เรื่องสั้น
เมื่อผมถูกบังคับให้เป็นแอดมินเพจ
ตอนที่ 1
[/size]
ชีวิตของผมวันๆหนึ่งผ่านไป ก็แค่ไปเรียน กินข้าว กลับห้อง เล่นเฟซ ปั่นวิวนักร้องวงโปรด วันๆก็มีแค่นี้ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเลย จนกระทั่ง......
นา อือ รือรอง อือ รือรอง อือ รือรอง เด
นา อือ รือรอง อือ รือรอง อือ รือรอง เด
นา อือ รือรอง อือ รือรอง อือ รือรอง เด
นอ มุลลอ ซอจี อานือ มยอน ทา ชยอโด โมลลา
..
ใส่หูฟังเปิดเสียงให้ดังแล้วดิ้นแด่วๆบนเตียงคนเดียว โอ๊ย!!! แค่นี้ก็ฟินแล้วครับ
ตื้อดึง ตื้อดึง !!
สัด !!!
ฟังเพลงจบพอดี แล้วแม่งมีคนทักเฟซพอดีเป๊ะ!!! ไอ้ห่าหูกูแทบพัง รีบเปิดแท็บเฟซบุ๊กที่ผมเปิดค้างไว้ทันที
ว่าแต่มันเป็นใครว่ะ รู้จักก็ไม่ เป็นเพื่อนก็ไม่ใช่ แล้วมาทักกูเพื่อ
ABCD: ดีมึง
ABCD: กูเฟรม
ABCD: มึงชื่อไร
ABCD : อ่านแล้วทำไมไม่ตอบว่ะ
ไอ้สัดกูกำลังจะพิมพ์ตอบมึงเนี่ย
Fin Fin : เออ ดี
ABCD : มึงชื่อไร
Fin Fin: กูฟิน
Fin Fin : มึงเป็นใคร รู้จักกูเหรอ ถึงได้ทัก
ABCD : ถ้ากูรู้จักมึง กูจะถามชื่อมึงเหรอ อย่าถามโง่ๆดิ
ไอ้ควายยย มันด่าผมว่าโง่อ่ะ
Fin Fin : oIo
ชูนิ้วกลางแม่ง
ABCD : กูมีเรื่องจะให้มึงช่วย
Fin Fin : กูไม่ช่วยคนไม่รู้จัก แล้วอีกอย่าง มึง ด่า กู
มึงเป็นใคร รู้จักก็ไม่ กูไม่ช่วยมึงหรอก
ABCD : โอ๋เอ๋ เด็กน้อยจังน่ะมึง ว่าแค่นี้น้อยใจแล้วเหรอ
น้อยใจพ่องงงมึงเหอะ เดือดครับเดือดด มันเป็นใครว่ะ ขอส่องเฟสมันแปป
ไอ้เหี้ยยยยย !!! มันเป็นคนหรือเปล่าว่ะ ทำไมมีแต่รูป ต้นไม้ ก้อนหิน ท้องฟ้า
หลังคาบ้าน ไม่มีรูปคนเลยสักรูป และดูๆ เพื่อนมันก็ไม่มีซักคน
ABCD: อ้าวหาย
ABCD : เฮ๊ยยย!!! ยังอยู่ป่ะว่ะ
ABCD: ยู้หู้
ABCD: เฮ๊ย!!! อย่าเงียบเด้
ไอ้บ้านี่มันรัวส่งข้อความเข้ามา โอ๊ยยยย อะไรนักหนาห๊า
Fin Fin : เชี่ยไรว่ะ
ABCD : กูมีเรื่องให้มึงช่วย
Fin Fin : กู ไม่ ช่วย
ABCD : มึงต้องช่วยเพราะกูบังคับ
Fin Fin : มึงเป็นใคร
ABCD : กูบอกแล้วว่ากูชื่อ เฟรม
ABCD: อย่าบอกน่ะว่ามึงอ่านไม่ออก
Fin Fin: เหี้ย!!!
กวนตีนฉิบหายเลยไอ้นี่
ABCD: มึงชอบเหรอ
โอ๊ยยยย ผมควรจะทำยังไงดีกับมัน
ABCD : เข้าเรื่องเลยดีกว่า
ABCD: กูอยากให้มึงเป็นแอดมินเพจกู
ผมกำลังจะพิมพ์ปฏิเสธมันไป แต่มันก็พิมพ์ส่งก่อน ไอ้สัดเฟรมนี่มันพิมพ์ไวฉิบหาย
ABCD : เอ๊ย!!! ผิดๆ กูไม่ได้แค่อยากให้เป็น แต่กูบังคับมึงให้เป็น
วอทเดอะฟัค อะไรของมันว่ะ
Fin Fin : มึงบ้าป่ะ กูไม่เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ
ABCD : มึงจะเป็นไม่เป็น
ไอ้เชี่ยเฟรม นี่คือวิธีการขอความช่วยเหลือของมึงหรือห๊ะ!!!
Fin Fin : ไม่เป็นโว๊ยยย เลิกส่งข้อความมาได้แล้ว รำคาญญญญ
ABCD: มึงคิดดีๆน่ะ
ABCD : กูมีคลิปหลุดของมึงด้วย
คลิปหลุดอะไรว่ะ
Fin Fin : มึงอย่ามามั่ว
ABCD: มึงไม่เชื่อกูเหรอ
Fin Fin : เออ ใครเชื่อมึงก็ควายแล้ว
ABCD : ก็แล้วแต่น่ะ แต่กูมีจริงๆ
ABCD : ถ้ามึงไม่ช่วยกู มึงเตรียมตัวดังได้แล้ว ไอ้ฟิน
เหี้ยแล้วไง ไอ้เชี่ยฟรมมันต้องเป็นโรคจิตแน่ๆเลย
Fin Fin : ไอ้โรคจิต
ABCD :ตกลงมึงจะช่วยกูมั๊ย
Fin Fin : ไม่
ABCD: ดี อีกครึ่งชั่วโมง มึงเตรียมตัวดังได้เลย
อะ ไอ้เหี้ย นี่อย่าบอกน่ะว่ามันมีคลิปอะไรนั่นจริงๆ คลิปอะไรว่ะ กูไม่เคยไปอะไรกับใครเลยน่ะเว่ย
จะมีก็แต่โลกสวยด้วยมือเรา แล้วมันพูดจริงหรือแค่ขู่ว่ะ เอาไงดี เอาไงดี ไอ้สัด
แม่งกูไม่เคยร้อนรนอะไรขนาดนี้เลยน่ะเว่ย ไอ้เหี้ยเฟรม ไอ้โรคจิต
ABCD: ชัดแบบระดับ HD เลยละ
Fin Fin : ไหนมึงบอกว่าไม่รูจักกูไง
ABCD : ใครบอก กูรู้จักมึง รู้จักดีเลยละ
ไอ้สัด เดี๋ยวผมขอแคปไอ้ที่มันบอกว่าไม่รู้จักผมแปป
Fin Fin: นี่ไง
/ถ้ากูรู้จักมึง กูจะถามชื่อมึงเหรอ อย่าถามโง่ๆดิ/ผมแคปอันที่มันบอกว่าไม่รู้จักผมให้มัน
ABCD : กูเคยบอกแบบนั้นด้วยเหรอว่ะ ไม่เห็นจะจำได้เลย
Fin Fin : ไอ้กวนตีน
ABCD: ตกลงเอาไง มึงจะช่วย ไม่ช่วย
Fin Fin : เออ
ABCD : อิอิ ดีมาก
ABCD : เพจกู อ่ะนี่มึงกดเข้าไปดูก่อนได้เลย
มันส่งลิ้งค์เพจๆหนึ่งมาให้ ผมก็รีบกดเข้าไปดู มันเป็นเพจเกี่ยวกับต้นไม้ครับ
เท่าที่ส่องดูส่วนใหญ่จะเป็นเพจที่ให้คำแนะนำเรื่องการดูแลต้นไม้นานาชนิด
ที่บอกว่านานาชนิดเนีย ผมเปล่าโม้น่ะ คือมันอย่างนั้นจริงๆครับคุณ
แฟนเพจมันก็มีคนมากดไลค์เยอะอยู่นะครับ เกือบๆเจ็ดหมื่นอ่ะ ก็ถือว่าเยอะน่ะสำหรับผม
สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือ ทำไมมันถึงเลือกให้คนอย่างผมดูแลเพจนี้ว่ะ
มันใช้อะไรคิด คิดวากูเป็นคนรักต้นไม้ขนาดนั้น
Fin Fin : เพจนี้นี่น่ะ ที่มึงจะให้กูเป็นแอดมิน
ABCD : เออดิ ทำไม
Fin Fin : มึงคิดว่ากูจะเป็นคนรักต้นไม้ขนาดนั้น
ABCD : ไม่รู้ดิ แต่กูว่ามันเหมาะกับหน้ามึงดี
Fin Fin : เหมาะเชี่ยไรของมึง
ABCD : เอ๊า ก็เหมาะที่จะอยู่ไม้ป่าเดียวกันไง
Fin Fin : ฟายยย มึงเป็นเกย์เหรอ
มันกำลังพิมพ์ตอบผมอยู่ครับ แต่ทำไมรอบนี้มันนานจังว่ะ
ABCD : มึงมาเจอกูดิ แล้วมึงจะรู้ว่ากูเป็นไม่เป็น
สาสสส ใครอยากจะไปเจอมึง ฝันไปเหอะ
Fin Fin : เหอะ ฝันไปเหอะ
ABCD : แล้วกูจะคอยดู
ABCD: ไปนอนได้แล้วมึง
ABCD: เป็นเด็กน้อยห้ามนอนดึกน่ะจ๊ะ
เด็กน้อยยย พ่องมึง ไอ้สัดเฟรม ไอ้เหี้ย
ABCD: อ้อ อย่าลืมฝันถึงเฟรมด้วยน่ะ เด็กน้อย บุ้ย
Fin Fin : ชิ่วๆๆ ไปเลยมึง
ใครอยากจะไปฝันถึงมันกัน หน้าตาก็ไม่รู้เป็นยังไง กูยังไม่อยากฝันร้ายเว๊ย
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปอย่างว่องไว อาทิตย์หน้าก็จะเริ่มสอบแล้ว สาสสสส หนังสือยังไม่ได้แตะเลยซักวิชา อยากจะต้มหนังสือกินแทนข้าวจริงๆเลย ขี้เกียจอ่านโว๊ยยยยย
ตื้อดึง ๆๆๆ แม่งใครดัดจริตส่งไลน์มาตอนนี้ว่ะ ไม่รู้หรือไงว่ากูกำลังเครียดอยู่
หมาก : สัดฟิน คืนนี้ไปอ่านหนังสือร้านนี้กัน
มันส่งโลเกชั่นร้านกาแฟอะไรซักอย่างมาให้
Fin_Few Fin : สัด ไกล กูขี้เกียจไป
หมาก : อิโถ่ว เดี๋ยวกูไปรับมึงก็ได้
Fin_Few Fin : เออๆ แบบนี้ค่อยน่าไปหน่อย
หมาก : อีกครึ่งชั่วโมงกูไปรับ
Fin_Few Fin : เค ตามนี้
“ ร้านนี้เนี่ยน่ะ” มองไปรอบๆก็มีแต่ต้นไม้ คือเอาจริงๆน่ะผมนึกว่าป่าอ่ะ ร้านกาแฟอะไรว่ะอย่างกับป่าอเมซอน
“ เออดิ กูเห็นเขารีวิวในเฟซเยอะ กูว่าโอเคดีน่ะเว่ย ว่าแต่มัยจะมีอนาคอนด้ามั๊ยว่ะ”
“ เหอะ ถ้ามีมันคงจะมาแดกมึงไปแล้ว เข้าไปในร้านเหอะ แม่งกูว่าคนเยอะแน่เลยอ่ะ” ก็ดูจากรถที่จอดหน้าร้านสิครับ มันจะเยอะไปไหน ร้านอื่นมีทำไมพวกมึงไม่ไปว่ะ มาร้านนี้เพื่อ? เออว่าแต่เขา ได้ข่าวว่ากูเองก็มา
เป็นอย่างที่คิดจริงๆครับ คนเยอะแน่นร้านเลยอ่ะ เปอร์เซ็นส่วนใหญ่แล้วจากที่ผมแสกนมาคร่าวๆนั้นเป็นผู้หญิงครับ ผู้ชายก็มีแต่ก็ไม่มากอ่ะ ว่าแต่คนแน่นร้านขนาดนี้แล้วกูจะไปนั่งทีไหนว่ะ
“ มึงคนแน่นร้านเลยอ่ะ มีโต๊ะว่างป่ะเนี่ย” ทั้งผมและไอ้หมากต่างก็พยายามหาโต๊ะเพื่อจะนั่งกันครับ แต่บอกเลยว่าไม่มีโต๊ะว่างซักตัว ให้ตายสิพับผ่า รู้งี้กูนอนอ่านหนังสืออยู่ในห้องตัวเองไม่สบายกว่าเหรอว่ะ
“ สวัสดีค่ะคุณลูกค้า เผอิญว่าโต๊ะชั้นล่างเต็มแล้วค่ะ เชิญขึ้นข้างบนได้เลยค่ะ ชั้นบนจะมีมุมสงบๆให้คุณลูกค้าสามารถนั่งอ่านหนังสือได้ด้วยค่ะ เชิญเลยค่ะ เดี๋ยวดิฉันนำไปเองค่ะ”
ทั้งผมและไอ้หมากก็ตามพนักงานร้านขึ้นไปข้างบน แม่เจ้าโว๊ยยยย คือข้างบนแตกต่างจากชั้นล่างมากครับ ชั้นล่างโดยรอบของร้านจะเต็มไปด้วยสีเขียวต้นไม้เล็กๆเยอะแยะไปหมด แต่ข้างบนมันให้อารมณ์แบบว่ากูมาห้องสมุดอ่ะ แต่เป็นห้องสมุดที่โคตรจะหรูเหี้ยๆ โดยเฉพาะไอ้ที่มันโตงเตงอยู่ด้านบนหัวผมอ่ะแม่งเอ๊ยยยย อย่างกับหยดน้ำฝนเลย ที่เด็ดไปกว่านั้นคือมันเคลื่อนไหวได้ไง หูยยยย ชักจะอยากรู้แล้วสิว่าใครเป็นเจ้าของร้านว่ะ แค่ร้านกาแฟจำเป็นต้องหรูขนาดนี้
“ เชิญเลือกมุมได้ตามสบายเลยค่ะ” ว่าเสร็จคุณเธอก็ปล่อยให้ผมและไอ้หมากเดินเลือกมุมเพื่อนั่ง คือชั้นบนมันจะมุมให้เราได้เลือกนั่งได้หลากหลาย มีทั้งนั่งบนโซฟายาวๆ มีมุมนั่งแบบเก้าอี้ มุมนั่งพื้นแบบญี่ปุ่น ผมเลยตัดสินใจเลือกมุมนั่งพื้นแทน เดี๋ยวพออ่านหนังสือไม่ไหวจะได้เลื้อยนอนได้
ครืด ครืด ครืด
ผมกำลังจะหย่อนก้นลงนั่งพอดิบพอดี ก็มีคนส่งข้อความผ่านแอพใดแอพหนึ่ง พอกดเข้าไป เหยดดดเข้ ไอ้โรคจิตเฟรมนั่นเองครับ
ABCD: ไมเพจกูเงียบจังว่ะ มึงไม่ได้อัพเดทอะไรเลยหรือไง
สาสสสสส จะให้กูอัพเดทเหี้ยอะไรล่ะ ทั้งอาทิตย์กูอยู่แต่กับหนังสือเนี่ย
Fin Fin : กูไม่ว่างจะอัพเดทเว๊ย อาทิตย์หน้ากูจะสอบ กูจะอ่านหนังสือ
ผมกดพิมพ์และส่งอย่างรวดเร็ว มันเองก็ส่งมาอย่างทันทีทันใด ไอ้เชี่ยนี่แม่งไวไปป่ะ
ABCD : คืนนี้มึงต้องโพสต์ต้นอะไรก็ได้ต้นหนึ่ง ถ้ามึงไม่โพสต์คลิปมึงหลุดแน่
จิ๊ มึงเข้าใจคำว่าไม่ว่างไหมห๊ะ กูกำลังจะสอบเว๊ยยย มึงจะมาบังคับให้กูโพสต์อะไรตอนนี้ว่ะ
“ ไอ้ฟินมึงนั่งดิ จะยืนเคารพธงชาติไง”
“ เออๆ ” ผมกระแทกตูดนั่งอย่างลืมตัว โชคดีน่ะที่มันมีหมอนมารองตูด ไม่งั้นตูดผมคงครากแน่ๆ
Fin Fin : ไอ้เหี้ยย กูบอกว่าไม่ว่างไง กูต้องอ่านหนังสือ
ABCD: มึงใช้เวลาโพสต์เป็นชั่วโมงๆเลยหรือไง
สัส กูไม่รู้ว่าจะโพสต์ต้นอะไรดีต่างหากเว่ย
Fin Fin : โพสต์ต้นอะไรก็ได้ใช่ป่ะ
ABCD : เออครับ แล้วแต่มึงเลยครับ
ดี แล้วแต่กูใช่ไหม ได้ เดี๋ยวกูจัดให้
“ เฮ๊ยๆๆ ไอ้ฟิน แล้วนั่นมึงจะไปไหน”
“ เออเดี๋ยวกูมา มึงสั่งให้กูด้วย” ว่าเสร็จผมก็เดินกึ่งวิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อถ่ายรูปต้นไม้อะไรก็ได้อย่างที่มันบอก
แชะ แชะ หึ เอาอันนี้แหละ
โพสต์ลงเลยซิครับ รออะไร
ตึ๊ง
>>>>>><<<<<<
ทูบีคอนทีนูวววว
หัวข้อ: เมื่อผมถูกบังคับให้เป็นแอดมินเพจ [27/09/60] (อ่าน 1915 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก