[OS] JEEB จีบได้มั้ย?
[/font][/size]
"หล่อเนอะ”
"อะไรนะ?”
“เปรม..”
วิน เด็กหนุ่มตัวผอม และสูงโปร่งในเครื่องแบบนักศึกษา ชื่อดังใจกลางกรุงเทพฯ ยักคิ้วใส่เอิร์น เพื่อนสาวคนสนิทของตัวเองที่กำลังทำหน้าชวนฝันเสียเหลือเกิน ก่อนจะหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว
เจ้าของผิวขาวสะอาดเหมือนเด็ก ดวงตากลมใสสีน้ำตาลอ่อน และจมูกที่โด่งเป็นสันนึกหน้าคนชื่อเปรมที่เพื่อนพูดถึง นักศึกษาหนุ่มในรุ่นเดียวกัน ที่โด่งดังไปทั้งมหาวิทยาลัยเพราะความหล่อ รวย เท่ สมาร์ท แถมยังใจดีอย่างกับเทพบุตร เขาก็เคยเห็นอยู่บ้าง ก็หล่อจริง ๆ นั่นแหละ แต่เรื่องอื่นเขาไม่ได้เคยสนใจ
"อะไรวะ? ฉันยังไม่ทันได้พูดไรเลย” ทางด้านเอิร์น พอเห็นเพื่อนหน้าหวานแอบขำก็ยู่หน้ามุ่ย และยกมือขึ้นหยิกต้นแขนคนข้าง ๆ อย่างหมั่นไส้
วินร้องโอ๊ยและบิดตัวหนีไปตามระเบียบ ก่อนจะกลับมายิ้มแป้น “ก็เปรมไง”
"ก็หล่ออ่ะ เค้าไม่หล่อรึไง?”
"ก็หล่ออ~~"
"แล้วมันตลกตรงไหนไม่ทราบ?"
"ตลกที่น้ำเสียงของแกอ่ะดิ"
"น้ำเสียงของฉันมันยังไงไม่ทราบ?"
เอิร์นเบะปากและทำแก้มป่องอย่างงอนๆ วินมองหน้ากลมๆของเพื่อนแล้วยิ่งหัวเราะหนักเข้าไปใหญ่
“ก็เสียงสองซะกระเทยกลัวเลยอ่ะ เนี่ย เปรมคะะ~ เปรมขาา"
คนตัวสูงทำน้ำเสียงหวานเรียกชื่อเปรมเลียนแบบเอิร์นอย่างหมั่นไส้ รอยยิ้มที่กินที่ไปกว่าครึ่งใบหน้าเล็ก ๆ ของเด็กหนุ่มทำให้เอิร์นอดหลุดเก๊ก และยิ้มตามไปอีกคนไม่ได้
"ทำไม? ฉันทำไม?"
เสียงทุ้มของเด็กหนุ่มอีกคนดังขึ้นจากข้างหลังเบาะบนรถบัสที่ทั้งสองนั่งกันอยู่ วินที่กำลังหัวเราะร่าถึงกับตัวแข็งทื่อไปซะอย่างงั้น
"ก...แกได้ยินเหมือนที่ฉันได้ยินป้ะวะ?”
"อ...เออ” เอิร์นกลืนน้ำลายอึกใหญ่และถอนหายใจดังเฮือก
"ไม่ได้หูฝาดกันหรอกครับ” เปรม หนุ่มนักศึกษาปีสองประจำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ชื่อดังของมหาวิทยาลัย หรือคนที่สองหนุ่มสาวพูดถึงอยู่หมาด ๆ ตอบกลับมาจากที่ ๆ เขานั่งอยู่ด้วยน้ำเสียงที่จะว่าเย็นชาก็ไม่ใช่ กวนส้นก็ไม่เชิง
วินถึงกับหันขวับจนคอบิดดังกร่อบ ริมฝีปากอิ่มบัดนี้อ้ากว้างจนแมลงแทบจะเข้าไปไข่
"ตกใจกันขนาดนั้นเลย?”
"เอ่อ...อ...เอ่อ นี่เอิร์น นี่เรื่องของแกนะ” วินโยนเรื่องใส่เพื่อนคนสวยที่นั่งอึ้งไม่แพ้กันอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะก้มหน้าทำเป็นเล่นมือถือไม่รู้เรื่อง เปรมกระพริบตาปริบๆ พลางมองคนข้างหน้าไม่วางตา
"คือ...ฉันแค่คิดว่านาย...หล่อดี เหอะๆๆ” หญิงสาวพูดเสียงแห้ง ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ กลบเกลื่อนความอายที่ตอนนี้ทำหน้าเธอแดงแจ๋ไปหมด
"อ่า...ขอบคุณนะ"
"เหอะ...ฮะๆ” เอิร์นพูดไม่ถูกเช่นเดิม เธอยิ้มเจื่อนทั้งที่แก้มยังชมพูผ่อง ก่อนจะรีบหันหน้ากลับมาทางเดิม มือบีบตักคนข้าง ๆ แน่น
"กะจะไม่ช่วยเพื่อนเลยใช่มั้ยฮะ?"
"อะไร๊ เรื่องของฉันหรอ?"
"ใช่ดิ ถ้าแกไม่ทำเสียงดี๊ด๊าก่อน เค้าก็ไม่รู้ตัวหรอก"
"เค้าคงรู้ตัวตั้งแต่แกเพ้อว่าเค้าหล่อละ” วินยักคิ้วกวนอารมณ์เพื่อนของตนก่อนจะหันกลับลงไปสนใจเกมบนโทรศัพท์ของตัวเองแทน สุดท้ายเอิร์นก็ยอมใจเย็นลงและนั่งพิงพนักเก้าอี้ของตัวเองหลังจากนั้นไม่นาน เพราะเปรมก็ดูไม่ได้สนใจอะไรทั้งสองคนมากเหมือนกัน
"แล้วนี่แกวาดแบบเสร็จยังวะ?"
"ฮะ?"
"แผนวงจรณ์ไฟฟ้าไง ของ'จารย์ ฟิลลิป"
วินรีบเงยหน้าขึ้นสบตาเอิร์นที่นั่งเก้าอี้ฝั่งติดทางเดินจนหน้าม้าสีน้ำตาลแดงสะบัดพริ้ว ก่อนจะเหลือบตามองขึ้นข้างบนอย่างใช้ความคิด
"อ่า...ส่งพรุ่งนี้นี่เนอะ"
"เออดิ"
"ช่างแม่ง โดด"
"ฮะ!?! นี่แกไม่กลัวเกรดออกมากากหรอวะ? นี่แกโดดไปกี่ครั้งแล้วได้นับมั่งป้ะ?"
"สี่เอ๊ง~ ละฉันเห็นกี่ครั้งเกรดฉันก็ยังติดท๊อปอยู่ดี"
เอิร์นเบะหน้าใส่คนตัวสูงอย่างหมั่นไส้ ก่อนวินจะหัวเราะออกมาในที่สุด
"เออนี่ ถึงป้ายบ้านแกละ ลง ๆ ไปได้แล้วไป” เด็กหนุ่มโบกมือไล่เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยมต้น เอิร์นที่เพิ่งจะรู้สึกตัวก็รีบคว้ากระเป๋า และวิ่งลงจากรถไปเร็วจนวินบอกลาไม่ทัน
"แหม่ ฟีลจะรีบไปก็รีบจริ๊งง” วินบ่นพึมพำพลางก้มลงมองทวิตเตอร์อีกครั้ง แต่เสียงของเบาะข้าง ๆ ที่มีคนทิ้งตัวนั่งลง กับสีขาวของชุดนักศึกษากลับทำให้เจ้าของดวงตากลม ๆ เงยหน้ากลับขึ้นมาอีกครั้ง
"นี่นาย.."
เปรมยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้และมองไปรอบๆ อย่างปกติ วินก็ได้แต่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น
"เรียนวิศวะหรอ?"
"อ..อือ"
"ไฟฟ้า?"
"ช...ใช่” กลุ่มผมสีน้ำตาลทองสะบัดไปมาพร้อมกับใบหน้าหวานที่ขยับพยักหน้าขึ้นลง เปรมที่หันมาจ้องหน้าวินแทนถนนเบื้องหน้ายิ้มกว้าง เผยให้เห็นเขี้ยวทั้งสองข้าง
"นายย้ายมาทำไมอ่ะ?"
"ก็...มานั่งกับนายไง"
"เห้ย เดี๋ยวๆ"
"หืม?"
วินเอนตัวหนีอีกผ่ายไปชิดกับกระจกรถ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าไม่กระพริบ
"เล่นไรเนี่ย?"
"เล่นไรอ่ะ?"
“นายคือเปรม...เปรม ปรเมศคนนั้นจริงดิ?”
"เออสิ จะให้เป็นใครล่ะ"
เจ้าของใบหน้าตี๋เหมือนดาราไต้หวัน และรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์หัวเราะร่วนจนต้องยกมือขึ้นปิดปาก ทำเอาวินยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่
"นายไม่รู้จักฉันนี่"
"ก็ไม่เชิง” เปรมยักคิ้วให้อีกคนสงสัยเล่น ส่วนคนตาหวานก็ยิ่งช็อคกว่าเดิม
"แล้วจะตกใจอีกนานมั้ยน่ะ?"
"ก็นายคือเปรม ปรเมศคนดังเชียวนะ..จะให้แบบ เห้ยยย!! เปรมมม แล้วกอดกันก็ไม่ใช่ป้ะ”
"แต่ก็ไม่ใช่ผีนะ กลัวซะเว่อร์เชียว ฮะๆๆ"
เปรมเผลอลูบหัววินด้วยความเคยชิน ก่อนคนตัวเล็กกว่าจะเบะปากเล็กๆ
“วินใช่ป่ะ?”
"ฮะ?"
"ชื่อนาย"
"อ้อ ใช่"
“ชื่อจริงอ่ะ?”
“ธวินท์” วินเผลอตอบทุกคำถามของเปรมไปอย่างว่าง่าย ถึงปากจะอยากว่าคนตรงหน้าว่าเสือก แต่อาจเพราะรังสีพ่อเทวดาที่แผ่ออกมาจากตัวอีกฝ่ายมันรุนแรงเหลือเกิน เขาเลยได้แค่นั่งหงอย
เปรมร้องอ้อ ยาวๆ ก่อนจะพยักหน้าอย่างพอใจ คนตัวสูงไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น และทิ้งตัวพิงลงบนเบาะของตนบ้าง
"ตะกี๊แฟนหรอ?”
"หา?"
"คนเมื่อกี๊ไง"
"อ่า..” วินกระพริบตาปริบๆ ยังคงไม่หายตกใจกับการปรากฏตัวของเดือนมหาลัยข้างกาย ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ "เหอะ ไม่เอาอ่ะ"
"โหย ใจร้าย"
"เอ๊า งั้นจะให้ตอบไงอ่ะ?” วินยันตัวขึ้นมานั่งจ้องตาเปรม คิ้วบางขมวดใส่เปรมเหมือนลูกแมวแยกเขี้ยว
"บอกแค่ใช่ ไม่ใช่ก็พอแล้ว เค้ามาได้ยินเข้าน้อยใจตาย” เปรมตอบพลางหัวเราะชอบใจ เจ้าตัวเล็กนี่รั่วจริงๆ
"ไม่ใช่อ่ะ"
"อ่า...โอเค"
"จะจีบอ่ะดิ?” วินดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที ลำตัวบอบบางอย่างกับผู้หญิงเอนมาพิงเปรมแทน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์คลี่เต็มแก้มยุ้ยๆ ของเจ้าตัวจนอีกคนยิ้มตามด้วยความเอ็นดู
"อืม จะจีบ"
"อั๊ยย่าาา ฉันเปิดทางให้เลย"
"จริงน่ะ?"
"เออดิ เอิร์นดีใจตายยย” วินยิ้มร่า ถึงจะเห็นด่ากันอยู่ทุกวันเขาก็รักเพื่อนคนนี้มากเหมือนกัน เปรมไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพยักหน้าสองสามครั้งและมองหน้าขาว ๆ กับแก้มใส ๆ ของคนข้างกายอยู่อย่างนั้น
"ดีๆ งั้นจะเริ่มจีบตั้งแต่วันนี้เลยนะ"
"ตามใจนายดิ” คนตัวเล็กกว่าคลี่ยิ้มกว้างพลางตีแขนเดือนมหาลัยแรงพอประมาณอย่างพอใจ
"เออ ฉันต้องลงละ มีอะไรให้ช่วยบอกด้วยละกัน"
"เอ้ย ไปด้วยๆ" ว่าแล้วเปรมก็เก็บของตัวเองพลางดึงแขนวินให้เดินตามกันลงมาจากรถ เจ้าตัวหลังจากโดนดึงก็อึ้งกินไปอีกครั้ง
"ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นตลอดเลยอ่ะ?” พอเท้าทั้งสองคู่จอดลงบนฟุตบาทได้อย่างสวัสดิภาพ เปรมก็หันหลังกลับมาชวนวินคุยอีกครั้ง วินเงยหน้ามองคนที่ตัวสูงจนเขายืนด้วยแล้วกลายเป็นตัวเล็กไปเลย และเลิกคิ้วอย่างกึ่งรำคาญ กึ่งงง
"ห..หา? หน้าอะไร?” ว่าพลางแปะมือทั้งสองลงบนแก้มของตน เปรมมองคนตรงหน้าและขำเสียงดังไม่อายคนที่เดินผ่านพวกเขาไปมา
"ก็หน้าแบบเนี้ย"คนตัวสูงว่าพลางจิ้มนิ้วชี้ลงบนจมูกมนเบาๆอย่างเอ็นดู วินเลิกคิ้วหนักกว่าเก่า ก่อนจะพยายามดึงสีหน้าให้กลับมาสุขุมอีกครั้ง
"บ้านอยู่แถวนี้หรอ? ทำไมลงป้ายเดียวกันเลย"
"ใช่ อพาร์ทเมนต์ K"
"เห้ย ก็ใกล้กันเลยดิ"
เปรมแค่ยกยิ้มมุมปากเป็นคำตอบ ก่อนจะเริ่มออกเดินเข้าไปในซอยกลับบ้านของตน ตามด้วยอีกฝ่ายที่วิ่งตามดุ๊กดิ๊กไปไม่ห่าง
"นี่แล้วคิดไงถึงอยากจีบเค้าขึ้นมาอ่ะ?"
"ก็...น่ารักดี"
"อย่างงั้นอ่ะนะเรียกน่ารัก?” ว่าที่วิศวะกรหนุ่มเบะหน้าอย่างโอเว่อร์ ร่างสูงเหลือบตาลงมองใบหน้าที่ใครบอกก็ไม่เชื่อว่า 19 ปีแล้ว และอมยิ้มอยู่คนเดียว
"ก็น่ารักจะตาย"
"คนเราก็ชอบของแปลกเนอะ"
"เห้ยย ไม่ชอบก็อย่าว่าดิ"
"น่ะ น่ะ"
"ถึงเค้าจะแปลกนิดนึงก็เหอะ...นั่นแหละทำให้เค้าน่ารัก"
ร่างบางอุทาน 'โฮะ!!' ดังลั่นซอย ก่อนจะยิ้มเล็กยิ้มใหญ่พลางพูดคำพูดของอีกคนซ้ำไปมา เปรมเริ่มเขินจนหน้าแดงก่ำพอวินพูดว่า น่ารัก เป็นครั้งที่สี่ จนเจ้าตัวต้องกระแอมเสียงดังแก้เขิน และวินก็ยอมเงียบในที่สุด
"นี่" คนตัวเล็กเปิดบทสนทนาขึ้นมาอีกครั้ง
"หืม?"
"ถามไรอย่างสิ"
"อ่าฮะ"
"ชอบเค้ามากเลยหรอ?"
"อ่า...ใช่ ชอบเค้ามากเลย” ดวงตาคมเหลือบมองสีหน้าสงสัยของคนข้าง ๆ เล็กน้อย
"ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันเนี่ยนะ?"
"ใครบอกเพิ่งเจอกันล่ะ"
"หาาา? ง้นก็รู้จักเค้ามาก่อนหน้านี้อีกหรอ?"
"ช่าย..” ร่างสูงพยักหน้าพลางดึงกระบอกใส่แบบที่ไหล่ขึ้นให้กระชับมือ วินอ้าปากกว้างพลางพึมพำคำไม่เป็นคำอยู่ในปาก ใบหน้าหวานส่องประกายความตื่นเต้นอย่างห้ามไม่อยู่
"เราเรียนโรงเรียนข้างกันสมัยมัธยมน่ะ เค้าเรียนโรงเรียนรัฐบาลตรงสองป้ายถัดไปนี่ใช่มั้ยล่ะ"
คนตัวสูงว่าพลางชี้นิ้วผ่านสี่แยกที่พวกเข้ากำลังเดินผ่านพอดี วินพยักหน้าตามช้าๆ เค้าเองก็เรียนที่เดียวกับเอิร์นมานี่นา
"ฉันเรียนอยู่โรงเรียนชายล้วนถัดไปโน่น"
ว่าแล้วก็ชี้เลยไปยังหลังคาตึกสีน้ำเงินที่อยู่ไกลโรงเรียนของวินไปหนึ่งช่วงตึก
"เห้ย จริงดิ? ทำไมไม่เคยเจอกันเลยอ่ะ?"
“เคยดิ เค้าแค่ไม่เคยสังเกตฉันต่างหาก เนี่ย มีครั้งนึงฉันเดินชนเค้าระหว่างทางกลับบ้าน เค้ายังไม่เงยหน้ามองฉันเลย มัวแต่อ่านการ์ตูน"
ได้ยินอย่างนั้นวินก็หลุดหัวเราะตาม ต้องเป็นช่วงที่เขาแนะนำ Full Metal Alchemist ให้คุณเพื่อนรักอ่านแน่ๆ ช่วงนั้นทั้งคู่ติดกันระงม
"หลังจากวันนั้นฉันก็คิดว่าเค้าน่ารักดี แล้ววันไหนที่เลิกเรียนแล้วไม่มีซ้อมบอล ฉันก็จะรีบมารอหน้าโรงเรียนเค้า เผื่อจะได้เห็นเค้าอีก"
"แล้วไงต่อๆ?"
"ก็ได้เจอไง"
"แล้ว..?"
"แล้วอะไรอ่ะ?” เปรมหัวเราะแห้งเพราะตัวเองก็ไปต่อไม่ถูก คำถามกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพ่อคนตัวเล็กต้อนเขาเสียจนมุม
"ก็เจอแล้วไม่เข้าไปจีบอ่ะ? มาจีบไรตอนนี้"
"ก็เพื่อนเค้าไง” เปรมตอบชัดถ้อยชัดคำอย่างไม่ต้องขอเวลาคิด พลางใช้ดวงตาคมกริบจ้องวินกลับบ้างอย่างไม่ยอมแพ้ ในที่สุดคนตัวเล็กก็ยอมถอยหลังไปก่อนพร้อมแก้มสีชมพูอ่อนๆลอยเด่นอยู่บนใบหน้าใส
"เพื่อนเพศตรงข้ามกัน ตัวติดกันมากกก แถมท่าทางสนิทกันสุดๆ ขนาดนั้น ใครเค้าจะไม่คิดอ่ะว่าเป็นแฟนกัน"
"อ่า.."
"เนี่ย ขนาดขึ้นมหาลัยแล้วนะ อุตส่าห์ได้กลับบ้านพร้อมกันแทบทุกวัน แต่เค้าก็เอาแต่ตัวติดกับเพื่อนอยู่นั่นแหละ จะให้เข้าไปหาได้ตอนไหนล่ะ แหม่"
"ขอโทษนะ..” วินหัวเราะแหะๆ พลางลูบหัวตัวเองไปมาอย่างเคยชิน รู้งี้น่าจะเปิดทางให้สะดวกสำหรับเปรมตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ปล่อยให้เอิร์นขึ้นคานมาได้ตั้งนาน
"ไม่เป็นไรหรอก ยังไงตอนนี้ก็รู้แล้วว่าโสด ใช่มะ?” ใบหน้าหล่อเหลายกยื้มกว้างพลางถามร่างเล็กข้างตัว วินพยักหน้ายืนยันอย่างหนักหน่วงจนกลุ่มผมนุ่มๆเริ่มฟูไปหมด
"นี่"
"ถามเยอะนะเราน่ะ" เปรมหัวเราะร่วนเมื่อวินหันขวับมาส่งสายตาขู่ที่ไม่ต่างกับแมวตัวเล็กๆเลยซักนิดใส่ตน
วินทำเป็นเบะปากบ่นเปรมงึมงำ ก่อนจะหันกลับมาทำหน้าเหวี่ยงเมื่ออีกฝ่ายหลุดหัวเราะ "ไม่ ก็นายคือเปรมเชียวนะ เดือนมหาลัยจะมาจีบเพื่อนฉัน ฉันก็ต้องอยากรู้ไว้เยอะๆดิ"
"อ่าา~"
"แล้วทำไมวันนี้นายถึงเกิดคิดจะจีบเค้าขึ้นมาล่ะ? ฉันเองก็ตัวติดกับเค้าทุกวัน"
"ก็…"
เปรมหยุดเดิน และยืนอยู่กับที่ สายตามองตางไปยังถนนข้างหน้า ก่อนจะยกยิ้มบางๆ และหันกลับมาสบตาอีกฝ่ายอีกครั้ง
"ก็เค้าชมว่าฉันหล่ออ่ะ"
วินถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่จนปล่อยเสียงหัวเราะของตนดังก้องไปทั่วซอย ร่างเล็กถึงต้องไปอาศัยเกาะต้นไม้ข้างทางในการยืนเลยทีเดียว
"แหม่ ขำใหญ่เชียวนะ"
"ขำดิ เรื่องแค่เนี้ยนะ?"
"เออซี่~ นายจะไปเข้าใจอะไร” เปรมทำหน้างอนใส่คนตัวเล็ก แต่มันกลับกลายเป็นรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าคมภายในเสี้ยววินาที "ฉันก็ชอบของฉันมานานแล้ว"
ร่างสูงเดินไปหาวินที่ยังเกาะต้นไม้ไม่ไปไหน ก่อนจะแกะแขนทั้งสองข้างออกให้เดินไปด้วยกัน
"ไปๆ กลับบ้านไปได้แล้ว"
"ฮะๆ คร้าบๆ เราคงต้องสนิทกันเข้าไว้เยอะๆ แล้วนะครับ คุณปรเมศ" ร่างเล็กพูดเสียงสูงพลางกระโดดไปมาอย่างเริงร่า วินก้มลงคุ้ยกระเป๋านักเรียนของตนซักพัก ก่อนจะเจอกุญแจบ้านที่ซ่อนอยู่ในหลืบซักหลืบหนึ่ง
“นี่วิน”
"อะไรหรอ?"
"สรุป...จีบได้นะ?"
"อ่าฮะ"
"โสดนะ?"
"เออ โสดสนิท"
คนตัวเล็กพยักหน้า ก่อนจะโบกมือบ๊ายบายอีกฝ่ายและวิ่งเข้าบ้านตัวเองไป
ปล่อยคุณปรเมศมองตามไปเงียบๆ
-----------
"ไปนะแม่"
"หยิบเงินไปแล้วใช่มั้ย?"
"ค้าบบบ บ๊ายบาย"
ชายหนุ่มเดินออกจากรั้วบ้านและหันไปล็อคมันอย่างที่ทำประจำทุกเช้า เอวบางที่เสื้อนักศึกษาสีขาวไม่ได้ทำให้ดูเหมือนเป็นร่างกายของผู้ชายมากขึ้นแต่อย่างใดขยับไปมาเมื่อเจ้าตัวเสียบกุญแจเข้าไปในช่องไม่ได้ซักที ก่อนจะเหยียดขึ้นตรงหลังจากวินล็อคประตูสำเร็จในที่สุด
"โย่ว"
"เฮ้ยยย!!!” ร่างบางตกใจอุทานจนพวงกุญแจในมือตกลงบนพื้น อีกฝ่ายหัวเราะร่า ก่อนจะก้มลงเก็บกุญแจขึ้นมายื่นให้เจ้าของ
“นี่!! ใช่เรื่องมั้ยเนี่ย” เปรมหัวเราะเอิ๊กเมื่อวินหันมาตะโกนใส่เขาอย่างที่คิดไว้ไม่ผิด
“นี่ ทำไมทุกครั้งที่นายเห็นฉันนายจะต้องทำหน้าอย่างงี้ด้วยเนี่ย?” คนตัวสูงเดินเข้ามายืนชิดกับวินก่อนจะโน้มตัวลงจนใบหน้าทั้งสองอยู่ห่างกันไปเพียงนิดเดียว
"ก็นาย...ว่าแต่มาทำอะไรเนี่ย?"
"ก็..มายืนรอนายไง"
"ฮะ?"
"อ้าว นายก็รู้แล้วไม่ใช่รึไง"
วินทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะร้องอ๋อยาวๆ
"ที่จะจีบเอิร์น? นี่จะจีบเอิร์นแล้วมาทำอะไรตรงนี้ ป่านนี้ยัยนั่นถึงคณะแล้วมั้ง เค้าชอบไปเร็วจะต-“
"นี่ฉันได้พูดรึยังว่าจะจีบเอิร์น?”
"ฮ..ฮะ?"
คนตัวเล็กที่อ้าปากค้างอยู่แล้วถึงกับชะงักยิ่งกว่าเดิม เมื่อเปรมยิงคำถามแปลกๆ แถมยังรอยยิ้มที่ทำเอาใจสั่นนั่นอีก
"หมายความว่าไง?”
"ก็ตั้งแต่คุยกันเมื่อวาน ฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าจะจีบเอิร์น”
"ก็นายบอกจะจีบ.."
"แต่คนที่จะจีบไม่ใช่เอิร์นนี่"
"เอ่อ.."
"คิดดีๆสิ” เปรมยิ้มหวานและกระเถิบเข้ามาใกล้คนตัวเล็กยิ่งกว่าเดิม ใบหน้าของวินตอนนี้ร้อนฉ่าไปหมด
"บ้านอยู่ใกล้กัน โรงเรียนอยู่ใกล้กัน แถมยังชอบอยู่กับเพื่อนต่างเพศตลอดเวลา.."
"..."
"ติดการ์ตูนจนไม่ยอมดูทางเวลาเดิน แถมเวลาฉันเดินกลับบ้านมาด้วย ยังไม่เคยรู้สึกตัวเลย"
"เอ่อ.."
ร่างบางห่อไหล่เล็กน้อย โดยที่ดวงตากลมโตก็ยังจ้องริมฝีปากคนตรงหน้าไม่ไปไหน
"ฉ..ฉัน?"
ร่างสูงวางมือข้างหนึ่งค้ำไว้กับรั้วหน้าบ้านของวิน เพื่อกันเจ้าของบ้านไว้ระหว่างระยะทางอันเล็กน้อยจากรั้วกับตัวเองอย่างไม่มีทางออก วินกระพริบตาถี่ และเงยขึ้นมองใบหน้าหล่อ ๆ ที่อยู่ห่างไปไม่กี่เซนติเมตร พลางกลืนน้ำลายอึกใหญ่
"ฉ..ฉ..ฉัน..หรอ?"
เปรมยิ้ม
และพยักหน้า.
THE END.[/color]
จบแล้ววววว เรื่องสั้นแบบป่วง ๆ 5555555
ตั้งใจให้น่ารักพอกรุ้มกริ่ม หวังว่าจะชอบกันนะคะ
อยากแค่เขียนซีนน่ารัก ๆ ออกมา เลยไม่ได้มี visual ที่ละเอียด
ชอบคู่ไหนก็คิดเป็นคนนั้นแล้วกันนะคะ 55555
คุณปรเมศนี่ก็ฟอร์มเยอะเหลือเกิน จะจีบเขาก็จีบสิโถ่
ยังไงก็ ถ้าอยากอ่านนิยายเรื่องอื่นของเรา ตามไปได้ตามลิ้งค์ข้างล่างเลยค่ะ
UNWIND |
ARABIKA รักนี้กลิ่นกาแฟ the series
หัวข้อ: [One Shot] JEEB จีบได้มั้ย? (อ่าน 4859 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก