[SET]SEX(Y)Manรักจัดหนัก! อัพบทส่งท้าย (เฮียจ้าว+ไข่ม้วน)YAOI >30/12/60<#23
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [SET]SEX(Y)Manรักจัดหนัก! อัพบทส่งท้าย (เฮียจ้าว+ไข่ม้วน)YAOI >30/12/60<#23  (อ่าน 92462 ครั้ง)

ออฟไลน์ WwW

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ



==========================================================


SET "My SEX(Y)" ประกอบด้วย

SEX(Y)Man รักจัดหนัก! (เฮียจ้าว+ไข่ม้วน)
SEX(Y) รักโคตรแซ่บ (ปิงxเล้ง) ทดลองอ่าน http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61699.0
SEX(Y)Love รักสุดฤทธิ์! (พะพายxพี่ฟู) รอคิว
SEX(Y)Friend รักต้องรุก! (ข้าวหลามxหมอน) รอคิว


เรื่องย่อ

จากความเจ็บใจที่ถูกคู่อริร่วมห้องดูถูกเรื่องการวาดอนาโตมีของ "ผู้ชาย"
เป็นเหตุให้ผมรับคำท้าการแข่งขันวาดสดผู้ชายในอีกสองเดือนข้างหน้า
ก่อนจะต้องมานั่งชี้ช้ำกะหล่ำปีเน่าด้วยตัวเองอ่อนด๋อยในสรีระเพศผู้เป็นที่สุด
ไม่ว่าจะวาดออกมากี่ครั้งก็จะกลายเป็นกะเทยร่างบางทุกครั้งไป

แต่แล้วสวรรค์ก็ให้โอกาส!
พี่ "ไข่เจียว" พี่สาวคนโตที่เป็นบก.นิตยาสารแฟชั่นแนะนำคนๆหนึ่งให้
นายแบบในตำนานที่หันหลังให้วงการไปเกือบสิบปีอย่างเขาคือเป้าหมาย!
ถ้าได้เขามาเป็นแบบในการฝึกฝีมือของผมจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน
ดีล่ะ! ตลอดช่วงปิดเทอมผมจะใช้เวลาทั้งหมดทุ่มกับการฝึกวาดอนาโตมีของผู้ชายคนนี้ให้ได้!




ตามมาเม้ามอยกันได้ที่เพจเลยนะคะ    https://www.facebook.com/bewjuliet/

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-12-2017 10:08:55 โดย WwW »

ออฟไลน์ WwW

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0


SEX(Y)Man รักจัดหนัก!
 
บทนำ
ดำ…ดำ…ดำ…
 
ตุ้บ…
กระเป๋าในมือถูกปล่อยร่วงสู่พื้น  สายตาโฟกัสกับภาพที่เห็นตรงหน้าก่อนจะเปิดแผนที่ในมือถือเพื่อดูโลเคชั่นอีกครั้งว่ามาผิดที่หรือไม่  แต่ก็…
กูมาถูกแล้ว…
ฟิ้ววววววว~~~~ (เสียงลมแห่งความเวิ้งว้าง…)
พลันคำพูดของพี่ ‘ไข่เจียว’  พี่สาวคนโตวัยสามสิบก็ย้อนเข้ามาในหัว
 
‘เป็นบ้านสวนที่สะอาดสะอ้านร่มรื่นและน่าอยู่มาก  เหมือนอยู่ในวิมานแห่งความฝันเลยล่ะน้องรักของพี่’
 
ไอ้ที่อยู่ตรงหน้ากูตอนนี้มันเรียกว่าวิมานตรงไหนกัน!!!
ประตูรั้วภายนอกที่ทำจากไม้ชำรุดทรุดโทรมจะพังมิพังแหล่  แค่เอานิ้วสะกิดยังเหมือนจะถล่ม  เท่านั้นไม่พอ  รอบๆยังมีไม้เลื้อยงอกขึ้นมากจากพื้นพันตั้งแต่รั้วยันหลังคาบ้าน!  มองยังไงๆแม่งก็บ้านผีสิงชัดๆ!
ผมชื่อ ‘ไข่ม้วน’  มีพี่สาวสามคนชื่อไข่เจียว (พี่คนโต) ไข่ดาว (พี่คนรอง) และไข่ตุ๋น (พี่คนกลาง) โดยผมเป็นน้องเล็กสุดของบ้านเรียนอยู่มหาวิทยาลัยคณะเกี่ยวกับการวาดรูปปีสองแล้ว  ด้วยเหตุผลสำคัญต่อศักดิ์ศรีทำให้ผมต้องระเห็จจากบ้านในช่วงปิดเทอมร่อนเร่พเนจรมาจนถึงที่นี่!  ใครบางคนซึ่งเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้คือตัวช่วยหนึ่งเดียวที่ผมต้องการ
“เอาวะ!  ข้างในอาจจะหะรูหะราหุ้มทองยันโถส้วมก็ได้”
ปลอบใจตัวเองเสร็จก็ก้มลงหยิบกระเป๋าขึ้นมาถืออีกครั้ง  ยื่นมือไปด้านหน้าเพื่อจะผลักประตูรั้วเข้าไป  ทว่า…
โครม!
“เจี๊ยกกก!”
ร้องเสียงลิงด้วยความตกใจเมื่อความฉิบหายมาเยือนตั้งแต่ต้นเรื่อง
กูแค่ใช้มือดันไปเบาๆเองนะ  ไหงประตูรั้วมันถึงพังโครมลงไปแบบนี้เล่า!
รีบวางกระเป๋าลงกับพื้นแล้วพุ่งเข้าไปยกประตู้รั้วที่สูงเลยตัวผมไปนิดหน่อยขึ้นมาตั้ง  โชคดีที่พังแค่ประตู  รั้วยังตั้งตระหง่านเป็นอนุสาวรีย์ของเก่าให้ได้เชยชม  ผมใช้วิธีเอาประตูพิงกับรั้วไปก่อนเพราะไม่รู้จะซ่อมมันยังไง  ไว้เจอเจ้าของบ้านแล้วค่อยขออุปกรณ์มาซ่อมให้แล้วกัน
ก้มลงหยิบกระเป๋าขึ้นมาอีกรอบ  สาวเท้าเดินเข้าหาประตูบ้านด้านในที่สภาพทรุดโทรมพอๆกับไอ้ที่พังลงมา  ไม่สิ  ข้างในบ้านต้องดูดีราวกับวิมานเหมือนที่พี่เจียวบอกแน่ๆ  ตัวเจ้าของบ้านเองก็นานๆที่จะได้กลับมาด้วย  นอกบ้านจะรกรุงรังไปเสียหน่อยก็คงไม่แปลก  อีกอย่าง…
 
‘เขาเป็นผู้ชายที่ดูดีมากกกก  สมัยที่เป็นนายแบบนอกจากจะมีหุ่นแซ่บสะท้านเมืองแล้ว  หน้าตายังหล่อเหล่ามีชาติตระกูล  ตั้งแต่หัวจรดเท้าสะอาดหมดจด  นิสัยก็เป็นผู้รากมากดีประดุจคุณชาย  สาวๆในสมัยนั้นหลงเขากันทั้งเมืองเลย’
 
จากที่พี่เจียวเล่ามาผมมั่นใจมากว่าในบ้านจะดูดีเลิศสุดๆ  และเขาเองคงจะใจดีช่วยเหลือผมได้ไม่ยาก  คิดแล้วก็ยิ้มกว้างกับตัวเองด้วยพอจะมองเห็นแสงสว่างรำไรที่ปลายอุโมงค์  ค่อยๆยื่นมือไปข้างหน้าก่อนจะเคาะประตูตามมารยาท
ก๊อกก๊อกก๊อก
อยากเห็นเร็วๆจังเลยโว้ยยยย  จะต้องขาว  หล่อ  สมาร์ท  ดูดี  สมกับฉายานายแบบในตำนานที่พี่เจียวบอกแน่ๆ  เผลอๆอาจดูดีกว่าผัวไอ้เล้งด้วยซ้ำ  ชักมีความมั่นใจขึ้นมาหน่อยๆแล้วสิ  ไม่แน่ว่าการแข่งขันครั้งหน้าผมอาจจะชนะแบบขาดลอยเลยก็ได้  โฮะๆๆๆๆ (กำลังฝันกลางวัน)
ก๊อกก๊อกก๊อก
“เออๆ!”
“!!!”
ถึงกับสะดุ้งในเสียงตอบกลับจากคนด้านใน  สะ…สงสัยคุณชายของพี่เจียวคงจะเป็นคนเสียงห้าวล่ะมั้ง  ฮะๆๆ ต้องใช่แน่ๆ  เป็นผู้ชายมันต้องเสียงห้าวๆใหญ่ๆแบบนี้แหละถึงจะแมน!
แอ๊ด…
“ฮ้าว…อะไรนักหนาวะ  คนจะหลับจะนอน”
“…”
เหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างไปในสถานที่อันไกลโพ้นนนนนนนนนนน
ผมจ้องมองชายตรงหน้าซึ่งมีทุกสิ่งตรงกันข้ามกับสรรพคุณที่พี่เจียวบอกมาทั้งหมดอย่างสิ้นเชิง!!!
 
‘เขาเป็นผู้ชายที่ดูดีมากกกก’
ผมเผ้ารุงรังเหมือนไม่ได้สระและแตะหวีมาสักร้อยชาติ  ถึงแม้ผิวจะเรียบเนียนไร้กระฝ้าแต่ก็ดำโคตรๆ!!!
 
‘สมัยที่เป็นนายแบบนอกจากจะมีหุ่นแซ่บสะท้านเมืองแล้ว  หน้าตายังหล่อเหล่ามีชาติตระกูล’
เรื่องหุ่นผมไม่เถียง  ท่อนบนที่ไม่ได้ใส่อะไรนอกจากกางเกงยีนส์ขาดๆเซอร์ๆคือสิ่งย้ำเตือนว่าคนๆนี้มีหุ่นแซ่บสะท้านเมืองตามค่ำร่ำลือ  แต่ไอ้หน้าตาหล่อเหลามีชาติตระกูลนี้มัน…มือหนึ่งปิดปากหาวอีกมือหนึ่งล้วงเข้าไปเก่าไข่ในกางเกงมันมีชาติตระกูลตรงไหนฟะ!
 
‘ตั้งแต่หัวจรดเท้าสะอาดหมดจด  นิสัยก็เป็นผู้รากมากดีประดุจคุณชาย’
ขี้ตาเกรอะกรังรอบดวงตา  มือที่ล้วงไปเกาไข่เมื่อครู่เอาขึ้นมาแคะจมูกแทนก่อนจะเอาสิ่งที่แคะออกมาได้ไปป้ายตรงขอบประตู…
 
ประทานโทษเหอะนะไอ้พี่เจียว!  ผู้ชายคนนี้มันมีอะไรเหมือนคนที่พี่บอกผมมาบ้างเนี่ยยยยย!
“นายเป็นใคร?”
“ผะ…ผมไข่ม้วนฮะ  น้องชายพี่ไข่เจียว  คนที่จะมา…”
“อ้อ…นายเองเหรอ  ไข่เจียวบอกฉันหมดแล้วล่ะ  ดีเลย  ฉันทำงานดึกเพิ่งจะได้กลับมาเมื่อตอนตีสามนี่เอง  ยังไม่มีเวลาทำอะไรเลย  ยังไงเดี๋ยวนายช่วยทำความสะอาดที่นี่แล้วก็จัดการส้วมให้ด้วยนะ  เหมือนว่ามันจะเต็ม  ฉันไปหยอดระเบิดไว้แต่ราดไม่ลง  ฝากด้วยล่ะ”
“หา?!  อะ…อะไรนะฮะ?!”
“ฉันไม่ชอบพูดอะไรซ้ำซากนะ  และฉันเป็นพวกความดันต่ำมาก  ถ้านอนไม่พอจะโมโหสุดๆ  เท่านี้แหละ”
ไอ้ดำ (คิดสรรพนามให้ด้วยความเร็ว0.001วินาที) บอกแค่นั้นก็เดินตุปั๊ดตุเป๋เข้าไปด้านในและทิ้งตัวลงนอนบนเสื้อเก่าๆที่ปูอยู่บนพื้นโดยเอาหัวหนุนบนกระเป๋า
ผมรีบชะโงกดูข้างใน  ไหนล่ะความหะรูหะรา  ไหนล่ะส้วมทองคำของกู!!!
บ้านนี้มึงเอาไว้ให้สไปเดอร์แมนอยู่หรือไงไอ้เหี้ย!  มีแต่ใยแมงมุมเกาะทุกตารางเมตรเลย!!!
 
 
บับเบิ้ลบิวชวนคุย :
มาอัพบทนำจ้า  เปิดตัวการพบกันครั้งแรกของเฮียจ้าวและน้องไข่ 5555+  อะไรคือการโฆษณาชวนเชื่อเกินจริงของพี่ไข่เจียว  ทำเอาน้องไข่ฝันสลายตั้งแต่หน้าประตู  คู่รักสุดเกรียนคู่นี้จะทำให้หัวเราะและฟินขนาดไหนนั้นต้องคอยติดตามน้า

ออฟไลน์ WwW

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0

ตอนที่ 1
เด็กหญิงไข่ม้วน
 
หนึ่งอาทิตย์ก่อนหน้านั้น
“ไอ้ไข่!  อาจารย์พีรพลเรียกมึงอ่ะ  แกรออยู่ที่ห้อง”
กำลังจะหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้แต่ไอ้ไม้พายที่เดินเข้ามาพร้อมกับไอ้เล้งเสือกตะโกนบอกพอดี  เพิ่งจะใส่ตีนผีวิ่งมาด้วยความเร็วแสงเพราะตื่นสายจนเกือบมาเรียนไม่ทัน  ยังไม่ทันได้พักหายใจหายคอก็ต้องลุกอีกละ!
“เรียกทำไมอ่ะ”
“ไม่รู้  กูไม่ใช่อาจารย์”
“กวนตีน!”
ง้างเท้าใส่อีกฝ่ายแต่มันหดตัวเข้าไปหลบหลังไอ้เล้งได้ทัน  ถ้าไม่ติดว่าเพิ่งรอดตายจากการที่รถคว่ำมาได้ไม่กี่อาทิตย์  กูจะกระทืบให้ติดผนังห้องเลยมึง!
“ไอ้ไข่  เมื่อกี้อาจารย์…”
“กูรู้แล้ว!”
หันไปตอบไอ้หมอน  เพื่อนสนิทอีกคนของผมนอกเหนือจากไอ้ไม้พายกับไอ้เล้ง  มันขี่หลังไอ้ข้าวหลามมาเหมือนทุกวันๆ
ผมมีเพื่อสนิททั้งหมดสี่คนซึ่งก็คือพวกมันเหล่านี้นั่นแหละ
“ถ้าอาจารย์พีรพลเรียกคงหนีไม่พ้นเรื่องนั้นสินะ”
“อือ  เบื่อว่ะ”
เบะปากใส่ไอ้หลามที่เอ่ยทัก  มันเอื้อมมือมาตบบ่าผมอย่างปลอบใจ  เป็นอันรู้กันดีว่าถ้าอาจารย์คนนี้เรียกตัวผมมันมาจากเรื่องอะไร
เดินคอตกออกจากห้องเรียนตรงไปหาอาจารย์พีรพล   ชีวิตช่วงวัยยี่สิบปีของกูทำไมมันถึงได้ห่อเหี่ยวยันรังไข่แบบนี้ว้า  นอกจากจะหาแฟนไม่ได้แล้วยังต้องมาเจอเรื่องบั่นทอนพลังในการใช้ชีวิตอีก  เกิดเปิดไข่ม้วนแม่งโคตรโชคร้าย  ฮึ่ยยย!
“…”
อีกนิดเดียวจะถึงห้องอาจารย์  สายตาเหลือบไปเห็นรูปวาดรูปหนึ่งติดอยู่ตรงบอร์ดรวมนักศึกษาที่มีผลงานดีเด่นประจำคณะรวมทุกชั้นปีเข้าเสียก่อน
 
‘รางวัลภาพเสมือนจริงดีเด่น  บุคคลในรูปภาพคือคุณปู่ที่เสียไป’
 
“ถุย!”
ตัวจริงปู่มันไม่ได้มาดแมนหุ่นบึกบึนไว้หนวดเฟี้ยวเหมือนนักรบบางระจันสักหน่อย!  ก็แค่คุณปู่ปกติทั่วไปที่วิ่งเอาก้านมะยมไล่หวดก้นหลานเวลามันซนแหละวะ
เบะปากใส่รูปวาดเสมือนจริงที่มโนขึ้นมาเองล้วนๆ  ชื่อของคนที่ได้รางวัลทำซะผมอยากจะอ้วกของเสียใส่รูปนี้ให้มันฉิบหายวายวอดไปซะ  แค่เพราะมึงเก่งเรื่องอนาโตมีใช่ว่ามึงจะเก่งกว่ากูไปหมดทุกเรื่องสักหน่อยไอ้หมูหัน!!!
“ว้าวๆๆ  ดูสายตาอิจฉาริษยาคู่นั้นดิวะพวกเรา  ฮิ้วววว!”
นึกถึงหมู  หมูก็มา
หันขวับไปมองต้นเสียงกวนอวัยวะเบื้องล่างแต่เช้าของคู๔ปรับตลอดกาลตั้งแต่สมัยอนุบาลยันวันนี้!  มันตามติดผมเหมือนวิญญาณอาฆาตแต่ชาติปางก่อน  ไม่ว่าผมจะเลือกเข้าเรียนอะไร  หรือไปเรียนต่อที่ไหน  จะต้องมีวิญญาณหมูหันคอยตามจองล้างจองผลาญไม่เลิก!
“ไอ้หมูหัน!”
“กูชื่อโป๊ยก่ายเว้ย!”
“มึงอย่ามาเอ่ยชื่อตัวละครในหนังเรื่องโปรดกูเชียวนะ  หน้าอย่างมึงชื่อหมูหันก็ดีแล้ว!”
เมื่อก่อนไอ้หมูหันตัวเป็นหมูสมชื่อ  แต่พอขึ้นม.ปลาย มันหันไปเล่นยูโดทำให้รูปร่างค่อยๆดีขึ้น  จากที่อ้วนตุ้บเป็นหมูเลยเริ่มกลายพันธุ์เป็นหมูเข้าฟิตเนสแทน
แต่ในสายตาผมยังไงแม่งก็อ้วนเหมือนเดิมแหละฟะ!
ผมกับมันเรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาล  บ้านก็อยู่ในหมู่บ้านเดียวกันและเป็นคู่ปรับคู่แค้นคู่เกลียดคู่ชิงชังกันมายาวนานเท่าอายุในปัจจุบัน  เพราะเมื่อก่อนผมมักถูกพวกพี่ๆและแม่จับแต่งเป็นเด็กผู้หญิงทำให้ได้รับความนิยมและความเอ็นดูจากกลุ่มผู้ใหญ่  ไอ้หมูหันที่ดีแต่กินกับซกมกเลยอิจฉาและตั้งตัวเป็นศัตรูกับผมมาตลอด
อย่างวันงานปีใหม่ในหมู่บ้าน  ผมได้รับบทให้เล่นเป็นสโนว์ไวท์ตอนป.สาม ไอ้เปรตนี้ก็แอบเอาหมามุ่ยมาใส่ในเสื้อผ้าจนผมคันทั้งคืน!
ตอนถือป้ากีฬาสี ป.6  มันก็แอบเอากาวมาทาติดไว้ตรงด้ามจับป้ายจนผมเกือบแกะมือออกไม่ได้  เดือดร้อนคุณครูวิ่งวุ่นช่วยกันยกใหญ่
พอขึ้นชั้นมัธยม  มันก็เอารูปสมัยเด็กที่ผมโดนจับแต่งหญิงไปเผยแพร่และปล่อยข่าวลือว่าผมเป็นตุ๊ดจนหาแฟนไม่ได้ยันเรียนจบ
อุตส่าห์คิดว่าพอขึ้นมหาวิทยาลัยคงจะสิ้นเวรสิ้นกรรมกันสักที  แต่มันดันเสือกเข้าเรียนที่เดียวกันและคณะเดียวกันอีก  ทำให้ผมต้องกล้ำกลืนฝืนทนเห็นหน้ามันแทบทุกวันต่อไปอีกสี่ปี!  เป็นช่วงเวลาเลวร้ายของชีวิตจนอยากกัดลิ้นตายถ้าไม่กลัวกลายเป็นผีพูดไม่ได้  ฮึก!
“เอาเหอะ  กูจะถือซะว่าเพราะมึงอิจฉาในความสามารถอันล้นเหลือบวกกับหน้าตาอันหล่อเหลาของกูเลยปากหมาหาเรื่องแล้วกัน  เพราะคนที่ไม่แม่นอนาโตมี  แถมยังวาดรูปผู้ชายออกมาเหมือนกะเทยอย่างเด็กหญิงไข่ม้วนคงไม่เคยสัมผัสกับความรู้สึกน่ายินดีเวลาได้รับรางวัลแบบนี้หรอก  ฮ่าๆๆๆ”
ไอ้หมูหันหัวเราะร่ากับเพื่อนในแก๊งของมันอีกสองคน  ทำไมวะ!  คนที่ชอบวาดรูปก่อนและได้รับคำชมจากคุณครูสมัยอนุบาลก่อนก็คือผม!  ไอ้หมูหันมันแค่พยายามเลียนแบบและทำทุกสิ่งทุกอย่างตามผมเท่านั้น  แต่พระเจ้า…
พระเจ้าเข้าข้างพร้อมมอบพร้อมสวรรค์ให้มันไม่ใช่ผม
ลำเอียงอะไรขนาดนี้ฟะ!
“ทำเป็นหัวเราะไปเหอะ  มึงไม่รู้ล่ะสิว่าฝีมือกูตอนนี้พัฒนาไปไกลแค่ไหนแล้ว  อย่างที่มึงวาดออกมาเนี่ย  สำหรับฝีมือที่พัฒนาขึ้นขั้นสุดของกู  กูเรียกแบบนี้ว่ากากว่ะ  ฮ่าๆๆๆๆ”
โกหกไปคำโต
อนาโตมีเดียวที่ไม่ว่าจะฝึกสักแค่ไหนก็ไม่แม่นสักทีคืออนาโตมีของผู้ชายนี่แหละ!  ทั้งที่ผมเป็นผู้ชายแท้ๆ  รอบตัวก็เต็มไปด้วยเพื่อนผู้ชาย  แต่กลับวาดรูปเหมือนของผู้ชายออกมาได้ตุ๊ดสุดๆ  สาเหตุคงเพราะผมโตมาในสภาพแวดล้อมที่มีแต่ผู้หญิง  แม่ก็ผู้หญิง  พี่ๆทั้งสามคนก็เป็นผู้หญิง  แถมพื้นฐานตั้งแต่เด็กถูกเลี้ยงมาแบบผู้หญิงจนกระทั่งจบชั้นอนุบาล  ผมเพิ่งเริ่มรับรู้เพศที่แท้จริงว่าตัวเองเป็นผู้ชายแน่นอนเอาตอนขึ้นประถม  เพราะพอถลกกางเกงลงแล้วจะนั่งฉี่ตามที่แม่สอนดันถูกเพื่อนผู้ชายที่มาด้วยกันหัวเราะใส่ก่อนจะสอนวิธีฉี่ถูกต้องของผู้ชายให้
นั่นเป็นครั้งแรกที่ได้รู้ว่า…ผมต้องยืนฉี่
จากนั้นเลยเริ่มซึมซับวิถีชีวิตแบบเด็กผู้ชายมาจากเพื่อนรอบข้างจนสามารถดำเนินรอยตามเพศที่แท้จริงของตัวเองได้อย่างถูกต้องไม่กลายเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วไปเสียก่อน  ถึงอย่างนั้น…ลึกๆในจิตใจถูกปลูกฝังความเป็นสาวน้อยมากกว่าหนุ่มน้อยทำให้วาดรูปผู้ชายที่สมชายจริงๆไม่ได้สักที!
เลยต้องมาทนให้ไอ้หมูหันมันล้อเช้าล้อเย็นล้อก่อนแบบนี้ไง! (ก่อนจะนอนมันชอบวิ่งมาหน้าบ้านผมแล้วตะโกนล้อเรื่องนี้เป็นประจำทุกวัน  ไอ้สันขวานเอ๊ย!)
“กากเหรอ?  งั้นเอาแบบนี้ไหมไอ้ไข่  เปิดเทอมขึ้นปีสามที่คณะจะมีการแข่งขันวาดสดผู้ชายบนเวที  มึงกล้าแข่งกับกูไหมล่ะ”
“ขะ…แข่งอะไรนะ?!”
“วาดสดผู้ชาย  ทางคณะอนุญาตให้หานายแบบมาเองได้ด้วย  ในเมื่อมึงบอกว่าฝีมือมึงพัฒนาขึ้นถึงขั้นว่ารูปนี้ของกูมันกาก  งั้นมึงควรแสดงฝีมือเพื่อยืนยันด้วยการลงแข่งกับกู!"
งามไส้แล้วไหมล่ะไอ้ไข่!
ไม่เห็นจะรู้มาก่อนเลยว่าจะมีการแข่งขันแบบนั้นในเทอมหน้า  อ๊ากกกก!
“ว่าไง  ถ้าไม่รับคำท้าก็กลับไปเอากระโปรงพี่ๆของมึงมาใส่เหอะ  เด็กหญิงไข่ม้วน  ก๊ากกกก”
“กูรับคำท้า!”
ด้วยความโมโหที่โดนดูถูกครั้งแล้วครั้งเล่าจึงตกปากรับคำไป  ไอ้หมูหันที่ได้ยินผมรับคำท้าแสยะยิ้มร้ายสมฉายาแบดบอยของคณะ  มีข่าวลือว่ามันเป็นพวกล่าแต้ม  หลอกฟันสาวแล้วทิ้งมานับไม่ถ้วน  ในขณะที่ผมเพิ่งเคยปี้หญิงไปแค่ครั้งเดียวในชีวิต…
แถมเช้าวันต่อมาเธอยังจากไปอย่างไม่ใยดีอีกด้วย
แปลว่าผมโดนผู้หญิงหลอกฟันใช่ไหม อ๊ากกกก ชีวิตอันบัดซบพวกนี้มันคืออะไร!
“ดี!  เป็นอันตกลง  เปิดเทอมหน้ากูกับมึงมีนัดแข่งขันกันบนเวทีวาดสด  และถ้าใครแพ้…”
“ให้นุ่งบิกินี่ยืนโก้งโค้งหน้าขณะดีไหมวะโป๊ยก่าย”
ไอ้หน้าลิงเพื่อนในกลุ่มของมันเสนอขึ้น  ทำเอาผมแอบเหงื่อตกยินขาสั่นพั่บๆ  ถ้าสวรรค์ไม่มีความเมตตาต่อไข่ม้วนตัวน้อยๆคนนี้  ผมอาจจะต้องนุ่งบิกินี่มายืนโก้งโค้งหน้าคณะสินะ…
แว้กกก  แบบนั้นไม่เอาด้วยหรอกเฟ้ย  ขายขี้หน้ายันลูกตายแน่ๆ
“ความคิดดีนี่หว่า  ว่าไงวะไอ้ไข่  มึงกล้าหรือเปล่า  ถ้าไม่กล้าก็กลับไปเอากระโปรง…”
“กูตกลง!”
อยากต่อยปากตัวเองให้ฟันร่วงยกแผง
เมื่อไหร่จะแก้ไอ้นิสัยถูกสะกิดอารมณ์ง่ายแบบนี้ของตัวเองได้สักที  ไอ้หมูหันยิ้มเยาะสะใจราวกับผมติดกับแผนการของมันแล้ว
ซึ่งก็ติดกับจริงๆนั่นแหละ  จากสีหน้าของมันคงรู้อยู่แล้วว่าผมโม้เรื่องฝีมือพัฒนาขึ้นถึงได้ท้าแข่งเพื่อหาทางทำให้ผมขายหน้า  แล้วผมก็เหมือนแมงเม่าที่กระโจนเข้ากองเพลิงเพื่อฆ่าตัวตาย  หมดกันชีวิต…  ผมวาดรูปผู้ชายได้ซะที่ไหน!
 
‘ถ้าขืนเธอยังไม่พัฒนาฝีมือของตัวเอง  วิชานี้เธออาจไม่ผ่านก็ได้นะ  ทำไมกัน  การวาดผู้ชายมันยากขนาดนั้นเลยเหรอ  เธอเองก็เป็นผู้ชายนะอย่าลืมสิ’
“เฮ้อ…”
“ไอ้ไข่เป็นอะไรวะ  สภาพใกล้ตายโคตร”
“ก็เรื่องเดิมๆแหละไอ้เล้ง  อนาโตมี  การวาดรูปผู้ชาย  แถมครั้งนี้ยังพ่วงมาอีกเรื่อง”
“อีกเรื่อง?”
“อวดเก่งไปรับคำท้าแข่งขันวาดสดผู้ชายกับไอ้โป๊ยก่ายตอนเปิดเทอมหน้า”
“ห๊า!!!”
ไอ้เล้งที่เดินเข้ามาพร้อมกับไอ้ปิง (ผัวสุดหล่อของมัน) ร้องเสียงหลง  รีบดึงตัวผมที่นอนฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะหินอ่อนอย่างหมดอาลัยตายอยากขึ้น
“มึงบ้าไปแล้วเหรอไอ้ไข่  มึงวาดรูปผู้ชายได้ซะที่ไหน!”
“ไม่ใช่แค่นั้นนะ  ดูเหมือนจะพนันกันไว้ด้วยว่าคนแพ้ต้องใส่บิกินี่ยืนโก้งโค้งหน้าคณะ”
ไอ้หลามเล่าเรื่องต่ออีก
กูอุตส่าห์สะกดจิตตัวเองให้ลืมเรื่องนี้ไปแล้วมึงจะพูดขึ้นมาทำซากแมวอะไรล่ะเฟ้ยยยย!  ก้มหน้าคอตกจิตใจห่อเหี่ยวพอๆกับตีนกาบนหน้าแม่
แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม
“ไม่ต้องห่วงนะไอ้ไข่  กูจะช่วยมึงเอง”
“จริงเหรอวะไอ้หมอน!  มึงช่วยกูได้เหรอ!”
ไอ้เจ้าชายนิทราเพื่อนรัก!  กูกะแล้วว่าอย่างน้อยต้องมีใครสักคนที่อยู่ข้างกู!  ไอ้หมอนส่งยิ้มหล่อละลายใจจนเห็นเขี้ยวเล็กๆทั้งสองซี่ในปากของมัน
อ๋า…เห็นมันยิ้มแบบนี้ทีไรแล้วแทบจะถวายตัวขอเป็นทาสอีกคนตามไอ้หลามเลย!
“พวกมึงดูไว้เลยนะ  เพื่อนกูจริงๆมันต้องแบบไอ้หมอนเว้ย  ไม่เหมือนมึงไอ้ไม้พาย  พอรู้เรื่องก็เอาแต่ด่าๆๆว่ากูพูดไม่คิด”
“รู้ทั้งรู้ว่าแพ้แน่ๆยังไปรับคำท้ามันเรียกว่าคิดแล้วหรือไงล่ะฮะ!”
เจอมันสวนกลับมาอีกพร้อมทำท่าง้างมือขึ้นเหมือนจะเบิ๊ดกะโหลกผม  แต่ผมรีบฉวยเอากระเปาขึ้นมาบังไว้ได้ทัน
“ยังไม่ได้แข่งเลยมึงรู้ได้ไงว่ากูจะแพ้!”
“มีหน้ามาถามอีกนะ  ไอ้สองคะแนนเต็มสิบจากวาดรูปเหมือนผู้ชายของมึงนี่มันยังไม่ใช่หลักฐานยืนยันคำพูดของกูอีกหรือไง!”
“คุณแม่อ่า  ดูไอ้คุณพ่อมันดูถูกกูดิ”
หันไปเขย่าแขนไอ้เล้งเพื่อหาพวก
“โทษที  กูบวกหนึ่งข้างไอ้พาย”
“ฉันก็เหมือนกันนะ  ตอนปีหนึ่งเคยได้ไปช่วยงานอาจารย์พีรพลอยู่หลายครั้ง  เห็นงานของนายที่ส่งอาจารย์ไปแล้วเทียบกับของโป๊ยก่ายฉันคิดว่ามัน…ต่างกันเหมือนเด็กอนุบาลกับนักศึกษาเลยน่ะ”
“ไอ้ปิงงงงง!”
ตอกย้ำกันเข้าไป!  กูยิ่งไม่มีความมั่นใจอยู่  เจอพวกมันซ้ำเติมจุดเดิมตรงแผลเก่าแบบนี้มันยิ่งหมดความมั่นใจไปกันใหญ่
“ไม่เป็นไร!  กูมีไอ้หมอนคอยช่วยอยู่แล้ว  ไม่ง้อพวกมึงก็ได้  ใช่ไหมไอ้หมอน”
“อือ  ใช่”
“ว่าแต่…มึงจะช่วยกูยังไงเหรอ”
“ก็จะพามึงไปวัดตัวตัดชุดบิกินี่ที่ใส่แล้วเหมาะที่สุดให้ไง  อย่างน้อยถ้าต้องไปยืนโก้งโค้งจริงๆก็น่าจะใส่ชุดที่ดูดีจะได้ไม่อายใครเขา”
“อุ๊บ!”
ไอ้เพื่อนเวรที่เหลือพากันยกมือขึ้นปิดปากกลั้นขำจนน้ำตาเล็ด  ผมเม้มปากแน่น  ค่อยๆยื่นมือไปลูบหัวไอ้หมอนเบาๆอย่างที่ชอบทำ
“ขอบใจมากนะไอ้หมอน  แต่กูไม่ต้องการไอ้เหี้ย!”
เพี๊ยะ!
“โอ๊ยยย!  เจ็บนะไอ้ไข่เน่า”
คนถูกตบหัวร้องโวยวาย  สุดท้ายกูก็หวังพึ่งเพื่อนไม่ได้เลยสักคน  แล้วแบบนี้ผมจะหาวิธีไหนมาช่วยทำให้ตัวเองชนะไอ้หมูหันได้กันล่ะเนี่ยยยยย!
หรือต้องไปตัดชุดบิกินี่รออย่างทีไอ้หมอนว่าจริงๆ…
กระซิก…กระซิก…
 
 
บับเบิ้ลบิวชวนคุย :
มาอัพตอนที่ 1 แล้วจ้า  น่าสงสารน้องไข่เหลือเกิน  เพื่อนแต่ละคนดูจะพึ่งพาได้ทั้งนั้น 5555+  ด้วยเหตุผลที่ว่ามาในตอนนี้  จึงกลายมาเป็นบทเริ่มต้นของความ “รักจัดหนัก!” สุดเกรียน  เมื่อพระเอกก็สุดโต่ง  นายเอกก็สุดติ่ง  ความรักของทั้งสองคนเริ่มงอกเงยเมื่อไหร่กันน้า~~~~~

ออฟไลน์ suikajang

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 813
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
 :mc4: กรี๊ดดดดดดดดดด.... มาแล้วๆ ได้อ่านเรื่องของไข่ม้วนก่อนคู่อื่นๆ หรือนี้ หึหึ  :katai2-1:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
สู้ ๆ นะลูก คนแก่เอาใจช่วย  :m19: :a2: :a2:

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3433
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ thyme812

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 313
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-3

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
เข้ามาเจอเรื่องใหม่งงเลย เราก็นึกตั้งนานสิว่าพี่เจ้านี่มันใครหว่าเพิ่งมาร้องอ้อก็ตอนอ่านเรื่องปิงเล้งตอนล่าสุดนี่เอง น้องไข่เจอกับพี่จ้าวในสภาพแบบนี้จะไหวมั้ยละเนี่ย หืม?
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-09-2017 15:45:35 โดย FONSINGHA »

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ loveview

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1912
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-10

ออฟไลน์ WwW

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0


ตอนที่ 2

ซินเดอเรลล่าจำเป็น

 

พรึ่บ!

หมับ!

ขวับ!

สู้โว้ยยยยยย!!!

หลังจากหายตกใจกับโลกคู่ขนานซึ่งตรงกันข้ามจากที่พี่เจียวบอกมาทุกอย่างแล้ว  ผมก็รีบรื้อของในกระเป๋าออกมา  พอจะเข้าใจแล้วว่าพี่เจียวมันให้กูพกผ้ากันเปื้อนและผ้าโพกหัวสำหรับทำความสะอาดแบบพวกสาวเมดมาทำไม!

ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงผ้านิ่มๆเทียมเข่ากับเสื้อยืด  ทับด้วยผ่ากันเปื้อนระบายลูกไม้กับผ้าโพกหัวระบายลูกไม้อีกเช่นกัน  เพราะที่บ้านส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง  ข้าวของทุกอย่างเลยดูสาวน้อยไปเสียหมด  ไม่ติดว่าบ้านนี้แม่งไม่มีห่าอะไรเลยกูจะไม่หยิบมาใส่เด็ดขาด!

เหมือนผู้หญิงเข้าไปอีก…

หันไปมองเจ้าของบ้านที่เสด็จไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยแล้วอย่างโมโห  แค่บ้านต่างจากที่คิดไว้ยังไม่พอ  ตัวเจ้าของเสือกพีคยิ่งกว่าอีก!  หากไม่ใช่เพื่อชัยชนะไอ้หมูหันนั่นกูเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋ากลับบ้านไปแล้วเฟ้ยยย!

ยืนช้ำใจต่อได้ไม่นานก็เริ่มลงมือทำความสะอาดบ้าน  ล้วงเอาแมสขึ้นมาใส่เป็นขั้นตอนสุดท้ายแล้วเริ่มลงมือปัดฝุ่นก่อน  ตกลงไม่ได้กลับบ้านแค่ไม่กี่เดือนหรือไม่ได้กลับมาตั้งแต่ชาติที่แล้วฟะเนี่ยยย!  ฝุ่นหนาเป็นเมตรเลย!  พอปัดฝุ่นจนฟุ้งกระจายไปทั่วผมก็เอาผ้าไปชุบน้ำมาเช็ดต่อ  ดีที่ในบ้านนี้ไม่มีเฟอร์นิเจอร์มานัก  นอกจากเสื่อที่ไอ้ดำมันนอนอยู่แล้วก็มีแค่ตู้โชว์เล็กๆที่ใช้วางทีวีเครื่องหนึ่งเท่านั้น  กับ…พัดลมตัวเท่าหน้าแข้งอีกหนึ่งตัว  ซึ่งแน่นอนว่าอยู่ตรงปลายเท้าของเจ้าของบ้าน

ความหะรูหะระที่กูวาดฝันไว้…

ลาก่อน  ฮึก!

ไล่เช็ดของที่อยู่ตรงตู้โชว์ไปเรื่อย  มีทั้งรีโมททีวี  นิตยสารเก่าๆและพวกของตั้งโชว์  กับ…เอิ่ม  อะไรหว่า?

ขวับ!

หันไปดูเจ้าของบ้านอีกสักรอบ  การเสือกที่ดีจะต้องเริ่มจากการดูต้นทางเสียก่อน  หึๆๆ  เมื่อทางสะดวกเพราไอ้ดำยังหลับไม่ตื่นผมก็รีบหยิบสิ่งที่เห็นขึ้นมาดูทันที  กรอบรูปที่ถูกวางคว่ำเอาไว้ในลิ้นชักสุดท้ายถูกหยิบขึ้นมา

หือ?

ใครหว่า?  ในรูปมันค่อนข้างเก่าแต่พอจะมองออหกว่าเป็นรูปคู่ของผู้หญิงกับผู้ชาย  ชุดที่พวกเขาใส่ดูเหมือนชุดแต่งงาน  แต่ว่าส่วนด้านบนที่เป็นส่วนหัวกลับมีรอยไหม้ไฟ  ก็เลยเหลือแค่ช่วงคอเป็นต้นลงมาเท่านั้น  ฉิบหายล่ะ  แบบนี้กูจะเสือกต่อยังไงดี?

พอรู้ว่าดูภาพนี้ต่อไปก็ไม่ได้อะไร  ผมเลยจัดการเช็ดฝุ่นออกแล้วเก็บเข้าที่เดิม  จากนั้นก็ไปทำความสะอาดจุดอื่นๆต่อ  เหงื่อมากมายไหลย้อยจากหัวไปจนถึงเท้า  ทะลุเข้าไปในเป้าจนเริ่มคันยิบๆ  ความร้อนระอุภายในบ้านหลังนี้เปรียบได้กับกระทะทอดไข่ของแม่เลย!  ตกลงกูมาที่นี่เพื่อฝึกวาดรูปหรือมาเป็นพ่อบ้านกันแน่ฟะ

ได้แต่บ่นในใจก่อนจะขนอุปกรณ์ทำความสะอาดขึ้นไปชั้นสองต่อ  กว่าหนึ่งชั่วโมงที่ผมทำความสะอาดชั้นล่างนั้น  ไอ้ดำดอทคอมไม่มีแม้แต่จะขยับตัวพลิกกายบ้างเลย  มันนอนิ่งเหมือนคนตายมากกว่าคนหลับ  ให้เด็กที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกทำความสะอาดบ้านทั้งหลังส่วนตัวเองก็นอนหลับสบายใจ  แอบๆเอาน้ำถูบ้านดำปิ๊ดปี๋ในถังไปหยอดใส่ปากหรือเอาใส่ขวดโค้กแล้วแช่เย็นหลอกมันว่าเป็นน้ำอัดลมดีไหม

ตุ้บ!

วางอุปกรณ์ลงบนพื้นตรงทางเดินชั้นสอง  ยกแขนขึ้นปาดเหงื่อทิ้ง  ร้อนจนกูจะสุกอยู่แล้ว! หรือความจริงใต้ตัวบ้านนี้จะมีสวิตช์ทำความร้อนซ่อนเอาไว้  แบบในหนังไง  พอเครื่องทำงานคนที่อยู่ข้างในก็จะตายกลายเป็นมนุษย์ย่าง!

โอ้ไม่…

แม่จ๋า  ความร้อนกำลังจะทำให้ผมกลายเป็นบ้า

เลิกคิดฟุ้งซ่านแล้วลงมือทำความสะอาดต่อ  แต่ห้องแรกที่ประตูทางเข้าอยู่ตรงบันไดพอดีกับถูกใส่กุญแจลงกลอนอย่างแน่นหนาเลยเข้าไปไม่ได้  เอาไงดีล่ะ  ในเมื่อห้องมันล็อกผมก็ไม่สามารถเข้าไปทำความสะอาดได้  แบบนี้ไม่ใช่ความผิดของผมหรือว่าผมขี้เกียจสักหน่อย  ดี!  งั้นข้ามห้องนี้ไปโลด!

เดินลั้นลาไปยังอีกห้องที่เหลืออยู่  ข้างในมีเตียงด้วยล่ะเว้ย!  ถูกเอาผ้าคลุมปิดไว้มิดชิด  ผมเลยถอดทุกสิ่งอย่างรวมถึงผ้าปูและปลอกหมอนออกด้วย  ดีนะที่กูหยิบเอาผงซักฟอกมาด้วย  ไม่งั้นได้ใช้น้ำยาถูบ้านซักผ้าพวกนี้แทนแน่ๆ

เอาผ้าทุกอย่างกองรวมไว้ที่หน้าห้องก่อนจะจัดการทำความสะอาดภายในด้วยความรวดเร็ว  จงไปกราบขอบคุณแม่และพี่สาวกูซะที่เลี้ยงกูมาแบบผู้หญิง  อะไรก็ตามที่ผู้หญิงทำได้ ไอ้ไข่ม้วนคนนี้ก็ทำได้เช่นกัน  ตั้งแต่ปัดกวาดเช็ดถู  เย็บปักถักร้อย  ทำกับข้าว  เหลือแค่อย่างเดียวคือกูไม่มีมดลูกเท่านั้นแหละ  อ้อ  คลอดลูกไม่ได้ด้วย

“เอาล่ะไอ้ไข่  เหลืออีกแค่นิดเดียวเท่านั้น  ลุยยยยย!”

 

เวลาผ่านไป

ตุ้บ…!

ไม่ไหวแล้ว…

แขนขากูขยับไม่ได้อีกแล้ว  บ้านนี้มันอะไรกันแน่  ไม่มีส่วนไหนที่ไม่ต้องทำความสะอาดเลย  มองไปทางไหนก็มีแต่สิ่งสกปรกแม้กระทั่งตัวเจ้าของบ้านเองก็เถอะ!  ไม่สิ  ไอ้เจ้าของบ้านนี่แหละคือตัวแพร่เชื้อโรค  ต้องเริ่มทำความสะอาดตั้งแต่มันเลยต่างหาก!

“ฮ้าว…”

เสียงหาวเบาๆพร้อมกับเสียงกุกกักๆดังขึ้นทางด้านซ้ายมือ  เหลือบตาไปมองก็เห็นไอ้ดำเดินทางกลับมาจากการเฝ้าพระอินทร์เป็นที่เรียบร้อย  ผมนอนแผ่หลาอยู่กลางบ้านด้วยหมดแรงจากการเนรมิตบ้านผีสิงให้กลายเป็นบ้านคน

ปัดกวาดเช็ดถูบ้านทั้งหลัง

เอาผ้าม่าน  ผ้าปูที่นอน  ปลอกหมอน ผ้าห่ม ไปซักและแตกอยู่ตรงราวหลังบ้าน

ถอนหญ้าที่ขึ้นรกในสวนและพวกไม้เลื้อยพันอยู่ตามรั้วทั้งหลาย

เสี่ยงตายปีนขึ้นหลังคาบ้านไปถอนพวกไม้เลื้อยบนนั้นออกด้วย

และสุดท้าย…

…ล้างห้องน้ำ

“ว้าว  ใช้ได้เลยนี่  บ้านดูดีขึ้นเยอะ”

ถ้าสามารถทำบีฟอร์อาฟเตอร์ได้ล่ะก็  มันจะถูกแบ่งเป็นแบบนี้…

ฝั่งบีฟอร์คือสภาพบ้านอันแสนโสโครกประหนึ่งบ้านผีสิง  ส่วนอาฟเตอร์จะเป็นบ้านที่สว่างสดใส  สะอาดสะอ้านจนมีประกายระยิบระยับขึ้นไปทั่ว!

เจ้าของบ้านผู้มีหุ่นแซ่บจนน่าอิจฉาลุกขึ้นเดินสำรวจไปรอบๆ  ถ้าตัดหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครานั่นออกเหลือแค่หุ่นกูจะมีอารมณ์วาดรูปมากขึ้นเป็นร้อยเท่า  ตอนกลางคืนถ้าปิดไฟคงมองไม่เห็นมันแน่ๆ  เว้นแต่อีกฝ่ายจะยิ้มยิงฟันอ่ะนะ  เห็นชัวร์  ก๊ากๆๆๆ

“เฮ้ย!  ห้องน้ำโคตรสะอาด  แถมยังราดลงแล้วด้วย  นายจัดการได้ไงเนี่ย”

“ชะ…ช่างมันเถอะฮะ  เอาเป็นว่ามันใช้ได้แล้วก็ละกัน”

กูอุตส่าห์ข้ามขั้นตอนการล้างห้องน้ำไปแล้วมึงจะพูดขึ้นมาทำแป๊ะอะไรล่ะเฟ้ยยย!

กว่าจะจัดการเสร็จรู้ไหมว่ากูเสียน้ำตาไปกี่ปี๊บ  ก้อนเหลืองๆที่ออกมาจากร่างกายมึงยังติดตากูอยู่เลย  กระซิก…กระซิก…

“คงจะเหนื่อยน่าดูเลยนะ  ซักผ้าตากซะด้วย  งั้นเอางี้…เดี๋ยวฉันทำอะไรให้กินเป็นการตอบแทนแล้วกัน”

“ดีเลยฮะ!  ผมหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว”

“เอาผัดฟักทองไหม  จำได้ว่าอาทิตย์ก่อนเจอมันตกอยู่ข้างทางลูกหนึ่งเลยเก็บกลับมา”

คนบ้าอะไรเจอฟักทองตกฟะ…

ที่สำคัญคือไปเจอมาจากที่ไหน?

“นายชอบเละๆหรือว่าไม่เละล่ะ”

“ฮะ?”

“ผัดฟักทองไง  ชอบเละๆหรือไม่เละ”

ผมนิ่งแล้วคิดภาพตามที่เขาบอก  ผัดฟักทองสีเหลือเวลาผัดจนเละมันก็จะ…

“อุ๊บ!”

ภาพฟอสซิลสีเหลืองในส้วมหลุมหลังบ้านเขาแวบเข้ามาในหัวทันที  ทำเอาพะอืดพะอมจนอ้วกเกือบพุ่ง

“ไม่!  ไม่ฮะ  ผมไม่เอาฟักทอง  ผมไม่กินฟักทองเด็ดขาด!”

“ไม่ชอบฟักทองขนาดนั้นเลยเหรอ  เป็นเด็กเป็นเล็กเลือกกินมันไม่ดีนะ”

กูเพิ่งจะมาเกลียดฟักทองก็เพราะฟอสซิลที่มึงทิ้งไว้ในห้องน้ำนั่นแหละ!

“เมื่อกี้ฉันง่วงนอนเลยไม่ทันได้ดูหน้าให้ชัดๆ  ไหนลุกขึ้นซิ”

หมับ!

“เหวออออ!”

ร้องเสียงหลงด้วยตกใจที่จู่ๆไอ้ดำก็เดินดุ่มๆเข้ามาอุ้มผมขึ้นโดยการสอดมือเข้าใต้รักแร้แล้วยกอย่างง่ายดาย

เดี๋ยวๆๆๆ  กูเตี้ยกว่ามึงก็จริงแต่ก็ร้อยเจ็ดสิบห้าเลยนะเฟ้ย!  มายกกันจนตัวลอยเหมือนกูเป็นเด็กสามขวบแบบนี้แม่งโคตรหยาบคาย

ไข่ม้วนอยากร้องไห้…

“อืม…”

ร่างสูงไม่แสดงท่าทีว่าหนักอะไรเลย  กลับกัน  เขานิ่งเหมือนกับว่าที่อุ้มอยู่นั้นไม่ใช่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบแต่เป็นเด็กน้อยอายุสามขวบ…

กราบล่ะ  ช่วยทำท่าหนักสักนิดหนึ่ง  ยังไงกูก็โตเป็นหนุ่มแล้ว  ฮือออออ

ผมเริ่มเกร็งจนต้องก้มหน้าหลบสายไอ้ดำที่เอาแต่จ้องแล้วส่งเสียงงึมงำในลำคอ  นัยน์ตาขาวที่ทะลุผิวสีดำโดดเด่นอย่าบอกใคร  พอมาอยู่ใกล้ๆก็ยิ่งเห็นว่าคนๆนี้หุ่นดีมากจริงๆ  ถ้าไม่หันหลังให้วงการไปเสียก่อนเขาต้องเป็นนายแบบระดับโลกได้แน่!

ตุ้บ…

หลังจากพินิจพิจารณาผมอยู่นานก็ได้ฤกษ์ปล่อยคืนสู่พื้นดิน  ทว่าพอปล่อยผมปุ๊บ  มือหนาทั้งสองข้างก็ยื่นมาข้างหน้าปั๊บ  และ…

ปี๊บๆ  ปี๊บๆ

บีบหัวนมกู!

“เอ่อ…”

“ไม่มีหน้าอกแฮะ  โทษนะ  มานี่ซิ”

หมับ!

ดึงตัวผมเข้าไปใกล้ก่อนปัดเอาผ้ากันเปื้อนที่ผมใส่อยู่ขึ้นแล้วจัดการง้างขอบกางเกงผมออก  ชะโงกดูสิ่งที่อยู่ข้างในพร้อมกับส่งมือลงจับ!

จับ…

จับ…!

จับไข่ม้วนน้อยของผม!

“มีเหมือนกัน  แสดงว่าเป็นผู้ชายจริงๆ  โอเค…ฉันสบายใจละ  เห็นนายทำงานบ้านได้เรียบร้อยแถมท่าทางยังตุ้งติ้งเหมือนผู้หญิงเลยนึกว่าเป็นผู้หญิงปลอมตัวมา  แต่ในเมื่อไม่ใช่ฉันก็โอเคที่จะให้นายอยู่ที่นี่เพื่อฝึกวาดรูป"

"..."

“ลืมไป  ฉันชื่อจ้าวนะ  จะเรียกพี่จ้าวหรือว่าเฮียจ้าวก็ได้”

เฮียจ้าวพูดเป็นต่อยหอยราวกับว่าสิ่งที่เพิ่งกระทำกับผมไปมันเป็นเรื่องปกติของปุถุชน

มะ…เมื่อกี้ผมเพิ่งจะโดนกระทำบางอย่างที่คล้ายๆกับการถูกลวนลามใช่หรือไม่  บีบนมยังไม่พอ  ยังมาเปิดกางเกงคนอื่นแล้วล้วงเข้าไปจับน้องชายเขาอย่างถือวิสาสะอีก

วิญญาณกู…

ออกจากร่างไปเรียบร้อย

ฟิ้ววววววววววววววว (เสียงลมแห่งความเวิ้งว้างครั้งที่สอง…)

“แล้วตกลงจะกินอะไรล่ะ  ถ้าไม่เอาฟักทองก็ไม่มีอะไรนอกจากไข่นะ”

“…”

“เฮ้!  ฉันถามนายอยู่นะได้ยินไหม”

“อ่า…ฮะๆ  อะไรนะฮะ”

ให้เวลาคนอื่นเขาตั้งสติบ้างสิเว้ย!  คนถูกล้วงแม่งก็กู  แถมยังล้วงแบบไม่บอกไม่กล่าวด้วย  ถ้าอยากรู้เพศกันจริงๆมึงขอดูบัตรประชาชนกูก็ด้ายยยย  ไม่จำเป็นต้องมาย่ำยีไข่ม้วนน้อยของกูเลย

ฮึก…ฮือ….

เป็นเจ้าบ่าวให้ใครไม่ได้อีกแล้ว  ไข่ม้วนน้อยของกูถูกผู้ชายด้วยกันย่ำยีไปแล้ว

อ๊ากกก  กูเครียด!!!

“ฉันถามว่านายจะกินอะไร  ถ้าไม่กินฟักทองก็มีแค่ไข่เท่านั้น”

เฮียจ้าวชูไข่(ไก่)ขึ้นให้ดูข้างหนึ่ง  ฟักทองข้างหนึ่ง  ใจเย็นไว้ก่อนไอ้ไข่  ลืมเรื่องเมื่อกี้ไปซะ  ถือเสียว่าโดนหมีมันตะปบเล่นก็แล้วกัน

ฮืออออ แม่จ๋า!!!

“อะ…เอาไข่…ไก่  ก็ได้ฮะ”

“โอเค  เอาไข่อะไรล่ะ”

“หือ?”

“ไข่ดาว  ไข่เจียว  ไข่ต้ม  ไข่ตุ๋นอะไรพวกนั้นอ่ะ”

“อ๋อออ  เอาไข่เจียวแล้วกันฮะ  ผมชอบ”

ตอบกลับไปอย่างลนๆ  ตรงที่โดนล้วงเมื่อกี้มันยังหลงเหลือสัมผัสของฝ่ามือร้อนๆนั่นอยู่เลยอ่ะ  ไม่เอานะ!  ผมจะมารู้สึกแปลกๆเพราะมือดำปี๋คู่นั้นไม่ได้!!!

“ได้เลย  ไข่เจียวนะ  ว่าแต่…นายชื่อไข่อะไร”

“ฮะ?”

“พี่สาวนายชื่อไข่เจียวไม่ใช่เหรอ ความจริงยัยนั่นบอกชื่อนายกับฉันแล้วล่ะ  แต่ฉันจำไม่ได้น่ะ”

“แต่ตอนมาถึงผมก็แนะนำตัวไปแล้วนะฮะ  อย่าบอกนะว่าลืม”

หรี่ตามองร่างสูงที่ชะงักไปเมื่อผมบอกว่าได้ทำการแนะนำตัวไปแล้ว

“ฉันคงง่วงนอนมากเกินไป  โทษที  แนะนำตัวใหม่หน่อยแล้วกัน  สัญญาว่าคราวนี้จะไม่ลืมเด็ดขาด”

“…”

ผมรีบหันหน้าหนีไปอีกทาง  หัวใจ…ทำไมถึงเต้นแรงขึ้นเพียงแค่เฮียจ้าวมันส่งยิ้มให้วะ!  หรือนี่จะเป็นสิ่งที่พี่เจียวบอก  ไอ้เสน่ห์อะไรสักอย่างที่ทำให้สาวๆหลงใหล

ไม่ๆๆๆ

ดำแบบนี้อ่ะนะ  แว้กกกกกก!

“ว่ายังไง  ตกลงชื่อไข่อะไร”

“อ๊ะ  เอ่อ  ฮะ  ขะ…ไข่ม้วนฮะ”

“…”

“ผมชื่อไข่ม้วน”

เกิดความเงียบไปชั่วอึดใจเมื่อผมแนะนำตัวจบ  เฮียจ้าวเสมองไปทางอื่น  ยืนนิ่งค้างท่าเดิมอยู่เกือบนาทีก่อนจะแค่นยิ้มออกมา

“ชื่อเพราะดีนะ  อีกอย่าง…”

“…”

“ฉันชอบกินไข่ม้วนมากที่สุด”

 

 

บับเบิ้ลบิวชวนคุย :

มาอัพแล้วจ้า  มีความสงสารน้องไข่  ตกลงมาฝึกวาดรูปหรือมาเป็นนังซินคนรับใช้กันแน่ 5555+  ทำทุกอย่างสากเบือยันเรือรบ  ในขณะที่เฮียจ้าวหลับปุ๋ย  แต่อะไรคือการพิสูจน์ด้วยการล้วงจับมันดื้อๆคะเฮีย!  ถ้าน้องเป็นผู้หญิงขั้นมาจะทำยังไง!  แต่ว่านะ…อาหารโปรดของเฮียคือไข่ม้วนล่ะ  หึๆๆ =..=

ออฟไลน์ suikajang

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 813
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
 :hao7:  ว๊าวๆๆ เฮียจ้าวชอบกินไข่ม้วนที่สู๊ดดดด  :z1:
 :L1:  :pig4:  :L1:

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
โถถถ น้องไข่(ม้วน) ถูกหลอกให้มาเป็นคนใช้พี่จ้าวหรือเปล่านี่ ฮา

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ตอนแรกไม่คิดว่าหลานไข่ม้วนจะเบาขนาดนี้ อ่านจากเรื่องหลานเล้ง ตอนที่นั่งตักหลานพายว่าตัวเบาแล้ว มาอ่านตอนนี้เบากว่าอีกนะเนี่ย ต่อไปไม่ใช่ว่าจะถูกหลานจ้าว หิ้วคอเสื้อพาไปไหนต่อไหนนะ  :haun5: :haun5:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ WwW

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0


ตอนที่ 3

ไข่ชน???

 

เคร้ง!

“อิ่มแล้วฮะ~~”

วางช้อนลงในจานตามเดิมหลังจากหนังท้องตึงเปรี๊ยะด้วยข้าวไข่เจียวฝีมือเฮียจ้าว  คนตัวดำทำให้ผมกินอย่างเดียวส่วนตัวเองก็เอาโน้ตบุ๊คมานั่งทำงานอยู่ข้างๆ  เผลอแป๊บเดียวเริ่มจะมืดแล้วแฮะ

จะว่าไป…วันนี้ทำงานบ้านทั้งวันตั้งแต่มาถึง  ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนี่หว่า

มาคิดๆดู  ตอนทำความสะอาดผมเจอแต่ห้องส้วม (แถมยังเป็นส้วมหลุมแบบคอห่านด้วย) ไม่ยักกะเจอห้องน้ำเลยสักห้อง

“เอ่อ  เฮียจ้าวฮะ”

“ว่า?”

ขานรับโดยไม่มองหน้า  สายตาเอาแต่จดจ้องอยู่ที่หน้าจอแล้วจิ้มนิ้วพิมพ์ยิกๆไม่หยุด  เฮียจ้าวเอาที่คาดผมแบบมามีลวดลายสีดำมาคาดผมตัวเองไว้  เสยตั้งแต่หน้าม้ายาวรุงรังเป็นต้นไป  ตอนนี้มันเลยไปชี้โด่ชี้เด่ตั้งๆอยู่บนหัวเขาแทน

ไม่ได้ดูดีขึ้นเลย  แค่เห็นหน้าชัดขึ้นเฉยๆ

ยอมรับอย่างลูกผู้ชายเลยว่าเฮียจ้าวเป็นผู้ชายตัวดำที่หล่อมาก!  แถมหุ่นยังพอดีเหมาะสมกับหน้าตาลงตัวทุกอย่าง  เสียแค่สกปรกซกมกไร้ความสามารถในการแต่งตัวไปสักหน่อย  เขาดูเหมือนหนุ่มบ้านนอกตามบ้านสวนแบบในละครตอนเย็นที่ผมเคยดูเลยอ่ะ

“ผมอยากอาบน้ำฮะ  ห้องน้ำที่นี่อยู่ไหนเหรอ”

“ห้องน้ำ?”

“ฮะ”

“จริงสิ  ฉันยังไม่ได้บอกนายเรื่องห้องน้ำเลย”

เจ้าของบ้านดีดตัวผึงลุกจากเก้าอี้  ทำหน้าตาเหมือนเพิ่งจะนึกขึ้นได้  คนๆนี้…เอาสติไปเก็บไว้ใต้ฝ่าเท้าหรือๆงฟะ

“เตรียมอุปกรณ์อาบน้ำให้เรียบร้อยแล้วตามฉันมา”

“อ่า…ฮะๆ”

วิ่งไปเปิดกระเป๋าแล้วหยิบพวกสบู่กับอุปกรณ์สำหรับอาบน้ำทุกอย่างเดินตามเขาออกไปทางหลังบ้าน  ข้างหลังบ้านนอกจากจุดที่ผมเอาพวกผ้าปูที่ซักมาตากไว้แล้วเหมือนว่าจะมีทางเดินให้ไปต่ออีก  แต่เพราะไม่ใช่สถานที่ที่คุ้นเคย  แถมที่นี่เป็นบ้านสวนด้วย  ผมเลยไม่อยากเสี่ยงเดินสุ่มห้าสุ่มหกเข้าไป

มองไปรอบๆที่เริ่มมืดและวังเวง  น่ากลัวหน่อยๆแต่ก็ไม่เลวเหมือนกัน  สงบแถมยังเงียบโคตรๆ  อีกอย่างพอบ้านสะอาดแล้ว  ผมว่าที่พี่เจียวบอกไว้เรื่องบ้านหลังนี้เหมือนวิมานมันก็ไม่ผิดหรอกนะ  เดี๋ยวพอพรุ่งนี้ผ้าม่านแห้ง  ผมก็จะเอามันกลับไปติดไว้ที่หน้าต่างเหมือนเดิม  เวลาลมพัดจะต้องสวยงามมากแน่นอน

“ถึงแล้ว”

ปึก!

“โอ๊ย!”

ลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ  เป็นเพราะเดินตามหลังอีกฝ่ายมาติดๆแทบไม่เว้นระยะห่าง  พอเขาหยุดผมเลยเบรกไม่ทันกลายเป็นพุ่งชนเข้ากับแผ่นหลังอย่างจัง

อะ…โอ้ววว  กล้ามเนื้อที่หลังชวนให้ลูบไล้และสัมผัสนี่มันคืออะไร  ขนาดผู้ชายด้วยกันอย่างผมยังรู้สึกว่ามันเซ็กซี่มากๆเลยนะเนี่ย

ฮึก…อยากมีหุ่นแบบนี้มั่งจัง  ถ้าผมมีหุ่นแบบนี้ตั้งแต่สมัยม.ปลาย  รุ่นพี่คนนั้นคงไม่ทิ้งผมในเช้าวันถัดมาของคืนแรกที่ปล้นเอาเวอร์จิ้นผมไปหรอกเนอะ

“ทำอะไรน่ะ”

“เจี๊ยก!!!”

กระโดดถอยห่างเฮียจ้าวไปหลายก้าว   เผลอลืมตัวยืนลูบแผ่นหลังน่าซบนั้นไปเสียได้  ฉิบหายละกู  จะถูกมองเป็นไอ้เด็กโรคจิตไหมเนี่ย!

“ชอบเหรอ?”

“หะ…ฮะ??”

“เช็ดน้ำลายด้วย  ย้อยจะถึงคางแล้ว”

ว่าพลางชี้นิ้วไปที่คางของตัวเอง  ผมรีบยกมือขึ้นจับคางปรากฏว่ามีน้ำใสๆเกาะตัวกันอยู่  ผสมกับกลิ่นของไข่เจียวปะปนมาด้วย

นะ…น้ำลายกูเองแหละ

“เอ่อ  แหะๆ”

“ไม่ต้องมาแหะๆ  จู่ๆก็มาลูบไล้ร่างกายคนอื่นด้วยสายตาแปลกๆแถมยังน้ำลายไหลอีก  ชอบผู้ชายเหรอเรา”

ถะ…ถะ…ถุย!

ก่อนจะว่ากูช่วยย้อนดูการกระทำของตัวเองก่อนหน้านี้ด้วยเฟ้ย!  กูแค่ลูบไล้กล้ามเนื้อนิดหน่อยเพราะอิจฉาและอยากมีหุ่นแบบนี้  แต่มึงเล่นบีบหัวนมแถมยังล้วงกางเกงไปจับไข่(ม้วน)น้อยของกูเลยนะ!  ใครโรคจิตกว่ากันลองคิดดู!

“เปล่านะฮะ!  ผมแค่อยากมีหุ่นแบบเฮียเฉยๆ”

“หุ่นแบบฉัน?”

“ก็หุ่นแบบนี้สาวๆน่าจะชอบ  ผมน่ะเหี่ยวเฉามาสองปีแล้วนะ  ไอ้นั่นก็เพิ่งเคยได้ใช้งานแค่ครั้งเดียวเองด้วย”

บ่นพึมพำน้อยใจในโชคชะตา

ก่อนหน้านี้ยังมีความภูมิใจเล็กๆว่าอย่างน้อยเจ้าลูกชายใต้ร่มผ้าของผมยังเคยได้ใช้งานมาบ้าง  ไม่เหมือนไอ้เล้งที่เวอร์จิ้นมาตลอด  แต่ในเมื่อตอนนี้มันได้ผัวแล้ว  เท่ากับว่ามันก้าวหน้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่นำผมไปไกลลิบ!

หัวเราะทีหลังย่อมดังกว่าสินะ  มึงเป็นเต่าใช่ไหมไอ้เล้ง  ส่วนกูคงจะเป็นกระต่ายที่ชะล่าใจและหยุดพักนานเกินจนมึงแซงหน้ากูไปในที่สุด!

“แค่ครั้งเดียวเองเหรอ”

“ฮะ  ครั้งเดียว”

ชูนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้วพร้อมทำแก้มป่องแบบที่ชอบทำกับแม่และพวกพี่สาวเวลาที่ผมรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในตัวเอง

“แล้วช่วยตัวเองล่ะ?”

“หะ…ฮะ?”

พูดเรื่องอะไรวะเนี่ยยยย  ทำไมผมต้องมาพูดเรื่องใต้สะดือสองแง่สองง่ามกับคนที่เพิ่งเจอกันวันนี้ด้วยล่ะ  ไม่เอาแล้ว  ไม่พูดเรื่องนี้แล้วววว!

“ผะ…ผมขออาบน้ำดีกว่า  ว่าแต่…จะให้ผมอาบตรงไหนเหรอฮะ”

มองไปทางไหนก็ไม่เห็นจะมีห้องน้ำนอกจากสะพานเล็กๆที่ยืนออกจากริมตลิ่งไปทางคลองหลังบ้านนิดหน่อย

สายตาหันกลับไปที่สะพานนั้นอีกครั้ง…

“ยะ…อย่าบอกนะฮะว่า…”

“อื้ม  นี่แหละที่อาบน้ำของที่นี่  คลองหลังบ้าน”

ลมจะจับ…

ส้วมหลุม…

ประตูรั้วหลุด…

ไร้เฟอร์นิเจอร์และสิ่งอำนวยความสะดวก…

แล้วนี่ยังจะ…อาบน้ำที่คลองหลังบ้านอีก

ฮึก  แม่จ๋า  ไข่ม้วนอยากกลับบ้านแล้ววววว!

“ผ้าขาวม้าสำหรับอาบน้ำนายคงไม่มีมา  เอาของฉันไปใช้ก่อนก็ได้  เดี๋ยวฉันค่อยเอาอันเก่าๆในตู้มาใช้เอง แขวนอยู่ตรงหัวสะพานนั่นแหละ  หวังว่าแค่ผ้าขาวม้าคงจะพันเป็นนะ”

“เป็นฮะ!”

ซะเมื่อไหร่

แต่เคยดูในละคร  คงพันคล้ายๆกับผ้าเช็ดตัวล่ะมั้ง

“ก็ดี  งั้นฉันไปทำงานต่อล่ะ  นายก็รีบอาบซะ  มันเริ่มจะมืดแล้ว”

“ฮะ~~~”

รอจนเฮียจ้าวเดินกลับเข้าไปในบ้าน  ถึงค่อยเดินลงไปตรงสะพาน  เป็นการอาบน้ำกลางแจ้งครั้งแรกของผมเลย  เอาวะ!  คงเหมือนๆกับเวลาไปเล่นน้ำทะเล  แต่แค่คราวนี้เป็นการใส่ผ้าขาวม้าลงน้ำแทนเฉยๆ

เมื่อคิดหาสิ่งเปรียบเทียบได้แล้ว  ผมก็ลงมือแก้ผ้าตัวเองแล้วเอาผ้าขาวม้ามาพันไว้  รู้สึกหลวมๆโหวงๆชอบกลยังไงไม่รู้  สงสัยจะยังไม่ชิน

“ก่อนจะมืดไปมากกว่านี้  ไอ้ไข่ม้วน  ลุยยยย!”

ตึกๆๆๆๆๆๆ

ตู้มมมมม!

“ยะฮู้วววววว!”

กระโดดโลดเต้นคนเดียวอยู่ในน้ำอย่างสนุกสนาน  เป็นครั้งแรกที่ได้อาบน้ำแร่แช่น้ำคลอง  สนุกไปอีกแบบเหมือนกัน  แถวนี้มีแค่บ้านเฮียจ้าวอยู่หลังเดียวนอกนั้นรอบๆเป็นสวนอะไรสักอย่าง  ไม่ต้องกลัวว่าจะไปเสียงดังรบกวนใครด้วย

“คราวหน้าลองชวนพวกไอ้เล้งมาบ้างดีกว่า”

พวกมันชอบเล่นน้ำพอๆกับผม  ว่างเป็นไม่ได้จะหาเวลาไปทะเลกันตลอด  น่าเสียดายที่ปิดเทอมนี้ต่างคนต่างมีภารกิจต้องไปทำ  ก็เลยไม่ไดนัดกันไปเที่ยวเหมือนทุกปี  ผมเล่นตีน้ำและว่ายวนไปเรื่อย  ลงมือถูสบู่ทุกซอกทุกมุมจนหอม  ก่อนจะหยิบแปรงสีฟันขึ้นมาเตรียมจะแปรงเป็นลำดับถัดไปแต่ก็นึกเอะใจขึ้นเสียก่อน

“กูต้องใช้น้ำในคลองนี้แปรงฟัน  แต่ว่าตอนนี้กูลงมาแช่อยู่ในคลอง  อืม…”

ก้มมองไข่ม้วนน้อยในน้ำ  กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ก่อนจะเก็บแปรงสีฟันเข้าที่อย่างรวดเร็ว  ไว้ไปแปรงตรงที่ล้างจานดีกว่า  เกรงใจน้ำในคลองมัน

ฟิ้วววววววว~~

ลมเย็นที่พัดผ่านไปทำเอาขนลุกซู่ไปทั้งตัว  ผมเงยหน้ามองฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีดำแล้วก่อนจะตัดสินใจเลิกเล่น  ตอนกลางคืนที่นี่แตกต่างจากตอนกลางวันสุดๆไปเลย  หนาวก็หนาว  ทีตอนกลางวันนี่แทบจะย่างสดกูในบ้านเลยเหอะ

“ฮึบ!”

ยันแขนไว้กับสะพานแล้วดีดตัวขึ้นมายืนอย่างเท่  เป็นการใช้ชีวิตท่ามกลางบ้านสวนครั้งแรกของผมเลยนะ  นับว่าเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายเหมือนกันนะเรา  ใครได้ไปเลี้ยงรับรองไม่มีเหนื่อย  หึๆๆ

ฟิ้วววว~~

“บรื๋ออออ”

หนาวไปทั้งตัว  ลมที่พัดผ่านไปสร้างความเย็นอันน่าสะพรึงตรงจุดต้องห้าม  มันเย็นวาบเกินไปจนผมต้องก้มมองว่าเกิดจากสาเหตุอะไร

“เฮ้ยยยย!”

ผ้าขาวม้ากูหายไปไหน!

ขวับ!

หันกลับไปในคลองแสนแสบที่บัดนี้น้ำดำปิ๊ดปี๋จนมองไม่เห็นอะไรด้วยความมืด  รอบๆไม่มีไฟเลยสักดวงทำให้มองไม่เห็นหนักเข้าไปอีก  ทางหลังบ้านก็ไม่เห็นจะมีไฟเหมือนกัน  ตายห่าล่ะ  ผ้าขาวม้าหายไปไหนก็ไม่รู้  แถมผ้าเช็ดตัวดันลืมหยิบมาด้วย

เอาไงล่ะทีนี้!

ผมยืนบีบมือตัวเอง  คิดหาหนทางเอาตัวรอดในนาทีนี้จนหัวหมุน  หนาวเหี้ยๆแล้วเนี่ย  ลูกชายกูยืนตัวตรงเคารพธงชาติทั้งที่ไม่ใช่ตอนเช้าเพราะลมที่พัดแล้วพัดอีก  เอาไงดีๆๆๆ  จะยืนอยู่แบบนี้ทั้งคืนก็ไม่ได้ด้วย!

ชะเง้อมองเข้าไปในบ้านที่มีแสงไฟเล็ดรอดออกมาแค่เฉพาะตรงห้องรับแขก  ถ้าผมค่อยๆย่องเดินเข้าไปจนถึงประตูหลังแล้วตะโกนเรียกเฮียจ้าวให้ช่วยหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาให้ก็คงจะได้  อย่างน้อยได้บอกให้เขารู้ตัวก่อนว่าผมในตอนนี้ล่อนจ้อนไร้ซึ่งสิ่งปกคลุมดีกว่ายืนอยู่เฉยๆจนเขาเอะใจนึกว่าผมจมน้ำตายเลยออกมาดู  ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหน

“โอเค  เอาแบบนี้แหละ!”

พอคิดหาวิธีได้ผมก็ก้มหลงหยิบอุปกรณ์อาบน้ำ (ที่จริงคือมีแค่ยาสีฟัน แปรงสีฟันและสบู่เท่านั้น)มาถือไว้แล้วค่อยๆเดินย่องไปทางประตูหลัง  โชคดีจริงๆที่มันมืดสนิทแบบนี้  ถ้าหลังบ้านมีไฟด้วยผมคงไม่กล้าเดินโทงๆออกมาหรอก  ถึงจะไม่มีคนแต่มันก็อายฟ้าอายดินป่ะวะ!

ผมพยายามเดินชิดริมที่มีต้นไม้ปลูกอยู่เยอะแยะให้มากที่สุด  หัวใจเต้นระทึกประหนึ่งกูเป็นโจรที่กำลังจะขึ้นย่องเบาบ้านคนอื่นก็ไม่ปาน  ทำไมชีวิตของไข่ม้วนต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย  วันนี้ทั้งวันผมใช้ชีวิตในแบบที่ไม่เคยใช้มาก่อนทั้งนั้นเลยนะ  สวรรค์เกลียดอะไรกูมากมายเนี่ย!!!

ปึก!

“โอ๊ย!”

งามไส้…

บรรยากาศชนปึกแบบนี้แม่งโคตรคุ้น…

ในความมืดมิดยามราตรี  ผมพยายามเพ่งมองว่าสิ่งที่ผมเดินมาชนเข้ามันคืออะไร  ทว่ายังไม่ทันจะหาคำตอบได้ด้วยตัวเอง  หลังบ้านที่ผมคิดว่าไม่มีไฟกลับมีไฟติดพรึ่บขึ้นมาซะงั้น!!!

และคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมในตอนนี้ก็คือ…

“ฮะ…เฮียจ้าว”

ร่างสูงตัวดำที่นุ่งแค่ผ้าขาวม้าออกมายืนมองผมตาปริบๆ  แขนซ้ายเขาจับอยู่กับเสาไม้ไผ่ต้นหนึ่งที่มีสวิตช์อะไรสักอย่างห้อยอยู่  คาดว่าจะเป็นตัวเปิดไฟหลังบ้านที่ติดขึ้นมาเมื่อกี้  ผมกับเขาต่างมองหน้ากันอยู่ราวหนึ่งนาทีก่อนที่สายตาของอีกฝ่ายจะเบนต่ำลงไปมากกว่านั้น…

หมับ!

“ว๊ากกกกกก!”

สองมือตะปบปิดลูกชายของตัวเองเอาไว้  หันหลังขวับเตรียมจะวิ่งหนีไปตั้งหลักด้วยความอาย  แต่ยังไม่ทันจะก้าวเท้าเกินสามก้าว  พื้นดินที่ลื่นอยู่แล้วกลับทำพิษใส่!  ร่างกายเอนทิ้งไปด้านหลังแบบไม่สามารถต้านทานได้!

“ระวัง!”

หมับ!

“อ๊ะ!!!”

“อั้ก!”

หมุบ!

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนสโลว์โมชั่นไม่ทัน  พอจะรู้แค่ว่าวงแขนของเฮียจ้าวพุ่งเข้ามากอดเอวผมเอาไว้ก่อนจะหงายหลัง  ไม่สิ  สุดท้ายผมก็หงายหลังอยู่ดีนั่นแหละ  เพียงแต่…

ไม่ได้หงายหลังลงไปบนพื้นดิน

แต่เป็นหงายหลังทับเฮียจ้าวต่างหาก

“เฮียจ้าว!  ขอโทษนะฮะ  เจ็บมากไหม!”

เอี้ยวคอหันไปหาร่างสูงที่เข้ามาช่วยชีวิตผมเอาไว้อย่างเป็นห่วง  ใบหน้าเหยเกจากดำเริ่มเขียวจนน่าตกใจ

ระ…หรือว่าหัวจะไปกระแทกกับอะไรเข้า!

เฮียจะตายไม่ได้เฟ้ยยย  ผมยังไม่ได้ฝึกวาดรูปเลย  อ๊ากกกกก (ห่วงอะไร?)

“จะ…จุก”

“ฮะ?  อะไรนะเฮีย”

“จะ…จุก!”

“จุก?  จุกไรอ่ะ”

จุกนม?  จุกก๊อก  จุกโก๊ะ  จุก…จุก… จุกไรว้า!

“มะ…ไม่ใช่  ฉันจุก  เพราะ…เพราะก้นนายเว้ย!”

สิ้นเสียงตะโกนของคนหน้าเขี้ยวอื๋อ  ผมก็ก้มมองข้างล่างโดยพลัน  ร่างกายล่อนจ้อนไร้อาภรณ์ใดๆปกปิดตอนนี้กำลังอยู่ในท่าอ้าขากว้างร้อยแปดสิบองศา  ทับอยู่บนเนินเนื้อโหนกนูนขนาดเขื่องที่ดันเนื้อผ้าขาวม้าออกมาออกมาแม้ว่ามันจะไม่ได้ตื่นตัวก็ตามที

ไม่..

ไม่จริง…

ไม่ช่ายยยยยยยย!!!

ประตูเข้าสู่ดินแดนแห่งเอกราชที่เฝ้าฟูมฟักมาตลอดยี่สิบปีของผมทับอยู่กับบ้องข้าวหลามของเฮียจ้าวจนมันมาจ่ออยู่ตรงทางเข้าพอดี!

“ม่ายยยยยยยยยยยยย!!!”

 

 

บับเบิ้ลบิวชวนคุย :

มาอัพแล้วจ้า  แต่งตอนนี้จบไม่รู้จะสงสารเฮียจ้าวผู้ถูกทับจนจุก  หรือสงสารน้องไข่ที่ประตูทางเข้าดินแดนถูกบ้องข้าวหลามจ่อดี 55555  เห็นทีต้องรีบสร้างห้องน้ำให้น้องไว้อาบแล้วล่ะ  ขืนปล่อยให้อาบแบบนี้ต่อไปเฮียจ้าวอาจสูญพันธุ์ได้นะคะ  ก๊ากๆๆๆ

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
โถ ความน่าอนาถนี้

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
โคตรฮา สงสารไข่ม้วนอ่ะเจอแต่ละอย่าง

ออฟไลน์ WwW

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0


ตอนที่ 4

แบบนี้ก็ได้เหรอ…?

 

“โว้ยยย!  ร้องเหมือนเสียซิง!  คนที่ต้องร้องมันคือฉันนี่  ลุกออกไปได้แล้ว!”

เฮียจ้าวผลักผมจนกระเด็น  ใบหน้าดำคล้ำพอมาเขียวอื๋อแม่งยิ่งดำเข้าไปอีก  ดูท่าจะเจ็บสุดๆไปเลย  ก็นะ…ตรงส่วนนั้นมันจุดอ่อนไหวและอันตรายที่สุดสำหรับผู้ชายเลยนี่นา

“ขะ…ขอโทษฮะ”

นั่งทับเข่าก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด เพราเป็นผู้ชายด้วยกันผมถึงเข้าใจดีว่าการโดนฮุคเข้าเต็มแรงตรงจุดยุทธศาสตร์มันจะทรมานเพียงไหน

แต่ไข่ม้วนไม่ได้ตั้งใจนะอาเฮียยยย  ฮือออออ

“รออยู่ตรงนี้ก่อนนะเจ้าเด็กบ้า”

“ฮะ…”

กลายเป็นเจ้าเด็กบ้าไปแล้วล่ะ…

คนตัวสูงพยุงตัวเองกลับเข้าไปในบ้านอย่างกระท่อนกระแท่น  ไอ้ตรงนั้นยังไม่หายเจ็บแท้ๆจะรีบเดินไปไหนของเขาแล้วนะ  โชคดีจริงๆที่ต้อนล้มทับเมื่อกี้ผ้าขาวม้าของเฮียจ้าวไมได้หลุดปลิวไปไหน  ไม่งั้นล่ะก็…ไม่อยากจะคิดสภาพประตูหลังของผมเลย…

เสียบเต็มๆ!

“บรึ๋ยยย!”

แค่คิดก็ขนลุกซู่  เสียววาบตรงบั้นท้ายขึ้นมาทันที  ถึงจะยังไม่ได้ชอนไชเข้าไป  ความรู้สึกที่ส่วนนั้นของเฮียจ้าวดันอยู่ตรงร่องก้นมันยังไม่จางหายไปเลย

ว๊ากกกก  ลืมเดี๋ยวนี้นะไอ้ไข่  มึงจะไปจำสัมผัสแบบนั้นหาแมวอะไร!

ฟิ้ววววววว!

นะ…หนาวโว้ยยย  จะให้นั่งล่อนจ้อนอยู่ตรงนี้ไปอีกนานเท่าไหร่เท่าไหร่เนี่ยยย

ผมลูบแขนตัวเองด้วยความหนาวจากลมตอนกลางคืน  ชะเง้อมองเฮียจ้าวที่หายเข้าไปในบ้านเกือบห้านาทีแล้ว  ร่างสูงวิ่งกลับออกมาด้วยท่าวิ่งแปลกๆ  คงเพราะยังเจ็บเป้าอยู่นั่นแหละ  เลยเดินเหมือนคนขาเคล็ดแบบนั้น

ว่าแต่…

อะ…เอาเสื่อมาทำไมฟะ?

“เอ้า!”

มาถึงก็ยื่นเสื่อให้ผม  รับมาถือไว้อย่างงงๆ

“ฮะ…เฮียจะให้ผมเอามาปูนอนตรงนี้เหรอฮะ  อย่าบอกนะว่าโกรธที่ผมทับลูกชายเฮียเมื่อกี้เลยจะลงโทษให้นอนตรงนี้อ่ะ  อ๊ากกกก  ไม่เอานะเฮีย!  ผมเพิ่งจะยี่สิบเอง  เวอร์จิ้นก็เพิ่งเสียไปแค่ครั้งเดียวแล้ว  ถ้าต้องมานอนแก้ผ้าตากน้ำค้างทั้งคืนมีหวังเป็นปอดบวมตายพอดี  เฮียยกโทษให้ผมเถอะน้า  ผมขอโทษ  ปวดใช่ไหม  ปวดตรงนั้นใช่ไหมฮะ  เดี๋ยวไข่ม้วนนวดให้ก็ได้  มาๆๆๆ”

“เฮ้ยยยย  นายจะบ้าเรอะ  ปล่อยนะเว้ย”

เฮียจ้าวดิ้น  พยายามสะบัดขาออกจากการเกาะกุมของผมที่โผเข้าไปกอดขาเขาเพื่ออ้อนวอนไว้แน่น

ฮืออออ  สัญญามาก่อนดิว่าจะให้เข้าไปนอนในบ้านอ่ะ!

“เฮียอย่าใจร้ายกับผมเลย  ผมนวดให้ก็ได้  ผมนวดเก่งมากเลยนะ แม่ยังชมเลยว่าผมนวดเก่ง”

“บอกว่าไม่ต้องแล้วไงเล่า  เฮ้ย  อย่ามาจับ  ว๊ากกก  นายจับอะไรเนี่ยไอ้เด็กบ้า”

ความชุลมุนวุ่นวายบังเกิด  ผมพยายามจะจับเจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเฮียเพื่อทำการนวดคลายกล้ามเนื้อให้  แต่ไอ้เฮียมันก็ปัดป้องเต็มที่เช่นกัน

“ให้ผมเข้าไปนอนในบ้านเถอะนะเฮียย  ข้างนอกมันหนาวเกินไป  อีกอย่างผมก็ไม่ได้ใส่…อุ๊บ!”

ปากที่กำลังพูดถูกอีกฝ่ายปิดไว้แน่น  มือหนาอุดปากผมพลางจ้องถมึงทึงมาอย่างน่ากลัว

“นี่ฟังนะไอ้เด็กแสบ  ฉันไม่ได้จะให้นายนอนตรงนี้เว้ย  ที่เอาเสื่อมาให้นี่คือจะให้เอามาคลุมตัวเองเดินเข้าบ้าน!  ฉันไม่รู้ว่านายเก็บผ้าเช็ดตัวไว้ตรงไหน  แล้วฉันก็ไม่มีผ้าเช็ดตัวด้วย  ก็เลยเอาเสื่อมาใช้แทนไปก่อน!”

“อะ…อ้าว  อย่างงั้นเองเหรอฮะ”

“เออสิ!  ปล่อยได้แล้ว  ล้วงขนาดนี้จะมุดเข้ามาเลยไหม!”

เฮียจ้าวตั้งท่าจะเปิดผ้าขาวม้าขึ้นด้วยมือของผมที่เกาะขาเขาเริ่มเลื่อนขึ้นไปจนถึงโคนขาอ่อน  พอรู้ว่าเขาไม่ได้จะให้ผมนอนนอกบ้านมือที่เกาะหนึบในตอนแรกจึงรีบคลายออกทันที

“แหะๆ  ละ…แล้วเฮียก็ไม่พูดให้เคลียร์ตั้งแต่แรก”

“เว้นช่องไฟให้ฉันพูดด้วยหรือไง”

“อูย….  ขะ…ขอโทษฮะ”

“เลิกพูดขอโทษแล้วเอาเสื่อคลุมตัวเข้าไปในบ้านซะ   จะได้แต่งตัวให้เรียบร้อย  ฉันไปอาบน้ำก่อน”

“ฮะ…”

รับคำแล้วเอาเสื่อมาคลุมตัวไว้ก่อนจะค่อยๆยื่นขึ้น  พอทำแบบนี้แล้วเหมือนกูกลายเป็นไข่ม้วนจริงๆเลยแฮะ

กระดึ๊บๆๆๆๆๆ

เป็นการเดินที่ลำบากเหลือทน  ผมต้องค่อยๆเขยิบเท้าไปทีละนิดเพราะเสื้อที่ม้วนพันอยู่รอบตัวทำให้ก้าวขาได้ไม่มากนัก  มือสองข้างจับปลายเสื่อด้านบนเอาไว้กันมันคลายออกจนต้องล่อนจ้อนอีก  แค่วันแรกยังสูบเอาพลังชีวิตกูจนแทบเหลือศูนย์…

ไม่อยากคิดสภาพวันต่อไป

กระดึ๊บๆๆๆๆๆ

กึก!

ตุ้บ!

“อ๊ากกกก!”

จนได้สิน่า…

ผมร้องลั่นเมื่อขาดันสะดุดกันเองจนหน้าทิ่ม  เอาเสื่อออกแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านด้วยความเร็วแสงมันจะง่ายกว่าไหมเนี่ย!

“ยุ่งยากจริงเว้ย”

ได้ยินเสียงเฮียจ้าวที่อยู่ด้านหลังสบถออกมาเบาๆ  ผมดิ้นพล่านเพราะเสื่อที่พันรอบตัวทำให้ขยับพลิกตัวไม่ได้ง่ายๆ  เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะต้องตกอยู่ในสภาพทุเรศขนาดนี้  จะให้พวกไอ้เล้งรู้ไม่ได้เด็ดขาด  มีหวังโดนล้อตายเลย

หมับ!

“เหวอออ  เฮียย!”

ร่างกายถูกจับพลิกก่อนจะถูกคนตัวโตอุ้มขึ้นในท่าเจ้าหญิง!  ผมเบิกตากว้างมองเฮียจ้าวจากปลายคางขึ้นไปด้วยจุดที่ผมอยู่ในตอนนี้มันต่ำกว่าเขาเลยเห็นคางก่อนเป็นอันดับแรก

“เห็นนายแล้วมันหงุดหงิด”

“ผะ…ผมเดินเองได้นะฮะ”

อุ้มแบบนี้มันแปลกๆอ้ะ!

“เดินเองได้?  จะกระดึ๊บเหมือนหนอนชิเมโจได๋ไปจนถึงในบ้านหรือไง?”

“ก็มันเดินไม่ถนัดนี่ฮะ”

“ถึงได้จะพาไปส่งไงเล่า  เลิกพูดมากสักที”

ปิดปากเงียบไม่พูดอะไรอีกเลยตามคำสั่ง  ทั้งที่ในบ้านมันอยู่ห่างไปอีกแค่นิดเดียวเท่านั้น  ไม่รู้ทำไมตอนนี้ผมถึงรู้สึกว่ามันช่างไกลสุดลูกหูลูกตา

ลอบมองเฮียจ้าวที่ตั้งหน้าตั้งตาอุ้มผมเข้าไปในบ้านอย่างสำรวจ  มัดกล้ามตรงลำตัวมันน่าอิจฉาจริงๆนั่นแหละ  พ่อแม่ป้อนอะไรให้ตอนเกิดวะถึงโตมามีหุ่นแบบนี้ได้  ความดำไม่ได้ทำให้เขาดูด้อยลงไปเลยสักนิด  กลับกัน…ดูไปดูมามันช่วยขับให้เด่นกว่าเดิมเสียอีก

กูไปอาบแดดให้ตัวดำแบบนี้บ้างดีไหมนะ?

สาวๆจะมองว่ากูเท่ขึ้นหรือเปล่า?

ตุ้บ…!

มัวแต่คิดอะไรเพลินๆ  รู้ตัวอีกทีเฮียจ้าวก็วางผมลงตรงกลางบ้านซะแล้ว  อะ…เอ๋?  ถึงแล้วเหรอเนี่ย  เมื่อกี้ยังรู้สึกเหมือนอีกตั้งไกลอยู่เลย

“เปลี่ยนเสื้อผ้าซะ  ฉันไปอาบน้ำละ”

“ฮะ!  ขอบคุณมากนะฮะเฮียจ้าว!”

ตะโกนไล่หลังไป  อีกฝ่ายโบกมือไปมาแบบไม่สนใจนัก  ผมยิ้มคนเดียวเมื่อรูสึกได้ว่าคนๆนี้ก็มีมุมเป็นผู้ใหญ่ใจดีอยู่เหมือนกัน

ตัดเรื่องเอาขี้มูกที่แคะออกมาได้ป้ายขอบประตูไปนะ

 

แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็มานั่งจ๋องคนเดียวอยู่ตรงโต๊ะกินข้าวเพื่อรอเจ้าของบ้าน  มันเริ่มดึกแล้วและผมก็ชักจะง่วงแล้วด้วย  แต่ไม่รู้ว่าเขาจะนอนตรงไหนเลยต้องถ่างตารอเขากลับเข้ามาก่อน  ไปอาบน้ำหรือตกน้ำตายไปแล้วกันแน่ฟะ  นานจริง!

ตึก…ตึก…ตึก…

เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาสร้างความดีใจอย่างสุดซึ้ง  ผมรีบหันหน้าไปทางต้นเสียงเพื่อจะถามเรื่องที่นอนในค่ำคืนนี้

“เฮียจ้าวฮะ  แล้วที่นอน…เจี๊ยกกกก!”

ผงะถอยหลังไปอย่างตกใจ  ร่างสูงที่เห็นท่าทางแบบนั้นของผมถึงกับหรี่ตาลงอย่างไม่ชอบใจนัก

“ร้องเสียงแปลกอะไรของนาย  มีอะไรน่าตกใจหรือไง”

“ฮะ…เฮียฮะ  หรือว่าตอนกลางคืนน้ำที่คลองหลังบ้านมันจะขึ้นสูงจนท่วมเข้ามาในนี้เหรอ?”

“พูดอะไรของนาย  ที่นี่น้ำไม่เคยท่วมสักหน่อย”

“ถ้าไม่เคยท่วม…”

“…”

“แล้วไอ้กางเกงทรงหนีน้ำของเฮียนั่นล่ะครับ!”

ชี้ไปที่กางเกงผ้าร่มสีกรมท่าที่ขาลอยเต่อขึ้นมาจนน่าเกลียด  ดูยังไงๆไซส์มันก็เล็กกว่าไอ้คนใส่ตั้งเยอะ!  เสื้อก็ไม่สวมแถมยังทาแป้งขาวโบ๊ะไปทั้งตัวทั้งหน้าอีก

กะจะทำตัวเองชุบแป้งทอดหรือไงฟะ…

“อ๋อ  นี่น่ะเหรอ  ฉันไม่ได้ขนเสื้อผ้าจากกรุงเทพฯมาก็เลยค้นเอาเสื้อผ้าเก่าๆที่ยังเก็บไว้มาใส่แทนก็เท่านั้น”

“เหอะๆ  งั้นเหรอครับ”

มึงจะอยู่ง่ายกินง่ายเกินไปแล้ว

“แล้วเมื่อกี้เรียกฉันทำไม”

เฮียจ้าวถามพลางเดินไปลากเสื่อมาปูตรงกลางห้องตามด้วยเอากระเป๋าของตัวเองกับผมมาวางข้างๆกัน

ทำอะไรหว่า?

“ผมจะถามว่าเฮียจะให้ผมนอนตรงไหนน่ะฮะ  แล้วนั่นเฮียทำอะไรเหรอ”

“ที่นอนไง”

“ฮะ?!”

“ข้างบนนายถอดเอาพวกผ้าปูปลอกหมอนไปซักอยู่ใช่ไหมล่ะ  แล้วตอนนี้ก็มีพัดลมแค่ตัวเดียวเพราะฉันยังไม่ได้ไปซื้อมาเพิ่ม  คืนนี้ก็เลยต้องนอนตรงนี้กันไปก่อน”

“ตรงนี้…?”

ไม่มีหมอน  ไม่มีผ้าห่ม  มีแค่เสื่อกับพัดลมหนึ่งตัว…

พีคไปอีกชีวิตกู!

“นี่ก็ดึกมากแล้ว  นอนได้แล้วล่ะ  พรุ่งนี้ฉันจะพาไปตลาดแต่เช้า  จะได้ซื้อเสื้อผ้ากับพวกของใช้จำเป็นอื่นๆด้วย”

“เอ่อ…ฮะ”

ปฏิเสธห่าอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง

ผมเดินไปนั่งลงบนเสื่อข้างๆเฮียจ้าวอย่างงงๆ  เสื่อแม่งก็ผืนเล็กแค่นี้  แถมอากาศก็เย็นแต่กลับไม่มีผ้าห่ม (ได้ข่าวว่ากูถอดไปซักเองหมดเลย  โฮ!!!)  ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปปิดไฟก่อนจะล้มตัวลงนอนหนุนกระเป๋าของตัวเอง  มือทั้งสองข้างกอดอกไว้

“นอนสิ”

“ฮะๆ”

รีบนอนตามที่เขาบอก  แต่เพราะเสื่อมันแคบแขนของผมกับเฮียจ้าวเลยชนกัน  ความร้อนจากผิวกายของอีกฝ่ายทำเอาสะดุ้ง กลิ่นแป้งเย็นที่เขาโบ๊ะมาเต็มตัวฉุนกึกเข้าจมูก  แสงไฟจากหลังบ้านส่องเข้ามาเล็กน้อยพอให้มองเห็น

เกิดความเงียบขึ้นเนิ่นนาน  ไม่รู้ว่าเฮียจ้าวหลับไปหรือยังแต่เขานอนนิ่งมาก  ผมกลืนน้ำลายลงคอ  รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก  เป็นครั้งแรกที่นอนใกล้ชิดกับคนอื่นนอกเหนือจากคนในครอบครัวและกลุ่มเพื่อน  เล่นซะกูนอนไม่หลับเลย!

พอนอนไม่หลับผมเลยหันไปให้ความสนใจกับคนข้างตัวแทน  มองไล่จากปลายเท้าของอีกฝ่ายขึ้นมาเรื่อยๆด้วยคิดว่าเขาคงหลับไปแล้ว  กล้ามหน้าท้องที่กระเพื่อมขึ้นลงไปตามการหายใจของเฮียจ้าวโคตรเซ็กซี่!  ถ้าถอดเอาหัวกูไปใส่กับหุ่นนี้แทนคงจะเพอร์เฟกต์ใช่ย่อย

“เจี๊ยกกก!”

หะ…หัวใจจะวาย!

ผมเขยิบตัวถอยหนีตกใจกับใบหน้าขาววอกของเฮียจ้าวที่กำลังมองมา  นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก!  ที่ไหนได้  เขากำลังมองผมอยู่เหมือนกัน  คราวหน้ามึงช่วยเกลี่ยแป้งให้ดีหน่อยเถอะ  โผล่แต่ลูกตาแบบนี้มันทำให้คนรอบข้างพลอยอายุสั้นเฟ้ย!

“ชอบร้องเสียงแปลกๆเรื่อยเลยนะ”

“แล้วเฮียมาจ้องผมทำไมเล่า!”

“ทีนายยังจ้องฉันเลย”

“…”

เถียงไม่ออก

“นายชอบผู้ชายหรือเปล่า”

“ห๊า!  ถามอะไรของเฮียเนี่ย”

“ตอบมาสิ  ชอบหรือเปล่า”

“ผมชอบผู้หญิงฮะ”

“ดี  งั้นมานี่”

หมับ!

แขนถูกเฮียจ้าวกระตุกเข้าไปใกล้  อีกฝ่ายดึงผมให้ไปนอนบนท่อนแขนของตัวเองแล้วพลิกตัวมานอนกอดพร้อมเอาขาก่าย!

เฮ้ยๆๆๆ จะทำอะไรฟะ!

“เฮียจะทำอะไร!”

“ฉันติดหมอนข้าง”

“ฮะ?!”

“ฉันชอบนอนกอดหมอนข้าง  แต่นายก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าที่นี่มันไม่มี  เพราะงั้น…ช่วยเป็นหมอนข้างให้ฉันสักคืนแล้วกัน”

“หา!!!!”

แบบนี้ก็ได้เหรอ!  ไม่มีหมอนข้างเลยเอากูมาแทนหมอนข้างไปก่อนเนี่ยนะ?!!!

“นายบอกเองว่าไม่ได้ชอบผู้ชายนะ  งั้นถ้าจะนอนกอดกันคงไม่รู้สึกอะไรจริงไหม”

“มะ…มันก็ใช่ฮะ  แต่…”

“เงียบได้แล้ว  ฉันง่วง”

ไม่สนใจผมที่ร้องทักท้วงเลยสักนิด  เฮียจ้าวกดหน้าผมให้ฝังลงกับอกอุ่นๆแล้วกอดแน่นกว่าเดิม  ขาที่ก่ายพาดไปตรงลำตัวล็อกไว้จนขยับไม่ได้

เดี๋ยวสิเฮ้ยยยย!

มึงจะง่ายเกินไปไหมไอ้เฮียยยยยยยย!(เสียงสูง)

 

 

บับเบิ้ลบิวชวนคุย :

มาอัพตอนที่สี่แล้วจ้า  มีความสงสารน้องไข่มากขึ้นๆ 555+  เฮียจ้าวเป็นพระเอกที่ไม่เหมือนใครและเอาแต่ใจแบบเงียบๆจริงๆ  คิดสภาพเฮียตามที่น้องบรรยายถึงกับขำพรืดในความง่ายของเฮีย  ต่อไปคู่นี้จะวุ่นวายอีกแค่ไหน ต้องติดตามมม

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6

ออฟไลน์ suikajang

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 813
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
คนเหนือโลก 2 คนมาเจอกันไรจะเกิดขึ้น ก็ฮาสิค่ะ  :m20:
กระบวนความคิดของน้องไข่ กับความเป็นตัวเองของเฮียจ้าว เฮ้อ... มโนไม่ถูกว่าจะไปปิ้งกันตอนไปไหน
 :3123:  :pig4:  :3123:

ออฟไลน์ Laliat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
เฮียจ้าว เจ้าพ่ออินดี้ตัวจริงกระทิงดำ  :m20:

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
หลานไข่เรื่องนู้น แมนแต้ ๆ ปกป้องคุ้มครองเพื่อน ๆได้  :o11:
มาเรื่องของตัวเอง ไงมุ้งมิ้ง จังเลยหว่า  :m21:

ออฟไลน์ kungverrycool

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
 :m20:สนุกมากกกก   รอติดตามตอนต่อไปค่า

ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
รอตอนต่อไปค่าา
 :pig4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด