รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 17
อ้อนแล้วน่ารัก
ในที่สุดกิจกรรมสามวันสองคืนก็จบลงด้วยการทำกิจกรรมพื้นๆ อย่างการเก็บขยะที่มีน้อยนิดบนชายหาด ก่อนที่พวกเราทั้งยี่สิบชีวิตจะกลับมาถึงกรุงเทพในเวลาหกโมงเย็นกว่าๆ ซึ่งผมกับไอ้อ้อนรักที่ได้ทุนทรัพท์จากเกมหาของเลยได้ของฝากมากมายกลับมาด้วย ของผมส่วนใหญ่จะเป็นของกิน และของฝากไม่กี่ชิ้น แต่ไอ้หมีเด๋อนี่สิ ดันเต็มไปด้วยโมบายหอยห้อยประตู
แม่งเอาไปทำอะไรเยอะแยะวะ...
ตามใจ ไม่ตามเธอ กับ Jump Ranow’z และคนอื่นๆ อีก 2 คน
ไม่เจอรักที่เสม็ด งั้นกลับมาเสร็จเด็กนิเทศก็แล้วกัน
3 นาทีที่แล้ว
ยี๊...
ผมอ่านสเตตัสของไอ้ตามใจก็ต้องเบะปาก หลังจากเป็นหนึ่งในผู้ถูกแท็กกับโพสปัญญาอ่อนๆ นี่ แล้วไล่อ่านคอมเม้นท์ที่ขึ้นมาราวกับดอกเห็ด
จุ๊บแจง ตุ๊บตั๊บ เสร็จเด็กบัญชีบ้างไม่ได้เหรอคะ
ตามใจ ไม่ตามเธอ จุ๊บแจง ตุ๊บตั๊บ ไม่ได้ครับ ชั่วโมงนี้ยกให้เด็กนิเทศคนเดียว เอ๊ย อย่างเดียว
จุ๊บแจง ตุ๊บตั๊บ กรี๊ดดดด พี่ตามใจจะไม่โสดแล้วแน่ๆ
Merida Ra อะไรกันตามใจ แล้วรักของเราล่ะ
อนันตา พาเพลิน ขอที่ว่างให้เด็กประมงด้วยค่ะ
Tunyaaa Yen กรี๊ดดด พี่ตามใจกลับมาแล้ว
ตามใจ ไม่ตามเธอ :’)
ผมกดว้าวใส่ไอ้โพสของไอ้คนขี้เสือก ก่อนที่ตัวเองจะถูกแท็กในคอมเม้นท์ทันที
กูว่าละ...
ตามใจ ไม่ตามเธอ เสือ ไม่ดุ กดว้าวนี่อยากร้าวเพราะเดือนวิศวะเหรอครับ อ้อน แล้วรัก
เสือ ไม่ดุ อะไรของมึงงง
อ้อน แล้วรัก อยากรัก
เข้...
และไอ้คนที่โดนแท็กคู่กับผมก็ตอบกลับทันที และนั่นก็ยิ่งทำให้โพสนี้ถูกคอมเม้นท์ขึ้นรัวๆ จนตัวเองต้องปิดแจ้งเตือนแล้วกลับมานั่งส่องโซเชียลเงียบๆ แทน
ติ๊ง ~
คามตวยคนจริง ชอบผิดศิลและหัวนมบอด : แหนะ หายเลยนะมึง
สำปวดเหือ มีเครือแปดหวี : รำคาญมึง
คามตวยคนจริง ชอบผิดศิลและหัวนมบอด : เอออออ จำไว้
สำปวดเหือ มีเครือแปดหวี : เออออ เชอะ
ผมพิมพ์ตอบไอ้ตามใจไปก่อนจะวางโทรศัพท์ลงด้วยความขี้เกียจ เดินทางมาเหนื่อยๆ เลยอยากอาบน้ำแล้วนอนเลยมากกว่า ผมเลยคว้าผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าไปอาบน้ำ ใช้เวลาไม่นานร่างกายตัวเองก็สะอาดเอี่ยมในชุดนอนขาสั้นกับเสื้อยืดสบายๆ พอกลับมานั่งบนเตียงเหมือนเดิมก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นการแจ้งเตือนมากมายที่เกิดขึ้น
อ้อน แล้วรัก ►เสือ ไม่ดุ
ฝันดีนะครับพี่เสือดุ
2 นาทีที่แล้ว
เข้...
63 Like 22 Comments
ผมมองไลค์ที่เด้งขึ้นอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่กี่นาทีซึ่งตัวเองก็ไม่กล้าจะกดเข้าไปดูนัก ก่อนจะกดไลค์ไปปกติเท่านั้น แล้วทักแชทไปหาไอ้เจ้าของเฟสที่มาโพสต์หน้าวอล์ผม
พี่เสือดุ : มึงมาป่วนเฟสบุ๊คกูเหรอ
ไอ้หมีเด๋อ : ...
ไอ้หมีเด๋อ : ไม่ได้ตั้งใจ
พี่เสือดุ : เออๆ ฝันดีนะ
ไอ้หมีเด๋อ : พี่นอนแล้วเหรอ
พี่เสือดุ : ใกล้แล้ว
ผมตอบแชทของไอ้เด็กหมีก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนโดยใช้ตีนเขี่ยผ้าห่มขึ้นมาห่มเรียบร้อย ก่อนจะมานอนมองแชทที่นิ่งไปของไอ้เด็กหมีอย่างใจจดใจจ่อ ทั้งๆ ที่ตอนแรกผมง่วงมากแท้ๆ
เอ้า ไม่ตอบซักทีวะ !
ผมจ้องเขม็งไปที่แชทตรงหน้าที่ขึ้นว่าพิมพ์แล้วก็หายไป และมันก็กลับมาเหมือนพิมพ์ใหม่อีกครั้ง และก็หายไปอีก
เดี๋ยวไอ้หมี มึงเล่นอะไรเนี่ย
พี่เสือดุ : มึงทำอะไร
แล้วแม่งก็อ่านละไม่ตอบ
ไอ้หมี !
ผมที่ดีดตัวลุกขึ้นนั่งเพราะหงุดหงิดกับแชทตรงหน้า ก่อนจะแกล้งกดโทรผ่านแชทสีฟ้าไปแล้วกดวาง ไม่นานไอ้เจ้าของแชทฝ่ายตรงข้ามมันก็ตอบกลับมา
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
พี่เสือดุ : โทษทีมือไปโดน
ไอ้หมีเด๋อ : ไม่เป็นไร
พี่เสือดุ : อืม
แชทที่เหมือนจะหยุดไปอีกครั้งทำให้ผมต้องถอนหายใจและยอมทิ้งโทรศัพท์ลงและเดินไปปิดไฟนอนจนได้แต่หลับตาไปไม่นานก็ต้องลืมตาตื่นเมื่อแรงสั่นจากโทรศัพท์ตัวเองเกิดขึ้น ทำให้ผมรีบคว้ามันมาดูทันที และก็เป็นไอ้หมีเด๋อคนเดิม
แต่มันวิดีโอคอลมา !
ว้ากกกกก !
ผมที่จับโทรศัพท์ด้วยมือสั่นๆ ก่อนจะพลิกซ้ายพลิกขวาทีอย่างคิดไม่ตกว่าจะรับดีมั้ย ในใจก็คิดว่ามันแกล้งตอแหลกดผิดแบบผมเมื่อกี๊หรือเปล่า จนกระทั่งสายที่ต่อเข้ามามันตัดไป พร้อมกับแชทจากฝั่งตรงข้ามที่ทำให้ผมรู้ว่ามันตั้งใจ
ไอ้หมีเด๋อ : รับไม่ได้เหรอพี่เสือ...
ไอ้หมีเด๋อ : (สติ๊กเกอร์หมีเศร้า)
แล้วทำไมกูต้องมาหวั่นไหวกับไอ้สติ๊กเกอร์หมีหน้าตาน่าเกลียดด้วยล่ะเนี่ย
กระซิก...
พี่เสือดุ : โทษที กูรับไม่ทัน
ไอ้หมีเด๋อ : แล้วตอนนี้จะรับทันมั้ย
พี่เสือดุ : ทัน แต่กูปิดไฟแล้ว มึงไม่เห็นหน้ากูหรอก
ไอ้หมีเด๋อ : ไม่เป็นไร
ไอ้หมีเด๋อ : แค่อยากได้ยินเสียง
ตึก ตึก ตึก...
เอ้า พร้อมหรือยัง !
ตู้มมมม !
ผมจับแก้มที่ร้อนๆ ของตัวเอง ก่อนจะมองไปที่แชทที่ถูกส่งมาซักพักกว่าจะพิมพ์ตอบกลับไป
พี่เสือดุ : เออ
ผมตอบไปแค่นั้น ไม่นานการโทรผ่านแชทสีฟ้าของเฟสบุ๊คก็เกิดขึ้น ผมที่สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะกดรับก็เห็นไอ้เด็กหมีร่างสูงอยู่ตรงหน้า ซึ่งภาพตรงหน้าขยับยุกยิกได้ซักพักมันก็นิ่ง ก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันกำลังนั่งเขียนงานอยู่ และนี่คงจะเป็นในห้องนอนของมันที่ผมไม่ได้เข้าไป
“ทำงานอยู่เหรอวะ...”
เสียงของผมเปร่งออกไปเบาๆ ด้วยความประหม่า ส่วนฝ่ายตรงข้ามก็ทำท่าสอดส่องหน้าจอตัวเองแล้วทำหน้าผิดหวัง
{ไม่เห็น...}
“ก็บอกแล้วว่ากูปิดไฟแล้ว”
{ไม่เป็นไร}
“...”
{แต่อยากเห็น}
เสียงของไอ้อ้อนรักที่ทำให้ผมคิดว่ามันกำลัง ‘อ้อน’ อยู่ ทำให้ตัวเองต้องยกมือขึ้นมาปิดแก้มตัวเองอัตโนมัติโดยลืมไปว่ามันไม่มีทางเห็นหน้าผมตอนนี้อยู่แล้ว
“ไม่เอา ขี้เกียจลุกไปเปิดไฟ”
{อื้อ...}
แล้วน้ำเสียงก็หงอยขึ้นระดับสิบ
ไอ้หมีเด๋อออออออ !
{ไม่เป็นไร อย่างนี้ก็ได้}
“อืม...”
{ถ้าผมเห็นหน้าพี่ผมอาจจะเขินแล้วคุยไม่ได้} ประโยคยาวๆ ของไอ้อ้อนรัก ทำให้ผมต้องตั้งใจฟัง {แต่ถึงได้ยินแค่เสียงก็เขินอยู่ดี}
แล้วคนที่อยู่ในจอก็ยกมือขึ้นมากุมใบหน้าตัวเองทันที
แต่กูเห็นนะว่ามึงหูแดง
งื้อออออ !
“เริ่มพูดเก่งขึ้นแล้วนะ”
{จริงเหรอ...}
“เออ”
{ดีแล้ว}
“...”
{พี่จะได้ไม่ปวดหัว}
เอ่อ...
บางครั้งมันก็มีบ้างแหละ
สำหรับไอ้หมีเด๋ออย่างมันอ่านะ
“แล้วไม่ทำงานต่อ”
{ทำ}
“ก็ทำดิ”
{อยากคุยกับพี่เสือ}
“ทำงานก่อนดิวะ”
{พี่หลับแน่ๆ}
“เอออออออ”
กูหลับแน่ล่ะ ง่วงจะตายห่าละ
{ไม่วางได้มั้ย}
“จะฟังเสียงกรนกูหรือไงห๊ะ”
{ฟัง}
“...”
{จะฟังทุกเสียง}
“เสียงเรอกูก็จะฟังเหรอ”
{ฟัง}
“เสียงตดอ่ะ”
{อือ}
“...”
{เสียงครางก็จะรอฟัง}
ว้ากกกก ไม่ใช่ละ !
“เดี๋ยวเถอะ มึงอ่ะจะได้ครวญคราง”
{เสียว...}
“ตีนนิ !”
{พี่เสือทะลึ่ง}
“ไม่ใช่กูละเว้ยยยยยย !”
{ฮึ...}
ผมที่ตอนแรกแหกปากโวยวายก็ต้องเงียบกริบเมื่อคนที่อยู่ในจอโทรศัพท์มันหลุดหัวเราะออกมาจนผมต้องอ้าปากค้าง ไอ้อ้อนรักมันยิ้มแบบขำๆ ในแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ก่อนที่นิ้วตีนตัวเองจะเกร็งขึ้นอัตโนมัติ
“โอ๊ย !”
เข้...ตะคริวแดกอีกแล้ว ฮื่อออ !
{พี่เสือ !}
ผมที่ทิ้งโทรศัพท์และเด้งตัวลุกขึ้นนั่งก็ได้ยินเสียงของไอ้เด็กหมีที่ตะโกนมาด้วยน้ำเสียงตกใจ พอผมหันไปมองก็เห็นใบหน้ามันขยับเข้ามาใกล้ราวกับกำลังสอดส่องว่าผมเป็นอะไร
{พี่เสือ พี่เสือ พี่เป็นอะไร}
“มะ...ไม่ได้เป็นอะไร แค่ตะคริวกิน”
{หาหมอ !}
“บ้าหรือไง แค่ตะคริวกินนิ้วเท้าเว้ย !”
{อ้าว...}
เสียงเบาๆ เหวอๆ ที่เปร่งออกมาของไอ้อ้อนรักทำให้ผมต้องหลุดหัวเราะทั้งๆ ที่ยังปวดหนึบที่นิ้วเท้าไม่หาย และใช้เวลาไม่นานอาการก็เหมือนจะดีขึ้น ผมเลยทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิมก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันยังสอดส่องสายตามองมาอยู่
คือ...
ส่องให้ตายก็ไม่เห็นหรอก !
“กูไม่เป็นไรแล้ว ทำงานต่อเลยมึง”
{จริงเหรอ}
“เอออออออออออออ”
ผมลากเสียงยาวๆ เพื่อยืนยันคำพูดตัวเอง ก่อนจะมองหน้าไอ้คนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าแล้วหยิบปากกาขึ้นมาจดบางอย่างลงสมุด ซึ่งมันทำแบบนั้นได้ไม่ถึงนาทีก็เงยหน้าขึ้นมาใหม่ทำให้ผมที่เฝ้ามองอยู่ได้แต่สงสัย
{พี่เสือ}
“หืม”
{เปิดไฟได้มั้ย}
“ไม่ ขี้เกียจ”
{อืม...}
น้ำเสียงหงอยๆ ของมันเกิดขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะหยิบโน้ตบุคยี่ห่อดังที่อยู่ข้างๆ ตัวขึ้นมาแล้วกดอะไรบางอย่าง ไม่นานเสียงเพลงเบาๆ ก็ดังขึ้น
I’m only one call away
I’ll be there to save the day
Superman got nothing on me
I’m only one call away
Call me, baby, if you need a friend
I just wanna give you love
C’mon, c’mon, c’mon
Reaching out to you, so take a chance
No matter where you go
You know you’re not alone
ผมที่นอนฟังเพลงของ Charlie Puth ที่มันเปิดก็ต้องหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา พลางมองคนที่ตอนนี้นั่งจดงานต่อ ตัวเองที่ฟังเพลงไปด้วยจ้องมองมันไปด้วยก็รู้สึกเหมือนร่างกายพร้อมจะปิดสวิตซ์ลงทุกเมื่อ ก่อนที่ดวงตาของผมที่มองหน้ามันอยู่จะค่อยๆ ดับลงพร้อมกับท่อนเพลงท่อนสุดท้ายที่ได้ยิน
‘ I’m only one call away ’
(ผมอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่านั้น)
ฝันดีนะเด็กหมี...
คร่อก ~
เรื่องเกิดที่เช้านี้...
“ไอ้ตามใจ ไอ้เหยดหมา ไอ้หน้าศัตรูแมว !”
“เอ้า !”
“มึงนี่มันเหี้ยยยยยย !”
“อะไรวะ กูทำอะไร !”
“นี่ไง !!”
ผมที่ตอนนี้หน้าตาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟพร้อมกับชูโชว์หน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองที่ใครบางคนมันลงรูปที่ผมที่ผมโดนไอ้อ้อนรักมันเอาเสื้อมาคลุมหัวให้ พร้อมกับแคปชั่นที่แสนกวนโอ๊ย
ตามใจ ไม่ตามเธอ
วาระเพื่อนสละโสด
#ไปเสม็ดเสร็จเดือนวิศวะ
(แนบรูป)
1 ชั่วโมงที่แล้ว
“เฮ้ยยย !”
“ตายซะมึง !”
ผมที่กระโจนเข้าหาไอ้ตามใจด้วยความเครียดแค้นเมื่อมันดันปั่นกระแสไร้สาระขึ้น ซึ่งไอ้เจ้าของเรื่องมันก็ได้แต่หัวเราะลั่นแล้ววิ่งหนีเท่านั้น ก่อนที่มันจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเลื่อนทั้งๆ ที่หลบการโจมตีของผมอยู่
“อู้หู เดือนวิศวะมาคอมเม้นท์ละเว้ย”
“ไอ้คามตวย !”
“ว้าวววววว ~”
ผมที่ตอนแรกวิ่งไล่มันก็ต้องหยุดแล้วยืนหอบแฮ่กด้วยความเจ็บใจ จะโทษใครก็ไม่ได้ ต้องโทษตัวเองล้วนๆ ที่ไม่ยอมออกกำลังกายให้มากเลยโดนไอ้คามตวยมันยืนทำหน้าล้อเลียนอยู่แบบนี้ ก่อนที่ตัวเองที่ยืนหอบหายใจอยู่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูสเตตัสที่เข้าค้างไว้ที่มียอดไลค์และคอมเม้นท์ผุดขึ้นอยู่ตลอด ก่อนจะต้องกุมขมับตัวเองแล้วร้องเสียงดังลั่น
“อ้ากกกกกกกกกกก !!”
เสือจะเป็นบ้าแล้วเว้ยยยยย
อ้อน แล้วรัก เสือ ไม่ดุ จริงจังกับเสือ : )
----------------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ