เมื่อเข้าไปในห้องพัก ทันตแพทย์หนุ่มก็ผายมือไปที่เก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าว “เชิญนั่งครับ ตรงนั้นมีปลั๊ก ใช้สายชาร์จของผมได้เลย ผมเอาเสื้อผ้าไปเก็บก่อนนะ เดี๋ยวหาน้ำให้ดื่ม”
“ขอบคุณค่ะหมอวิน ใจดีที่สุดเลย”
หญิงสาวจัดการชาร์จแบตฯ โทรศัพท์มือถือทันที จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินวนไปรอบๆ ห้องช้าๆ ริมฝีปากที่เคลือบสิปสติกสีแดงสวยยิ้มอย่างพอใจ เธอยืนรอสักพักรวินท์ก็เดินออกมาจากห้องนอน และพอเขาเดินเข้าไปในครัว เธอก็รีบตามเข้าไปด้วย
“แอบดูครัวหมอวินหน่อย”
เจ้าของห้องหันขวับ พลางยิ้มเจื่อนๆ “ห้องผมไม่ค่อยมีอะไรหรอก ครัวก็มีแค่นี้ล่ะ คุณออยอยากดื่มน้ำอะไรครับ น้ำผลไม้ก็มีนะ”
“น้ำส้มละกันค่ะ” หญิงสาวเดินไปยืนพิงผนังห้องตรงที่ว่าง “ดีจังที่หมอวินได้อยู่คนเดียว เป็นหมอนี่ดีจังนะคะ”
“แต่ผมได้ยินว่าหอพักของพยาบาลก็เป็นห้องแบบนี้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ค่ะ ขนาดเท่ากันแต่ต้องอยู่สามคนน่ะสิ” ขณะที่เจ้าของห้องกำลังเทน้ำส้มใส่แก้ว หญิงสาวก็ย่างสามขุมเข้าไปประชิดตัว แล้วยื่นใบหน้าเข้าไปกระซิบที่ข้างใบหู “หมอวิน... ออยได้ยินว่าตอนนี้หมอโสดอยู่ใช่มั้ยคะ”
ทันตแพทย์หนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก “ไปได้ยินมาจากไหนครับ”
เธอไม่ตอบคำถาม หากเลี่ยงไปพูดอีกเรื่อง “แล้ววันนี้ก็เป็นวันเกิดหมอวินด้วย”
“หืม รู้ได้ไงเนี่ย”
“ก็เห็นมีดอกไม้กับของขวัญนี่คะ” หญิงสาวยิ้มหวาน “แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะคะ ออยก็มีของขวัญให้หมอวินเหมือนกันน้า”
รวินท์หันขวับ จากนั้นจึงลดสายตาลงมองเนินอกหน้าใจที่หญิงสาวจงใจใช้เบียดกับแขนตน เวลานี้ถ้าหากเขาไม่รู้ว่าของขวัญที่เธอพูดถึงคืออะไร เขาคงต้องไปเอาดีทางเข้าวัดเข้าวาแล้วล่ะ
ตัวเขาห่างเหินหญิงสาวมานานแล้ว แถมตอนนี้ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องปฏิเสธ เขาไม่ต้องพิสูจน์ตัวเองเพื่อขวัญข้าว ไม่ได้คบกับใคร
และก็ใช่ เขาเป็นผู้ชาย ผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิงเป็นเรื่องธรรมดา บางทีมันอาจจะถึงเวลาที่เขาควรจะมีแฟนคนใหม่สักที จะได้จบปัญหาที่ค้างคาอยู่ในใจตอนนี้ทั้งหมดไปซะ
กลิ่นน้ำหอมบางเบาของเธอถูกใจเขาไม่ใช่น้อย ใบหน้าก็ทั้งสวยและน่ารักแบบที่เขาชอบ ผิวขาวเนียน ถ้าได้สัมผัสคงจะนุ่มมือน่าดู
รวินท์อมยิ้ม ขณะที่เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้เพื่อแนบริมฝีปากลงบนเรียวปากของเขา สองมือยกขึ้นรวบร่างบอบบางเข้ามาในอ้อมแขน ก่อนจะกดคลึงฝ่ามือไปบนแผ่นหลัง
เมื่อละริมฝีปากออกมา เขาก็เคลื่อนริมฝีปากไปขบจูบตามลำคอระหง สองมือดึงแขนเสื้อกล้ามของหญิงสาวลง เพื่อจะได้ซุกไซ้ใบหน้าลงไปตรงซอกคอและหัวไหล่ได้อย่างสะดวก ก่อนจะค่อยๆ ไล่จูบลงมาจนถึงบริเวณเนินอก
เสียงหัวใจเต้นหนักๆ ภายใต้ริมฝีปากของเขากับเสียงครางเบาๆ ของเธอทำให้ทันตแพทย์หนุ่มรู้สึกดีไม่น้อย เขาห่างเหินเรื่องอย่างว่ามาเยอะมากจริงๆ นั่นล่ะ ตอนนี้เลือดร้ายๆ ในตัวเขาก็เริ่มจะร้อนขึ้นมาบ้างแล้ว เขาเคลื่อนมือลงขยำก้อนเนื้อสะโพกของเธอ แล้วกระชากขอบกางเกงลง ส่วนหญิงสาวก็ช่วยปลดกระดุมเสื้อของเขาออกให้
ขณะที่นัวเนียกันอยู่ เขาก็เบียดตัวหญิงสาวไปพิงกับตู้เย็น ใช้สองแขนกักตัวเธอไว้
สัมผัสของฝ่ามือกับโลหะเย็นเฉียบ ทำให้เขาชะงัก แล้วคำพูดของคนที่ช่วยเลือกซื้อตู้เย็นหลังนี้ให้ก็แล่นแวบเข้ามาในความคิด
“พี่วินท่าจะเชี่ยวว่ะ”รวินท์หยุดการกระทำของตัวเองอย่างกะทันหัน
“หมอวินคะ?”
“เอ่อ...”
“คิดว่าผมฟาดหมดทุกคนที่เข้ามาเลยเรอะ”
“อือ... แบบคลำดูไม่มีหางก็เอา”ทันตแพทย์หนุ่มถอยออกมาพร้อมกับหันมองไปในครัวช้าๆ ทุกอย่างในห้อง... ล้วนแต่ได้ภูพิงค์มาช่วยจัดการให้ทั้งนั้น ทุกแห่งทุกมุม... มีความทรงจำของเขากับเด็กหนุ่มอยู่ที่นั่น
“ถ้าผมจะคบกับใคร ก็อยากจะจริงใจกับเขา มีเขาคนเดียว แล้วก็คบกันนานๆ และผมก็อยากให้เขาคิดเหมือนกันกับผมด้วย”แต่พวกเขาไม่ได้คบกันอยู่นะ เขาไม่ได้ชอบผู้ชาย และพิงค์ก็ไม่ได้ชอบ...ผู้ชาย... โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเขา สิ่งที่เขากำลังทำอยู่ มันไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไรไม่ใช่หรือ
“พี่ไม่ได้กวน ผมดีใจที่พี่มา”
“ผมจะปรับปรุงตัว” เขาพูดไว้ต่อหน้าเด็กหนุ่มไม่ใช่หรือ ถึงมันจะไม่ใช่คำสัญญาก็เถอะ
ทันตแพทย์หนุ่มยกมือขึ้นกุมขมับ เขาไม่อยากเชื่อตัวเองเลย ไอ้วินเอ๊ย... มึงบ้าจริงๆ ด้วย!
“ขอโทษนะครับคุณออย ผมไม่ควรทำแบบนี้”
“จริงเหรอคะ มาถึงขนาดนี้แล้ว หมอจะหยุดเหรอ” หญิงสาวคว้ามือเขาขึ้นมาสัมผัสหน้าอกของเธอ
รวินท์กลืนน้ำลายฝืดลงคอ แต่... เขามีบทเรียนจากความงี่เง่าของตัวเองในอดีตแล้วนะ เขาอยากจะปรับปรุงตัวเองไม่ใช่หรือ และที่สำคัญ... เขาอยากจะให้ภูพิงค์มองเขาเสียใหม่ เขาไม่อยากเป็นรวินท์คนเดิมในอดีตอีกต่อไปแล้ว
“อย่าดีกว่า” ทันตแพทย์หนุ่มดึงมือกลับ “ผมต้องขอโทษคุณออยมากครับ เมื่อกี้...ผมไม่ควรเลย”
“ออยไม่สวย ไม่เซ็กซี่พอเหรอ ทำไม... ในเมื่อหมอวินไม่มีใคร ออยก็ไม่มีใคร...”
รวินท์ยิ้มบาง “ถ้าคุณออยอยากคบกับผม เราควรเริ่มต้นด้วยการทำความรู้จักกันก่อนนะครับ ผมเคยผิดพลาดมาเยอะแล้ว ไม่อยากให้มันย้อนมาซ้ำเติมอีก”
“หมอ...” หญิงสาวหัวเราะเจื่อนๆ “ไม่เหมือนที่ออยได้ยินมาเลยนะเนี่ย ออยนี่โชคร้ายจริง มาเจอหมอวินตอนกลับใจซะแล้ว”
รถ BMW เคลื่อนเข้ามาในที่จอดรถข้างใต้ตึกหอพักแพทย์ หากมองไปทางไหนก็เห็นมีรถจอดเต็มไปหมด ขับชะลอวนไปวนมาอยู่หลายรอบแล้วก็ยังไม่ได้ที่จอดสักที เด็กหนุ่มคนขับจึงหันไปบอกกับเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างกัน “ไอ้พิงค์ มึงขึ้นไปหาพี่หมอก่อนละกัน เดี๋ยวกูกับไอ้ซันวนหาที่จอดก่อน แล้วมึงก็พาพี่หมอลงมาละกันเว้ย จะได้ไปวัดกันต่อเลย”
“อือ เอางั้นก็ได้”
ซันเปิดประตูหลัง ส่งช่อดอกไม้กับหมอนข้างผูกโบว์ให้เพื่อนรัก “เอ้า เซอร์ไพรส์พี่หมอให้เต็มที่เลยมึง”
ภูพิงค์หัวเราะ “เออ กูจะพยายามเว้ย”
เด็กหนุ่มเดินตรงไปยังประตูทางเข้าหอพักด้วยหัวใจตุ้มต่อม พอนึกถึงสีหน้าเซอร์ไพรส์ของเจ้าของวันเกิดตอนที่ได้พบเขาแล้วก็หยุดยิ้มไม่ได้เลย
*TBC*ขอโทษที่เอามาลงช้าไปนิดค่ะ ฮัสกี้ไปเที่ยวมา สนุกเมิ้กกกก เจอพายุหิมะหนักมาก เกือบไม่ได้กลับมาต่อนิยาย 55555555
ตอนหน้าไม่ต้องเดาให้เหนื่อยก็รู้ว่าสนุกแน่น้อนนน /โดนรุม
พี่วินกำลังอยู่ในช่วงเรียนรู้ และตอนนี้ก็หัดคิดอะไรให้มากขึ้นแล้ว เพราะได้น้องมาคอยด่า เอ๊ย คอยเตือนสติให้นะคะ
ยังไงก็...ให้กำลังใจพี่วินกันหน่อยนะค้า เมื่อความในใจชัดเจนขนาดนี้แล้ว พี่วินก็คงต้องปรับปรุงตัวให้น้องพิงค์เห็นล่ะนะ ซู่ๆ 
ขอบคุณคนอ่านทุกคนค่ะ 
หัวข้อ: ภูสอยเดือน [Chapter 58 : ชื่นมื่นกันทั่วหน้า][END] (อ่าน 678896 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก