ตอนที่ ๔
น้ำหยดถูกจับให้นอนหงายลง ขาทั้งสองถูกแยกออก ช่องทางของร่างกายส่วนล่างเริ่มถูกลุกล้ำอย่างช้าๆ ด้วยสิ่งที่ไม่ใช่นิ้วมืออีกแล้ว ความแข็งแกร่งที่ใหญ่โตและคับแน่น น้ำหยดรู้สึกอึดอัดปนไปด้วยความเจ็บปวด จนต้องหายใจแรงขึ้น น้ำตาเริ่มไหล และมีเสียงสะอื้นแผ่วออกมาจากริมฝีปาก
“อย่าเกร็งสิ ทำตัวสบายๆจะได้หายอึดอัด” ร่างหน้าโน้มตัวมากระซิบ เมื่อได้ยินเสียงสะอื้น มือหนาใหญ่เสยปอยผมบนหน้าผากของน้ำหยดเบาๆ แล้วริมฝีปากเปียกชื้นก็จูบลงมาอย่างแผ่วเบา ไล่ลงมาเล็มเลียน้ำตาที่ไหลอยู่ ผ้าที่มัดปิดปากไว้ถูกแก้ออก น้ำหยดรับรู้ถึงสัมผัสของการจูบอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง น้ำหยดพยายามผ่อนคลายร่างกายให้หายเกร็ง แต่ยังคงรู้สึกอึดอัดอยู่ภายใน
“นั่นแหละ ... ดี” ริมฝีปากนั้นเลื่อนมากระซิบที่ริมหู แล้วขบเม้มใบหูของน้ำหยด มือหนาข้างหนึ่งเปลี่ยนมาเกาะกุมท้ายทอยน้ำหยดไว้ อีกมือหนึ่งลูบไล้เบาๆที่ไหล่ ร่างหนักๆที่ทาบทับอยู่ด้านบนเริ่มขยับร่างกายท่อนล่างเบาๆ บุรุษลึกลับเริ่มหายใจแรงขึ้น ริมฝีปากคลอเคลียไปตามลำคอ คาง แก้ม และริมฝีปากของน้ำหยด สลับกันไปเรื่อยๆ จนน้ำหยดเริ่มเกิดความวาบหวามขึ้นมาอีก ผ้าที่มัดมือไว้ถูกแก้ออกเมื่อไหร่นั้น น้ำหยดไม่รู้ รู้แต่ว่าน้ำหยดตวัดแขนโอบร่างที่ทาบทับไว้อย่างแนบแน่น เริ่มจูบตอบไปโดยไม่รู้ตัว น้ำหยดพรมจูบไปตามลำคอและไหล่หนาและกว้าง ของร่างกายที่เคลื่อนไหวเร็วขึ้น และรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ สักพักก็เกร็งกระตุก แล้วก็นิ่งสงบอยู่บนร่างของน้ำหยด
สิ่งที่คิดว่าจะดุดัน รุนแรง เหมือนในอดีตที่เคยพบมาของน้ำหยด กลับกลายเป็นความนุ่มนวลอย่างคาดไม่ถึง ร่างหนาหนักที่ทาบทับอยู่เบื้องบน กลับทำให้รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก มือที่ลูบเบาๆบนศรีษะ ริมฝีปากกับจมูกที่คลอเคลียไปทุกสัดส่วนบนใบหน้าของน้ำหยด ราวกับรักและถนอมเขานักหนา ทำให้น้ำหยดผลอยหลับไปด้วยความอบอุ่น และความอ่อนเพลีย
.........................................................
.................................
กิจกรรมตามหาพี่เทคที่ผ่านมาเมื่อวานนี้ สนุกสนานพอสมควร การจับฉลากที่มีข้อความบอกถึงเอกลักษณ์พิเศษของรุ่นพี่ ทำเอาน้องปี๑หลายคนถึงกับเวียนหัวทีเดียว ถ้าสามารถหาพบด้วยการถามไถ่ได้เพียงครั้งเดียว ก็ถือว่าโชคดีไป แต่ถ้าไม่ใช่ น้องปี๑ก็ต้องถูกลงโทษ ตามแต่ที่รุ่นพี่คนที่ตนทักผิดจะสั่งว่าให้ทำอะไร
สารพัดวิธีที่รุ่นพี่สั่งให้ทำ ดูจะขบขันเสียเหลือเกิน แต่บางอย่างมันก็น่าอับอายสำหรับน้องปี๑ โดยเฉพาะรุ่นน้องผู้หญิง และผู้ชาย ที่หน้าตาดี แต่บางคำสั่งก็เป็นคำสั่งที่เอาไว้แกล้งเพื่อนร่วมชั้นปี๒ด้วยกันก็มีเยอะ อย่างที่น้ำหยดโดน
เก๋เพื่อนสาวสุดแสบ สั่งให้รุ่นน้องผู้ชายที่ทักผิด มาหอมแก้มน้ำหยด เรียกเสียงฮาได้มากมายทีเดียว น้ำหยดก็เลยสั่งให้รุ่นน้องผู้หญิงไปหอมแก้มเก๋บ้าง แต่ก็ไม่สามารถเรียกเสียงเฮฮาได้เท่ากับที่เก๋ทำ แล้วดูเหมือนทุกคนจะสนุกไปกับเก๋ด้วย รุ่นน้องอีกหลายคนถูกสั่งให้มาทำอะไรประหลาดๆกับน้ำหยด แต่น้ำหยดก็มองเป็นเรื่องสนุกสนานมากกว่าการกลั่นแกล้ง จึงเล่นสนุกไปกับเพื่อนๆด้วยตามสมควร
เมื่อกิจกรรมเสร็จสิ้นลงในเวลาเที่ยง เพื่อนของน้ำหยดหลายคนพากันกลับบ้าน น้ำหยดจึงใช้เวลาในช่วงบ่าย หาหนังสืออ่านอยู่ภายในห้องสมุด วันอาทิตย์เช้านี้ก็เช่นกัน หลังจากกินอาหารเช้าแล้ว น้ำหยดก็เดินไปห้องสมุดที่อยู่ไม่ไกลจากโรงอาหารของมหาวิทยาลัยนัก
“อ่านอะไรอยู่” เสียงทักทายดังขึ้น เก้าอี้ข้างตัวถูกลากออกมา แล้วร่างสูงๆก็นั่งลงไป
“อ้าว หมู เราอ่านนิยายอยู่” น้ำหยดหันไปยิ้มให้
“จะเที่ยงแล้ว ไปกินข้าวด้วยกันมะ”
“เราว่าจะออกไปกินตอนบ่ายๆหน่อย”
“ห้องสมุดมันปิดเที่ยงนะ วันนี้วันอาทิตย์ เปิดแค่ครึ่งวัน” หมูพูดกลั้วหัวเราะ
“อ้าว! เหรอ” น้ำหยดทำหน้าเหรอหรา “งั้นเราไปหยิบหนังสือไปทำเรื่องยืมก่อนนะ”
พูดจบน้ำหยดก็ผลุนผลันเดินไปที่ชั้นหนังสือ หยิบหนังสือเล่มหนาออกมา๒เล่ม เดินกลับมาที่โต๊ะ หยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ ถือรวมกับหนังสือที่หยิบมา เดินตรงไปที่เคาเตอร์ธุรการของห้องสมุด เพื่อทำเรื่องยืมหนังสือ หมูลุกจากเก้าอี้เดินเข้าไปหา เมื่อเห็นน้ำหยดเดินออกมาจากเคาเตอร์ แล้วเดินลงจากชั้นสอง ตรงไปยังประตูทางออก
“แล้วตกลงว่าไง” หมูถามยิ้มๆ
“อะไรเหรอ” น้ำหยดถาม พลางยื่นหนังสือในมือ ให้เจ้าหน้าที่ตรวจ
“ก็กินข้าวกลางวันด้วยกันไง ไปด้วยกันนะ”
“อ๋อ ... ได้สิ โรงอาหารแล้วกันนะ ใกล้ๆดี”
“งั้นนายรอหน้าหอสมุด เราไปเอาจักรยานก่อน”
“เราเดินไปเลยดีกว่า ใกล้ๆแค่นี้เอง” น้ำหยดมองไปที่หลังคาโรงอาหาร ที่อยู่ห่างไปไม่น่าจะเกิน๖๐เมตร
“ก็ได้ งั้นเดี๋ยวเจอกันที่โรงอาหารนะ”
พูดจบ ก็เดินแยกออกไปทางด้านขวา ไปยังที่จอดรถของห้องสมุด ส่วนน้ำหยดก็เดินไปทางซ้าย ตรงไปยังโรงอาหาร
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
