ตอนที่ 25
อ้อนแล้วติดเสือ
“หึหึ...”
“...”
“ไอ้เสือ...”
“...”
“ไอ้ห่าเสือ...”
“ว่า...”
“ทำหน้าไขสือนะมึง”
หัวของผมผงะตามแรงผลักของไอ้ตามใจที่ตอนนี้กำลังนั่งจ้องหน้าผมไม่เลิก ประกอบด้วยไอ้จั๊มและไอ้หลงครบเซ็ตแก๊งเสือก ตัวเองที่โดนกระทำเลยได้แต่มองพวกมันด้วยสีหน้ามุ่ยๆ ก่อนจะแสร้งทำเป็นไม่สนใจแล้วหยิบช็อคโกแลตเอ็มแอนด์เอ็มที่ไอ้หลงซื้อติดมือมาแกะใส่ปาก
“ไอ้เชี่ยเสือ ขนมกู !”
“อาหร่อยยยย ~”
ปิดท้ายด้วยการทำหน้าฟินสุดๆ ส่งกลับไป
“ห่านี่ !”
ผมหัวเราะชอบใจเยาะเย้ยมันไปเรียบร้อยหลังจากที่เห็นสีหน้าของคนที่คว้าถุงขนมที่ผมกรอกใส่ปากไปกว่าครึ่งกลับไป
สะใจจริงๆ
“ไอ้อ้อนรัก...!”
“ห๊ะ...แค่กๆๆๆ”
“ซะที่ไหน ว๊าย สมน้ำหน้า”
ผมที่ตอนนี้สำลักของในปากที่ยังไม่ทันจะเคี้ยวหมดดีก็ต้องหน้าดำหน้าแดงมองหน้าไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำหน้าสมน้ำหน้าอยู่ตรงข้าม ไอ้หลงมันแลบลิ้นใส่ผมหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นและวิ่งหนีหายไปพร้อมกับถุงขนมของมัน ซึ่งไม่ต้องถามก็รู้ว่ามันคงจะไปซื้อขนมมาตุนเพิ่มก่อนเข้าชมรม
ส่วนกูนี่ก็ยังคงไอไม่หยุด
ห่าเอ๊ย
“แค่ก...อ่อก...”
“เฮ้ยๆ ไอ้ห่าเสือใจเย็น ไม่เอาไม่อ้วก”
“น้ำ...”
ในที่สุดคนดีของกลุ่มอย่างไอ้จั๊มมันก็ยื่นขวดน้ำเปล่าเย็นๆ มาให้ผมจนได้ ตัวเองที่ทำหน้าสุดซึ้งส่งไปให้มันประมาณสามวิก็ต้องรีบรับขวดนั่นมาเปิดฝาและดื่มเพื่อดับอาการไอค่อกแค่กไม่เลิกของตัวเอง จนอาการเริ่มดีขึ้นมาบ้าง
กูจะไม่แดกอีกแล้ว !
“อ้าว ไอ้อ้อนรัก...”
“มึงไม่ต้องมาหลอก...!”
“พี่เสือ...”
“ตัวจริงว่ะ” ไอ้ตามใจมันขมวดคิ้วมองผ่านหลังผมไปหลังจากที่ตัวเองเตรียมหมายหัวมันไว้อีกคน ซึ่งคราวนี้ไม่ใช่การแกล้งเล่นจริงๆ เมื่อเจ้าของชื่อตัวจริงเสียงจริงได้เดินมาหยุดอยู่ทางด้านข้างผมเรียบร้อย ตัวเองที่เงยหน้าขึ้นไปมองคนตัวสูงจนคอแถบหักก็โดนมันจับหัวให้กลับลงไปเหมือนเดิม ตามด้วยไอ้จั๊มที่ลุกขึ้นจากที่นั่งข้างๆ ผมออกไปนั่งข้างไอ้ตามใจ ทำให้ร่างสูงที่มาใหม่ทิ้งตัวลงนั่งแทนที่ทันที “เออ มาก็ดี กูจะได้ถามมึงพร้อมไอ้ห่าเสือเลย”
“ถาม...?”
“มึงสองคนคบกันแล้ว ?”
“อ่า...”
“เออ ไม่ต้องตอบละ” คำตัดบทของไอ้ตามใจทำให้ไอ้อ้อนรักหันมามองผมด้วยสีหน้างงๆ ตัวเองเลยได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเข้าไปกระซิบมันเบาๆ
“หน้าแดงแล้วมึง”
“...!”
ดวงตาอีกคนเบิกกว้างก่อนจะยกมือข้างนึงขึ้นมาปิดใบหน้าตัวเอง ผมเลยได้แต่ส่ายหัวด้วยความเอือมระอากับท่าทางของมัน แต่ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ มีแค่เพียงสายตาที่แสดงออกว่าหมั่นไส้อย่างออกนอกหน้าของคนตรงข้ามเท่านั้นที่ขัดกับบรรยากาศตอนนี้ ผมเลยยักคิ้วใส่มันไปสองจึก
หึหึ...
“ไอ้เสือ !”
“ว่าไงครับเพื่อนคามตวย”
“มึงเป็นเมียใช่มั้ย...โอ๊ย !” ผมที่ลุกขึ้นและฟาดมือลงบนหัวของไอ้คนถามทันที ทำให้คนโดนกระทำร้องโอดโอยยกมือกุมหัวตัวเอง ส่วนผมก็โดนไอ้อ้อนรักสะกิดยิกๆ ให้นั่งลงที่เดิม “ไอ้เพื่อนชั่ว”
“อีกทีมั้ยสัด”
“ไอ้อ้อนรัก มึงดูแลเมียมึงดีๆ ดิ”
“ได้”
“อ้อนรัก !”
“พี่เสือ นั่งลง”
“ไม่ใช่เมียเว้ย !”
“พี่เสือ”
“ไอ้...!”
“นั่งนะ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดด้วยสีหน้าตายๆ ของมันพร้อมกับใช้แขนล็อกเอวผมให้กลับมานั่งที่เดิม ตัวเองที่สู้แรงควายๆ ของมันไม่ได้ ก็ต้องจำยอมกลับที่ด้วยความหงุดหงิด
ละแม่งก็ไม่ยอมเอามือออกไปด้วย
“อ้อนรัก มือ !”
“...” หันหน้าหนี
“อะ...ไอ้นี่...”
ผมที่มองคนที่ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้และหันหน้าหนีไปได้แต่พยายามแกะมือของอีกฝ่ายออกจากเอว แต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายอย่างที่คิด
หนึบ...
“บาง...”
“หะ...หุบปากไปเลย !” ไอ้อ้อนรักที่หันกลับมาทำหน้าตาใสซื่อทำให้ผมต้องตะโกนใส่มันและสุดท้ายก็เป็นตัวเองที่ยอมอยู่เฉยๆ แทน เพราะยิ่งแสดงออกมากเท่าไหร่ก็ดูเหมือนคนอื่นๆ จะยิ่งหันมามองทางพวกเรา
แต่มือมันที่โอบเอวผมไว้อยู่นี่มันชัดเจนเกินกว่าจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นจริงๆ
ให้ตายสิ...
“นี่ไอ้อ้อนรัก”
“...”
“ไม่ต้องทำท่าหวงมันขนาดนั้นก็ได้ ไม่มีใครเอา...”
“ไอ้คามตวย”
“โทษทีๆ ไม่มีใครแย่งมันไปหรอก ”
“หึ !”
“อ้อนรัก !” หลังจากที่ส่งสายตาฟาดฟันกับเพื่อนรักเสร็จ ทั้งกลุ่มก็ต้องหันไปตามเสียงเรียกที่ดังขึ้นมา ก็พบว่าเป็นเสียงเพลงที่เดินมากับผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่ไม่ใช่สายป่าน เจ้าตัวมาถึงก็มายืนเท้าเอวใส่ไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้นั่งทำหน้ามึนอยู่ข้างๆ ผม “อีกสิบนาทีจะเข้าเรียนแล้ว ทำไมต้องให้มาตาม ไหนบอกจะรีบกลับไปไง !”
“ห้านาที...”
“ไม่ได้ มึงคิดว่าเดินจากตรงนี้ไปถึงตึกเรียนจะทันหรือไงห๊ะ !”
“เจ็ด”
“ไม่ !”
“...”
“พี่เสือ จัดการมันให้หน่อย บอกให้มันมากับเพลงได้แล้ว” เมื่อคนตรงหน้าไม่สามารถทำอะไรไอ้อ้อนรักได้ เจ้าตัวเลยหันมาขอความช่วยเหลือจากผมที่นั่งข้างๆ มันแทน ไอ้อ้อนรักเองก็เช่นกัน มันหันมามองหน้าผมด้วยสายตานิ่งๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร เมื่อรู้ว่าตัวเองจะเข้าสาย ผมเลยได้แต่ถอนหายใจแล้วพูดออกไป
“อ้อนรัก ไปเรียนได้แล้ว”
“...”
แปลกวุ้ย ไม่ตอบว่า ‘ได้’ อย่างที่มันเคยทำ...
“อ้อนรัก”
“โดด...”
“ไม่ได้ !” แล้วทั้งผมและเสียงเพลงก็พูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
เอาแล้ว ไอ้เด็กหมีเริ่มงอแงแล้วไง
“ไปเรียน อย่าดื้อ”
“อยากอยู่กับพี่เสือ”
“เดี๋ยวค่อยอยู่ ไปเรียนก่อน”
“ไม่”
“ไอ้อ้อนรัก !”
“ได้”
ในที่สุดมันก็ยอมตอบคำว่า ‘ได้’ ออกมา เมื่อเห็นว่าผมทำส่งเสียงดุๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างอ้อยอิ่ง ไหนจะมือที่ยังคงจับไหล่ผมอยู่ แต่หน้าตามันไม่ได้แสดงอะไรออกมา มีแค่สีหน้ามึนๆ เท่านั้น จนเสียงเพลงต้องเข้ามาดึงแขนอีกคนออกไป
“แค่ความลีลาของมึงก็แดกเวลาไปหมดแล้ว !”
“พี่เสือ”
“ไปๆ ไว้เจอกันตอนเย็น”
“ไปกันเถอะอ้อนรัก” สาวที่มากับเสียงเพลงก็เข้ามาจับแขนไอ้อ้อนรักอีกคน จนสุดท้ายมันก็ได้แค่มองกลับมาด้วยสายตาละห้อย แต่ก็ยอมเดินออกไปแต่โดยดี แต่รู้สึกว่าจะไปได้ไม่ไกลมาก ก็มีปัญหาเกิดขึ้นเมื่อมีสาวๆ หลายๆ คนที่เห็นว่าไอ้อ้อนรักเดินผ่านเริ่มเข้ามาหาและก็ได้ยินเสียงคำถามแว่วๆ เรื่อง ‘คบกัน’ ผมที่มองดูอยู่ห่างๆ เลยได้แต่ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
บางทีผมก็อาจจะลืมไปว่าไอ้คนที่ผมเพิ่ง ‘คบ’ ด้วยน่ะ...
มันฮอต !!
“เป็นอะไรไอ้เสือ ทำหน้าเป็นตูดเลย”
“เป็นคนที่เกลียดมึง”
“เหรออออออ !”
แล้วก็เป็นไปตามคาดเมื่อไอ้ตามใจมันจัดการตบหัวผมไปหนึ่งฉาด ตัวเองเลยได้แต่มองหน้ามันแบบหาเรื่องแต่ไม่ได้ว่าอะไร โดยตอนนี้คนอื่นๆ แยกย้ายไปชมรมเรียบร้อยแล้ว มีแต่ผมกับไอ้ตามใจเท่านั้นที่ไม่ค่อยมีที่เป็นหลักเป็นแหล่งเลยได้แต่นั่งเอ้อระเหยกันอยู่ใต้ร่มไม้เหมือนเดิม
ติ๊ง ~
เสียงแชทจากโทรศัพท์ทำให้ผมต้องรีบควักมันขึ้นมาดูโดยหวังว่าจะเป็นใครบางคนที่ตอนนี้น่าจะเรียนเสร็จแล้ว และก็ต้องผิดหวังเมื่อแชทจากเฟสบุ๊คที่เด้งขึ้นมาดันเป็นคนอื่นที่ไม่ใกลตัวผมนัก
พี่หมาหรือชื่อเต็มๆ หมาดื้อ
พี่ชายผมเอง
พี่หมา ไอ้ : คืออะไร
พี่หมา ไอ้ : (แนบรูป)
“เหี้ย !”
ผมที่ตอนแรกนั่งคิดมากเรื่องอื่นอยู่ก็ลมแถบจับเมื่อเห็นว่าพี่ชายแท้ๆ ของตัวส่งรูปที่แคปจากสเตตัสเฟสบุ๊คล่าสุดของผมมาส่งให้ดู ตัวเองที่พลาดอ่านไปแล้วก็ต้องเหงื่อตกจนไอ้ตามใจมันย้ายที่มานั่งข้างๆ ผมด้วยความอยากเสือก
“เป็นอะไรวะ...”
พี่หมา ไอ้ : ไอ้เสือ
แชทที่เด้งขึ้นมาอีกครั้งทำให้ผมสะดุ้ง ส่วนไอ้คนข้างๆ ที่ตอนแรกอยากเสือกก็เหงื่อตกไปตามๆ กัน ผมกับไอ้ตามใจมองหน้าอย่างรู้กัน ก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆ พิมพ์แชทส่งกลับไปด้วยสภาพหัวใจที่ไม่ดีนัก
ตายแน่ๆ กู...
เสือ ไม่ดุ : ไงพี่หมา ไม่กลับบ้านเลยว่ะ แม่บ่นคิดถึงจะตายแล้ว เถลไถลนะเฮ้ย ติดแฟนใช่มั้ย แม่บ่นว่าทำไมไม่ยอมพาแฟนกลับมาแนะนำบ้าง แหนะ ติดเที่ยวด้วยแน่ๆ เสือจะฟ้องแม่
พี่หมา ไอ้ : ไอ้เสือ
เสือ ไม่ดุ : อะไรพี่ เสือไปเรียนก่อนนะ บายยยย ~
พี่หมา ไอ้ : ...
พี่หมา ไอ้ : เดี๋ยวมึงโดน
เสือ ไม่ดุ : กระซิก...
ผมตอบไปแค่นั้นก่อนจะจัดการบล็อกเฟสบุ๊คพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองทันที และก็คาดเดาได้ไม่ยากว่าตอนนี้อีกฝ่ายคงกำลังสบถด่าผมเป็นบ้าเป็นหลังแน่ๆ
นอกจากเกลียดชื่อเฟสบุ๊คที่มันตั้งสลับกันแล้ว ยังกลัวมันมากด้วย
“ไอ้เสือ มึงนี่เล่นแรง”
“ซวยแน่ๆ กู”
“บล็อกแล้ว ไม่นานพี่มึงคงตามมา”
“...”
“พี่หมาใช่ที่เคยได้ฉายา ชื่อไม่เพราะแต่หล่อฉิบหายป้ะ”
“เออ”
“ได้ข่าวว่าโคตรโหด”
“เออดิ”
“ตายแน่มึง”
“เออ มันเอากูตายแน่ๆ”
“ตายสองเด้ง โทษฐานบล็อกพี่เขาอีกประเด็น”
“สัด ไม่ต้องย้ำ !”
ผมหันไปเหวใส่ไอ้ตามใจที่ตอนนี้กำลังทำหน้าสะใจอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งอีกฝ่ายมันก็เลิกกวนประสาทผม ก่อนที่ตัวเองจะต้องสะดุ้งเมื่อเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นมา
ฉิบหายละไง...
‘พี่หมาดื้อ’
ดีงาม ดีงามไปอี๊ก
“รับดิเพื่อนเสือ รับเลย ~”
“ไอ้ตามใจ”
“ว่าไงคร้าบ”
“รับแล้วบอกว่ากูไปเข้าห้องน้ำ”
“ได้” ไอ้ตามใจมันรับปากอย่างว่าง่ายจนผมต้องขมวดคิ้ว ก่อนที่อีกฝ่ายมันจะแย่งโทรศัพท์จากในมือของผมไปและกดรับสายทันที “สวัสดีครับ ผมตามใจเพื่อนสนิทเสือดุ...”
[เอามันมาคุยเดี๋ยวนี้ !]
เฮือก...!
“รับทราบ...” ดูเหมือนน้ำเสียงจ๋อยๆ ของไอ้ตามใจทำให้ผมที่ตอนนี้เริ่มจะรู้ชะตากรรมตัวเองได้แต่ส่ายหัวรัวๆ เมื่ออีกฝ่ายมันพยายามเอาโทรศัพท์ราคาแพงของผมมาแนบหูให้
ไม่เอา ~!
[เสือ]
“...”
[ไอ้เสือ ได้ยินกูมั้ย !]
“พะ...พี่หมา...”
[แม่งคุยยังไม่ทันจบ เฟสบุ๊คแม่งเป็นห่าอะไรวะ]
“สะ...สงสัยมันเออเร่อ...”
[เหรอ งั้นไว้กูค่อยหาทางแก้ทีหลัง ตอนนี้กูต้องการคุยกับมึงก่อน]
“แต่เสือว่าจะไปชมรม...”
[ห้านาที]
“อึก...”
ผมอดกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ แม้จะรอดหวุดหวิดจากคดีบล็อกไอ้พี่ชายก็ตาม ไอ้ตามใจที่นั่งอยู่ข้างๆ มันก็ได้แต่ควานหาสมุดขึ้นมาพัดให้ผมเป็นพักเป็นเวน
เออดี อาการเพื่อนรักเพื่อนเริ่มแสดงออกก็วันนี้
[มึงมีแฟน ?]
เหยด เข้าประเด็นไวมาก !
“คะ...ใครบอกพี่หมา เสือมีแฟนที่ไหน”
[กูเห็นมึงโพส...ว่าแต่โพสไปไหนแล้ววะ หาเพื่อนมึงก็ไม่เจอ เฟสบุ๊คแม่งห่วยแตก !]
“ใจเย็นพี่”
เฟสบุ๊คไม่ได้เป็นอะไร มันแค่ทำหน้าที่ของมันเท่านั้นเอง ฮื้อออ ~
[แต่กูแคปไว้อยู่]
“...”
[ไอ้รูปมือเนี่ย...]
“อึก...”
[แฟนมึงเป็นผู้ชายเหรอ ?]
“ดะ...ดะ...เดี๋ยว...พี่หมา คะ...ใครเป็นผู้ชาย เสือไม่แฟนไม่ผู้ชาย !”
“ไอ้เสือ ตั้งสติ !”
“ฮื้อออ !”
[รูปไง ดูก็รู้ว่ามือเล็กๆ นี่มือมึงชัดๆ แสดงว่าอีกคนมันต้องแฟนมึง แล้วไง มึงคบกระเทยเหรอ ?]
“...”
[หรือมึงเป็นเมีย...]
“พี่หมา !”
[อะไรไอ้น้องเวณ บอกแล้วใช่มั้ยจะมีแฟนมาให้กูแสกนก่อน ถ้าน่ารักต้องผ่านกู แต่นี่อะไรไม่บอกกูแล้วยังริอาจไปเป็นเมียเขาอีก]
“...”
[เป็นฝ่ายกระทำดีๆ ไม่ชอบ ชอบเป็นฝ่ายโดนกระทำหรือไงมึง]
“ไอ้พี่ปากหมา !”
[อ้าว ไอ้นี่ ด่ากูเดี๋ยวโบก]
“เสือไม่ได้เป็นเมียเว้ย !”
[เออ แค่นี้ล่ะ ไปให้เมียแก้เฟสให้แป๊บ ว่างๆ จะแวะไปหา]
“ไม่ต้องมา !”
[บาย ไอ้สำปวดเหือ]
“ไอ้พี่...!”
ติ๊ด !
ง้ากกกกกกกกกกกก !
“ใจเย็นมึง ใจเย็น”
“พี่กูแม่งกวนตีน !”
“เขาพูดเรื่องจริงทั้งนั้น”
“ไอ้คามตวย !”
“”
“วุ๊ !”
ผมได้แต่ทำเสียงไม่พอใจกับตัวเองท่ามกลางสีหน้ายิ้มแย้มของคนที่นั่งข้างๆ และตอนนี้ดูเหมือนจะเริ่มมีอะไรหลายๆ อย่างเข้ามาในหัวผมบ้างแล้ว
ผู้ชายกับผู้ชายมันไม่ได้แค่คบกันเฉยๆ เหรอวะ
เซ็กส์...ยังไง ?
เมีย...ใครเมีย ?
ถ้ามีเมียก็ต้องมีผัว
แล้วใครผัว ?
...
เดี๋ยวนะ...
สงสัยคงต้องคิดเรื่องนี้ใหม่เยอะๆ แล้วล่ะ
-------------------------------------------------------
หายไปนานนน เข้าสู่โหมดใกล้เรียนจบเนอะ ถ้าหาเวลามาเปิดคอมได้จะมาอัพต่อนะคะ ^^
ขอบคุณที่แวะมาอ่านอ้อนรักเสือดุจ้า
หัวข้อ: รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ #อ้อนรักเสือดุ ► บทส่งท้าย -จบแล้ว- (18.5.18) (อ่าน 197992 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก