หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[บุหรง]

ตอนที่ ๕

   น้ำหยดหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง เมื่อรู้สึกได้ถึงการสั่นสะเทือนจากระบบสั่น เมื่อมีสายเรียกเข้า
   “แม่โทรมา” น้ำหยดหันไปบอกหมูที่นั่งอยู่ข้างๆ หลังจากมองดูชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ กดปุ่มรับสายด้วยระบบแฮนด์ฟรี แล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ
   “ขณะนี้ น้ำหยดกำลังรับประทานอาหาร ไม่สะดวกในการรับสาย กรุณาฝากข้อความไว้หลังเสียงสัญญาณ”
   “ไม่ต้องเลยนะตาน้ำ” เสียงดังออกมาจากลำโพงของระบบแฮนด์ฟรี
   “แหม ... ก็น้ำทานข้าวอยู่นี่ครับแม่” พูดจบก็ตักข้าวคำเล็กๆเข้าปาก เคี้ยวตุ้ยๆ
   “กับสาวๆเหรอไง ถึงได้คุยกับแม่ไม่ได้น่ะ” เสียงพูดกลั้วหัวเราะ
   “หนุ่มตะหากล่ะแม่ แต่ถึงจะอยู่กับสาว ก็คุยกับแม่ได้ค๊าบบบบ” พูดแล้วก็ยิ้มจนตาหยี
   “ทันสมัยนะแก ควงหนุ่มด้วยกันเอง ว่าแต่หล่อรึเปล่าฮึ ไม่หล่อห้ามควงมาให้แม่เห็นนะ”
   “ก็หล่อนะแม่ แต่น้อยกว่าน้ำเยอะเลย น้ำน่ะหล่อที่สุดอยู่แล้ว ลูกแม่นี่นา” พูดแล้วก็หันไปยิ้มให้คนข้างๆ “แล้วแม่มีอะไรเหรอครับ” พูดจบก็ตักข้าวเข้าปากไปอีกคำ
   “ไม่มีอะไรแล้วโทรไม่ได้เหรอยะ” น้ำเสียงแสดงความหมั่นไส้อย่างปิดไม่มิด จนน้ำหยดทำหน้าแหย “หรือกลัวว่าหนุ่มของแกเค้าจะว่าเอา”
   “โห...แม่ เพื่อนน้ำเค้าไม่ว่าหรอก แต่น้ำกินข้าวอยู่ คุยไม่ถนัด” พูดไปก็เคี้ยวข้าวไปช้าๆ
   “แกก็หยุดกินก่อนสิ” เสียงตอบมาแฝงไว้ด้วยความเอ็นดู “แม่จะโทรมาถามว่า สะตุ้งสตางค์น่ะพอใช้มั๊ย ต้องซื้อของใช้อะไรเพิ่มอีกรึเปล่า แล้วเรื่องรถจักรยานน่ะว่ายังไง แล้วสัปดาห์หน้าจะกลับบ้านรึเปล่า แล้ว ...”
   “แม่ ... แม่ ทีละเรื่องดิ ถามเยอะขนาดนี้ น้ำตอบไม่ทันอะ” น้ำหยดหน้าเบ้โอดครวญผ่านสายโทรศัพท์

   หมูฟังคำโต้ตอบระหว่างแม่ลูกอยู่นาน รู้สึกเขินๆตอนได้ยินคำว่า ‘หนุ่มของแก’ ดังออกมา ฟังเพลินอยู่นาน จนต้องขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินคำพูดประโยคต่อมาของน้ำหยด

   “สุดหล่อ สุดที่รักของผมสบายดีรึเปล่าแม่ อาทิตย์นี้ไม่ได้กลับบ้านไปเจอหน้า คิดถึงจัง”
   “เดินมาอยู่ข้างๆแม่พอดี แกจะคุยด้วยมั๊ยล่ะ”
   “เอาดิ๊แม่ ขอคุยกับที่รักของผมหน่อย”
   รอยยิ้มสดชื่น จนหมูรู้สึกขวาง
   “ปีโป้เป็นไง นี่น้ำหยดเองน๊า คิดถึงปีโป้จังเลย” เสียงออดอ้อนจนหมูรู้สึกหมั่นไส้นิดๆ เงี่ยหูฟังก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาแต่อย่างใด
   “ปีโป้ งอนน้ำหยดเหรอ ไม่ได้เจอกันสัปดาห์เดียวเองนะ ปีโป้ลืมน้ำหยดแล้วเหรอ ปีโป้” น้ำหยดลากเสียงยาวเมื่อเรียกชื่ออีกฝ่าย
   “โฮ่งๆ ... โฮ่งๆ” เสียงดังตอบมา ทำเอาหมูหัวเราะพรืด
   “นั่นแน่ คิดถึงน้ำหยดเหมือนกันช่ายม๊า เดี๋ยววันศุกร์จะกลับไปหา รอหน่อยนะ สุดที่รักของน้ำหยด”
   หมูฟังแล้วก็อดขำไม่ได้ เสียงหัวเราะดังพอที่จะทำให้น้ำหยดหันมาแลบลิ้นใส่ แล้วกลับไปให้ความสนใจกับการสนทนาทางโทรศัพท์ ที่เปลี่ยนเป็นเสียงของแม่เขาต่อไปอีกพักใหญ่
   “งั้นสวัสดีครับแม่ ฝากบอกพ่อด้วยนะครับว่าน้ำหยดคิดถึง”

   กดปุ่มวางสายโทรศัพท์แล้ว ก็ตักข้าวเข้าปากไปอีกคำใหญ่ พลางหันไปมองหมูที่กินข้าวเสร็จไปสักพักแล้ว
   “หัวเราะไร”
   “ก็นึกว่าจะคุยกับแฟน เห็นเรียกชื่อซะสวีทเชียว ที่แท้ก็...”
   “หมา” น้ำหยดต่อให้ทันที แล้วหัวเราะคิกคัก
   “แล้วตกลงว่าน้ำมีแฟนรึยัง” หมูถามเบาๆ
   “ตอนนี้ไม่มีแล้ว” หยุดพูดเพียงแค่นั้น เพราะวูบหนึ่งคิดไปถึงชายลึกลับ ที่เข้ามาหาในยามค่ำคืน
   “ตอนนี้ไม่มี แปลว่าเคยมีอะดิ๊”
   “อื้อ” น้ำหยดเอาช้อนเขี่ยข้าวที่เหลืออยู่ในจาน พลางรู้สึกไม่อยากกินต่อ เมื่อนึกถึงคนที่เคยเป็น ‘แฟน’
   “ทำไมถึงเลิกกันล่ะ” หมูถามพลางขยับตัวเข้าไปใกล้
   น้ำหยดถอนหายใจยาว รวบช้อนส้อมทันที รู้สึกพูดไม่ออก
   “ก็ พอคบกันสักพัก รู้สึกว่าเข้ากันไม่ได้ ก็เลยเลิกกันไป เท่านั้นแหละ” น้ำหยดตอบเลี่ยงๆไป
   “งั้นเราถามอีกอย่างได้มะ”
   “ลองถามมาก่อน” น้ำหยดพูดเบาๆ เริ่มเอามือกอดอก หมูยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
   “แฟนเก่านายนี่ ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
   “กล้าถามเราก็กล้าตอบ” น้ำหยดเหยียดริมฝีปากยิ้มแปลกๆ “เราไม่ปิดบังหรอก แล้วเราก็ไม่อายด้วย ที่จะบอกว่า เรามีแฟนเป็นผู้ชาย” น้ำหยดตอบแล้วหันไปยิ้มให้หมู สายตาและรอยยิ้มของน้ำหยด ทำให้หมูคิดว่า เพื่อนใหม่คนนี้คงจะเก่งกล้าเอาเรื่องเลยทีเดียว
   “น้ำ ไหนๆก็ถามแล้ว เราถามอีกอย่างนะ”
   “เราตอบนายล่วงหน้าก่อนนายถามเลยก็ได้นะ” น้ำหยดมองหน้าหมูนิ่ง “ใช่ ... เราเป็นเกย์”

[christiyaturnm]

 

มันแน่วะเฮ้ย กล้าตอบดีใช้ได้ ไอ้น้ำหยด


ท่าทางบีโป้ จะเป็นลาบราดอว์  เดาเอานะครับ

[both^^]

หมูจีบแหงมเลย
 

[Tetjinen]

  ช่างตอบได้ชัดเจนดีจริงๆ  ว่าแต่หมูสงสัยทำไมเำหรอ หรือว่าจะจีบน้ำ  

[m_myca]

นายแน่มาก

 

[→Yakuza★]

น้ำหยดน่ารักมาก! ต้องอย่างงี้ซิ! 

เพิ่งเริ่มมาอ่านครับ ขอรายงานตัวเลยละกัน หุหุหุ

มาอัพบ่อยๆน่ะครับ 

[LiliLiN]

   น้ำหยดมั่นมาก  ยกตำแหน่งหนุ่มมั่นแห่งปีให้เลย

ว่าแต่พระเอกเป็นใครหว่า

[nana]

 o13ความมั่นใจเกิน100

[ken_krub]

เป็นกำล้งใจให้ครับ

[zandwizz]

  เหวอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ 

[maabbdo]

ใจกล้าดีแท้เนอะน้ำหยด

 

[Pztor]

 

[DeShiWa]

 

อ่าครับ แล้วแบบนี้หมูจะจีบว่างั้น

แล้วคนนั้นใครหนอที่มาตอนกลางคืนอ่า

 

[zeazaiz]

หลงรักน้ำหยดเข้าแล้วล่ะ

อิอิ

[THIP]

 

[patee]

บุรุษยามวิกาลเป็นใคร

[sakiko]

วาจาช่าง ฉะฉาน 

 

[น้ำค้าง]

น้ำหยดกล้าดีแท้ๆ ไม่ขี้อายเลยแฮะ

[บุหรง]

ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม และทุกกำลังใจที่มีให้ครับ 
เรื่องการอัฟเดท ถ้าใครติดตามเรื่องของตั้มเป็นประจำ ก็คงทราบว่า อัฟทุกวันอย่างน้อยวันละ ๑ ตอน
ยกเว้นวันที่มีงานด่วนเข้ามา มีประชุม หรือมีสัมมนา อาจจะไม่ได้เข้ามาอัฟ
.
.
.
ดูเหมือนทุกคนจะเห็นตรงกัน ว่าน้ำหยดช่าง 'กล้า' 
แหม...ก็ดูคุณแม่ซิครับ ถามมาด้ายยยย...หนุ่มของแก...ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
เรื่องความอายของน้ำหยดน่ะ คงไม่ใช่เรื่องคำถาม-คำตอบในเรื่องแบบนี้หรอกครับ
ส่วนจะอายในเรื่องอะไร ... ติดตามกานต่อปายยย
แล้วใครจะเป็นพระเอก คนที่บุกรุกเข้าห้องน้ำหยดเป็นใคร ไว้รอติดตามกันครับ
ส่วนนายหมู จะทำอะไรต่อนั้น เดี๋ยวคงได้รู้ในไม่กี่ตอนนี้แหละครับ
 

[อิง]

คุณแม่มั่นมาก สุดยอดโชคดีจริง ๆ ที่มีแม่แบบนี้

น้ำหยดเลยได้ความมั่นใจมาจากคุณแม่เต็ม ๆ เลย

ประกาศออกไปเลยว่า "ตรูเป็นเกย์" กร๊ากกก มั่นสุด ๆ เยี่ยม 

ขอบคุณคุณบุหรงนะคะที่มาต่อเรื่องอย่างสม่ำเสมอ

รอติดตามตอนต่อไปค่ะ   

[wan]

  น้ำหยด เป็นนายเอกที่มั่นมาก ๆ

แต่นายหมู ทำไมถึงอยากรู้นัก สงสัยจะจีบละเซ ถ้าจะจีบ ก็รีบจัดการผู้มาเยือนยามวิกาลก่อน 

หรือว่า เป็นเองก็ไม่รู้ มารอตอนต่อไปดีกว่า ขอบคุณครับเป็นกำลังใจให้นะ

+1 ให้เป็นค่าความขยัน

ปล. ไม่ต้องกังวลนะครับ เรื่องที่ผม รีไว้นะ แค่อารมณ์แซวมันพาไป ไม่โกรธกันน้า ตั้ม

[fannan]

น้ำหยดช่างกล้าตอบเนอะ
สุดยอดดดดดดดดดดดด
งานนี้นายเอกกล้ามาากกกกกชอบบบบบ

[sun]

นู่น้ำหยด ช่างปากกล้า  และเปิดเผยดีแท้ นู่เอ๊ย ...แต่คุณแม่น่ารักเนาะ ดู ท่าทางคุณแม่จะขาลุยนะคะ เอิ้กๆ 

น้องปีโป้    สุดที่รักของน้ำหยด  ฮ่าๆ  น้องหมา นี่เอง   

ได้รู้อีกอย่าง น้ำหยด คุยก่าน้องหมารู้เรื่องด้วย เอิ้กๆ   


ส่วนพระเอกไม่อยากเดาค่า ...รอให้โผล่มาเเบบสว่างๆดีกว่า

ไม่ใช่มากับความมืดนะ มองไม่เห็น   

[abcd]

  น้ำหยดมั่นจริงๆ

[three]

โฮ๊ะๆ พ่อช่างกล้าทั้งคู่เลย

[บุหรง]

ตอนที่ ๖

   ... เมื่อกลางวัน เขาเสียมารยาทไปหรือเปล่านะ ...
   น้ำหยดกึ่งนั่งกึ่งนอน หลังพิงผนังด้านหัวเตียง คิดพลางหยิบที่คั่นหนังสือมาคั่นหน้าที่อ่านค้างไว้ ก่อนที่จะปิดหนังสือลง แล้ววางลงข้างๆตัว คิดถึงเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวัน

   “ใช่ ... เราเป็นเกย์” น้ำหยดพูดกับหมูที่ทำหน้างงๆ
   พอเห็นสีหน้าคล้ายคนตกใจแบบนั้น น้ำหยดก็หยิบกองหนังสือนิยาย ที่วางอยู่ข้างๆตัวบนเก้าอี้ยาวมาถือไว้ ลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะ ออกไปจากโรงอาหาร
   “เป็นไรไปวะ จู่ๆก็อารมณ์ไม่ดีขึ้นมาซะงั้น” หมูพึมพำพลางยักไหล่ “ไว้เจออีกทีค่อยเคลียร์ก็ได้”
   แต่คำพูดของหมูนั้นน้ำหยดไม่ได้ยิน ในใจกลับคิดไปอีกอย่างหนึ่ง
   ... ดูทำหน้าเข้า รังเกียจนักก็ไม่ต้องเป็นเพื่อนกัน ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่ใช่เรื่องน่าอายหรือความผิดซะหน่อย ที่เป็นแบบนี้ ถ้าปิดบังหรือปฏิเสธ แล้วให้คนอื่นจับได้ที่หลังนี่สิ ถึงจะน่าอาย ... น้ำหยดคิดในใจขณะที่เดินออกไปจากโรงอาหาร

   “นอนดีกว่า” พูดกับตัวเองแล้วก็ลุกขึ้น เอาหนังสือไปวางไว้บนโต๊ะปลายเตียง เดินไปลอคประตูห้องแล้วปิดไฟ จากนั้นก็เดินกลับไปล้มตัวนอนบนเตียง คว้าผ้าแพรมาคลุมตัว สักพักก็หลับไป

   น้ำหยดรู้สึกตัวอีกครั้ง ตกใจอยู่บ้างกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น แต่ด้วยความรู้สึกที่เริ่มจะคุ้นเคย กับสัมผัสที่เคยเกิดขึ้นหลายครั้ง ทำให้ไม่คิดว่าคนที่ทาบทับร่างของตนอยู่เป็นคนอื่น นอกจากบุคลคนคนเดิม ความตกใจในตอนแรกเริ่มลดน้อยลง ร่างกายเกิดความรู้สึกที่เสียวซ่านขึ้นมาแทน จนต้องโอบแขนรอบร่างหนา ที่ทาบทับอยู่ด้านบนไว้ พลางซอกซอนจมูกและริมฝีปาก ไปบนไหล่กว้างของผู้มาเยือนในยามวิกาลผู้นี้

   “อืม...” เสียงครางเบาๆในลำคอของคนที่ไม่เคยเห็นใบหน้า มือแข็งแรงประคองใบหน้าของน้ำหยดไว้ แล้วริมฝีปากก็ประกบลงไปบนริมฝีปากสีแดงคล้ำอย่างแนบแน่น ริมฝีปากของน้ำหยดถูกขมเม้มเบาๆ ก่อนจะถูกดูดดุนด้วยริมฝีปากและปลายลิ้นของอีกฝ่าย จูบนั้นทำเอาน้ำหยดครางด้วยความพึงใจ

   มือใหญ่เปลี่ยนมาลูบไล้ที่โคนขาอวบแน่น แล้วจับแยกออก ร่างแข็งแรงขยับตัวลงต่ำ แล้วน้ำหยดก็รู้สึกได้ถึงสิ่งที่ชำแรกเข้ามาในร่างกาย ครั้งนี้ความเจ็บปวดน้อยลงไปมาก แต่ก็ยังทำให้น้ำหยดขยับตัวหนีตามสัญชาติญาณ ร่างหนายันตัวขึ้นสูง มือหยาบใหญ่เปลี่ยนมาจับไหล่ของน้ำหยดไว้ไม่ให้ขยับ แล้วค่อยๆดันร่างกายอย่างช้าๆจนสุดตัว จากนั้นจึงทาบทับร่างกายลงไปบนร่างของน้ำหยดอีกครั้ง แล้วประทับจูบลงไปบนริมฝีปาก ก่อนที่จะขยับร่างกายท่อนล่างเป็นจังหวะ

   น้ำหยดรับรู้ความรู้สึกจากสัมผัสของริมฝีปาก ที่คลอเคลียไปตามใบหน้าและซอกคอ รวมทั้งสิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ภายในร่างกายท่อนล่าง ด้วยความรู้สึกวาบหวิว น้ำหยดยกมือลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง ที่สัมผัสได้ถึงความตึงแน่น แข็งแรง และความเรียบลื่นของผิวกายที่เริ่มชื้นไปด้วยเหงื่อ เริ่มเรียนรู้ที่จะเคลื่อนไหวร่างกายของตัวเอง ให้สอดคล้องกับการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย ที่เริ่มเคลื่อนไหวเป็นจังหวะรุนแรงขึ้น และรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนถึงจุดที่ความรู้สึกของคนทั้งสอง เดินทางไปถึงจุดหมายเกือบจะพร้อมเพรียงกัน

   เสียงหอบหายใจดังแผ่วเบาอยู่ริมหู น้ำหยดยกมือขึ้นลูบเบาๆไปบนต้นแขน ที่แกร่งไปด้วยกล้ามเนื้อ จมูกของอีกฝ่ายคลอเคลียอยู่ที่แก้ม และมือใหญ่ลูบเบาๆที่ศรีษะของน้ำหยด
   “คุณชื่ออะไรครับ” น้ำหยดถามออกไปเบาๆ แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ
   “ผมชื่อธารานะครับ เรียกผมน้ำหยดหรือน้ำเฉยๆก็ได้” น้ำหยดจึงบอกชื่อของตัวเองไป
   “น้ำเหรอ” เสียงทุ้มห้าวทวนชื่อของน้ำหยดเบาๆ
   “ครับ แล้วคุณจะไม่บอกชื่อให้ผมรู้หน่อยเหรอครับ”
   ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา แต่มือนั้นยังคงลูบศรีษะของน้ำหยดอย่างแผ่วเบา น้ำหยดถอนหายใจ หลับตาลง สัมผัสอันอ่อนโยนทำให้น้ำหยดผลอยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

...................................................................
.................................

   “น้ำ ...จะไปไหน” เสียงเรียกดังขึ้นขณะที่น้ำหยดนั่งอยู่บนขั้นบันไดทางเข้าหอพัก กำลังผูกเชือกรองเท้าผ้าใบอยู่ พอเงยหน้าขี้นมอง ก็เห็นหมูในชุดนักศึกษาเช่นกัน นั่งอยู่บนรถจักรยาน

   “กินข้าวที่โรงอาหาร” น้ำหยดพูดพลางผูกเชือกรองเท้าไปด้วย
   “ไปด้วยกันดิ๊”
   “ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราเดินไปได้”

น้ำหยดหยิบกระเป๋าเป้สะพายไว้บนไหล่ แล้วลุกขึ้นยืน หมูลงจากรถจักรยาน เตะขาตั้งจอดรถจักรยานไว้ เดินเข้าไปจูงมือน้ำหยดมาที่รถจักรยาน

“มาเหอะน่า ไปด้วยกัน กินเสร็จแล้วจะได้ไปเรียนพร้อมกัน” หมูปล่อยมือน้ำหยด เก็บขาตั้งรถจักรยานแล้วนั่งลงบนเบาะหน้า
“แล้วเช้านี้นายเรียนตึกไหน” น้ำหยดพูดพลางนั่งลงบนเบาะหลัง
“เรียนวิชาเดียวกันกับนายน่ะแหล่ะ จับดีๆนะ เราซิ่งแล้ว” พูดไม่ทันจบก็ถีบจักรยานออกตัวด้วยความรวดเร็ว จนน้ำหยดตกใจ ยกแขนโอบรอบเอวหมูไว้
“จับดีๆนะ เดี๋ยวหล่นลงไป” หมูพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“โหย ... ขืนหล่นลงไปก็เสียชื่อแย่ดิ” น้ำหยดตะโกนตอบพลางหัวเราะเสียงใส

[three]

น้องน้ำขาทำไมไม่สู้มันล่ะค่ะคุณน้อง :oทำไมไม่จดจำใบหน้าหรือรายละเอียดล่ะครับแล้วที่สำคัญทำไมไม่ล็อคห้อง :oอ่านแล้วหน้ามืดผับผ่าสิ

[บุหรง]

น้องน้ำขาทำไมไม่สู้มันล่ะค่ะคุณน้อง :oทำไมไม่จดจำใบหน้าหรือรายละเอียดล่ะครับแล้วที่สำคัญทำไมไม่ล็อคห้อง :oอ่านแล้วหน้ามืดผับผ่าสิ

“นอนดีกว่า” พูดกับตัวเองแล้วก็ลุกขึ้น เอาหนังสือไปวางไว้บนโต๊ะปลายเตียง เดินไปลอคประตูห้องแล้วปิดไฟ จากนั้นก็เดินกลับไปล้มตัวนอนบนเตียง คว้าผ้าแพรมาคลุมตัว สักพักก็หลับไป

ส่วนเรื่องไม่สู้ สงสัยจาติดจายยยยยย 

[christiyaturnm]

เริ่มคุ้นชินแล้วเหรอ


หุหุ


เป็นพี่นะจะบีบให้หน้าเขียวเลย


จะบอกไม่บอก


55555

[LiliLiN]

ทำไมน้องน้ำไม่ลุกไปเปิดไฟหลังเสร็จกิจล่ะคะ 

หรือว่าแอบพกไฟฉายไว้ใต้หมอน แล้วตอนกะลังเข้าจังหวะก็คว้ามาส่องดูก็น่าจะได้อยู่นา 

ยังไงก็คิดว่าผู้มาเยือนไม่ใช่หมูแน่นอน ใช่มั้ยเอ่ย