หัวข้อ: IN CONTROL ... ในปกครอง : Special Chapter : NubNab : July 17, 18 : P.115

[XXIXII]

ทางโล่งแล้วนะเจิ้น
แค่รอเวลาเท่านั้นเอง

[PharS]

เจิ้นนนนนนนนนนน

[kitty08]

เราเห็นด้วยกับปู่น่ะในเมื่อทั้งคู่ก้อต้องแต่งงานคู่กันแล้วจะไปกังวลทำไมกับอนาคตความเสียใจเป็นสัจธรรมในชีวิต ไม่ว่าจะเข้มแข็งแค่ไหนถ้าคนรักจากไปก้อเศร้าหมดแหละ ความคิดดีมากเลี้ยงให้เป็นหญิงไปเลยแล้วมูนนี่ก้อชอบทำอาหารอยู่แล้วด้วยเข้าทางมากๆ

[Snowermyhae]

หลังจากนี้ไม่กลัวอะไรแล้ว เห็นพ่อกับปู่เห็นดีด้วยก็สบายใจค่ะ เหลือแต่สอนน้องให้รู้ 55555555

[Septemberry]

โอ๋ๆๆๆๆ เจ้าจันทร์ลูกกก คุณปู่มาช่วยยเย้ววววว เย่ๆๆๆ

[wanirahot]

เจิ้นแผนสูงเท่าหอคอยช่อฟ้าเลยนะจ้ะเจิ้นจ๋า

[bojaemyboo]

กราบคุณปู่งามๆเลนค่ะ

[theindiez]

เหนือกว่าเจิ้นคือสินเชื่อ 5555

[imymild]

เทพเจิน

[TachibanaRain]

เนี่ย เจิ้นก็จะร้ายแบบเนี้ยะจะให้สงสารยังไงไหว หมั่นไส้เจิ้นพอๆกับที่เจิ้นหมั่นไส้สินเชื่อเลยค่ะ

[OffJii]

เจิ้นนายมันร้าย...แผนสูง//เราอยากให้เจิ้นเป็นฝ่ายทรมานบ้างอ่ะลูกเราเมื่อไหร่จะทันพี่เค้าซะทีลู้กกกก ...เอ็นดู

[แพรพลอย]

อ่านตามทันซักที โอ๊ย มันฟินนนน
น้องน่ารักมากกก อยากจับปั้นเป็นก้อนกลมๆแล้วกลืนลงท้องเลย 55555
ส่วนคนพี่นี่ร้ายมากกกก เจ้าแผนการที่สุด ยอมใจจริงอะไรจริง
ก็ขอให้น้องโตไวๆจะได้โดนจับกินซักที 

ติดตามและให้กำลังใจคนแต่งค่ะ

[paeofficial]

ชอบเวลาคุณแบมแบมบรรยายมากเลยค่ะ  แม้แต่ฉากไนท์แคร์ต่าง ๆ 5555
รู้สึกได้ถึงความรู้สึกตัวละคร อินไปกับทุกอย่างเลย ชื่นชมมากๆค่ะภาษาดีทุกเรื่องเลย

ปล.นิยายเรื่องนี้ไม่มีพระเอกใช่มั้ยคะ 5555555555555555

[monalism]

นิยายเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องมีตัวร้ายเลย

ทุกๆคนในเยว่ต่างผลัดกันต้มมาม่าคนละหม้อ

อืดเชียวววววววววว

[ปังอุ่น]

คุณปู่สปอยรัวๆๆๆ เรื่องนี้ตกลงใครร้ายกว่ากัน 

[bambooiihallo]

Christmas day



   “จันทร์ลงมาเดี๋ยวนี้”



   “ฮื้อออ แปปนึงงงจะเสร็จแล้ววว เจิ้นส่งดาวอันนั้นให้หน่อย”



   เสียงถอนหายใจของเจิ้นทำผมหลุดหัวเราะ แต่เขาก็ยอมยื่นมือส่งดาวดวงใหญ่มาให้ผมอยู่ดี ผมจัดการเอาเจ้าดาวไปติดบนยอดต้นคริสมาสต์จำลองที่สูงเกือบถึงเพดานบ้านเราแล้วค่อยๆปีนบันไดลงมา



   “จันทร์ตกแต่งทั้งวันเลย สวยไหม? เสียบปลั๊กแล้วจะไฟกระพริบรอบๆด้วยนะ”



   ผมพยายามจะพรีเซ้นต์ให้คนคิ้วขมวดเห็นความตั้งใจแต่เจิ้นกลับดึงผมไปกอด แล้วเขาก็บ่นว่าทำไมผมจะต้องปีนขึ้นไปทำเอง ตกลงมาจะทำยังไง แล้วอยู่คนเดียวถ้าหล่นลงมาใครจะช่วย เจิ้นบ่นเยอะมากกกกก ผมรู้สึกว่าปริมาณคำบ่นของเจิ้นเพิ่มขึ้นตามอายุทุกปีของเขานั่นแหละ



   “จันทร์อายุสามสิบแล้วนะ เลิกซุ่มซ่ามแล้ว ไม่บ่นเนอะ ไม่บ่นแล้วมาจุ้บๆกัน”



   ผู้ชายวัยสี่สิบตรงหน้าผมถอนหายใจอีกรอบหลังจากโดนผมจุ้บไปจุ้บมา เจิ้นหลุดยิ้มออกมาในที่สุดผมเลยถือโอกาสกระดื้บไปเสียบไฟให้เจิ้นดูการตกแต่งทั้งวันของผม เขาชมผมนิดหน่อยแล้วก็ชวนเดินเข้าห้องนอนด้วยกัน



   หลังเจิ้นเลิกงานก็เหมือนทุกวันนั่นแหละคือผมต้องไปช่วยเจิ้นแกะเนคไท แกะกระดุมข้อมือให้เจิ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะออกมากินข้าวเย็นด้วยกัน วันนี้เจิ้นใส่สูทสีเขียวเข้มที่ผมเลือกให้ตรงกับเทศกาลคริสมาสต์ คนอื่นใส่ไม่รู้เป็นไงแต่พอเจิ้นใส่แล้วเหมาะมาก คนอะไรขายาวจัง...



   ผมดันหลังเจิ้นไปอาบน้ำหลังจากพยายามจะดึงผมไปอาบด้วยไม่เลิกกว่าจะขืนตัวออกมาได้ก็โดนเจิ้นจูบไปตั้งหลายที ผมต้องมาจัดการเก็บบันไดเอาไปไว้ในห้องเก็บของแล้วก็มาเตรียมมื้อเย็นของเราต่อ



   ตอนนี้ห้องครัวเป็นอาณาจักรของผมหลังจากคุณป้าแม่บ้านปลดระวางกลับไปอยู่บ้านใหญ่ ชั้น 59 เลยมีผมดูแลอยู่คนเดียว ซึ่งตอนแรกๆ....เละเทะ กว่าผมจะจัดการบ้านของเราได้อยู่หมัดก็เป็นเดือน งานบ้านเป็นอะไรที่เหนื่อยมาก ทำผมหมดแรงทั้งวัน ตื่นเช้ามาทำมื้อเช้า ผ่านไปแปปๆมื้อกลางวันอีกละ แล้วพริบตาเดียวก็มื้อเย็น เมื่อก่อนคุณป้าแม่บ้านทำได้ยังไงนะ ดูแลทั้งผมทั้งเจิ้น ผมแค่ดูแลเจิ้นคนเดียวก็เหนื่อยแล้ว



   แล้วเจิ้นก็ชอบเอาแต่ใจอยู่นั่นแหละ.... มือปลาหมึกตลอด!






   วันนี้วันคริสมาสต์ ปกติเราก็จะไปดินเนอร์กันตามโอกาสพิเศษที่มีมากมายเหลือเกินตามใจเจิ้นเขา แต่ปีนี้ผมอยากจะจัดงานเอง เจิ้นก็ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่แต่ก็ไม่ขัดใจผมที่ดึงดันจะมีต้นคริสมาสต์ในบ้านให้ได้ พี่เลขาของเจิ้นก็สั่งคนยกมาให้ ตอนแรกก็จะมีคนมาช่วยผมตกแต่งแต่ผมอยากทำเองมากกว่าเพราะเป็นของบ้านตัวเอง ทำไปวันละนิดละหน่อยบ้านบรรยากาศจีนๆเลยพอจะเป็นคริสมาสต์ขึ้นมาบ้าง



   อาหารเย็นของเราวันนี้ก็เป็นพิซซ่ากับพาสต้าซอสครีมกุ้งที่เจิ้นชอบ ผมเพิ่งหัดทำได้ไม่นานแต่คิดว่ารสชาติน่าจะโอเคแล้ว ผมลงเรียนคอร์สทำอาหารเพิ่มเยอะแยะเลย แถมเจิ้นก็ซื้อพวกสูตรอาหารมาให้จนเต็มชั้นหนังสือไปหมด



   “หอมจัง”



   กลิ่นสบู่อ่อนๆโอบล้อมตัวผมเพราะเจิ้นสอดแขนมาโอบเอวผม เขาถามนั่นถามนี่นิดหน่อยเวลาผมหยิบวัตถุดิบหรือปรุงรสครีมซอสเพิ่มเติม



   เจิ้นช่วยผมยกถาดพิซซ่าออกไปที่ด้านนอก วันนี้เราจะกินหน้าทีวีกันข้างๆต้นคริสมาสต์ ผมหยิบไวน์แดงออกไปให้เจิ้นด้วยเพราะเขาน่าจะอยากจิบไวน์ในบรรยากาศแบบนี้



   ผมรีบหยิบหมวกซาสต้าที่ผมเตรียมไว้มาใส่ แล้วส่งอีกอันให้เจิ้น เขายิ้มขำแต่ก็ยอมใส่ตามใจผม เจิ้นใส่เสื้อไหมพรมสีเลือดหมูที่ผมเตรียมไว้ให้เขาด้วย



   “พอดีไหม จันทร์ถักเอง”



   “พอดีครับ นุ่มด้วย ขอบคุณนะมูนนี่”



   มือผมถูกเจิ้นดึงไปจูบ ถึงหน้าหนาวประเทศไทยจะมีแค่สามวันแต่ผมก็อยากถักเสื้อให้เจิ้นอยู่ดี เรานั่งกินข้าวกันไปเรื่อยๆ พร้อมดูหนังแนวครอบครัวที่เข้ากับเทศกาล ผมนั่งเกยไหล่เจิ้นหัวเราะไปกับหนังในจอ เจิ้นละเลียดจิบไวน์ไปเรื่อยๆ มือเขาโอบรอบเอวผมเหมือนทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน



   “เอาไวน์อีกไหม?”



   เจิ้นจิบไวน์จนหมดขวด ส่วนผมเพิ่งจิบไปได้แค่แก้วที่สอง ถึงจะอร่อยแต่ผมก็ไม่ได้เป็นคนชอบดื่มเท่าไหร่ แค่แก้วที่สองหน้าก็เริ่มร้อนๆแล้วด้วยซ้ำ



   “ว่าไงนะครับ?”



   ผมเงยหน้ามองเจิ้นแล้วก็ชะงัก...ดวงตาเจิ้นฉ่ำและใบหน้าขื้นสีเรื่อน้อยๆ แล้วยิ่งเขาจ้องผมแบบนี้ยิ่งทำให้มันรู้สึกเขิน



   “เมาแล้วหรอ ไม่ดื่มแล้วนะ”



   “อื้ม ไม่ดื่มแล้ว ทำอาหารเก่งขึ้นทุกวันจะขุนให้พี่อ้วนใช่ไหม?”



   “อื้อ เอาให้อ้วนไม่มีใครกล้าจีบเลย”



   นิ้วผมแกล้งบีบเนื้อตรงแขนเขาเบาๆแต่หลายที ถึงเจิ้นจะอายุสี่สิบแล้วเป็นตาลุงแต่เจิ้นกลับดูไม่แก่เท่าไหร่ แต่ลักษณะบางอย่างทำให้เจิ้นดู....ร้ายกาจต่อความรู้สึก



   สายตาของเจิ้นมีพลังมากขึ้นทุกวัน แค่โดนมองบางครั้งก็เหมือนจะหมดแรง แถมรอยจางๆที่หางตากลับทำให้เจิ้นดูน่าท้าทายจนมี


คนอยากจะมาท้าทายเจิ้นเต็มไปหมด



   ผมเรียนรู้มาตลอดหลายปีว่าเจิ้นเป็นของผม ผมจะหึงจะหวงก็ได้แล้วผมก็จะงอแงได้ด้วย ผมเลยใช้สิทธิ์ของตัวเองแบบเต็มที่ แล้วดูเหมือนเจิ้นก็ชอบใจที่ผมหึงเขา



   “แก่แล้วไม่มีใครจีบแล้วครับ”



   “เยอะแยะ จันทร์รู้นะ ไม่ต้องมาปิดบังเลย ห้ามไปสบตาคนอื่นนะ เจิ้นเป็นของจันทร์ ห้าม ห้าม ห้าม”



   เจิ้นหัวเราะออกมา ปลายจมูกโด่งหอมแก้มที่อมลมจนพองของผมแรงๆ ก่อนแขนแกร่งจะรวบเอวผมไปนั่งตัก กลิ่นไวน์หอมๆคลอเคลียไปตามแก้มผมตามแต่ปากของเจิ้นจะสัมผัสตรงไหน



   “ของจันทร์ทั้งหมดนั่นแหละ...ไม่เคยเป็นของคนอื่นเลย”



   มือของเจิ้นเริ่มซุกซนเป็นพ่อปลาหมึกอีกแล้ว แต่เพราะกลิ่นไวน์หอมๆทำให้ผมไม่อาจปัดป้องได้อย่างใจคิด ปล่อยให้เจิ้นซุกซนยุบยับเป็นแมงยุบยิบ



   อีกเรื่องที่เพิ่มขึ้นตามอายุคือเจิ้นกอดผมบ่อยแทบจะวันเว้นวัน เจิ้นเป็นอุปสรรคอีกอย่างที่ทำให้การดูแลบ้านของผมไม่ค่อยจะทันเวลา มื้อเช้าก็ตื่นมาชงกาแฟให้เจิ้นไม่ไหว หมดแรงจะทำอย่างอื่น กว่าจะได้ดูดฝุ่น ถูบ้านก็บ่ายแล้ว ผมพยายามบอกให้เจิ้นลดๆ แต่เขาก็จะชอบหาว่าผมไม่รัก ฮึ่ย...



   แก่แล้วยังขี้น้อยใจอีก!



   “เหม่ออะไร....ไม่สนใจพี่แล้วหรอ”



   “จันทร์เปล่านะ....อื้อ อย่ากัด...”



   “จันทร์ชอบให้พี่กัดไม่ใช่หรอ...ขอกัดหน่อยนะเด็กดี”




   เจิ้นชอบทำผมอาย....การกอดของเจิ้นชักจะท้าทายความอดทนของผมเข้าไปทุกวัน เขาไม่รีบร้อนจะพาผมโบยบินเลยด้วยซ้ำแต่กลับละเลียด....จนผมแทบขาดใจ



   ร่างกายถูกจัดให้นั่งคร่อมบนตักเขา เสื้อไหมพรมสีเดียวกับเจิ้นถูกดันขึ้นให้เขาได้กัดผมถนัด....ฟันคมขบเม้มไปทั้งหน้าอกของผม จะเขยิบหนีมือปลาหมึกก็ยึดไว้ไม่ยอมปล่อย.... เจิ้นกัดนมสลับกับดูดจนผมทำได้แค่ขยุ้มหัวเขาไว้ แทบจะขาดใจตายเขาถึงยอมเขยิบขึ้นมาจูบ



   “ไปในห้องกัน”
   










   “จะ...เจิ้น บะ เบา...อะ”



   หัวผมเบลอไปหมด รู้แค่อุณหภูมิร่างกายมันพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆพอๆกับที่เจิ้นขยับแรงขึ้นทุกที ลมหายใจหนักๆที่ดังข้างหูผมกับมือที่ขย้ำตัวผมไปทุกที่ทำให้ผมแทบขาดใจ



   เจิ้นรู้จักร่างกายผมดีกว่าที่ผมรู้จักตัวเอง....เขารู้ว่าต้องสัมผัสตรงไหน และใบหูผมก็ช่างเป็นจุดอ่อนเพียงแค่ลมหายใจอุ่นๆรินรดผมก็ไม่เป็นตัวเอง เสียงเนื้อกระทบกันกับเสียงสั่นของเตียงไม้ดังลั่นห้อง ผมเหมือนจะจมน้ำ จะขาดใจ....แล้วเจิ้นก็ดึงผมให้กลับมาอีกครั้งพร้อมกับร่างกายที่ราวกับโบยบินไปบนท้องฟ้า



   ความเปียกชื้นอันน่าอายทำให้เสียงเนื้อกระทบกันปะปนไปด้วยเสียงเฉอะแฉะ เจิ้นเชยคางผมให้สบตาเขา...นัยน์ตาเจิ้นวาววับราวกับราชสีห์จะล่าเหยื่อ...และเหยื่อก็ไม่ใช่ใคร.....ตัวผมเอง



   “Merry Christmas มูนนี่เด็กดี...ขอพี่กอดอีกรอบนะ....”



   “ไม่เอาแล้ว....อื้อ...”



   เสียงห้ามของผมช่างไร้พลัง กว่าเจิ้นจะพอใจผมก็เสียงแหบเสียงแห้งนอนเป็นผักให้เขาดึงไปกอด ตัวผมเหนอะหนะแต่ก็เหนื่อยเกินกว่าจะฝืนตัวเองออกจากอ้อมแขนที่ผมชอบที่สุดในโลก



   เจิ้นหอมหัวผมอยู่อย่างนั้น มือหนาลูบหลังชื้นเหงื่อของผมกล่อมให้ผมนอนหลับเหมือนทุกคืน ผมรู้ว่าตอนเช้าร่างกายต้องปวดร้าวจนลุกไม่ไหว นี่ขนาดเจิ้นไม่ได้เรียกร้องท่าทางแปลกๆที่บางที่ทำผมอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน วันเวลาไม่เคยทำให้เจิ้นลดอะไรพวกนี้ลงเลย แถมยังมุ่งมั่นและตั้งใจมากถึงมากมากมากและมากมากมากมากมาก.... ไม่ต้องเป็นแล้วเจิ้น เดอะบันนี่น่ะ เป็น เจิ้น ดิ ออกโทพุส ดีกว่า!!!



   ตาแก่หื่น!

===============

ผู้ชายวัยสี่สิบมันแซบจีจี มาเบาๆนะคะ แฮปปี้คริสมาสต์เดย์ค่าทุกคน 5555+

[Kaikaaa]

ตาแก่ขี้บ่นขี้น้อยใจ 

[JustWait]

 

[pattaramon]

แฮ้ปปี้คริสมาสต์เดย์ค่ะ ฟินกับตาแก่คนนี้จริง ๆ ~ 

[B52]

อัยย่ะๆๆ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เจิ้น ยิ่งแก่ ยิ่งหื่น 

เจิ้นในความคิดของจันทร์ วันเวลาไม่เคยทำให้เจิ้นลดอะไรพวกนี้ลงเลย
แถมยังมุ่งมั่นและตั้งใจมากถึงมากมากมากและมากมากมากมากมาก....
ไม่ต้องเป็นแล้วเจิ้น เดอะบันนี่น่ะ เป็น เจิ้น ดิ ออกโทพุส ดีกว่า!!!
ตาแก่หื่น!

แต่ชอบให้หื่นแต่กับจันทร์เท่านั้น   
       
 

[Piima]

5555+

ขออีกๆๆๆๆ

 

[wanirahot]

โอ๊ยยย คริสต์มาสแซ่บจีๆ

[Ginny Jinny]

 :z1

[khwanruen]

เจิ้น 

[ChabaSri]

แฮปปี้คริสต์มาสค่าาา

[Petit.K]

โง้ยยยยยยถึงแม้ตอนหลักลุงได้แค่แตะๆ ไนท์แค์เบาๆ แต่ตอนพิเศษลุงเจิ้นได้งาบน้องแล้ววว จุดพลุ555555

[naplatoo]

คุณลุงสุดแซ่บ

[เนเน่]

เจิ้นคะเบาๆหน่อยค่ะน้องยังบอบบางเหมือนเดิมเด้อ

[CLShunny]

  :jul1:จมกองเลือดตายไปแล้วจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาอิจเว้ยยยย