ตอนที่ 10
นายท่าน
ตอนพิเศษ : เฟซบุ๊กลับ
‘ท่าน มึงเล่นเฟซบุ๊กป่ะ’
‘ไม่ได้เล่นเลย!’
‘หา ทำไมถึงไม่เล่นล่ะ’
‘แค่ไม่ใช่แนวอ่ะ’
‘แล้วทำไมต้องเสียงดังวะ’
‘ขอโทษๆ’
‘...’
‘ขอโทษจริงๆ ที่เสียงดัง’
‘ไม่ได้โกรธอะไร’
‘แต่งอนใช่ป่ะ’
‘งอนห่าไรเล่า’
‘งอนเลย เดี๋ยวกูง้อเอง’
‘ไม่ได้งอน งอนมันไม่แมน’
‘จ้า แมนมากเลยมึงอ่ะ’
‘...’
‘แมนจนให้ผู้ชายเดินมาส่งที่บ้านทุกวัน’
‘ไอ้...’
จริงๆ แล้วผมไม่คิดจะเล่นเฟซบุ๊กหรอก แต่เพราะผมชอบคนขาสั้นที่ชื่อว่ากล้า ทำให้ผมต้องเปลี่ยนปณิธานในใจผมเสียใหม่
ผมเล่นก็ได้
...แต่ต้องเป็นเฟซบุ๊กลับ ไม่ให้กล้ามันเข้ามาเห็นนะ
หากจะถามว่าทำไมต้องเป็นเฟซบุ๊กลับน่ะเหรอ...มาครับ มารวมกันเยอะๆ ผมจะเล่าให้ฟัง
จุดเริ่มต้นในการเล่นเฟซบุ๊กของผมคือคนที่ผมไม่ยอมให้มันเห็นเฟซบุ๊กของผมนี่แหละ ตอนนั้นผมอยู่ม. 5 ถูกจับแยกไม่ให้เรียนโรงเรียนเดียวกันกับเพื่อนสนิทเพราะปัญหาเรื่องค่ายละครหยุมหยิม เวลานั้นคุณแม่ของผมกับพ่อๆ แม่ๆ ของไอ้ทิมกับไอ้นุกเหมือนจะทะเลาะกันเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องที่ใหญ่อะไรเพราะเป็นมิตรที่ดีต่อกันเสมอมา แต่คุณแม่ผมท่านเป็นคนที่โดนผลกระทบมากที่สุดในเรื่องนี้ เพราะงั้นท่านถึงจับผมแยกกับไอ้ทิมและก็ไอ้นุกเพื่อไปเรียนโรงเรียนชายล้วนเล็กๆ โรงเรียนหนึ่งที่ผมเลือกเอง...
และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมได้เจอกับกล้า เจ้าเอลฟ์แคระเตี้ยม่อต้อที่คิดว่าตัวเองแมนที่สุดในโลก
มันเหมาะกับคำว่าเอลฟ์แคระมากๆ เพราะหน้าตามันดี สง่า ผิวสวยเหมือนพวกเอลฟ์ แต่กลับเตี้ยเหมือนคนแคระ (ใครรู้จักเดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์คงจะเข้าใจเป็นอย่างดี) นอกจากจะมีหน้าตาที่ดึงดูดแล้ว การกระทำของมันก็ยังน่าดึงดูดมากอีกด้วย
ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายหน้าตาน่ารักๆ อย่างงี้จะทำตัวเป็นนักเลงโต วางก้าม และก็ชอบคิดว่าตัวเองมีอำนาจเหนือคนอื่นแล้วเท่
ผมสนใจกล้าตั้งแต่แรกเห็น คอยแอบมองและลอบสังเกตว่าคนอย่างนี้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ จนกระทั่งมีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกอยากจะรู้จักไอ้เอลฟ์แคระคนนี้ขึ้นมาอย่างจริงๆ นั่นก็คือ...เหตุการณ์ตอนที่มันเป็นตัวล่อโรงเรียนคู่อริไว้เพื่อที่จะให้เพื่อนของมันหนีไปทั้งหมด
มันทำทั้งๆ ที่ตัวมันจะกลายเป็นศูนย์รวมบาทา...แต่มันก็ยังทำ
บอกเลยว่าแม่งโดนใจผมมาก ตอนแรกก็มีแค่หน้าตานั่นแหละที่ผมให้ความสนใจ หลังๆ ผมแม่งสนใจมันทุกอย่าง กลายเป็นว่าผมตามตื๊อตามจีบมันเรื่อยๆ เพราะผมรู้สึกชอบมันจริงๆ แล้วผมก็มีความสุขที่ได้ทำแบบนั้นด้วย
ผมชอบที่จะเห็นหน้ามันทุกวัน ชอบที่จะได้คุยกับมันทุกวัน ชอบที่มันคอยซื้อนมเปรี้ยวรสที่มันชอบให้ ชอบเห็นเวลามันยิ้ม ชอบเห็นเวลามันโมโห ชอบไปหมดทุกอย่าง
ชอบจนทิมกับนุกหาว่าผมใกล้จะเป็นบ้า
จะใช้คำว่าหลงใหลก็ได้ครับ ผมขอยอมรับ
ระหว่างนั้นผมมีโซเชียลของไอ้กล้าทุกอย่าง ตั้งแต่ไลน์ ไอจี ลามไปจนถึงเฟซบุ๊ก ไลน์กับไอจีเป็นสิ่งที่ผมเล่นอยู่แล้ว แต่ผมไม่เล่นเฟซบุ๊ก เพราะเฟซบุ๊กนั้นมีญาติผู้ใหญ่ของผมเล่นเต็มไปหมด แถมพวกท่านก็ยังชอบบ่นเวลาที่เห็นหลานๆ ในตระกูลทำตัวไม่ดี ยกตัวอย่างเช่นไอ้นายพล น้องชายคนรองของผมมันเผลอกดแชร์นมผู้หญิง แค่กดครั้งเดียวแม่งโดนบ่นฉิบหายวายวอด ผมก็เลยจำฝังใจว่าเฟซบุ๊กจะเป็นสิ่งที่ผมไม่มีวันเล่น เพราะผมไม่ชอบให้ญาติๆ มาบ่นผมโน่นนี่นั่น
จนกระทั่งวันหนึ่ง...
‘ท่าน แฟนมึงลงเพจเด็กไทยคิวต์บอยว่ะ’ ไอ้นุกร้องระหว่างที่เรากำลังรอเรียนพิเศษกัน
จำได้ว่าตอนนั้นกล้าเองมันก็คงจะมีใจให้ผมแล้วล่ะ เพียงแต่มันไม่ยอมรับเท่านั้น
‘ไหน’ ผมกระชากมือถือไอ้นุกมาดูอย่างสนใจ
น้องกล้าหาญ ม. 6 โรงเรียน XYZ ขาวๆ แบบนี้ หนูกินโอโม่เป็นอาหารเช้าทุกวันใช่มั้ยลูก? ‘ทำไมกูไม่เคยเห็นรูปนี้วะ’ ผมโวย มันเป็นรูปไอ้กล้านั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์ ขาสั้นๆ ขาวๆ ของมันโผล่พ้นกางเกงนักเรียนที่สั้นฉิบหายจนเห็นเป็นรอยโป่งนูนของอวัยวะที่อยู่ภายใต้กางเกงชัดเจน
มันไม่ได้ใหญ่บิ๊กเบิ้มอะไรขนาดนั้น แต่มันก็...
พ่องตายยย
กูอยากจะฆ่าทุกคนที่มองรูปนี้ ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยยยย ‘แจ้งลบตรงไหนเนี่ย’ ผมร้องถามนุก
‘แจ้งทำไม ดูดีออก ใช่มั้ยไอ้ทิม’
‘เห็นด้วยกับนุกนิกอันเดอร์สกอร์พีวายเจสุดๆ ครับผม’ ไอ้ทิมยักคิ้วหลิ่วตา
มีแต่คอมเมนต์เหี้ยๆ ทั้งนั้น คอมเมนต์ดีๆ ก็มี แต่คอมเมนต์เหี้ยมีมากกว่า ทุกคนวิจารณ์เป้าเด็กมอปลายอย่างกล้าสนุกปากเพราะมันเด่นมาก ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังเดือดจัด ยิ่งอ่านก็ยิ่งบีบโทรศัพท์ไอ้นุกแน่นจนใกล้จะแตก
คนอื่นเมนต์เหี้ยแม่งไม่เหี้ยเท่าไหร่หรอกครับ แต่เพื่อนเก่าผมที่โรงเรียนไอ้ทิมกับไอ้นุกมาเมนต์เนี่ยสิ...
แม่งโคตรเหี้ยยยยย
ใครจะไปอยากให้เพื่อนพูดจาจาบจ้วงลามกกับคนที่เราชอบวะครับ?!
เพื่อนคนที่หนึ่ง : เด็กโรงเรียนไอ้ท่านว่ะ
เพื่อนคนที่สอง : เฮ้ยยยย น่ารัก
เพื่อนคนที่สาม : เด็กโรงเรียนนี้แม่งงานดีอยู่นะ
เพื่อนคนที่สี่ : เปิดวาร์ปหน่อยสิวะ เผื่อแผ่แต้มบุญแต้มกุศล
เพื่อนคนที่ห้า : ขาววววววววว ไอ้สัดเอ๊ย คนนี้กูหวง!
ผมใช้เฟซไอ้นุกทักไปหาเพื่อนคนที่สี่อย่างรวดเร็ว อย่าแปลกใจว่าทำไมผมถึงเล่นเฟซบุ๊กเป็น ผมชอบใช้เฟซบุ๊กเพื่อนไปส่องไอ้กล้าบ่อยๆ ว่ามันอัพอะไรบ้าง ส่วนใหญ่มันจะอัพสเตตัสเสี่ยวๆ เรียกไลค์จากสาวๆ ต่างโรงเรียน และก็อัพรูปที่นานๆ ทีมันถึงจะถ่ายครั้งหนึ่ง
มือของผมพิมพ์ข้อความอย่างกระแทกกระทั้น
Nooknick Pyj : ควาย อย่ามายุ่ง
Nooknick Pyj : วาร์ปพ่อมึงน่ะสิวะ
เพื่อนคนที่สี่ : เป็นบ้าไรสัดนุก
เพื่อนคนที่สี่ : F*** you man
Nooknick Pyj : I’m Naaytaan and I’m holding Nook’s phone in my hand.
Nooknick Pyj : /แนบรูป ‘กล้าหาญที่ถูกแคปจากเพจ’
Nooknick Pyj : He is mine.
Nooknick Pyj : Back off
Nooknick Pyj : Motherf***ker! ผมเกรี้ยวกราดสัดๆ ผมรู้ตัวดี คนอื่นมาเมนต์ใต้รูปแม่งให้ความรู้สึกเฉยมากเมื่อเทียบกับเพื่อนไปเมนต์ พวกมันไปเมนต์ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าผมตามตื๊อตามจีบไอ้กล้าอย่างยากเย็นฉิบหายอ่ะ
รู้สึกหัวลุกเป็นไฟเลยกู
เพื่อนคนที่สี่ : มึงจีบเขาอยู่เหรอท่าน
เพื่อนคนที่สี่ : Wow, I’m so impressed. ไอ้เพื่อนคนที่สี่เหี้ยนี่ก็ไปลากเอาเพื่อนที่ไปเมนต์ใต้รูปกล้ามาอยู่ในแชตจนหมด
เพื่อนคนที่สี่ : ท่านแม่งจีบคนที่เราเพิ่งไปเมนต์ว่ะ ฮ่าๆๆ
เพื่อนคนที่ห้า : แม่งเล่นของเตี้ย 55555
เพื่อนคนที่หนึ่ง : แล้วจีบติดยังอ่ะ
เพื่อนคนที่สอง : ถ้ายัง...แปลว่ากูก็มีโอกาส ไอ้ทิมกับไอ้นุกชักสนุกกับอารมณ์หัวเสียของผม เพื่อนโรงเรียนเก่าจัญไรทั้งนั้นผมขอบอก ส่วนใหญ่แล้วมันจะไม่ค่อยล้อเท่าไหร่หากคนที่เพื่อนจีบอยู่เป็นผู้หญิง แต่ถ้าคนที่เพื่อนจีบอยู่เป็นผู้ชายล่ะก็...แม่ง โคตร เสือก
Nooknick Pyj : F*** you all
Nooknick Pyj : ข้ามศพกูไปก่อน
เพื่อนคนที่หนึ่ง : He’s so serious. LOL
เพื่อนคนที่สาม : I think he loves Kla so much na.
เพื่อนคนที่สี่ : วาร์ปเว้ยสัด!
เพื่อนคนที่สี่ : I’ve found it already.
เพื่อนคนที่สี่ : /แนบรูป ‘เฟซบุ๊กของกล้าที่ถูกแคป’ ‘แม่งเอ๊ยยยยยยยยยย’ ผมร้องลั่น
Nooknick Pyj : LEAVE HIM ALONE
Nooknick Pyj : F***!!!!
Nooknick Pyj : I WILL KILL YOU ALL
Nooknick Pyj : I PROMISE ผมโยนมือถือไอ้นุกลงบนโต๊ะอย่างหงุดหงิด ใจนึกอยากทักไปคุยกับกล้าเพื่อความสบายใจอะไรก็ไม่รู้ของผม แต่ก็พลันนึกได้ว่ามีอะไรที่ควรทำก่อน
สิ่งนั้นก็คือโหลดแอปเฟซบุ๊กแล้วก็สมัครเพื่อที่จะเล่นซะ เล่นเพราะต้องการไปด่าไอ้พวกเพื่อนเหี้ยพวกนี้โดยเฉพาะ ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่นสิ่งใดเลย
เฟซบุ๊กของผมจึงได้ถือกำเนิดขึ้นภายใต้ชื่อ ‘Naaytan Aroonkittiniwat’
ทันทีที่มีเฟซบุ๊กผมก็แอดไปหาเพื่อนทีละคน อีกทั้งยังตั้งสเตตัสอีกเพื่อเป็นการขู่
Naaytan Aroonkittiniwat
กล้าหาญของกู ไอ้สัด หลังจากนั้นไม่ถึงสองสามนาทีเพื่อนแม่งก็เข้ามาถล่มกันใหญ่ ตอนนั้นผมมีเพื่อนในเฟซบุ๊กไม่กี่คน แต่เล่นอย่างเมามันเหมือนมีเพื่อนสี่พันกว่าคน
เพื่อนคนที่สี่ : I don’t believe you.
Naaytan Aroonkittiniwat : go to the hell เพื่อนคนที่สาม : Does he like you?
Naaytan Aroonkittiniwat : เสือก เพื่อนคนที่หนึ่ง : ยังไม่เป็นแฟน มึงอย่ามาเยอะ
Naaytan Aroonkittiniwat : เหี้ยไรล่ะสัด! ไม่นานนักเพื่อนของผมในเฟซบุ๊กก็เพิ่มขึ้น ไอ้พวกบ้านี่มันไปกระจายข่าวว่าผมกำลังตามจีบคนนี้อยู่ แถมยังชอบแท็กคนอื่นๆ ไปดูกล้าในเพจเด็กไทยคิวต์บอยซึ่งยิ่งผมไปเห็นผมก็ยิ่งหัวร้อน พวกมันรู้ว่าจุดอ่อนของผมคือเพื่อนไปแซวคนที่ผมชอบแบบเสียๆ หายๆ
ยิ่งรู้ว่าผมไม่ชอบ พวกมันก็ยิ่งทำ
ผมแอดเฟซบุ๊กไปหาพวกมันทุกคนแถมยังไล่ด่าทีละคน นอกจากนี้ผมยังต้องคอยแสดงความเป็นเจ้าของกล้าหาญ (ทั้งๆ ที่ตอนนั้นมันก็ยังเล่นตัวอยู่) ด้วยการอัพรูปแบบเอ็กซ์คลูซีฟ เป็นรูปที่ผมไปกินไอติมกับกล้าสองคน รูปแอบถ่ายข้างหลังกล้าที่เดินนำผมในห้าง รูปที่ผมช่วยกล่าถือของ รูปที่กล้าอยู่หน้าบ้าน รูปที่ไม่มีใครเคยเห็นที่ไหนผมโพสต์ลงในนี้ทั้งนั้น
พอแกล้งผมไปได้สักพักพวกมันก็เริ่มเบื่อกับการแกล้ง แต่มาเบื่อกับการที่ผมโพสต์รูปกล้าแทน
กลายเป็นว่าพวกมันอิจฉาตาร้อนที่ผมกับกล้าดูหวานกันซะทั้งๆ ที่ยังไม่ได้คบกัน หลังๆ พวกแม่งก็เริ่มให้กำลังใจผมให้ผมจีบคนนี้ติดไวๆ เพราะเห็นผมโพสต์รูปกล้าในเฟซบุ๊กที่มีแต่เพื่อนหลายสิบรูปแล้ว แต่ทำไมสถานะผมก็ยังไม่คืบหน้าสักที
เฟซบุ๊กลับนี้จึงกลายเป็นที่ระบาย ปรึกษา วางแผน และก็สอบถามความเป็นไปของกล้าไปในที่สุด
นี่แหละครับคือเหตุผลที่ว่ากล้าเห็นเฟซบุ๊กลับของผมอันนี้ไม่ได้
เพราะทุกอย่างในนี้คือเรื่องของกล้าล้วนๆ ผมชินกับการใช้เฟซบุ๊กนี้ตั้งแต่มัธยมจนถึงปัจจุบัน เพื่อนในเฟซบุ๊กอันนี้ของผมมีสองร้อยห้าสิบนิดๆ แม้จะเป็นตัวเลขนิดเดียวแต่ก็ล้วนแล้วแต่มีคุณภาพ ส่วนใหญ่จะมีแต่คนที่ผมไว้ใจและก็รู้จักกล้าทั้งนั้น แรกๆ ก็มีแต่เพื่อนโรงเรียนเก่ากับโรงเรียนใหม่ หลังๆ มีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทกัน ทุกคนรู้ว่าผมชอบกล้ามากผ่านสเตตัสและอะไรหลายๆ อย่างที่ผมอัพลงเฟซบุ๊กอันนี้
มันกลายเป็นโซเชียลเน็ตเวิร์กลับที่บันทึกความรู้สึกผมทุกอย่างระหว่างที่ผมชอบกล้า
ตอนที่ผมโดนกล้าปฏิเสธ คนในเฟซบุ๊กนี้ก็ช่วยกันปลอบประโลมผม ปล่อยให้ผมโพสต์เพลงบ้าๆ บอๆ นับร้อยหรือไม่ก็ดูผมทำนั่นทำนี่ไร้สาระ ไม่มีมาว่าอะไรสักคำ ทุกคนช่วยผมเก็บเป็นความลับ ไม่มีการแคปออกไปเผยแพร่ อีกทั้งยังให้กำลังใจ ขอให้ผมผ่านมันไปได้ด้วยดีอีกต่างหาก
สิ่งที่ผมแสดงออกให้คนเหล่านี้เห็นแสดงออกถึงความจริงใจอย่างเต็มเปี่ยม ถ้าผมไม่ชอบกล้ามากจริงๆ ผมคงไม่เปิดเผยความรู้สึกของตัวเองอีกทั้งยังทำตัวหวงจนออกนอกหน้าอย่างไม่รู้สึกเหนื่อยแบบนี้
ทุกคนรู้...ทุกคนเข้าใจกันหมด
ณ ช่วงเวลานั้นนั่นเองที่ผมขอให้ทุกคนช่วย...ช่วยให้กล้าเลิกรับรู้ความเป็นไปของผมซะ เพราะจู่ๆ ผมก็เริ่มมีแผนอยู่ในหัว
กล้าแม่งมีใจให้ผม แต่กลับเลือกปฏิเสธตอนที่ผมไปขอคบ บอกปัดอย่างหัวชนฝาอีกทั้งยังใช้คำที่แทงใจผมซะจนผมยอมแพ้ ตื๊อเท่าไหร่ก็ไม่สนใจ ตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะขอเทผมอย่างเดียว ถึงจะเป็นอย่างนั้นเซนส์ผมก็บอกว่ากล้าแม่งมีอะไรบางอย่างที่ปิดบังผมอยู่
ผมให้เวลาตัวเองเศร้าสุดๆ อยู่นานหลายเดือน แล้วกลับมามีสติใหม่อีกครั้งด้วยการบอกผองเพื่อนในเฟซบุ๊กให้ช่วยกันปิดเรื่องของผมเอาไว้ ถ่ายรูปติดผมก็อย่าแท็ก ไอ้พวกเพื่อนสนิทของผมอย่างทิมกับนุกนี่ผมก็บังคับให้บล็อกทุกอย่างของกล้าเพื่อไม่ให้กล้ามันมาส่อง
มันชอบผม มันจะต้องคิดถึงผมหากผมหายไป...ตอนนั้นผมคิดแค่นั้นจริงๆ
คนเราเวลามีความรักก็ขาดสติกันทั้งนั้น
แล้วผมก็ดันเป็นคนที่มีความรักให้กับใครบางคน...มากจนเกินไป
Naaytan Aroonkittiniwat
แค่คิดที่จะลืมยังทำไม่ไหว จะหยุดรักเธอได้อย่างไร ตอบไม่ได้เลย*
( * เพลง ไม่รู้ทำไม – Zeal ) เพื่อนคนที่สี่ : Cheer up for you man (56 Likes)
เพื่อนคนที่หนึ่ง : สู้ๆ (19 Likes)
รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : Don’t give up (7 Likes)
รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : ผมว่าพี่กล้าเองก็หนักนะครับ วันนี้แทบเดินตกคลอง ผมเดินตามพี่เขาอยู่เมื่อตอนกลางวัน (74 Likes) Naaytan Aroonkittiniwat
กูอยากตื่นขึ้นมาแล้วหายเจ็บเลย ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยย
Tim Gy : มึงไม่ใช่ยอดมนุษย์ (3 Likes)
เพื่อนคนที่สอง : Come on man
เพื่อนคนที่สาม : Just live and move on
Nooknick Pyj : กลับมาเป็นคนเดิมได้แล้วสัด กูเป็นห่วง (12 Likes) Naaytan Aroonkittiniwat
วันนี้มีใครเห็นกล้าบ้าง
รุ่นน้องคนที่สอง : น่าจะไปดื่มมั้งพี่
รุ่นพี่คนที่สอง : ร้านบนดาดฟ้าอ่ะ
Naaytan Aroonkittiniwat : ฝากดูได้มั้ยครับ อย่าให้ใกล้ใครคนไหน (10 Likes)
รุ่นพี่คนที่สอง : ค่าฝากห้าร้อย (4 Likes)
Naaytan Aroonkittiniwat : ผมให้ห้าพัน (18 Likes)
รุ่นพี่คนที่สอง : เหยดเป็ด กูล้อเล่น! Naaytan Aroonkittiniwat
ขอหายไปสักพัก
เพื่อนคนที่ห้า : กลับมาต้องเข้มแข็งนะไอ้สัด อย่ามาอ่อน (9 Likes)
Tim Gy : เที่ยวประเทศไหนดี?
Nooknick Pyj : ไปด้วยดิ
เพื่อนคนที่สี่ : บังเอิญเจอกล้าที่สยาม เดินคนเดียวด้วย
Naaytan Aroonkittiniwat : คนเดียวแน่นะ?
เพื่อนคนที่สี่ : เออสิวะ
เพื่อนคนที่สี่ : สีหน้าดูไม่ดีเลย
Naaytan Aroonkittiniwat : Are you sure?
เพื่อนคนที่สี่ : Definitely. Naaytan Aroonkittiniwat
เศรษฐศาสตร์ มอ S
รุ่นน้องคนที่สอง : ตามไปสิจ๊ะรออะไร
รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : ยินดีกับพี่กล้าด้วยครับผม...แต่ผมจะมาเมนต์อะไรในนี้หว่า
รุ่นพี่คนที่สอง : มันโกงความตายสัดๆ ชื่อเหี้ยกล้าแม่งเกือบหลุดอันดับอ่ะ 5555 โว้ย โชคดีที่มันติด
Tim Gy : @Nooknick Pyj มึงกับกูซวยแน่เลย...
Nooknick Pyj : @Tim Gy เราไม่น่าจะหนีพ้นมอ S ใช่มั้ย
Naaytan Aroonkittiniwat
กูมีแผน แผนที่จะทำให้กล้าคิดถึงกูแล้วก็รู้ใจตัวเอง แต่พวกมึงต้องช่วยกูนะ
Tim Gy : ตอนโพสต์นี่มีสติเต็มร้อยช้ะ? (32 Likes)
Nooknick Pyj : ได้กลิ่นทะแม่งๆ อ่ะ (5 Likes)
เพื่อนคนที่สี่ : ทิม นุก มันยังโอเคอยู่ใช่ป่ะวะ (16 Likes) Naaytan Aroonkittiniwat
ถ้ากล้าถามว่ากูเป็นไงให้บอกว่าไม่รู้
ถ้ามันอยากส่องก็อย่าให้มันเห็น
ใครเป็นเพื่อนสนิทกู...บล็อกมันเลย กูขอ
Tim Gy : เหนื่อยมั้ยวะ ทำไมต้องทำอะไรซับซ้อน (18 Likes)
เพื่อนคนที่สอง : แผนเหี้ยไรของมึง (3 Likes)
เพื่อนคนที่สาม : Are you crazy?
รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : โดนไปหนึ่งดอกวันนี้ พี่กล้ามาถามว่าพี่ท่านเป็นไง แต่ผมตอบว่าไม่รู้
เพื่อนคนที่สี่ : I don’t like your plan.
Naaypon Aroonkiitiniwat : นี่กูมีพี่ปัญญาอ่อน? (47 Likes)
Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaypon Aroonkiitiniwat กูรับแอดแล้วก็อย่าพูดมาก หุบปากไป
Naaypon Aroonkiitiniwat : ยังรักอยู่ก็ไปง้อดิ ทำไมต้องทำอะไรให้มันยุ่งยาก (25 Likes)
Naaytan Aroonkittiniwat : กูรักมันอยู่แล้วมันรักกูมั้ยล่ะ กูจะไปรู้เหรอ
Nooknick Pyj : พี่น้องคู่นี้ใจเย็นๆ นะครับ
Naaytan Aroonkittiniwat
คิดว่าได้ผลป่ะ?
รุ่นพี่คนที่สอง : กูไม่แน่ใจ
รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : พี่กล้าก็เศร้าอยู่แล้วป่ะวะ (4 Likes)
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : จะทำงี้สองปีแล้วกลับไปหาพี่เขาใหม่จริงดิ (4 Likes)
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สอง : มึงอ่ะจะไหวเหรอท่าน (4 Likes)
Naaytan Aroonkittiniwat : ไหวดิ
Naaytan Aroonkittiniwat : มันไม่เห็นกู แต่กูเห็นมันตลอด
Naaypon Aroonkittiniwat : ที่แท้ก็เป็นวิถีของคนป๊อด ไม่กล้าไปตื๊อไปง้อ (22 Likes)
Naaypon Aroonkittiniwat : กลัวเขาจะไม่รัก กลัวเขาไม่ได้เหมือนที่ตัวเองคิดแต่แรก (18 Likes)
Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaypon Aroonkittiniwat แก่แดดสัด
Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaypon Aroonkittiniwat ไปรับนายกองหรือยังมึงอ่ะ
Naaypon Aroonkittiniwat : คนที่เพิ่งขับรถเป็นก็ไปรับสิวะ! Naaytan Aroonkittiniwat
คิดถึง
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : โดนถามเรื่องมึงจากพี่กล้าครั้งที่ล้าน (8 Likes)
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สอง : มึงใจแข็งเอาโล่เหรอ สงสารพี่กล้า (17 Likes)
เพื่อนคนที่สี่ : คิดถึงหรือเงี่** ?
Naaytan Aroonkittiniwat
คนที่เจ็บกว่า
Tim Gy : อยากเข้ามอ S ก็มาติวบ้างสิวะสัด กูกับนุกเหงามากเลยนะไอ้เหี้ย
Nooknick Pyj : หลายเดือนแล้ว เลิกตรอมใจได้แล้ว (13 Likes)
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สอง : สงสารพี่กล้าว่ะ ป.ล.กูโดนถามอีกแล้ว ไอ้เหี้ยยยย เลิกให้กูโกหกสักที (5 Likes)
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : พี่เขาทำมึงเจ็บอ่ะกูเข้าใจนะเว้ย แต่มึงจะตัดเขาทิ้งไปดื้อๆ อย่างงี้เลยเหรอวะ (5 Likes)
Naaypon Aroonkittiniwat : เลิกเพ้อแล้วไปรับนายน้อยด้วย ไอ้พี่เวร Naaytan Aroonkittiniwat
ไม่มีพวกมึง กูคงแย่ ขอบคุณนะ
ปล. ติดนิเทศฯ มอ S
เพื่อนคนที่สี่ : ความเงี่**ชนะทุกสิ่ง
เพื่อนคนที่สาม : Congrats!
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : ไปเอาพี่เขากลับคืนมาให้ได้ เพราะกูจะไม่โกหกให้มึงอีกแล้ว ไอ้เหี้ย!
Tim Gy : กูโดนแม่ด่าเรื่องที่ไปเรียนที่เดียวกับมึงนี่ มึงจะรับผิดชอบยังไง
Nooknick Pyj : กูก็เช่นกัน...
รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : ชีวิตมันสั้นนะเว้ย ถ้ารักก็ไปบอกว่ารัก อย่ามาเล่นแง่ เท่าที่กูดู เหี้ยกล้าเองก็คงชอบมึงมากเหมือนกัน ไม่งั้นป่านนี้มันมีแฟนไปแล้ว (56 Likes)
รุ่นพี่คนที่สอง : ถ้ากลับไปคุยกับกล้าแล้วมันเวิร์ก กูแนะนำให้มึงยกเลิกแผนการทั้งหมดซะ (37 Likes)
Naaypon Aroonkittiniwat : ใครคิดว่าที่ผ่านมาพี่ผมแก้ปัญหาแบบปัญญาอ่อนบ้างครับ (84 Likes) Naaytan Aroonkittiniwat
เจอกล้าแล้ว
โอยยยยยยยย กูร้ายกับกล้ามากเลยว่ะ
เพื่อนคนที่สี่ : ไอ้เหี้ย ทำพี่กล้ากู You’re gonna die!
Naaypon Aroonkittiniwat : โง่ (8 Likes)
Naaytaan Aroonkittiniwat : @Naaypon Aroonkittiniwat กูจะฟ้องคุณแม่ว่ามึงโดดเรียน
Naaypon Aroonkittiniwat : นายน้อยไม่สบายเว้ย กูเลยต้องดูแล
Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaypon Aroonkittiniwat เหรอออออออออ
รุ่นพี่คนที่สอง : กูให้ไม่เกินสามวัน
รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : ดูทรงแล้วแผนสองปีของมันคือพังภายในไม่กี่วันชัวร์ๆ (92 Likes) Naaytan Aroonkittiniwat
พัง...จบกัน
ป.ล. ชื่อ RoV กล้าคือ ‘รักท่าน’
ป.ล.2 กูบอกเฉยๆ คนที่เล่นพวกมึงก็ไม่ต้องไปชวนกล้าเล่น!
เพื่อนคนที่หนึ่ง : 5555555555555555555555555555555
เพื่อนคนที่สาม : 555555555555555 ไอ้กากกกกกกกกกก
Tim Gy : ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : กูว่าแล้วววววววววววววว
เพื่อนคนที่สี่ : You’re such an idiot!!!!!!!! LOL
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : เหมือนเอาเวลาสองปีมาเททิ้ง 55555555555555 (38 Likes)
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สอง : #เอาหกร้อยกว่าวันคืนมา (14 Likes)
รุ่นพี่คนที่สอง : ไม่แน่นะ กูว่าเวิร์ก
รุ่นพี่คนที่สอง : ตอนที่มึงหายไป...กล้ามันก็ได้ทบทวนตัวเองด้วย (4 Likes)
รุ่นพี่คนที่สอง : ตอนก่อนเลิกคุยกันพวกมึงทะเลาะกันหนักนี่หว่า
รุ่นพี่คนที่สอง : แต่กูก็ขำ 55555555555555555555555555555555555
เพื่อนคนที่ห้า : ท่านคนหวงกล้าคนเดิมอิสคัมแบ็คคคคคคค
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สาม : ไอ้ฉิบหาย ลุ้นโคตรเหนื่อย ชีวิตพวกกูมาถึงจุดที่ต้องมาลุ้นกับอะไรแบบนี้ได้ยังไง ปล. ถ้าแต่งงานกันพวกกูจะไม่ใส่ซอง (95 Likes) Naaytan Aroonkittiniwat
โพสต์รูป ‘กล้าที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามในร้านอาหาร’ “นายท่าน”
“หืม”
“ตกลงมึงมีเฟซบุ๊กป่ะ”
“ไม่มีเลย!”
“ถามเรื่องนี้ทีไรเสียงดังตลอด”
“จริงๆ ก็มี...แต่บอกมึงไม่ได้อ่ะ”
“กูรู้ว่ามึงมี เพราะกูเคยเสิร์ชเจอ แล้วมึงก็บล็อกกูไป”
“ให้กูบล็อกเถอะ”
“แม้กระทั่งตอนนี้เหรอ”
“เออ”
“ทำไมอ่ะ”
“เอาไว้เดี๋ยวอธิบายให้ฟังทีหลัง”
“อะไรวะ”
“เอาน่า”
“มีผู้หญิงเยอะเหมือนในไอจีเหรอ”
“บ้า คิดได้ไง”
“...”
“แทบไม่มีผู้หญิงเลย”
“แล้วจะปิดกูทำไม”
“ปิดนั่นแหละดีแล้ว”
“ไม่เข้าใจว่ะ”
“เดี๋ยวก็จะเข้าใจเอง”
“...”
“นะ ขอร้อง”
“...”
“นะครับ”
“ก็ได้”
“...”
“เพราะมึงอ้อนหรอกนะ”
“ดีมาก”
เพื่อนคนที่สาม : เหยดดดดดดดดดดดดดดดดด
เพื่อนคนที่สอง : เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
Tim Gy : พี่กล้าน่าร้ากกกกกกกกกกกก
รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : เหยดดดดดดดดดดด เรียลไทม์ไปอีกกกก
เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สาม : #พวกกูไม่ใส่ซองงานแต่ง
รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : ขาวจุง
Naaytan Aroonkittiniwat : @รุ่นน้องคนที่หนึ่ง ขาวแม่มึงดิ
รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : หวงตามเคย
เพื่อนคนที่สี่ : ถ้าอยากเห็นมันหัวร้อนเล่นๆ ก็เมนต์แนวๆ แทะโลมกล้าอ่ะ รับรองสนุก หึหึ
Naaytan Aroonkittiniwat : @เพื่อนคนที่สี่ F*** you
Nooknick Pyj : กำลังใจดีขนาดนี้ พรุ่งนี้คงประกวดได้ที่หนึ่ง
รุ่นพี่คนที่สอง : ถ้ามึงไม่ได้ตำแหน่ง มึงไม่ใช่น้องกู
รุ่นน้องคนที่สอง : ทำไมพี่กล้าน่ามองขึ้นวะ แบบนี้อยากมองทุกวันเลยยยย
Naaytan Aroonkittiniwat : @รุ่นน้องคนที่สอง กู ไม่ ให้ มอง
Naaypon Aroonkittiniwat : พรุ่งนี้คุณแม่กับพี่ฝันไปดูนะเว้ย (8 Likes)
Naaypon Aroonkittiniwat : แต่กูไม่ไป
Naaypon Aroonkittiniwat : อย่าให้มึงกับพี่กล้ามีปัญหากันเพราะเรื่องนี้ล่ะ
Naaypon Aroonkittiniwat : กูขี้เกียจดูมึงเพ้อว่ะ
เพื่อนคนที่สี่ : ฉิบ
เพื่อนคนที่สาม : หาย
เพื่อนคนที่สอง : แล้ว
TBC*ง่อวววว
อยากได้เฟซนายท่าน
คงมีอะไรฟินๆ ให้ส่องเยอะเลยยยย 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
