หัวข้อ: IN CONTROL ... ในปกครอง : Special Chapter : NubNab : July 17, 18 : P.115

[mystery Y]

>///<

[fahsai]

มูนนี่ลูกกกกกกก จูบกับเจิ้นปากแตกมั้ยลูกกก วั๊ยยยย

[พัดลม]

พัฒนากของมูนนี่

[O-RA DUNGPRANG]

 

[bambooiihallo]

Chapter V Sexy



   นอกจากเครียดเรื่องน้องนุ่มแล้ว สอบกลางภาคก็ทำผมสะบักสะบอม ปีนี้กลุ่มติวสอบขยายเป็นกลุ่มใหญ่ ห้องสมุดที่นี่ก็มีไพรเวทรูมสำหรับติวกลุ่มให้ใช้แต่ต้องจองล่วงหน้า ผมแทบจะกินจะนอนในกองหนังสือ หลายครั้งคิวก็มาติวต่อให้ผมที่หอ เพราะผมตามเพื่อนไม่ทันในบางจุด จริงๆก็เกรงใจคิวแต่คิวบอกว่าไม่เป็นไร เพื่อนกันช่วยกัน



   ผมมีเพื่อนดีจัง...



   แต่นอกจากจะมีคิวมาหาที่หอแล้ว ก็ยังมีตัวแถมกิตติมศักดิ์อย่างเจิ้น เพราะผมไม่ได้กลับบ้านเลยช่วงสอบ เจิ้นก็เลยมานอนด้วย เจิ้นช่วยติวให้ผมไม่ได้หรอก เขาไม่ยุ่งด้วยเพราะเขารู้ตัวว่าอธิบายไปก็ไม่ทำให้ผมเข้าใจอยู่ดี



   “จันทร์เครียดจัง วิชานี้ยากมากเลยอ่ะ”



   “ไม่หรอก มูนนี่ของพี่ทำได้”



   ผมเขยิบไปนอนกอดเจิ้น เขาก็ยอมวางไอแพดมานอนกอดผม มือของเจิ้นลูบหลังผมทำให้ผมชักจะหายฟุ้งซ่านและเริ่มง่วง



   “ฝันดีมูนนี่ของพี่”



   “งื้อออ จุ้บก่อน”



   เจิ้นจุ้บผมเบาๆสองสามที ก่อนจะจุ้บเหม่งอีกทีผมก็หาววอด นอนกอดเจิ้นสบายดีจัง ตัวเจิ้นอุ่น กอดก็อุ่นแถมมีฟังก์ชั่นจุ้บๆด้วย



   ช่วงนี้เจิ้นไม่ได้ยุบยับเป็นแมงยุบยิบกับผมมากนักเพราะผมต้องสอบ เรากลับมาไนท์แคร์กันเหมือนเมื่อก่อน มืออุ่นๆของเจิ้นสัมผัสผม พาผมจมน้ำ และโบยบิน



   แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นทำให้เจิ้น...เขาชอบให้ผมใช้ปาก







   ผมพาน้องรหัสไปกินข้าวหลังสอบ น้องรหัสผมเป็นดาราดังแล้วตอนนี้เพราะได้เล่นบทนางเอกในละครฟอร์มยักษ์ด้วย คิวก็พาน้องรหัสมาด้วย ผมก็หนีบเจิ้นไปอีกคนเพราะเสร็จจากกินข้าวเราจะกลับช่อฟ้ากัน



   “จันทร์อยากกินอะไร?”



   “อยากกินทุกอย่างเลย จันทร์กินอะไรดีอ่ะเจิ้น”



   เมนูมีแต่ของน่ากินมันทำผมเครียดอ่ะเพราะเลือกไม่ถูก เรามากินข้าวที่ร้านอาหารญี่ปุ่นที่เจิ้นกับผมชอบมากัน ในห้องส่วนตัว ตอนแรกคิวบอกว่าเกรงใจเพราะเป็นพวกเรามาเลี้ยงน้อง แต่เจิ้นบอกว่าไม่เป็นไรเขาจะจ่ายเอง



   ถ้าต้องไปกินร้านที่คนเยอะๆต่างหากที่จะเป็นปัญหา ผมเลยแอบอธิบายให้คิวฟังว่าตอนพาเจิ้นไปกินบุฟเฟ่ต์คราวก่อนมันย่ำแย่มาก กินในห้องรับรองอ่ะดีแล้วไม่งั้นจะเกร็งกันไปทั้งโต๊ะเพราะเจิ้นหงุดหงิด



   “เอาชุดนี้ไหม? จันทร์ชอบกินไม่ใช่หรอ”



   “จันทร์กลัวกินไม่หมดอ่ะ ที่รักอยากกินอันไหนหรอ”



   ผมนั่งตรงกลางระหว่างเจิ้นกับน้องรหัส ฝั่งตรงข้ามเป็นคิวกับน้องรหัสของคิว น้องรหัสผมชื่อที่รัก ชื่อน่ารักเหมาะกับเจ้าตัวเลยแหละ



   “เรื่องมากว่ะจันทร์ สั่งๆมาคนช่วยกินเยอะแยะ”



   “โหยก็มันเสียดายอ่ะถ้ากินไม่หมด เจิ้นกินเป็นเพื่อนจันทร์หน่อยสิ จันทร์อยากกินอันนี้ แล้วก็อันนี้ด้วย”



   “ก็เอาอันนี้เป็นเซ็ตใหญ่ อันนี้เป็นเซ็ตเล็กสิ”



   “งื้ออออ อยากกินอันใหญ่ๆในเซ็ตใหญ่นี่อ่ะ”



   “สั่งเซ็ตใหญ่ๆมาป่ะจันทร์ เดี๋ยวเราช่วยกิน ไม่งั้นวันนี้ไม่ต้องกินข้าวละ”



   ผมยู่ปากใส่คิว ปกติมากินกับเจิ้นมันก็จะมีบ้างที่ผมง้องแง้งเลือกไม่ถูก แต่เจิ้นก็จะไม่รวบรัดตัดตอนแบบคิวอ่ะ หรือเพราะเจิ้นชินกับความง้องแง้งของผมไปแล้วเขาก็เลยไม่รำคาญ เอ๊ะ หรือจะรำคาญ?



   “ห้ามเบื่อจันทร์นะเจิ้น”



   “แค่นี้เอง”



   “เจิ้นกับพี่จันทร์รักกันมากเลยอ่ะ รักอิจฉาจัง เป็นลูกคนเดียวเหงามากเลยค่ะ”



   “นี่ไงมีพี่เป็นพี่แล้ว ไม่เคยมีน้องเหมือนกัน ไว้พาไปเที่ยวที่ช่อฟ้านะ พี่ชอบทำกับข้าวไว้มาลองชิม เจิ้น ให้ที่รักไปเที่ยวบ้านเราได้ใช่ไหม?”



   “ไปสิ”



   “งั้นไว้รักจะไปฝากท้องสักมื้อนะคะ”







   หลังสอบไปสักอาทิตย์ผมก็อยากจะทำอาหารให้น้องรหัสชิมบ้างก็เลยขอเจิ้นจัดปาร์ตี้ เจิ้นก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมชวนคิว ที่รัก แล้วก็น้องรหัสคิว เจิ้นเลยจะชวนเพื่อนมาด้วย



   ผมวุ่นวายอยู่ในครัวกับคุณป้าแม่บ้านตั้งแต่กินข้าวเที่ยงเสร็จ เราจะตั้งโต๊ะกันริมสระน้ำเหมือนครั้งวันเกิดผมกับเจิ้น อาหารสั่งมาจากโรงแรมเพราะคนเยอะ มีแค่ขนมอบที่ผมทำเอง



   “จันทร์ใส่ชุดไหนดี”



   “เดี๋ยวนี้มูนนี่ของพี่คิดมากเรื่องเสื้อผ้าแล้ว?”



   “ไม่มูนนี่นะ จันทร์จริงจังอยู่ เจิ้นช่วยคิดก่อน”



   “ใส่เสื้อยืดสิ ที่จันทร์ซื้อมาคราวก่อน”



   คราวก่อนที่ไปเดินห้างชิดลงกับเจิ้น ผมเจอเสื้อยืดสีขาวที่ปักกระต่ายบนอกซ้ายเลยชวนเจิ้นซื้อมาใส่ด้วยกัน เจิ้นไม่แทบจะไม่มีเสื้อยืดแต่พอชวนเขาซื้อก็ไม่มีปัญหานะ ตัวนั้นก็ดีเหมือนกันแฮะ



   “เจิ้นใส่คู่กันนะ”



   “อือฮึ”



   เราอาบน้ำกันตอนเย็นมาใส่เสื้อยืดคู่กัน ต่างที่เจิ้นใส่ยีนส์ขายาวแต่ของผมเป็นกางเกงขาสามส่วน เจิ้นดูแปลกตามากในลุคเสื้อยืด ถ้าเจิ้นมีหนวดแบบเท่ๆอาจจะเหมือนพวกนายแบบอินดี้ไหมอ่ะ



   การใส่เสื้อยืดแขนสั้นทำให้เห็นท่อนแขนของเจิ้นชัดเจน...เส้นเลือดบนมือเจิ้นชัดมากแล้วมันก็ดูเซ็กซี่ เจิ้นก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วแต่ผมกลับเพิ่งรู้สึกถึงความเซ็กซี่ของเจิ้น



   “มือพี่มีอะไร?”



   “ทำไมมือเจิ้นเซ็กซี่จัง”



   “สำหรับจันทร์พี่เซ็กซี่?”



   “งื้อออออ ช่วงนี้เจิ้นเซ็กซี่มากเลย ทำไมอ่ะ”



   มันเป็นเรื่องชวนสงสัย เจิ้นก็ยังเหมือนเจิ้นแต่ผมกลับมองว่าเขาไม่เหมือนเดิม แปลกจัง? หรือว่าอาจจะเหมือนการศัลยกรรม เสริมความงาม แบบว่าชีดวิตามินเซ็กซี่เข้าไปในตัวก็เลยเซ็กซี่



   ธุรกิจเสริมความงามผู้ชายสมัยนี้ก็เยอะด้วย คิวบอกดารานายแบบก็ทำกันทั้งนั้น คิวยังเคยไปฉีดพวกวิตามินเลยเพราะเอเจนซี่ให้ไป เจิ้นก็อาจจะแอบๆสนใจเพิ่มความเซ็กซี่ให้ตัวเอง



   หรือจะมีวิตามินเสริมเพิ่มความเซ็กซี่? ผมกินมั่งดีไหมผมอาจจะเซ็กซี่แบบเจิ้น



   “เพราะเราเมคเลิฟกัน”



   “เอ๋? การเมคเลิฟทำให้เกิดวิตามินเซ็กซี่หรอ”



   “โธ่มูนนี่ คิดอะไรอยู่คนดี?”



   ผมอธิบายทฤษฎีวิตามินเซ็กซี่ของผมให้เจิ้นฟัง เขาขมวดคิ้ว ทำหน้าแปลกใจก่อนจะหลุดขำ ทำไมอ้ะ! มันไม่เห็นขำสักหน่อย มันเป็นเรื่องมีเหตุมีผลนะ ไม่งั้นอยู่ๆเจิ้นจะเซ็กซี่ได้ยังไงเล่า



   “การเมคเลิฟทำให้เรารักกันมากขึ้น พอเราสัมผัสกันเยอะๆก็เหมือนการถ่ายเทพลังงานความรัก ตัวพี่ก็เลยมีร่องรอยความรักจากจันทร์เต็มไปหมด เหมือนที่จันทร์ก็มีของพี่ มันเป็นวิธีการที่จะทำให้เราสองคนเป็นอีกครึ่งชีวิตของกันและกัน”



   “งื้อออออ จันทร์จะเป็นเนื้องอกหนุบหนับกับเจิ้นไปตลอดชีวิตเลย”



   ผมกอดเอวเจิ้นแน่น การเป็นอีกครึ่งชีวิตของเจิ้นนี่ฟังดูเพราะมากเลย ผมว่าระดับความรักของผมที่ให้เจิ้นมันมากขึ้นทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที ไม่สิ เอาทุกวินาทีไปเลย!



   “เนื้อคู่ต่างหากมูนนี่”



   เจิ้นบีบแก้มผมจนยืด เรากอดกันโยกไปมาในห้องนอน ก่อนผมจะเหยียบบนเท้าเขาให้เขาพาเดินไปเรื่อยๆเหมือนตอนเด็กๆที่ชอบเล่นแบบนี้



   “แล้วทำไมจันทร์เห็นเจิ้นเซ็กซี่อ่ะ?”



   “ก็พอเราเริ่มเป็นเนื้อคู่กัน เราก็จะถูกดึงดูดเข้าหากัน จันทร์ก็อยากใกล้พี่มากขึ้นเหมือนที่พี่อยากใกล้จันทร์มากขึ้น ยิ่งจันทร์ไปอยู่หอเราก็ยิ่งคิดถึงกัน”



   “งื้อออ จันทร์คิดถึงเจิ้นทุกวันเลย อยากนอนกอดเจิ้นทุกคืน”



   “กลับมาสิ...”



   “ไม่ได้หรอก จันทร์ต้องโตขึ้น แล้วตอนนี้น้องนุ่มท้องด้วย จันทร์ต้องเป็นกำลังใจให้น้องนุ่มนะ ช่วงท้องเนี่ยน้องนุ่มจะอารมณ์แปรปรวน จันทร์กลัวน้องนุ่มเครียดแล้วแท้งจัง จันทร์อยากให้หลานๆแข็งแรง ไม่ป่วยง่ายเหมือนจันทร์ เป็นกระต่ายแข็งแรง เป็นหัวหน้ากลุ่ม เป็นหัวหน้าห้อง หัวหน้าหมู่บ้าน เป็นเจ้าของธนาคารบันนี่แบงก์ด้วย จันทร์ไม่อยากให้หลานไม่แข็งแรงแบบจันทร์”



   การที่น้องนุ่มท้องทำให้ผมนึกถึงพ่อกับแม่และผลกระทบที่เกิดขึ้นกับผม ตอนนั้นแม่ไม่ค่อยรักผมทำให้แม่อยากจะให้ผมนอนหลับต่อไปอีกสักหน่อยเพื่อไปเป็นลูกคนอื่นมันเจ็บปวดมาก แล้วก็พอเกิดมาก็ป่วยง่าย เรียนไม่เก่ง ไม่เคยเป็นหัวหน้ากลุ่ม หัวหน้าห้องเลยจนกระทั่งไปสิงคโปร์ ลูกของน้องนุ่มอาจจะได้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านกระต่ายในชมรมวิจัยกระต่ายก็ได้



   “มูนนี่ของพี่อาจจะไม่แข็งแรง แต่เป็นคนเก่งของพี่ เป็นความสุขของพี่ ลูกๆของน้องนุ่มจะต้องปลอดภัย”



   “งื้อออออ เจิ้นไม่โกรธจันทร์นะที่จันทร์ยังกลับมาอยู่ด้วยไม่ได้ จันทร์ต้องไปทำภารกิจปกป้องกระต่ายก่อน ตอนนี้น้องนุ่มอ้วนขึ้นอีกแล้วด้วย คุณหมอบอกว่าสักอาทิตย์หน้าก็จะจับท้องน้องนุ่มได้แล้วว่าจะมีหลานๆกี่ตัว”



   ผมโม้กับเจิ้นเยอะแยะเรื่องน้องนุ่มกับวิวัฒนาการการเป็นคุณแม่กระต่าย ส่วนศรรามก็หงอยลงนิดหน่อยเพราะโดนแยกกรงกัน แต่กรงก็ติดกันนะจะได้ไม่เหงา เผื่อน้องนุ่มอาจจะอยากบ่นเรื่องลูกๆกับศรราม



   “เฮ้อ...พี่ขังจันทร์ไว้กับตัวเองไม่ได้ใช่ไหม?”



   “ตัวไม่อยู่แต่ใจจันทร์อยู่กับเจิ้นเอฟวรี่เดย์นะ มาจันทร์กอดอีกที มารับความรักของจันทร์ไปเยอะๆเลยนะ”
   







   งานปาร์ตี้เริ่มขึ้นตอนหกโมงเย็น เพื่อนๆเจิ้นซื้อขนมมาฝากผมเยอะเลย เพื่อนเจิ้นมาแค่สองคนเพราะคนอื่นติดงาน แต่หนึ่งในนั้นพาแฟนมาด้วย พี่ผู้หญิงที่ผมไม่เคยเห็นมากันหลายคนเลย และ...พี่เขามีลูกแล้ว



   “ลิลลี่เพิ่งอายุสามเดือนจ้ะ น้องจันทร์ลองอุ้มไหม?”



   “งื้อ จันทร์กลัวทำน้องตก น้องตัวเล็กจังเลยครับ เหมือนกระต่ายอ้วนๆเลย”



   กลายเป็นว่าผมนั่งติดกับพี่รดาแฟนเพื่อนเจิ้นเพราะผมชอบดูน้องมาก ทำไมเด็กตัวเล็กๆน่ารักจัง น้องยังใส่ถุงมือกลมๆด้วย แล้วก็มีขวดนมอันเล็ก



   คิวมากับน้องรหัสที่ยังดูเกร็งๆ แต่สักพักก็ดูโอเคขึ้นเพราะเพื่อนๆเจิ้นก็เป็นกันเอง มีเจิ้นนั่นแหละไม่ค่อยเล่นอะไรกับใครเท่าไหร่



   “ขอโทษที่มาสายนะคะ พี่จันทร์รักขอพารุ่นพี่มาหนึ่งคนนะคะ”



   รุ่นพี่ของที่รักคือ อริญ








   “เจิ้นมานี่หน่อย”



   เจิ้นลุกจากข้างผมไปหาเพื่อน ตอนแรกเจิ้นนั่งติดกับเพื่อนแต่ผมอยากเล่นกับลิลลี่ก็เลยสลับที่มาเป็นผมนั่งกับแฟนเพื่อนเจิ้น แล้วเจิ้นไปนั่งติดกับคิว



   ที่รักนั่งลงตรงข้ามผม ถัดไปก็เป็นพี่อริญ ทุกคนแนะนำตัวกันนิดหน่อยก่อนบทสนทนาจะแยกเป็นสองกลุ่ม พี่อริญเป็นนางเอกเหมือนกัน เขาสวยมากตัวเล็กๆเหมือนที่รักเลย



   “พี่จันทร์ถ่ายรูปกันค่ะ เดี๋ยวอัพลงไอจี ยิ้มนะคะ”



   ผมร่วมเฟรมไปหลายรูปมาก เดี๋ยวของที่รัก เดี๋ยวของพี่อริญ ที่รักบอกว่าต้องเล่นไอจีเพราะต้องมีแฟนคลับติดตาม ผมเลยแลกไอจีกับที่รักแล้วก็พี่อริยด้วยแต่ของผมอัพแต่รูปกระต่าย



   สักพักผมก็โดนแท็กลงตั้งหลายรูป คิวก็โดนแท็กเหมือนกัน คิวไม่ค่อยถ่ายรูปกับผมเท่าไหร่เพราะผมเฉยๆไม่ค่อยเล่น แต่คนมากดไลค์ที่รักกับพี่อริญเยอะมาก



   อยู่ดีๆคนฟอลสองสามคนของผมก็เพิ่มขึ้นเป็นหลักร้อย พี่อริญเขยิบมาถ่ายคู่กับผมอีกแล้วขอลงไอจี ผมงงๆเหมือนกันว่าทำไมถ่ายรูปกันเยอะจัง



   ขนมอบของผมที่คุณป้าแม่บ้านยกมาหลังๆทุกคนชมว่าอร่อย มันดีมากเลยเวลาเราทำอาหารอะไรสักอย่างแล้วคนกินชอบ พี่อริญถามเรื่องเปิดร้านด้วยถ้าผมสนใจจะได้ช่วยโฆษณาให้ แต่ผมยังไม่ได้คิดขนาดนั้น



   ผมอยากทำก็แค่อยากทำให้เจิ้นกินอ่ะ ทำขายอะไรมันเกินความคิดผมไปหน่อย เจิ้นไม่ได้กลับมานั่งข้างผมเขานั่งคุยกับเพื่อนร่วมงาน เรียกว่าไม่ร่วมเฟรมกับฝั่งทางผมด้วย



   คิวดึงความสนใจผมมาเรื่องการสอบ ที่รักก็ถามเยอะเกี่ยวกับวิชาเรียน พอเข้าเรื่องเรียนแล้วผมมีเรื่องพูดเยอะไปหมด อาจารย์คนนั้นโหด คนนี้เขี้ยวสารพัด พอหันกลับมาอีกทีเจิ้นหายไปแล้ว



   “เจิ้นไปไหนอ่ะครับ”



   “เข้าห้องน้ำมั้งน้องจันทร์”



   ผมก็อยากเข้าห้องน้ำเหมือนกันแฮะ เลยลุกออกไปบ้าง ปกติถ้ามีงานเลี้ยงเราจะให้แขกเข้าห้องน้ำด้านนอกตรงข้างๆห้องครัว แต่ผมก็จะเข้าในห้องนอนตัวเอง



   “อ๊ะ”



   ประตูห้องนอนถูกเปิดก่อนที่ผมจะแตะที่จับประตูด้วยซ้ำ...พี่อริญ? แล้วข้างหลังก็เป็นเจิ้น เจิ้นกับพี่อริญในห้องนอนของผมกับเจิ้น?



   “ขอโทษค่ะน้องจันทร์ พอดีพี่หาห้องน้ำไม่เจอ เห็นเจิ้นเดินมาทางนี้เลยมาถาม ไม่คิดว่าเป็นห้องนอนเจิ้น พี่นี่ซุ่มซ่ามจังเลย ขอตัวนะคะ เจอกันนะคะน้องจันทร์ ขอโทษอีกทีนะคะเจิ้น”



   พี่อริญเดินออกไปแล้ว แต่เหลือผมที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกมองสลับไปมาระหว่างทางที่พี่อริญเดินไปกับเจิ้น รู้ตัวอีกทีก็ตอนเจิ้นดึงผมเข้าไปข้างในห้องและแผ่นหลังชนกับประตูที่ปิดลง



   “จันทร์...”



   “เจิ้น จันทร์ จันทร์งง...”



   “พี่มาเข้าห้องน้ำ แล้วเขาเดินตามมา พอดีจันทร์เปิดประตู”



   “อื้อ....จะ จันทร์ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ก็ ก็...มันเป็นอุบัติเหตุ ใช่ไหม?”



   “ตกใจใช่ไหม ที่เจอเขาอยู่ในห้องเรา?”



   “งื้อ...นิดหน่อย”



   เจิ้นรวบผมเข้าไปกอด ผมก็งงว่าทำไมต้องตกใจมาก ใจผมเหมือนหายไปแล้วเจ้าหลุมดำก็ตื่น มันกัดผมหนึ่งทีจนผมเจ็บ...เจ็บมาก



   “ไม่มีอะไร ไม่ต้องตกใจทั้งนั้น”



   “เจิ้น...เจ้าหลุมดำมันกัดจันทร์อีกแล้ว จันทร์...น่าจะหึงเจิ้นใช่ไหม? แต่ แต่ทำไมหึงล่ะก็แค่เขาเข้าห้องผิดเอง จันทร์นิสัยไม่ดีเลย”




   ผมปล่อยให้เจิ้นจูงไปนั่งบนเตียง ผมชักสับสนระบบการทำงานของเจ้าหลุมดำ มันจะกัดเวลาผมหึงแต่ผมจะหึงงี่เง่าแบบนี้จริงหรอ?



   “มูนนี่ของพี่น่ารัก...ขอโทษที่ทำให้หึงนะคนดี คราวหลังพี่จะระวัง อยากดึงแขนพี่ไหม?”



   “อื้อ ขอดึงเลย จันทร์ไม่ชอบเลยที่ตัวเองหึงอ่ะ มันเป็นเยอะเวลาเจิ้นอยู่กับคนอื่น แต่ก็ไม่ทุกคนนะ แบบว่าเฉพาะบางคน กับเพื่อนเจิ้น จันทร์ก็ไม่เป็น งงๆอ่ะ”



   ผมคว้าแขนเจิ้นมากอดแล้วก็ดึงๆ เจิ้นหัวเราะแล้วโยกตัวไปมาเราเลยเหมือนเล่นกันมากกว่าจนผมสู้แรงไม่ไหวล้มลงกับเตียง



   “เพราะจันทร์กับพี่เราเป็นเนื้อคู่กันแล้ว พอมีคนมาใกล้พี่กลไกความรู้สึกของจันทร์ก็เลยปลุกเจ้าตัวร้ายให้ตื่น มันบ่งบอกว่าจันทร์รู้สึกเหมือนกำลังจะโดนแยกจากพี่ เหมือนพี่กำลังจะถูกขโมยไปจากจันทร์”



   “เจิ้นเป็นเหมือนกันใช่ไหม เจิ้นบอกว่าเจิ้นก็มีหลุมดำ...”



   “เป็นสิ...พี่เป็นกระทั่งกับน้องนุ่ม”



   “งื้ออออ ไม่เอานะ น้องนุ่มไม่แย่งจันทร์จากเจิ้นหรอก เจิ้นเจ็บไหม จันทร์ขอโทษนะ”



   “พี่รู้...หายตกใจแล้วนะ?”



   “อื้อ โอเคแล้ว งื้ออออ”



   เจิ้นจูบผมไม่ทันตั้งตัว นานกว่าจะยอมเลิกจูบ จูบแล้วจูบอีกจูบอยู่ได้จนผมหายใจไม่ออกเขาถึงยอมปล่อย



   หลังจากเข้าห้องน้ำกลับมาที่โต๊ะเจิ้นก็มานั่งข้างผมเหมือนเดิม แต่เป็นด้านที่ติดเพื่อนเขา มือเซ็กซี่ของเจิ้นกุมมือผมไว้ตลอดเวลา เจ้าหลุมดำหลับสนิทและผมก็มีความสุขขึ้นอีกเพราะเจิ้นกินขนมอบของผมไปตั้งหลายชิ้น



   “น้องจันทร์ครับ เจิ้นมันจะอ้วนนะแบบนี้”



   “ให้อ้วนเยอะๆเลย จะได้กอดอุ่นๆ”



   “ตอนนี้ไม่อุ่น?”



   “อุ่นนนนนน สบายยยย”



   “เบื่อว่ะ เบื่อไอ้เจิ้น”



   พวกเพื่อนๆเจิ้นทำหน้าเหม็นเบื่อ ผมหัวเราะก่อนะจหันไปมองคิวที่มองมานิ่งๆแต่พอสบตาผมก็หันไปมองทางอื่น คิวเป็นอะไรอ่ะ เหมือนคิวขมวดคิ้ว



   “น้องจันทร์กับเจิ้นเนี่ยรักกันจังเลยนะคะ อริญไม่ค่อยเห็นพี่น้องที่ตอนโตยังสนิทกันแบบนี้เท่าไหร่”
   








   เจิ้นสบตากับเพื่อนสนิทที่มองมาอย่างรู้กัน ก่อนที่จันทร์จะพูดอะไรก็ดึงความสนใจน้องมาที่ลิลลี่ เด็กทารกวัยสามเดือนร้องไห้ขึ้นมากลางวง



   แฟนเพื่อนต้องอุ้มลูกเข้าไปข้างใน เจ้าจันทร์ก็ตามไปด้วย...น้องชอบสัตว์เล็กๆ และเหมือนจะชอบเด็กตัวเล็กๆเพิ่มมาอีกหนึ่งอย่าง



   การจัดงานเลี้ยงที่ช่อฟ้าไม่ค่อยอยากจะชวนคนไม่รู้จักเข้ามาเพราะมันจะกลายเป็นตั้งคำถามที่ทำให้เจ้าจันทร์คิดมาก คนนอกจะมองว่าจันทร์กับเขาเป็นพี่น้องเพราะนามสกุลเดียวกัน แต่อันที่จริงแล้วไม่ใช่



   กับอริญทำไมจะดูไม่ออก ตั้งแต่เคยเจอกันเมื่อปีก่อนก็กลายเป็นข่าว แล้วยังจะตามงานเลี้ยงที่ชอบเดินมาทักทาย อึดอัดยิ่งกว่าแพร พิมพิลาที่แค่ปิดโอกาสอีกฝ่ายก็ยอมถอยไป แต่อริญไม่ใช่



   ย้ายไปนั่งข้างเพื่อนก็ยังหันมาชวนคุยได้ อาจจะเพราะวันนี้คนน้อยทำให้คุยกันทั่วถึงไปหมด ถึงกับเดินตามเข้าไปในห้องนอนและทำเป็นพูดว่าเข้าใจผิด



   เจตนาที่ชัดเจนเกินไปทำให้เขาไม่ค่อยพอใจ ไม่ชอบ และรำคาญ ยิ่งเจ้าจันทร์มาเห็นเข้าพอดียิ่งหงุดหงิด ตากลมโตไหววูบเหมือนจะร้องไห้ที่เห็นเขากับอริญเดินออกมาจากห้อง



   จันทร์ไม่เข้าใจความหึงหวง น้องรู้แค่มันจะมีตัวร้ายในใจตื่นมากัด ยังโทษตัวเองว่านิสัยไม่ดีงี่เง่าทั้งๆที่มันไม่ใช่ ในเมื่อน้องมีสิทธิ์ คนที่ไม่มีสิทธิ์ต่างหากที่ควรขอโทษ



   ช่อฟ้าควรเลิกรับแขกสักพัก



   “ข่าวจากแฟนเพจกอสซิปครับ”



   ไอแพดถูกเปิดหน้าแฟนเพจซุบซิบดารา คนกดไลค์เพจเป็นล้านคน และโพสล่าสุดคือภาพจากอินสตาแกรมอริญที่มาช่อฟ้ากับน้องรหัสจันทร์ มีภาพเจ้าจันทร์ยิ้มอยู่หลายรูป ถึงจะไม่ได้มีแคปชั่นอะไรแต่ก็เคยเป็นข่าวอยู่พักหนึ่งว่าเขาซื้อผ้าพันคอให้อริญ ทั้งๆที่มันเป็นของเจ้าจันทร์



   คอมเม้นต์ต่างๆก็เทไปทางว่าแอบคบกัน เคยเป็นข่าวกันมาแล้วอาจจะคบกันตั้งแต่ตอนนั้น รู้ถึงขนาดว่าคนที่อริญถ่ายรูปด้วยคือเจ้าจันทร์น้องชายเขา



   “อินสตาแกรมคุณจันทร์ตอนนี้คนฟอลก็เพิ่มเป็นพันนิดๆแล้วครับ แต่คุณจันทร์ก็มีแต่รูปกระต่าย”



   “ทำอะไรได้บ้าง”



   “ออกงานไหมครับ? สัมภาษณ์หน้าแบคดรอปนิดหน่อย คิดว่าช่วงนี้นักข่าวคงเล่นข่าวนี้อีกสักพักเพราะละครคุณอริญที่ออนแอร์อยู่เรทติ้งกำลังสูง”



   “งานไหน?”



   “เปิดตัวบัครเครดิตตัวใหม่ของช่อฟ้าไหมครับ? พีอาร์ไปในตัว”



   บัตรเครดิตศศิวิสดอมตัวใหม่ ที่ขยายวงเงินไปถึงสองล้านสำหรับลูกค้าวีไอพีของธนาคารเท่านั้น ธนาคารจะเป็นผู้ส่งบัตรเชิญลูกค้ามาเป็นวีไอพีถือบัตร ต้องครบด้วยองค์ประกอบหลายอย่างซึ่งๆจริงๆก็ไม่มีผลต่อการอนุมัติวงเงินเท่าไหร่ แค่เป็นคำโฆษณาเพื่อสร้างกระแสและกำลังจะเปิดตัวในอาทิตย์หน้า



   เจิ้นไม่ได้จะไปเองเพราะมันตรงกับวันเสาร์ เขาต้องใช้เวลาวันหยุดในชมรมวิจัยกระต่ายกับเจ้าจันทร์ ผู้บริหารระดับสูงของธนาคารคนอื่นก็มีที่สามารถเป็นตัวแทนได้ แต่ถ้าเป็นข่าวแบบนี้ก็ควรจะต้องออกมาพูดอะไรบ้าง



   เพราะคราวนี้มีรูปจันทร์อยู่ในกระแสข่าวด้วย ยังไงก็ต้องถูกตั้งคำถาม ไม่ว่าจากเพื่อนหรือคนที่จำได้ เรื่องยุ่งยากไม่ควรเกิดขึ้นกับเจ้าจันทร์ โดยเฉพาะเรื่องที่ไม่เป็นความจริง



   “อืม ตามนั้น”





   “วันนี้จันทร์โดนถามเรื่องพี่อริญทั้งวันเลยอ่ะ”



   เสียงหงอยๆทำให้เจิ้นอยากจะไปรับพระจันทร์รสนมกลับมาอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่แค่ได้แต่มองหน้าหงอยๆผ่านกล้อง



   “คนก็พูดไปเรื่อย พี่กับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน”



   “งื้อ จันทร์รู้ พอจันทร์บอกอย่างงั้นคนก็บอกจันทร์อาจจะโกหก ไม่อยากให้เป็นข่าว เฮ้อ...จันทร์เหนื่อยใจจัง”



   เสียงถอนหายใจกับท่าทางยู่ปากทำให้เจิ้นหลุดยิ้ม ขนาดเหนื่อยใจยังทำท่าทางซะน่ารัก...



   “ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวพี่จัดการให้ ชมรมวิจัยกระต่ายเป็นไงบ้าง?”



   “น้องนุ่มมีลูกในท้องสี่ตัว!! คุณหมอบอกจับได้สี่ตัวนะ แต่อาจจะมีตัวที่จับไม่เจอก็ได้ ทำไงดีล่ะเจิ้น จันทร์จะกลายเป็นคุณตาที่มีหลานสี่ตัวแน่ะ โอ้ยยตื่นเต้นมากเลยยยย”



   ความเศร้าหมองหายไปจากใบหน้า กลายเป็นปากเล็กขยับเจื้อยแจ้วโม้ใหญ่โตเรื่องกระต่าย ช่วงนี้ประเด็นละเอียดอ่อนสำหรับศศิมณฑลก็คือเรื่องคะแนนสอบกับเรื่องอริญ



   เอ็มแจ้งคะแนนมาให้แล้ว ก็มีตกมีนอยู่สองสามตัวแต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดมากนัก คะแนนสอบอยู่ในเกณฑ์ค่าเฉลี่ยนเหมือนทุกที ในเมื่อน้องไม่ได้เล่าให้ฟังเขาก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น



   เจิ้นฟังคนโม้เรื่องกระต่ายจนหาววอด ไม่รู้ทำไมจันทร์ปักใจกับโรงเรียนกระต่าย หัวหน้ากระต่ายขนาดนั้น ทั้งยังไปสังเกตว่าศรรามแอบเบ้ปากใส่ตัวเองอีก



   บางทีเจ้าจันทร์อาจจะมองโลกในเฉดสีที่ต่างออกไปจากเขา เป็นก้อนความสุข เป็นพระจันทร์รสนม เป็นคุณตาจันทร์ของหลานๆสี่ตัว



   คิดถึง...



   เจิ้นถอยหายใจมองคนที่รับคาโทรศัพท์ โทรศัพท์คงหล่นจากมือเพราะมันกลายเป็นภาพเพดานห้องนอนไปแล้ว นิ้วกดสิ้นสุดการโทรแล้วมองเตียงกว้างที่มันกว้างเกินไปตั้งแต่ต้องนอนคนเดียว







   “กลับมานอนไม่หลับอีกแล้วหรอครับเจิ้น”



   “อืม...”



   “เตียงมันกว้างไปใช่ไหมครับ”



   คนนอนไม่ค่อยหลับชะงักมือที่กำลังยกกาแฟขึ้นดื่ม พอไม่มีเจ้าจันทร์มากินข้าวด้วยก็เลยมีเอ็มมานั่งเป็นเพื่อนแทนเพราะวันแรกๆมันกินแทบไม่ลง คุณแม่บ้านที่เลี้ยงกันมาก็เลยไปตามเอ็มมากินด้วยทุกเช้า



   อีกสาเหตุก็เพราะเหงาที่ไม่ต้องเตรียมมื้อเช้าให้จันทร์ก่อนไปเรียน เขาก็ต้องพาเอ็มมาเพื่อหากิจกรรมให้คนแก่ทำ ตัวเขาเองไม่รับมื้อเช้าอยู่แล้ว



   ตัวแทนเจ้าจันทร์อย่างเอ็มก็รู้หน้าที่ เบิ้นสองชามทุกวันจนคุณแม่บ้านกลับมาสดใสขึ้นแท่นคนโปรดคนใหม่ หลังๆมานี้ก็ถึงกับรีเควสของกินกันได้แล้ว



   “เจิ้นต้องหาตุ๊กตามานอนกอดบ้างแล้วครับ กระต่ายหูยาวอีกตัวแล้วกัน ชื่ออะไรดี? หนี้สิน ดีไหมครับ แต่เสาร์อาทิตย์ต้องเก็บดีๆ ไม่งั้น...คุณจันทร์คงกอดเจ้าหนี้สินมากกว่าเจิ้น”



    “รำคาญ”


========================


มาอัพอย่างว่องไว เจิ้นก็หลอกจันทร์อีกละ แต่หลอกน้อยลงเยอะละนะ เรียกว่าตะล่อมดีกว่า 55555555 จะเซ็กซี่ทีมาเนื้อค้งเนื้อคู่ ยัยน้องก็เนื้องอกเฉย 5555555+



เจิ้นก็อย่าน้อยใจน้องเลยนะ กำลังดูแลครอบครัวอยู่ คึคึ



ขอบคุณทุกคอมเม้นจ้ะ

[❣☾月亮☽❣]

เจ้าก้อนน่ารักขึ้นทุกตอนเลย คุณตา5555

[klaew]

งื้ออออออ

[fullfinale]

ฮึ่มม อริญ

[JustWait]

 

[HZtaoFan]

เจิ้น555555555
เจิ้นจะรำคาญคุณเอ็มไม่ด๊ายยยย

[B52]

 

[Tuffina]

เอ็มมีคู่มั้ยคะ ตอนนี้ชอบเอ็มมวากกก 55555

[Zestful]

หนูจันทร์ลูกกกกกกกกกก น่ารักมากกกก

[dreammed46]

คุณพี่เอ็มมมมมมมมม
กรี้ดดดดดดดด
จันทร์สู้ๆนะ
เอาความน่ารักสดใสเบียดอริญให้ตายไปเล้ยยย

[O-RA DUNGPRANG]

 

[พิศตะวัน]

 

[Ginny Jinny]

จะมีเรื่องของพี่เอ็มมั๊ยน๊า

 

[ReiSei]

หนอย มีชะนีมาคิดจะเกาะแกะเจิ้น //เอานิ้วดีด

[mybear_sr]

บางทีก็แอบคิดว่าไม่อยากให้นิยายสมจริงสักเท่าไหร่ มูนนี่จะได้มีแต่ความสุขตลอดเวลา มีแค่เจิ้นกับจันทร์เป็นแฟมิลี่กันไปวันๆ เวลาอ่านตอนตอนจันทร์มีความสุขก็เหมือนจะมีความสุขไปด้วย แต่พอจันทร์เศร้านิดนึงก็เศร้าตามทั้งที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวกับตัวเราเองเลย พอน้องเศร้าปุ๊บจะคิดในใจทันทีว่า โธ่ลูก ไม่เป็นไรนะคะคนดี ฮือ อยากเข้าไปโอ๋ๆน้องทุกทีเลย  คเพราะคุณแบมแต่งดีไปอ่ะค่ะ  เอ้า55555555555555 

[wanirahot]

เจิ้นจะจัดการอริญยังไงน๊าาาาา

[arjinn]

เป็นห่วงเจิ้น

[mamacub]

โอ้ยๆ บางทีก็สงสารเจิ้น อยู่คนเดียวเป็นคนแก่ขี้เหงาเลย

[kinjikung]

เจิ้นจัดการให้เด็ดขาดเลย มูนนี่ขี้นอยด์ด้วย

[♥►MAGNOLIA◄♥]

รำคาญอริญ 
เพราะจันทร์ ชวนน้องรหัสคิว กับคิวมากินกันที่ช่อฟ้า
เลยกลายเป็นพ่วงอริญไปด้วย เพราะที่รักชวนรุ่นพี่มาด้วย

ที่รักทำไม่ถูกเรื่องชวนอริญ อริญไม่ได้ถูกจันทร์เชิญสักหน่อย
เพราะช่อฟ้าไม่ใช่เข้ากันได้ง่ายๆ
ที่ไม่ถูกยิ่งกว่าคืออริญ แลวยังไปอ่อยเจิ้นอีก ทำตัวแย่ยิ่งกว่าแพร

จันทร์ คิดได้ไวๆเรื่องเจิ้น   
เจิ้นห่างจันทร์ก็นอนไม่หลับอีกแล้ว     :z3   
       
 

[fuku]

มองๆ แล้วอริญนี่เส้นชะตาไม่น่ายืนยาว รวมไปถึงไม่ราบรื่น

เล่นของแสลงแบบนี้ ระวังของเข้าตัวเน้อ

[minmin96]

อยากให้เจิ้นจัดการอริญให้เด็ดขาด!!เอาแบบไม่ให้ผุดไม่ได้เกิดเลย

[sirin_chadada]

ที่รักน้องรหัสจันทร์เสียมารยาทมากนะ จันทร์เชิญน้องรหัสแต่ไม่ได้บอกว่าให้พาใครมาด้วยก็ได้เสียหน่อย
ที่รักมีสิทธิ์อะไรชวนอริญมาด้วย แล้วไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของบ้านด้วยนะ แค่บอกว่าพารุ่นพี่มาด้วย (ในตอนที่ใกล้จะถึงแล้ว) หึ
ชักสงสัยว่าที่รักมีเอี่ยวอะไรกับอริญหรือเปล่า เป็นดาราเหมือนกันนี่ อาจจะรู้เห็นเป็นใจให้กันก็ได้
ไหนจะเรื่องชวนถ่ายรูปลงโซเชียลนั่นอีก สร้างกระแสอัพเกรดตัวเองหรือเปล่า
ในสายตาเราตอนนี้ที่รักดูไม่ใช่น้องรหัสที่น่ารักของจันทร์แล้วล่ะ
เราว่ามาแนวเข้าหาเพื่อผลประโยชน์บางอย่างแบบที่จันทร์เคยเจอแน่เลย

[sripaerrr]

อะไรรรร พี่เอ็มออกมาแปบเดี๋ยว ทำไมบทดูเยอะแย่งซีนเจิ้นที่ออกมาทั้งตอนคะะะะ วงวารรรรร 555555
คิวคิวววว ยังแอบรักแอบชอบเจ้าจันทร์อยู่ใช่ไหมมม 
ที่รักไม่น่าทำแบบนี้อะ พาแขกที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่เคยเจอ มาได้ไง อริญก็ไม่เนียนนะคะ

[lolata]

เจิ้นอย่าพึ่งน้อยใจไป เดี๊ยวจันทร์ก็กลับมาแล้ว
ตอนนี้ไปจัดการเจ๊อริญดีกว่า แลดูจะไม่ปล่อยเจิ้นง่ายๆ

[punthipha]

คุณตาจันทร์ มีหลานสี่