รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 10
‘#ไปเสม็ดเสร็จเดือนวิศวะฯ’
ผมที่ไล่อ่านแท็กที่ถูกแชร์มายังหน้าฟีดหลังจากที่มีกระแสการประกวดว่าให้ดาวเดือนแต่ละคณะจัดทริปโปรโมทสถานที่ท่องเที่ยว หนึ่งคณะหนึ่งสถานที่ หนึ่งภาพถ่ายนั่นทำให้ผมต้องมาติดแง่กอยู่กับการประชุมของพี่ๆ ในคณะอย่างเลี่ยงไม่ได้
ไอ้สัด คณะวิศวะฯ ไม่ใช่นิเทศ !
โอ๊ยย เป็นมือกล้องฝีมือดีก็ต้องทำใจหน่อย
แต่ถ้าพวกวิศวะฯ ชนะ กูจะโดนเด็กนิเทศไล่กระทืบมั้ยเนี่ย
ทำงานถวายตัวจริงจริ๊ง กระซิก
จ๊าวตูดรั๊ม : เสืออยู่ไหน
คามตวย : เออ แม่งหายไปไหนวะ
สำปวดเหือ : อยู่ลานเกียร์...
กี่กาหลง : ไปทำห่าอะไรที่นั่น เดี๋ยวนี้ทิ้งเพื่อนทิ้งฝูงไปหาผู้นะมึง
สำปวดเหือ : ผู้พ่อง !
ผมที่ตอบแชทอย่างเมามันส์เพราะเตรียมจะด่าไอ้พวกสามหน่อในแชทก็ต้องหยุดการกระทำลงเมื่อพี่แป๋มหนึ่งในคนคิดสถานที่ท่องเที่ยวอย่างเกาะเสม็ดพูดขึ้น
“น้องยี่หวาน้องอ้อนรัก สรุปตกลงเอาทริปนี้มั้ยจ๊ะ”
“ยังไงก็ได้ค่ะ”
“อืม”
เสียงตอบของดาวเดือนที่ไร้ความเรื่องมากทำให้พี่แป๋มยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะหันมาทางผม
“แล้วตากล้องล่ะจ๊ะพร้อมมั้ย”
“ไม่”
“อ้าว ไอ้ห่าเสือ”
และคำพูดเพราะเมื่อซักครู่ก็ปรับเปลี่ยนไปทันที
ทำไมใจร้ายกับเสือ
“พี่แป๋ม ผมไม่อยากไปอ่ะ พี่ลองให้พี่บีมทาบทามตากล้องคนอื่นๆ มาดิ ในชมรมมีคนฝีมือดีกว่าผมเยอะแยะ”
“แต่มึงค่าตัวถูกสุด”
“ผมไม่คิดเลยเหอะ !”
“นั่นแหละเหตุผลที่กูเลือกมึง และต้องเป็นมึง”
“...”
“เพราะงั้นห้ามปฏิเสธเว้ย !”
โอ้โห โคตรดีใจ ที่เลือกกูเพราะไม่ใช่ฝีมือดี แต่เพราะค่าตัวฟรีต่างหาก
ชีวิตแค่โดนทำร้าย
กอดขาพี่ตูน กระซิก...
“ตกลงตามนี้กันเลยนะจ๊ะ เจอกันวันเสาร์นี้ แยกย้ายกันได้จ้าหนุ่มๆ สาวๆ ทั้งหลาย”
สิ้นเสียงของพี่แป๋มคนอื่นๆ ที่ตอนแรกนั่งประชุมกันมาอย่างยาวนานก็ลุกขึ้นและแยกย้ายกันออกไป จนเหลือแต่ผมกับดาวเดือนวิศวะเท่านั้นที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม ผมน่ะ ที่นั่งอยู่เพราะยังเสียใจไม่หายแต่สองคนนี้ผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันจะนั่งอยู่กันทำไม
คนสวยกูให้อภัย แต่ไอ้อ้อนรักไม่เว้ย !
เอ๊ะ หรือกูควรจะเป็นคนไปวะ นี่ลานเกียร์ที่มันนี่หว่า...
“อ้อน ไปกินข้าวกันป้ะ”
“รอพี่เสือ”
เดี๋ยวๆ อย่าเอากูไปเกี่ยว
“หือ...งั้นชวนพี่เสือด้วยก็ได้...พี่เสือไปกินข้าวกับยี่หวากับอ้อนรักมั้ยคะ”
แล้วคนสวยก็หันมาถามผม และมันจะฟินมากถ้าตัดชื่อไอ้อ้อนรักออกไป
เฮ้อ...
“ไม่เป็นไรครับ เพื่อนพี่รอกินข้าวอยู่ที่คณะน่ะ”
“พี่เสือ”
“ไปก่อนนะ อ้อนรัก ยี่หวา เจอกันวันเสาร์ครับ”
ผมพูดขึ้นโดยไม่ฟังคนที่เรียกชื่อและทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกมาจากตรงนั้นทันที
และไม่นานไอ้ร่างหมีก็มาเดินขนาบอยู่ข้างๆ
เออดี !
“อ้อนรัก ตามมาทำไมวะเนี่ย !”
“กินข้าว”
“...”
“คณะผม”
“ไม่เอา !”
ผมตอบปฏิเสธทันทีในขณะที่เร่งฝีเท้าเพิ่มขึ้นและความไม่ระมัดระวังบวกกับความเซ่อซ่าของตัวเองทำให้ผมเกือบชนกับคนที่เดินสวนมาแต่โชคดีที่คนที่เดินตามมาติดๆ มันคว้าร่างของผมไว้ และหลังจากนั้นงานก็เข้าเต็มๆ เมื่อมันจับผมไว้แน่นและพาลากเดินไปอีกทาง
เออดี ถ้าจะลากกูขนาดนี้ก็อุ้มกูเลยเถอะ !
“อร่อยว่ะ”
“...”
“อ้อนรัก อยากกินไก่ทอด”
ผมที่ตอนนี้กำลังนั่งกินขนมปังปิ้งเนยนมราดช็อคโกแลตก็พูดขึ้นและกำลังจะควักตังค์ออกมา คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็ลุกขึ้นและเดินออกไปหาร้านไก่ทอดในคณะวิศวะฯ แล้ว
เฮ้ย แต่แม่งของที่นี่อร่อยจริงๆ นะ
ผมที่นั่งเลื่อนโซเชียลไปด้วยบวกกับจิ้มขนมปังปิ้งที่ถูกตัดเป็นชิ้นเล็กๆ เข้าปาก ก็ต้องเบะปากออกมาเมื่อเห็นโพสต์ของใครบางคน
ตามใจ ไม่ตามเธอ
เหงาครับ เพื่อนทิ้ง
2 นาทีที่แล้ว
ตามตรง แม่งยังแค้นไม่หาย
แล้วผมก็ใส่ความรู้สึกโกรธให้กับโพสต์มันเรียบร้อย
ไอ้นี่ก็อีกตัว
หลง มารัก
เบื่อกัปตันทีมว่ะ ตั๊นปากแม่ง !
6 นาทีที่แล้ว
กดว๊าวสิครับ รออะไร
Jump Ranow’z
กาก
(รูปสกอ ROV)
7 ชั่วโมงที่แล้ว
ส่วนไอ้นี่ถูกใจเฉยๆ แล้วกัน...
ผมที่ไล่อ่านสเตตัสของเพื่อนตัวเองที่โผล่มาน่าฟีดพลางส่ายหัวเบาๆ ส่วนสเตตัสของผมไม่ได้อัพเดทบ่อยนัก มีแค่รูปที่ถ่ายเก็บไว้แล้วเอามาลงเท่านั้น ส่วนไอ้อ้อนรักนี่ไม่ต้องพูดถึง ช่วงหลังๆ มันโพสต์เยอะมาก
ขอไม่อ่านแล้วกัน อ่านแล้วจี๊ดในใจ
เฮ้อ...
“พี่เสือ”
เสียงของคนที่พาผมมานั่งกินข้าวที่คณะของมันพร้อมกับจานไก่ทอดในมือทำให้ผมตาลุกวาว และอีกข้างยังมีไอติมกะทิที่ใส่อยู่ในกะลามะพร้าวอีกด้วย
เจริญอาหารแน่กู
“เฮ้ย วางเลยๆ น่ากินว่ะ !”
“...”
“เลี้ยงใช่ป้ะ”
และนี่ก็เป็นคำถามยอดฮิตของใครหลายๆ คนที่ต้องถามขึ้นแน่ๆ ถ้าอยู่ในสถานการณ์แบบนี้รวมถึงผมด้วย ถ้ามันตอบว่าใช่ก็ถือว่าเป็นบุญปาก แต่ถ้าไม่ก็ถือซะว่ามาลองกินของอร่อยแล้วกัน
คุ้มสุดๆ
“อืม”
และคำตอบบวกกับท่าทีพยักหน้าของไอ้อ้อนรักก็ทำให้ผมยิ้มกว้างก่อนจะหยิบน่องไก่ทอดที่โรยด้วยข้าวคั่วและพริกสีแสบตามาเข้าปาก
ซี๊ด...
แซ่บ กูให้สามผ่าน !
“อร่อย...แค่ก !”
ผมที่กำลังดื่มด่ำกับน่องไก่รสแซ่บก็ต้องสำลักน้ำลายตัวเองขั้นรุนแรงเมื่อสายตาดันเหลือบไปเห็นกลุ่มใครบางคนที่เดินเข้ามาในโรงอาหารวิศวะฯ อย่างสง่าผ่าเผย
ไอ้หลง ไอ้จั๊ม ไอ้ตามใจ !
เข้ !
“น้ำ”
เมื่อคนตรงข้ามเห็นว่าผมสำลักหน้าดำหน้าแดง คอก็แสบจากพริกบนไก่ ตัวเองเลยรีบรับน้ำสีเขียวสดสีสันไม่ค่อยจะน่ากินมาจากไอ้อ้อนรักอย่างช่วยไม่ได้
รอดตายแล้วกู...
ผมที่กลืนน้ำรสชาติที่ไม่เคยได้สัมผัสเข้าปากอึกใหญ่ก็ต้องแปลกใจจนอยากจะถามว่าคือน้ำอะไร แต่ก็ต้องหยุดไว้เมื่อไอ้สามหน่อที่เดินเข้ามาในโรงอาหารมันเดินมาถึงโต๊ะผมแล้ว ไอ้หลงที่มีท่าทีหันซ้ายหันขวาแปลกกว่าใครเมื่อมาถึงมันก็รีบทิ้งตัวลงนั่ง ส่วนไอ้ตามใจก็ส่งสายตากวนประสาทมาให้ผมทันที
“น้องอ้อนรักครับ ไม่ทราบว่าที่นี่อะไรอร่อย”
“ทุกอย่าง”
“งั้นสงสัยกูต้องพา ‘เพื่อนๆ’ มานั่งกินให้ครบทุกอย่างแล้วล่ะ เพราะไอ้คนมามันดันมาแบบไม่ชวน” ไอ้ตามใจมันจีบปากจีบคอมองมาทางผม ซึ่งตัวเองก็ได้แต่ขมวดคิ้ว ก่อนที่ไอ้คนถามจะรีบเดินออกไปจากโต๊ะเมื่อเห็นว่าไอ้จั๊มมันเดินไปหาอะไรกิน
เออดี ไอ้จั๊มมึงไปไกลๆ เลย เอาไอ้เชี่ยคามตวยไปด้วย
“พวกมึงมาทำไมกันวะ...”
“ก็มีคนบอกว่าอาหารคณะนี้อร่อย เลยมา...” สายตาเลิ่กลั่กที่มองซ้ายมองขวาของไอ้หลงทำให้ผมต้องมองมันแปลกๆ
“เป็นอะไร สับรางอยู่หรือไง”
“บ้า กูส่องหาไอ้ซันต่างหาก !”
“ห๊ะ”
“ถ้ามันไม่อยู่กูจะได้นั่งอย่างสบายใจ แม่งขู่จะเล่นกูให้หนักเพราะกูโพสต์ถึงมัน”
อ๋อ ไอ้โพสต์เมื่อกี๊แน่ๆ
“กลัว ?”
“ไม่กลัวเว้ย แค่ไม่อยากเจอ !”
ผมมองไอ้คนตรงข้ามอย่างจับผิด ซึ่งมันก็ได้แต่หลบสายตาเท่านั้น
นี่กูไม่ได้สังสรรค์กับเพื่อนจนไม่รู้ข่าวคราวอะไรเลยเหรอวะ...
“พี่ซันไปออกค่าย”
“อ้าว งั้นที่ขู่กูในแชทแสดงว่าอยู่ตั้งไกลอ่ะดิ”
“...” พยักหน้า
“ห่าเอ๊ย แม่ง ไปหาอะไรแดกละ !”
สีหน้าที่โล่งอกอย่างเห็นได้ชัดทำให้ผมหันไปมองหน้าไอ้อ้อนรักงงๆ ซึ่งมันก็ได้แต่ทำหน้ามึนๆ ส่งมาให้จนผมไม่รู้จะหันไปงงกับใครดีเลยได้แต่เปลี่ยนเรื่อง
“เอ้อ แล้วเพื่อนมึงไปไหนหมดวะ”
“อยู่ห่างๆ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดเมื่อเห็นสีหน้าไม่เข้าใจของผม มันจึงชี้ไปทางโต๊ะที่มีผู้หญิงกับผู้ชายนั่งอยู่เมื่อผมมองไปก็สบตาเข้ากับทั้งสองคนที่กำลังมองมาพอดีและนั่นทำให้พวกนั้นเป็นฝ่ายหลบตาผมไปเอง
เอ่อ...
นี่เฝ้าเพื่อนตัวเองอยู่ห่างๆ สินะ
“พี่เสือ”
“หืม”
“อร่อยมั้ย”
“อร่อย”
“ชอบกินอะไร”
“ทุกอย่าง”
ผมตอบในขณะที่แทะน่องไก่ไปสลับกับเอาขนมปังปิ้งเข้าปาก ตอนนี้อยากจะเอาลูกอมออกมาดื่มด่ำกับรสชาติด้วย แต่ก็ต้องหักห้ามใจไว้แล้วกินไปทีล่ะอย่าง
ลูกอมไว้ตบท้ายก็ได้...
เดี๋ยวดิ มีของหวานอย่างไอติมอยู่นี่หว่า !
“พี่เสือ”
“ห๊ะ”
“เลอะ” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางใช้นิ้วสะกิดที่มุมปากตัวเองทำให้ผมทำตาโตก่อนจะคว้าโทรศัพท์มาเพื่อส่องใบหน้าตัวเองก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมือหนาของคนตรงข้ามมันเอื้อมมาปัดเศษอาหารออกให้เรียบร้อย
อึ้งดิ...
“กินช้าๆ”
“อะ...อื้ม”
และดูเหมือนจะกลายเป็นผมที่ประหม่าไปซะเองก่อนจะก้มหน้าก้มตากินของตรงหน้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นโดยมีสายตาของคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามมองมาตลอดราวกับถามว่า ‘อร่อยมั้ย’ ซึ่งผมก็ทำได้แค่กินต่อไปเรื่อยๆ ราวกับตอบไปว่า ‘อร่อยเหี้ยๆ’
นี่มันสื่อสารทางการกระทำชัดๆ
“เฮ้ย ไอ้เหี้ยเสือ มึงขยับไปนั่งขอบโต๊ะดิ เห็นมั้ยเนี่ยเพื่อนนั่งไม่ได้” แล้วในที่สุดสิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อเสียงโหวกเหวกของเพื่อนตัวเองที่มาพร้อมกับร่างกายที่เข้ามานั่งข้างผมและกระแทกแรงๆ จนตัวเองแถบปลิวไถลตกโต๊ะ “จะให้ดีไปนั่งฝั่งนู้นไป๊ กูจะนั่งกับไอ้จั๊ม”
“ไอ้เด็กเหี้ย”
ในที่สุดผมก็ทนแรงกดดันจากมันไม่ไหวแล้วลุกขึ้นยืนถือจานไก่ของตัวเองมองหน้าไอ้ตามใจที่มองมาพลางยักคิ้วให้ ผมเลยแสร้งทำท่าเชือดคอไปให้มันเพราะตัวเองก็มีคำขู่สำหรับมันไว้เหมือนกันราวกับบอกว่า ‘ถ้ามึงล้อกู กูจะจัดการไอ้จั๊ม’
ไปไม่เป็นเลยเด้ ไอ้คามตวย !
“โอ๋ๆ เพื่อนเสือ นั่งนะครับนะ”
หึหึ...
“ขยับไปเลยมึง !”
“ได้ๆ”
ไอ้ตามใจมันยอมขยับตามคำสั่งผมแต่โดยดี ซึ่งฝั่งผมตอนนี้นั่งไปแล้วสองคน ตัวเองที่เพิ่งจะลุกมาก็กำลังแทรกเข้าไปนั่งบ้าง แต่โดนไอ้หลงที่เพิ่งเดินมาถึงขัดขึ้นซะก่อน
“ไอ้เชี่ยเสือ มึงไปนั่งฝั่งนู้นเลย”
“เอ้า มึงมาที่หลังก็ไปนั่งเองดิวะ”
“ไม่ไปเว้ย ถอยๆ กูจะนั่งข้างไอ้จั๊ม” ไอ้หลงมันว่าก่อนจะเดินเข้าแทรกกลางระหว่างสองคนที่นั่งติดกันอยู่ก่อน “ขยับไปดิวะ รอแม่มึงอัญเชิญหรือไงห๊ะไอ้ตามใจ !”
“เอ้า !”
ผมที่มองไอ้หลงด่าไอ้ตามใจและแทรกตัวเข้าระหว่างกลางไอ้สองคนนั้นได้สำเร็จก็ได้แต่ยิ้มสะใจออกมา
สมน้ำหน้ามัน
และก็สมน้ำหน้าตัวเองเหมือนกันที่ต้องระเห็จไปนั่งอีกฝั่ง
แม่งวุ่นวาย
“พี่ๆ สวัสดีค่ะ / ครับ”
และดูเหมือนมันจะวุ่นวายเข้าไปอีกเมื่อคราวนี้เพื่อนของไอ้อ้อนรักทั้งสองคนที่ตอนแรกนั่งอยู่ห่างๆ ก็เดินเข้ามาร่วมวงด้วย ทำให้ผมที่เพิ่งย่อนตูดนั่งสบายๆ ต้องมาลำบากใจอีกครั้ง
แม่ง ที่นั่งไม่พอ !
“สวัสดีครับน้อง พี่ตามใจนะ”
“พี่ชื่อหลง”
“จั๊ม”
“ส่วนไอ้นี่ชื่อเสือ” และไอ้ตามใจก็ชี้มาทางผมที่ยังถือจานไก่ทอดอยู่ ตัวเองเลยได้แต่หันไปยิ้มให้ทั้งสองคนที่ยิ้มกลับมา
“หนูชื่อป่าน ส่วนอีกคนชื่อเพลงค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“มากันพอดีเลย พี่มีเรื่อง ‘สำคัญ’ จะถามอ้อนรัก พยานจะได้เยอะๆ” อยู่ๆ ไอ้ตามใจมันก็พูดขึ้นทำให้ผมหันไปทำตาโตใส่มันเพราะพอจะรู้ว่าไอ้คนขี้เสือกมันจะถามอะไร
‘ไอ้ห่านี่ เรื่องของกูเดี๋ยวกูถามเองเว้ย !’
‘ไม่สน กูอยากเสือก’
‘อ้ากกกกก !’
‘หึหึ’
และเราก็เกิดการฟาดฟันทางสายตากันซักพัก และสื่อสารกันเข้าใจโดยไม่ต้องใช้คำพูด
ไอ้คามตวย !
“ถามได้” และไอ้อ้อนรักเองก็เปิดทางให้มันเรียบร้อย
“เออ งั้นกูจะถามละนะ”
“อืม”
“อ้อนรัก มึงตั้งใจจะจีบ...”
“พี่หลง หนูรู้จักพี่ซันแหละ พี่สนใจไป ‘คุย’ เรื่องพี่ซันกับหนูมั้ยคะ” อยู่ๆ เพื่อนของไอ้อ้อนรักก็พูดขึ้นพลางขยิบตาให้คนที่ตอนนี้นั่งทำหน้าเซ็งอยู่และนั่นก็ทำให้มันหันมาสนใจทันที
“รู้จัก ?”
“รู้จักดีมากด้วยค่ะ”
“อืม น่าสน” ไอ้หลงที่ตอนแรกสนใจคำพูดของไอ้ตามใจก็ต้องเบี่ยงประเด็นไปทันทีเมื่อสาวสวยผมสั้นสุดเปรี้ยวกวักมือเรียกคนที่นั่งอยู่ให้ไปอีกทาง “งั้นเดี๋ยวกูไปคุยกับน้องแป๊บนะ”
“เอ้า”
อะไรวะ นึกจะไปก็ไปง่ายๆ
ผมมองร่างไอ้หลงที่ลุกออกไปแล้ว ก่อนจะมองมาที่ไอ้ตามใจอีกครั้งหลังจากถูกขัดจังหวะซะดื้อๆ ทำให้ตอนนี้มีที่นั่งพอสำหรับไอ้น้องเพลงผู้ชายหน้าหวานสุดๆ ที่เดินเข้าไปทิ้งตัวนั่งแทนที่ไอ้หลง
เข้...
“เดี๋ยวน้อง ที่ตรงนู้นก็มี”
“ผมอยากนั่งใกล้ๆ พี่จั๊มอ่า”
“ไม่ได้เว้ย !”
“พี่จั๊ม ผมส่องเฟสบุ๊คพี่มานานแล้ว ผมเองก็เล่น ROV นะ ยศคอนดาวสี่สิบสี่”
“จริงเหรอ” และไอ้จั๊มก็คล้อยตามคนข้างๆ อย่างง่ายๆ ท่ามกลางสีหน้าเหวอๆ ของไอ้คนที่ตอนนี้ถูกลืมไปเรียบร้อย
“ผมอยากลองเล่นกับพี่อ่ะ”
“เอาดิ”
“โทรศัพท์ผมอยู่ที่โต๊ะ พี่ไปนั่งเล่นกับผมมั้ย ให้พี่ตามใจคุยกับเพื่อนผมอยู่ที่นี่แหละ”
“เฮ้ย !”
“เอาดิ”
ไม่รอให้ไอ้ตามใจได้ประท้วงอะไร ไอ้จั๊มที่เห็น ‘เกม’ เป็นที่หนึ่งก็ลุกเดินตามตูดเด็กตัวเล็กออกไปติดๆ ซึ่งผมแอบเห็นคนหน้าหวานหันมายักคิ้วให้ไอ้อ้อนรักด้วย และก็เป็นไปตามคาดเมื่อไอ้คนที่ตั้งคำถามในตอนแรกตอนนี้กลับทำหน้าอารมณ์เสียและล้มเลิกความคิดทันที
“แม่งไม่ถามละ กูจะไปเล่นเกม !”
“อ้าว”
“ไว้คราวหน้านะไอ้อ้อนรัก เตรียมตัวมึงไว้ดีเลยๆ”
ไอ้ตามใจมันหันมาชี้คาดโทษกับไอ้หมีที่นั่งทำหน้ามึนอยู่ข้างๆ ผมโดยไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย ก่อนที่ร่างสูงของอีกคนจะรีบวิ่งออกจากโต๊ะตามตูดไอ้จั๊มไปติดๆ จนสุดท้ายก็เหลือแค่ผมกับไอ้อ้อนรักสองคนเท่านั้น
เอ่อ...
แล้วกูก็อยากให้มันกลับมากันซะอย่างนั้น
“พี่เสือ”
“ห๊ะ”
ยังไม่ทันที่ผมจะทำหน้างงให้หายข้องใจ คนข้างๆ มันก็เอาหูฟังมาใส่หูผมทั้งสองข้างพร้อมกับเสียงดนตรีที่ดังเข้ามาในหู
หืม...
ก็เป็นคนธรรมดา ไม่พิเศษ
ก็เป็นคนที่เดินดิน อย่างคนทั่วไป
ไม่ได้ดี เกินกว่าคนไหน
มีแค่ใจดวงเดียวให้เธอ
ก็เป็นเพียงคนๆ หนึ่งไม่เลิศเลอ
แค่บังเอิญมาเจอเธอ แต่ไม่รู้ทำไม
ยิ่งใกล้กัน ก็ยิ่งหวั่นไหว
อยากค้นใจเธอดูสักครั้ง
หากบังเอิญ ถ้าเธอต้องการใคร
หากวันใดถ้าเธอนั้นอ่อนแอ
ให้ฉันดูแลเธอ รักเธอได้ไหม
ให้ฉันเป็นเพื่อนเธอ เมื่อเธอเหงาใจ
ไม่ต้องกลัว จะไม่ไปไหน
จะไม่ทำให้เธอเจ็บอีกเหมือนเคย จะดูแลอย่างดี
หากว่าเธอยังลังเลไม่แน่ใจ
ก็ปล่อยให้มันเป็นไป ให้ตัวฉันได้พิสูจน์
ว่ารักเธอ มากสักแค่ไหน
โปรดไว้ใจฉันดูสักครั้ง
หากบังเอิญ ถ้าเธอต้องการใคร
หากวันใดถ้าเธอนั้นอ่อนแอ
ให้ฉันดูแลเธอ รักเธอได้ไหม
ให้ฉันเป็นเพื่อนเธอ เมื่อเธอเหงาใจ
ไม่ต้องกลัว จะไม่ไปไหน
จะไม่ทำให้เธอเจ็บอีกเหมือนเคย จะดูแลอย่างดี
เอ่อ...
นี่คือความรู้สึกของคนที่ถูกจีบเหรอวะ
แม่งโคตรจะไม่โอเคเลย
จะระเบิดตายอยู่แล้ว !
อ้อน แล้วรัก
พี่เสือดุ
https://www.youtube.com/watch?v=-7R3H5CuSGU
4 นาทีที่แล้ว-------------------------------------------
* ให้ฉันดูแลเธอ - แหนม รณเดช (นุ้งอ้อนแปะลิ้งแล้ว ไปฟังกันได้)
ติชมได้จ้า
หัวข้อ: รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ #อ้อนรักเสือดุ ► บทส่งท้าย -จบแล้ว- (18.5.18) (อ่าน 199874 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก