระหว่างที่กำลังฝึกน้องเดียร์ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าเองสองพ่อลูกก็เดินออกมาจากห้องน้ำ พี่ฮาร์ทโดนผ้าขนหนูห่อเสียจนตัวกลม เดินมาหามัมมี๊ก่อนจะโผเข้าใส่จนน้ำเหนือต้องรีบอ้าแขนรับลูกชายคนโต
ก้มลงหอมแก้มนุ่มๆ ไปเต็มฟอด สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากครีมอาบน้ำเข้าเต็มปอด “หอมแล้วลูกชายมัมมี๊”
พี่ฮาร์ทยิ้มกว้างชอบใจ กอดมัมมี๊อีกทีก่อนจะเดินไปหาแด๊ดดี๊ที่ยืนรออยู่ น้ำเหนือเลยจัดการพาน้องเดียร์เข้าไปอาบน้ำก่อนจะพาออกมาแต่งตัวด้วยชุดที่ควอตซ์เลือกแล้ววางเอาไว้ให้แล้ว
น้องเดียร์กับพี่ฮาร์ทถูกส่งต่อให้สาลี่ดูแลระหว่างที่น้ำเหนือจะไปจัดการกับตัวเองบ้าง
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ” น้ำเหนือทักเมื่อเห็นคนรักกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้องแต่งตัวในห้องนอน
“ครับ พี่อาบกับฮาร์ทไปเมื่อกี้” ควอตซ์หันมาตอบก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างที่ชอบทำ “ถามแบบนี้จะชวนพี่อาบน้ำด้วยเหรอครับ พี่อาบอีกรอบก็ได้นะ”
ไม่ใช่แค่พูดแต่มือที่ตอนแรกกลัดกระดุมเสื้ออยู่ตอนนี้เปลี่ยนมาปลดกระดุมออกจากรังดุมแทน
น้ำเหนือมองค้อนไปที “ไม่ใช่แล้วครับ! ผมแค่ถามหรอกพี่ควอตซ์แต่งตัวไปเลยครับ”
ควอตซ์หัวเราะชอบใจก่อนจะเดินไปกอดคนที่เขินหน้าแดงเดินหนีไปที่อีกมุมของห้องแต่งตัวจากด้านหลัง น้ำเหนือเผลอเกร็งตัวแต่ไม่นานก็ผ่อนคลายยอมปล่อยให้อีกคนกอดตามใจ
“หอม” หลังจากฝังจมูกไปที่แก้มนวลฟอดใหญ่ก็พูดออกมา
“หอมอะไรละครับ ผมไปเข้าครัวมาจะหอมได้อย่างไรกัน” น้ำเหนือว่าแต่แก้มขาวกับขึ้นสีระเรื่อ
“หอมกลิ่นมัมมี๊” ว่าแล้วก็หอมอีกข้าง จะได้ไม่มีแก้มข้างไหนนึกน้อยใจที่เขาไม่หอม
“ฮื่อ… พูดไปเรื่อย ปล่อยผมเลยครับผมจะไปอาบน้ำแล้วเดี๋ยวจะได้ไปกินมื้อเช้าฝีมือน้องเดียร์กัน”
พอได้ยินแบบนั้นควอตซ์ก็ร้องครางในลำคอ น้ำเหนือที่หันมามองก็หลุดขำเมื่อเห็นสีหน้าแปลกๆ ของคนรัก “ผมพูดจริงๆ นะ น้องเดียร์มาช่วยผมทำเมื่อเช้าคนแป้งแพนเค้กเองเลยด้วยนะครับ”
“สงสัยโตขึ้นเดียร์คงเหมือนเรามากนะ ได้มัมมี๊มาเยอะเลยสิ”
“จะได้ผมหรือได้พี่ควอตซ์ก็เหมือนกันนั่นแหละครับ ลูกเราเหมือนกัน ดื้อเหมือนกัน!”
ควอตซ์หัวเราะพยักหน้ารับกับประโยคสุดท้าย ก้มลงจุ๊บปากอิ่มไปอีกทีก่อนจะผละออกเมื่อเห็นตาขวางๆ ของคนรัก น้ำเหนือได้แต่ย่นจมูกใส่ ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีโดนอีกฝ่ายขโมยจูบขโมยหอมไปกี่รอบแล้วก็ไม่รู้…
“พี่ลงไปรอข้างล่างนะครับ” ควอตซ์บอกกับน้ำเหนือตอนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“ครับผม”
ใช้เวลาจัดการตัวเองอยู่ไม่นานน้ำเหนือก็เดินลงมาชั้นล่างได้ยินเสียงแด๊ดดี๊กับลูกชายดังมาจากในห้องนั่งเล่นเลยเปลี่ยนเส้นทางจากที่จะเดินไปห้องครัวมาที่ห้องนั่งเล่นแทน
เห็นท่านรองประธานบริษัทเครื่องประดับรายใหญ่ของประเทศนั่งเล่นเกมอยู่กับลูกชายทั้งสองคน ตอนนี้ดูเหมือนว่าท่านรองฯ จะแข่งกับลูกชายคนโต โดยมีลูกชายคนเล็กยืนเชียร์แด๊ดดี๊ทีพี่ชายทีอยู่ข้างๆ
น้ำเหนือส่ายหน้าแต่บนใบหน้านั้นประดับด้วยรอยยิ้ม เมื่อไม่นานมานี้อยู่ๆ หัวหน้าครอบครัวก็พาเขากับลูกชายฝาแฝดไปที่ห้างสรรพสินค้าแล้วก็เลือกซื้อเครื่องเล่นเกมมา บอกว่าจะเอามาเล่นกับลูกชาย น้ำเหนือเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะคิดว่าควอตซ์คงมีเหตุผลที่ดีอยู่แล้วในการทำแบบนี้
เจ้าตัวบอกว่าจะได้ใกล้ชิดกับลูกมากขึ้นเพราะเป็นธรรมชาติของเด็กอยู่แล้วที่จะชอบเล่นเกม ถ้าหากเขาสอนให้รู้จักเล่นแฝดจะได้เล่นเป็นและเล่นอยู่ในกรอบที่พอดี ดีกว่าปล่อยให้ทั้งคู่ไปลองเองเพราะก็ไม่รู้ว่าจะไปลองอะไรแบบไหน
มันก็จริงอย่างที่อีกฝ่ายว่า น้ำเหนือเลยไม่ได้คัดค้านอะไร บางวันก็แบ่งทีมกันทีมละสองคน เขากับควอตซ์อยู่คนละทีมกัน ส่วนฝาแฝดก็สลับกันอยู่ทีเขาบ้างทีมควอตซ์บ้างแล้วก็มานั่งเล่นเกมแข่งกัน เหมือนไปย้อนไปตอนเป็นเด็กๆ ที่นั่งเล่นเกมแบบนี้และบางทีก็ทำให้เขากับควอตซ์เข้าใจความรู้สึกของแฝดมากขึ้น
เพราะโตแล้ว เพราะเป็นพ่อเป็นแม่คนแล้ว บางครั้งก็เผลมองมุมเดียว มุมที่เขาเห็นว่าดีและไม่ดี เลยละลืมมุมมองของเด็กๆ ไปบ้าง
“หม่ำมื้อเช้ากันก่อนดีกว่าครับ” น้ำเหนือส่งเสียงเรียก แต่ดูเหมือนว่าทั้งสามคนจะสนุกกับเกมมากจนไม่ได้ยินเพราะไม่มีใครตอบรับหรืออะไรเลย
“น้องเดียร์ พี่ฮาร์ท แด๊ดๆ ครับ” น้ำเหนือเรียกอีกรอบ แต่ทุกอย่างยังคงนิ่งสนิทเหมือนเดิม น้ำเหนือเรียกย้ำอีกสามสี่รอบแต่ทุกอย่างก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่มีการตอบรับจากทั้งสามคน รอยยิ้มที่ตอนแรกปรากฏอยู่บนใบหน้าตอนนี้จางหายไปแล้ว
เจ้าตัวก้าวไปยังสามพ่อลูกที่ยังสนุกสนานกับการเล่นเกม ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสังเกตุเลยสักนิดว่าน้ำเหนือกำลังเดินมาหา
พรึบ!
“อ่ะ… อา…”
“เฮ้ย…”
น้ำเหนือดึงปลั๊กเครื่องเล่นเกมที่ต่อกับโทรทัศน์ออก ได้ยินเสียงของสามพ่อลูกร้องเหมือนตกใจว่าทำไมอยู่ๆ จอก็มืดดับไป หันไปมองบริเวณที่ต่อปลั๊กเอาไว้ก่อนจะเงียบกันไปเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่ตรงนั้น
มัมมี๊ที่น่ารักของทุกคนยืนทำหน้านิ่ง ในมือถือสายไฟที่เพิ่งถอดเอาไว้ แอบเห็นว่าสามคนพ่อลูกลอบกลืนน้ำลายลงคอ
“น้ำเหนือ…” เป็นแด๊ดดี๊ที่ใจดีสู้แมวดุ เพราะลูกแมวน้อยทั้งสองหนีไปหลบหลังเขากันหมดแล้ว
“มัมๆ เรียกกินข้าว ไม่ได้ยินกันหรือครับ”
ปกติมัมมี๊ของทุกคนเป็นคนใจดี ไม่ค่อยโกรธหรือดุอะไร แต่พอดุขึ้นมาแม้แต่แด๊ดดี๊ก็ยังเกรงใจ
“…” ไม่มีคำตอบจากทั้งสามคน แต่นั่นก็เป็นคำตอบของคำถามที่ดีที่สุดแล้วว่าไม่มีใครได้ยิน
“มัมไม่เคยห้ามเรื่องเล่นเกม แต่ต้องรู้จักเวลาสิครับ โดยเฉพาะแด๊ด… ก็รู้อยู่ว่าเดี๋ยวมัมลงมาแล้วจะต้องกินข้าวเช้าทำไมยังชวนลูกเล่นเกมอีกครับ เล่นแล้วก็ไม่สนใจเวลาเลย”
“ขอโทษครับ…” ทั้งสามคนพูดออกมาพร้อมกัน ต่างก้มหน้าก้มตายอมรับและสำนึกผิด
ควอตซ์วาดแขนโอบลูกชายเข้ามาใกล้กลัวว่าเจ้าตัวแสบทั้งสองคนจะร้องไห้เพราะโดนมัมมี๊ดุ ส่วนตัวเขาก็เงยหน้าขึ้นมองคนรักส่งสายตาออดอ้อนไปที
“เก็บของให้เรียบร้อยครับ แล้วตามไปที่ห้องอาหารจะได้กินข้าวเช้ากัน” น้ำเหนือว่าแค่นั้นก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป
ควอตซ์หันมาหาลูกชายก่อนจะบอกให้ทุกคนช่วยกันเก็บของแล้วจูงมือน้อยๆ ของทั้งคู่ไปที่ห้องอาหาร น้ำเหนือนั่งรออยู่ก่อนแล้ว บนโต๊ะก็มีแพนเค้กที่ส่งกลิ่นหอมๆ โฉยมา
ฝาแฝดเดินไปหามัมมี๊ก่อนจะนั่งชันเข่าบนพื้นแล้วแนบหน้าตัวเองลงที่ตักของมัมมี๊อย่างออดอ้อน
คนที่ไม่เคยโกรธลูกชายฝาแฝดได้อย่างจริงจิงถอนหายใจออกมา ส่งมือไปลูบผมนุ่มของลูกชาย “ลุกมาหม่ำๆ ก่อนครับ”
ก้มลงหอมแก้มทีละคนก่อนจะให้ฝาแฝดไปนั่งที แล้วจึงหันไปหาใครอีกคนที่ยังมองมาที่เขาอยู่ “เอาไว้ค่อยคุยกันครับ กินก่อนเถอะ”
“ครับ” ควอตซ์รับคำสั้นๆ ก่อนจะยิ้มให้คนรัก
“นี่ของน้องเดียร์ นี่ของพี่ฮาร์ทครับ พี่ฮาร์ทรู้ไหมน้องเดียร์ลงมาช่วยมัมทำด้วยนะ ลองชิมฝีมือน้องดูนะครับว่าอร่อยไหม” น้ำเหนือว่า ตักแพนเค้กนุ่มฟูใส่จานใบเล็กของฝาแฝดให้ ไม่ลืมที่จะตักให้คนรักด้วย “ของพี่ควอตซ์ครับ”
“ขอบคุณครับ”
“น้องเดียร์ทำเหรอ” พี่ฮาร์ทที่จิ้มแพนเค้กกัดคำโตถามหลังจากกลืนลงท้องไปแล้ว หันมองน้องชายกับมัมมี๊สลับไปมา
“ใช่ครับ น้องเดียร์ทำ อร่อยไหม”
คนที่มาช่วยทำจ้องพี่ชายตาไม่กระพริบ คงลุ้นกับคำตอบของพี่ชาย เจ้าตัวน้อยยิ้มกว้างตอนที่พี่ฮาร์ทพยักหน้าให้ “หย่อยๆ น้องเก่ง ทำหย่อยมาก”
“เย้~~” น้องเดียร์ร้องดีใจ หันไปมองแด๊ดดี๊ที่ยังไม่ได้ลองชิมก่อนจะเอ่ยเร่ง “แด๊ดๆ หม่ำๆ”
“ครับๆ จะหม่ำแล้วนะครับ” ควอตซ์ว่าจิ้มแพนเค้กขึ้นชิมบ้าง เจ้าตัวมองสีหน้าของน้องเดียร์ที่กำลังลุ้นแล้วก็หัวเราะออกมา ใจจริงก็อยากจะแกล้งลูกชายต่อแต่พอเหลือบมองใบหน้าของมัมมี๊แล้วก็เปลี่ยนใจ ไม่แกล้งถ้าจะดีที่สุด “อร่อยมากครับ ดีมากเลยครับที่มาช่วยมัมทำแบบนี้”
“เย้ๆ~~ น้องเดียเด็กดี”
“ครับ เด็กดีครับ ตอนนี้เด็กดีหม่ำๆ ก่อนครับ”
น้องเดียร์พยักหน้ารับก่อนจะจัดการแพนเค้กในจานตัวเองบ้าง เจ้าตัวอารมณ์ดียิ้มร่าตลอดมื้อเช้า ภูมิใจที่ได้ทำมื้อเช้าให้แด๊ดดี๊ มัมมี๊แล้วก็พี่ชายหม่ำ แถมทุกคนยังชมว่าอร่อยอีกด้วย
จัดการมื้อเช้าเรียบร้อยทั้งสี่คนก็ย้ายไปห้องนั่งเล่น ตอนเดินเข้าไปถึงเห็นฝาแฝดมองเครื่องเล่นเกมตาละห้อยแต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากขอเล่นเพราะเพิ่งโดนมัมมี๊ดุไป ทั้งคู่เลยหันไปเล่นตัวต่อกันแทน
น้ำเหนือหันกลับไปมองคนที่เดินตามเข้ามา ก่อนจะเดินไปที่มุมห้องโดยมีควอตซ์เดินตามไปด้วย
“ขอโทษนะครับ” ยังไม่ทันที่น้ำเหนือจะได้พูดอะไร ควอตซ์ก็พูดขึ้นเสียก่อน และไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายถามว่าขอโทษเรื่องอะไร เพราะเจ้าตัวก็พูดต่อทันที “ขอโทษที่พี่ชวนแฝดเล่นเกมโดยไม่ได้ดูเวลา”
“ห้ามทำแบบนี้อีกนะครับ ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ให้เล่นเกมอีกแล้ว ทั้งแด๊ดทั้งลูกเลย” น้ำเหนือทำหน้าดุ
แต่คนโดนดุกลับยิ้มออกมาเสียอย่างนั้น ควอตซ์ยกมือโอบรอบเอวของน้ำเหนือเอาไว้ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเชิงอ้อน
“ครับผม จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ”
พอเห็นคนตัวโตที่มีตำแหน่งใหญ่โตในบริษัททำเสียงอ้อน ท่าทางออดอ้อนน่าเอ็นดูผิดกับภาพลักษณ์ก็ทำให้น้ำเหนือหลุดยิ้มออกได้ไม่ยากเย็นนัก
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วน่ารักเหรอครับ หือ…” ยกมือบีบปลายจมูกโด่งเบาๆ
“น่ารักไม่น่ารักไม่รู้ รู้แต่ว่าทำให้คนนี้ยิ้มได้ก็พอครับ” ควอตซ์พูด ก้มลงหอมแก้มน้ำเหนือไปที ได้รับกำปั้นที่ทุบลงที่ไหล่กว้างมาเป็นรางวัล
“เดี๋ยวเถอะครับ!”
ควอตซ์หัวเราะที่ได้เห็นแก้มคนรักขึ้นสีระเรื่อ “ยังไงพี่ก็ขอโทษนะครับ รู้ทั้งรู้ว่าแฝดต้องกินข้าวให้เป็นเวลาไม่อย่างนั้นจะปวดท้อง พี่ก็ยังจะชวนเล่นเกมจนไม่ได้ดูเวลาเลย แถมยังไม่ได้สนใจอะไรอย่างอื่นอีกด้วยเพราะเอาแต่เล่นเกม ขอโทษนะครับ”
“ไม่ต้องขอโทษผมแล้วครับ ผมรู้ว่าพี่ควอตซ์ไม่ได้ตั้งใจ แต่คราวหน้าไม่เอานะครับ ผมไม่อยากเห็นแฝดป่วย แล้วต้องเข้าโรงพยาบาล”
“ครับ” พยักหน้ายืนยัน “พี่จะดูแล้วก็ระวังมากกว่านี้ครับ”
เพราะแฝดเกิดก่อนกำหนด เพราะตอนที่น้ำเหนือท้องเจ้าตัวเกิดมีภาวะที่จะคลอดก่อนกำหนด เพราะฝาแฝดเสี่ยงอันตรายในตอนนั้น ทำให้ร่างกายของแฝดอ่อนแอกว่าเด็กวัยเดียวกัน แม้จะได้ดื่มนมแม่และได้รับการดูแลอย่างดีแล้วก็ตาม
ตอนที่ยังเล็กกว่านี้… หลายต่อหลายครั้งที่ฝาแฝดต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อเพียงเพราะแค่ไข้หวัด และนั่นก็เลยทำให้น้ำเหนือค่อนข้างเป็นกังวลเกี่ยวกับสุขภาพขอฝทั้งคู่ จนต้องเคร่งเรื่องเวลาต่างๆ ที่จะส่งผลต่อสุขภาพของแฝด ไม่ว่าจะเป็นเวลานอน เวลาทานข้าว หรือแม้แต่ช่วงเวลาพักผ่อน
“มัมๆ แด๊ดๆ ดูๆ น้องเดียต่อ” เจ้าตัวแสบร้องเรียกก่อนจะชูตัวต่อที่เจ้าตัวนั่งต่อมาสักพักให้ดู
“ไหน… ต่อเป็นรูปอะไรครับ” น้ำเหนือหันไปส่งยิ้มให้ควอตซ์ก่อนจะเดินไปหาลูกชายที่ยังกวักมือเรียกอยู่
“ไดโนเสาร์ล่ะ” ชูตัวต่อที่ต่อมาให้ดู
“ไดโนเสาร์เหรอครับ ไหนอธิบายให้มัมฟังหน่อยสิว่าตรงไหนคืออะไร ไหนหัวไดโนเสาร์ครับ” น้ำเหนือจับน้องเดียร์มานั่งตักแล้วเอ่ยถาม
ในขณะเดียวกันควอตซ์เองก็ไปนั่งอยู่ใกล้ๆ พี่ฮาร์ท ดูลูกชายคนโตที่ตั้งหน้าตั้งตาต่อตัวต่อโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย
“นี่หัวไดโนเสาร์ อันนี้ตัว นี่หางยาวๆ เลย” น้องเดียร์ชี้ไปแต่ละจุดแล้วพูด
“เดี๋ยวมัมลองต่อบ้างดีกว่า ดูสิว่าของมัมจะเหมือนไดโนเสาร์ไหม” พูดแล้วน้ำเหนือก็หยิบตัวต่อมาต่อบ้าง รูปทรงที่ออกมาแทบไม่ต่างจากที่น้องเดียร์ทำ
ต่อเสร็จก็ส่งให้เจ้าตัวน้อยดู อีกฝ่ายกลับส่ายหน้า “ไม่เหมือนไดโนเสาร์” มองของตัวเองกับของมัมมี๊สลับกันไปมา “ของน้องเดียก้อมะเหมือนอ่ะ”
พอได้ยินแบบนั้นน้ำเหนือก็หันไปหยิบหนังสือวิธีต่อตัวต่อเป็นรูปต่างๆ มาเปิดจนเจอหน้าที่ต่อเป็นรูปไดโนเสาร์ วางเอาไว้ตรงหน้าน้องเดียร์
“ของน้องเดียร์ก็ไม่เหมือนเหรอ”
“มะเหมือนเลย” เจ้าตัวทำปากยื่นแล้วส่ายหน้า
“ถ้าอย่างนั้นเรามาลองต่อกันใหม่ไหม มัมกับน้องเดียร์ช่วยกันต่อตามหนังสือนี้ มาพยายามกันใหม่เนอะคราวนี้ต้องออกมาดีกว่าเดิมแน่ๆ เลย”
น้องเดียร์พยักหน้ารับกับคำพูดของมัมมี๊ “ดีๆ ช่วยกันๆ มัมๆ สอน”
“ครับ ช่วยกันเนอะ พยายามกันใหม่เดี๋ยวก็สำเร็จเนอะ”
“อื้อ!” พยักหน้ารับคำแข็งขันแล้วก็ฉีกยิ้มกว้าง
ก่อนที่มัมมี๊กับน้องเดียร์จะช่วยกันต่อไดโนเสาร์ พี่ฮาร์ทที่เพิ่งต่อตัวต่อเสร็จเงยหน้ามาเห็นก็ร้องอยากจะต่อบ้าง น้ำเหนือเลยเรียกเจ้าตัวแสบมาต่อด้วยกัน ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าสามแม่คนลูกช่วยกันนั่งต่อไดโนเสาร์โดยมีแด๊ดดี๊นั่งมองแล้วยิ้มอย่างคนที่กำลังมีความสุข
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ตอนแรกคิดว่าแต่งตอนแฝดโตหน่อยแล้วน่าจะง่าย สรุปก็ไม่ง่ายเลยจ้า เรื่องนี้มันแตกต่างจากเรื่อง My Mom ; รักของมัม น้องกันต์จัดให้ เพราะเรื่องนี้เน้นในส่วนของการดูแลลูกมากกว่า ไอ้เราที่ไร้ประสบการณ์ก็ไม่รู้ว่าจะเลี้ยงเด็ก ดูแลเด็กยังไงดี ต้องสอนแบบไหนถึงจะดี ต้องพูดแบบไหนถึงจะไม่ทำให้เด็กหลงตัวเองเกินไป หรือไม่ทำร้ายจิตใจเด็กเกินไป สรุป... อุ้มรัก ภาค S ก็ยากไม่แพ้ภาคแรกเลยค่า ฮ่า... ยากกันคนละแบบ ยังไงก็จะพยายามแต่งให้ดีที่สุดนะคะ
ใครมีคำแนะนำเรื่องการเลี้ยงเด็กวัยสี่ขวบก็แนะนำเอาไว้ได้เลยนะคะ ฟางอยากจะเสนอมุมมองการเลี้ยงดูลูกที่จะช่วยสนับสนุนลูกมากกว่าการสปอยมากเกินไปค่ะ ยังไงเราก็มาช่วยกันเลี้ยงหลานแฝดกันเนอะ ^^
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ปล. อ่านแล้วอย่าลืมให้กำลังใจกันหน่อยน้าาาาาา
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 243358 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก