Happy New Year
“เจิ้น อย่าเพิ่งซนได้ไหม จันทร์กำลังทำกับข้าวนะ!”
วันหยุดปีใหม่ผมกับเจิ้นก็ไม่ได้ไปไหนเพราะคนเยอะไปหมด เจิ้นก็โหมงานหนักก่อนจะวันหยุดยาวทำให้อยากพักมากกว่าผมเลยตั้งใจจะทำกิจกรรมพักผ่อนที่ทำได้ในบ้านอย่างการทำหม้อไฟ
บ้านเราไม่ค่อยชอบกินปิ้งย่างเพราะมันไม่ดีต่อสุขภาพ เจิ้นไม่ค่อยอยากให้ผมกิน แล้วบ้านเราก็ติดจะกินพวกซุป น้ำแกงตามประสาคนจีนก็เลยชอบหม้อไฟกัน
ผมก็ตั้งใจเตรียมของทำน้ำซุปแต่เจิ้นก็ไม่ให้ความร่วมมือกับหม้อไฟปีใหม่ผมเลย! มายืนกอดหลังอยู่นั่น พอผมเดินไปทางซ้ายทางขวาก็ต้องพาเจิ้นไปด้วย แล้วเจิ้นก็ตัวโต ตัวก็หนัก แล้วยังรัดเป็นปลาหมึกอีก พอว่าก็ขำแต่ไม่ยอมปล่อย
“จะกินไหมหม้อไฟ จันทร์จะโมโหแล้วนะ”
“จันทร์จะเอาแครอทฟาดหัวพี่หรอ...ใจร้ายจัง”
เจิ้นแกล้งทำหน้าตกใจกับแครอทอันใหญ่ในมือผม ฮึ่ย ก็จะเอามีดไปขู่เจิ้นได้ยังไงล่ะอันตรายก็ต้องแครอทนี่แหละ ผมล่ะเหนื่อยใจมากเลยสุดท้ายกว่าเจิ้นจะยอมเลิกกวนผมก็ต้องโดนเจิ้นจูบแล้วจูบอีก แถมยังเป็นลุงหื่นจะชวนเข้าห้องนอนอย่างเดียว หม้อไฟเกือบไม่ได้กินแล้ว!
“อ่ะ เจิ้นกินนี่อร่อย”
“เจิ้นอันนี้อีกกก”
“อันนี้จันทร์ซื้อมาให้เจิ้นเลย”
“พอแล้วจันทร์ กินเองบ้าง... อ้าปาก พี่ป้อน”
ผมอ้าปากรับลูกชิ้นปลาหมึกเข้าปาก หม้อไฟทำเองสูตรคุณป้าแม่บ้านที่ถ่ายทอดวิทยายุทธ์ไว้ให้ผมอร่อยมาก แล้วยิ่งเห็นเจิ้นกินเยอะก็รู้สึกดีจัง มันมีความสุขมากๆเลยอ่ะเวลาทำกับข้าวแล้วคนที่บ้านชอบฝีมือเรา
“เคี้ยวช้าๆหน่อยจันทร์ เดี๋ยวติดคอ เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูดด้วย”
เจิ้นยังคงเป็นตาลุงขี้บ่น จะกี่ปีๆเจิ้นก็ไม่เคยเปลี่ยน เป็นห่วงผมทุกเรื่องตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วผมก็เคยตัวสุดๆ อายุสามสิบแล้วก็ยังชอบให้เจิ้นดูแล เจอเพื่อนเก่าทีไรทุกคนก็ชอบบอกว่าผมเหมือนเด็กไม่ยอมโต แถมถูกแซวว่าเจิ้นเลี้ยงต้อยผมอีก ก็คงจริงมั้ง... หงุดหงิดแต่ก็เถียงไม่ออกอ้ะ
เรากินหม้อไฟกันเสร็จเจิ้นก็ช่วยผมล้างจาน คราวนี้ต้องยอมให้เจิ้นช่วยล้างเพราะเดี๋ยวจะเคาน์ดาวน์ไม่ทัน กว่าผมจะเคี้ยวๆๆเจ้าหม้อไฟของผมจนหมดก็เกือบห้าทุ่มแล้ว เรายังมีโปรแกรมกิจกรรมอีกอย่างก่อนเคาน์ดาวน์ด้วย
“เจิ้นไปอาบน้ำเร็ววว เราต้องใส่ชุดคุณกระต่ายนะ”
แบรนด์กระต่ายของสินเชื่อทำคอลเลคชั่นชุดนอนกระต่ายรุ่นลิมิเต็ดให้สั่งซื้อ มันสามารถสั่งตัดตามไซส์ได้ผมเลยรีบไปจับจองเพื่อเอามาใส่ข้ามปีกับเจิ้น เราก็มีชุดนอนลายนี้แล้วแต่มันก็หลายปีแล้วอ่ะ อันนี้รุ่นใหม่ ใส่ชุดใหม่ข้ามปีมันก็ดีกว่า
“ไปอาบพร้อมพี่เลยป่ะ เดี๋ยวไม่ทัน”
จะปฏิเสธมันก็ไม่ทันเพราะเจิ้นแทบจะอุ้มผมเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน การอาบน้ำด้วยกันก็เป็นกิจกรรมที่เจิ้นชอบมาก ตาเจิ้นจะวิบวับแล้วก็มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ และที่สำคัญคือเจิ้นก็จะชอบยุบยับกับตัวผมเวลาเราอาบน้ำด้วยกัน ตาลุงปลาหมึกจะจับตรงนั้นตรงนี้จนผมหมดแรงเราถึงได้อาบน้ำกันนั่นแหละ
“ฮื่อออ เจิ้นน อะ อย่า...”
“ปากไม่ตรงกับใจ...อย่าอะไรกอดคอพี่แน่นเชียว”
“งื้อออ เอานิ้วออกไปนะ”
“จันทร์ก็ ปล่อย พี่สิ... รัดไว้ทำไมล่ะ”
กว่าเราจะออกจากห้องน้ำก็อีกยี่สิบนาทีเป็นปีใหม่ ตัวผมเปื่อย มึนงง และหมดแรง แต่เจิ้นกลับฟิตปั๋ง สดชื่นเพราะสูบวิญญาณผมไปจนหมด
เจิ้นหยิบแชมเปญที่ลูกค้าให้มาหมาดๆมาดื่มในคืนนี้ เรานั่งกันในเก๋งจีนมีผ้าห่มผืนนิ่มห่มคลุมตัวผมที่นั่งตักเจิ้นอีกที ลมเอื่อยๆกับแสงไฟด้านนอกทำให้กลิ่นแชมเปญหอมๆดูเย้ายวนโดยเฉพาะเมื่อเจิ้นป้อมผมด้วยปากเขา
จากช่อฟ้าจะเห็นพลุตามสถานที่ต่างๆที่เฉลิมฉลองเทศกาลชัดแจ๋วเพราะเราอยู่บนยอดตึกสูง บางคนชอบเคาน์ดาวน์ในสถานที่ดังๆ บางคนก็ร้องคาราโอเกะข้ามปี ผมกับเจิ้นไม่ได้ชอบร้องเพลงกันทั้งคู่ เราชอบฉลองเทศกาลกันสองคนเงียบๆในบ้าน
ผมมีความสุขที่เราอยู่กับบ้าน กินข้าว ดูหนังและจิบไวน์ หรือเครื่องดื่มดีๆด้วยกัน เจิ้นทำงานหนักจนไม่มีเวลาและเขาชอบรู้สึกผิดที่ไม่ค่อยได้พาผมไปไหน
และความสุขของผมมันก็ช่างน้อยนิดเพียงแค่ได้อยู่ด้วยกัน...เจิ้นอาจจะสงสารหรือเห็นใจที่ผมใช้ชีวิตเหมือนถูกขังไว้บนหอคอยเขาเลยแทบไม่ไปกินข้าวนอกบ้านถ้าไม่จำเป็น หรือถ้าไปก็ไปด้วยกัน
ผมก็เคยฝันว่าอยากจะเป็นคนโลภมากกว่านี้ อยากจะไปเที่ยวด้วยกัน จับมือ ดูหนัง ไปต่างประเทศ แต่...ผมชินแล้วที่จะเป็นแบบนี้ อยู่ในอาณาจักรเล็กๆบนยอดตึกสูงใช้ชีวิตแค่รอเจิ้นกลับมาทุกๆวัน
ถ้ามีลูกได้ผมคงมีหน้าที่พาลูกไปโรงเรียนเพิ่มมาอีกอย่าง เป็นแม่บ้านอยู่กับบ้านให้เจิ้น ก็เคยน้อยใจที่ผมดูไม่มีพลังอะไรเลย แต่...เจิ้นกลับบอกว่าผมเป็นกำลังใจของเขา ผมคนเดียว
หน้าที่ของผมมันเป็นหน้าที่ของความรัก เพราะรักถึงอยากดูแล และเจิ้นก็ตอบแทนความรักของผมด้วยการรักและดูแลผม เจิ้นไม่เคยทำให้ผมรู้สึกว่ามันน้อยลง
จะเป็นเจิ้นตอนอายุสิบหก ยี่สิบหก สามสิบหก...หรือสี่สิบ เจิ้นไม่เคยปล่อยมือผม เรานอนด้วยกันทุกวัน กินข้าวด้วยกันจนเจิ้นเหมือนเป็นชีวิตของผมไปแล้ว
“ปีใหม่นี้จันทร์ขอให้เจิ้นของจันทร์มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง อยู่ให้จันทร์รักไปตลอดชีวิตนะ จันทร์จะเป็นภรรยาที่ดี แม่บ้านที่ดี คนที่ดีของเจิ้นตลอดไป จันทร์รักเจิ้นนะ รักมากๆเลย”
ผมจุ้บเบาๆที่ปลายคางของผู้ชายที่ผมรักที่สุดในชีวิต แววตาของเจิ้นที่มองผมมันอ่อนโยน...ผมมีความสุขที่รู้ว่ามันเป็นของผมคนเดียวอย่างที่เป็นมาเสมอและจะเป็นตลอดไป
“ปีใหม่นี้พี่ก็ขอให้มูนนี่ของพี่กินอิ่มนอนหลับมีความสุขในทุกๆวัน อยู่กับพี่ไปเรื่อยๆให้พี่รักไปตลอดชีวิต เพราะชีวิตนี้พี่คงรักคนอื่นไม่ได้แล้ว พี่รักจันทร์ ขอบคุณที่เป็นทุกอย่างในชีวิตพี่นะครับ”
เจิ้นเชยคางผมขึ้นไปจูบไล้มาตั้งแต่หน้าผาก สองข้างแก้ม มุมปาก...ก่อนจะจูบผมเนิ่นนาน เป็นจูบช้าๆราวกับละเลียดจิบแชมเปญ ปากผมโดนเจิ้มขบเม้มทีละนิดจนลมหายใจผมชักจะติดขัด ผมแหงนหน้าสูดอากาศเข้าปอดทันทีที่เขาผละออก แต่ดันเป็นการเปิดโอกาสให้เจิ้นได้ทิ้งรอยจูบบนลำคอ
ตาผมพร่าเบลอไปกับสัมผัสของเจิ้น รู้ตัวอีกทีผมก็โดนอุ้มให้ไปนอนอยู่บนโต๊ะตรงหน้าเรา แก้วแชมเปญถูกเจิ้นย้ายไปวางบนเก้าอี้แล้วเขาก็ปีนโต๊ะขึ้นมา ผมยาวหล่นลงเหมือนม่านกั้นให้ผมไม่อาจละสายตาจากเจิ้นไปได้เลย
“พี่อยากรักจันทร์”
“จันทร์ก็อยากให้เจิ้นรัก...”
ทันทีที่ร่างผมเปล่าเปลือยเสียงพลุวันปีใหม่ก็ดังขึ้นรอบทิศจากที่ต่างๆ ผมเอ่ยปากแฮปปี้นิวเยียร์เจิ้นแบบกระท่อนกระแท่นเพราะเจิ้นกำลังพาตัวเองเข้ามา เสียงกรีดร้องของผมคงกลืนหายไปกับเสียงพลุปีใหม่.... เสียงพลุเงียบลงไปหลังจากดังต่อกันเนิ่นนานและแทนที่ด้วยเสียงเนื้อกระทบกัน
เจิ้นยกสะโพกผมลอยให้เห็นว่าร่างกายเราติดกันขนาดไหน ผมอ้อนวอนให้เจิ้นกัดผมอย่างน่าอาย ฟันของเจิ้นสร้างความพึงพอใจมหาศาล...ก่อนเราจะโบยบินไปพร้อมกันกับคำกระซิบแฮปปี้นิวเยียร์ของเจิ้น
และเจิ้นก็ไม่เคยทำให้ตัวเองขาดทุน เพราะเขายังร้องขอคำอวยพรปีใหม่ของผมอยู่ทั้งคืน ผมเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจจะห้าม...เพราะห้ามไปก็ไม่เคยฟัง เสียงผมเหมือนอากาศธาตุที่ไปไม่ถึงเจิ้นยกเว้นตอนครางเรียกชื่อเจิ้นนั่นแหละ ตาแก่หูหนวกถึงกลับมาหูดี ตัวผมเหนอะหนะเฉอะแฉะและเลอะเทอะจนเจิ้นพอใจผมถึงได้พักผ่อน
“เจิ้น เอาออกไป...จันทร์จะนอน”
“ปีใหม่แล้ว...ให้จันทร์กอดพี่จนเช้าไม่ได้หรอ?”
“ตรงนั้นมันกอดที่ไหนล่ะ เอาออกไปนะ อึดอัด...”
“ให้พี่อยู่ในตัวจันทร์นะ...นะครับ กอดพี่นะเด็กดี”
กอดอะไรเล่า! ตั้งใจจะทิ่มผมอีกรอบล่ะสิไม่ว่า! โอ้ยยทำไมแฟนผมหื่นแบบนี้เนี่ย ขอลงขายมือสองที่ลาซาด้าได้ไหมเอวผมจะพังแล้ว!
================
สวัสดีปีใหม่ทุกคนอยากเป็นทางการ 2018 แล้วเย้ๆ ทั้งชาวไทยบอย เด็กดี รีดอะไรท์ (ยังไม่มีโครงการเพิ่มเว็บอัพนิยายนะคะ เพราะแค่สามอันก็งงแล้ว แหะๆ) ขอให้เป็นปีที่ดีของทุกๆคนเลยนะจ๊ะ
สเปปีใหม่ก็มาแบบกระชั้นชิดหน่อยๆ มาพอหอมปากหอมคอเน๊าะ
สำหรับปี 2018 ก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ <3 ในปีหน้าก็จะมีนิยายรวมเล่มสองเรื่อง คือ กับดักพระจันทร์ และในปกครอง(ถ้าเป็นไปได้) ใครชอบเรื่องไหนก็ขอความกรุณาด้วยน้า กำหนดการต่างๆก็จะแจ้งในแฟนเพจเป็นลำดับๆไป
และอีกเล่มที่จะออกน่าจะเป็นเรื่องสั้นเล่มเล็กที่สำนักพิมพ์หนึ่งได้ติดต่อมา ก็ขอเป็นความลับไว้ก่อนนะคะว่าจะเป็นเรื่องเป็นราวแบบไหน ^^
ขอบคุณนักอ่านหลายๆท่านที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่แบมยังแต่งนิยายได้ไม่ดีนัก จนตอนนี้ก็ดีขึ้น ขอฝากตัวฝากใจไปยาวๆอีกหลายๆปีเลยนะคะ สำหรับเพื่อนนักอ่านและนักเขียนที่ได้รู้จักกันในปี 2017 ที่ผ่านนี้ขอบคุณที่มาทำความรู้จักกันน้า
แบมอ่านทุกเม้น ทุกทวิต(ที่ไม่ค่อยจะขึ้นแทกให้อ่านครบๆเลย) เป็นไปได้ก็อยากคุยกับทุกคนให้เยอะๆกว่านี้ ทักมาคุยกันได้นะคะ ถ้าทางหน้าอัพนิยายไม่สะดวก ทางแฟนเพจตอบแน่นอนจ้า ทวิตอาจจะเมนชั่นจมๆไปบ้าง ฮือๆ
รักนะทุกคน ลัฟยูเวรี่มัช ม๊วฟๆ
แบมแบม
ปล. ขอบคุณแทบจะกราบลงหน้าตักคนที่ช่วยโหวตฌามาในเซ็งเป็ดอวอร์ด 555555+ ฌามาได้ผุดได้เกิดกับเขาสักที คือแบมดีใจมากเพราะตอนอัพคนอ่านเรื่องนี้ค่อนข้างน้อย เลยตื่นเต้นมากๆกับฟีดแบคที่เพิ่งมาหลังจากนิยายจบไปสักพักใหญ่ๆแล้ว คนที่โหวตในปกครองก็ขอบคุณด้วยเช่นกันนะคะ ฝากเจิ้นและ เจ้าจันทร์ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยต่อไปน้า
หัวข้อ: IN CONTROL ... ในปกครอง : Special Chapter : NubNab : July 17, 18 : P.115 (อ่าน 704873 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก