Cr.Pic [F.GC]
ติดแฮชแท็ก
#พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
“ได้ข่าวว่าเดี๋ยวจะมีเด็กฝึกงานเข้ามาฝึกงานที่ฝ่ายของเราเหรอ” เสียงของรุ่นพี่ในฝ่ายพูดขึ้นแล้วหัวข้อสนทนาต่อจากนั้นก็เป็นเรื่องของนักศึกษาฝึกงาน
“จะเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชายนะ พี่ละอยากให้เป็นเด็กผู้ชายจริงๆ เล้ย...” พี่เอ สาวใหญ่ที่สุดของฝ่ายดีไซน์พูดขึ้น
“ผู้ชายยังไม่พอฝ่ายอีกเหรอป้า ฝ่ายเรามีกันหกคนรวมหัวหน้า ผู้ชายก็ปาไปสี่คนแล้วเนี่ย ผู้หญิงก็มีแค่ป้ากับหัวหน้าแค่นั้นเอง”
“ไอ้ตี๋! ปากเสียจริง เรียกใครว่าป้ายะ!” พี่เอว่าใส่ทันทีแต่ก็ไม่ได้จริงจังนักเพราะรู้กันดีว่าทั้งสองคนนี้เขาชอบเถียงกัน “ก็ดูผู้ชายในฝ่ายสิยะ ปากอย่างแกงี้ อย่างไอ้คิน ไอ้โม่ งี้มันน่าบันเทิงสายตาตรงไหน คนที่เข้าตาสุดก็มีเจ้าของไปแล้วนั่น! ฉันก็ได้แต่มองไม่กล้าจะเด็ด”
พูดไปก็พยักพเยิดไปทางคนที่ตอนนี้เด็กที่สุดในฝ่าย แบบที่คนอื่นๆ เห็นก็ส่งเสียงใส่กันยกใหญ่ ก่อนที่ตี๋จะพูด “โฮ... ก็ดูป้ามอง นั่นน่ะเมียลูกเจ้าของบริษัทเลยนา... แถมมีลูกแล้วด้วยสองคน”
“พี่ตี๋ครับ...” คนถูกพาดพิงเรียกเสียงเข้มแต่หน้าแดงทำให้คนโดนเรียกไม่ได้กลัวเลยสักนิด อีกทั้งยังหัวเราะชอบใจที่ไม่ว่าจะกี่ทีๆ ก็ทำให้อีกฝ่ายหน้าแดงได้
“น้ำเหนืออย่าไปฟังมันลูก ไอ้นี่มันปากหมา ถ้ารำคาญนะไม่ต้องบอกป้า เอ๊ย! ไม่ต้องบอกพี่เอ แต่บอกคุณควอตซ์เลยจ้า รับรองไม่เกินวันไอ้หมอนี่โดนไล่ออกแน่”
พอได้ยินพี่เอพูดแบบนั้นเจ้าของฉายาตี๋ปากเสียก็โอดครวญทันที รีบเข้าไปบีบไปนวดแขนน้ำเหนือทันที “น้ำเหนือก็รู้ว่าพี่แซวเล่นใช่ไหม ไม่ฟ้องคุณควอตซ์หรอกเนอะ เนอะๆ น้ำเหนือของพี่น่ะน่ารักจะตายไป ไม่ทำแบบนั้นหรอกใช่ไหม”
น้ำเหนือหัวเราะตอนที่อีกฝ่ายมาอ้อนมาออเซาะ นอกจากจะนวดแขนให้แล้วยังเอาหน้ามาซุกตรงไหล่อีกด้วย
“น้ำเหนือไม่ฟ้อง... แต่ถ้าผมเห็นกับตาได้ยินกับหูนั่นก็อีกเรื่องนะครับคุณติรานนท์” เสียงเข้มดังขึ้นจากด้านหลังให้เจ้าของชื่อสะดุ้งหันขวับไปมองทันที
“แหะ... คุณควอตซ์ กระผมล้อเล่นครับ” ยกมือไหว้คนศักดิ์สูงกว่าแล้วเดินตัวลีบกลับไปนั่งที่ทันที
น้ำเหนือยิ้มลุกไปหาคนที่เดินมาถึงนี่แบบไม่บอกไม่กล่าว มือขาววางแปะที่แขนอีกฝ่าย “พี่ตี๋ก็แค่พูดเล่นนั่นแหละครับ”
“ครับๆ” ไม่ว่าจะกี่ทีก็เป็นภาพที่เห็นจนชินตาที่คนอย่างท่านรองประธานจะยอมลงให้กับคนรักอย่างน้ำเหนือ
“ว่าแต่ว่าพี่ควอตซ์ลงมานี่มีอะไรหรือเปล่าครับ” น้ำเหนือถามอย่างแปลกใจ เพราะถึงแม้ว่าทุกคนในบริษัทนี้จะรู้ว่าทั้งคู่เป็นอะไรกัน แต่น้ำเหนือก็ไม่ยอมให้ควอตซ์ลงมาหาตัวเองที่ฝ่ายบ่อยๆ เพราะมันจะดูไม่เหมาะสม แม้ว่าอีกฝ่ายจะหาเรื่องลงมาได้บ่อยเหลือเกินก็ตามที
“พี่ส่งข้อความมาหา ไม่เห็นเราตอบก็เลยลงมา เพราะพี่จะไปรับแฝดพอดีน่ะ แค่จะมาบอกเอาไว้” ควอตซ์พูด ยกมือเกลี่ยแก้มขาวที่มีรอยเปื้อนนิดๆ คงเพราะเอามือที่เปื้อนดินสอสีมาเช็ดหน้าถึงได้มีรอยติดแก้มแบบนี้
“อ่า... ผมทำงานเพลินไปหน่อยครับเลยไม่ทันได้ดูโทรศัพท์” พูดไปก็จับมือของคนตัวโตกว่าเอาไว้ให้เลิกลูบแก้มเขาสักทีเพราะหางตาเหลือบไปเห็นสายตาของรุ่นพี่ในฝ่ายที่มองกันมาอย่างจะแซวกันเต็มที่
น้ำเหนือไม่ชิน และคิดว่าคงไม่ชินง่ายๆ กับเรื่องแบบนี้ ไม่ใช่ว่ารู้สึกไม่ดีที่อีกฝ่ายแสดงความรัก ความห่วงอย่างชัดเจนและตรงไปตรงมา น้ำเหนือดีใจมากเสียอีกที่อีกฝ่ายไม่คิดจะปิดบังเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขากับใคร แต่ทุกครั้งที่โดนแสดงความรัก ความห่วงใยแบบนี้น้ำเหนือก็อดที่จะเขินอายและใจเต้นแรงไม่ได้ จนต้องคอยปรามบ่อยๆ ไม่อย่างนั้นหัวใจของน้ำเหนือคงทำงานหนักเกินไป
“ครับ โอเคครับ”
“อย่างนั้นเดี๋ยวพี่มา ตั้งใจทำงานนะครับ” ลูบผมคนรักอีกทีอย่างเอ็นดู ถ้าก้มลงหอมแก้มได้ก็คงทำไปแล้วแต่รู้ว่าถ้าทำอย่างนั้นคงได้โดนคนรักงอนเข้าให้แน่นอน เลยเปลี่ยนเป็นจับมือน้ำเหนือแล้วพาเดินออกมาด้วยกันแทน
เพราะเขาเป็นคนสั่งตกแต่งห้องทำงานของฝ่ายดีไซน์ใหม่ คอยดูทุกอย่างแม้กระทั่งการติดตั้งกล้องวงจรปิด เพราะอย่างนั้นควอตซ์จึงรู้ดีว่าตรงไหนบ้างที่เป็นจุดบอดที่กล้องจะจับภาพไม่เห็นและคนจะไม่เห็น เจ้าตัวออกแรงกระตุกให้น้ำเหนือเซเข้ามาหาก่อนจะหอมแก้มขาวไปฟอดใหญ่จนน้ำเหนือตาโต
“พี่ควอตซ์...”
ควอตซ์หัวเราะเบาๆ ยื่นมือไปเล่นแก้มขาวอย่างมันเขี้ยวอีกรอบ ไม่ว่าน้ำเหนือจะทำหน้าอย่างไรก็น่ารักน่ากอดเสมอสำหรับเขาจนนึกอยากจะฟัดคนคนนี้ให้ช้ำเสียหลายๆ รอบ
“พี่ไปแล้วครับ เดี๋ยวเจอกันนะ” แล้วก็ก้มลงหอมแก้มอีกเต็มฟอด “ถ้าใครจะล้อก็บอกไปเลยว่าพี่จะไล่ออก เนอะ”
พูดแค่นั้น ยิ้มมุมปากแล้วก็เดินออกจากห้องทำงานของฝ่ายดีไซน์ไปเหลือน้ำเหนือที่ยังยืนตาโตอยู่ที่เดิมเพราะโดนหอมแก้มไปเสียสองรอบ กว่าจะปรับสีหน้าของตัวเองกลับมาเป็นปกติได้ก็ใช้เวลาไปไม่น้อย สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเดินกลับไปยังโต๊ะทำงาน
ขาที่ก้าวพ้นทางเดินที่มายังส่วนทำงานชะงักเมื่อเห็นสายตาของทุกคนที่มองมาแม้กระทั่งคุณบีที่เป็นหัวหน้าฝ่าย
น้ำเหนือก้มหน้างุด เพราะถึงแม้ว่าจะไม่มีใครเห็นแต่รับรองได้ว่าทุกคนก็รู้แน่นอน “พี่ควอตซ์บอกว่าใครล้อจะไล่ออก”
“เอ่อ... พี่เอเมื่อกี้พี่ว่ายังไงนะเรื่องความคิดของผมน่ะ โอเคใช่ไหม หรือพี่บีว่าไงครับ”
“อ๋อๆๆ ดีๆ ดีนะ เนอะพี่บี เอว่าความคิดไอ้ตี๋นี่ไม่เลวเลยนา...”
พอได้ยินน้ำเหนือพูดแบบนั้นคนที่ตั้งท่าจะแซวก็กลับคำพูดแทบไม่ทัน หันไปคุยเรื่องงานกันอย่างตั้งอกตั้งใจจนน้ำเหนือชักอยากจะให้ควอตซ์แกล้งลงโทษเสียจริงๆ เพราะถึงแม้ทุกคนจะทำเป็นพูดกันเรื่องงาน แต่ก็ยังหันมาแซวผ่านทางสายตาอยู่ดี
“ผมจะทำงานแล้ว” เจ้าตัวว่าก่อนจะเดินมุ่งไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
“อ่ะ... นิดหนึ่งทุกคน พี่มีเรื่องจะแจ้งให้ทราบ” คุณบีหัวหน้าฝ่ายดีไซน์พูด ปรบมือเรียกความสนใจจากทุกคน “ทุกคนก็น่าจะได้ยินมาบ้างแล้วเนอะว่าจะมีนักศึกษาฝึกงานเข้ามาฝึกงานที่บริษัท แล้วก็จะมีมาฝึกงานอยู่ฝ่ายเรา ฝ่ายดีไซน์ของเราจะมีมาสองคน เป็นผู้หญิงและผู้ชาย มาพรุ่งนี้วันแรกยังไงก็ฝากเป็นพี่เลี้ยงที่ดีกันด้วยนะทุกคน”
“ค่า / คร้าบ” ทุกคนขานรับอย่างพร้อมเพียงเหมือนกับนักเรียนที่ขานรับกับคุณครูไม่มีผิด
“แล้วอีกเรื่องก็... พรุ่งนี้ประชุมฝ่ายนะจ๊ะ คุณควอตซ์จะเข้าประชุมด้วยเรื่องคอลเลคชั่นถัดไป ใครยังทำงานไม่เสร็จก็...” คุณบียิ้มหวานก่อนจะยกนิ้วปาดคอตัวเอง ทำเอาคนที่ยังทำงานไม่เสร็จอย่างพี่เอแล้วก็พี่ตี๋สะดุ้งเฮือกทันที
“คืนนี้ผมทำโอนะพี่”
“เอด้วยค่า”
คุณบีส่ายหน้าเหมือนกับระอากับทั้งสองคนแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากบอกให้ทุกคนทำงานกันต่อ น้ำเหนือหันกลับมาที่โต๊ะอดนึกตื่นเต้นไม่ได้ที่พรุ่งนี้จะมีนักศึกษามาฝึกงาน ภายในแผนกคงจะสนุกกว่าเดิม แม้ว่าทุกวันนี้คนจะน้อยแต่ก็สนุกสนานกันทุกวัน เหมือนจะไม่สนใจงานแต่ทุกคนก็รับผิดชอบงานของตัวเองได้อย่างดีเยี่ยม
น้ำเหนือนั่งทำงานต่อไปเรื่อยๆ ลงสีเก็บรายละเอียดภาพสเก็ตซ์ของตัวเองจนกระทั่งเรียบร้อย เงยหน้าดูเวลาอีกทีก็พบว่าอีกไม่กี่นาทีก็จะเลิกงานแล้ว ควอตซ์คงไปรับแฝดกลับมาแล้วแต่ที่ไม่เห็นไม่ได้ยินเสียงป่วนของฝาแฝดก็คงเพราะแด๊ดดี๊ไม่ยอมปล่อยให้มารบกวน คงรู้ว่าวันนี้ทุกคนในฝ่ายต้องการสมาธิเลยไม่ให้แฝดลงมาหา
น้ำเหนือรวบกระดาษที่สเก็ตซ์ภาพของเครื่องประดับใส่แฟ้มแล้วเก็บใส่ลิ้นชักเอาไว้ เก็บของจนเรียบร้อยพอดีกับเวลาเลิกงาน หันมองพี่คนอื่นๆ ยังคงตั้งอกตั้งใจทำงานกันอยู่
“เลิกงานแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ” พูดกับทุกคน
“จ้า... พรุ่งนี้เจอกันนะน้ำเหนือ”
“เจอกันๆ”
แต่ละคนส่งเสียงตอบกลับมา “ครับผมพรุ่งนี้เจอกัน สู้ๆ กันนะครับทุกคน”
ทุกคนตอบรับพร้อมกัน น้ำเหนือยิ้มรับก่อนจะเดินออกจากห้องทำงาน ตรงไปที่ลิฟต์เพื่อขึ้นไปที่ห้องทำงานของควอตซ์ พอก้าวพ้นประตูลิฟต์ก็เจอกับคุณหญิงมรกตที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องทำงานพอดี
“คุณแม่... ยังไม่กลับอีกเหรอครับ”
“อ้าวน้ำเหนือ” คุณหญิงหันมามอง “ยังลูก แม่รอคุณพ่อเขาประชุมกับผู้ถือหุ้นที่ต่างประเทศอยู่ลูก แล้วนี่แฝดอยู่ไหนล่ะห้องพี่ควอตซ์เหรอคะ”
“ครับ คงจะอย่างนั้น พี่ควอตซ์ไปรับฝาแฝดมาก็คงพามาอยู่ที่ห้องนั่นแหละครับเพราะว่าไม่ได้ลงไปหาผมที่ฝ่าย”
“อ๋อ... ป่ะ อย่างนั้นไปหาพี่เขากันดีกว่า นี่แม่ก็เพิ่งจะมาถึงบริษัทไปพบคุณหญิงมาคุยเรื่องงานน่ะนิดเดียวเอง ที่เหลือคุยเรื่องอื่นหมด แม่ละฟังจนหูจะชาแล้วลูก”
น้ำเหนือยิ้มรับกับคำบ่นของคุณหญิงมรกต ยื่นแขนไปให้คุณหญิงจับก่อนจะเดินไปที่ห้องทำงานของท่านรองประธาน ยังไม่ทันจะได้เปิดประตูเข้าไปเสียงของฝาแฝดก็ดังลอดออกมา คงกำลังเล่นสนุกกันอยู่แน่นอนเลยสามคนพ่อลูก
แล้วก็ไม่ผิดอย่างที่คิดเท่าไหร่เพราะพอเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปเสียงหัวเราะคิกคักของแฝดก็ดังมาให้ได้ยิน นั่นก็เพราะว่าแด๊ดดี๊กำลังอุ้มแฝดแล้วพาล่อนเหมือนกับเครื่องบิน
“สนุกกันใหญ่เลยนะ” คุณหญิงมรกตส่งเสียงทักให้ควอตซ์ที่อุ้มพี่ฮาร์ทอยู่ชะงักแล้วหันมามอง
เจ้าตัววางลูกชายคนโตลงกับพื้น แล้วฝาแฝดก็พากันวิ่งมาหามัมมี๊แล้วก็คุณย่าทันที
“มัมๆ คุงย่า... สวัสดีครับ” ยกมือไหว้อย่างสวยงามแล้วโผเข้าไปกอดทั้งคู่แน่น
“สวัสดีครับหลานคุณย่า ไหนคุณย่าขอหอมหน่อยสิ ดูสิว่ายังหอมเหมือนตอนเช้าที่คุณย่าหอมหรือเปล่านะ” คุณหญิงมรกตว่า ย่อตัวลงไปหาหลานชายสุดที่รักแล้วคว้าตัวมาหอมแก้มคนละฟอด
“หอมๆ เดียหอม พี่ฮาดก็หอม อิอิ”
“ครับ หอมมากเลยลูก” คุณหญิงมรกตจูงมือฝาแฝดไปนั่งที่โซฟา ส่วนน้ำเหนือก็เดินไปหาควอตซ์
“งานเรียบร้อยไหมครับ” ควอตซ์ถามทันทีที่น้ำเหนือเดินมาถึงตัว “พี่คิดว่าพวกเราคงทำงานกันยุ่งเลยไม่ได้ปล่อยให้แฝดลงไปหาเดี๋ยวจะไปกวนเสียเปล่าๆ”
“เรียบร้อยแล้วครับ แต่งานก็ยุ่งกันจริงๆ นั่นแหละครับพรุ่งนี้ประชุมนี่นา วันนี้ที่ฝ่ายคงทำโอทีกันหมด” น้ำเหนือหัวเราะเมื่อนึกไปถึงรุ่นพี่ในฝ่ายที่ยังหน้าดำคร่ำเครียดกันอยู่ตอนที่เดินขึ้นมา “แอบนึกถึงตอนสมัยเรียนเลย ตอนปั่นงานส่งก็ทำงานจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน”
“แต่พี่ไม่ยอมให้เราทำแบบนั้นแน่นอน” ควอตซ์พูดทันทีที่ได้ยินน้ำเหนือพูด
เรื่องการทำงานเขาไม่เคยห้ามน้ำเหนือ เขายินดีและสนับสนุนให้น้ำเหนือได้ทำงาน แต่จะต้องไม่ทำงานจนลืมเวลาแล้วก็ละเลยครอบครัว น้ำเหนือแทบไม่เคยเอางานกลับไปทำที่บ้านนอกจากช่วงที่งานเร่งจริงๆ แม้กระทั่งตัวเขาเองด้วย แต่ก่อนก็หอบงานกลับไปทำตลอด แต่หลังจากมีครอบครัวควอตซ์ก็ไม่เอางานกลับไปทำเหมือนกัน เมื่อหมดเวลางาน เวลาต่อจากนั้นจะเป็นของครอบครัวทั้งหมด
“ผมรู้ครับ แล้วผมก็ไม่ทำแบบนั้นหรอก” ยิ้มหวานไปให้ทันที ช่วงแรกๆ ที่เพิ่งมาทำงานอะไรหลายอย่างก็ยังไม่ลงตัว น้ำเหนือเคยเอางานกลับไปทำที่บ้าน ทำจนลืมเวลาเกือบจะล้มป่วย โดนควอตซ์ดุไปชุดใหญ่และสั่งห้ามทำงานเกือบหนึ่งอาทิตย์ หลังจากนั้นน้ำเหนือเลยไม่ทำแบบนั้นอีก
“ดีมากครับ” บีบมือที่จับมือของคนรักเอาไว้เบาๆ ก่อนจะพาเดินไปนั่งที่โซฟาที่คุณหญิงมรกตนั่งคุยเล่นอยู่กับฝาแฝด “คุณพ่อยังประชุมไม่เสร็จเหรอครับ”
“จ๊ะ แต่อีกเดี๋ยวก็คงเสร็จแล้วล่ะ พวกลูกกลับบ้านกันก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวแม่รอพ่อเขาเอง” คุณหญิงมรกตว่า
“พวกผมอยู่รอด้วยดีกว่าครับ คุณแม่จะได้ไม่ต้องอยู่รอคนเดียว” น้ำเหนือเอ่ยปฏิเสธที่จะกลับก่อน
“แล้วแต่ลูกแล้วกันจ๊ะ แล้วนี่พี่ฮาร์ทน้องเดียร์ทำการบ้านเสร็จหรือยังครับ ไหนเอามาให้คุณย่าดูหน่อยสิ” คุณหญิงมรกตพูดกับลูกสะใภ้ก่อนจะหันไปหาฝาแฝดที่นั่งขีดๆ เขียนๆ อยู่
ทั้งสองคนหยิบสมุดการบ้านมาส่งให้คุณย่าทันที ตอนนี้ฝาแฝดกำลังฝึกคัดภาษาอังกฤษเป็นคำต่างๆ อยู่ ลายมือโย้เย้ตามประสาเด็กที่หัดเขียนได้ไม่นานแต่ก็ไม่ได้โย้เย้จนเกินจะอ่าน
“โห... คัดได้เยอะแล้วนี่นา แต่ตรงนี้หนูเขียนผิดนะครับ ต้องเขียนแบบนี้นะเดี๋ยวคุณย่าเขียนให้ดูแล้วฝึกทำตามนะครับ” คุณหญิงมรกตสอนหลานชายให้เขียนใหม่ ทั้งคู่ตั้งใจดู พยักหน้าหงึกหงักตามก่อนจะเริ่มลงมือเขียนตามบ้าง แล้วก็ทำได้ดีเสียด้วยจนคนสอนยิ้มกว้างอย่างพอใจ
“จริงด้วย... แม่ว่าจะถามหลายรอบแล้วก็ลืม พวกลูกอยากจะให้ฝาแฝดเรียนพิเศษอะไรเพิ่มไหม” คุณหญิงมรกตหันมาถามลูกชายกับลูกสะใภ้ “วันนี้ไปเจอพวกคุณหญิงมา ก็คุยกันเรื่องลูกหลาย เห็นจะส่งหลานไปเรียนภาษาไทย ภาษาอังกฤษ เลข เต็มไปหมด พวกลูกคิดว่ายังไงกัน”
“เท่าที่ผมคุยกับครูแล้วก็คุณหมอ แฝดไม่ได้มีพัฒนาการที่ช้าเกินไปนะครับ บางเรื่องก็ไวกว่าเพื่อนวัยเดียวกันเสียอีก” ควอตซ์บอก “ผมก็เคยคุยกับน้ำเหนืออยู่เหมือนกัน ตอนนี้ถ้าอยากจะให้เรียนผมก็อยากให้เรียนที่จะช่วยพัฒนาความคิดสร้างสรรค์มากกว่าครับ วิชาการผมว่ายังไม่จำเป็นต้องใส่เข้าไปเยอะ ไม่อยากให้แฝดเครียด ผมอยากให้เขามีวัยเด็กที่สนุกสนานเต็มที่”
“ใช่ครับ ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เรียน ผมว่าสมัยนี้มันก็จำเป็นแต่ถ้าอะไรที่ผมกับพี่ควอตซ์พอจะสอนเขาได้เองผมก็อยากจะสอนกันเองมากกว่า”
“จ๊ะ แม่ก็แล้วแต่พวกลูกตัดสินใจ แม่เชื่อว่าสิ่งที่พวกลูกคิดแล้วก็ตัดสินใจมาแล้วนั้นมันดีกับฝาแฝดแน่นอน”
“ครับ ผมอยากเลี้ยงเขา ให้ความรักเขาอย่างเต็มที่” น้ำเหนือว่ามองฝาแฝดที่ตั้งหน้าตั้งตาคัดภาษาอังกฤษ
แล้วก็ดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้ว่าโดนมองอยู่ถึงได้เงยหน้าขึ้นมามอง พอเห็นว่ามัมมี๊มองมาก็ยิ้มกว้าง แล้วก็ผละไปหามัมมี๊ด้วยกันทั้งคู่ กอดเอว ซบขา ซบอกออดอ้อนกันยกใหญ่
“มัมๆ”
“มัมๆ”
“ครับๆ มัมๆ เองครับ มัมๆ อยู่นี่ครับ” สุดท้ายก็ต้องอุ้มทั้งคู่มานั่งบนตัก แบ่งกันนั่งไปคนละครึ่ง กอดเจ้าฝาแฝดตัวกลมเอาไว้แน่นอย่างรักใคร่เอ็นดู
ไม่นานหลังจากนั้นคุณโทมัสก็เดินเข้ามาในห้องเหมือนกับรู้ว่าทุกคนอยู่ในนี้ พอฝาแฝดเห็นคุณปู่ก็รีบลงจากตักมัมมี๊แล้วโผเข้าหาคุณปู่ทันที ซึ่งคุณโทมัสเองก็ย่อตัวลงรับร่างของหลานชายทั้งคู่เอาไว้ ก่อนจะพากันกลับบ้านโดยที่ฝาแฝดตามติดคุณปู่คุณย่าไปกับรถตู้ บนรถครอบครัวเลยเหลือเพียงแค่ควอตซ์กับน้ำเหนือสองคนเท่านั้น
“พี่ควอตซ์ครับ” น้ำเหนือเรียกคนที่กำลังขับรถอยู่
เจ้าตัวหันมามองก่อนจะหันกลับไปมองถนนตามเดิม “ว่ายังไงครับ” เอื้อมมือข้างซ้ายมาจับมือของน้ำเหนือเอาไว้ ส่วนข้างขวาก็ยังอยู่ที่พวงมาลัยรถ คอยบังคับรถ
“ไม่มีอะไรครับ”
“อ้าว... แล้วกัน” เปลี่ยนเป็นจบศีรษะอีกคนโยกแทนแล้วจึงเลื่อนไปจับมือของน้ำเหนือเอาไว้อีกรอบ “เอาไว้หลังจากงานเปิดตัวคอลเลกชั่นจบแล้ว เราไปเที่ยวกันไหม”
“ไปไหนเหรอครับ”
“เอาไว้พี่ลองไปจัดทริปก่อนแล้วกัน แล้วจะบอกนะ”
“ไปกันหมดเลยหรือเปล่าครับ” น้ำเหนือถาม
“ก็ต้องไปหมดสิครับ พี่ น้ำเหนือ ฝาแฝด คุณพ่อคุณแม่ พ่อสินธร ถ้ายัยพิสว่างไปก็ไปด้วย หลังจากที่กลับจากงานแต่งเราก็ยังไม่ได้ไปไหนกันเลย” ควอตซ์ว่า หันมายิ้มให้กับน้ำเหนือที่ยิ้มกว้างแล้วก็พยักหน้ารับ
“ครับ แล้วแต่พี่ควอตซ์เลย”
“แต่ก่อนไปพี่ว่าจะไปคุยกับน้าหมอสักหน่อย” ควอตซ์หันมามอง ระหว่างที่รอสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว
“หือ... ทำไมเหรอครับ” ถามอย่างไม่เข้าใจว่าเกี่ยวอะไรกับน้าหมอ หรือว่าจะไปนัดตรวจสุขภาพกันนะ
“ก็... ไปปรึกษาว่าทำยังไงดีพี่ถึงจะได้ลูกสาวหลังจากกลับจากเที่ยวครั้งนี้”
ทันทีที่ควอตซ์พูดจบมือขาวๆ ของน้ำเหนือก็ตีแปะเข้าที่แขนอีกคนทันที “พี่ควอตซ์ทะลึ่ง! จะไปเที่ยวไม่ใช่หรือไงกันครับ ไม่ได้ไป... ฮึ่ม!”
ควอตซ์หัวเราะรวบมือที่ตีแขนเขาไม่หยุดเอาไว้ “ก็ไปเที่ยวไงครับ แต่เรื่องลูกสาวก็สำคัญนะ ไม่อย่างนั้นพี่จะขยันเหรอ”
“พี่ควอตซ์ ทำไมกล้าพูดจาแบบนี้ครับ ทะลึ่งที่สุดเลยอ่ะ” น้ำเหนือว่าทั้งๆ ที่หน้าแดงก่ำเพราะเขิน
“ยอมแล้วครับยอมแล้ว ไม่พูดแล้วก็ได้พี่เจ็บจริงๆ แล้วนะ” ควอตซ์ว่าอย่างยอมแพ้ แม้น้ำเหนือจะตีไม่แรงแต่โดนซ้ำๆ เข้าที่เดิมก็เจ็บเหมือนกัน
“นิสัยไม่ดีที่สุดเลยพี่ควอตซ์น่ะ” ต่อว่าโดยที่หน้ายังไม่กลับมาเป็นสีเดิม
“แต่พี่รักน้ำเหนือที่สุดนะ...”น้ำเหนือได้แต่ยอม... ยอมแพ้คนคนนี้ นอกจากจะนิสัยไม่ดีที่สุดแล้วยังเป็นคนที่แย่ที่สุด ที่ทำให้หัวใจของน้ำเหนือเต้นแรงได้ตลอด...
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
หายไปนาน ขอโทษด้วยค่ะ พอดียุ่งกับงานที่ออฟฟิศ ปลายปีแบบนี้เร่งแบบสุดๆ ค่ะ ไหนจะมีตรวจคุณภาพนู้นนี่นั่นอีก เลยไม่ได้เข้ามาอัพเลย ขอโทษนะคะ อีกอย่างฟางวุ่นๆ กับเรื่องการจัดส่งหนังสืออุ้มรัก ภาคแรกด้วยค่ะ
สำหรับครึ่งหลังนี้... ก็ยังมีความน่าหมั่นไส้ในตัวพี่มากเหลือเกิน อยู่ด้วยกันมาจนลูกโตขนาดนี้แล้วก็ยังไม่วายจะหื่นใส่น้องอีก นี่พี่เก็บกดมาจากไหนคะบอกหน่อย ฮ่าาาาาา ภาคที่แล้วไม่ค่อยได้กินน้องใช่ไหม พี่เลยจะมากินน้องเอาภาคนี้ ยังไงก็ยกให้พี่เขาหน่อยเนอะ เพราะถ้าพี่ไม่กิน น้องก็คงมีลูกสาวไม่ได้อ่ะจ้า อิอิ ยังไงมารอลุ้น เอาใจช่วยพี่ด้วยเนอะว่าจะได้ลูกสาวกับเขาเมื่อไหร่~~~
แล้วก็นิดหนึ่งจ้า... ขอโฆษณานิ๊ดเดียว ตอนนี้ฟางเปิด “รีปริ้น ... อุ้มรัก ... ” ภาคแรกอยู่นะคะ ถ้าใครสนใจติดตามรายละเอียดได้เลยค่ะ ตามลิ้งค์นี้เลยค่ะ สามารถโอนเงินแล้วก็แจ้งโอนได้เลยค่ะ เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - วันที่ 7 มกราคม 2561เท่านั้นนะคะ https://goo.gl/forms/HC2mjGdAy2DgGvyl2
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ปล. อ่านแล้วอย่าลืมให้กำลังใจกันหน่อยน้าาาาาาาาา
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 243393 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก