ตอนที่ 12
สัมผัสฉัน…
“หน้าแดงหมดแล้วนะ”
เสียงทุ้มกระซิบข้างหู
ผมใช้สองมือยันตัวอีกฝ่ายให้ออกห่าง อย่ามาแสดงท่าทีโหมดมุ้งมิ้งเหมือนในการ์ตูนของไอ้เล้งหน่อยเลย!
“ผมหน้าแดงเพราะร้อนเหอะเฮีย ไม่ใช่เพราหุ่นเซ็กซี่น่าอิจฉาของเฮียสักหน่อย”
“แปลว่านายคิดว่าฉันเซ็กซี่สินะ”
รอยยิ้มมุมปากนั่นมันคืออาร้ายยยยยย!
ผมยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากแผงอกของเฮียจ้าว ยังคงดันเอาไว้สุดแรงเกิดไม่ให้มันเข้ามาใกล้ผมมากกว่านี้
ตั้งแต่ที่บอกว่าผมน่าสนใจ ไม่รู้ทำไมพออยู่ใกล้ๆผมต้องเสียวตูดวูบวาบไปมา มองยังไงเฮียแม่งก็ชายแท้ๆ มันคงไม่คิดไม่ดีกับผมหรอก อีกอย่างผมไม่ได้อ้อนแอ้นน่ารักแบบไอ้เล้งด้วย ไอ้ผมทรงกะลาครอบนี่ก็ไม่ได้ทำให้ดูน่าเอ็นดูเลยสักนิด
ตอนแรกกะจะทำทรงเดียวกับกัปปะ แต่ไอ้ไม้พายขอร้องจนแทบจะกราบผมเลยเหลือเป็นแค่ทรงกะลาครอบ ถึงอย่างนั้นไอ้เล้งก็ยังเรียกว่าทรงหนีระเบิดอยู่ดี ทั้งที่มันออกจะเจ๋ง!
“ถ้านายคิดจะฝึกว่าอนาโตมีของผู้ชาย อย่างแรกเลยคือนายต้องเห็น ‘ทั้งหมด’ ของผู้ชาย ฉันว่าไอ้ที่วาดออกมาแล้วเหมือนกะเทยคงเพราะอะไรๆที่นายมีมันไม่เหมือนของผู้ชายล่ะมั้ง”
“โหย แรงเว่อร์อ่ะ ถึงจะไม่ใหญ่เท่าเฮียแต่เวลาตื่นตัวก็เกือบเท่าแขนเหมือนนะโว้ย”
“ไปหลอกเด็กอนุบาลเหอะ จากที่เคยจับดู ของนายต่อให้ตื่นตัวเต็มที่จริงๆก็คงแค่ครึ่งแขน…ของตัวเองเท่านั้นแหละ”
หูยยยยย ปากหมาร้ายกาจอะไรขนาดนี้ กูสู้มันไม่ได้ กูไม่มีหลักฐานความใหญ่งัดออกมาโชว์เหมือนของมันนี่หว่า
“เปลี่ยนเรื่องเถอะฮะ”
อย่าพูดเรื่องที่ต่อให้เกิดใหม่กูก็แพ้เลย อับอาย!
“ทำตามที่ฉันมอง ห้ามปิดตา ถ้าอยากเป๊ะเรื่องอนาโตมี นายต้องสำรวจทุกซอกทุกมุมในตัวฉัน”
“ทะ…ทุกซอกทุกมุม?!”
หน้าร้อนผ่าวกับคำสั่งแบบนี้
มองหน้าแบบปกติที่ไม่ได้แก้ผ้าก็ทำใจยากอยู่แล้ว นี่นอกจากจะต้องมองตอนแก้ผ้าแล้วยังต้องสำรวจทุกซอกทุกมุมอีก!
ตายเว้ยตาย เกิดมากูเคยเห็นสารร่างใครที่ไหนล่ะโว้ยยยยย
“ฉันคือนาย และนายคือคนวาด คิดแค่นั้นก็พอ”
พูดมันง่าย แต่ตอนทำมันยากเฟ้ยยยยย!
ผมอยากจะร้องไห้ ทว่าไอ้เฮียจ้าวมันกลับผละออกไปแล้วเดินไปนอนตะแคงท่าเดิมบนเตียง งามไส้แล้วไหมล่ะไอ้ไข่ มองแบบเผินๆผ่านๆก็ไม่ได้ ต้องสำรวจ!
แต่มาคิดดูที่ไอ้ดำพูดมาแม่งถูกทุกอย่าง อนาโตมีไม่ใช่สิ่งที่ต้องมีเสื้อผ้าปกคลุมเท่านั้น แต่ผมต้องรู้จักทุกสดส่วนและทุกมุมทุกองศาของมันเป็นอย่างดี ที่ผ่านมาวาดไม่ได้คงเพราะผมเห็นแต่รูปร่างตัวเองเท่านั้นสินะ แม้จะมีมังกรอยู่กลางหว่างขาเหมือนกัน แต่ขนาดของมันรวมถึงรูปร่างของร่างกายผมเองไม่ได้สวมส่วนพอที่จะทำให้สามารถศึกษาอนาโตมีผู้ชายได้อย่างลึกซึ้ง
เอาวะ!!!
เป็นไงเป็นกัน!!!
ต่อให้ต้องล้มลุกคลุกคลาน บุกน้ำลุยไฟยังไง กูจะไม่มีวันยอมนุ่งบิกินี่โก้งโค้งหน้าคณะฯเด็ดขาด!!!
เมื่อความมุ่งมั่นสูบฉีดไปทั่วร่างกาย ผมก็เดินดุ่มๆตรงไปยังเก้าอี้ของตัวเอง นั่งลงและหันไปสบตากับเฮียจ้าวที่นอนรอด้วยท่าทางอันเซ็กซี่เย้ายวน
ผิดไหมที่กูนึกถึงไททานิก…
กูคือแจ็คและไอ้ดำคือโรส…
กราบขออภัยโรสมา ณ ที่นี่ด้วย สีผิวและไซส์ของมันหยาบคายเกินกว่าจะเป็นโรสได้…
“เริ่มจากสำรวจร่างกายของฉันให้ทั่วด้วยสองตาของนาย”
“ฮะ…”
ใจเย็นไว้ไอ้ไข่… แค่มองเท่านั้น!
นึกถึงหุ่นในห้องทดลงวิทยาศาสตร์ไง!!!
ตะ…แต่หุ่นแม่งก็ไม่ได้งี้ป่ะวะ ฮือออออ
อึก!!!
เสียงกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอดังมากจากกูนี่แหละ มือที่จับดินสอกับกระดานวาดภาพสั่นหงึกๆ ไล่มองตั้งแต่หัวของเฮียจ้าวลงมาจนถึงบ่ากว้างที่เห็นไหปลาร้าชัดเจน มัดกล้ามต้องท่อนแขนและเส้นเลือดปูดตามจุดต่างๆ ไม่อยากเชื่อเลยว่าดำขนาดนี้กูยังจะมองเห็นเส้นเลือดของมันได้!
เก่งแฮะ!
กูเนี่ย…เก่ง
จบจากการสังเกตเส้นเลือดเท่ากล้ามแขนก็วกกลับมายังลำคอ มองเห็นเส้นเลือดหน่อยๆแถมยังมีความรู้สึกว่าเป็นลำคอที่น่ากัดฉิบหาย กูกลายเป็นแวมไพร์ไปแล้วเรอะ! ไม่ๆๆ มึงจะมีความคิดแบบนี้ในหัวไม่ได้ นั่นมันอุรังอุตังเลยนะเฟ้ยยย กัดไปมีหวังเจอแต่ขนยุ่บยั่บเต็มปาก ตะ…แต่…ลูกกระเดือกที่โป่งนูนออกมากลมสวยเชียว…
ว้ากกกกกกกกก
อะไรของมึงเนี่ยไอ้ไข่!!! นึกถึงวันแรกที่เจอมันเข้าไว้สิ! วันแรกอ่ะวันแรก! มันน่าสะพรึงและตรึงตาตรึงใจแค่ไหนมึงจำได้ใช่ไหม…
พอสังเกตลำคอจนหนำใจก็ต้องเลื่อนต่ำลงมากกว่านั้น แผงอกที่มีซิกแพ็คเป็นลอนๆชวนให้ขย้ำ และขับให้สีผิวดำๆเด่นขึ้นมาเป็นกอง หะ…หัวนมสีน้ำตาลเหรอเนี่ย นึกว่าจะสีดำซะอีก อ๊ะ! ลืมไป กูไม่จำเป็นต้องสังเกตสีของหัวนมก็ได้นี่หว่า พอๆๆๆ เลื่อนลงไปอีกหน่อยเว้ย อืม…หน้าท้อง ซิกแพ็คที่ไร้ไข่มัน หุ่นแบบนี้อยากรู้จริงทำบุญด้วยอะไรถึงได้มันมาก เห็นแล้วอิจฉาอยากจะมีหุ่นเยี่ยงนี้บ้าง!!!
“นายสำรวจช่วงบนนานไปไหม?”
“ใจเย็นดินเฮีย ผมต้องค่อยๆซึมซับใส่สมอง”
อีกอย่างคือกูยังไม่พร้อมจะสำรวจข้างล่างเท่าไหร่นัก แต่เมื่อสายตามันเลื่อนจากสะดือกลมๆต่ำลงไปอีกจนเริ่มเห็นกลุ่มขนดกดำที่ปกปิดตรงช่วงปลายโคนของมังกรเอาไว้ แทบจะตวัดสายตากลับไปที่หน้ามันตามเดิมแต่ภาพของชุดบิกินี่ดันลอบแทรกเข้ามาในหัวซะนี่!!!
จะอย่างไหนแม่งก็น่ากลัวพอกันเลย!
อึก!
แต่บิกินี่น่ากลัวกว่า…
ผมกลืนน้ำลาย กลั้นหายใจ และ…!
ขวับ!
อ๊ากกกกกกก!!! แม่จ๋าอภัยให้ไข่ม้วนด้วย ผมไม่ได้อยากจะทำแบบนี้เลยสักนิด แต่เพื่อเอาชนะไอ้หมูหัน ผมจำเป็นต้องสำรวจ…
สะ…สำรวจแกนกลางโลกของผู้ชายคนนี้…
ขนาดความยาวที่แม้จะยังไม่ตื่นตัวแต่เกือบเท่าๆของผมที่ตื่นตัวนั้นทำเอาใจเสีย ความอวบหนายิ่งไม่ต้องพูดถึง มึงรอดพ้นชั่วโมงว่ายน้ำสมัยประถมมาได้ยังไงฟะ ใหญ่ขนาดนี้เพื่อนๆไม่เคยล้อว่ากระบอกข้าวหลามหรือไง!!!
ผมสำรวจมังกรของเฮียจ้าวอยู่รวมนาทีก็รีบสรุปความเข้าใจถึงลักษณะและขนาดที่สมชายของมันอย่างรวดเร็วในหัวเพื่อไปยังจุดต่อไป หลังจากรอดพ้นส่วนที่อันตรายที่สุดนั้นมาได้ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ไม่อยากจะเซดเพราะมันแซ้ดว่าภาพติดตา!!!
จะให้กูลบมันไปอย่างไร ฮื้อฮือ บอกที…~~~~
ตุ้บ!
เมื่อสำรวจด้านหน้าจนครบ นายแบบ(นู้ด)จำเป็นก็พลิกตัวนอนตะแคงหันไปอีกทางเพื่อให้ผมได้สำรวจด้านหลังต่อ แม้แต่แผ่นหลังก็ยังมีกล้าม ถ้าไม่ได้มาเห็นด้วยสองตาของตัวเองว่าวันๆไอ้เฮียมันไม่ได้ทำเหี้ยอะไรนอกจากกินกับนอนผมจะติ๊ต่างเอาว่ามันเข้าฟิตเนสทั้งวันทั้งคืน เผลอๆกางเต็นท์นอนค้างอีกนะเนี่ย
หุ่นมึงจะฮฮตเกินไปแล้ว!
เสร็จจากหลังก็มาที่ตูดดำๆสองลูก อย่างน้อยก็ดีกว่าข้างหน้าแหละวะ ว่าแต่…กูต้องแหกตูดมันเพื่อสำรวจรูด้วยไหม?
ไม่ๆๆๆ อนาโตมีของกูคงไม่ล้วงลึกขนาดนั้น ข้ามๆไปดีกว่า
เวลาแห่งความทรมานผ่านไปในที่สุด เฮียจ้าวพลิกกลับหันมาตามเดิมเพื่อให้ผมได้เริ่มลงมือฝึกวาดอย่างจริงจัง ต้องรวบรวมลมปราณที่แตกซ่านออกไปให้เข้าที่ ท่องเอาไว้ว่าตรงหน้ากูคือหุ่น… แค่หุ่นดำๆตัวหนึ่ง…
ครืด ครืด ครืด
จรดปลายดินสอลงบนกระดาษแล้วเริ่มบรรเลงรูปร่างของนายแบบ(นู้ด)ลงไป สมาธิที่เคยแตกกระเจิงไปคนละทางกลับมารวมกันที่จุดๆเดียว ความเขินอายที่ต้องมามองดูคนอื่นโป๊ในตอนแรกหายไปจนหมด ในหัวคิดแต่ว่าจะต้องวาดออกมาให้ดีที่สุด
ต้องทำได้…
มึงต้องทำได้ไอ้ไข่ม้วน!!!
“นี่มัน…”
เวลาในการฝึกวาดครั้งแรกผ่านไปหลายชั่วโมง เฮียจ้าวที่เอาผ้าเช็ดตัวมานุ่งคลุมท่อนล่างไว้แล้วรับเอากระดานวาดรูปจากผมไปดู
“แหะๆ สวยเนอะ”
“ไอ้ไข่…แหกตาดูซิว่ามันเหมือนฉันตรงไหน!!! เอวฉันหนาเป็นวานะเฟ้ยไม่ใช่คอดกิ่งเป็นนาฬิกาทรายแบบนี้ แล้วนี่อีก นี่อะไร ตอนวาดมีหนอนมันไต่ขึ้นมาแปะอยู่ตรงนี้เหรอ? ลูกชายของฉันมันเล็กขนาดนี้เลยหรือไง!”
“เจี๊ยกกกก ผมขอโทษ”
ยกมือไหว้ท่วมหัว
อุตส่าห์กลั้นใจสำรวจทุกซอกทุกมุมแล้วแต่ผมกลับวาดเฮียจ้าวออกมาเป็นโรสเข้าจนได้ ไม่ไหว… ขืนเป็นแบบนี้ผมคงได้นุ่งบิกินี่แน่นอน
“ฉันว่านายเลิกคิดเรื่องนี้ดีกว่า ไข่เจียวบอกว่านายวาดรูปสวยมากโดยเฉพาะรูปวิว แค่อนาโตมีผู้ชายอย่างเดียว ล้มเลิกมันไปซะคงไม่เป็นไรหรอก”
“มะ…มันก็ใช่ฮะ เพียงแต่…”
“เพียงแต่อะไร”
“ผมดันรับปากกับศัตรูในชีวิตว่าจะแข่งวาดรูปสดผู้ชายบนเวทีกับมันตอนเปิดเทอมสาม”
“ยอมแพ้ซะเถอะ ลูกผู้ชายแพ้บ้างก็ไม่เห็นจะเป็นไร ถือเสียว่าเป็นสีสันของชี…”
“ใครแพ้ต้องนุ่งบิกินี่ยืนโก้งโค้งหน้าคณะฯนะฮะ…”
“…”
“…”
“เมื่อกี้…ว่าไงนะ?”
เฮียจ้าวถามซ้ำอีกครั้ง ผมเบะปากเมื่อนึกว่าการแข่งคราวนี้คงต้องแพ้แน่ๆ
“ผมบอกว่าใครแพ้จะต้องนุ่งบิกินี่ยืนโก้งโค้งหน้าคณะฯฮะ!!!”
หมับ!!!
“เหวอออ เฮียย ทำอะไรฮะ”
ร้องถามเสียงหลงเมื่อจู่ๆอีกฝ่ายก็คว้าข้อมือผมเดินไปที่เตียง ถอดผ้าขนหนูของตัวเองออกก่อนจะทิ้งตัวลงนอนหงายพร้อมกับดึงให้ผมขึ้นไปนั่งข้างๆ ข้างเสียจนแทบจะไปนั่งบนตัวมันอยู่แล้ว!!!
“ฮะ…เฮียจะทำอะไร”
“ลูบคลำฉัน”
“หา?!!!”
“ในเมื่อแค่มองด้วยตามันยังไม่ได้ผล อีกวิธีที่จะช่วยได้ก็คือ…การสัมผัส”
“ดะ…เดี๋ยวนะเฮีย สัมผัสที่ว่านี่คือ…”
ผมมองไปยังเรือนร่างกำยำตรงหน้า เฮียจ้าวไม่ตอบแต่มึงมือทั้งสองข้างของผมให้ไปจับที่ลำคอของตัวเอง กดฝ่ามือให้แนบชิดจนผมสัมผัสได้ถึงกระดูกที่อยู่ข้างใน
“สัมผัสฉัน…”
“…”
“สัมผัสทุกที่ที่นายใช้สายตาสำรวจไปเมื่อกี้”
ร่างสูงมองด้วยแววตาจริงจัง
เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกล่ะวะเนี่ย ตอนแรกยังบอกให้ถูถอดใจยอมแพ้อยู่เลย แล้วจู่ๆไหงมีแรงฮึดอยากให้กูชนะขึ้นมาล่ะ?
“อะ…เอาจริงเหรอเฮีย สะ…สัมผัสเลยนะฮะ”
ถามเสียงสั่น เพราะมือถูกดึงให้มาจับต้นคอ ตัวผมเลยต้องโน้มตามลงมาด้วยทำให้อยู่ใกล้กันมากกว่าเดิม
แม้ว่าการอยู่ใกล้กับเฮียจ้าวในระยะแค่นี้จะเป็นเรื่องปกติ แต่ในระยะแค่นี้แล้วยังในสภาพแบบนี้น่ะมันไม่ปกติเฟ้ยยย!
“เลือกเอา”
“…”
“จะนุ่งบิกินี่โก้งโค้งอยู่หน้าคณะฯให้เป็นที่อับอายไปทั่วมหาวิทยาลัย หรือจะ…”
“…”
“สัมผัสฉัน”
สบตาอีกฝ่ายโดยไม่หลบสายตา
ในหัวตอนนี้กำลังแยกออกเป็นสองฝั่ง คือจินตนาการที่กำลังมโนภาพตัวเองในชุดบิกินี่ยืนโก้งอยู่หน้าคณะฯ โดยรอบๆมีผู้คนมามุ่งดูถ่ายรูป อัดคลิป และหัวเราะผมกันยกใหญ่
ส่วนอีกฝั่ง…
ไม่ต้องมโน…
ไม่ใช่ความฝัน…
คนจริง เล่นจริง ไม่ใช้ตัวแสดงแทน!
ถ้าเลือกข้อแรกผมคงต้องอับอายไปเจ็ดชั่วโคตร แม้ตายไปแล้วตอนเป็นผีก็ยังคงอาย แต่ว่า…ถ้าผมเลือกอีกข้อ เท่ากับว่าผมต้องสัมผัสทุกส่วนบนร่างกายนี้ ย้ำ! ทุกส่วน!!!
ไม่เว้นแม้แต่…
มังกรดำจำศีล…
อ๊ากกกกกก จะเลือกข้อไหนดีล่ะโว้ยยยยย!!!
บับเบิ้ลบิวชวนคุย :
มาอัพแล้วจ้า ช่วงนี้บิวจะอัพนิยายดึกทุกวันแล้วนะคะ เพราะกลับมาทำงานแล้ว จะว่างปั่นแค่ช่วงหลังหนึ่งทุ่มเป็นต้นไปเท่านั้น ถ้าไม่เหนื่อยเท่าไหร่ก็จะมาปั่นและอัพให้อ่านกันทุกวันจ้า เอาล่ะ…ช่วยน้องไข่เลือกกันหน่อยสิว่าจะเอาข้อไหนดี ลำบากใจจริงจริ้งงง 55555
เอาทั้งคุณพีและปิงจาก “รักโคตรแซ่บ” มาให้ชมจ้า
หัวข้อ: [SET]SEX(Y)Manรักจัดหนัก! อัพบทส่งท้าย (เฮียจ้าว+ไข่ม้วน)YAOI >30/12/60<#23 (อ่าน 92531 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก