ตอนที่ 37
เข้าใจผิด
“เดี๋ยวฉันมานะไข่ม้วน จะพาทีมงานเข้าไปดูโลเคชั่นในสวนสำหรับการถ่ายทำพรุ่งนี้สักหน่อย”
“ฮะ เดี๋ยวผมฝึกวาดรูปรอ”
“ดีมาก”
มือหนาวางลงบนหัวก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับทีมงานบางส่วน เหลือทิ้งไว้แค่คุณไอซ์กับคุณดรีมสองคนเท่านั้น เพราะทีมงานที่เหลือพากันออกไปกางเต็นท์นอนที่สวนข้างบ้านแทน
“ถ้างั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ ตัวชุ่มไปหมดแล้ว”
คุณไอซ์ที่ถอดเสื้อให้คุณดรีมสัมผัสอยู่นานเอ่ยขึ้น ดูทุกคนที่มายกเว้นคุณดรีมจะค่อนข้างรู้จักที่นี่เป็นอย่างดีเลย
“เชิญครับๆ ห้องอาบน้ำอยู่ติดริมคลองเลย อาจจะเล็กไปหน่อยนะคุณไอซ์”
“ดีกว่าแต่ก่อนเยอะครับ ครั้งแรกที่มายังต้องใส่ผ้าขาวม้าอาบอยู่เลย คิดไม่ถึงว่าบ้านที่เคยเหมือนบ้านผีสิงจะมีชีวิตชีวาขึ้นได้ขนาดนี้ เพราะคุณไข่แน่เลย”
“เอ่อ…ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”
เปล่าเลย ความจริงทั้งหมดเป็นเพราะกูนั่นแหละ!
ขัดพื้น แงะขี้มูกที่แข็งเกรอะกรังติดอยู่ตามกำแพงและขอบประตู ถอนหญ้า เสี่ยงตายปีนขึ้นหลังคาไปดึงไม้เลื้อย ขัดห้องน้ำ แก้ปัญหาส้วมเต็ม ซักและเปลี่ยนผ้าม่านกับผ้าปูที่นอนทั้งบ้าน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นฝีมือกูทั้งนั้นเลย!
“ขอตัวก่อนนะครับ”
ร่างเล็กยิ้มปิดท้ายอีกรอบ หอบเอาอุปกรณ์อาบน้ำและเสื้อผ้าของตัวเองตรงไปทางริมคลอง เป็นคนที่ตัวเล็กและขาวโอโม่อมชมพูได้อย่างน่าอิจฉามาก เมื่อกี้ผมนั่งดูเขาแสดงแล้วยังรู้สึกเอ็นดู๊เอ็นดูจนอยากจะเป็นคนดูเอ็นแทนคุณดรีมเลย
น่ารักจริงๆนะ!
โครกกกกกก!
“หือ!”
ขวับ!
หันไปมองต้นเสียงที่ยืนยิ้มแห้งๆมองผมอยู่ข้างหลัง คุณดรีมผู้เป็นสิ่งมีชีวิตที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวในนี้กำลังส่งเสียงประหลาดออกมาจากหภายในช่องทอง!
“หิวเหรอครับ…”
“แหะๆ”
“หิวสินะ”
โครกกกกกกก!
หิว…
…จริงๆนั่นแหละ
“พอดีผมตื่นเต้นกับหนังเรื่องแรกก็เลยไม่ได้กินอะไรมาเลยน่ะครับ ตอนนี้กระเพาะมันคงประท้วงแล้ว”
ลูบท้องตัวเองป้อยๆเหมือนเด็กน้อยก็ไม่ปาน อยากรู้จริงว่าถูกหลอกมาเล่นหนังไหมเนี่ย ท่าท่าเด๋อๆด๋าๆไม่เต็มเต็งยังไงไม่รู้ พอตัดภาพไปที่ไอ้ปิงที่โคตรจะช่ำชองราวกับออกจากท้องแม่มาปุ๊บก็ชักว่าวเป็นเลยปั๊บอะไรแบบนั้นแล้วขัดใจ
“ผมทำมาม่าให้กินเอาไหม คือ…ถ้าแค่มาม่าผมพอทำได้น่ะ”
ความสามารถด้านอาหารของกูคงไม่ย่ำแย่ถึงขนาดจะทำครัวพังเพราะต้มมาม่าหรอก!(มั้ง…)
“จริงเหรอครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ”
ร่างสูงยิ้มพิมพ์ ดูแล้วเหมือนลูกหมาชะมัด
ผมเดินไปหยิบซองมาม่าจากในตู้พร้อมกับเสียบปลั๊กตรงกระติกน้ำร้อนและเตรียมถ้วยชามสำหรับใส่ให้เรียบร้อย แกะซองมาม่าเทเครื่องปรุงลงไป จากนั้นก็…
ก็…
…รอน้ำเดือด แค่นั้นแหละ
“จริงสิ ผมยังไม่รู้อายุคุณดรีมเลย อายุเท่าไหร่เหรอครับ จะได้ใช้สรรพนามเรียกถูกไง”
ระหว่างรอน้ำร้อนเดือดเลยหาเรื่องชวนคุยสักหน่อย ยืนเงียบๆกันแค่สองคนตรงบริเวณห้องครัวแคบๆมันอึดอัดเกินไป ผมยิ่งเป็นพวกชอบเม้ามอยน้ำลายแตกฟองอยู่ด้วย
“ผมเหรอ อายุสิบห้าครับ”
“ฮะ!!!”
ตกใจเหี้ยๆ!!!
นี่ไอ้เฮียมันเอาเด็กสิบห้ามาเล่นหนังจีวีเลยเรอะ! ถึงจะทำบัตรประชาชนแล้วแต่ก็สิบห้านะเว้ยสิบห้า คุกถามหามึงรัวๆแล้วไอ้ดำเอ๊ย!
“ล้อเล่นครับ อายยุยี่สิต่างหาก ดูคุณไข่ทำหน้าเข้าสิ อย่าบอกนะว่าเชื่อผมจริงๆ”
“ละ…ล้อเล่น?”
ไอ้เวรนี่อีกคน! เรื่องแบบนี้มันควรจะเอามาล้อเล่นเรอะ!
ปล่อยให้ไอ้เด็กเลี้ยงแกะหลอกให้กูตกใจหัวเราะไปอีกสักพัก ถ้าไม่ใช่เพราะท่าทางที่ดูนิ่มๆเหมือนเด็กเอ๋อของมึงกูก็คงไม่เชื่อหรอกตอนมึงบอกว่าอายุสิบห้า พอเห็นแบบนี้แล้วเอามาเปรียบกับตัวเองตอนเพื่อแม่มาที่บ้านแล้วถามว่าอายุเท่าไหร่ ผมตอบว่าสิบเก้าก็หัวเราะคิกคักบอกว่าผมขี้เล่นไม่ยอมเชื่อกันซะงั้น…
จะว่ากูหน้าแก่ใช่ไหมล่ะ ฮึ่ย!
“โอ๊ะ น้ำเดือดแล้ว”
จัดการกดน้ำร้อนแล้วปิดฝาให้เรียบร้อย ยกไปตั้งไว้ตรงโต๊ะเตรียมพร้อมให้อีกฝ่ายรอแดกอย่างเดียว คุณดรีมตามมาเลื่อนเก้าอีฝั่งตรงข้ามนั่งจ๋องรอจะได้กินของอร่อย เห็นท่าทางแบบนี้แล้วอดขำไม่ได้จริงๆเลยโว้ย
“เอ้า!”
“ขอบคุณนะครับ”
เขายิ้มรับก่อนจะรับเอาชามมาม่าไปจากผม ดูๆไปแล้วก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ทำไมถึงมาเป็นพระเอกจีวีได้นะ
“มองหน้าแบบนี้…กำลังสงสัยอยู่ใช่ไหมล่ะครับว่าทำไมผมถึงมาเป็นพระเอกจีวี”
“มีอาชีพเสริมเป็นหมอเดาป่ะเนี่ย! รู้ได้ไงอ่ะครับ”
“จ้องผมจนตาถลนแถมยังขวดคิ้วเป็นเลขแปดแบบนั้น ใครมันเข้าใจก็บื้อเต็มทีแล้วล่ะครับ”
“อ่า…ไหนๆก็เข้าใจความคิดผมขนาดนั้นแล้ว งั้น…ทำไมคุณถึงมาเล่นหนังแบบนี้ล่ะครับ ท่าทางคุณไม่ได้เหมือนคนจะทำเรื่องพวกนั้นเป็นเลยสักนิด”
สิ้นคำถามของผม ใบหน้าของคนตรงข้ามก็ขึ้นริ้วสีแดงเหมือนโดนเอาเลือดไปป้ายหน้ามางั้นแหละ เขานั่งบิดไปบิดมา ยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองแก้เก้ออีกต่างหาก
เดี๋ยวนะ…
อาการแบบนี้นี่มัน…!
“เรื่องนี้ผมไม่เคยบอกใครแล้วก็ไม่เคยมีใครรู้มาก่อนด้วย แต่ว่า…ผมยินดีบอกคุณไข่นะครับ ถ้ามีใครสักคนที่ผมพอจะคุยได้บ้างก็คงหายอึดอัดไม่น้อยเลย คืองี้ครับ…”
คุณดรีมกวักมือเรียกให้ผมเอียงหูเข้าไปใกล้ ต่างคนเลยต่างลุกจากเก้าอี้ของตัวเองเพื่อเอียงตัวเข้าหากัน ผมเอียงหูไปหาเขา ส่วนเขาก็โน้มหน้าเข้าหาผม
“ความจริงแล้วผม…เป็นแฟนคลับหนังของคุณไอซ์น่ะ”
“หา!!! อุ๊บ!”
“ชู่! อย่าเสียงดังสิคุณไข่ มันเป็นความลับนะ”
ร่างสูงตวัดแขนมาโอบคอผมเพื่อดึงเข้าหาแล้วอุดปากเอาไว้ ส่งสายตาตำหนิกรายๆมาให้ด้วย เออๆๆ กูขอโทษ กูแค่ตกใจเฉยๆ
“คือผมน่ะ…ตอนเรียนมอปลายก็สงสัยว่าตัวเองเป็นเกย์หรือเปล่า เพราะผมไม่มีความรู้สึกอะไรกับเพศตรงข้ามเลย สุดท้ายเลยลองไปซื้อพวกหนังเกย์มาดู จนกระทั่งมาถึงเรื่องที่คุณไอซ์แสดง ทุกครั้งที่ได้เห็นเขา หัวใจผมจะเต้นแรงมากเลยครับ มันเหมือนเป็นรักแรกพบเลย แต่เพราะตอนนั้นเขามีพระเอกคู่ขวัญอย่างคุณพีคอยแสดงด้วยแทบจะทุกเรื่อง จนผมเคยคิดว่าพวกเขาอาจเป็นคู่รักกันด้วยซ้ำ เพราะแสดงได้เข้าขากันมากๆ แต่สุดท้ายพอมีข่าวว่าคุณพีแขวนถุงยางฯไปแล้วและมีการเปิดรับออดิชั่นพระเอกใหม่ ผมเลยลองส่งใบสมัครมา บวกกับใช้เส้นสายนิดหน่อยเพราะพี่ชายเป็นเพื่อนกับประธานบริษัท ก็เลยได้งานชิ้นนี้มาน่ะครับ”
คุณดรีมเล่าต่อ แถมยังเล่าต่อในระยะประชิดไม่ยอมปล่อยผมอีกด้วย ไอ้ครั้นจะขัดจังหวะก็ทำไม่ลง เห็นใบหน้ายิ้มแย้มดูมีความสุขเมื่อพูดถึงคุณไอซ์ของเขาแล้วก็คิดถึงตัวเองขึ้นมา
ความรักนี่...ทำให้คนเรากล้าที่จะทำอะไรเสี่ยงๆจริงๆนั่นแหละ
“เขาหวานไปทั้งตัวเลยล่ะ ทั้งร่างกาย ใบหน้า น้ำเสียง… พอได้มาสัมผัสด้วยตัวเองแล้วผมแทบควบคุมตัวเองไม่ได้เลย”
“อ๋มเอ้าใอๆ(ผมเข้าใจๆ)”
พยักหน้ารับความรู้สึกที่พรั่งพรูออกมาของคุณดรีม ผมเองเวลาได้สัมผัสเฮียจ้าวแล้วก็ยากที่จะควบคุมตัวเองเหมือนกัน นอกจากจะควบคุมร่างกายไม่ได้แล้ว หัวใจก็ยังควบคุมไม่ได้อีกด้วย
“ท่าถ่ายทำเรื่องนี้เสร็จเมื่อไหร่ ผมตั้งใจจะรุกจีบคุณไอซ์อย่างเป็นทางการดูเหมือนกัน คุณไข่ว่าดี…”
ร่างสูงชะงักคำพูดเมื่อเอี้ยวหน้ามามองผมแล้วเพิ่งสำนึกได้ว่าตัวเองดึงตัวผมเข้ามาใกล้ขนาดไหน มันใกล้เสียจนหน้าผากแตะกันทันทีที่อีกฝ่ายหันหน้ามาปะทะ
ปัญหาคือเมื่อไหร่มึงจะเอามือออกจากปากกูเนี่ย อุดไว้นานจนเริ่มจะหายใจไม่ออกแล้วนะเว้ย!
“เอ่อ… ผม…”
“ทำอะไรกัน”
เสียงทุ้มต่ำบ่งบอกถึงอารมณ์ที่กำลังดิ่งลงไปถึงสุดขอบโลกดังขึ้น ผมกับคุณดรีมเลยผละออกจากกันเพื่อหันไปมองต้นเสียง
“อ้าวเฮีย กลับมาแล้วเหรอฮะ หิวไหม ผมทำ…”
ตึกๆๆๆๆๆ
พลั่ก!!!
“เฮ้ยยย!”
ไอ้ดำเดินจ้ำอ้าวเข้ามาแบบไม่พูดพร่ำทำเพลง มาถึงก็ปล่อยหมัดใส่คุณดรีมจนอีกฝ่ายล้มกลิ้งลงไปกับพื้น ก่อนจะตามไปซ้ำด้วยการขึ้นคร่อมเตรียมจะซัดอีกรอบ
หมับ!
“เดี๋ยวเฮีย! ทำอะไรฮะเนี่ย ต่อยคุณดรีมทำไม!”
“แล้วเมื่อกี้ทำอะไรกัน! ถ้าฉันเข้ามาช้ากว่านี้คงสิงร่างกันไปแล้วสินะ!”
มันหันมาตวาดใส่ผมด้วยแววตาเกรี้ยวกราด สองมือพยายามรั้งแขนของมันเอาไว้สุดแรงเกิดเพื่อไม่ให้มันผลีผลามทำอะไรคุณดรีมไปมากกว่านี้
เป็นเหี้ยอะไรวะ!
บับเบิ้ลบิวชวนคุย :
มาอัพตอนที่ 37 50% แล้วจ้า ความอารมณ์ร้อนของเฮียจ้าวจะทำให้สถานการณ์ความรักเป็นยังไงต่อไปนะ ดรีมเขาไม่ได้เล็งน้องไข่เว้ยย เขาเล็งคุณไอซ์นู่นน แต่ก็นั่นแหละนะ ทำให้น้องไข่หึงและเจ็บไว้เยอะ ถึงคราวตัวเองรู้สึกบ้างจะได้หายกัน คาดว่าต่อมหึงหวงของเฮียคงรุนแรงระดับสิบ ต่ำตืนนี้ของทั้งคู่จะจบลงแบบไหนกันน้อ???
#เฮียจ้าวคนกินไข่ ติดแฮชแท็กเม้ามอยและพูดคุยกันได้ในเฟซบุ๊คกับทวิตเตอร์จ้า