บทที่ 8
“ เฮียเมืองแม่งโคตรแต้มบุญสูงเลยว่ะได้แฟนทั้งทีแม่งสอยของสูงเลย ”
“ กูเห็นครั้งแรกแม่งโคตรอึ้งเสื้อกราวน์ขาวๆเดินมา โหกูนี่แทบกราบโคตรไอดอลกู ”
“ แล้วมึงเห็นป่ะตอนยังไม่จบเชียร์แม่งว๊ากเอาๆจนกูไฮเปอร์จะขึ้นพออยู่กับพี่หมอแม่งหงอยิ่งกว่าหมา กูนึกว่าคนละคน ไอ้เหี้ยหรือเฮียแม่งเป็นโรคหลายบุคลิกวะ ”
เสียงพูดแว่วๆที่ดังมาจากทางปลายโต๊ะแม้จะได้ยินไม่ค่อยชัดแต่ตาวก็พอฟังออกว่าพวกเขากำลังพูดเรื่องเกี่ยวกับตนเองอยู่ ตาวนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ทำเป็นไม่สนใจเพราะต่อให้เงยหน้าขึ้นก็ไม่รู้จะพูดอะไรเพราะทั้งโต๊ะไม่มีใครที่ตาวจะรู้จักเลยด้วยซ้ำส่วนเมืองก็กำลังไปคุยกับผู้จัดการร้านเรื่องที่นั่งเพราะดูเหมือนว่าโต๊ะจะไม่พอดีกับคน
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีวันนี้วันที่ใส่เสื้อกราวน์มานั่งกินหมูกระทะท่ามกลางผู้ชายชุดช๊อปสีน้ำเงินมากกว่าสิบ ตาวไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนเดินเข้ามาในร้านมันโคตรจะเด่นและเขาก็โคตรจะอายเพราะทุกคนในร้านหันมามองกันหมด
“ เลิกเล่นได้แล้วมั้งโทรศัพท์น่ะ ” เสียงทุ้มๆที่ดังขึ้นข้างๆหูทำให้ตาวเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ขึ้นมามอง เอาตามจริงเขาก็ไม่ได้อยากเล่นโทรศัพท์นักหรอกเพราะปกติก็ไม่ใช่คนที่ติดโซเชียลอยู่แล้วแต่ที่เขาต้องเล่นเพราะเขาอายสายตาผู้คนและไม่รู้จะทำอะไรดีต่างหากล่ะครั้นจะให้หันไปคุยกับรุ่นน้องของเมืองก็ดูจะไม่เข้าท่าเพราะเขาก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่าจะชวนคุยอะไรดี
“ ได้โต๊ะเพิ่มไหมครับ ” ตาวเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าพร้อมกับเอ่ยถาม
“ อืม เดี๋ยวเขาจะเอามาต่อเพิ่มให้ ” เมืองว่าพร้อมกับกวาดมือวางไว้ข้างหลังเก้าอี้ของตาวถ้ามองดูเผินๆคงคิดว่าเมืองกอดบ่าตาวเป็นแน่ ร่างสูงปลดกระดุมเสื้อช๊อปของตนเองลงอีกเม็ดพร้อมกับดึงไปมาแถมยังบ่นว่าร้อนไม่หยุด
“ น้องจะมาเพิ่มอีกเยอะเลยเหรอครับ ” ตาวว่าพร้อมกับหยิบทิชชู่ที่พกติดตัวขึ้นมาซับใบหน้าที่มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาตามขมับของเมืองดูท่าว่าร่างสูงข้างๆเขาคงจะเป็นคนขี้ร้อนน่าดูนั่งแค่แปบเดียวก็เหงื่อท้วมตัวซะแล้ว
“ แค่กๆ โอ้ยทำไมหมูร้านนี้แม่งหวานจังวะ ” เสียงเจมส์ที่ร้องขึ้นมาทำให้ตาวหยุดชะงักใบหน้าเห่อแดงเพราะพึ่งนึกได้ว่าตนเองเผลอทำในสิ่งที่ไม่ควรออกไป
“ มีให้แดกก็แดกไปอย่าพูดมากไอ้สัส ” เมืองด่าเพื่อนอย่างหงุดหงิดพร้อมกับโยนก้านผักบุ้งใส่เพื่อนที่ทำให้เขาอดการดูแลแบบลืมตัวของตาว
“ โหดๆ ” เจมส์หยิบก้านผักบุ้งที่เพื่อนโยนมาทิ้งพร้อมกับมองหน้าเพื่อนอย่างล้อๆ “ ตาวตาวกินกุ้งไหมครับ ” เจมส์หันไปถามตาวที่กินอย่างกลับแมวดมต่างจากพวกเขาและรุ่นน้องทั้งหลายที่ลงมือกินกันอย่างกะกลัวว่าร้านเขาจะขายของไม่หมด
“ ไม่เป็นไรครับ ” ตาวเงยหน้ายิ้มให้อย่างขอบคุณ
“ ทำไมแพ้เหรอ ” เมืองเอ่ยถาม
“ เปล่าครับแค่ขี้เกียจแกะก็เลยไม่กินดีกว่า ” ตาวตอบ
“ อ๋อ ” เมืองพยักหน้าอย่างเข้าใจและไม่ซักไซ้ต่อแต่หลังจากนั้นกุ้งที่ถูกแกะเปลือกย่างดีก็ถูกวางลงที่จานของตาวแบบนับไม่ถ้วนทำเอาคนรอบข้างที่นั่งร่วมโต๊ะต้องกระทุ้งศอกพยักพเยิดเชิญชวนกันให้มองเป็นแถว
“ พอแล้วคุณเมืองผมทานไม่หมดแล้ว ” ตาวยกมือห้ามคนตัวสูง
“ ร้อยวันพันปีคุณชายเมืองแห่งวังอัครเดชาแทบไม่เคยแกะกุ้งแดกเองแล้วทำไมวันนี้ถึงยอมมือเปื้อนนั่งแกะงกๆไม่บ่นสักคำน้อ ”
“ ไอ้สะ... ”
“ คุณเมือง ” ตาวร้องห้ามคนตัวสูงที่ทำท่าจะวางมวยกับเพื่อนตัวเองเพราะไม่อยากให้เสียบรรยากาศสนุกๆที่นานๆทีพี่น้องชาววิศวะจะได้มาพบเจอกัน
“ อุ๊บซ์กลัวเมียด้วยว่ะ โหเฮดว๊ากกูไปแล้ววว ”
“ เออกูกลัวเมียแล้วมันหนักหัวคิ้วมึงป่ะ ”
“ สัสเมืองนี่กูล้อให้มึงเขินนะไม่ใช่ให้มึงมายอมรับหน้าด้านๆ ” เสือว่า
“ ด้านได้อายอดมึงไม่เคยได้ยินคำนี้เหรอ ” เมืองว่าพร้อมกับยักคิ้วให้เพื่อนของตนเองอย่างผู้ชนะ
“ ฮี้ววววว พี่ผมคร้าบบพี่โผมมมม ” เด็กปีหนึ่งที่นั่งฟังเงียบๆในตอนแรกร้องเฮลั่นอย่างสนุกสนานจนคนทั้งร้านหันมามอง
“ อะไรๆ เกิดอะไรขึ้นวะ ” ร่างเล็กๆที่วิ่งหอบเข้ามาถามขึ้นอย่างหน้าตาตื่นเพราะเสียงมันดังออกไปจนได้ยินถึงหน้าร้าน
“ สัสวิวมึงมาสายอีกแล้วนะเนี่ย อดแซวพี่เมืองกับเมียเลยมึงอ่ะ ”
“ เมีย? ”
“ อ่าวไอ้วิวมาละเหรอ มึงมานั่งข้างๆกูนี่ ” เมืองกวักมือเรียกคนตัวเล็กให้ไปนั่งข้างๆตนเองที่เก้าอี้อีกข้างที่ยังว่างอยู่
“ หวัดดีครับพี่เมือง พี่เจมส์ พี่ฟาร์ พี่เสือ พี่.... ” วิวยกมือขึ้นไหว้รุ่นพี่ก่อนจะหยุดชะงักกับคนที่นั่งข้างๆเมืองอีกข้างที่แต่งตัวผิดแปลกจากพวกเขาโดยการสวมเสื้อกราวน์สีขาวซึ่งบ่งบอกว่ายังไงก็ไม่ใช่รุ่นพี่ในคณะ
“ ตาวนี่วิวน้องรหัสกู ส่วนนี่ตาวเป็น... ”
“ เมียเฮียยยยยย ” เสียงของเด็กปีหนึ่งพูดขึ้นอย่างพร้อมเพียงก่อนที่เมืองจะทันได้แนะนำจบ
“ พี่เมืองไม่เคยเห็นบอกว่ามีแฟน ”
“ โธ่ไอ้วิวก็คนนั้นไง คนที่เฮียแม่งชอบถ่ายรูปอัพลงเฟสบ่อยๆอ่ะแต่ชอบถ่ายไม่เห็นหน้าเขามึงเลยจำไม่ได้อ่ะดิ ” เสียงเพื่อนของวิวว่า
“ ก็กูไม่ได้สนใจ ”
“ อะไรมึงไม่สนใจกูเหรอเดี๋ยวเถอะกูจะตัดมึงออกจากสาย ”
“ ไม่ใช่นะ ผมหมายถึงผมไม่ได้สนใจรูปพวกนั้นต่างหากล่ะ ” วิวส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับแก้ตัว “ เฮียอยากกินกุ้งอ่ะ ” วิวทำเสียงอ้อนพร้อมกับชี้นิ้วไปยังกุ้งที่ต้มอยู่ในกระทะ
กึก กึก
“ ว่า? ” เมืองหันมามองคนอีกข้างที่กระตุกเสื้อเขา
“ อยากกินกุ้ง ” ตาวพูดเสียงเรียบ
“ ก็ไหนมึงบอกว่าพอแล้ว ” เมืองทำหน้างงก็เมื่อสิบนาทีก่อนที่เขาแกะกุ้งให้ตาว ตาวยังบอกให้เขาพออยู่เลยเพราะกลัวจะกินไม่หมดแล้วไหงตอนนี้มาอยากกินกุ้งอีกล่ะ
คุณยาย!!! น้องเมืองงง
“ ก็ตอนนี้หิว ไม่ได้เหรอครับ ” เสียงเรียบๆที่แปรผกผันกับดวงตาที่ส่งมาอย่างกดดันทำเอามือที่ถือตะเกียบอยู่แทบสั่น
“ ได้ งั้นเดี๋ยวกูแกะให้ไอ้วะ... ”
“ เดี๋ยวนี้ครับ ”
มีคน คนหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่าลูกคนเดียวมักจะเป็นคนขี้หวงของ หวงทุกอย่างที่เป็นของตนเองและเป็นของที่ตนเองรัก
และใช่....
ตาวเป็นลูกคนเดียว...
*****************************************************
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : อิตาวได้ข่าวว่ามึงไปกินข้าวกับวิศวะทั้งฝูงเหรอกรี๊ดดดด
Taw Traikhyn : บอยรู้ได้ไง
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : รูปมึงว่อนเพจมหาลัยแล้วมั้งกราวน์ขาวนี่เด่นเชียวกูอิจ!
พอใจไง จะใครล่ะ : แล้วนี่มึงกลับยังอ่ะตาว
Taw Traikhyn : ยังๆ รอคุณเมืองถ่ายรูปกับรุ่นน้องอยู่ครับ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : มีความรอผะอัวถ่ายรูปเด้อ *Gifเบะปากมองบน
พอใจไง จะใครล่ะ : แต่ว่าก็ว่านะพี่เมืองแม่งโคตรฮอตอ่ะนี่ขนาดไปนั่งกินหมูกระทะยังมีคนแอบถ่ายรูปมาลง
เพจเลยคนนี่มาคอมเม้นกันระนาว ยิ่งอิพวกเด็กปีหนึ่งนะโคตรเยอะมึงก็เหมือนกันอิตาว
ระวังตัวไว้ดีๆ
Taw Traikhyn : ระวังอะไรครับ
พอใจไง จะใครล่ะ : ก็พวกสาวกของพี่เมืองพวกเด็กๆที่ชอบพี่เมืองอ่ะดิพี่แกฮอตจะตายมึงต้องแสดงความ
เป็นเจ้าของบ้างไม่งั้นนะพวกนั้นได้ทำตัวเป็นเจ้าของแย่งมึงไปแน่ๆ
Taw Traikhyn : พอใจก็พูดเกินไป
พอใจไง จะใครล่ะ : ไม่เกินไปค่ะไม่เชื่อมึงคอยดูยิ่งพวกคณะเดียวกันใกล้ชิดกันได้ง่ายๆนี่ยิ่งร้าย
“ ตาวป่ะกลับกัน ” หลังจากที่ถ่ายรูปกับรุ่นน้องจนเสร็จเมืองก็เดินกลับมาที่โต๊ะร่างสูงสะกิดบ่าคนตัวเล็กที่ยังก้มหน้ากดมือถืออยู่ให้ลุกขึ้น
“ แปบนะครับ ” ตาวเงยหน้าขึ้นบอกพร้อมกับก้มลงกดโทรศัพท์ต่อ
Taw Traikhyn : คุณเมืองมาแล้วไปก่อนละ ไว้ค่อยคุยกันนะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : จร้า ฝากบอกพี่เมืองด้วยว่าเมียคนนี้คิดถึง กรี๊ดดด
พอใจไง จะใครล่ะ : อิแรด!!!!
“ คุยกับใครทำไมทำหน้าแบบนั้น ”
“ บอยเค้าฝากบอกว่าคิดถึงนะครับ ” ตาวว่าพร้อมกับยื่นแชทที่คุยกันให้เมืองดูเมืองอ่านแล้วยิ้มขำ
“ เออตาวเดี๋ยวไอ้วิวมันจะกลับด้วยนะ ”
“ ครับ ” ตาวตอบรับ
“ มึงโอเคใช่ไหม ”
“ ถามอะไรเนี่ยนั่นรถคุณนะครับ คุณจะให้ใครกลับด้วยก็ได้จะมาถามผมทำไม ”
“ ก็มึงเป็นแฟนกูนี่ ” เมืองว่ากลับ
“ ผมยังไม่ได้ตอบตกลงสักคำ ” ตาวเถียง
“ แต่เค้าว่ากันว่าการเงียบคือคำตอบที่แปลว่าตกลง ”
“ เค้าไหนครับ ”
“ เค้ากูเอง ” เมืองชี้นิ้วเข้าหาตัวเองพร้อมกับยิ้มกว้าง
“ คุณนี่จริงๆเลย ” ตาวส่ายหน้าอย่างเอือมระอาให้กับความหน้ามึนของเมืองแถวยังยิ้มกว้างให้เขาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรคงคิดว่าตัวเองหล่อมากเลยสินะ แต่ก็จริงนั่นแหละเมืองเป็นคนหล่อและก็มีรอยยิ้มที่สวยจนทำให้ใจสั่นเลยทีเดียว
“ พี่เมือง!! ” เสียงเรียกพร้อมกับเจ้าตัวที่วิ่งมาหาพวกเขาที่รถทำให้ให้ทั้งสองคนหันไปมอง
“ หอบเป็นหมาเลยมึง ” เมืองว่าพร้อมกับยีหัวของคนที่ตัวเล็กกว่าเขา
“ ก็ผมกลัวพี่ไม่รอผมนี่ ”
“ กูเคยไม่รอมึงรึไง ” เมืองว่าก่อนจะหันไปพูดกับตาวที่ยืนมองอยู่อย่างเงียบๆ “ ป่ะตาวขึ้นรถ ”
ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง
เสียงแชทที่ดังขึ้นระรัวทำให้ตาวยกโทรศัพท์ที่กำอยู่ในมือขึ้นมาดูจึงพบว่าพอใจและบอยรัวข้อความมาหาเค้าเต็มไปหมดจนตาวอดไม่ได้ที่จะต้องเปิดดู
พอใจไง จะใครล่ะ : อิตาว อินี่ใครถ่ายรูปกับพี่เมืองแถมยังแท็กหาพี่เมืองด้วย
ตาวกดเข้าไปดูในรูปที่พอใจแคปมามันเป็นรูปเมืองที่ถ่ายคู่กับวิวโดยที่วิวเกาะแขนคนตัวโตและเอียงหัวซบไหล่กว้างพร้อมกับแคปชั่น
‘ ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีที่เลี้ยงข้าว รักมากที่สุดเลยคนนี้ ‘ ตาวเม้มปากพร้อมกับเหลือบมองคนข้างๆที่ขับรถอยู่ก่อนจะกดตอบพอใจ
Taw Traikhyn : น้องรหัสคุณเมือง
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : บอกเลยนะคะจากประสบการณ์ตรงของกู น้องรหัสคิดไม่ซื่อแน่นอน
พอใจไง จะใครล่ะ : กูก็ว่างั้นอ่ะแคปชั่นกับรูปนี่หวานเชียวนี่ถ้ากูไม่รู้ว่าพี่เมืองชอบอิตาวอยู่กูคงนึกว่าพี่เมือง
กับอิเด็กนี่เป็นแฟนกัน
Taw Traikhyn : ฮาๆคิดกันไปไกลแล้วไม่มีอะไรหรอกมั้ง
พอใจไง จะใครล่ะ : เชื่อได้เหรอ ว่าแต่มึงถึงห้องยัง
Taw Traikhyn : ยังครับกำลังจะกลับพอดีคุณเมืองต้องไปส่งน้องรหัสเค้าด้วย
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : นั่นไงกูว่าแล้ว
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : อิตาวฟังแม่นะลูกมึงต้องระวังอินี่ดีๆเลยห้ามปล่อยให้อยู่กับพี่เมืองสองต่อ
สอง
พอใจไง จะใครล่ะ : ใช่ๆ
Taw Traikhyn : ทำไมต้องระวังด้วยล่ะผมกับคุณเมืองยังไม่ได้เป็นระไรกันนะอีกอย่างถ้าคุณเมืองชอบผมจริงเค้าก็คงไม่
ทำอะไรกับน้องหรอกมั้งครับ
พอใจไง จะใครล่ะ : พี่เมืองน่ะอาจจะไม่ แต่เด็กนั่นอ่ะไม่แน่
Taw Traikhyn : ฮาๆ
พอใจไง จะใครล่ะ : นี่มึงไม่เชื่อพวกกูเหรอ
พอใจไง จะใครล่ะ : คอยดูเถอะเล่นตัวมากๆจะโดนเขาแย่งไป รู้สึกอะไรยังไงก็แสดงออกไปบ้างเถอะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : เป็นกูนะป่านนี้ประกาศให้โลกรู้ไปแล้วค่ะว่าพี่เมืองเป็นของกู
“ พี่เมืองไปส่งพี่ตาวก่อนก็ได้นะละเราค่อยกลับกัน ” เสียงที่แทรกขึ้นมาทำให้ตาวต้องเงยหน้าหันไปมองวิวที่นั่งอยู่เบาะหลังแล้วยื่นหน้ามาข้างหน้าตรงเบาะคนขับเพื่อคุยกับเมือง
เรา....งั้นเหรอ
‘ บอกเลยนะคะจากประสบการณ์ตรงของกู น้องรหัสคิดไม่ซื่อแน่นอน ’“ มึงว่าไงตาว ” เมืองหันไปถามความคิดเห็นของคนที่นั่งเงียบมาตลอดตั้งแต่ขึ้นรถ
“ ก็ไปส่งน้องก่อนก็ได้นี่ครับผมไม่ได้รีบกลับอะไร ”
“ เอางั้นก็ได้ ”
“ แต่หอผมอยู่ใกล้คอนโดพี่เมืองให้พี่เมืองไปส่งพี่ตาวก่อนแล้วผมค่อยกลับพร้อมกันกับพี่เมืองก็ได้นี่ครับทำไมต้องให้พี่เมืองขับรถกลับไปกลับมาให้ยุ่งยากด้วยล่ะ ”
อ๋อ...อยู่ใกล้กันด้วย
‘ กูก็ว่างั้นอ่ะแคปชั่นกับรูปนี่หวานเชียวนี่ถ้ากูไม่รู้ว่าพี่เมืองชอบอิตาวอยู่กูคงนึกว่าพี่เมืองกับอิเด็กนี่เป็นแฟนกัน ’
“ เออจริงว่ะ งั้นไปส่งมึงก่อนละกันเนอะ ”
“ แต่วันนี้
เราจะไปนอนห้องคุณเมืองกันนี่ครับ ”
“ ห๊ะ เรา? มึง? กู? ” เมืองแทบเหยียบเบรกพูดกุกๆกักๆอย่างงุนงง
วอท แฮปเพน ตาวตาว?
“ พี่เมืองเคยบอกว่าไม่ชอบนอนกับคนอื่นเพราะอึดอัดไม่ใช่เหรอครับ ” วิวเอ่ยขึ้น
‘ อิตาวฟังแม่นะลูกมึงต้องระวังอินี่ดีๆเลยห้ามปล่อยให้อยู่กับพี่เมืองสองต่อสอง ’“ ก็พี่ไม่ใช่คนอื่นนี่ครับ ” ตาวว่าพร้อมกับหันไปยิ้มให้กับน้องรหัสของเมือง “ จริงไหมครับคุณเมือง ”
“ อะ แอร์แม่งร้อนเนอะ ” เมืองว่าพร้อมกับดึงเสื้อตัวเองไปมาอย่างทำตัวไม่ถูกเขารับรู้ได้ถึงบรรยากาศแปลกๆแต่ก็ไม่ทราบได้ว่ามันแปลกเพราะอะไรรู้แค่ว่ามันโคตรอึดอัดและร้อนเหมือนอะไรมาเผาใส่กันในรถของเขาก็ไม่รู้
“ เอาทิชชู่ซับเหงื่อไหมครับวิวมี ”
‘ เป็นกูนะป่านนี้ประกาศให้โลกรู้ไปแล้วค่ะว่าพี่เมืองเป็นของกู ’“ พี่ก็มีครับ
คนของพี่ พี่ดูแลเองได้เนอะ ”
Taw Traikhun ได้โพสต์สถานะของเขาเมื่อ 10 นาที ที่แล้ว
คนอะไรขี้ร้อน
Nakara Akkaradecha*รูปฝ่ามือแกร่งตรงข้อมือใส่นาฬิกายี่ห้อดังราคาเหยียบแสนของเมืองที่วางแหมะอยู่บนขาของตาว
104 คนถูกใจสิ่งนี้ 61 คอมเม้น
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : กรี๊ดดดดดดด แซ่บไม่แซ่บ?
*****************************************************
จริงๆน้องตาวตาวก็ไม่ได้ใสซื่ออย่างที่คิด ฮาๆ แซ่บไม่แซ่บ?
น้องตาวเป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งค่ะ มีรัก มีโลภ มีโกรธ มีหลง เพียงแค่สิ่งรอบข้างหล่อหลอมให้น้องดูสะอาดดีงาม
แต่ก็ใช่ว่าเมื่อถึงเวลาสู้น้องจะสู้ไม่เป็นนะจ๊ะ #วิศวกาม #เมืองตาว
หัวข้อ: ❤ วิ ศ ว ก า ม ! ❤ >Up บทที่13 (หน้าที่27) 30/01/62 (อ่าน 158824 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก